장음표시 사용
111쪽
splendorem, et ad muniendos eos aduersus vim aeris et humoris: cuius generis quasdam picturas in specubus Retinentibus repertas memorat wINXELMANNUS H A. p. 286. In locis autem PLINII 3 3, T. et V I T R V V II T, 9. quae adsert idem, ignium de minio sermo est, eoque aduersus vim solis et lunae, in locis apertis illinenda cera muniendo. s. Nec inusitatae in vitro picturae, qUamquam inter Christianos, in templis, in sepulcris, etc. frequentiores ; de quorum reliquiis etiam doctum Bonarotae opus extat Horent. II 16.4. , suntque rara, quantum scimus, artis melioris exempla. Sed artificii eius modus cum ad obliuionem venisse putaretur, in eo instaurando artifices quidam elaborauere, eumqUe praeceptis explicauere: de quibus dicere nihil
i I 4. Pinxere etiam in marmore, non modo, ut marmorea opera Circumlinerent, de quo supra diximus P. I. c. a. f. s. sed etiam ut im gines in plano marmore fierent; cuius generis quaedam picturae, sed monochromati reperium tur in Picturis Herculan. T. I. non magni artificiuDe hoc genere adeundus o AH Vs Comm. A d. Inser. T. 29. F. I 66. sis. Vsitatissimum et celeberrimum genus picturae suit in tabulis, unde picturae hae ipsae dicuntur tabulae pictae, fere e larice semina, quod id lignum non facile finderetur, et igni
sortius resisteret, UITRVV. I, 9. PLIN. I 6, IO.
4o. THEOPHRAST. His. Plant. 3, 3o; I, 8.eaque ratio ad proxima nobis tempora mansit. Nam cIcERONIS picturae in textili, e Irire. 4,I.
112쪽
ex alio genere sunt. Sed tamen et Romae pingere in linteo coeptum auctore Nerone, PLI NI Vs 3s, T. 9. et sunt etiam alia eius generis vestigia antiqua. Exemplum antiquissimum in linteo picturae Aegyptiacae est ap. C A Y L v M incisiect Antiqv. T. V. y. a i. s. Sed id non est frequentatum. De picturis usserum Alinorum supra dictum et G. In hoc quoque genere picturarum ei cumlitio usurpata, eadem, qua in marmoribus, de causia inducendis coloribus, Vt atramento tenui, quo Apelles Vtebatur P L I N. 3s, Io. n. 8. , aut alio quo colore apto.
r. Prolusio pictoriae fuit, ut diximus, in
lineari Circumscriptione corporum et partium singularum exteriorum, ut capitis, brachiorum et pedum. Ab hoc inloo coepere lineas intus spargere, ad umbram a lumine discernendam, auctoribus rei Arifice, Corinthio, et Telephane, i Sicyonio: picturae ipsius, quae proprie dicitur, initia in colore adhibendo: unde primum facta sunt monochromata ; progressus in varietate colorum, et diligentiori membrorum actionumque Cum symmetria expressione. Nec tamen monochromata, perfecta arte, neglecta sunt. Nam et Zeuxis pinxit ex albo, hoc est, albo colore in nigris tabellis) P L I M. 3s, Io, eAtr. Vt Contra alii, in albis nigro: cuius generis species est in pauimento, in C liana tali 2. Ant. T. T.
tab. 4 a. De toto genere monochromatum legendus CAYLUS Comm. . Acad. Inser. T. 23.
38. Monoehromata inter Graecos sunt Candaule rege antiquiora; qui aequalis fuisse credi-F a tur
113쪽
tur Romulo. Nam is tabulam talem pletam habuit, in qua praelium expressum esset. Eumc rus, Atheniensis, primus sexum discrevit; Cimon, Cleonaeus, catagrapha pinxit, ingures de profl) et oris varietatem tentauit, respicientes, despicientes, suspicientesque pingendo, articulOS mem-hrorum expressit, venas, et in vestibus sinus,plicas, etc. Polygnotus denique vultum emolliuit, os aperuit, dentes ostendit, etc. PLIN. 3 S, 8. 39. Hic ergo primus operae pretium fecit, post Apollodorus, Atheniensis, qui colorum miκ-tUras et umbrae usum reperit. Secutus est Zeuxis, Heracleotes, iam perfectus pictor, et fiducia artis superbus, cum Parrhasio, Ephesino, etiam superiore, v. CIC. Inu. IL I. et PLIN. 3 , Io. n. 4.) qtii symmetriam in picturis perfecit, quae Zeuxi deerat, et circumscriptionem figur rum extrema lineamenta appellat CICERO Or. 3 6. extremas lineas PLINIUS 3s, I o. , in quo prinCipatus artis, iudice eodem, vultus denique a gutias et capillos. Et par, vel superior, fuit Trenan-
thes, Cuius nobiles picturas Veteres memorant, Vt V INTILI AN VS a,' Ig. et PLINIVS, et alii.
Sed omnibus maior fuit φρlles, Alexandri aetate, in quo ad summum peruenit ars, et constitit. Nam tabulis eam venustatem, conseruata tamen simplicitate naturae, addidit, quam signis addiderat Lysippus. V. PLINIVS 3 , Io. Eodem tempore ηbη et παθη exprimere coepere Aristides, Thebanus, et Protogenes, qui propylaeum Athenis pinxit. Vtriusque opera praeclara Darrat PLINIVS , l. c.
ao. Clarissima hinc genera picturae, ut diximus, in tabulis: minor honos parietariae. ibid.
114쪽
quod non Ceperim sic Cum WIN KALM AN NO H q. p. 264. Ut nullus magnus pictor in parietibus pinxerit: id enim falsum foret; nec id Ρ L I N I V sdicit: rhyarographica, iet chorographica, qualia in picturis Herculanensibus occurrunt, longe infra illa genera, nec tamen ingrata, aut Contem
plis Herculanensibus firmatur. at . Etiam regionibus, et locis, Vt nunc, picturae discretum est ingenium. Nam aliud viaticum suit, aliud Helladisum. Hoc genus etiam in Ionicum, Sicyonium, et Atticum diuisum. P L I N. l. c. Sed clarissima diu Sicyonia schola suit. za. Ceterum persectio artis Graecae cognoscia nobis satis, aut aeque ac ceterarum artium,
haud potest, toto prope genere tabularum, in quibus principatus fuit, sublato, reliquiis autem iis, quae nunc eXtant, suntque oppido paucae, auctae iam ex Herculanensibus specubus, iudice CAYLo T III. p. ro 6. , et B OSIO si Bos in Restex. sur la poste et la pelature T. I. p. a o I. s.),
nulla parte attingentibus celebratam illam artis perfectionem: eui facile crediderimus WINREL-M ANNO, in iis, quae Romae seruantur, et Herculanensibus, esse exempla praeclari artificii. 23. Neque tamen cum PER RALTo, et aliis antiquitatis obtrectatoribus, recte hinc colligas , inferiorem multo scalptura fuisse picturam, et Ueteres per vanitatem mentitos esse ita iis, quae de operihus eius tradant: praesertim
Cum eos Vei OS reperiamus in ceteris artibus, in
quibus eorum traditioni res ipsa fidem adstruit. F a ' V. C.
115쪽
a 4. Apud Romanos picturae usus ante fuit, quam Graeci pictores eo venissent, ex Etruria eo delatus, ut credibile est, quae a Lydis potuit accepisse: extiteruntque opera pictoria in parietibus templorum non contemnenda; quae enumerat UL I NIVS 33, 4. Graecae tabulae Romam Venere primum per Mummium Corintho; fortasse ante e Sicilia et Graecia magna; sed nulla certa testimonia sunt: post per Sullam, Pompeium, Caesarem et Augustum. Sua aetate
morientem artem appellat PLINIVS, t..C. eXtr.
as. Veteris artis, sed Italicae, opera priamum e sepulcris, et aedificiis, terra obrutis, pro- lata sunt seculo sextodeclino, per quae ars restitui coepit ingeniis et imitatione Angeli et Raphaeris; post paullatim et alia, quae aeri incisa spectare licet: ipsa maxima parte interiere, per vim aeris deleta, Ut nuper quaedam eκ Herculanensibus, nisii quae inducta sunt vernice ad arcendam, vel debilitandam aeris actionem. V. RGIlexions Iur H Poese et Ia Pelature T. L. Se fit. 38. 26. Eae reliquiae et ad usum artis carae esse debent, quae per eas, Vt diximus, reuixit, et prosunt ad qualemcunque veteris artis intelligentiam; denique etiam ad doctrinam liberalem, in multis rehus antiquitati adserendo lucem, cum ipsae vicissim accipiant a doctrina: in quo genere etiam barbarae aetatis quamquam rudes picturae, vi in libris scriptis, in vitris, prosunt.
V. U. C. Io. I A C. R E I S x I V s in praefatione e
trema ad Consantini libros de Cerim. Byz. 27. Hae
116쪽
27. Hae reliquiae editae sunt a pluribus: eκ eoque genere sunt: Picturae antiquae Cryptarum Romanarum, a Bariolis delineatae, a Io. Petro Betilario, et Michaeis Λngelo illustratae, Romae saepe editae, etiam latine a. t 738, quo pertinent etiam reliquae picturae e sepulcro Nasonum; Picturae Herculanensies, quae splendido opere editae sunt Tomis quatuor; Collectio Cayliana, et
aliae. α g. Ad historiam artis antiquae cognoscendam e veteribus maxime prodest PLIN1 I liber quintus et tricesimus, et in eum commentarii,
qualis Londini prodiit a. rras . f. quamquam et in ceteris libris quaedam, eo pertinentia, sparsa sunt. Propriis libris de antiqua pictura scripsere
FRANC. IVNI Us, ad usum doctrinae in primis et intelligentiae veterum scriptorum; ad artis ipsius cognitionem, magis TVRN BULLUS sermone anglicano Lond. II 4 o. f. quo maxime
etiam pertinent wINEEL MANNI et HAGEDORNII super historia artis et natura libri, et alii. De claris artificibus in hoc genere idem ille avNIvs Videndus , et FELIBI EN in vitis pictorum aliorumque artificum, Treuultu iras. 8. De vitis pictorum etiam libellus est hanci-cus, editus Parisius ITAI et IT a. 4.
117쪽
Architectura ab necessitate orta, ingenii humani et morum varietate, et ipsa varie vel emendata, vel persecta, vel corrupta est. a. Inuentionem eius et perfectionem seriorem esse sculptura, putant ruinarum Palmyrenarum editores. Argumento est discrimen utriusque in veteribus monimentis , Ut in templo Thesei et Mineruae Athenis, in quo sculpturae quidem perfectio animaduertitur, architecturae non item. Caussam esse, quod sculptor ob oculos habeat exemplaria, quae imitetur, et imitetur modo: architecti rem ipsam uniuersam, et proportiones iustas reperire et excogitare paullatim debuere. Tum persectionem architecturae diutius durasse, quam sculpturae: quod proportiones iacilius seruentur, ubi semel repertae et definitae sint, quam imitandi lex et ratio. g. Initia ducunt e Gen. 4,ir. frustra Verbum oppidi metientes serae posteritatis usu. Nec e
quid colligi, eandem ob caussam, potest. Nam et Athenis primum in specubus agebant, doneo
lateres inuenirentur, PLIN. 7, 36. . Maiora iam
ante diluuium Noachicum opera arguit Babylonica aedificatio, sed publica magis, quam priuata, quae diu simplicia et rudia fuisse, indicant rellis
118쪽
reliquiae illius ruditatis in oriente et occidente iam cultiori. 4. Prima aedificiorum, quae proprie dicantur, materia sine dubio lignum rude et lutum fuere, primum molle et udum, post tostum sole, vel igni, Ut in Aegypto tempore Mosis, ut Athenis antiquioribus temporibUS, P L 1 N. 7, 56. Inuenta instrumenta ferrea demum dolare ligneam materiam , et saxa caedere docuere ad aedificandi usum, incertum, quo tempore. Mosis tempore nondum usum talem in Aegypto fuisse, mentio laterum ad aedificanda horrea regia arguit; nec bene ad ea tempora pyramides
s. Ceterum maior illa et propria aedificatio ex arte debetur Aegyptiis et Graecis; illos inopia ligni, et copia saxi marmorisque inuitante; non modo ob lapicidinas immensas ad sinum Arabicum, sed etiam transuectionis per canales facilitatem. Graecos Cadmus fodinas saxi et marmoris instituere, et saxa medere docuisse, allato instrumentorum terreorum usu, traditur, PLINIUS T, 36. cos. CLEM. Alex. Stromat. I. p. 3O T.
6. Aegyptiaca architectura publicorum operum , nam priuatorum nullae reliquiae sunt sequebatur cum simplicitate magnitudinis admirationem, ut e Pyramidibus, obeliscis et Labyrinthi reliquiis patet: Graeca cum simplicitate, pulcritudinis rectae et simplicis gratiam. Reliquus oriens Aegyptiacam rationem secutus est, Roma Graecorym, quae una vera lex et norma i
119쪽
7. Prima cura in aedificando fuit firmitas, ex eaque orta est dimentionum ratio et structurae: accessit paullatim in singulis partibus et magnitudo, et forma delectans oculos; in qua et ipsa non pauca primum ad firmitatem quaesita, ut in columnis, etiam specie, paullatim elab
ratiore, placuere. 8. Graecae architecturae opera, clara eX VI-tima antiquitate, Commemorat PAUSANIAS 2,
33. et alibi. Iam Daedalo talia tribuuntur a veteribus, quae vel fabulosa esse, vel incerta fama niti, putat GOGUETVS T. II. p. 386. s. HoME- Rus quidem nihil habet, ex quo tuto colligas, ipsius aetate magnificentiam aedificandi usitatam fuisse: nec oportet verba, Ut porticuum, C lumnarum, interpretando ad posterioris aetatis
magnitudinem et magnificentiam trahere. UITRUVIUS autem γ, i. in Areopagi veteris reliquiis nihil tale, omnia alia vidit, Vt tectum, Eluto factum : nec illa repentina perseetio artis rerum naturae, in primisque huius ipsius artis,
9. Atque etiam magna illa et eximia architectura apud Graecos pariter in publicis modo operibus fuit, priuatis aedibus frugalitatem pristinam, certe in aedificandi ratione, seruantihus, cum domini magis firmitatem et commoditatem sequerentur , et ornatum internum ad
usus vitae et conuiuiorum, ut in supellectili quod etiam oκ Homericis aedium Menelai, Alia cinoi et Vlysiis descriptionibus patet, et aliorum scriptorum veterum testimoniis, in his Dicaearchi de Statu Graeciae p. 8. T. II. Geographorum
120쪽
I o. In principum aedibus atria suisse, et porticus ad defendendam solis vim et pluuiae, clarum est Homeri locis: tecta plana, ut in oriente, fuere: Columnae porticuum ligneae. Sed ab hominum aedibus, in quibus necessitas et commoditas porticus repererat, tractae sunt ad templa, et alia opera publica, ad theatra, gymnasia, et fora, etiam bassicae dictae; in quibus maxima pars magnificentiae fuere, propter altitudinem et pulcritudinem: quamquam hae etiam intus in templis, ad arcuata tecta sustinenda, structae sunt primum, propter aedium ipsarum laxitatem, deinde, ad ornatum. Templa etiam tecta elatiora, ad nostrorum modum, habuere, et in summo fastigia r , αετωματα ) CIC. Or. 3, 4 6. SAL MAS. ad Script. Hist. Aug. T. I. p. 67 6. adde et nostra ad S V E T. Cas. 8 I. 1 . Atque hinc orta est nobilissima illa antiquae architecturae pars, quae est de ordine columnarum triplici, Dorico, Ionico, Corinthio; de cuius originibus primis pariter ineerta sunt
omnia; ne Vitruviana quidem narratione, q, I. satis certa, aut probata intelligentibUS. V. GΟ-GvETvs IT II. p. 4os. s. I a. Illud certum est, antiquiores esse Doricum et Ionicum, ortosque in Asia, in coloniis Graecis, Dorica et Ionica; inde ad Graecos Europaeos cum transissent, exquisitius instructos et ornatos esse ab Corinthiis artificibus. Sed in his quoque Doricus, ut simplicior, ita antiquior est.