Jacobi Friderici Ludovici ... Usus practicus distinctionum juridicarum, juxta ordinem digestorum adornatus pars 1. 3. Pars 1. Priores 13. libros exhibens

발행: 1717년

분량: 249페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

LIB. V. TIT. I.

quod Principes Evangelici duplicem personam

sustineant, Episcopi alteram, alteram autem Principis, illa distinctio apud nos adhuc retenata fuit, ita ut causae clericorum, quo pertinent etiam scholae ministri, aeditui, &c. nec non quae res sacras & bona ecclesiastica, sepulturam, matrimonialia , disciplinam ecclesiasticam &c. concernunt , in Consistoriis Episcopum repraesentantibus ventilentur. Excipiuntur deis licta clericorum graviora, ubi Consistorium vel plane non cognoscit, vel ad minimum tamen poenam non exequitur, sed condemnatum praevia degradatione judici seculari tradit, Brunnem. Proe. ora urg c. 3. n. 28. 22. c. IO. n. 26. 1 Pinent tamen Principes nostri Consistoria plane tollere, si vellent, quamvis , ut hoc fiat, nulla necessitas effagitet. In nonnullis civitatibus imperialibus, v. g. Noribergae, Hamburgi, senatus Tes promi seue expedit & ibi distinctionis praesentis propterea nullus usus est. In Palatinatu quoquo amassia matrimonialia apud judicem secularem pertractantur, & recte, quia matrimonium non est sacramentum, v. illustri Dn. Stryk. ad Munnem. ius Eccles l. 3. c. I. S. 17. & de natura Consistoriorum Excell. Thomasius uir

TISum distinctionis eommuniter in eo P -

nunt, quod in judicio duplici, v. gr. finis

162쪽

DE IUDICIIS. 8

regundorum , familiae herciscundae, cominai dividund', &c. uterquc actoris & rei jus eat . in simplici autem alteruter solummo- . sed in effectu paxum interest. Nam & indictis duplicibus judiciis unum saltem Mina actorem, unum reum, quem in finem. mb eodem tempore, quod tamen rariusi puto. ad judicium provocent, sorte res imitur, quis reus esse debeat, vid. Carprori. C. 7. D, a3. add. Zanger, de Excepi. P. a. e. rum. 363. Disserti nostr. de rudis.fortu mis. 3. g. .alias vero pro actore habetur,quias ad judicium provocavit.

DISTINCTIO IV. Inter judicium reale spesnale.'

Ons quae diximus ad tit. de Rem divi LI. judicium enim reale ex jure in re , sonale ex jure ad rem proficiscitur. . DISTINCTIO T

Inter petitorium & psesserium.

FI possessorio non consequimur jus perpe tuum, sed temporarium solum, donec al-: in petitorio contrarium probaverit. As, i in petitorio semel obtinuit, ille perpetuum ectum exinde sortitur. Et hinc, quia persessorium, licet succumbamus, non ade agnum praejudicium nobis insertur, quam

163쪽

per petitorium; hinc, inquam, in posses rici

non admittuntur exceptiones altioris indagi- .nis, cov. l. C. quor. bon. nec remedia suspensiva, v. gr. appellationis, leuterationis , &c. Maecia de V euar. quaest. 17. limit.6.membr. 2. n. 2. . Lud. Postius in tr. de Humm. flos-stis obf. iosi n. 7s. 76. Finchelth. obf. H 7. n. I2. quae omnia in petitorio secus se habent.

DIs TINCTIO VI. Inter iudicium 'umversale, generale& psingulare iIN universali & generali, V. gr.hereditatis pectitione , actione tutelae, pro socio, &c. libel- Ium generaliter formare licet, man tlaget ciui edition tuus inventarii und aiis restituirung

bach. comp.Iur. Di.de edend. in judicio si gulari autem petitum specifice est formandum, alias tanquam ineptus rejicitur libellus.

DISTINCTIO VII. Inter iudicium ordinarium & extraordi. narium , sive summarium.

duodlibet judicium regulariter est ordina- 'crium, unde si actor dicit, hoc vel illud esse summarium, tunc probatio ipsi incumbit. Communiter autem ea judicia sunt summaria, ubi vel bucus favor adest, v. gr. in causis si-. 1:

164쪽

DE JUDICII S. 8

libus. diibutorum, &c. vel si causam stiam

ntroversia conCernit, v. gr, in causis ecesesiam, miserabilium personarum, in legatis ad pi- causas,&c. vel deniques res moram nonsta tur, ut in causis alimentorum, &c. v. Zanger Excep .p. r. c. I. n. O .seqq. Ora. cam. p. c. a. in causis summariis non attenduntur pro .iscue exceptiones dilatoriae, non concedun r ordinariae dilationes, &c. sed de simplici &mo proceditur. Aliud in ordinariis. Cau- summarias ordinarie potest tractare actor, i non vice versa. Multa deIprocessu summis, habet Brunnem. Proc. civ. c. I. n. 1

DISTINCTIO IIX. Inter judicium emis & criminiae. r coincidit cum Dis. I. inter judicium publicum & privatum. Ergo eaedem hic petenda, quae ibi dicta simi.

DIs TINCTIO IX.nter judicium praeparatorium & pris

eipale. N praeparatorio, V. gr. actione ad exhibendum, agitur summarie, quia in hoc praejudi-1madeo magnum reo non infertur ; sed in incipali regulariter secus.

nem.

165쪽

Quasi litiscontestatio inducitur propter rei

id nun respondendo contumaciam: Vera sit vel oretenus, vel in scriptis. In quasi litis- eontestatione extra Saxoniam saltem fingitur, quod reus negative responderit, in Saxonia etiam affirmative. Vera autem interdum firmative, interdum negative fit. Ceterum utriusque effectus unus est idemque in causis cis

vilibus. DISTINC ΤΙΟ XI.

Inter litiscontestationem selennem di

minus solennem. Solennis requiritur in causis ordinariis, ocsupponit contradictionem directam eorum, quae ab actore adferuntur. Minus solennia colligitur ex omni actu contradictorio, . gr.

si dicat reus , sir protestire lauder des sit

haec in judiciis summariis sufficit.

DISTINCTIO XII. Inter L. C. generalem & specialem.

Iuxta jus commune & praxin hodiernam ex tra Saxoniam idem est an quis speciatim ad singula libelli puncta, an vero generaliter: nego narrara, Irout ηarramur totum libellum

166쪽

ixonicis deprehenditur, quippe in quibus gς- et alis litis contestatio non admittitur.

amo MEgativa proprie est litiscontestatio. Cirisca assirmativam distinguendum: Aut reusmpliciter fatetur int*ntionem actoris, aut ex eptionem peremptoriam adnectit. Prioriasu notu potest dici L. C. quia nulla lis arriselius adest; decus casu posteriori, & tunc rein s onus probandi in se suscipere tenetur, vid. truv. iurispr. Rom. Germa. Tis. s. S. s.

Ura fit, postquam exceptiones dilatoriae, decisae fuerunt: eventualis ipsis hisee dila-oriis statim adnectitur. usus in Saxonia sexerit. Ibi enim statim L. C, exceptionibus st subjicienda, nisi reus in expensas conde anari velit, Extra Saxoniam vero perindost, sive pura sit, sive eventussis litis contesta io, utraque etiam alias eundem post se tr*iit effectum.

Ctor regulariter nonnisi volens actionem instituit illaus contra invisus conVςnitur,

167쪽

unde etiam fugiens appellari solet. In eligendo judice competente non ad actorem, sed ad reum respicitur. Rei partes semper sunt fa-VOrabiliores , quam actoris, i. Ias. f. de R. I. unde si uterque aequales attulit probationes, in dubio in favorem rei pronunciandum, Struv. S. I. C. Ex. 2Ι. rh. l3. Actor probare tenetur, non reus. Hic enim licet nihil probaverit, vel in probando defecerit, tamen ab seruitur, actore non probante, i. . Cis edend. Mascard. probat. conclusis. num. 37. Prodefensione rei admittuntur testes inhabiles,

non autem ad intentionem actoris probandam. Farinac. quo.σ2. num. ρο. sieq.Brunnem. Proc. civ.c. 2o. num. 2q. Re plures dflatio

Inter forum domicilii & reliqua , rei sitae,

contractus , delicti & eontinentiae causarum Forum domicilii inge rate, quia in eo actiones reales & perIonales, e contractu dc

delicto, institui possunt; reliqua sunt specu'

DISTINCTIO XVII. Inter domicilium originisae habita

tionis. PRius de jure eivili erat immutabile, unde in eo semper quia conveniri poterat, quam

168쪽

. DE JUDICIIS. ve

s alio loco habitaret, L s.fr. S g. r. admu-t M . posterius autem pro lubitu toties mut ir, quoties placuerit. Hodis vero juxta Dri insensum haec distinctio usum amplius non abet, cum postquam aliquis domicilium suum c loco originis aliorsum transtulit, domicili-m originis non amplius attendatur, vid. Carpin v. is Procesi rit. 3. art. r. num. J8.

DISTINCTIO XVIII. Iter domicilium commune N peculiare.

Ommune erat Roma, t. 33. . ad municip. in quo omnes ex toto imperio Romano inveniri poterant. Hodie tale non amplius abemus,& sic usus distinctionis estnullus, Stain. tum subditi enim licet Viennae deprehendan ir, non tamen ibi Conveniri possunt, quia eo iso superioritati territoriali praejudicium in-rretur. Et quamvis porro subditi Branden- argici Berolini deprehendantur, illi tamen re ibi forum sortiuntur, quia sic beneficium imae instantiae amitterent, vid. ordin. Cameri

DISTINCTIO XIX. Inter domicilium voluntanum ae n cessarium.

Rius mutatur pro lubitu, non autem poste rius, cujus exemplum in uxore, relegato ad

169쪽

Inter ossicium judicis nobile σ me

cenarium, ΡRius exercetur, licti actor non adsit, scilicet in causis criminalibus atrocioribus ad nudam denunciationem, vel praecedentem famam publicam. Hic enim publicum interesso praecipue vςrsatur. E contrario autem, ubi causa mere civilis est, & privatam utilitatem respicit, ibi .exercetur ossicium mercenarium. Quamdiu enim creditor judicem non impBrat, tamdiu judex etiam quiescit. Dicis for fan ἔ at tamen potest esse pauper aliquis, cui non suppetunt sumtus in processiim impendendi, ergo tunc judex ex ossicio nobili proseCedet' sed ne tunc quidem eum hoc facem posse, respondeo, Potest enim pauper adiuramentum paupertatis se offerre, eoque prae

sito, omnia in judicio gratis obtinet , quod dum non facit, sibi imputet. Omnino itaque hoc respectu hujus distinctionis adhuc est sis, Et judex, qui in causis mere privatis ex ossicio procedere vellet, sesuspectum redderet, Dico nsum distinctionis esse hae respecta. Quol si enim ossicium nobile dicitur, quod praetor ἔ mercenarium autem, quod judex pedaneus exercebat: facile largior, distinctio. ηm hodie applicari non posse.

170쪽

DE INOFFIC. TESTAM. R

De inossicioso testamento.

in Inter querelam inclicios nullia

I AEς postςrior pinguior est priori. Per

querelam enim inossiciosi regulariter sola heredis institutio rescinditur, te gata autem, fideicommissa, tutoris datio, &li quae alia sunt capitula, subsistunt; ast querela nullitatis & principale & accessoria in te stamentis removet,v. octri . e inius.rvt. Nirrit. S. II. Querela in ossicioli praescribitur quinquennio, arg. l. 8. Sin. f. h. r. querela nul-Ιitatis autem, tanquam remedium juris civilis, triginta annis demum. Qui testamentum tanquam inossiciosum impugnavit, & non ob tinuit , isse omnia emolumenta in testamento relicta amittit, fis us ea sibi capit, i. ar. f. aesis, qua ur rnrign. secus est, si testamentum nullum dicit, i. s. usseoa. Nullum autem dicitur, quoties quid ex solennitatibus deficit, vel inhabilitas in persona testatoris adtu. it. Adde, quod querela nullitatis in herede, transeat, non autem querela inossiciosi ι. HAE .pen. C. h. s.

SEARCH

MENU NAVIGATION