장음표시 사용
541쪽
Etsenim proe0sSioties imman0ntes in unitat v0 id 0tilitat senaturae in principio et termin processionis in Deo Ss ii 0up0SSunt, quia, Si terminia procedens n0n habeat naturani di Vinam, ereatura SSet adeoque n0n ad intra, sed ad extra procederet. Praeterest in tribus pers0nis distinctis de tantia in p0test esse una natura divina, quia tres pers0na divinu0 non nisi per ppositionem relativam distinguuntur; si nina ali iii absoluto distinguer0ntur. 00 pSo iam etiam 880ni iuvet natura differrent; quare unitas natura et ppositio relativa se invidem p 0stulant et inserunt. Deniqu0 etiam r0lR-ti0nes divina a prodessi0nibus immanentibus vel aetibus n0ti0nalibus non re neque virtualiter nequ0 pr0pri 1 0rmaliter sod 0nuis inod signifieandi disserunt ut superi u iam pr0batu in si Th. 14. n. 26. tia. 15. . . S.). Qua eum ita sint, re et quid seni diei 0t0st eum Cardinali rati Zel in si in), realem rati0nem ei reum luee88ionis AS naturae unitatem in distinctis p0rsonis: serumtamen simul Porum manet, tria standa in0nia Ssignari se tres respectus notari p088e, Sub quibus per80nae divinae distineta ins0parabilρs esse vel ste0ssari in s invid0m xsister atque sibi immanere a n0bis iniselliguntur.
Tertio iam illud qu0qu in tolligitur niserito limw 014.
ei reum ineessi0ne 0etrinam tamquam e0nipendiosam quandam refutationem e0nsiderari omni uni fore haeresiam myst0rio 88. rinitatis opp0sitarum. Etenim, ut ex t0ta th0Si deela rata se demonstrata pat0t, ei reum ine0ssi supp0nit 0l iu cludit tum unitatem naturae, tum perS0narum distineti Oneni. tum prodessiones immanente unam se alteram tum doniqu00pp08itionum rotativam per80narum atque harum omnium veritatum intimam e0nnexi 0nem atqui his certe eontinetur
tum denique omnos alia0 qua quaenia in ration o iam hi S
Corollariunt. Ckrcumincessio nou coutiaretur in praesentio 16 Mersonarum ita ina rem an invicem Mecunnum
542쪽
praesentiam intimam personarum intor se, qua fundetur in ea ritu dem per80narum immensitate L. 4. e. 16. i. 11. 2): et ui statuit: circumineossio quiddilative s0rmaliterquei onsistit in praeso uti intima et insoparabili atque perpetuuseeundum nam sum ubi ratione euius implicet eontradicti0nem unam per80uam esse alicubi nisi ibidem exsist0nt ac pr0inde pr80Seu te alia persona ' Disp. 107. S. T. n. 9. 14.). Verum hae solitentia minus probabilis apparet qu0l ex pluribus rati0uibus Deile uisit: 16. I Eatto prima. - SS. Patrum neen0 the0logorum s0ntentia doetrina do circum incessione est praeelara quaedam totius fido Trinitatis summa vel ad umbratio, qua mneSeire eandem fidem haereses exeludantur. Limvero hoe grave circumineessionis momonium in illa explieatione non servatur etenim v. g. etiam in sententia trithoismi tres personae in se inviosin necessario et inseparabiliter praesentes forent edundum immonsum ubi Quar illa sententia rithoismus non exeluditur; atqui ireum ine088i0ne, ut eam Seriptura prop0nit et Patres e0neeperunt omnis ritheis mi Speeie pr0rSu exeluditur quippe qua essentialiter naturae
divina unitatem involvit vel in a fundatur. Ergo illa xplicati noque ut probabilis sustineri polost.
D. M. Ratio altera. - Seeundum immensum ubi Deussetiam in omnibus creaturis est et Omnes rentur' in Deo sunt in ips enim Secundum p08tolum vivimus m0vemur et Sumus. Neque amon inquam a Patribus vel th00l0gis assoria est inter Deum et creaturas ei reum ine08Sio eiusmodi,
euiusmodi inter personas divinas in tot dedit; et orto alia eluti praesentia vel inexsistentia etiam a seriptura tutelligitur, qua ud ex una pari Christus dieit Ego in Patre et Pater
in me est et x altera parte Apost0lus de elarat: c ipso enim vivimus et movemur et sumus. Illud enim: ego in Patre et Pater in me est, ad qui valens os cum altero insti80;
543쪽
diago et Pater unum sum , ut ex ipS contextu patet, ideo- qne natura unitatem involvit.
39 Ratio tertia. - Neque contra rationem priorona sorte 18. diei 0test, ideo non ess eireum incession sem inter Deum etereaturas, quia reatura n0n Sunt ubique, ubi Deus est. Etenim nequo humana Christi natura si ubi quo ubi Verbum divinum si nihilominus inter Verbum et humanam naturametreumincossi a Patribus et the0logis asseritur; insuper vero inter Patrem et Spiritum Sanctum ex uni parte et humanam Christi naturam ex altera parte nulla ab iisd0m circuminoessio statuitur. Cuius rei rati non p0t08 0880 lia quam quod ircuminesessio non continetur in l0eali quadam praesentia,s0d in substantiali termin0rum unitate vel unione undatur ut expositum St. 4 Ratio quarta. - Praesenti Dei, qua eum in is men8itate connexa est, astquRm relationem rati0nis ad xtradidit iam ver talem relati0nem ad invicem pers0na divinae profecto habere nequeunt; neque ireum incessio quidquam ad extra dieit, sed D00 0nitu interna est. Merito igitur Petavius . Nam etsi 0ei et ubi n0tio omnis excludatur anim0 ad 0lae per se abs0lutaequ0 Spectentur hypostas0s divinae, nihil0minus tamen repiχ pqoic et mutua in stipsis exsistontia pers0narum illi erit. Quippe et una p0 situ p0ni necesse orit alteram, nec a Se invidem Separari poterunt, et altera intim e0ni uneta erit alteri in eaque inerit ut exsistet De Trinit. l. 4. e. 16. . . . Atque hae de illa sontentia notasso sufficit, utp0i quibu eandem parum probabilem esse
2. Conceptu circumlucesAioni asthuc auιo 20. ciccurcitius es a matur. - hi autem et omnibus qua dis pntata sunt, e0nceptu circumine0SSionis adhuc aestu ratius Ormari posse videtur. Nimirum quae de De di-euntur ad intra vel ad extra, rite80 ut jam localem minimo speetant: utp0t qua Speetata nihil extra Deum est sed omnia in ips0 0utinentur. In ipso enim, ait p0stolus ut vimus movemur et sumus. Ad intra igitur dicimus quidquid eum divina essentia realiter id0nticum st, ad extra autem
544쪽
538 De SS. Trinitate. Ille sis 18.est quidquid realiter a Deo differt ideoque ereatum St. Duplici autem modo potest ess aliquid ad intra vel immanens, Si Deum spectamus. Primo modo die possunt sibi immanentia, quae Sunt absoluta ad 00que n0n 0aliter sed ration tantum ab invid0m distinguuntur, qua rati0n attributa ut potentia sapientia in D 00 vel in se invidom esse v0 eogniti et nitior et uetus eroativus in Do immanero die untur. Hi autem modus in exsistentia se imma uenti Repe identitatem minus pr0 prius sest. Alio uuium modo et pr0pri pers0ust divina Sibi in0xsistor vel sibi immanser0 dieuntur, utp0te quae sub rati0ne personae realiter distinguuntur.
in eo inmuni autem essentia e0nveniunt. Hane ser in exsistentiam vel immanentiani expressius Signifiear possumus di-eendo personae divinae realiter distineta sibi mutu immanentes Sunt quatenus altera a prima et tertia a prima et altera pr000dunt in dentilat unius numero SSentiae se uare stetit immane uti attributorum ab Solut0rum est eorundem realis identitas eum ossentia vel inter 80, ita circumine essi Diandum nihil est nisi personarum ad intra proe0dsentium et realiter distinetarum mutua in invidem immanentia pr0pt 0rrealem et formalem eiusdem numer natura unitat0m.
545쪽
D personarum ivinarum Similitrictine et aequalitatΘ.
lanea Si. De et aratio. Qua i i liae th0si vindieatur dod triua in prae dedenti l traetati0n jam e0ntinetur atque qu0d 0m ipsam speetat plIiribus l0 eis transeunte vel ina plicii vel etiam explieit pro-p0sita est. 0rum pr0pter dupli dem eo utroversiam, quae de hac re viguit etiam ex pro sesso et niteleatius o loeodeelaranda est, pra0sertim quia hae duel arati ad melius adhue et verius iniselligendum mystserium S. Trinitatis multum
e0nserro valet. In anteeessum autem ad statum qua osti0ni εaeeuratius esset minanduin nonnulla praen0tanda Sunt . I. De notionibus similitu liuis, aeq/ιa Iuatis, Mentitiatis. - Ipse Aristoteles hane istarum n0tionum explieati0n0m tradit Sunt eadem, quorum Substantia Una Similia vero, qu0rum qualitas una aequalia autem quorum quan titas ulla.' Metaphys. l. 5. e. n). Itaqu0 identitas dieit, interea quae identi ea v0eantur esse distineti0nsem non realem sed tantum rati0nis secundum una respeetum, sub quo identi eaeS80 0nuntur. Qua rati0n aliquid si identi eum sedum ips0. animalitas elim rati0nalitat in h0mi up essentia divina cum per-s0nis vel relati0nibus divitiis pers0nae divina eum in Vistem. si quidem se eundum essentiam vel naturam Spe etentur.
Aequulitas in eludit distinetionem senium terminorum, qui 3. 0mparantur; non enim quidquam sibi ipsi dieitur di sistaequale Formalis autem rati ast qualitatis invenitur in convenientia ejusdem quantitatis ilia antitas auton hi int0lligitur nun 80lum extensi0nis l0ealis se m0lis, sed etiam virtutis vel pers steti0nis secundum illud Augustini: In his, quae n0n 0le magna sunt, h00 Si magnum 880, qu0d st melius oss0. Τρ
546쪽
Τrinit. l. 6. e. 8.): secus enim iii rebus Spiritualibus et prast- sertim divinis de aequalitate nullus esse posset serm0. Sub h0e igitur respeetu divina pers0nae perfecto equales dicuntur. Denique similitudo qu0que p0stulat realem terminorum distineti0nsem, cum neque quidquam sibimetipsi simile esse dicatur Formalis ver ejusdem rati posita St in eonvenientia qualitatis; qua rati0ne . . similes dicuntur duae domus propter e0uveniuntiam in figura et construeli0ne, duo li0mines pr0ptor e0nvenientiam in c0rporis e0nfirmatione et physi0gn0mia vel etiam in seientia vel arte. Si qualitas intelligatur aestidens Husm0di 0rivsententia in qualitat vel similitudo in Do vel divinis pqrs0uis an esse nequit ver0 sub n0mine qualitatis e0mprehendatur otiam pr0prieta eum ossentia dontrea, etiam Deus se persona divina h0 Sen Susimile esse dici p0ssunt. Vorum similitudo sitium latius sumitur atque de iis nuntiatur, qua n0 quid seni in quali istio aliquR, Sed in ipsa natura c0nveniunt qua ration unus homo alteri similis dieitur, quia uterquo ab se naturam humanam speeitie eandem. Atque hune loquendi modum ipsa seriptura adhibet, quand0 v. g. postolus diei Filium Dei in similitudinem hominum factum quia selli est naturam humanam assumpsit Phil. 2, 17.i. Hae autum similitudo, qua in e0nvenientia ejusdem natura speeifiea fundatur merito ide0 similitudo naturalis dieitur. Cum vero similitudo secus ne aequalitas n0n p tulet 0nvenientium iu 00dem ordine, etiam patrii stipati naturalis natura spiritalis Dei per naturam Spiritalem Πίium ratio uultum atque imprimis participati Supernaturali natura divinu0 0r 0na su pornaturalia in iisdementibus rationalibus m0rito similitudo v0eatur; verum, ut naturali distinguatur, supernaturalis vel etiam ual0ga dicitur. Denique patet, similitudinui naturalem quae tu conVenientia ejusdem natura sun datur reipsa coindidere cum aequalitato vel etiam identilat Secundum eandem naturam.
547쪽
De eis0natum divinariam similitudine et aequalitatρ. 541
din0m naturalem quae aequalitatem essentia inserat, non exstare quare omne pra0dieatum laooD Iio Fili detreetabant. Celer0quin vero in tres partes diversa abierunt: alii in nemsidsi et pietatis speetem a ieientes Filium latri ass0rebant dissimilom ovosiolou ide0que Anomaei dicebantur; alii qui doni illum Patri similem latebantur, sed in e0nsensione solum voluntatis doetrinae vel 4tiam in virtutu deniquo illi sellam essentia vel natura Filium atri similem diuolosi iov)esse aiebantur, verum non imilitudine naturali, quae eonvenioni iam in eadem natura dieit, sed similitudine analoga, quaes0lum adumbrati0nem aliquam eL participali 0nem matura0 divinae inserat; itaque otiam hi Ariani cum aeteris e0nsubstantialitato in Filii eum Patre negabant, atque insuper haereticorum 0re astuta rati0ne l0quondi termino is totouoioc, abutebantur ad fraudem nectendam dogmati atholie et ad evertendum terminum χμοουσioς qu0 iath0liei tamquam tessera fidei utebantur. Quae eum ita essent, Catholiet multi terminum stoioo 6 Gioc penitus recusabant eundemque in divinis adhiberi p0sssi omnin negabant, atque hanc Suam sententiam muniebant variis rationibus infra breviter reserendis alii autem atholici liquo maxima auet0ritatis Filium atri simit sim diei posse ass0rebant, dumodo addatur κατὰ rout καὶ cirrci' αλλΔκτως sse in omnibus et sine diserim in θ); atque ea ratione termi
Quare inter ath0lieos nullum fidei, sed tantum termin0l0giae digerimen exstabat. Iam vero p0tius eum hae altera atholi- eorum parte enitendum esse in . thesis parte demonstratur. Patrem autem et Filium et consequenter etiam Spiritum Sanetum perlaete aequales esse ex t0ta quidem praee edenti iraetatione jam e0nstat; sed stiam in hac ipsa 1 parto demonstrationis ab initio argumentis aliquibus collectis x pr sesso probRbitur.
548쪽
542 De S. Trinitate. aliesis 19. quae in . p. vindieatur, divinarum p0r80uarum perseetam
similitudinem vel aequalitatem non levis oritur dissiduitas ox relati0nibus divinis, quibus persona divina e0nstituuntur et ab invidem realiter distinguuntiar. Hae enim relationes paternitatis, filiationis, spirati0nis passivae, eum realiter distinguantur et opp0nantur, ita propriae Sunt, ut alia in alia pers0na divina inveniatur; et eum per80nas constituant, infinitam perlaetionemo dignitatum dister vidunt ar quare persona divina singulae n0que sibi a0quales immo neque infinita esse videntur. Ν0que autem Satis respondetur ad hane dissi eultatoni die endo perflaeti0nst illa vel relationes per80nales esse aequivalentes ad00que unam defeetum alteriu compenSare adeo, ut nihilominus personae maneant aequal08. Etenim primo infinitas p0rsonarum a rati0ne salvari n0n videtur, eum infinitum perlaeti0ne illud diei nequeat, qu0d perlaeti0 ne aliqua
earpat. Praeterea, etSi illa rati0ne aequalitas singularum personarum inter se invicem Servetur, n0n autem Servari videtur aequalitas unius persona eum tota Trinitate, cum
tamen hae qu0que aequalitas ad fidem Trinitatis pertinere videatur. Denique Portio illa responsio neque suffiei ad ahqualitatem Spiritus Sanet eum duabus ceteri personis explicandam. Etenim tum paternitas tum liatio in se e0mprehendunt spirationsem stetivam ita ut haec n0 80lum ad
Patrem si Filium a Spiritu Sanet distinguendum, sed etiam
eo ipso ad easdem pers0nas plene constituendas pectet; jam vero unam persectionem spirationis passivae asequi valentem esse tribus perlaetionibus vel plati0nibus paternitatis filiationis et spirati0nis aetivae, in suppositione, in qua tum Objeeti tum responsio versantur, vix quisquam dixerit. Iam vero hune nodum plerique theologi inde solvunt. quod eum stationes generatim formaliter spectata non p0nant aliquid in re, sed tantum rem ad alteram reserant. etiam relationes divina formaliter eonsideratae, ut virtualiter distinguuntur ab sessentia divina persectionem novam non p0nant vel addant sed tantum modum, quo ead0m abSoluta persecti a Singulis personis possid0atur, menti sistant. Ita
549쪽
lJe personariam divinarum similitudine et aequalitate. 13
solum esse at vel respeetum ii eunt perseetiones sunt: id ipsum igitur etiam H ueluti0nibus divinis di eunt et qui dome vel magis quia secus per S. Trinitatis mysterium nulla a desederet perlaetio divinitati eques tamen ride, laeditur
divinarum personarum ciequalitas, cum tres illa perlaeti0nes relativa in una eademque perseetione ab S0luta essentia sive naturae tamquam tu radie set undamento seminenter eontineantur Cum rigitur singula0 personae divinam essentiam habeant praeter pio priam suam perseeli 0nsem relativam quam formaliter habent relativas eterarum p0rS0uarum perseeli 0n meminenter habent adeoque perflacte aequales manent. Praefere pr0v0stant aliqui the0l0gi ad ircumineessionem, vi cujus ima pers0na divina ferseeli 0nes relativas teterarum labet immanenter vel e0rrelative. imique, ut infinitam perseeii0nem uni euique per80nae divina salvent, quamvis formalitern0 habeat perfectiones p0rsonales aliarum per80narum divinarum distinguunt inter persecti0nes simplieitor simpliees et persectiones simpli des sine addito, quarum pri0res sunt meli0res, quam n0n ipsae p0Steri0re autem n0 meliores quam
non ipsae, AEtsi admixtam non habeant limitati0num sit im- perlaeti0nem. Ad illas autem spectant perseetiones absolutae, ad has ver relativae; quare e0n8equenter salva infinitat per-s0na divinae nulla quidem desesse potest perseeti simpliciter simplex, deesse autem potest perfectio simplex sine addito pr0pter Suam selli det rappositionem tum alia jusmodi pe steti0n ab adem persona habita Quare unaquaeque persona divina, etsi persectiones relativas aliarum personarum divin
550쪽
514 De M. Trinitate. ahesis 19. rum formaliter non habeat nihil0minus insnita esse et mansere int6lligitur Ita Suare l. e. s. Verum multo verior et iudidior et simplieior atque ideo ad disseultatem supra prop0sitani solvendam aptior appalet doctrina . h0mae; quare hae in altera thesis parte de monstratur et defenditur. Denique in eor0llariis et scholiis adjectis connexae quaedam quaestione expediuntur. Demonstratio. 1. cum divinae personas perfecte aequales Ini, nihilominus etiam similes dio possunt similitudine autem omnino absoluta et perfecta. Duabus assertionibus hae pars probatur: 10 Personae uirinae perfecte equa Ie AHut. Quasi iam in prasiesidenti tractation ratione huju8 8Sertl0nt se0nunsentur, o loco expre8Sin proponendae et uno eon speetuoxhibondae Sunt: I Probatur eae s. scriptura. - Ηue Speetant impit in 1S verba Apostoli de Christo D0min0: Qui cum in jorma De hesset, non rapinam arbitratus est 688 8 aequalem Deo
Phi 2 63. Cujus textus amplior explieatl pr0posita St tibi D vsirb I ruato thes 2. n. l. S. . 00 000 istuc unum consideraro suffieit qu0d testante Ap08t0l Inspirat ipse Christus Iesus sibimet aequalitatem eum De VmdleRV . Idom pato si orbis ipsius Christi Philippe qui de me,
arguebat discipulum, quoniam e0r 0stulan i V 'ebo: T ' uuam ni in melior esset ater quam Filius ita Philippus Parsim eupiebat, et ideo ne Filium Selebat, H mehu li4 gg ersidobat. Ad hunc sensum eorrigeDdum dieium si Qui me fidet, ui Patrem 30n utique ut