De sermonis tragici per Evripidem incrementis. [microform] : De vocabvlorvm thesavro,

61쪽

adiectivi noli sustentanda est Ceterum non unumquodquΘvocabulum pato cui ordini adiungendum sit. Nempe Euripides, quem καλ λίπη Π βραχίων ac similia allexerunt, quae

vixdum attributivo o sicari possint, iam eo saepius progressus est, ut interdum inominibus .adderet opitheta a nomina vel synonymo vel homotosem Vel - quod semel secit modem composita, quae non του χειν sed του Iνa significationem habent. inaeo riuum Ioesin omnino magis quam Orationem prosam deceant, ex qua auca collecta habet Lobochius is

lip. p. 371, tum paullo usitatiora sunt tragicis: θηλυστους φάσις Iph. A. 21 quoniam βάσις non strenua est, medis , nihil nisi θηλεια βάσις Ἀζιονοπαις κορος Alc. 906 c. lius umigena; at singularitori τυφλωτο gτους hoen. 1549 o. i. q. που τυφλδ de hoc usu adiectivi τυφλός vid. Loboch. Rhem. 345. Sunt etiam, quae, licet non invenerit, primus

tamen ad significationem determinativam detorsit, in quo neque ea minima licentia est, quod, quibus determinativam signifio tionam attribuit, eadem poneret etiam possessiva vel potius attributiva D velut quum trag. inc. aλλίπαις Ἀροω aueh. adesp. 145 possessivo dixerit. Aeschylua autem καλλέαaις ποτμος Ag. 762, itemque Euripides sero audacius Hero. s. 839καλλέπαις στεφανος attribui o. probabiliter tamen determin

tivam interpretationem inibi vindicat καλλίσταις θε Περ-

1 In iis quae leguntur in anecdoto Pindarie ex sententia Stanei-

devini milolog. I. p. 433 sev 4 Aῆμνος καλλίπαιδα κάβιρον αρῆτων regκνωa' ργιασμοῖν, quum emannus ibid. 586 lederit ξ καλλιπαιδα Ἀαρινος ἀρρητων regκνωσε κάβειρον ργίων, adiectivum καλλίπαις POS- sessivum erit, si chneideWini interpretationem probaveris, quam Vero ille nec lat. loco Phaedr. 261 Α - ubi ceteroquin aperte possessisum

est nec Verbis ευπαις καλων παίδων extra dubium collocavit, quia

translationem, qualem Platonis loco habemus, ipso accedente genuiso expressam adiectivo illi subiungi posse exemplo allato non docuit inhicontra Κάβειρος propterea et aptissime quidem videtur dies καλλίπαις, quia hic procul dubio introducitur ut heros quasi eponymos genitimmautem ad Λῆμνος refero, ut cῆμνος αρρήτων ργίων dicatur Leninu8orylis insignis, cuius genitis exempla vid. p. Bemharvum Syntari. p. 163. Sed utcunque statueris de his interpritationibus, possessiVum erit καλλιπος - Quod autem Orestis loco scholis optionem faciunt,

62쪽

σέφασσα Orest. 464 o. i. q. καλὴ παῖς Vid. ob Paralip. p.

372 et Curi Erlanterungon p. 145 Cui lioontias ille in suo ipsius invento indulsit, siquidem qui ιιελaμβροτον sem.

230 ferram vocavit nigro mortale hiubentem, idem μελψ tDo-τo η γειτονες ist. 771 dixit nigro vicinos. - Aeschylus suo Marte protulit, πατερ αἰνοπατερ Euripides si non finxit, tamen ab Alcmano tr. 50 transsumsit χνοπορις Hol. 945 o. Ipso genuit πορις γναχ παλαιοφιθωρ Suppl. 628 c., quod Vel παλαια εθη est dotem. ceterum ori se rectius vel παλαιῶν obises. Porro adiectivi vim habes in ηιιίδοτλος Andri 942 miseretis, re δήμων sint. 228 impleae civis, quod Euripidis osso esychiui tradit explicans re δήμονα απλουν δημώ νγ Neque deest, quod quum .determinative explicaretur, ad possessiva transire iussit obockius ψιβρο--πωλος Troad 537 . Seidlerus do inerva dictum inplicat αμβροτος ωλος quem quum reprobaverit obech Phryn. 60 possessivo interpretans, Videtur tamen postmodum Paralip. p. 371 dubitare, utrum ea significetur, ut possessive velut κλυτdmiao debeat intelligi, an equu durius ut determinativo, quoniam nomen ἔππος, quod desit, duobus epithetis satis com-psnsetur Aptius, opinor, ad eam retuleris, nec idcto, cursore noqueat Soidiori interpretatio. Neque κακοφις Di δελ-plicissimum est, quod ed. 990 c. ponis infelis, sed 206 . . προδοτηο malus est, de Hippol. 757 c. id infra. Singularitor dictum est πολυποίπιλος Iph. T. 1149 c. vix πολυς καὶ ποιπιλος

utram intelligatur τεμνέτασσα καλλίπαις θεα ἔχουσα καχῶν παῖδατον VO Ουσα καλὰ παῖς, ei non meson tribuendum esse duco. Scio quidem posteriore tempore Ιaochum pro Iovis et Persephonas vel Demetria filio habitum esse vid. Iocos quos congessit Presser. min. gr. Ι, 6143, at mihi sollemnes illae ersephonae appellationes velut καλλιγένεια, περικαλλὴς μουνογένεια id Press I, 592, tum vero ipsum illud A ex hoc nam maxime videntur adfirmare, ersephonam et utptileherrimam et ut tutum vel βιinmunieam repraesentari solitam esse. Verum hae ipsa duo insunt in adiectivo καλλίπαις determinativo explicato. Ceterum moneo ευπαις -πους γονος), quod ut possessivum inde ab Homero satis usitatum est, apud solum Euripidem deterininativam significationem nactum esse vid. p. 61.

63쪽

sed potius cou ποικιλος, Eubul M. Ath. XV, 79 E. Orph. et alibi Sequuntur, quorum membra subsequentia a verbis ducuntur multo , plura Aeschylea sunt: πολυθρως Suppl. 789 . Euri Ι . T. 727, quo loco emannua reposuit πολυ- ροι, πολυπλανος rometh. 585 . Eur. hoen. 661 α;

Suppl. 99 α cursu celer , M. Callim. ymn. in Dian. 165 herba epitheton, et nomen propr. p. om. Dion XIII, 144st XXXVII, 625; verum apud hos coκε θοος propa XytODOS legitur, quod iam non a verbo compositum sed ex duobus synonymis iunctum habes, sicut obeckiua autumat aralipp. p. 462 parOxytonon a Verbo, ut βοηθοος, formatum Euripi

νεοπιρτος St, quo sensu arripuit Lycophr. 65; ceterum cum 1 Non addo Reiskii coniecturam ἐικοδμμιος Bacch. 1067 Maneth.,

Orph. quia vi recipienda est. - 2 Hesychius: νεοδμ 4r W νεωτε- ραν η δαμασθεῖσαν et οἰκοδομηθεῖσαν Scilicet νεοδμητο a δέμω

Pindarus habet Isthm. IV, 103.

64쪽

tata forma, quam Med. 1366 habes: νεοδ ιντες γαμοι iam in

Hom. ymn. in poli. 231 legitur; νεοτόκος Bacch. 701,

Dionys A. R. I, 9, Plut Alox. o. 33 al.; su um; apparet in νεοτρεφεῖς ' κοροι Horacl. 93 α, Christod o M. 278, o νοθαγενῶς τέανον Androm. 912, 442 Ιon. 592, quod ob antiquiorem commissuram in memoriam redigit similia, ut νεηθαλκὶς Ion. 112 nusquam praeterea et νεαγενῆς Iph. A.

1623 a Porsono remotum, quod Homericum eas; πολ ι νέα δρια Ηel. 1326 c. multa nive convergua agitia cetera Δ πολυς composita raoto πολυσπορος - Ἀσιας Troad 748, Oppian. Cyn m 23, Η. Orph. saepius Anth. c., omnia terminati

Κηφισος med. 835, pulchre suens, poli. Rhod. I, 1228, Anthol. IX. 327, yy καλλιζυγες αρμα δαιμδνων Androm. 276 α; praeterea catalexis i. apparet in μελαγγραφεῖς διφθερa segi. 29 ex Berosi emendatione librorum scripturae μελεγγραφῶς nigris litueris Marati libri Tum Juo uolam τριγγοι Θεαί ol. 357 α Euripidi commune cum Sophoclostgi. 500, quod Euripidi adimendum non erit, si cum Nauchio scripseris Soph. frgi. 500 ζυγίων sed utique Euripideum est: τετρα ποι ' ποι Hel. 1039 an τετραζυγες T Nonn. Dion L473, Maneth. V, 171, nonym. De herbar. Vir. 6, quorum ille et τετρata usurpat Sumum se primae declinationis apparet

65쪽

Rhos. 134 α semis. In his igitur omibus, quorum membrum subsequens ad Verbum recedit, praecedens adverbii vico langitur. Seposui paucula, in quibus quum item membrum Subsequens verbal sit, praecedens adiectiVo Explicare prae

- δίδυμον, τρίγονα - τέκνα Erc. s. 1023 α, mea Ion. 496, Hes o Eur nil nisi tres, sed adverbialiter alio sensu in Orphicis ot apud Eustathium, τριτοβάμω - Troad 275 α quasi tertii pedis instar I ba o , μονοστολος Alo. 407 α-- Lyc. 690,ines dativ. Verum quod Phoen. 42 legitur: μονοστολον De sunt qui δορυ μονον στολον εχον totiuae possessivo explicent parum recte, at enim determinativum. His accedit ox Rhos 909 α ριστοτοκος - γέννη Illius premus, quum sensu obiectivo Oppian Cyn m 62, Nonn. Dionys. Π, 322, Gregor. Nag. et Nyss. Receperint.

b. In quibus membrum praecedens adverbium est.

In his membrum praecedens est adverbium absolutum L .

non uotum ab adiectivo. Euripidis sunt: ἀγχίπλους πο- ρος Iph. . 1325, Hesychium correxit M. Schmid ducoinem manno), ἀροίδακρυς Med. 03 qui recens lacrimarit quod frustra explosit Hermamus), Lucian Leriph. c. 4, ἀρτίπλου- τὶ χρηματα Suppl. 742 i. e. χρήματα qu/bu aliquis ρτι πλουσιος factus est, αρτιθανὴς ' νέκυς λπου Alc. 600 α, αρτιφιαθὴς ' κακων Hec. 87, recen eoepertu mala, Long. past. III, 13 Eust saepius, διχορραγης κέων inem fur. 1008, ζάχρυσος Ἀρη κέα Alc. 498, ἐμπολη Iph. T. 1111 α, πέλτη es. 371 α δ ηιατ ib. 439; nonnulla ab ὁμου veniunt: substantivum est μευνέτης - Med. 953 Ion 89 α Lyc. 1199, Hesych. ομε μου sed Sophocles si M. 502 με-έτις dixit, apparet hoc ductum esse a masculino, quod Euripidi

1 Hesych. si explicat νεοπευθῆ sensu igitur passivo.

66쪽

demum debetur, porro ηιπαφιος inem L. 339 qui commwκε, adio nuptias eoa, Volut Amphitruo sic apis ompellat Iovom, Soph. eodem sensu Oed Tyr. 460 dixerat o/εοσστορος, quod glossa explicat Euripideo), sed hoen. 137 nil alnigi maritus, a quo nolui seiungore ὁριόλεκ τρος, cuius Vide quam prorsus eadem sit ratio, quum ros 476 Tyndarus nuncupetur Ζηνος ιιολεκτρον καρο se 508 conisae μολεκτρος risq; ceterum legitur tu V. Hom. 96 o Anthes VII, 295, 9 insolentius autem dictum est ηιογενετ Phoen. 165 . neglecta terminationis V i. q. frater, a qua licentia

argumentum petant, qui supra p. 24-τπε τειρο oror inte pretantur. Ex παλιν sunt tom nonnulla. Substantivum est certissima Pomoni coni otura παλινσκ οπια Orest. 126 o. in contrariam pariem compectu adVΘrbiascente accusatiVo;

posseΗSisa sat multa, sed plura etiam determinativa suppedi,tant. Cum substantivis iuncta omnino possessiva uni exceptis iis, quae idem, cui apponuntur, substantivum continent. Talia a tragici persaepe apponebantur non nesciis nimirum, quantam suo loco acerbitatem significarent. Verum Aeschylus pro sublimitato sermonis modice accessit ad id artificium, a cuius abus Sophoclem non raro quidem sod aptissimis nonnisi locis talibus indulgentem ingenii generosa quaedam temperati prohiborol. Sod Euripidi λεπτολογοῖντι o sucata acerbitatis studiosissimo poetae quid credas magis arrisisse quam haec σιιιλεUιατα et ἀκριβῶν λογιον σκινδαλ/ιους - neque id

fugit obea Paralip. p. 230 - sero ut rectum socerit iudicium G Schmidi De Sophocl. dictionis ubertate pag. 10 Aristophanem Mn. 1334 φυχὰν φυχον dixisse opinans non sine Euripidis derisu Ceterum illo p. 10 qua Euripidos habet

67쪽

omma Dongessit; meque mirum est, quod Euripides insitatis Velut musam απολ ιος, α ιος αγαμος, α ιος α τοτ ιος ipse

altissioravit nonnulla velut Ἀργα νεπα ol. 363 o facta

κακοβάκχευτος sod non initiatus Bacchi, teriis Bacch. 472,

1 Adseribo similiter excogitatum γένος αγονον Herc. f. 888 c., quum Soph. O. T. 27 dixerit τοκος αγονος sine prole). Ceterum interdum quod his compositis exprimere studebat, significavit etiam addita negatione o vid. ob Paralip. 231.

68쪽

quam Seillorus duco Hesychio aliam praeoptavit interpretationem nequo vero esychiana glossa est: Vistores autem grammatici velis intensivum non privativum deprehendisse sibi videbantur Non sane multa aliam latalexi habent: ἀπρος- ειλος g 842 λουδεὶς προγιλειται ut explicatur ab sychio, in Bokk Aneod. p. 440, 32, detreo poροι νησοι lah. A. 287 o. igitur in dubia parte ' explicant inconvenient , sed nescio an sint insulae, ad quas navigia non licet appellere, Thood Prodr. p. 90 si In nil habeo praeter Axyιε- λης χρημάτων segi. 184 non uouisitus, luti Dio Chrys. , ἀθαμβης logitur Phryn sin 2. Plui. , in ta ἀτριβο9 i. q. ατριβης g 476 an. ED Euripides quemadmodum εργα νεργα ὁδοὶ ανοδοι dixit, sic ευκάματος ' κάριατος Bacch. 66 . tabor non laboriosus, quod ut sollerter inVentum posterioribu perquam pla-1 Qui meminerit Sophoclem στακτί habere, is iure haesitaverit, an uripidis sit ἔστακτος et omnino quidem horum compositorum eam nonnulla notam prae se ferunt, ut possint ex usu linguae petita esse existimari: quod indicat inprimis testium post Euripidem

numerus non Spernendus; quare nonnulla ut ἀνερμήνελτος, σαλευ

τος, ἀσπουδαστος iunctum cum σπευδειν sine dubie mittenda sunt. 2 Hesychius απρος poρον ἀναρμοστον interpretatur et ἀσυριπορον ἀπροσφορον 3 Ne quid desit, assero etiam ἀίστορες ' ρεάχης Androm. 682, lat. Legg. Vm 845 lexicon. de quo dubitare licet, item ut de ἀθίκτορας Ion sint. 11. -

69쪽

ouisso testis est lutarchus ipsa Euripidis orba complarissafforens. Verum aliorum, inter quo Nonno nemo cupidius arripuit, imitamina signification labor sua repraestantant, ut Paul. Sit Besor. Soph. 270, 343, Christod Ecphr. 398 Nonn. Dion V, 483 XV, 194, XVI, 108 et in Anthol saepius. Eodem modo Explicandum eat: ἀπται Aατο ς γονος Iph. s. 1234 α o Boro. 689 α egregis Latonae lius, Nonn., quum e 810, Supp 955 α, Ion. 49 α usurpatum sit Sensu possessiVO, quo et Hom. Hymn. 30, 5 et Herod. I, 2st Aristoph. Hut 639 et alii posuerunt; cui addo ut inventum Euripidis ἀθωρσος ' ναρθη Bacch. 1158, quod non mediocriter sollicitavit interpretes, Hermanno autem impulit,

ut re ego ad aveo referret: neque Vero opus, nam qui κάματος εὐαμιατος dixit, eidem, quemadmodum monet Eliss-loius collibuit θυρσος ὀρωγξ, perinde a si dixisset αθ - - θυρσος ceterum ευ ρσo Nonno fuit optata captura Dionys. XVI, 53, 11, 449, XVII, 91 XIV, 207); σα - θενος - ιρκα Bacch. 520 α Vertunt rem elis, quocum Elinsteius ευπατερειαν συληῖν sed incassum contulit Nonnus diverso significatu collocavit, praeterea Tryphiod. 1 et Antipator in Anthol VI, 287, 1. - Cotera orbalia sunt Aeschyli est ευαγκαλος rom. 350 Eur. m. 782, quamquam explosit Nauchius, via uων era. 28, M. Od. 865 manni coniectura, Sophoclis σκρο pro Antigon. 437 Eur. EL 19; Euripidea haecas κομποι πλαγαί Troad 152 an graviter amantes plagae, ευγηιφοι ' πυλαι ph. T. 1286, Oppian. Hil I, 194, λορνοι - ιτυος περιδρομοι Troad 1197, Lyci 664, Theophnin ris, , , εὐαχντοι ' μνοι Ion 884 Q., ποντος Bappol 1272- sonorus, επη pro su Iph. T. 212 α ευπροσοιστος Ἀκβασις ατης Med. 279 effugium non in , oui facile appropinquaveris ;/h adaesta torminations U1 Nodum opinor in clam quaesivit, et nuper εὐπροσωπος de eoniectura dedit Nanctius inem dera acad. d. c. Peterab. I, 12), in qua ne ἔκβασις quidem admodum placet, sed lectioni, quae e se satis praesidii habet, patrocinatur Cissi pat. 476, ubi cod. A. et C. longe optimus ευπροσομντος exhibent, cod. . merum huius interpretamen

70쪽

Athen XII, p. 542 E. Anth. Pal. IX, 344, 2, XII, 195, 3. Soposui υλπιος et ρτεμις Hipp. 166 α, Callim. Epigr. 56,

2 ob significationem est nim puemperium Mimam, amen rebus benigna a signification igitur ad δυωάνατος ac diu Λυς Aeschylea sunt: Mςλπος rom. 931, Troad 303,εις τάλαιστος Chooph. 692, Supp 648, M. M 92 α, δυς κατάπαυστος Choeph. 470, Eur Med. 109 an. δ λυτος Prom. 1s, Eur Phoen. 374 Androm. 121 α quod omnino non rarum, ὁ μαθής gam. 1255 Eur bis cum Sophocle communia sunt μω ρη νγως Antig 1211, Euri Iph. T. 144:oer ω λςcte κντοι δυς κομιστος nug. 1347, M. er s. 1422 εις τάλας saepius apud utrumque. Ipse Homserum Secutus, qui dixerat Avςπαρις, lusit - λεν Oresti 1387 α, ID. A. 1316, insatiata Helena. Porro neque desunt cum substantivis eiusdem stirpis consociata δυ οστος ' νοστος Troad 75, δυπηιος Φιος Phoen. 1048,, Ino Troad. 1114, si praeterea Hol. 687 . ubi accusativus reponendu ,

Strabo XV, 97; unicum torminationem, praebet: δυςπρε- πης est. 303 Hesych. aliundo dativum affore Claudat agmen διεςτοκον δακος sint. 855 Ap. Ael. N. . XIV, 6.1 In membranis quibusdam legitur χυστηνος, quod interPretamentum redolet. 2 δυσέκφευκτος dixit Theodect tro. 10 4,

poster.