장음표시 사용
231쪽
ti dubior An Cathedraticum Episcopo debeatur, non obsante ἰmmemorabiliis contrarium: responsum suis. AJrmative, ad formam iuris, ab Ecelesis, Beneficiatis. Quam decisionem postea roboravit saepius laudatum Comcilium Romanum anni I72 s. rit. 8. q. decernens: Census Giberiali E Hesie ΡIυendus in signum honoris, subjectionis Cathedrae Ponti ali. Iussane, inter eetera Episcopalia, ita privilegiarium, ut neque ab Episcopis iatorum remitti, nec a quoquam valea , quocumque titulo , vel immemorabili
consuetudine, praescribi. Atque hac definitione freta saera Congrmatio Concilii, in nuper allegata causa Perusna, interrogata: An Cathedrataeum de beatuν Episcopo ab Ecclesis exi lentibus in asserta quasi centenaria, inι immemorabili illud non solisndi : fidentius respondit AJrmatiis . Nimium itaque a saeris Ecclesiae Canonibus deviarunt, qui asseruerunt, non licere Episeopo a suis Clericis Cathedraticum exigere, nisi prematur inopia, aut innitatur praescriptione longioris temporis; quod moribus Galliae receptum
amrmat Feuret lib. 3. cap. 3. num. 23. addens, quod, si exigatur, inter innitur appellatio tamquam ab abusu e etenim uti contra eumdem Feuret egreste ratiocinatur Alleserra in vindici Iurisdict. Ecclesast. lib. 2. cap. I gravis Episcopi necessitas requiritur, ut exposcere queat subsidium e hariistativum, quod in paupertatis levamen illi concessit Concilium Laterane se III. anni ri79. sub Alexandro III. can. q. inquiens Susinemus pro mulis sis nee talibus, quae aliquoties superveniunt, ut, s manifessa ae rationabi.
Iis causa extiterit, cum charitate moderatum ab eis valeant auxilium possu- Iare : quam sanctionem commemorat Honorius III. in eis. Cap. Conquerem
te, de Dorii . seribens Episcopo Assisiensi, ut aliis juribus contentus,
subsidium charitativum ab Ecclesiis, praesertim exemptis, non exigat, nisi gravi urgeatur necessitate e Tu autem , his iuribus contentus exissens, non amplius ab eis exigas, praeter moderatum auxilium, quod iuxta formam Lateranenses Concilii, se manifesta er rationabilis causa extiterit, cum ebariatate postulandum e sicut ab aliis Ecclesiis ejusdem dioecesis , pro neestatere oris, sustinemus. Sed neque paupertas, neque alia causa requiritur ad
exigendum Cathedraticum , quod inter Episcopalia jura recensetur, &cuili4 bet Episcom, sine ulla limitatione, conceditur: nec prosecto necesse est, ut Episcopus a praescriptione sortiatur illud jus, quod adeo est sui muneris proprium, ut ne contraria praescriptione quidem possit illud amittere; ut enim dicebamus, nullus unquam potest praescribere adversus subjestionem, di reverentiam debitam Episcopo, in cujus significationem Cathedratieum
VII. Postremo dubitatur , an Cathedraticum , quod pensitandum esset in Synodo , debeatur Episcopo pro rempore , quQ Synodum non celebr vir; quod idem est ac quaerere , an , posito , quod Episcopus decem ex. gr. annorum spatio Synodum non coegerit , in prima Synodo , quam h
Dei, unicum tantum , an potius decem Cathedratica exigere valeat. Sae.
pius de hac quaestione disceptatum est in sacra Congregatione Concilii
232쪽
mque semper suit in sententia, quod Cathedraticum singulis annis sit E
piscopo solvendum , etiamsi Syodus quotannis non creatur e quamvis Gnim in synodo solvi consueverit , & hac de causa Synodaticum sit apapes latum ut diximus); non idcirco tamen est ita amxum Synodo, ut, hae non habita, cesset oblisatio illud praestandi: semper quippe urget ratio reverentiae , & subjectionis erga Cathedram Episcopalem , proptet quam Synodatici pensitationem jura imperarunt . Quocirca in ei tata Synodo Aventonensi anni I 366. cap. & in alia Synodo pariter Aveni
nensi sub Alano Episcopo eap. I s. q. . ecdolor. I. 37s. σs8 . decretum fuit, ut non solum Synodaticum anni tune decurrentis, sed
etiam . rreragia temporis iam lapsi, ante Synodi dimissionem, integre Episcopo persolverentur .' ω sacra Congregatio Concilii , nullo habito respectu ad Synodum , Cathedraticum Episcopo deberi a die adeptae posseusionis Ecclesiae , dixit in majbitana Carhedratisi s. Septembris I 7os.& 25. Februarii I7 . & in Cassanens a I. Martii I733. lib. s s. decret. pag. 326. m M. 37. pag. 68. . iab. 8s. pag. I 88. VIII. Quod tamen est intelligendum , nisi adsit longaeva , & legitime praescripta consuetudo non solvendi Cathedraticum, nisi in Synodo: quoianiam , etsi consuetudo non possit prorsus delere obligationem illud pe standi , potest nihilominus minuere Hlutionis onus , & facere , ut non urgeat singulis annis r siquidem eo ipso , quod aliquando , & in aliqua etiam minima quantitate, est solvendum, jam servatur honor debitus Caiathedrae Episcopali , eontra quem dumtaxat praescribi non potest , sicuti recte perpendunt Bottus de θηod. pari. 3. num. 89. ω seq. & Masso. brius eod. tram cap. 4. sib. 33. σ 34. . IX. Porro, ut quam celeriter, & prompte sibi debitum Cathedrati eum Episcopus assequatur, in particulari Congregatione a san. Inem. Clemeniste XII. deputata die s. Octobris I 73I. haec methodus , in illius ex Hione servanda, praescripta suit: in Chri solutioni Cathedrariet eonsultumst, nee tamen judiciarius ordo praetermittatur , sacra Congregatis , a Saninctissimo Domino nostro deputata, eensvit, rem sic esse temperandam , iat adis versus eos , qui illud solvere tenentur , s in mora fuerint , unica susscias citatio, cum prae ione tremini quinque dierum , antequam decernatur ev d tis mandati executita: praemisa autem ilia citatione .., possit etiam deinde in eontismaces ad ejusdem mandati executionem proceri , absque alia no citatione. Cohaerenter ad hujusmodi decretum datae sunt litterae, quae exintant in Appendice ad Constitutiones Synodales Sabinenses Hannibalis Cardinalis Saneti Clementis pag. 3Ο. . X. Duo his superaddimus, quae ad Cathedraticum referri possunt. Primum est , ab Antiocheno Patriarcha Maronitarum , cum sacra olea dustribueret , aliquam exigi consuevisse pecuniae oblationem , qua uteretur ad sui alimoniam , atque ad onera sustinenda , quae Patriarchali incumbunt offeto , ac dignitati . Quamquam autem constitisset, pecuniam. ne
233쪽
que dari , neque recipi animo nundinandi saera olea ; attamen , ad mmnem propellendam timoniae suspicionem , praedicta consuetudo filii im. probata a Congregatione particulari , cui demandata est cognitio rerum ad Maronitas pertinentium , ejusque sententia fuit a nobis confirmatet . Ut vero Patriarchae indigentiis prospiceremus , iussimus, ut in posterum eaedem pecuniarum oblationes, nomine subsidii charitativi, fierent Patriaraehae die Dominica infra octavam solemnitatis Assumptionis Dei parae viruginis Mariae, quod videre est in nostra Consit. Bullari tom. I. Alterum
est, quod Canonica portio, seu Quarta Episcopalis , debita Episcopo ex iis, quae relinquuntur Ecclesiis , juxta textum in Cap. Requiassi , de ita
Ram. de qua copiose nos , in minoribus tunc constituti , disseruimus in quadam causa Aretina , & plura etiam adducta suerunt a Ferdinando de Ualentibus in suo voto, in eadem causa exarato, quod est I9. Oper. tom. Cathedratiei naturam imitatur , iisdemque prorsus subjacet iuris regulis, quae in Cathedratici solutione servantur .' quemadmodum demonstrat Scarfantonius in dissertatione , quam concinnavit pro quadam causa Pisseten. Quartae , edita Lucae anno 174 . ad cujus calcem impressa pariter reperitur praedicta nostra elucubratio in simili causa retina .
De Eleemos a Missarum, eius taxatione in Duodo ut plurimum facienda. Mos Hie in Eeclesia, plurium seculorum intervallo sancte retentus, ut quotquot ad Missarum solemnia convenirent fideles, suam unus. quisque sacrificii partem, hoc est panem, & vinum consecrandum, offeraret: ad quem alludens Cyprianus lib. de operier eleemosFn. divitem scemiis nam hoc nomine increpat, quod nihil offerens, alienae oblationis partem sumeret .' Geuples inquit ὶ m dives es , or dominicum celebrare te en dis , quae corban omnino non respicis , qua in dominicum με sacrifieio υ ms , qua partem de sacrificio , quod pauper obtulit , sumis : eumdemque respexit Augustinus s seu quisquis est Auctor sermonis olim 2Is. de tempore, nunc χ65. in . fppeiad tom. s. pan. a. num. 2. ) dicens: Erubescere debet homo idonetis, s de aliena oblatione communicaverit: atque inde etiam factum est, ut Tertullianus lib. de exborti eas/tat. eap. 7. omnes Christia nos, Sacerdotes dixerit, non quod omnes potestatem haberent consecram
di, sed quia omnes panem , & vinum ad Dei Altare offerebant , sicuti
egregie explieat Petavius in diatriba de pore te consecrandi cap. I. ram. 4. Theotim dogmat. Tanta porro illius ritus suit apud maiores nostros reis
ligio, ut, cum Patres Concilii Matisconensis II anni s8s. deprehendissent.
eum pedetentim obsolescere, statim restitui curaverint , rania A. decernen
tes : Rementibus nobis in sancto Consilio , cognovimus, quosdam Chri
234쪽
nu, relicto fratrum coetu , a mandato Dei aliquibus locis d lasse ; ita tiassutius eorum Iegitimo obsecundationis parere velit osscio Deitatis , dum s eris ostaribus uialam admovent hos iam . Propterea decernimus , ut omnibus Dominicis diebus Atiaris oblatio ab omnibus viris , mulieribus offeratur tam panis, quam tanto ut per has immolationes m peccatorum suorum s scibus careant, edi' eum .abel , vel ceteris justis osserentibus , promerean r.esse consortes . Omnes autem , Di definitiones no iras pre inobedientiam eum cuσre contendunt , anathemate percellantur e Collectionis Harduini rem.
col. 46 I. Neque vero , quod a singulis fidelibus offerebatur , modicum quid erat panis , & vini , quae postea per Sacerdotem consecrata , atque in Christi Corpus, & Sanguinem conversa, ipsi met offerentes perciperent. sed quilibet, pro sua facultate , plures offerebat panes , cum lassia vini amphora, quorum exigua pars consecraretur, & reliqua massa Sacerdotubus , & Clericis cederet , quemadmodum , pluribus allatis monumentis ostendit Christianus Lupus dissert. a. prooem. ad decret. canon. Concit. rom. primae edit. pag. 183. II. Praeter panem , & vinum, quae sacrificio usui erant, aliud ad AL tare offerre prohibuit canon 3. Apostolorum .' Si quis Episcopus , ausFresbter , praeter ordinationem Domini, alia quaedam in sacrificio osserat sin per Altare, id est aut mel, aut lac, aut pro vinosceram, aut confecta quaedam , aut volatilia, aut anἱmalia aBqua, aut legumina, contra constituti nem Domini faciens, congruo tempore deponatur. Et quamvis sequens canon ejusmodi prohibitionem temperans , permittat offerri etiam oleum ,: incensum, novas spicas, & uvas ἔ ceteros tamen fructus, non ad Altare
. offerri, sed ad Episcopum mitti jubet, Presbyteris, Diaconis, & Clericis
distribuendos: Verre non liceat aliquid ad Altare , praeter nomas spicax , uvas , m oleum ad luminaria, er thymiama, id es incensum, tempore, quo sancta celebratur oblatio. Reliqua poma omnia ad domum primitia Episcopo, o Presbteris dirigantur, non osserantur in Altari. Certum es autem , quod
Episcopus, er Presbneνi dividant oe Diaeonis, cir reliquis Clericis. Concilium vero Carthaginiense III. anni 397. can. 24. qui est 37. in Codice canonum Ecclesiae Africanae, tom. r. Collectionis Harduini eol. 883. mel,& lae offerri permittit in die Paschalis sestivitatis , quo solemne Baptisma celebrari, & egressis e sacro fonte mel , & lae dari consueverat et de quo ritu plura Cardinalis Bona νεν. liturg. tib. I. eap. 16. num. 3. ut in Sacramentis ait citi Concilium ) Corporis , o Sanguinis Domini nihil amplius seratur, quam quod ipse Dominus tradidit, hoc est panis, m vianum aquae mixtum. Primitiae vero, seti mel, oe Iae, oe quod uno die sei mni mo in infantum misterio solet offerri , quamvis in Auari osserantur , si m tamen habeant propriam benedictionem, ut a Saeramento Dominici ci puris, i Sanguinis distinguantur : nee amplius in primitiis osseratur, quam M. M is , O' frumentis . Verum posteriori aetate usus obtinuit , ut nihil qui ON, Praeter panem , di vinum , iuxta prisca Patrum decreta, OM
235쪽
torii tempore exhiberetur, sed vel ante Missam , aut ante Euangelium sive statim post Euangelium, liceret fidelibus, quidquid vellent, in)cerdotum commodum , ad Altare offerre : quod ex Reginone de Eulesas . disei . recte colligit Martene de antiquis Eccus ritib. tom. I. . llib. I. cap. q. an. 6. Duo pariter oblationum genera commemorant C
pitularia Caroli Magni lib. s. cap. 3 os ..& magis aperte antiquissima Liturgia aethiopum , quam ad hunc ritum comprobandum adducit Ho. noratus a Sancta Maria in suis inima ers in regulas , m usum Cνiriaces tom. 2. lib. 4. art. o. oblationes factas ante offertbrium , ab illis distinguit, quae fiebant, dum offertorium canebatur. III. Sed num , inter cetera , etiam pecunia, sive ante Missam, sive ante offertorium, prioribus seculis, ad Altare offerri soleret, ignoramus. Scimus enimvero, ab Ecclesiae incunabulis, in singulis Christianorum Ecclesiis expositam fuisse arcam, quam Baronius ad an. 4 . num. 69.pbνlatium appellat , in quam pecuniae a fidelibus inserebantur . Ejusmodi arcae meminit Tertullianus apoI. cap. 39. inquiens: Si quod areae genus est , non de ordinaria sal. bonoraria ) summa quasi redemptae religionis congregatur . Modicam unusquisque Ripem, mens a die, vel cum velit, edi' in modo velit, si modo possit, apponit e nam nemo compellitur, sed Ponte confer Et Iustinus apolog. I. ad Antoninum Pium num. 67. quasi rationem reddens
pecuniae , quae in Ecclesiae Gazophylacium eonjiciebatur , ait : Qui abum dant , volunt, suo arbitrio, quod quisque vult, largiuntur, c quod collia gitur, apud eum, qui praeci, deponitur, ac ipse subvenit pupillis , m viduis, o iis qui vel ob morbum, veι aliam ob causam egent, tum etiam iis qui imianeulis sunt , m advenientibus peregre hospitibus; uno verbo, omnium india .gentium curam suscipit . Ubi indigentium nomine , etiam Ecclesiae Ministros Iustinum comprehendisse, minime dubitamus: illi siquidem ex fide. lium oblationibus alebantur, & incredibile videtur, quod ex solo pane ,& vino, ad Altare oblatis, potuerint omnia sibi ad vitae sustentationem
necessaria comparare. Eumdem morem deponendi pecuniam in Gazophyla eio commemorant Augustinus serm. 335. tom. s. Oper. pari. a. num. I 3. &Paulinus eps. 3 . sive sermone de Ga uislacio et quorum proinde testia
monio constat, labente seculo I v. & decurrente v. illum perseverasse.
ΙU. Sed quandonam , non in Gazophylacium immitti , sed ad ipsum
Altare coeperit pecunia offerri , certo definire non possumus . Habemus quippe ex Augustino epis. 22. num. 5. tom. 2. Oper. eol. 29. quae est ad
Aurelium Primatem, tempore oblationis , seu Missae pro defunctis , fulsese simul denarios oblatos e sed, cum istos ab ipsismet offerentibus in pa
Peres erogari idem praecipiat, non videtur approbare , ut in Diaeonorum manibus ad Altare deponerentur : Oblationes pro spiritibus dormientium , leuas vere aliquid adis re credendum est , super ipsas memorias non sint sumptuosae , atque omnibus petentibus , sine trabo , . cum alacritate prae
leontur, neque vendantur; θd,s quis pro religione aliquid pecunia in re
236쪽
L I S. V. C A P. VIII. a ymiserit , in praesenti pauperibus eroget . Honorius Augustodunens s , Scruptor x II. seculi, in Gemma anima lib. I. cap. 66. tunc in Ecclesiam morem invectum asserit , pecuniam , loco panis, ad Altare offerendi , eum desierunt fideles , Sacrificio assistentes , sacra participare mysteria , quod
ceteroquin antea sis non erat praetermittere: Postquam autem Ecelo mero quidem augebatur, sed sanctitate minuebatur, propter eamales , flatuis rum G, ut qui possent, Ingulis Dominicis, vel tertia Dominica , via sum. mis sesisitatιbus , vel ter ιn anno communicarent ' ne ante Confusionem .er paenitentiam pro aliquo crimine, iudiciam sibi sumerent. Et quia populo non communicante , non erat necesse panem tam magnum fieri , saturum es , eum in modum aenarii formari, vel feri, m ut populus pro oblatisne farinae denarios terret e tempus tamen , quo id acciderit, Honorius non designat.
V. Verum , ut ut haee res se habeat, & quidquid si de initio usus offerendi ad Altare pecuniam, indubitatum est, quod asserit Thomamus
de vet. σ nov. Eccles distiti. para. lib. I. cap. 7. num. 8. juxta primigeniam nascentis, & adolescentis Ecclesiae disciplinam, sive panem, sive denarium oblatum fuisse Ecclesiae , & Clericis in commune , non Vercidatum euipiam peculiari sacerdoti, ut Missam privatim faceret, quae uni eleemosynam offerenti prodesset . Morem autem stipem elargiendi Sacerdoti, ut exuberantem Sacrificii fructum stipis largitor in se, proximos , aut amicos, sive vitae eompotes, sive defunctos, derivaret, non ante se. eulum v III. inductum , neque passim ubique ante x II. receptum, asserit Mabillonius in praefat. I. in Iecisum III. Benedictinum num. 62. cui tamen contradicit Pater Fraciscus Beriendi Clericus Regularis Theatinus in dissert. Hisorie Theologica de Oblationibus para. Σ. a. illum longe antiquiorem affrmans r enimvero , quod in fine secuti v III. jam invaluisset , fidem facit Chrodegangus , Episcopus Metenss , in Regula , quam, eo seculo labente, vel nono ineunte , suis Canonicis praescripsi rin ea quippe 32. de eleemosynis, cuique Canonicorum liberam potest tem secit accipiendi, & in quos vellet usus expendendi , eleemosynam ,
quae pro sua sibi Missa offerebatur: De eleemosFnis accipiendis inquit ta consituimus , ut δε aliquis uni Sacerdoti pro Missa sua , veι pro Comsumne , au3 ἐηfirmitate , seu pro quolibet caro suo, aut v ente, aut mortuo , aliquid in eleemosFna dare voluerit, hoc Sacerdos . a tribuente accipias , σexinde, quod voluerit, faciat: Collectionis Harduini tom. . col. II 96. S culo vero x I. eumdem morem adeo longe lateque propagatum scimus, ut etiam pueris notus esset: etenim Ioannes Monachus in vita S. Petri mismiani cap. a. de eo adhuc puerulo narrat, quod quadam die casia nummum reperit, oe tamquam subito dives essectus, gratulabundus, quid eo mereari aptius posset, diu mente revolvere coepit divinitus tandeministrarias , ait o melius es , - tradam Presbtera , sui Deo Sacrificium offerat pro patre meo.... Tom. I. O VI.
237쪽
VI. Specialem hane Sacrificii applicationem illi, qui eleemosynam laris gitus fuerat, visus est improbare Walafridus Strabo , qui seculo I x. flo. ruit, existimans, illud non plus prodesse uni, pro quo speciatim offera. tur , quam universo coetui fidelium ς libro enim de reb. Ecclesias. eap.
2 2. ait : Sed oe in hoc error non modicus videtur , quod quidam se non posse aliter plenam commemorationem eorum facere, pro quibus osserunt, ni singulas oblationes pro singulis offerant , vel pro visis , defunctis non simul aestimant immolandum , eum vere sciamus , unum pro omnibus mortuum , unum panem esse , m sanguinem , quem universalis Eccissa os
fert . Quod si cui placet , pro sngulis singulatim clerre ; pro solius devo-sionis amplitudine , m orationum augendarum deletiatione id faciat , non autem pro sulta opinatione , qua putet , unum Dei Sacramentum non esse generale medicamentum. At non animadvertit Walafridus, quod, etsi sacrificium ex parte rei oblatae , & principalis offerentis, scilicet Christi ,
sit infinitae virtutis, non tamen, ita ejus institutore Christo volente, infinitos producit effectus: secus , si finem excipias colendi Deum , & supremum latriae actum , qui sane ex qualibet , quantumvis crebro repetiista, Divinae victimae immolatiocie, semper Deo exhibetur, quoad cetera, quae ex sacrificio reportare intendimus , superflua esset ejusdem iteratio .
Semel autem posito , quod effectus sacrificii finitus sit , perspicuum jam est, illud plus ei prodesse , cui applicatur, quam aliis e uti enim ratio. cinatur Suarra tom. 3. in 3. pari. disput. 78. sect. I. . disput. 7ρ. sed . I 2. aut consideratur tamquam propitiatorium, seu satisfactorium; & ce te pro illo speciatim satisfacit , in cujus debiti solutionem Deo exhibe.
tur: aut consideratur tamquam impetratorium I & profecto ad beneficia illi uberius elargienda Deum movet , pro quo nominatim Sacerdos Divinam Hostiam immolans, Deum exorat. Rem totam explicat D. Th mas in Φ. dict. 43. art. q. quaesiunc. I. Gr quaesitinc. 2.
VII. Quod visus est improbare Walafridus , alio nomine sunt aperte insectati Wicle fistae, hodieque insectantur Lutherani, & Calvinistae, dictitantes , pecuniam Sacerdoti celebraturo in Missae pretium dari , eamque propterea , Veluti aperte simoniacam damnantes . At in primis , ad e rum fallaciam refellendam , satis abunde foret illud adducere , quod ad rem a jebat Gerson in opusc. de solicitudine Ecclesiasicorum , tom. a. pari. g. partis. I9. inquiens e Susticere in primis debet ad consensum hujus veritatis Uus totius communis Ecclesiae , qui se habet , m recipit; cui se quis detrahit, imprudenter se decipit . Et part. 5. Nihil aequius , secundum omnem legem , esse deducit iaspinolus prima ad Corinth. p. quam qui altaris deservit, de alistario oe vivit . Praestat nihilominus audire D. Thomam , qui hanc ipsam
haereticorum calumniam jampridem anteverterat , & diluerat a. a. quaest. IOD. art. a. ad 2. inquiens e Sacerdos non accipit pecuniam , quas pretium consecrationis Euebarseia, aut Missae decantania ' hoc enim est smoniacum eseu quas Ripendium suae sustentationis . Et in Φ. dis. 23. quas. 3. an. a.
238쪽
L I B. V. C A P. VIII. 2II quaesiune. I. M 4. Facere pactionem de Missa celebranda es smoniacuna semis per . Si tamen non habet alios sumptus , non tenetuν ex osscis Missam cantara , potes accipere denarios , secuti conducti Sacerdotes faciunt , non quas pretium Missae, sed quasi sussentamentum vitae. VIII. At, quamvis res ita se habeat , nihilominus latendum est , qu rumdam improborum Sacerdotum sordidam avaritiam quandoque dehonesta ise , quod ceteroqui in se licitum , & sanctum erat : nonnulli quippe visi sunt Missas quodammodo venditare , ac turpissimum quaestum de illis facere . Et primo quidem , eum nondum Missae eadem die iteratio erat severa lege prohibita , nonnulli ad solum finem plures eleemosynas captandi , saepius in die Sacris operabantur , quos acriter perstringit Auctor
vitae S. Thomae Cantuariensis cap. II. his verbis : IIIos autem in praese tiarum nee memoratu dignos, non Christi, sed mammona Sacerdotes praetereo,
qui , propter oblationum quaestum, unam Chrisi , m semel oblatam Hostiam quotidie , non semel , sed libentius iserum , non tam consecrant , quam dilaniant, Filium Dei quaestui habentes. Postquam vero & Alexander II. Can. S3. de consecratione, dist. I. & Innocentius III. in Cap. Consuluisi, de e lebrat. Massar. Sc Honorius III. in Cap. Te referente, red. tit. districte V tuerunt, Sacrificium eadem die , sola excepta solemnitate Nativitatis D mini , ab eodem Sacerdote iterari , alias nequiores artes excogitarunt , quibus plures eleemosynas , unius Missae celebratione , lucrarentur . Alia qui enim tot Hostias in eadem Missa consecrabant , quot illi fuerant , a
quibus eleemosynam acceperant , autumantes , se hac ratione Omnibus
satisfacere : alii plures Milsas in unam congerebant ' Μilsam quippe diei usque ad offertorium legebant : tum aliam incipiebant utque ad eumdem locum ' deinde tertiam , & quartam , eodem modo ' postea tot Secretas dicebant , quot Missas inceperant ; demum sub uno Canone Sacrum perinficiebant , totidem additis in fine Collectis , quot initio recitaverant: lias autem Missas bifaciatas , m trifaciatas nuncupabant , quasi duplicem , &triplicem haberent faciem , quae solae satis illis esse videbantur ad plures eleemosynas , pro earum numero, assequendas. Haec, aliique hujus generis Missarum monstra recensent Petrus Cantor in opere , quod inscripsit Verbum abbreviatum , cap. as. & Cardinalis Bona rari liturgic. lib. I.
IX. Quibus ab Ecclesia eliminatis , non ideirco improba Sacerdotum cupiditas suit radicitus evulsa: adhue enim iidem ingens lucrum ex Mi Lsa aucupantes , de unica eleemosyna , quam accipere poterant , quasi de mercis cujuspiam pretio paciscebantur , & nisi ad eorum votum auger tur, Missam sacere renuebant; quos proinde Robertus Cardinalis Pulbis , natione Anglus, in Summa Theologica, quam medio seculo XII. conci Davit , porς. 7. cap. I7. ita obiurgavit e suid es Missarum solemnia comtuitu temporalis commodi celebrare , nisi eum Iuda Cbrisum vendere, ut
239쪽
2iI DE SI NODO DIOECES NAhanc pestem tandem ab Ecclesia prorsus propellerent, & insatiabilem Saacerdotum mi ditatem perpetuo freno coercerent, Patres Concilii Toletani, anni cap. o. vetuerunt, ne ullus Sacerdos quidquam, vel minimum,iro Missa ex pacto exigeret , sed eleemosyna contentus esset , quae ei ponte daretur : Multa mentis amaritudino concitamur , graυisque doloris muleus perfodit mentem nostram , intelligentes , quod aliqui Presbyteri , det sanda , abominabiti ambitione caecati , pro Missis per eos celebrandis pecuniam exigunt , super hoc , ac se vellent vendere rem profanam , uis
denter mercantur Verum , cum dictum Sacramentum super omnia pretiosum si liberaliter , seus cetera Sacramenta , celebrandum ' difrictius prohibemus, ne aliquis Presbter pro Missis celebrandis pecuniam exigat, vel νem aliam temporalem , sed grate accipiat , s aliquid , per facientem , Missas celebrari , oblatum sbi charitative fuerit , absque pacto , m conventione quacumque: Collectionis Harduini tom 7. col. I 89. X. Ac demum Concilium Tridentinum cum animadverterit , nondum Sacerdotes a prosano illo mercimonio cessasse, quod Patres Toletani su rant detestati , sus. χχ. in decreto de observandis , m mirandis in celebrarione Missae , injunxit Episcopis , ut deImedio tollant quidquid avaritia
contra reverentiam sacrificii Missae induxit, utque in primis cujusvis generis mercedum conditiones , pacta , quidquid pro Missis nουis celebrandis datur , uremm .mponunas , atque illiberales eleemosynarum exactiones potius , quam possulationes , aliaque hujusmodi , quae a semoniaca labe , vel certe arurpi quaesu non longe absunt , omnino probibeant. Ut itaque Episcopi Tria dentino obtemperent , atque importunas, & immoderatas eleemosynarum pro Missis exactiones impediant, debent, in sua quisque dioecesi, Missa. rum stipem taxare , ultra quam , nemo quidquam exigere valeat e quod etiam ante Tridentinum factum legimus a Willelmo Archiepiscopo Eb racensi, cujus Constitutionem renovavit Ioannes ejusdem Successor in Conis cilio Provinciali Eboracensi anni I 367. cap. Universis Rectoribus , sngulis Ecclosarum Praelatis , ineariis , oe aliis quibuscumque personis Eeclesiae , Capellas, Cantorias, Oratoria, Hospitalia , seu Beneficia Ecclesiast. ca quaecumque, infra nostram dioecesim, obtinentibus, in virtute sanctae obedientiae , . sub poena quadraginta solidorum , eleemosynae nostrae applicando. rum , smiliter inhibemus, ne in Ecclesiis , Capellis , Cantoriis , Hospitalibus, seu aliis Beneficiis suis hujusmodi , quemquam Capellanum Ripendiarium Diavina celebrare permittant , nis , nomine stipendii sui annualis , de summa
sex marearum si contentus: Concilior. Britanniae tom. q. pag. 6st.' XI. Quamvis autem eleemosynae taxatio & a consuetudine induci , ab Episcopo extra Synodum fieri queat; attamen, ut stabilior sit, ac S cerdotibus commodius significetur , & innotescat , plerumque in Synodo fieri consuevit , ac proinde Taxa θnodalis communiter appellatur :- qu circa sacra Congregatio Concilii interrogata , primo, suanta debeat egie eleemosena Musarum manualium ; secundo uuanta esse debeat pro perpe
240쪽
L I B. V. C A P. IX. 2I3 tuis, non tamatis a Fundatore: die Is. Novembris 1698. respondite iaci p=Lmum, ρο seeundum censuit, attendendam esse consuetudinem loci, -ι Iegem Duodalem , quatenus a st ' minus, satuendam esse per Episcopum eleem bnam competentem, ejus arbitrio: Iib. 48. decretor. pag. 3 8
De a retendis ab Episcopo in statuendis Misse eleemos nis , eviliendisque ab laus circa eas gliscentibuε ζ ne Confessarii easdem a poenitentibus exigant. SApienti sane consilio sacra Congregatio Concilii Episcoporum arbitrio
commisit praefinire quantitatem eleemosynae, pro singulis Missis, S cerdotibus erogandae; i quia non potest hac in re, eerta & universalis reis gula, ubique custodienda , statui , eum alicubi majorem , alibi minorem eam esse deceat, habito respectu ad locorum, & temporum circumstantias, di praecipue ad annonae penuriam, Vel copiam. Unum tamen advertendum existimamus, nimirum necesse non esse, ut eleemosyna tanta sit, quae t aegram sustentationem Sacerdoti ea die, qua celebrat, suppeditet: etenim. scuti optime perpendit Marer ram. 3. in s. Part. dispus. 83. an. s. sect. a. eon esus 3. qctio sacrincandi non requirit integrum diem, neque majorem ejus partem; unde non est, cur Sacerdos propter hoc solum ministerium integre alatur ab eo, pro quo Sacrificium offert. Accedit , neminem Secularem ad sacros ordines promoveri, qui lassiciens Beneficium, aut patrim nium non habeae; nee ullum 'ad Religionem admitti, qui ex monasterii reditibus, aut consuetis eleemosynis ali nequeat: ex quo fit, ut nullus c gaturi victum sibo comparare ex solo Missarum stipendio, quemadmodum algumentantur Gibalinus de simonia quaest. I 8. conse L 7. num. 4. Diana in
eiul. coord. tam. a. tract. I. resolui. 22. num. I7. & Iuen in de Saream. dissert. quaesi. 7. cap. I. art. s. ubi ait: Sed monitum velim lectorem, rationi consonam
non es consuetudinem , quae illud 'pendium definit ex summa , quae satis sit Sacerdotis in unam diem sustentariani . Ratio ess , quia stipendia non conferuntuν ad integram Pres, rei sustentationem, sed ad illius adminiculum rmc mirum .' quippe quod Semiares Sacerdotes fruantur aut titulis patrim nialibus , aut Beneficus , quae tenent eorum locum e vetant nempe Canones,
ne Seculares ordinentuν, quin sussulti ad vitam titulo; Mendicantes vero a populo fideli supponuntur recipere eleemos nas, quibus vescantur z nec enim ad mon seriam adnuiti debent plures , quam consuetae eleemos nae sustentare
. II. Porro, si ultra eleemosynam , ab Episcopo taxatam, plus Sacerdos celebraturus exigat , non solum delinquit contra legem Ecclesiae , verum etiam justitiam commutativam laedit e etenim , uti argumentatur Sua sit. lori conclus. I. quamvis Missae stipendium non habeat rationem pretii, Tom. I. O a Duiligo i by Corale