Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

251쪽

Enimvero mala&abusus, quae modo libavimus, tuae longo Ordine narranda superessent, Pontificem innocentium non la 'tent; nec misit jam fusis ad Deum lacrymis, jam litteris ad Regem datis, humanitate, pate noque affectu plenis jam precubus per Nuntios porrectis, rem dium aliquod quaerere tam pem tinacibus morbis. Hoc totum est odium. Haec persecutio, quae Pontifici imputatur : quod ge muerit, quod rogaverit, quod monuerit, quod medelam apta vetat, quod Immunitati Ecclesiasticae jam in faciem cadenti brachium porrexerit, quod Clerum reformari, injusteque oppressis quietem optaVerit. Ηo inquam,

252쪽

excussu translata a huit, nemo nocentior pontifice, nemo Galliae infensiorci a parixatione medicus, cum infirmo medetur, is pater cum filium objurgat emendaturus, inter hostesin persecutores censendi

erunt.

Opponit secundo ordineTal nius si modo Taloni sunt, quae nullam connexionem habent cum ijs, quae sequuntur, praee

diintque Chari imos esse Pontifici, quos constat Ianneni disii fossisse,

hos laudibus, hos misi favoribus

cumulari.

Non explicatTalonius, qui sint isti Jansenio addicti, lontifici

innocentio praedilecti, S consulto tacet, quos non potest indicare, quippe innocentes; poenas Quoque Calumniatorum veritus,

253쪽

cum eum non lateat, enixis verbis, regioque Diplomate prohiberi me ansen illae appellentur, quotquot aut PontiΠcus contra Jansenium Decretis se submisse runt, aut a nullo piscoporum hujus criminis damnati sunt. 4iod vero adjungitTalonius: sum Pontificem Innocentium βο- senistarum partes foverea tam petulanter, falsoque dicitur, ut nequidem responsum mereatur; illud potius demiror.&Galliam,&Iarlamentum ferre tam indignas, enormesque calumnias non solum toto Regno actari, verum etiam ipsius arta menti Arresto praefigi Haec nimirum es reverentia Romano Pontifici

debita' ham justitia Partamentivam atrocia simulantis quid

mirum

254쪽

ex Gaggie transiri a Imirum est, tot Innocentes Episcopos subornatis accusationibus damnari, quando vel in ipsum Pontificem tanta, &tam impunita licentia' Sed neque satis pontificem Jansienismi postulasse, addit Talonius Tamsi nem esse, ne

re que, in diuististarum erroribus prosistandis, ut non omno tantum, sed letharo correptus videatur. Haec Talonius nota Advocatis

modestia & tamen palam est, non potuisse Innocentium major Zelo iura persequi Quieti- stas, postquam observati iunt,

eorumque amesin extinguere. Notum est, quam severe cunti,

Michael Molinos hujus haeresis

infami Auctore ejusque Assecli a Pontifice actum. Illud verum L est,

255쪽

est, voluisse anocentium omnium retro Pontificum Patrumque exemplo, acetiam ex Canonum praescripto discrimen fieri inter haeres Auctorem , quique huic sponte, obstinateque adhaeserunt Winter illos, qui licet Religione, ac doctrina eximi, primasque Ecclesiae dignitates meriti specie tamen pietatis decepti quam viginti Omnino annos egregie Molinos finxerat)in errorem prolapsi sunt; parati

tamen ex Ecclesia sententia illos deponere. Noluit, inqciam, inn centius hos cum obstinatis haer

licis eodem fasce involvi nam etiam in causa Religionis nihil fieri inconsulto debet, caecoq; impetu citra rationem, tamen haec omnia a Patribus exercita,

256쪽

M GEFes translata a sacanonibus praescripta, somnus Τalonio, dethargus Videntur. Cum aliquot abhinc annos Inocentius errores Casuistarum, qui moralem Theologiam com ruperant , solemni diplomate damnasset vetuit partamentum

vulgari, quod in illo mentio

fieret Inquisitionis. Nunc vero cum ontifex causam Molinos ejusque Asseclarum mature citraque passionem expendi vult, nec patitur praecipui meriti Ρra latos adversariorum invidiae exponi indignatur Talonius, urgetque Pontificem, & Inquisi

tionem inclamat, Tribunal ali quin tam illi exosum, & tunc praecipue, clam non patitur comruptela Opinionum Christianae Theologiae adeo funestas. a Denique

257쪽

a Re Milo non, Denique offendunt Advocatum nostrum, quae de Pontificis Innnocenti sanctitate passim&ab omnibus celebrantur: Nec alios inpraeclare de hoc Pontifice entire

disti, quam Janseni Di pulos. Quid posset vel ipsa invidia,

si calamum Talonio duceret in ptius ringere Oportet enimVero

totam uropam ex Jansienistis constare; tota enim est, quae Modernum pontificem summis lamdibus extollit quae illum ut P storem agnoscit ex speciali Dei providentia Ecclesiae datum &quae fatetur, necessarium fuisse corruptissimis hisce temporibus, ne videretur abbreviatim nus Domini, suorum oblita. Interroget alonius Romam,

258쪽

ex Gaggico trans Ia a simo totum Orbem Christianum veritati testimonium feret. Cum Sedes Romana acaret, jam tunc Omnium votis dignissi mus pontificatu censebatur, nec

spes fefellit, ceciditque major

omni exspectatione eventus Animus ab omni fastu& cupiditate alienus Familia dc consanguine non opibus, non honoribus aucti ingens domi frugalitas,di par cura sublevanda Apostolica Camerae aere alieno Oppresta. Pax inter Principes Christianos immensis laboribus parta, pro fusique Thesauri evertendo Turcarum imperio Taceo felicissimum belli eventum, infidelibus,

non tantum armis, verum etiam

terrore nominis Christiani,

259쪽

Catholicam Religionem Angliae illatam Germaniam Turcis

Purgatam, certaeque ruinae ere

piam Nepotismum Roma pro scriptum morum integritatem semper sibi similem, neque ut fieri solet, Principatus fastigio corruptam. Constantiam. Principe dignam, omnique metu majorem, denique infinita alii, quae de hoc Pontifice narrari possent. Haec omnia tam vera magna sunt, Innocenti virtutes tot vocibusi testimonij prob/nt, ut nullis Taloniicalumniis nul laque invidentium arte obscurari possint.

Pergit deinde Talonius ad alia querelarum capita Romano Pontifici objecta, & cui maxime

inustit,

260쪽

ex Gallico translata ins stit, urgetque , illa est quod recuset innocentius Vacantes Episcopatus illis conferre, quos Rex nominavit: Tertiamfer partem Ecclesiarum Pastor ibus vacare ssolis Pontifex concordatis stare, ne

Regem quidem illis obfringi ut ergo primis Ecclesiae temporibus Episcopos Populus eligebat, ita nune vice populi posse a Rege constitu , cumpr. cipua populi auctoritas si in Reges

translata.

Sic Talonius philosophatur. Atque utinam quam Romae, tam in Gallijs concordata religiose observarentur, cessarent utique tot illi abusus, injustaeque usurpationes, quae Galliam occuparunt, quaeque bonis omnibus tot lacrymas expresserunt quamvis eo tandem processeres, ut facilius