장음표시 사용
241쪽
nihilominus exposcit iustitia , ut aliqua proportio servetur inter illud, &opus, ad quod subeundum subministratur; eamque proportionem definire, inspecta natura rei, de qua agitur, ad solum spectat Episcopum. Ob eamdem rationem, judicio Episcopi, Missarum eleemosynam taxantis, stare debent etiam Regulares, quibus, suorum privilegiorum obtentu, neutiquam licet stipem exigere illa majorem , quam Episcopus praescripsit : quemadmodum enim ipsi, veluti membra communitatis, Obstringuntur in contra
ctibus servare aequalitatem statutam a legibus loci , ubi degunt , ita &in hoc quasi contractu non possitnt proportionem praetergredi, quam loci Ordinarius determinavit. Quocirca sacra Congregatio Concilii in una Romana. Is . Ianuarii Is 39. lib. I 6. decretori pag. I 38. disi xit: Eleemoθnam praqualibet MD, per Regulares celebranda in eorum Ecclesiis, esse taxandam arbitrio Ordinarii , juxta morem regionis. Nec Regulares tamen, nec Seeu Iares prohibentur uberiorem stipem a sponte danti accipere , dummo. do absit dolus, & quodcumque pactum. etiam .implicitum a quod doeueqrunt SuareE cit. conclus I. Cardinalis de Lugo reseons moraI. ιib..dus. I 8.ae censuit sacra Congregatio Concilii I6. Ianuarii I 6 p. tib. I 8. demerari pag. 37s. a tergo, quae interrogatae possit Episcopus probibere sub meisna censurarum lascis, ne pineuiur βψendium. φακα, si υππι Sacredam us M Se Iaribus, quam Regularious, Missam celebranti s , . quod sidem iacerdotes illud acceptare non posui , etiam a Donte dantibus 2 ι respondiet. Probiberi non posse. Si tamen qui manualem eleemosynam, consueta pinguiorem. accepit, alteri Sacerdoti Missam celebrandam committat, non
potest illius partem sibi retinere, sed totam, quam accepit , ercetare deis het Sacerdoti celebranti: quod ab Urbano VII l. statutum est, & opposita opinio ab Alexandro VII. die 24. Septembris Ibos. proscripta fuit; inter
propositiones enim, ab eodem Pontifice damnatas, una, quae est rinna, se sonat e μ' decretum Urbani potest Sacerdos, cui Missae celiarandae tradun-rur, per alium batisfacere, collato ilii minore simnio, alia parte sim.dii si retenta. Neque, solo jure spectato, prohiberentur Sacerdotes, minoriaecenta eleemosyna, ad Missam celebrandam se obligare; siquidem quili epotest cedere juri suo, & etiam sine ullo stipendio celebrandi onus in seselcipere: quia tamen aliquando illa consuetae eleemosynae remissio deprehensa est noxia aliis Sacerdotibus, qui, ob fraudulentam aliorum liberalitatem, debita stipe privabantur, idcirco sacra Congregatio Concilii praedi. ctam remissionem quandoque fieri vetuit, quemadmodum contigit in una
Sancti Semerina, in qua Epilcopo, ad hunc modum interroganti: Sacerdotes quotidie se esserunt celebrare ad rationem tenuis eleemos nae dimidii tuli. pro qualiber Missa ; unde supplicat declarari, an ine Baruere possit eleemo--- manualem unius integra tulit pro qualiber Missa , imponendo paenam eHebranistibus pro minoνi quantitate: die ro. Iulii I 689. eadem respondit: . immitis, quoad eleemosynam manualem.
III. uia vero recta ratio non patitur, ex seemosyna , ab Episcopo
242쪽
L I B. V. C A P. IX. 2Is taxata, quae exigua esse solet, aliquid detrahi in commodum Eeelesiae 1 utaministrantis Sacerdoti sacra indumenta, aliaque utensilia, ad Missae celebrationem necessaria; hae de causa Urbanus VIII. decrevit, nihil ex eleem synis manualibus esse, eo nomine, detrahendum: ex stipendiis vero, pro Missis perpetuis relictis, tunc solum Ecclesias, ubi sunt celebrandae, aliquid percipere permisit, cum alios reditus non habent, quibus onus lustineant f cra utens lia praestandi: quae omnia a nobis adducta, & suse pertractata is re in nora Insit. Eccles s6.8c in dissertatione, quam, dum munus obiremus Secretarii sacrae Congregationis Concilii, exaravimus, quae extat in
Thesauri Resolui. tom. pag. 3 . IV. Quis non erederet, tot si lubres Constitutiones, Sacerdotum avariistiam refrenasse λ Et nihilominus scimus , sufficientes haud fuisse ad eam cohibendam. Aliqui enim suffulti plurium Theologorum opinione , qui, etsi Sacrificii Durium , quoad effectum , & in ahtu secundo, uti ajunt,
finitum esse fateantur, attamen opinantur, illud pluribus applicatum, aeque singulis prodesse , ac si uni tantum applicaretur, instar radii solaris, qui quamvis finitus hi, aeque tamen in unum, ac in multos se effundit' post acceptam a pluribus consuetam eleemosynam, se omnibus satisfacere arbitrabantur, unicum Sacrificium singulis, qui sibi stipem contulerant, nominatim, & expresse applicando. Alii conliderantes, tres esse Sacrificii fructus; generalem videlicet, qui in universam Ecclesiam redundat I specialem, seu medium, quem ille solus participat, pro quo nominatim a Sacer dote Sacrificium offertur; & specialissimum, quem ipsemet celebrans in se derivato putarunt, se posse hune tertium fructum, qui ceteroquin est veluti actio immanens, quae nequit ab agente in alium transire, alteri cedere, atque hac ratione novam eleemosynam accipere. Ejusmodi opiniones, &subdolae artes, uniee ab avaritia excogitatae, iam a teculo x III. in Ecclesiam irrepserant, iisque obviam ierat Concilium Lambethense, celebratum
anno I 28 l. ωρ. Σ. decernense Nee credat celebrans, se dicendo Missam unam
posse satisfacere pro duobus, pro quo utroque promisit specialiter, er in sol
dum celebrare . . . . Absit enim, ne a quoquam Carbolico credatur, tantum imtentione prodesse Missam unam devote celebratam mille hominibus , pro quiabus serjan dicitur, quantum si mille Missae pro eis devotione smili canere tur. Licet ipsum Sacrifieitim, quod es Chrisus, sit infinita virtutis, non immen in Sacrificio suae immensitatis summam plenitudinem operatur et alioqui
pro uno mortuo, nunquam oporteret, nis unam Missam dicere. Peratur enim
in hujusmodi seriis di tributione ereta suae plenitudinis, quam ipse eisdem lege infaIlibili alligaυii : Collemonis Haiauini rem I. 852. Et nihilominus seculi xv I. initio nondum abolitae suerant: siquidem Norimbergensis
Germanorum Principum conventus, apud Hadrianum VI. summum Ponti. ficem, de hoc eodem abusu eonquestus est: Sacerdotes unius diei MDr, quas fundationis , seu annuae recordationis iure celebrandas obligantur ,
ηρ ρ ηι, sed quater, quinquies, plurieme venundant , unaque Misso du
243쪽
hus , tribus , aut pluribus Ecclesiasticis Beneficiis satisfacere praesumunt. Quamobrem eam pestilentem eorruptelam iterum totis viribus eradicare studuerunt cum Urbanus VIII. in suis decretis anno Ioas. promulgatis, tum sacra Congregatio Concilii aliis decretis editis die 23. Ianuarii 13. Decembris ejusdem anni, quae reseruntur a Fagnano in Cap. Fraternitatem , M sepulturis, num. 96. o 97. ac postremo illam omnino profligavit Alexander VII. cum anno Isis. has damnavit propositiones: Duplicatum stipeninum potes Sacerdos pro eadem Mist, licite accipere, applicando petenti pa rem etiam specialissimam fructus , ipsemet celebranti correspondentem , idque
post decretum Urbani VIIL Non est contra iustitiam pro pluribus Gerseiis 3,-pendium accipere, Sacrificium unum serre ' neque etiam ess contra fideli. ratem , etiams promittam , promisone etiam Iuramento firmata , danti si- pendium , quod pro nullo alio osseram . .
his suere in nostra lassit. Eeel. 35. ubi de Missarum eleemosyna, de titulo eam percipiendi, de abusibus in illius perceptione praecavendis, de proscriptis ab Apostolica Sede propositionibus, hanc materiam respicientibus d &rursus in Inssit. Ecel. 35. ubi quaestionem asitavimus, an suffragia uni deis functorum specialiter applicata, plus ei prosint, quam ceteris fidelium animabus in Purgatorio detentis: in Instit. Eccl. 92. ubi, an Sacerdotes Missae sacrificium pro eo offerre valeant, qui postea erit eleemosynam oblaturus, ut Sacrificium pro se peragatur, quamvis ante Missae celebrationem, nec
eleemosynam dederit, nec Missam pro se celebrari petierit : & in ninrotractatu de Saerificio Misse se I. a. m ubi agitur de Sacerdote, qui tenetur per se celebrare, & quaeritur, an justa de causa possit interis
dum a celebrando se abstinere , & an tunc teneatur celebrare per alium: atque in nostra Constitui. 22. Bullan rem. turpe damnavimus quorum4
dam mercimonium, qui Missarum eleemosynas ibi quaeritant, & colligunt, ubi taxa Synodalis largiorem stipem Sacerdotibus, Sacrum peragentibus, assignat, Missas vero alibi celebrari curant, ubi, sive consuetudine, sive Synodali lege , minor eleemosyna pro singulis Missis est celebrantibus attriis tuta , ut hac ratione praedicti pravi nundinatores partem lucrentur acceptae stipis. VI. Aliquid dicendum superest de prava quadam avaritiae specie , inquam incurrere possent Sacerdotes Consessarii, si eleemosynas pro Missarum celebratione sibimet i psis a poenitentibus erogari curarent. Porro non dubitatur, quin possit Consessarius poenitentibus injungere, ut Missarum Sacrificia celebrari faciant in satisfactionem suorum peccatorum' id enim inter opera satisfactoria merito recensetur , tum quia poenitentes propterea aliquam pecuniae summam a se abdicant , tum quia sic Sacrincii oblationi cooperantes , peculiari quadam ratione participes efficiuntur illius fructus satisfactorii. Sed, ne hac occasione aliqua suboriatur avaritiae suspicio, non debet Consessarius a poenitente , cui hujusmodi Missarum eelebrationem
244쪽
, L Ι B. V. C A P. X. 2I7ζmeurandam iniungit, eleemosynam accipere, ut vel ipse eas Missas cele ret, vel in propria Ecclesia celebrari faciat . Cum pro pωnitentia Μssas iniunxerit , sibi , aut Eecissae suae , aut Monaseris dicendas non addieat 'verba sunt S. Caroli Borrotnaei in Instructione ad Consessarios pari. 4. Actorem Ecclesiae Mediolanensis, a nobis alias relata in citata nostra Institutione 92. Quam vero abhorreat Eeclesia a qualibet hujusmodi avaritiae speeie & Sacerdotes Sacramentorum Ministros ab omni illius suspieione, nedum erimine, velit immunes, satis declarat Rituale Romanum tum in prima generali Instructione de iis , qui in Geramentorum adminifratione servanda sunt, tum etiam peculiariter in Regulis de ordine mini irandι Sacramentum Paenitentiae. Cum autem anno IIost. saera UniverIali Inquisitioni relatum suisset, Presbyteros quosdam in Eeclesia S. Iacobi de Compostella Consessio anibus excipiendis addictos, sub praesidio antiquae consuetudinis, eleemosynas accipere solere a poenitentibus , qui eas post Confessionem peractam sponte illis dabant; san. mem. Clemens Papa XI. in Congregatione S. Officii coram ipso habita He I Februarii medιcti anni mandavit, ad Archiepiscopum litteras scribi, quibus moneretur, ut omni studio& vigilantia ea. veret, ne vel minima avaritiae suspicio in Sacramenti administratione mi. sceretur. Laudatus autem S. Carolus Borromaeus loco citato ita scribit: Non modo non petat, sed nec velιe se habere segnificet pecuniam, aliamυe rem, pro suscepti in Confessione laboris munere , immo verbis, vel potius factis,
ab his omnibus abhorrere demanseret.
De Misarum oneribus minuendis.
CVm sapientissimi Concilii Tridentini Patres probe animadverterint,
adeo ingentem esse numerum Missarum, ex piorum defunctorum I gatis, in perpetuum celebrandarum, ut illum explere, &exaequare, impostibile jam seret; cumque insuper perpenderint, ob decrementum reὸituum, quos illi reliquerant, adeo tenuem superesse eleemosynam, singulis Missis respondentem , ut nullus reperiretur Sacerdos , qui onus subire vellet eas
celebrandi et hisce de causis seis, eap. 4. de reserm. iacultatem dederunt E p scopis, & Superioribus Generalibus ordinum Regularium, ut illi in sua quisque Dioecesiana Synodo, hi vero in Capitulis Generalibus, pro ipsorum
arbitrio, & conscientia, Missarum onera contrahere, seu eorum numerum minuere possent.
II. Verum hane facultatem, qua plerique Antistites, praesertim Archiepiscopus Valentinus in sua Dioecebana Synodo anni is 77. & in Synodo Pr vinciali anni Is 84. atque in alia Synodo Dicetesana, habita anno IS9O. apud Cardinalem de Aguirre tom. 4. Conciliorum Hispaniae pag. 289- ρ musi fuerant, re toeavit, & ad Sedem Apostolicam avocavit Urbanus Disiligod by Coosl
245쪽
VIII. in sua Constitutione 4s. Buuar. tom. s. I. cujus verba sunt. fricte probibet, atque interdicit, ne Episcopi in Diarcesana S odo, aut Ge- .erales in Capitutis Generalibus , vel atias quoquomoia reducant onera ulla MDrum celebrandarum , aut pose idem Concilium imposta , aut in limine fundationis - sed pro his omnibus reducendis, aut moderandis, vel commutanis dis, ad Aposeolicam Sedem recurratur, quae , re diligenter pesspecta, id sa-
ruet , quod magis in Domino expedιre arbιtrabitur. Alioquin reductiones , m
derat ones, o commutationes hujusmodi, si quas, contra bujus probibitionis formam , feri contigerit, omnino nullas , arfue inanes deceνnit. Quare hodie integrum amplius non est Episcopis in suis Dioecesanis Synodis, virtute s cultatis sibi olim a Tridentino concessae, Missarum onera minuere,&m derari ae proinde rescissae hodie sunt pleraeque quaestiones, quae antea a Doctoribus versabantur; puta, an solus Episcopus, etiam extra Synodum, possit Missarum onera minuere, an potius Synodi consensus ad id requir tur, aliaeque similes, de quibus Hurtadus resol. morat. tom. a. lib. o. num. a. I 23. Solumque disputari potest, an per praedictam Urbani VIII. Constitutionem adempta quoque eis sit potestas moderandi numerum Μissarum. luarum celebrandarum obligationem nemo adhuc in se suscepit, Sc fortas.
e, ob tenuitatem eleemosynae, illarum numero respondentis, nemo repeis
ritur, qui illam acceptare velit . Non esse ademptam, opinati sunt Pauquali*- erificio novae Legis quaesi. II 68. Passerin. de flat. bominum tomet. PU. I 87. num. Ios s. & alii; quoniam Urbanus VIII. solum interdixie Episcopis, ne Μissarum onera, a fundatoribus imposita, imminuant; onus autem, inquiunt, a fundatore quidem relictum, sed nondum acceptatum, non potest diei ulli impositum, cum , ante acceptationem , nullus sit, qui eo gravetur: sed, hac subtili ceteroquin ratiocinatione posthabita, praevaluit sententia opposita, quam tuetur Diana in edit. coord. tom. 2. tract. I. re
sol. I num. 3. O . eique semper adstipulata est sacra Congregatio Conei lii, a qua cum quaesitum suisset: An probibitio facta Episcopis reducendi onera Musarum habeat Deum etiam in ea- , quo legatum D ita tenue , ut non si , qui istis onus illi iniunctum subire , m ,s recurrendum si ad Sedem is postolicam pro moderatione oneris, totum, aut fere totum insumendum si pro expensis ad ἰd verassariis : quamvis verba illa : ut non si, qui velit onus sili iniunctum subire : manifeste indicarent , celebrationis onus nondum fuisse ab ullo acceptatum, nihilominus eadem sacra Congrmatio respondit: EG Iegatum sit adeo tenue, nihilominus pro reductione oneris ut supra imis positi . ab iis , ad quos pertineν , Sedem Apostolicam esse adeundam e quod adnotatum imitur post praedictam Constitutionem Urbani VIII. Bullan rom.
s. idemque iterum sacra Congregatio declaravit in causa Lucen. onerum
Missarum , in qua disceptato sequenti articulo r-Episcopus possis onera
Missarum nondum acceptata reducere , absque beneplacito Sedis Apostolicae, ν hujus sacra Congregationis , quoties reductionem necessariam esse iudiea veris , ex eo quod locus pius legatum acceptare recuset , um diminuta on
246쪽
L I B. V. C P. XI. χIs re: die 2o. Iunii 1681. respondit Negative . Secus vero esset, si is, qui legatum reliquit . expressam facultatem dedisset Episcopo , Missarum Gignatarum numerum minuendi I tune enim licere Episcopo , inconsul ta Sede Apostoli ea , ea iacultate uti , censuit eadem sacra Congregatio, uti habetur cis. ωm. s. Buuar. post laudatam Urbani VIII. Constitutio.
III. Attamen, post Urbanum VIII. alii Romani Pontifices, videlicet Aleis xander iVIL Gemens x. Clemens XI. Innocentius XIII. & Benedictus XIII. fere omnibus Religiosis Institutis privilegium concesserunt , ut Superiores Generales, adhibito maturo consilio , ac nonnullis servatis regulis , in eorumdem privilegiorum litteris expressis , possent , in sua quisque Religione, onera Missarum , antea relicta , & acceptata moderari reademque saeuitas a san. meiti. Benedicto XIlI. sacta fuit omnibus Esese pis , qui vel per se, vel peni suos Procuratores, interfuerant Coneilio Romano, ' habito anno 1 1s. uti videre est in eodem Conei lici tit. I s. ωρ. 8. Huic Concilio nos quoque intersuimus , tamquam Doctor in Decretis, non vero tamquam Archiepiscopus Theodosae, lieet hujus Eeclesiae titulo essemus exornati: Episcopis quippe me e Titularibus aditus ad illud non patuit a & nihilominus, postquam b Eeelasia Anconitana ab eodem Ben dacto XIID. nobis eommissa, ad Bononiensem Metropolitanam , auctoritate. Clementis XII., transi ii suiu, ', ab eodem Clemente potestatem impetravimus, Missis um ire perpetuum celebrandarum numerum, justis exigentibus causs , Bononiensi civitate, & dioecesi eontrahendi ; qua tamen ,-:samma curni moderatione, & cautela, usi sumus, iisque in pri-nvis adhibiti a regd lis; quas semper prae oeulis habuimux, eum sacrae Coninpregationis Concilii Secretarii munus obeuntes, de Missarum numero, a fundatoribus praescripto, minuendo tu, eadem sacra Congregatione agendum
NIbil est, quod magis conserat ad reipublieae selicitatem, quam quod
puerilis, aetas ad omnem informetur sapientiam ν eum enim sit Spiritus Sancti effatum : molescens iuxta viam sinu, etiam cum senuerit, nox recedet ab ea, Pr ero. 21. inde , poterit respublica optimos Rectores, &administros sperare, ae iure sibi polliceri. Haee scite perpendentes maj res nostri, ubi primum turbulentis priorum feeulorum temporibus laceessit tranquillitas, Epilcopalia Seminaria institui curarunt, in quibus, sub Epistopi oculis, instruerentur & perpolirentur juniores Curici, qui ad maj
247쪽
res ordines crescerent. Nisi suspecta esset fides illorum Nieaenorum eanoanum . quos ex Arabico in Latinum sermonem versos, primo Franciscus Turrianus, deinde Abrahamus Ecchellensis evulgarunt, merito assirmari
posset, ejusmodi Seminariorum vestigia fuisse a Concilio Nicaeno delineata: etenim in canone qui est 35. apud Turrianum, & sy. apud Ecchellensem, jubentur Chorepitcopi insiluere Ministros , eosque disribuere per Ecclafas ,
o monasseria, o providere, ut discant: ut reddantur apti idonei ad aedis tionem monaseriorum, o Ecclesiarum, oe aliorum locorum qua Morum opera indigebunt . Quae quidem verba expendens qui notas huic e noni adjeeit in Collectione Labbeana tom. rugo' ait e Cernitur in Mecanone ratio quaedam Seminarii Miniserorum Eccissae, seu vestigium quoddam Seminariorum, quae nuper , secundum decretum Synodi. Tridentinae , instituta Iunt. Verum , quod jam nos .animadvertimus in nos Iustit. Ecclesubi de Seminariis disseruimus , eum allegatus. canon Nicaenus non ac n-seatur numero illorum viginti , quos, tanquam indubios Concilii Nicaeni scelus , universa recipit Ecclesia , nihil certi ex eo colligere possumus. Aliud certissimum, & manifestum Seminarii Clericorum vestigium nobi
suppeditat Concilium Toletanum II. habitum anno S 3 I. cum I. decer nat: De his, quos voluntas parentμns a primis infantια annis clericatus Uri O mantaparit, satuimus obserυandum , ut . mox eum detons , vel mini rias
Lectorum contraditi fuerint , in domo Ecclesiae, sub Episcopuli μὲν entia , id Praeposto fbi debeant erudiri: Collectionis Harduini tom. 2. I. t I 39. Idem ,3 quod Toletanum II. constituit. Toletanum IV. celeblatum anno β33. cap. a i& relatum a Gratiano Cam ἔ. I a. quaes. I. praeeipiens, ut in aedibus Exclassisti proximis juniores clerici educentur sub curat sanctissinit senis, cui ux oc :
Os nec adi momentum effugiant Prona ivit .amno aetas ab adolescentia immatum: nibili enim incertius , quam vita adolescentiu=m. Ob hoc cavitituendunt oportuit , ut se qui in Gero puberes, aut adolescentes existunt, omnes in uno conclavi atνii commorentur , ut lubricae aetatis annos , non in luxuria , sed in
disciplinis Ecele siris agunt, deputati probatissimo seniori, quem magis mdoctranae , m testem vitae habeant . Concilium vero Valente II. anni s 19. cap. I. non. unum tantum in qualibet dioeces, sed in euiuslibet Parochi do. mo , Clericorum Seminarium esse jubet, asseri/que idem in totius Italiae
moribus positum: Placuit , ut omnes Presbytera , qui sunt in Parochiis consia ruti , secundum consuetudinem , quam per totam Italiam satis salubriter teners cognovimus , iuniores Lectores , quantoscumque me uxore habuerint , secum in domo, ubi ipse Dbitare videntur , recipiant: m eos quomodo boni parres oriria liter nutisentes, Psalmos parare , ov/nis lectiοηibus msisere, di in Lege Do mini erudira contendan1: ut sebi dignos Decessores provideant. γ a Domino praemia aeterna recψiant: Collectionis Harduini tom. 2. col. II S.
II. Posterioribus tamen seculis infrequens est mentio ejusmodi Epist palium Seminariorum I quod ideo evenisse , plerique arbitrantur , quod , illorum loco , passim erecta fuerint Clericorum collegia intra Mona-
248쪽
L I B. V. C A P. XI. 22 Isteriorum claustra . At, licet Monachi scholas ubique aperuerint, in quiabus pueri erudirentur , sicuti narrat Mabillonius in praefat. ad secul. III. in Act. SS. Ord. S. Benedicti & colligitur ex Concilio Aquis ra-nensi anni 78q. cap. 72. ubi adolescentes vel in episcopiis , vel in mo. nasteriis, pro ipsorum, vel parentum libito, litteris , atque Ecclesiasticis disciplinis institui jussit: Ut seboia legentium puerorum flant , Psalmos, notas, cantus , computum , grammaticam , per singula monaseria, vel episco.
pia discant : tom. 4. Collectionis Harduini col. 842. attamen , ut idem Mabillonius ibidem num. ψα probat , nunquam Seculares Clerici , intra monasterii septa educandi, bonisque artibus imbuendi, excepti filere, sed duae diversae in quolibet Monasterio constitutae erant puerorum scholae :aliae interiores, seu claustrales pro Monachis, & pueris monasterio oblatis paliae exteriores , m eanonicae pro Clericis Secularibus; Cleri ei enim vocabantur , quotquot litteris operam dabant , quod testatur Ordericus Vita. lis his. lib. g. inquiens : Rodu*bus autem quintus fiater , Clericus c
gnominatus es , quia peritia litterarum , aliarumque artium optime imbutus . Ejusdem etiam discriminis inter Secularium Clericorum , aliorum oue, qui se Religioni devoverant , scholas , praeter Mabillonium , fidem tacit Gerardus Dubois in his. Eccl. Paris lib. II. cap. 7. ubi pag. ait . Scholae illae in primis cooptae sunt is Clericorum institutionem : unde Seholares, Clerici vulgo dicebantuν, m eam ob causam sebolas erigi iubent Consitutiones Regiae , decreta Conciliorum locus episcopium , σmonasterium des natuν, hoe Monaehis, illud Clericis : quin immo in Conventu ab Abbatibus Franciae habito Aquis rani anno 8I7. cap. 42. expresse statutum legimus P in nullus plebejus , seu Clericus secularis in monaserio ad babitandum recipiatur, nisi voluerit flexi Monachus : & ea 4s. Ut sebola in monasseris non habeatuν, nis eorum, qui oblati sunt.' tom. . Collectionis Harduini col. I 23 I. III. Quamquam itaque verum sit , quod asserit Thomassinus de vet.
σ nov. Eccles discipi. pari. a. lib. I. eap. IO2. num. I. nimirum , circa
annum Christi millesimum neglecta prorsus suisse Episcopalia Clericorum Seminaria , id tamen non inde contigit , quod Clerici intra monasteria educarentur , sed quia satius visum est Episcopis , ut Monachorum , aut Universitatum, quae jam ea tempestate auctae & propagatae erant, scholas illi frequentarent . Sed , cum postea , quod idem Thomassinus ibidemnum. Φ. Observat, in Universitatibus , litterarum servore , & scholarum pompa, pene oppressa languesceret pietas; Regulares vero Congregationes
subalienatae essent ab illa strictissima cum Episcopis conjunctione , qua olim ab ipsis totae pendebant, & quam Clericis omnibus inspirari avebant Episcopi ; idcirco de antiquis Seminariis restituendis cogitatum est . Reginaldus Cardinalis Polus , eum anno Isso. Anglicani Cleri reformati
nem meditaretur, inter cetera resormationis capita , quae extant in Coblectione Conciliorum Harduini iam. Ita σοι. ok juniores Clericos edu
249쪽
cari jussit in Seminariis , quorum Armam decreto II. expressit uti etiatam a nobis suit adnotatum in citata no Ira Insit. Mel. sq. Formae a tem , quam Polus delineaverat, summam manum adjecere Patres Tridem tini seg. 23. cap. I 8. de reform. decernentes, ut a quolibet Episcopo prope suam Cathedralem Ecclesiam , aut alio convenienti loco , Collegium, seu Seminarium instituatur , ubi Clerici omnibus liberalibus artibus , &Ecelesiasticis excolantur institutis e cujus quidem decreti executionem uria gere non omisimus in nostra Epistola commonitoria ad omnes Episcopos , quae est secunda a. Bullarii noseri tom. I. Ne vero ejusmodi Seminaria ex redituum desectu, ullo unquam tempore pereant, statuit ibidem Tridentinum, ut ex reditibus Mensae Episcopalis , & Capituli, & quorumlibet Beneficiorum dioecesis , certa pecuniae summa detrahatur , quotannis Seminario pensitanda , juxta mensuram , seu laxam, ab ipsomet Episcopo praescribendam cum consillio duorum de Capitulo , quorum alter ab ipi met Episcopo , alter a Capitulo eligatur, ac duorum item de Clem Cuvitatis , quorum quidem alterius electio similiter ad Episcopum, alterius vero ad eumdem Clerum pertineat . Inter Apostolicas litteras S. Pii P pae V typis impressas per Franciscum Gaubau, complures leguntur, quae hujusmodi Seminariorum erectiones respiciunt , dum Sanctus Pontifex Gpiscopis me Germaniam constitutis Tridentinorum Decretorum executi nem hac in re enixe commendat.
IV. Praeterea idem Tridentinum loci eis. mandavit, ut Episcopus, sinisgulis annis, rationem redituum Seminarii ab Administratoribus accipiat , praetentibus duobus a Capitulo, ac totidem a Ciero Civitatis deputatis . Hanc porro redituum rationem accipiendam in Synodo , docuerunt Pi
sec. in prax. Episco . part. I. cap. a. art. I. num. II. & Barbosa de osse potest. Disci pari. 3. alleg. num. 22. Sed, cum neque a Tride
tino, neque ab ulla Apostolica Constitutione, id cautum reperiatur, verius existimamus , liberum esse Episcopo praedictae administrationis rati nem extra Synodum exposcere ; nisi peculiaris cujusque dioecesis consu tudo serat, ut illa in Synodo reddatur . Quoniam autem praedictorum Auctorum opinio occasonem nobis praebuit de Episcoporum Seminariis , eorumque curae deputatis hic loquendi , inopportunum non erit nonnulla sacrae Congregationis Concilii decreta , prae satos Deputatos respicientia ,
simul conglomerata hic reserre. U. In Oseen. anni II 8 s. lib. 4. decretori pag. 84. haec habentur: Alias saera Congregatio ad interpretationem decretι cap. I 8. ses 23. censuit , mpiscopum Oscen. eum consilio Deputatorum teneri tam circa insitutionem , dia sciplinam, oe mores Clericorum , quam circa temporalium rerum aὰminfrationem prmidere et sincere tamen , quod Episcopus buiusmodi consilium νε-quirat , eorumque consilio adhibito , posse Episcopum saluere oe deliberare , quae pro prudentia sua magis expedare judicaverit I exactionem vero, qua scpro Seminario, ad solum Episcopum pertinere. v Iἀ
250쪽
L I P. V. C A P. XI. 223VI. In Nauius , anni 1393. 8. decrerori pag. 97. ita liuitur e S
era Congregatio cenJuit , omnes quatuor Depuratos, de quibus agrtur in eap. I 8. sess. 23. adbibendos esse in consilio, in ad uindiratione νerum ipsius M. minarii, praeterquam in compulsione ad portionem Seminario debitam , cujus
facultas ad solum Episcopum spectar. VII. Instante Capitulo Salernitano , plures quaestiones discussae, & deis
cita suerunt in eadem sacra Congregatione , quae habentur Lb. 6. decretori pag. 22. seq. Primo , an duo Canonici , electi ab Archiepiscopo ad consιtuendam educationem puerorum Seminaris , possint pro libito Arebio scopi mutari. Secundo , an eorum consilium adbibendum tam in eonstitue dis rogulis universalibus Seminarii , electione singulorum puerorum antrodιι-cendorum , electione Magi trorum, librorum legendorum, Confessoris, punitio. ne discolorum, exput lane, visitatione, m fmilibus. Tertio, an alii quatuor sint deputandi in consilio tantummodo in taxarione , contν butione fructuum ex unione Beneficiorum , ut in aliis dissicultatibus , ob quas Seminarii in-βjustio , vel conservatis impediretur , aut perturbaretur , an etiam tu exa- Iione , O temporalium ataministratione tam disti Seminaris , ut, pura , d putatione , vel evul ne mini irorum , m famulorum temporalium, expensis quotidianis provisonis bladorum , quam etiam bonorum quorumcumque , Oredituum ipsius Seminarii, esiam ex Beneficiis unitis, ut puta locatiouibus, concessionibus , aliisque eontractibus , litibus . cuarto, an hi quatuor Deptiis rati sent perpetui, vel etiam amovistus , se ara , in eorum electione, ν tione Onesiit, oe dicta electio spectet ad Capitulum. En quaesita. Sequuntiar responsiones.' Ad primum, non posse amowri, nis ex legitima eans . μου secundum , in omnibus his esse adbibendum . . G teritum , reneri Epris scopum adbibere Deputatorum consitum tam circa insiturionem , disciplinam . mores , quam temporalium rerum adminiserarionem . Ad quartum, esse
VIII. In causa Fundana Deputationis Oscialium Seminarii, 26. Martii I 689. disceptato sequenti articulo: An Episcopus potueris, O possit deputare Rectorem , aliosque ossiciales Seminarii , absque eo mo Deputatomma' Capitula et responsum fuit Negariis e & examinato subinde altero dubio : An Episcopus in reυssione , o solidatione computoνum dicti Rectoria debuerit sequi consilium Deptitatorum e responsum suit a Tener; adhibere consilium, sed non sequi.' ιib. 39. decretori pag. I 29. seq. His cohaerent responsa ab eadem sacra Congregatione data in Tricarien. Adminiseratio. nis Seminarii 24. Martii a 736. IX. Verum, quod diximus, Seminarii Rectorem esse ab Episcopo con. stituendum eum Deputatorum consilio, limitationem patitur quoad Seminaria, quae, legitima auctoritate, tradita sint curae, & regimini alicujus
ordinis Regularis , sub expressa conditione , ut ejusdem ordinis Praelato integrum sit, quem maluerit, sui Instituti Religiosum in Seminarii Rectorem eligere , & deputare. Ita accidit Romae , ubi cum , juxta Tri