장음표시 사용
211쪽
.2o FLORE sistas ealamitates removeam , quae ad me irruperunt: quomodo illas ad quasi ego irrupi. Doce, quomodo feram aerumnam sine gemitu meo,felicitatem. sine alieno: quomodo ultimum & necessarium vitae terminum non eXpectem, sed ipsemet, cum visum erit, profugiam. Deos vitam roga, & salutem :si mori placuit, hic mortis est fruistus,
Fructu, optare desinere. Haec, mi Lucili, tra- mortis. Ehemus, his formemus animum. Haec
est sapientia, hoc est sapere, non disputatiunculis inanibus subtilitatem vanissimam agitare. Tot quaestiones tibi fortuna posuit: nondum illas solvistitiam cavillaris. Quam stultum est, cum signum pugnae acceperis , ventilare Remo Ue ista lusoria arma, decretoriis opus est. Transcurramus lertissimas nugas, Sc ad illa quae nobis aliquam opem sunt latura, properemus. Nemo qui obstetricem parturienti filiae soliacitus accersit, edictum & ludorui', ordinem perlegit : nemo qui ad incendium domus suae currit, tabulam latrunculariam perspicit, ut sciat quo
modo alligatus exeat calculus. At me- . hercules omnia tibi undique nuntiantur,& incendium domus,, periculum liberorum
212쪽
s E N E C R. liberorum, dc obsidium patriae, & bo Deon norum direptioiadjice istis naufragium, motusque terrarum,&quicquid .'
aliud timeri potest . Inter ista districtus, rebus- nihil aliud quam animum oblectantibus, vacas p Gid inter sapientiam, & sapere intersit, inquiris
nodos nectis ac solvis, tanta mole impendente capiti tuo 8 Non tam benignum ac liberale tempus natura nobis
dedit, ut aliquid ex illo vacet perdere νoc vide quam multa etiam diligentissimis pereant. Aliud valetudo sua cuiqι abstulit, aliudsuorum: aliud necessaria negotia, aliud publica occupaverunt. Vitam nobiscum dividit somnus. Ex hoc tempore tam angusto, di rapido, di nos auferente, quid juvat maiorem partem mittere in vanum p Adjicenunc, quod assuescit animus delectare horum se potius, quam sanare: &Philoso phiam oblectamentum facere, cum μηδ' remedium sit. Inter sapientiam, de sapere quid intersit, nescro. Scio mea non interesse, seim ista, an nesciam.
Dic mihi,cum, quid inter sapientiam.& sapere intersit, didicero , capiam 3
cur ergo potius inter vocabula me sapientiae detines, quam inter opera
213쪽
m p FLORE sFac me sortiorem, fac me securiorem, fac fortunae parem , fac superiorem. Ρossum autem superior esse, sit fecero omne quod disco.
Ex Epistola II s. De mundanorum solicitudine , .se sapientis
Mala C Ua satius est mala , quam aliena
πρstra tractare : se excutere , & videre . jμῶ an' multarum rerum candidatus sit, di non suffiagari. Hoc est, mi Lucili, gregium, hoc securum ac liberum, nihil petere, & tota fortunae comitia transire. Libet ergo haec invicem scribere, & hanc integram semper egerere materiam , circumspicientibus tot
millia hominum inquieta: qui ut aliquid pestiferi consequantur, per mala
nituntur in malum , petuntque mox
fugienda, aut etiam fastidienda. Cui enim assecuto satis fuit, quod optanti nimium videbatur 3 Non est, ut existimant homines , avida felicitas, sed pusilla : itaque neminem satiat. Ταista credis excelsia , quia longe ab illis iaces : ei vero qui ad illa pervenit, humilia sunt. Mentior, nisi. adhuc quaerit ascendere. Istud quod tu summum putas , gradus est. Omnes gutem malet L habet
214쪽
s E N E C M. io habet, ignorantia veri ; tanquam ad bona feruntur , decepti rumoribus. Deinde mala es se, aut inania, aut mi nora quam speraverint, adepti ac multa passi vident: majorque pars miratur ex intervallo fallentia.
Ex Epistola I 2o. De parsimonia victus 9 tormento infelicis luxuria , or quod nunquam parum est quod sat
Ocebo quomodo dives fieri celerrime possis , quod valde cupis
audire. Nec immerito : ad maximas te divitias compendiario ducam. Nihil enim interest , mi Lucili, utrum non desideres', an habeas . Summa rei in utroque est eadem: non torqueberis. . Nec illud praecipio , ut aliquidi
naturae neges: contumax est, non potest vinci, suum poscit : sed ut quicquid naturam excedit, stias precarium esse, non necessarium . Esurio: edendum est. Utru hic panis sit plebejus, an siligineus, ad naturam nihil pertinet. Illa ventrem non delectari vult , sed impleri. Sitio: utrum haec aqua sit ex lacu proximo excepta , an ea quam futumulta nive esusero, ut rigore refrigeretur alieno , ad naturam nihil perti-
215쪽
aos T L Ο R. Ε snet. Illa hoc unum jubet, sitim e stingui. Utrum sit aureum poculum,
an crystallinum , an murrhinum, an Tyburtinus calix, an manus conc va , nihil refert. Finem omnium re-rum specta , &super acua dimittes. Fames me appellat: ad proxima qua que tendatur manus : nihil contem nit esuriens. Quid sit ergo , quod me delectaverit, quaeris 3 jam ego paraveram fiscos: circumspiciebam in quod
me mare negotiaturus immitterem,
quod publicum agitarem, quas acce serem merces 3 Decipere est istud, docere paupertatem , cum divitias promiseris. Ita tu pauperem iudicas, cui nihil deest 3 Suo , inquis, S patieu tiae suae beneficio, non fortunae. Ideo ergo illum non judicas divitem, quia divitiae ejus desinere non possunt ZUtrum malis habere multum , an satis 3 qui multum habet, plus cupit; quod est argumentum, nondum illum satis hahere : qui satis habet, consecutus est , quod nunquam diviti conti git , finem. An has ideo non putas eia
se divitias , quia propter illas nemo proscriptus est quia propter illas nulli venenum filius, nulli uxor impegit
216쪽
s ENECAE.clina in bello tutae sint 3 quia in pace otiosae 3 quia nec habere illas periculosum est, nec operosum disponere 3 An parum habet , qui tantum non alget, non esurit, uoli sitit ὶ plus Iupiter non habet. Nunquam parum quod satis est: Nunquam multum est, quod satis non est. Post Darium & Indos pauper est Alexander Macedo: quaerit quod suum facipi , scrutatur
maria ignota, in oceanum classes mittit novas idc ut ita dicam mundi claustra perrumpit. Quod naturae satis est, . . homini non est. Neminem pecunia divitem fecit: imo contra,nulli non m
jorem sui cupiditatem incussit. --ris, quae sit huius rei caussa , plus incipit habere posse , qui plus habet. hil ergo monuisse te malim , quam u.
hoc , quod nemo monetur satis: ut tenta. omnia naturalibus desideriis metiaris , quibus aut gratis satisfiat, aut parvo . Tantum miscere vitia desideriis neγli. Qiiaeris , quali mensa , quali argento, quam paribus ministeriis, releuibus, afferatur cibus p nihil praeter cibum natura desiderat. Num tibi, eumfamees aviris sitis, reu quaris Pocula '
217쪽
nia prater Pavonem, rhombumque ρAmbitiosa non est fames: contenta desinere est: quo desinat , non nimis curat. Infelicis luxuriae ista tormenta sunt: quaerit quemadmodum post faturitatem quoque esuriat; quemadmodum non impleat ventrem ,.sed faciat ; quemadmodum sitim prima potione sedatam revocet.
Murtis Egregie itaque Horatius negat ad septis sitim pertinere, quo poculo aqua, aut π quam eleganti manu ministretur. si pertinere ad te iudicas, quam crinitus, puer- , di quam perlucidum tibi poculum porrigat, non sitis. Inter reliqua , hoc nobis natura praestitit praecipuum,quod necessitati fastidium excussit. Recipiunt supervacua delectum. Hoc parum decens, illud parum lautum, oculos hoc meos laedit. Id actum est ab illo mundi conditore,. qui nobis vivendi jura praescripsit, uasalvi essemus, non delicati. Ad salutem omnia parata sunt.&in promptu: deliciis omnia misere ac solicite comis ε' parantur . Utamur ergo hoc naturae beneficio inter magna numerando: &coo-
218쪽
cogitemus , nullo nomine melius illam meruisse de nobis , quam quia quicquid ex necessitate desideratur, sine fastidio stamitur.
Ex Epistola I 2I. Suonisia ad nos boni honestique notitia pervenerit , ubi notat eos , qui Hs esuum flatum
. M Ecessario itaque magnus appa ruit , qui nunquam malis inge- magnusmuit, nunquam. de fato suo questus est est,fecit multis intellect um sui, & non aliter quam in tenebris lumen effulsit: advertitque in se omnium animos, cum esset placidus dc lenis, de humanis divinisque rebus pariter aequus. Habebat perfectum animum, ad summam
sui adductus, supra quam nihil est nisi mens Dei, ex qua pars & in hoc pectus
mortale defluxit: quod nunquam magis divinum est, quam ubi mortalitatem suam cogitat, dc scit in hoc natum hominem, ut vita defungeretur: nec domum esse hoc corpus , sed hospitium , dc quidem breve hospitium : Non. quod relinquendum est , ubi te gravem esse hospiti videas. Maximum, inquam, mi Lucili, argumentum est ani- ῶυit mi ab altiori venientis sede, si haec in rem.
219쪽
sra et Ia FLORES quibus versatur, humilia judicat &angusta, si exire non metuit. Scit enlinquo exiturus sit, qui unde Venerit,meminit. Non videmus, quam multa nos incommoda exagitant . quam male
nobis conveniat hoc corpus 3 Nunc de Ventre, nunc de capite, nunc de pectore ac faucibus querimur: alias nervinos,alias pedes vexant: nunc dejectio, nune destillatio: aliquando deest sanguis: aliquando superest: hine atque illinc tentamur , & expellimur. Hoc evenire solet in alieno habitantibus. At nos corpus tam putre sortiti, nihilominus aeterna proponimus , di inquantum potest aetas humana protendi, tantum spe occupamuri nulla eon,
tenti pecunia , nulla potentia. Quid hac re fieri impudentius, quid stultius potest nihil satis est morituris, imo morientibus: quotidie enim propius
ab ultimo stamus,& illo, unde nobis cadendum est, hora nos omnis impe, lit . Vide in quanta caecitate mens no
Ideo magnus animus, conseius sibi melioris naturae, dat quidem operam, ut in hac statione, qua positus est, honeste se atque industrih getat: catterutri
220쪽
nihil horum quae circa ipsum sunt, suum judicat, sed ut commodatis utitur, peregrinus & properans. Cum aliquem hujus viderimus constantiae , quid ni subiret nos species non usitatae indolis ' utique si hane, ut dixi, magnitudinem veram esse ostendebat. Qualitatis verae tenor permanet, falsa non durant. Maximum indicium est malae mentis, fluctuatio & inter simulationem virtutum, amoremque Vitiorum assidua jactatio. ,- -., habebat spe ducentos .
Sapa decem servos: modo reges atque tetrarchm, Omian magna. loquens: modosit mihi mensa triper, ct Concha salis puri,e, toga qua defendera frigus ,
mamvis crassa, queat: decies centena dedisses Huic parco paucis eontento: qui que diebus Nil erat in Deiciis . ' γOmnes isti tales sunt, qualem hunc
deseribit Horatius : nunquam eun- flantiadem, nec similem quidem sibi: adeb homi- in diversiam aberrat. Multos dixi: pro pdeest ut omnes sint . Nemo non quotidie