장음표시 사용
601쪽
De cogniti0ne S. Trinitatis naturali. 595
umbram in divinitate admittit atqu0 quamvis pers0nam divinam in ipsa rati0n pers0na persee tam p0nit. Ergo etiam ex hae parte illa explieatio gravit0 desidit. Quinto denique ulin qu0que n0nnunquam iis l0quitur, 12. Res pers0nalitas in aetii ali χ0nse lenita atqu0 in auton0mistae tuali voluntatis rep0nenda sit Qu0d si reipsa sentit aedie erae vult, plura ic iis argumentis itiam i0ntra ipsum Valent, quibus supra demonstrati Glintheriana Heeta est. 5. De Iaratio Ossanatis a Schel conscia. 43. Ultim l0e0 0nsideranda venit declarati vel demonstratio d0gmatis quam Sehel ex conceptu posititae aseitatis, ut loquitur derivavit de qua jam letum si in tractatura D00 uno th. b. n. 30.). Hae Settieet positiva se itas, qua Deus
dieitur esse causa sui effieiens SemetipSum actuare vel au- Sare Sicut aliorum plurium pr0blematum the0l0gie 0rum veram 80lutionem pra0bere sex hib0tur ita etiam tamquam clavis venditatur et praedi eatur, qua sola demum via ad reetam mysterii S. Trinitatis int0lligentiam aperiatur. Quare ista illius the0l0gi th00ria pertitus praetermitti nequit Sed paulo
accuratius inspieienda St. Ix Theorii Sehelliani eaeponitur T0ta Ἐρelaratio 14. vel theoria ad hae eapita rev0eatur Primo ad thesis instar 0nit hanc sententiam Aetiis et pr0ee8Si0D08, quibus Trinitas constituitur nihil sunt nisi meientia unius Dei per seipsum secundum Sssentiam et existentiam cognitionem et v0luntatem. Trinitas Daseitas ut unum id semqu0 0nsideranda sunt Trinitas nonnisi forma Est per quam Deus absolute est sex seips et per seipsum Trinitas est a80itas Dei vivi, prout explicata est per rev0lati0n0m. i)
602쪽
b96 De S. Trinitate. Ihesis 20.45. Secundo summa seela rationum sei dedit eti0num, quod-th0sis ista stabilitur his e0ntinetur: Cum seu spiritus Sit spiritus autem duabus viribus fundamentalibus gaudeat, e0gniti0ue selli est et v0liti0ne, Deus emetipsum pr0dueit pureognitionem et v0litio nona et quidem per abs0lutam e0guitionem produeitur et generatur Verbum, per voliti0nem vero Spiritus Sanetus i. c. p. 23. 6.). Re Rut0m duplex pr0eessi respondet distineti0ni qua utiam in divinitate viget int0r 880ntiam et exist0utiam, inter ordinem id0alum troal qui Selli det pr0e0SSi per intellectum speetat S80ntiamo ordinem dealem, proe essi per voluntatem xiStentium et ordin qui realem. Illa ratione prior Si quam haec verumpsi se in i ii in id qui sistit se ad terminum dealem terminatur haec autem per se reali est atqu0 eum a B peream etiam pri0r realis redditur et ordinem existentia ingreditur; id0sti quin rosti n0 evadit nisi per v0luntatem. L. c. p. 27. 28. 346. Tertio his p0sitis jam paulo ae euratius consideranda Stutraque pr0008Si et quidem primo a Filii Itaque esseni iaD0 est Seitas, qua ens ab Solutum Semetipsum ausat. Quatenus igitur hoe n actus e0gniti0nis est et l0gie sui ipsius eausa, immanentem rati0nem diei generationis V0rbi atqus
opp0sitionis inter atrem et Filium vel veritatem die sentem et veritatem dietam. Opp0sitio enim et existentia atris et Filii rosultat ex effieientia, qua Deus semetipsum et uat in pers0etion infinita propter l0gieam n0eessitat0m et veritatum
internam exi Stentiae suae etsi nas. Deus ater igitur estv0rita cauSan S, Vel intelligere quod apparenter esse tam quilinrati ejusdem rast dedit Deus Filius ver est veritas ausata atqu0 xistentia divina, quae ex interna necessitate pr0 dedit ei oneratur. Veritas existentiam Dei ausa atque si ipsa Dei essentia quatenus ver existentiam si auSat, eatenu Sin atre subsistit per ipsam hane generati0nem quatenUS autem existentia Dei se logi eam veritat0m et nee essitatem eSSentine suae cauSatur, eatenus subsistit tamquam Filius,
qui eum plena hujus n0eessitatis pol spiei sentia a Patre pr0eedit e s. l. e. p. l. 32.). Ita se pr0eessione Verbi si Filii.
603쪽
De cognitione S. Trinitatis naturali. 59TQuarto pr0e0ssio Spiritus Sanet sic de elaratur ogi est 47.entis infiniti sinet sentia sui ipsius e0mplsetur se absolvitur iuet hie a sui ipsius sisse ientia. 0gnitio enim potentiam tacti in voluntatis postulat tamquam realem e0nditione ni prae- requisitam ad stet uati0nsem sui ipsius voluntas ver eognitionem intrinS0eus Supp0nit. 0gnitio sine v0luntate abs0lvi nequit quia per voluntat0m tamquam realem suam e0ndition0m virtus et ad tu evadit; 0luntatis autem e0nditi id ualis in eo niti0no continetur, utp0 te quae si bi uetum atqus rati illius. Voluntas tuque virtus sest, quae id pale reddit reale quae viri ΠΝ si in strita teli tamquam bieetum et rationem Suam torminatur, Sancti ins St. Quar metaphysica seessitas existent iste se in se formalis jam apparet tamquam Sanetus v0luntatis et iis, utpote thien necessitat et virtut infinita insignitus. Voritas id est lis, qua relat ad onscientia in int0lle et ii ii sena dieit 11000ssitat0m 0gi eam relat ad voluntatem evadit thi ea nee sessitas quar egistentia Dei c0nsiderarid0b0 tamquam est eius aetus v0luntatis qui infinita virtut 0,
interna veritat se saneta ne eessitat insigni ius est. In quantum Deus tam quani Fineta nee 088ita eo ne i pitur xi Sisentiam suam eati San S. tamquam ne tu Voluntati aet Ernus andem eum p 0rse et Sanetitat ut poto eum autocratia pr0 dueens, in tantum
prinei pium spirati0nis est. Ssentia jusd0m infinite perso elaiit pol et hi ea nee essitas et Sancta v0luntatis p0iqntia Stprin stipium qu eiu S dem pr0 diaeti0ni S. In quantum Deus perlicine sanetam nee 08sitatem atque bonam voluntatis steti0nsem suu datur in sexistentia est Deus Spiritus Sanetus. i)' Quod hic expositum est Scilicet timana pio esSionem per Seesse tali tum in ordine de ali nec realem esse vel versari in ordine exi stentiae nisi ei secundam a clieli iterum iterumque inculcatur. Speci
604쪽
598 De S. Trinitate. Thesis 20.
48. Quinto denique his omnibus p0 sitis Schel ulterius pr0
Verum iam sine ambagibus apertum simul et aequum d his iudieiuna fere udum si Itaque: 49. 29 ue theoria Sehelliana multipliciter absurda est atque ipsum dogma pervertit et tollit. - u0d ex pluribus rationibus adit pat0t Et primo quidem ips ille e0 ne septus asse itatis divina si
internam repugnantiam in eludit atque absonus est. Etenim imprimis Deus, ui tum si velati tum rati do stet, aetu puri S- simus si Did00 mnem actuali 0nsem sive transitum de p0 tentia in adium sive p0 80ip8um sive per aliam ausam esse etiam prorsus exeludit. Deinde generatim repugnat, qu0 minus quidquam sit causa sileiens sui ipsius Ru0 ad ipsam rauam xi
605쪽
De 0gnitione S. Trinitatis naturali. 599
Stentiam, eum pro e0dem momento simul exister et n0n
exister deberet; qu0d pr01laeto absurdum est et ipsum e0ntradicti0nis prinei pium t0llit. Sed haec iam aesturatius explicata et dem0nstrata sunt in tractatu de De un0 l. c.)Hae autem evidentia prinei pia selli est contradietionis et eausalitatis etiam quoad mysterium S. Trinitatis servanda sunt, utpote qu0d pr0seet repugnantiarum redeptaculum
Secundo revera ille e0neeptus positivae 80itatis pr0i Sus 30.
606쪽
600 De S. Trinitate. Thesis 20.
misque enuntiat, in)0 a stilone eam adhib0 et declarat, qua uilliue magis absurda redditur: Selli est aetum sanctum v0luntati divinae sed ditur real et exist0ns quidquid in De00St reale et sexistens nimirum Ss0utia divina generati0 divina atque eiusdem terminus uiserque Pat0r et Filius, set Sane etiam Spiritus fauetus. Quom0do enim aetus absolutu Suoluulatis e0ndipi 088it realis et esse rex quin simul essentia
absoluta se realis et xistotis sit Sod iniit haec et similia absurda. Aliud his iam implieitum e0nsiderandum venit: ni Tertio sei licet theoria illa eliselliana ipsa proesessi0nses divina pervortu utur et t0lluntur. Et0nim in hae th00ria torum iterumque ponitur pr0 deSSi0nem per int0lleetum in se et per se versari in ordine dati non in ordine existentia se ess igitur mere dealem n0n realem ergo una tantum asseritur realis pr0ges Sio cum Segundum d0gma eath0lieum dupl0 sit. Neque quidquam iuvat distere, pri0rem pr0008si0nem realem et sexistentem reddi per alteram tu se realem, qua0 Si perv0luntatem; etenim tuu aetus voluntatis vel am0 sanetus veritatis, ut Seholi loquitur dupliconi vel tripli dem esse etiam sive terminum immanentem haberet prim real0m redderet primam pr0deSSionem, . . intelle et ual0m atque Patrem et Filium in ordine existentia p0noret, se eund pr0 dueeret Spiritum auetum. Sed cur haec pr0e0ssi p0 v0luntatem adhue aliud meiat in ordine reali praseter illud qu0 per processionem intelle et ualem iam pr0dierat in ordinμ douli
Et qua ratione una aeti immanens hab0st du0 vel tres termin0s realiter distinctos donei pi nequit. 0t0rum eadem 'SSertione alia nova absurda statuuntur. Si enim orbum ut est terminus processi0nis int0lleetuas non si reale qu0m0d0p0teSt 8Se prinei pium resti realis spirationis Et ult0riussi iam per absurdum tamquam principium spirati0nis sit reale, tune ut principium spirationis semetipsum redderet reale ut est terminus proe sessi 'nis intelleetustiis Verbum igitur a Verbo esset Similiter autem dicendum est de orsona Patris. Sellidet eum tiam ips0 ant spiration0m 110n sit nisi tu i dine id0stli qu0mm0do 0test esse prinei pium reale realis spirationis Tt 0ran setiam ips ut si prinei pium pii 'ti0-
607쪽
De cognitione S. Trinitatis naturali. 601nis seipsum existentem redderet ut est principium pr0 cessi0nis intellectualis 3 gitur etiam Pater a atre esset. Quis non videat hae rati0n absurda multiplicari et mnia usque d0que
Quarto plura adhue sex the0ria Sehelliana n0tari poss0nt, 52. V. g. qu0 Pater demum per generationsem Verbi sapientiam aequirer diei videtur; qu0 deinde relationes ita sexagg0rando v0l Ris e0ueipiend0 0rmaliter iis seps rabile exhibentur ut relativum se eum habere videatur e0rrulativum ad omnem Suam functionem qua ratione eum Fili etiam Pater tSpiritus Sanetus ne eqssari in earnati esse dicendi sorsent: necnon alia quae eum ath 0lie d0gmatis int0lle etia mani fusto pugnant. Verum his missis unum in fine expr0ssius notandum et c0nsideraudum restat, propter quod t0t hae th00ria Sehelliana hoc de adducta et examinata est. Nimirum
Sehel quidem alie ubi aperte fatetur. 0gma S. Trinitatis
mysterium abs0lutum esse et I 0la ratione demonsti stri non p0880; attamen in the0ria examinata ita proe sdit ut o inexp0Sitio speciem demonstrationi mere phil080phicae inni 110pra s serat. Etenim undam sentum theoriae asseitas illa p0Sitiva, Sane ex Sohi rati0ne probatur ex hac autem us0itat0eonsiderata duplici spiritus facultAt necnon distineti 0n0inter ordinum id0alom et realem Trinita per80narum divinarum deducitur. Revera elisei asseitat0m illam suam p0sit ivstmita c0utiqetit vel potius convertit cum persu narum divinarum triuitute ut inter hanc et illani nexus l0gieu appareat pr0rsu ne eessarius. Quare in hae theoria sicuti asottas illa positiva ita etiam Trinitas probitri dicenda est. Itaqu0 tiam Sub 0 respectu theoria Sehelliana eum doctrina eat h0li ea pugusti. Sed etiam ho dem0nstrationis tentamen non tantum institii ea mansit triumlieitHr cessit, sed t0 set tam gravia in eodem eum ulli utur absurda ut merit mireris qu0d ejusm0 dith 00ri potituri theologo ath0lie confugi, imm0 0r0 tamquam uigilia Selentin the0l0gien pr0gressus sera ditari
et pra0 dieari. Hae igitur imprimis th001 in peetata illud
valet: Qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria.'
608쪽
602 De S. Trinitate. Thesis 20.
Corollaria. 53. I. Reveἰatione supposita ratio naturalis perfectiorem. Iiquam musterii S. Trinitatis costultionem assequi Motest. - uni in e0rpore thesis explicatum Sit, quid rati naturalis non valeat ire d0gina S. Trinitatis, d0Marandum restat quid ad sena ire iden d 0gma valeat. 0 hae r quid0m jam satis e0nstat X 0t traetatum0do ut ita di eam xercit atqu0 tiam in eid0ntor divorsis
b4. 1 Ratio dogma secundum sensum uum verum Orici per eique assensu inhaerere potest. - Αtque hae quidem asserti primo prorSu manife8ta est ex quelatione ejusdem iv θrevelationis notionem sivo ejus se0pum eonsideras. Revelati00nim diei manifestati0nem edulta voritatis divinitus suetam atque in eum seopum impertitur, ut pr0p0sitam veritatem mente eon stipiamus amque assensu firmissim ampleetamur. Itaque revelationis interna , rati n0 subsisteret neque c0puς ejus obtineretur, si ratio d0gma S. Trinitatis n0n 0880treet 00neipere vel assen Su suo n0n ampleeti verum in h0stea8u propositi d0gmatis per revelationem nihil aliud osset nisi merus lusus voeabulorum sonantium nihil vero n0bis significantium, qu0 proseeto absurdum et impium est Ogitare. Erg0. ue speetat illud Augustini: Etiam eredero non p08Semus, nisi rati0nalses animas haberemus ' Ep. 120 n. 3. 3.bb. Idem secundo ipsa conscientia testatur. Prosse et enim uuii Squisque sibi onSeius est se e0nfitentem Trinitatem non vaeui voeabulis nihil signis eantibus vel meris voeabulorumphantasmatibus ludere, sed ideas concipere easque judicando eo inp0nere, etsi internam e0nvenientiam inter noti0ne Subjecti et praedi eati 0n perspieiamus; hae enim interna perspicientia eminenter suppletur per infinitam auet 0ritatem veritatis primae. Nimirum eum radius divina revehitioni S, ut jam supra letum si ad 0s perveniat Secundum m0dum
609쪽
De ognitione S. Trinitatis naturali. 603nOStrum, per eam n0n 0vi 0nceptu n0bis infunduntur, sed nova iudieii eommunieantur. Etenim sub ho respectu revelati divina se ad sena ration hab0 ad revelati vel omniu-nieati alleujus veritatis edulta per testim0nium humanum. Nimirum utraque eonne etitur eum rati0nibus Menti n0Strae
re pra080nti, dum per revelationem ed0cemur, unam naturam
divinam subsister in tribus distinetis por80nis: Patr0 Fili 0 Spiritu Sanet0. qui et singuli et tres simul unus Deus sint;
requiritur ad veram c0gnitionem, eum istiam in assensii 40
SenSum constipere et 8Sensu amplecti posse. Verum in hac cognitione per solam fidem non sistit 56. humana ratio, sed idterius progreditur. - Etenim ut d 0elarat Contalium Vaticanum fide illia Strata, cum sed ut pie t80brie quaerit, aliquam Deo dante, mySteri0rum intellig0ntiam eamque fruetu08issimam SSequitur, tum B eoru in quae naturaliter e0gn0Seit anal0gia, tum e mySteriorum nexu inters ut eum fine h0 minis ultimo numquam tamen id0nea redditur ad ea perspicienda instar veritatum, quae pr0prium ipsius laeetum e0nStituunt.' Sess. . . . Quae se ilicet non minus do S. Trinitate quam de aliis mysteriis valent. Hae autem aliquatenu perfectior et pr0sundi0 SS. Trinitatisintselligentia sartim differt in portlaetiorae naturali 0 40gni-
610쪽
604 De S. Trinitate. Thesis 20.tion partini eum a e0nvsenit. Et differt quidem quia in naturali 0ς iiii 0n ratio suis viribus cogu0sei veritatem divinam tum qu0 ad exist0ntiam Suam tum etiana segulariter qu0adessentiam nam at0nus, quat0nus Simul etiam nexum internum 140008Sari aut inter subj0etum et praedicatum vel internam verit Atis ruti0nsem p 0rspieit in Trinitatis autem e0gniti0n rati0ni utrumque sex hibotur per revelati0nem, quatenus se eam tum existentia oritatis pr0p0nitur tum tinna saltem aliquatenus intern ejusd0m rati panditur Secundum anal0gias x perlaeti0nibus creati S 0rivat is . 0uveniunt autem quatenus iis p0 sitis tamquam laudamentis ratio ult0rius fere eodem passu vel e0dem modo progreditur ad perseetior0m et pr0 fundi0r0me0gniti0nem aequirendam p0r analySin n0tioniana pur deducti0n0S, per c0mparation se ei Similia. - Qua eum ita sint inanisust intelligitur qua ut 0rito S. Patros se magni celesia Doctoros sanetum set sertissimum rabuserint in th00-l0gia mysteriorum et praes sertim , orinitatis prinei pium Nisi credideritis, non intelligetis. IS. T. . see. LXX Vel S. . Se ille set ili 00l0gida myst0rioriani 0 minatim S. Trinitatis inquisiti t0ta quanta in sid inniti ut tuo ex oti pro Hiiersed obet; qu0d si obs0rvatur se jusmodi inquisitio maxiniam ommendation0ni t laudem meretur. Apposito N. Aui'ustinus ad 0ns0ntium explieati0num S. Trinitatis roo antem , Si ration0m a ni v se a qu0lib0t 0etor n0n iiiiiii0n9biliter flagitas ut is 40 ersedis intelligas. 0rrig desinitionem tuum n0n ut fidum respuas sed ut a qua fid0 firmitate umi senes, etiam rationis ne e0nspicias. Absit nam tu ut lio
in u0bis Deus od serit in ilia n08 0liquis nim strilibus X-00llenti0r6s er0avit. Absit inquam ill ideo credamu S, ne rationen aeeipiamus Sive quaeramus eum etiam erudere non OSSemia S, nisi rati0nal se anima hab0r0mus. Ut ergo in liuibusdam rebus ad oetrinam subitarem pertinentibus quaS ratione nonduin p0rcipere valomu Sed aliquando valebimiis fid0s praee sedat ratiouem qua cor mundetur, ut lignae ra