장음표시 사용
51쪽
umesych et Suid χρυσηλακατος vere αλλίτοξος interpretantur, illexulam λικοβλωαρος per καλλιβλέφαρος, quod moneo, ut appareat gum de grammaticis dixit Hermannus ades . . 73 saepe etiam exquisitis et poetici vocibus in explicandum utuntur grammatici eadem in Ierico- graphos illos cadere, cuius rei alia testimonia ex hac ipsa quaestione afferre licet M Qui a s θογουαι duxerit, ei erit determinativum.
3 καῖ παρ γενος eo explicari, quo Mori possessivis do quo vocabulo
minime concordant interpretes Velut G. Hemannus is non videtur, inquit, dubitandum esse, id aquas Nili nullius cum alius fluvii aquis commixtas sed ex solis nivibus prognatas significare Euripides voluerit. Immo vero videtur, ac dubitavit revera ob h. Paralip Π, p. 372, utrum, ut dicam breviter, determinativum sit καλλιπαρθενος καλῶς
παρθενικαί, Vi enim καλαὶ καὶ παρθενικαδε, an possessivum, siquidem
adiicit: nisi ita Meuntur lymphae Niliacaehob inhabitantes Nymphas. Ad quam litem resolvendam ni valet testimonium grammatici in Batam. Anecd. Π, 354, 14 - καλλιπάρθενος ἀεὶ παρθένος Neque ab Iph. A. 1574 peti argumenti quicquam possit, si quidem ibi est possessivum
inversa possessionis notione, ut Sophocleum αριππει ἀγών h. infra.
In Helenae loco utraque interpretatio sustentari poterit interpretationi
autem ei, quam praeoptavi, tot aliorum analogia patrocinatur, nam adversum , quem quis in auxilium Vocaverit per ousin Nilum intelligens quod tamen minus placet ob v. 15 ac nisu quidem inprimis ea, qua Euripides usus est in rebus mystologicis transfigurandis, licentia,
equidem non ausim pro care Ceterum alteram a veteribus praeoptatam esse interpretationem non nescio id Diodor. I, p. 46 a Valerin. Diate. p. 32, et de παοθένος πηγὴ eundem ad invol. v. 1005.
52쪽
καλλιδίνας Πνῖνεως ero. s. 368 c. et κα κομας πλω- ιος Iph. A. 1080 . Adnecto quorum substantiva sunt tertiae
declinationis: καλλιδδναξ λυρώτας Hol. 493, καλλίφλοξ στέλανος Ion. 707, MIλλἱππυς βραχίων Troad 1194, Mesphr. III, 67, allatum a Pol Π, 156, καλλιφεγγἐς - σέλας huctu Troad. 860, co Hipp. 455 adoptatum a Theodocta seo. 10 o Consti
18 χρηι α πολυθηρον obiective πολυκραγος - δράκων Bacch. 1017 c. Orata Sibyli ΠI, 176, atri, πολυφυλος χωρα sto.
quum fossa sit ipsum πολυβροχος 2 In transcursu moneo Euripidem Bacch. 560 c. habere dativum πολυδένδρεσσι - πολυδένδρεος Homeri est per metaplasmum, quam formam Lobeck. Paralip. 17 directam esse dicit ad similitudinem simplicis, si vera haec est interpretatio.
53쪽
Solitariae mensae i. o. eiu8, qui recretam habet mensam his reddo μοναμπνκες πωλοι Alc. 428, substantivo non addito Suppl. 587 680 et 3 ιοναμπυκος δέρη es. 1567 stolitario fune vincta ervis, nil est nisi riviaares κελητες abstractum prasiverat Pindarus loco memorabili Olymp. V, 15 στοις ημιονοις τε μοναμπVxti τε antiquata Vel saltem immutata notion primitiva. Hi duobus quid inventionis subsit, non ausim dicere, at persuasum habeo, Etsi alterutrum nove dixit, solam MVatam ess terminationem, siquidem genus dicondi non inusitatum fuisso ostendit substantivum non additum. Sequantur cetera, quorum substantiva tertiae sunt declinati
Hippocr. p. 100 B, Aristot Rin Vm 6 o πους Μενέλεως rost. 1550 oeler, λ λευκοποδες Βακχαι Cyil 2, si omnino gi Euripidis, quoniam Aristophani Lys. 665 reposuit
Hermamus, ceterum etiam in Anacreonteis 31, 5; hinc paullulum recedit βραδυπους - μυσις Hec. 66 an gregma tard se Anthoh ah IX, 10, X, 37 geig., quod possessisum est inversa possessionis i item ut G παεις χαυποι χεροῖν Phoen. 1351 α χειρῶν ακμα Bacch. 1206, de quo Vid. infra. ' Sumxum A bis apparet in eis, quae proficiscuntura terminationem ποικιλοδερμονες πωλοι Iph. A. 226 , uinoκυιιονες - ονες ποντίων σάλων rest. 993 albis undis spumantia littora non pauca ad χρως redeunt vel eoa: διολο-
1 Beri. . Gr. p. 442 29 αργίποδες ξυποδες id not. in καλ- λειοξος I Haec igitur haud dubie rectius appellaveris attritativa.
54쪽
ratisi ντ is 596 an varie coloraria Moe, quam Aeschylus dixerat ποικιλει min λεπτορως ist. 898 ut correxerunt
librorum scripturam λεπτε χρ-h, porro Hozγον δέμας Hipp. 175 an et ἀλλορως - ξένος Androm. 879 Phoen. 138,
Theophr. De sens. 50 p. 667, κωνομα - κυματων Oct a θαλασσας Hel. 1503 c. Oppian Hal. II, 9 et altera forma κυανοχρως - χαλα πλοκ ιος βοστρυχων Phoen. 308 ., Alcidam. p. Aristo Rhet III, 3, atro p. then. IV, 135 F, Orph. ymn. III, 7. ma accedit cum Aristophane ommune unicum πολισχρως - λ κυκνος Bacch. 1365, Aristoph. Do. 179, et ex Rhes. 716 c. apa paene ν' cae aridam Vol asperam cutem Mens. Cum φρην nonnulla iunxit Eurbpides, quamquam et in his ipsi non attingit Aeschylo ingenii sublimitatem vid. odi. p. 21 : OF pec Med. 642 α, ποιμιλοφρων αερτιάδης eo. 131 m. κοινοφρων Iph. T. 1008, Ion. 577, μελεοφρων ' πατὴρ Ιph. . T. 854 infeliae animi, φηλοφρων ' μιιος Iph. A. 19 animus uperbiena, Plat. Rep. VI, p. 550 B, hemist saepius, Eust. - Quactproficiscuntur a coit praeter μβλῶπες ura Rhes. 737, quum escis Eum 942 an ἀμβλωπός habeat, omnia ad alteram declinationem traducta sunt, velut κτερωπω δόκηφια ονείρων ἐννυχc, erc. 111 α κοιλεωπος ἀγιιος Iph. T. 263 nil nisi a s,' ἀγραυπον ' τερας Bacch. 42 α, ιιι α
Herc. s. 390, lut Mar. 14 Phuraui. p. 8, Ioh Damasci p. Suid. ε porro ad secundam declinationem transiit κα κόμη ω - λέσχαι Iph. A. 1001 Longin c. 43 alio sonavi, et κακογλω
non linquit tortiam sic orsonus scripsit, membrana κα -
1 Haec composita valde adamavit Euripides, nam idem habet λευκοχροα κομαν Phoen. 322 λευκόχροος-χρως satis usitatum et μελάγχρως Orest. 821 c., quod Thomas ut Euripideum notat, vel μελαν ρως Hec. 1106, de quo vid. Obeck. Paralip. p. 255 μελαν ροος Homericum est. Variant haec in accentu, sed maximam partem barytona sunt. 2 Gramm in ram. necd. Paris. IV, 2 , 15 sic explicat αεσίφρων. 3 la nonnulli horum ut in κοιλωπος terminatio sit nil ad significationem confert vid. Herm. ad Mac. 21. 4 De hoc vid. Diibner ad Christ patient. V. V.
55쪽
sumum habes in μελαναυγης - νασμος eo. 153 an Eust., Hesych. ex Euripide, κακοτυχεις - Μαικών ποτμοι ipp. 688 c., -- Med. 1274 α Hipp. 679 α et substanti O aκ τυχές Hero G133 α, schol Aosta Pers 1018. - Ηia Motis quamquam nonnulla apparet audacius prolata esse, explicati nem tamen iustam non habemus quod omnino praecidat; at singularitor dictum est uxκόροι ιβρει es. 260 α, siquidem recto vertunt Ium qui vereatur in infortunio cong brini non igitur possessivum sed aegro attributivum et E plicandum siV κακος γαμβρον νοος ivs aκos infelici γαμβρου γοος, in quo tenendum est Vel sic κακογ ιβρος differre a inλιπαρθενος δέρη a similibus, quoniam in hoc graectis obnitima subiectivus est, in illa γαμβρου obiectibos. - Composita ex αυτος, quae et multa sunt et audacia in Aeschylo vid. Tod p. 22 non repori in Euripide praeterhaeo: αυτομορφα λάινα τυπισματα sin 124 i. o. αφ ἔαντεῖν μόρφῖν' εχοντα - natura forma a civ πω oς Go πατρος Μενοικας Phoen. 769 L . πιυνυμίαν εχων τὴν υτὴν in πατρι, quod alaenarius minus recte contulit cum αυτο- κασίγνητος, prorsus ut abundare avxος possessis explicandum est αυτοσίδηρος αμιλλα et 356 c., quod parum recto vertunt in exicis est enim voluntaria mora quasi ἀκεαυτῆς σίδηρον χουσα, quibus statim addo etsi minus possessivum est Ioterit tamen si Explicari - - ρριζος - εστία Rhes 288, quod sons una cum radice admiserunt Diod.
IV, 12, slian. N. A. 6, 29. Cum Sophocle Euripides duo communia haberet, ' modo prorsus certum esset, quid recto scribere licore locis Sophocleis ἀττοφόντης L 264, nisi reponitur αυτοεντης, αυθέντης alia significatione Euri Suppl. 442), αυτοφόντης δόμος ur Med. 1269 α et αυ-- σφαγη M. 841 in Versibus suspectis , hoen. 1316.1 Ceterum αὐτοκασιγνήτη Phoen. 138 e. Homericum est Minaec non possessiva sunt, sed nolui secemere a ceteris.
56쪽
Cum num oralibus iuncta Aeschylus multa habet tot, tamque ni plura Sophocles accedunt Euripidea haso διστορος κορο oroad 1097 α, διποταμος πόλις Suppl. 621 c. bus furiis adiacens urba, δ&ωπον - σκαφοε Mo. 252 e. Mupha, quae duobu tantum remis v r, ελατη ib. 446- min. XXXIV, 3, 2, δι-νυμοι - θ εα Phoen. 683 o. Περσέ χσσα καὶ Λαματηρ non binomines sed duo nomina habente L . duae, sed signification celeber lutarcho Appiano, aliis ambliare, quod ex praepositione δι natum perhibent Rhesi auctor
Bacch. 123 α, vertunt triplicem galeam habentea, τρικορυθος AD Oresti 1480 α, τριπαρθενον ' ζευγος sint. 359 eae fritu virgini a contians iugum, τετραμορφοι - είραι sto. 937, T Epist. I, 224, Bygant. τετραβάμων - ἀπήνηὶ Troad 517, τετραβάμονες χαλα Phoen. 808, ψάλια Phoen. 793- rvta eL 376 α, πποι El. 476, quadrupea Orph. m. VII, 5, ceterum Euripides hoc inventum satis audacter substantivis adiunxit, sed τετράμοιρος λακὴ κτo Rhes.
an est quartam noctis partem continem sutioria, δεκάσπο
1 Per se quidem Euripides minime pauca habet velut δικορυφος, δίχηλος, quae non sunt ab eo prosecta. 23 De interpretatione adiectivi magnopere ambigunt interpretes. Cogites de triplici φαλων serie Lobeck. ad Mac. v. 847 si Corybantes, inquit, fortasse ita appellati sunt quod erepido triplex trium galearum sibi superimpositarum speciem reserret.
3 Sic enim distinguendum est in Hesychio, ut τριπαρθενος Euripidi, τρίζυγος Sophocli tribuatur, de qua distinctione prius inutiliter dubita
57쪽
IV, 13 7, επτάφθογγος - κιθάρα Ion 881. an. Plut Devis. p. 1141 C., sed ε νωτπνος λυρα Iph. T. 1129 α χέλυς Mo. 447 . Horo. f. 683 α praeiverat Terpander sint. 3. Neque D πλεθρος δρομος Med. 1181, ἀγων. El. 883 ut omrexoro librorum εκπλεθρος magis Euripideum At, essi nusquam praetersa legitur, sed ut redolet cotidianae vitas usum, ita idem iniungatur. Multo probabilius poeta tribum χιλιο- ναος στρατος rest. 352 an. I ρης Andri 10 c., ελαται Iph. . 174 α στρατεία Rhes. 261 , quum eschyleum χιλιοναντης amplexatus sit Iph. T. 141 α μυριοκρανος κυωνυδρα Aέρνας er L 1 α μυριοτευχης κωπη Iph. T.
ribus vix quicquam habeo, quod commodo adiungere possim, prastor Mupc Ἀνος - ορτυξ ratin sint. 1, adverb. alIat. Ρoll. Π, 4; ταχυχειρ Crit sem. 8, quo adiectivo usum esso forsan in elegiis monet Naucrius καHίχειρες ωλέναι Cham rem. m. 14 novatum in modum Euripide καλλίπηχυς μα
e. Ex adverbio et substantivo composita.
Tripto hic patebat iter possessis enim naSoebantur praspositis adverbiis se, quorum illud abrogat, haso dolorininant posses onem eius rei, quam exprimit mombrum subsequens Aeschylus non ita multa protulit vid. odi. p. 27x Euripidos haso δεισοι ' Βάκχαι Orest. 1492 c. st subsimiis ἀναπαιστον --M Orest 621, geta. de quo inutilia Expromit Molgius, απουργος ingi. 749 Hesychio ex Eur Temen afferonti ἀτείχιστος, δίαυλος Ἀδρα ist. 860, unde nemo gueat, ut ait Aeschylus, κάμψαι διαυλου θάτερον κῶλον πόλιν,
laorimarum vera, ιοιρα ed. 861 Iamima non eae fana, quamquam nil obstat, quominus item Vertas, era lacrimarum,
58쪽
ceterum Clearcho ap. then. Diodoro, Plut aliis usitatum, nec mirum in voce tantilli ponderis; porro τοιαοὐ περιβολαὶ σκηνεὐμύτευν on. 1133 tabemacula purissem non iubentia, Dio Cass. ἀνορο πετρa Bacch. 38, ἀνωρος ς Lyc. 350;όσιδηρος - χώρ Bacch. 736, μοχλο ib. 1104 Nonn Ioh. e. 12, nis. Pal. IX, 299, 3 Plut Crass. o. 31, Lucian Bacch. c. 1 ex ipso Euripide, pinor, et id Scyth. o. 3 nua' πεδια ol. 132 α, Oppian Hal. II, 496 L paullo insolontius dictum Est, ut nil dicam de abundantia ἀνειλείθυια ωδίνεον λοχι a Ion. 453, unde asserunt Eust. τὴν ιν γεννήσaσαν Suid et B esych. την ὁ τοκον); verum Thes. Par. editori hoc compositionis gonus adeo displicuiι, ut ad corruptam
Hssychii glossam malis ro&gem immerito; xcusationi enim nonnihil ἀνειλείθDι habet a nomine proprio, uti cum hoo tanquam prono cur8 iuncta sit particula, quamquam Euripidem latendum est a lingua lege paulum recessisse postrem ἀχά λινα- στορ ara Bacch. 386, oros. 383, Vat. Legg. III, p. 701 C. si non inventum, tamen primum ab eo translate
dictum ost. Suffixum adsciverunt, quae profioiBeuntur a
Leonid Tarent. p. 50, es ex Eur. - Ι exit ἀχρηι αυγ Med. 461 inops, nam ἀκυμ υν Andr. 158 terilia iam ab Aristophane usurpatum est docet Phryn. p. ekk. A. Gr. 6, 2 ' 1 Idem gloss. 468 ex plausibili M. Schmidii coniectura genitiv.
affert ex ur loco, ceterum . . flectit μένης μεινpro ἄσπερ υμμλης μελητος. 2 Euripides his compositis praeeunte Sophocle omnino valde indulsit sic evenit, ut supersint, quae primum ab eo usurpata sed tamen talia sunt, ut de auctore merito dubitare possis, velut ακυμος erc. f. 698 α, νέο0τος ἱερων 1. 10, quae fortassa sunt Euripidea, porro ἀνάδελ ιος Or. 31d Iph. . 475, quo praeter Pluta chum solus Xenophon semel Comm. II, 34 usus est ibique nescio an suo invento ut remaneat Euripidi, cuius vix est δουλος Andr. 593 posteris perquam usitatum sed uripidis loco ne lectio quidem intis
constat. - Ceterum moneo et possessiva et determinativa ex re per
multa cum Sophocle eommunia habere Euripidem. - x tragicis mino-
59쪽
M . sat multa 1bricatus es Euripidea, quorum plurima possessive explicanda sunt, quum Aeschylus Vix unicum pra Mat possessivi tribuendum. πρυμνος Homericum adoptavit diuis. 723 Iph. T. 1000, 1367, nam notissimum μαλο--μος afferro vix attines Hesiodeum est ευσφυρος Hol. 1570;
Pindaricum Pyth. IX, 17 μώλενος Hipp. 605, δεξιά), ut
Iph. . 479 α πορις Bacch. 737, nin Pal. IX, 224, 1, Lycophr. 1328; ευχειμος ναπη Bacch. 1084 do triplici ompositorum cum λειμών forma id Lo es Paralip. p. 202, qui non adscripsi Euripideum ευχειμος , -ριχος - ενεως Hero. 934, allatum a Poll. II, 22, usurpaVit Clem Alexandri, ει πεφροι - πλαται Iph. A. 765- , quum Hesychius o ri
χῶρες Hipp. 200 an depromptum a Rhiano, aut Silontiario
non doterminativum sed potius attributivum es Sopono Eurbpidi cum Aristophane commesa quattuor, quorum incertum os dominium: εὐλυρος Απολλων ist. 480, Aristopla Ran.
alii ευκέλαδος λωτος Bacch. 160α, Arist in Nub. 312, quod sorsan determinativis rectius assignaveris ' o quid fosso videatur, o Rhesi prologo accedat ευσέληνον Ἀροπος, siquidsm huc trahoro licet. Cetera determinatiVa sunt. -- sup
Mna afferre licet χορδος ' φόομ ιγξ Theom. lim. 1 quamquam num Theognissi recte tribuendum sit, minus errem est oboristot Rhet. m, , qui affert Theom. verba in m 11. 1 Ceterum poeta Π.M. Bero adesp. 5. si verba Vere sunt Alcmanis, quod existimat Stanei vinus, Me quoquo adiectivum illi una altius repetiverunt id quae dixi p. 7.
60쪽
rioribus composita cum ti non mutuatus est praeter δυσορνις
Aosch. Sept. 838 Euri Hipp. 759 α omninoque pauciora po8sessiva genuit adverbium M velut quod Aeschyli magnil quentiam sapit δυσφοριαγξ ατα ph. . 225 . di onam haben o aram, ea per c arae, δυσχορτοι Oικοι ib. 219 c. aegre praeben pabulum, Seidlero terilis audactor in dubio): δυστραπεω, πωλοι Herc. f. 385 o nefanda me a uri. Haec igitur corio altior spiritu prosusa, qui Vellet imitament o primere, neminem adepta sunt, sed δουσι ορφος ἐσθής mi. 1204 segi. 39 transsumserunt onandr gnom monost 117, Lyc. 692 et Plut Μor. p. 67O fortasso ex loco Eur. . Addo δυσει θιατο. El. 1107. Singulariter dictum os in Ion. 1050o. δυσθανατοι - κρατῆρες letifera pocula, quod eodem sensu legitur Hippocr. p. 71 F, et al. ubi Galenus: To δυσθaνατον σημαίνει. τὴ βραδυθανατον, σημαινε δ καὶ το συν δυνηθνήσκειν, ceterum iure ademit Thes. ar editor Theophrasto
Quod Curtius statuit in grammatica in schol usum edita 3. 359 determinativa numero inseriora esse ceteris, id in Euspidis duntaxat inventa omnino cadere apparebit. Sunt automdeterminativa aut substantiva sed perpauca aut adiectiva. Nascuntur ratione triplici, nam aut adiectivum aut adverbium an praepositio est membrum praecedens, Subsequens rarius ad nomen, saepissimo ad verbum redit. Incipio ab iis:
a. In quibus membrum praecedens adiectivum est.
Adioetivum, id quod in determinativis sponto intelligitur, ploremquo adverbiascit Verum in quibusdam ut κροστολις
1 Sunt alia, quae primum apud Euripidem apparent, sed tamen ab eo sunt vix profecta velut ευερνης δαφνη ID. T. 1100 e. ευγώνιος lan. 1137. utrumque saepe apud posteros, alia. In Dcorro Orest. 18 cataleris, si quid omnino, Euripidis est, sed minor dubitatio do ευολβος Iph. . 189 c. δυσπινης cum Sophoclem C. 1597 commune habebit Euripides, si verba δυοπινῆ πιπλευματα Aristoph. Αch. 426 ex