장음표시 사용
211쪽
titur alia superaddere, quae iidem Scrutatores, pro sua prudentia, in Cimricis, & potissianum Canonicis , peculiariter perscrutanda judicaverint. Pax JOrdan. tom. 2. lib. 8. tit. 2. de Synodo Diarces num. IIO. plurima Scrutatoribus suggerit quaesita, quae ad exactum Scrutinium' perficiendum existimat opportuna. Pressiores & breviores sunt interrogationes , quae proponuntur in Archiepiscopali Bononiae Cardinalis Palaeoti pag. seq. ad quarum calcem idem prudentissimus Archiepiscopus inquit, non esse omnia & singula, quae in interrogationibus proponuntur, ab unoquoque inquirenda , sed ea tantum, quae ad cujusque conditionem, statum, & neces,
statem magis accommodata videbuntur. a
VII. Maximam Scrutinii utilitatem nullus inficiatur sed difficile videtur , intra triduum , vel quatriduum , cum ulterius Synodus protrahi non soleat, omnium Clericorum Scrutinium rite expleri posse . Hae fortasse difficultate perterriti Episcopi , etsi ceteroqui in suo Pastorali munere obeundo diligentissimi, Scrutinium in Synodis jamdiu omiserunt, &passim omittunt et quam plurima quippe nos Synodorum Acta tam typis edita, quam manu scripta pervolvimus, & in aliquibus Scrutatores quidem designatos vidimus, Scrutinium tamen factum non legimus; in aliis vero
nec Scrutinii , nec Scrutatorum ullam mentionem deprehendimus . Pax Iordan. cit. lib. 8. xit. Σ. num. Ioa. Scrutinium inventum existimat , ad
supplendum desectum visitationis; cumque dioecesis visitatio, juxta rectam disciplinam , Synodum. praecedere debeat , inde evenisse arbitratur , quod Episcopi Synodale Scrutinium, veluti inutile & superfluum , praetermis rint. At haec Iordani ratiocinatio aliquid essicacitatis unice habere potest apud antiquae disciplinae ignaros : qui enim vetustos Ecclesiae canones vel leviter pertractarunt , optime . norunt , onus perlustrandae dioecesis , non esse de novo Episcopis impositum , sed semper illis incubuisse u nihilominus post dioecelim perlustratam , Scrutinium in Synodo fieri cura. runt. Atque, ut ceterea praetereamus sanctissimorum Episcoporum exemis pla , S. Carolus Borromaeus nunquam prosecto suam dioecesim vi stare neglexit , nec propterea Scrutinium in suis Synodis omisit . Alia igitur erit causa cur hodie Synodalia Scrutinia sere desueverint v eaque esse potest, vel quia Episcopus per suos Administros. quotidie audit , quid a singulis dioeceseos Clericis fiat, hac ratione omnium mores jam per spectos & cognitos habet ς vel quia homines tantae experientiae, atque inintegritatis non tinvenit, quibus Scrutatoris munus tuto credere queat II vehquia demum Clerici cupiunt , se a proprio Pastore, non ab alio, examunari . Μutantur in dies hominum mores, mutantur rerum circumstantiae,& quod uno tempore utile .erat , postea inutila , & quandoque , pernici sum evadit. Prudentis autem Praelati est, in iis , ad quae Superioris lege non adigitur, se loco, dc tempori accommodare quaedam , quae olim in usu erant, praetermittere , sicuti ad rectum suae dioecesis regimen magis expedire in Domino judicaverit . Superius diximus , nos intersuisse
212쪽
L I B. V. C A P. IV. I 8sConeilio Romano sub Benedicto XIII. Iam vero, integro sere anno, qui
Concilium praecessit , plures habitae sunt Congregationes P synodales, quibus pariter praesentes fuimus, una cum aliis, ab eodem Pontifice delectis viris: cumque aliquot ex iis nonnulla iudiearent esse Concilio postmodum pmponenda, quae ibidem , ad servandam quodammodo sermam Scrutinii, discuterentur, & deciderentur ; nos ingenue diximus, id nequaquam fieri posse: negotia enim, quς Concilio proponenda suggerebantur, jus alterius laedebant atque ideo, lieet viderentur Conciliari diseus sone digna, nihilominus ii, de quorum jure agebatur, erant prius necessario audiendi; quod sane in Concilio, per modum Serutinii , rite peragi , ob modo adductam rationem , impossibile sciret : quocirca auctoressuimus, ut praedicta negotia, quae judicialem quamdam requirebant inda.
ginem , a summo Pontifice extra Concilium terminarentur : consilioque nostro ceteri acquieverunt.
De auctoritate resemandi Casus, eorumque reservatione in bnodo facienda.
ΡOsse summos Ecclesiarum Antistites, multoque magis omnium supremum, Romanum Pontificem, inferiorum Sacerdotum iurisdictionem ita coarctare, ut a quibusdam g avioribus culpis, quas sibi , suoque judicio relaxandas reservant , ne in foro conscientiae quidem , & coram Deo, illi absolvere valeant, Catholicum dogma est, quod eontra Wicleium strenue propugnavit Waldensis tom. a. de Sacran . cap. Iq9. Etenim ad relaxanda, etiam in foro interno, peccata, praeter potestatem ordinis,
necessaria est potestas iurisdictionis, qus a Superiore potest ad plures personas, & causas extendi, atque ad pauciores restringi , prout ei visum fuerit. Hanc Catholicam veritatem, iterum a Luthero impetitam , non solum validis argumentis fulserunt Theologi, e quibus videri possunt So- tua in q. dis. I 8. quaest. a. an. s. VasqueZ in 3. pari. Dim Thom. tom. q. θη i. 9 I. arti g. & Cardinalis Roffensis in suis . sisertionibus adversus Luiberum art. 3. pag. 65. ρο θε. sed Hemicus VIII. Angliae Rex, priusquam ab Orthodoxa Fide descisceret , agnouit , & explicavit in sua .AEFsertione septem Sacramentorum adversus. Martinum Luiberum, Romae edita anno II 3.-Confusone, inquiens : Sacerdos quilibet ordinem quidem habet, sed auctoritatem judicandi non habet quae res ad absolventem per tine ' priusquam.ei gregis ali jus eura committitur, idoneus tamen ante reputatur, cui cura tuto possit committi. Episcopus ergo , qui curam ισbeν totius dioecess, s cui Saeerdoti partem quampiam suae cura commiserit, σποοn ipsa ratio docet, hune non amplius aut ligare posse, aut solvere , vis quatenus ille permiserit , με euius mandato nibii omnino in illius popul ,
i tuom quemquam, vel Bisere potuisset Quippe quia nee ipsi h βμε
213쪽
185 DE Sr NODO DIOECES NADVcopo in aliena dioeces. Quid ergo misi es , s quaedam sibi resemae
Est scopus, quorum curam putat esse majorem , quam ut cuilibet pust , et. iam non ιNerito, eommitti 'II. Validius autem idem Ecclesς dogma, eontra Lutheri conatus, stari bilivit Tridentinum sess. I de Sacrum. Parnit. ubi cap. 7. Catholicam doctrinam expotuit, & can. II. contrarium sentientes anathemate pereuia
sit. Magnopere vero ait eis. cap. 7. ad Cbrisiani populi disciplinam
pertinere , knctissimis Patribus noseris visum est, ut atrociora quaedam, graviora crimina, non a quibuwis , sed a summis dumtaxat Sacerdotibus a solverentur: unde merito Pontifices Maximi pro suprema potesate , Fbi in E cissa universa tradita , eausas aliquas criminum gravioreι suo potuerunt peculiari Iudicio reservare. Neque dubitandum est , quando omnia , quae a Deo sunt, ordia nata Iunt, quin hoc idem Episcopis omnibus in sua cuique dioeces, in aedificationem tamen, non in defrudiisnem, liceat, pro illis in subditos tradita supra rei
quos inferiores Sacerdotes auctoritate , praesertim quoad illa, quibus excommmnicationιs censura annexa es. Hanc autem delιctorum resemationem, consonum es Dιυιnae auctoritati , non tantum in externa politia, sed etiam coram Deo, Um habere. Et cit. can. II. Si quis dixerit, Episcopos non habere ius resem vandi sibi easus , nis quoad externam politiam , atque ideo easuum reservatis
nem non probιbere, quominus Sacerdos a reservatis vere absolvat, anathemast. Plurima, quae ad rem iaciunt, & traditam a Tridentino doctrinam illulicant, occurrunt in libro, cui titulus Tres Disola Pastorales Epite pi Atrebatensis, eap. 7. de resematione casuum pag. I93. Licet autem Tridentinum potestatem reservandi peccata tantum summo Pontifici , & E- pii copis nominatim adstruxerit; nomine tamen Episcopi, etiam inseriores Praelatos , habentes jurisdictionem quasi Episcopalem, cum territorio separato, comprehendisse, censuit sacra Congregatio, ejusdem interpres, in Salernitana an. Is 8s. lib. deerator. pag. 35. rescribens e Praelatos S cuia res , Episcopis inferiores, qui habent iurisdictionem quas Episcopalem ira loco , nullι Dioecesano nec ipse , nec eorum subditi subsunt, babere faculta tem reservandi sebi casus. Et in Marsicana ann. II 87. idem . totidemque verbis respondit lib. 4. decretor. pag. 23 o. a tergo. Eadem insuper potestate Pudere Parochos, quoad simplices Sacerdotes, seu Cappellanos , in Currexercitio iisdem intervientes, docuerunt Sylvius in 3. pari. D. Thom. 4.
dub Io. quia&ipsi jurisdissionem ordinariam habent in foro inteνno , quam delegant tuis Capellanis: simul tamen iidem Doctores notant , non esse uiu receptum, ut Parochi ea facultate utantur; additque de Lugo , i utilem insuper fore reservationem, si quae a Parochis fieret, quoniam ea non ligarentur excipientes Confessiones auctoritate, & jurisdictione ace .pta ab Epilcopo, cuius imperio tota Parochorum jurisdictio subest. Dedi-
214쪽
ta opera diximus, Parochos jurisdictionem ordinariam habere ἰn foro in remo: scimus quippe, Disceptationem Petri Mengonii de eminentiori marachorum dignitate supra Canonicos , an. I723. Florentinis typis excusam , in qua Aussor innixus Decretali Alexandri III. in Cap. Cum ab Ecclesiarum, de osse.Judis. viain. asserere conatur Parochis iurisdictionem ordinariam etiam in foro externo, fuisse valide consutatam a Ioanne Dominico Lario in alia Dissertatione, insequenti an . I 33. Pisis impressa , & merito I siquidem ex communiori, atque in praxi recepta sententia , quam
eum S. Thoma in Supplem. 3. pari. quaes. 12. art. I. Suarra de censuris disp. a. se l. a. num. Io. Vasquet m opusc. de excomm. Eub. II. num. I. aliisque propugnat, pluribusque exornat Gon2atra ad cit. Cap. Cum ab Ecclesiarum, nu. a. non potest Parochus, jure ordinario, sententiam seris re excommunicationis: neque contrarium evincit textus objecti Cap. Cum
ab Ecclesiaraim; quamquam enim ibi Pontifex observari praecipiat excommunicationem in Claricos , via Lateos suos latam a Plebano S. Pancratii de Luear, hunc tamen Plebanum eam non tulisse iure ordinario , sibi , ratione solius Parochialis Ecclesiae, competente, sed jure extraordinario, videlicet ex speciali privilegio, vel ex praescripta consuetudine , vel alio legitimo tituis, acquisito, idem sonZalez ostendit. Sat tamen est id mbiter adnotasse. Ad propositum regrediamur III. Quamvis pr dicta saeuitate reservandi easus, possit Episcopus semisper, di quandocumque voluerit, uti; multis tamen nomini sus decet, ut
illam potius im synodo, quam extra Synodum exerceat. Primo, quia, ut in hoc neVitio tautius se gerat, uti opportune monent Homo nus tract. s. cap. f. quaest. I 1. & Laelius racchius de munere Episcopi cap. V. expedit, ut prius probos, atque longa experientia edoctos Sacerdotes in consislium adhibcat , quos prosecto nusquam melius de commodius , quam in Synodo habere potest e atinnien iurandum est, ut hoe ipsum consilium maxima circumspectione, Zc cautela petatur, atque praestetur, ne arctissimum sacramentalis Confessionis sigillum ulla ex parte videatur violari t qua de causa, cum olim Vicarius Generalis Tridentinus rogaverit Regu-1ares oppi ii Bulganensis , ut sibi, adjecta ceteroquin severa lege secreti , quod se religiose servaturum promittebat, uis nisestarent, quς nam in gen
re essent graviora peccata, qus eo in loco magis communiter committe. Tenetur,& Regulares Vicario morem gerere abnuerint, quos tamen Viearius urgere non desinebat; re delata ad sacram Congregationem Concilii, haee die Iq. Augusti dixit, Regulares ad id cogi non posse,&m mendum Vicarium, ut ab ejusmodi interrogationibus abstineret, lib. 28. deincretori pag. ISO. Secundo, congruum est, ut reservatio fiat in Synodo, ne secus Parochi conquerantur, suam ordinariam potestatem , ipss prorsus ansciis, nimis admodum coarctari: ut enim notat Cardinalis de Luso deSaeram. Paenit. disp. ΣΟ. sect. num. 37. 'uamvis Episcopus possit iurisi
dictionem absolvendi, quam aliis Sacerdotibus delegat, omnino pro libitoli Dissiligod by Corale
215쪽
limitare, & ad paucissimas causas restrinsere; tanta tamen potestate non potitur quoad Parochos, quorum jurisdictio, etsi ab Episcopo pendeat , eique subjaceat, non est tamen delegata, sed ordinaria; nec potest , sine
legitima causa, aut, prorsus auferri, aut adeo imminui, ut sere inanis r maneat. Omnis autem querelarum occasio praeciditur, cum reservatio fit in Synodo, ubi si ea plus aequo aucta, & extensa videatur , statim pota 1unt Parochi reclamare,& causas Episcopo exponere, cur eXoptent, hoc, aut illud pereatum e reservatorum albo expungi: quibus auditis , aut Ein 'piscopus sententiam mutabit, aut alias urgentiores rationes adducet, propter quas peccata illa reservanda existimat , quibus Parochi acquiescent Tertio denique convenit, reservationem fieri in Synodo, quia in Synodo facta, induit naturam legis, quae , nullo contradicente, perpetua est, &quamdiu non revocatur, perseverat; facta autem extra Synodum , non ab omnibus reputatur perpetua , opinantibus plerisque Theologis , quos
sequuntur Gavantus in Manuali Episcoporum veta. Casus reservati num. IL& Roncaglia in Theolog. morat. pom. a. tract. IV. quaes. 7. quaest. m. illam,
decedente Episcopo, a quo est facta, illico expirare; aliis exadverso ,
cum Capeavit. de casib. reserv. pari. I. cap. s. in M. contendentibus elisiam tum perpetuam esse , & durare , donec a Successore vel expresse , vel tacite revocetur I ex quo fiat , ut, mortuo Episcopo , aliqui prima sententia imbuti , a reservatis absolvant alii vero secundam lectantes, talem absolutionem invalidam pronuntiabunt I atque exinde multa scandala exorientur, quς prscaventur, si reservatio in Synodo fiat. Quocirca communi usu receptum est, ut Episcopus in Synodo statuat , quaenam peccata velit esse sibi reservata: nec solum in Diceceianis , sed in pluribus Provincialibus Synodis casuum reservationes iactas legimus , ut in
Eboracensi anni II93. cap. Lambethen si anni I 28 I. cap. 6. Αveni nensi a tribus provinciarum Episcopis anno I 326. celebrata cap. 21. Colis Iectionis Harduini rom. o. para. 2. col. I932. to. 7. col. 864. ISO3. aliisque adductis a Thomassino de vet. ρο nov. Eecl. disci . pari. I. lib. 2. cap. I . num. q. er s. Non idcirco tamen , quod casuum reservatio a
Provinciali Concilio facta esset , potestas adempta erat Episcopis ab illis absolvendi , scuti contingit in legibus, a Superioribus latis , quae a nullo
inseriorum relaxari possunt : etenim eadem Concilia ,.non sibi , aut Metropolitanis , sed ipsismet Episcopis . illorum absolutionem reservabant zquod praefatos canones legenti patebit . Aliud erat de gravioribus eriminibus , Papae reservatis ς ab his quippe , sicuti nunc , ita & olim, nurulus, sine auctoritate Papae , unquam absolvere audebat : Sic in Concilio
Londinensi anni II 42. statutum narrat Matthaeus Parisiensis ad eumdem annum : Ne aliquis, qui Ecclesam, caemeteriumque violaveris , vel in Cleriaco , aut viro religioso manus insererit violentas , ab alio , quam ipso Papa , possi absolυi e quod decretum ex Rogerio quoque resert Harduinus in Collectione sua tom. o. pari. a. ces. 123 ad annum II 3. Et Concilium Sal
216쪽
LIB. V. C A P. V. 189 Sali urgense anni I 386. eap. 2. sub ἰnterminatione maledictionis aeterna , districta prohibet, ne quispiam a casibus , Sedi Apostolicae reservatis, a solvere praesumat, in Collectionis Harduini rom. 7. cf. Isto I. Nec verum
est, quia asserit Van-Espen Iuris Eulis univers. tom. I. para. a. tis. 6. cap. r. mum. 9. non ante seculum x I. coepisse Episcopos graviorum quorumdam eriminum reos ad Sedem Apostolicam mittere, ut a Pontifice reconcili rentur: siquidem ex lib. 3. de Gessis Sanctorum Rotonensium cap. I. seculo I v. Benedictino , constat , ante annos circiter nongentos , homicidas ad Papam suisse remissos, quod opportune notavit Martene de antiquis E elisa ritibus tom. I. lib. I. ωρ. 6. art. 5. num. 6. Enimvero, cum homici. dium, inter illa enumeretur enormia facinora , quorum reis , saltem inplerisque Ecclesiis , nunquam olim concessam sui me absolutionem , eonintendunt Petavius in notis ad S. Epiρbanium haeresi sy. Albaspinaeus in notis ad Concilium Illiberitanum, Morinus lib. p. de Paenit. cap. Ist. & citatus
Martene, aliique non pauci ς credere fas est, quod , cum nimia haec di- seiplinae austeritas emolliri coepit , id retentum suerit , ut qui ea perpetraverant , a sola Sede Apostolica veniam consequerentur . Sedes autem Apostolica tanta semper lenitate usa est, ut, etiam cum prisca illa vige-hat severitas, justis quandoque de causis, a peccatis absolveret, quae ce te qui , ordinaria lege , non solebant ab Ecclesia remitti , sed uni Dei iudicio relinqui, quemadmodum colligitur ex Tertulliano, qui haereticus Montanista jam factus, Iib. de pudicit. ev. Zephyri num Papam carpit, quod moechis veniam daret , quibus , aut ipsemet Ecclesia Romana , ut existimat Martene , aut saltem pleraeque aliae Ecclesiae, sicuti opinatur
Morinus, antea consueverant omnem indulgentiam denegare.
Quaenam snt atrociora er graviara erimina reservanda , una cum aliis ad materiam pertinentibus, oe signanter quoad Regulares.
Post assertam Episeopis faeultatem casus reservandi , & designatum
tempus, quod magis congruum videtur ad reservationem saetendam, oeerae pretium est examinare, quaenam sint illa atrociora & graviora erimina, quae sanctissimorum Patrum judicio reservari consuevisse dixit Tridentinum : inde enim normam sument Episcopi, ad quam in reservandis peccatis se tuto consormare queant . Non aliunde autem illa melius r scire possumus, quam ex Conciliis, in quibus modo haec, modo illa peccata, tamquam graViora , suere reservata . Nuper laudatum Concilium Londinense, a solo Episcopo absolvendos, decrevit, incendiarios, peieran res in alicujus dispendium, oe su res atrociores. Concilium Lambethenis cis. cap. 6. Episcopo reservavit homicidia voluntaria, tam publica, quam occult In Diαcesana Synodo Santonensi, habita annq Iago. cap. I . Collectio nisDi0jtiros by Cc oste
217쪽
nis Harduini tom. 7. ωl. 848. longus contexitur catalc us easuum resem vatorum , inter quos numerantur homicidium , mutilatio , lapsus emistam sacrilegus cum Moniali , quam contra naturam. , periurium , ince stus, abortus studiose procuratus, litterarum salsificatio , sortilegium eum abusu Sacramentorum , violatio Ecclesiarum , aliique non pauci . Conci lium Provinciale Ravennat. anni I 286. eod. tom. 7. Harduini Gl. ρ48. - 8. ad Episcopum remittendum jussit , cum quis petit abs vi ab e et munieatione maiori , Iata , ves inducta ab homine , vel a jure I ium
Mendis , O' crimine publico ; sicut in blaspbemante Deum , vel Sanctos ;.tem in voto , qualitercumque emisso ; σ cum illis , qui filios oppresserunt ex proposito, sive casu ; m cum quibuslibet homicidis , o sacrilegis, fati
sariis , violatoribus Ecclesiarum , or immunitatum Ecclesiasticae Iibertatis , sertilegis et stem cum iis, qui cum brutis libidine polluuntur ; item cuminees sis, . eorruptoribus Sanctimonialium , in omni occupatione, usuris parione, m detentione rei alienae , ubi , cui restitutio feri debeat, non in me niri potest ; item cum periuris, clandestiue matrimonium contrahemtibus,
ex quo matrimonio dubitatio oriatur , vel oriri possit , m in omnibus alιiscriminibus, delictis, excessibus , in quibus de consuetudine generati, vel speciali, Episcopis refer tur confessio.
II. Verum , cum seculi xv. initio nimium exereverit casuum reservatio . & praeterea Abbates Carthusi ses eousque devenerint , ut omnia suorum subditorum peccata gravia sibi reservaverint; in ejusmodi effrenes reservationes censoriam virgam strinxit Ioannes Gersonius tam in opusculo 'per absuυendi potestate , or qualiter expediat feri reservationens peceatorum , quam in Epistola ad que am Episcopum de moderatisne ea-
suum reservandorum , rom. 2. Oper. col. I 3. cr 3Is. quibus in locis rese
vari quidem permittit pauca quaedam peccata atrociora, sed non approbat, ut haec ipsa reserventur , quando sunt occulta I exinde enim periculum lubesse , inquit , ne, quod occultum est , publicetur . Gersoni adhaesisse videntur Conei lium Senonense anni I 324. & Synodus Dioecesana Carn tensis anni Is 26. quae nulla reservatione, quoad crimina occulta , astici voluerunt mulieres , ne istae , cum propriae famae dispendio , Episcopum vel Poenitentiarium , ad quem alias accedere non consueuerant, cogerentur adire. Alia tamen post Gersonis aetatem in Gallia celebrata Coneilia. scuti animadvertit Thomassinus cit. pari. I. lib. 2. cap. I . num. 8. in priori sententia , & praxi perstiterunt , pluraque , quantumvis occulta , peccata Episcopis reservarunt i quin immo Concilium Suessionense anni a s s. Collectionis Harduini tom. p. col. I 38 s. hortabatur Eeiscopos, ne saeuitatem absolvendi a reservatis passim concederent Regularibus. III. Sed quod in Gallia non est assequutus Gerson, praestitit in Germania Laurentius Cardinalis Campestus , ubi Legatum agens Apostolicum , & sedulam operam navans Ecclesiarum reformationi, inter suas Constituistiones, Ratisbonae promulgatas anno quae habentur in fasciculo re
218쪽
L I E. V. C a P. V. I9Iνum expetmda m fugiendarum , edito Londini I 692. pag. 42s. Omni. hus Consessariis concedendam in posterum , edixit, facultatem absolvendi, laicos a quibuslibet oceultis criminibus , etsi alias reservatis . exceptis dumtaxat haereti eis, homicidis, & excommunicatis , quos ad Episcopos , vel Viearios, remittendos constituit; Clericis vero etiam postmodum, eo loco futuris, quo prius erant. Campegio obsequens Archiepiscopus Colo. niensis in suo Concilio Provinciali anni I 337. para. 7. cap. 37. potestatem fecit omnibus Parochis remittendi quaelibet crimina occulta : N Synodus Diceeesana Augustens s anni Is 8. Collectionis Harduini roni. p. cia. ao s. statutum Cardinalis Campegit instauravit, & confirmavit. IU. Non propterea tamen, quod ita aliquibus visum suerit statuendum, restricta eensenda est auctoritas Episcoporum ad sola sibi reservanda peccata notoria: quoniam, uti recte perpendit citatus Thomassinus eod. num. 8. Concilium Tridentinum, novis praesidiis muniens Episcoporum jurisdicti rem ad casus reservandos, illam non coarctavit ad publica, sed ad atν ciora, graviora crimina , qualia esse , dc dici possunt etiam occulta . Quia autem idem Tridentinum simul Episcopos monuit, ne ea potestate in destructionem, sed aedificationem utantur; idcirco nimium faciles esse non debent ad reservationes multiplicandas. Quamquam vero non possit, uoad hoc, certa regula, ubique custodienda, praescribi , neque in specie esignari queant peccata, quae reservari oporteat; alicubi enim sola pro livitas populi ad aliquod crimen frequenter perpetrandum , ut dissicultate obtinendae absolutionis, veluti quodam freno, cohibeatur, sum cientem cauissam praebet Episeopo illud reservandi; quae causa urgere desinit , ubi populus non est ad illud proeli vis.' attamen instar regulae esse possunt quaedam generalia monita , & decreta, quae a sacris Urbis Congregationibus hac super re emanarunt. Sacra Congregatio, Episcoporum, & Regularium negotiis praeposita, die ς. Ianuarii Ioo I. locorum ordinarios ita monenis dos , statuit et Ne locorum ordinarii , quibus ius hoc reservandorum casuum competis, pIuribus, quam opus si , reservationibus , subisitis , aut Confeέμ-
eiis in animarum salute procuranda eooperantibus , snt onerosi , mouentur cinmnes, ut paucos , eosque tantum , quos ais Chrsianam discipliuam retinendam,
animarum a Mi ereditarum salutem, pro e Mois diaecesis satu , quali- rate necessario reservandos esse iudieaverint , resement . Idemque monitum replicandum decrevit die 26. Novembris Iso1. Sed, ne locorum ordinarii, - quos casuum reservario spectat . ea in re modum excedant , eadem sacra Congregatio illos rursum magnopere admonendos censet , ut, non possim, sed eum id videbituν communi bono expedire, atrociorum tantum, m Araυιorum criminum absolutionem mi reservent , quorum resemario ad Chrisianam diasciplinam retinendam conferat, er in aedificationem, non autem in defructionem, cedat; ne alioquin , Sacramenti Paenitentiae Ministrorum coarctata potesate, sanctae matris Eceti menri contrarius effectus subsequatur . Probiarit etiam , M sbi super e resement casus in Bulla, die Caena Domini lega
219쪽
consueta, contentos, neque alios Sedi Apostolicae specialiter reservaιos . Ene elieae quoque litterae ab eadem sacra Congregatione, eadem die 26. N vembris Ioca. ad Episcopos in hunc modum datae sunt: Praecipue vero haec monenda ran et sacra Congregatio, ut videant ipse Ordinarii , ne sitis eastis promiscue reservent, quibus annexa es excommunicatis major, a iure imposita aeuius absolutio nemini reservata fit , nise forte profer frequens scandatam , aut aliam necessariam causam, aliqui hujusmodi casus nominatim rese an imiderentur, neque casus, in quibus absolutio, nisi cum resiturione, vel executione eorum, ad quae paenitentes renentur, non confertur, neque illos, quies mortale peccatum inducant, circa res tamen parvi momenti versantur, edi
frequentre intre idiotas evinire solent, uti damni dati, Er semilium. In pe
eatis etiam carnalibus reservindis multa utantur circumspectione , propter periculum Icandalorum in iis maxime personis, in quas ob accessum ad Confessa-σios extraordinarios, ves frequentem reditum ad ordinarios, suspicionis aliquid cadere poses . Pinremo eam potissimum ineant m sequantur rationem, qaiae, consideratis diligenter cuiusque provinciae, ac populorum moribus, natura, ac Tinone, magis in Domino expedire videbitur . Sacrae Congregationis E. porum, & Regularium decretis legendis apud Quaristam in verb. Caiasus num. I 4. & apud de Lamet & Formageau in Dictionans casuum eonis -scientia tom. I. cas. I. consentiunt decisiones sacrae Congregationis Concilii dietenim, cum ad hane delatum suerit , quod Episcopus Bellicastrensis supra modum auxisset catalogum casuum reservatorum, die 29. Ianuarii I 66r. decem, aut ad summum duodecim gravioribus exceptis , Episcopi arbitrio designandis, ceteros e catalogo deleri, iussit Iib. 22. decretori pag. 4Is. V. At illud , prae ceteris , cavere debet Episcopus , ne peccata, quantumvis gravia , sed mere interna , sibi reservet : licet enim etiam haec reis servari queant, sicuti docent Vasqueet supracis. quaest. 9 I. art..dub. q. Carisdinalis de Lugo disput. 2o. sem a. num. IM & Suarez de Fide disp. ar. sect. q. num. a. ubi haec habet: Solent aliqui Episcopi etiam haere me talem reservare , quod quidem in summo rigore iuris facere possunt , quia r
se alio non es usus iurisdictionis externi fori , sed est ablatio iurisdictianis
pro foro dacramentali, p/am Episcopus sicut dare potes, ita etiam auferre dinon est tamen in praxi receptum, ut unquam reserventur, veluti proseia quitur Suarea loe. cit. Nihilominus tamen Auctores communiter non consulunt, neque laudant talem reservationem, propter animarum periculum ' nam
actus interiores frequentes oe molesi sunt, er di ile cognoscuntur; or itinetiam ego credo regulariter non expedire: quin immo Sotus in . di λ. I 8. quaesi. a. art. s. alius mere interni reservationem acriter reprehendendam
exilii mat. Et re vera, uti bene de Lugo Observavit, solos, scimus, Piaelatos Regulares quaedam peccata sive externa, sive interna, sibi Olim indiser te reservasse; ceterum nec Episcopi, nee summi Pontifices, actus mere i ternos suis reservationibus complecti unquam consueverunt. Unde , et a peccatum haeresis gravissimum ut , & cum in externum prodit , summo
220쪽
' 2 L I B. V. C A P. V. ipa Pontifici reservmur; quamdiu tamen intra animum coi.sistit , reservatio. nem effusit . Et quoniam de Regularibus sermo incidit , ad coercendam nimiam libertatem quam sibi Religionum Praelati usurpabant , augendi in dies casuum reservationes , Clemens VIII. die as. Maji Is 93. undecim casus designavit, quos reserunt Suarra de Paenitentia dispus.. 29. se I.
vetuitque Regularibus, ne alios, praeter illos, sibi reservare praesumerent, nisi Geneνalis Capituli in toto ordine , aut Provincialis in proυincia , matura discussione , consensu ; quamvis non propterea ad omnes ibidem descriptos sibi reservandos, eosdem adstrinxerit. Et nihilominus contendebant Praelati Regulares , sibi ablatam non esse facultatem ' alicui gravi peccato, in Clementino decreto ceteroquin non ex preta, annectendi cem .suram , quam sibi reservare possent et nec deerant graves Doctores , qui huic eorum opinioni adstipularentur, inter quos Suarra, Filii uetus, Vibialobos, aliique, quos adducit Diana tom. 7. tract. I. de dubiis Regular. resol. II 4. Sed, cum hac ratione Clementis decretum prorsus eluderetur,
sacra Congregatio Episcoporum , & Regularium die T. Iulii Is I 7. praedictam opinionem improbavit: Cum a nonnullis Regularibus dubitaretur , an in decreto felici recorae Clementis Papae Gre anno Is 93. 26. Maii , super qualitate casuum , ab eorumdem Regularium Super orabus reservand rum , edito, censuri etiam comprehenderentur , ita ut iisdem Superioribus , obsque Capituli Generalis , aut Proυincialis consensu , aliquibus peccaιis in decreto huiusmodi κοn contentis excommunicationem annectere , ejusdemque
absolutionem sibi reservare Iieear ; Sacra Congregatio Cardinalium, negotiis Regularium praepositorum , Illuserissimo Bandino referente , censuras in sis.
pradicto decreto comprehendi censuit.
VI. Verum , quia homines quantum propriam jurisdictionem dilatare gestiunt , tantum alienam, cui subsunt, restringere tentant g illi iidem , qui reservationis vinculum in subditos , plusquam par erat , injicere Voluerant, reservationes, ab Episcopis factas , pro viribus conati sunt effusere.' & nisi eorum conatibus Apostolica Sedes obstitisset , Episcoporum iurisdictionem sere labefactassent. Iampridem Benedictus XI. in Cap. I. de privilegiis , inter Extra-g. comm. & Clemens V. in Clementina Dudum, Per huyusmodi , de sepultaνis , in Clementina Religios , g. Ouibus , de priυAeg. cr excessi. privilegiatori declaraverant , non licere Fratribus Pra catoribus, & Μinoribus quempiam absolvere a casibus Episcopis r servatis ; & nihilominus iidem , ceterique Regulares, obtentu privilegio rum, quorum confirmationem post Concilium Tridentinum impetraverant, di praesertim illius , quod contineri jactabant in Bulla, quam vocant -- re magnum, lus sibi arrogabant erimina relaxandi, Episcopis reservata. Ut Regularium ausus reprimeret, suaque , & Coepiscoporum jura tueretur , S. Carolus Borromaeus Sedem Apostolicam adiit, petiitque: An Regula σε , ex privilegiis a Sede Apostolica impetratis , praesertim autem μ est s m. I. NDipiligod by Cooste