Lituus Lusitanus, buccinæ Anglicanæ, Thomæ Angli, canenti occinens. Occentore p.f. Francisco à S. Augustin ..

71쪽

iu uis,eun ancti de nec state indisincii Dei uniu=,de coactione, vel semper, velfrequentissime intelligendoaeesse. Non credam nisi prius mihi dixeris ubi sunt Suhesis S An sint Sanctis In Purgatorio ne, an in Limbo,nam in Coelo esse tu opinor,negabis. At vero in Purgatorio vinisti sunt, .nos de libertate agimus, necessitate exclusa. In Limbo autem inter Infantes,infantes erunt: necpoteria quaerentibus respondere Cita sigillatim,cum alleegas Aliter tibi non credemus, etsi per stygiam paludemjures. Haec tamen Assertio Jansen istam te probat errantem, quod ille hoc ipsum aflirmat sed magna eruditionis ostentatione. elim l o agerem erudite copiose refutarem. Sudne videar tibi hoc assi r-manti connivere' relinquo te castigandum Patri Antonio Mora ines, Egregio Jansent antagonis ete, qui te doceat Sanctos quos appellas, noli de Coactione, sed de necessitate alia antecedente M

praedeterminante intelligendos. ' Lege Disput .s De Augustino consule meam

Cortinam quaestione de necessitate S libertate Pec- candi Audies eum necessitatem aliam a Coactione agnovisset, a merito, demerito exclusisse. Sect VI.

72쪽

SECT. VI.

tus Sextus . DE . Propositione sic judicas. Primam ejus

partem de sententia Semipelagianorum circa initium Fidei, actus singulos ad ea

Gratiam exegerint, necne benses alienam esse a Censura propter rationes a me factas Addis de tuo item a nostro proposito actenam. od a me acceptu fateris probo: improbo quod vendiCas.Nam illa quaestio rem magnam continet, ac, re nos: ra,

id est, de re Gratiae, imprimis est. Atque idcirco de ea summa ope contendunt duae nobilissimae scholae , Thomistarum, VJesultarum, quemadmota dum ego accurate ostendi. Idque vidit acute ansenius sum enim constet Semipelagianos errasi circa Gratiam, edubium sit errarintne circa rem, an modum, id est on omnino negan do necessitatem Gratiae ad illos actus , an talem solum formam Gratiae Ponendo, quae Concomitans sic pendeat voluntate; si hoc secundum detur, sequitur ejusmodi formam Gratiae suspectam esse' sin

73쪽

sin necessitatem Gratiae negariint, hanc suspieione liberari quod errarenti, Gratiam, id est, rem tollendori non modum suspectum inducendo. De hoc autem magna lis est inter Patres Tho-mistas, MIesiuitas, doctos sane ac eruditos viros; Thomistis assirmantibus eos admissa Gratia peccasi in modo Ues uitis negantibus , errrasi excludendo prorsus Gratiam , non inducendo modum Ouid utrisque propositum sit minus tus ortasse intelligis quem video hac in doctrina de Praedestinationem Gratia hospitem esse rat scio ego,, sensit Jan senius j ipsi disputantes optime norunt. Nam nisi magnum aliquid sequeretur , non tam illi de re longius posita acriter dimicarent. Equidem ego quid sequatur ab eo

volo abstinere, i in ea quaestione ventilandi tunc abstinuiri tantum meum Judicium ingenue,ac syncere protuli, quem modum ex Augustino, dis cipulis didiceram. Transis ad alteram quaestionem. In sectae Gratia talis sit , ut possit humana voluntas ei resiliere, et obtemperarerum is vero me censere Oiu-nes Caiholicos unanimi hoc consensu a Firmare. Nunc primum mentem meam refie intellexti expo- posuisti: Ita sentio. Quid vero tu senties vide

Negas igitur meam veram si Censuram: aliud audicasti nimirum Gratiae E caci no pesseres in quacunque sententia. Atque adeo pontisici Innocentio contradicis consa dem-

74쪽

demnanti eum qui neget posse resisti Gratiae, id est,

Uicaci nam Inessicaci resisti nemo negat. Sed iliomodo tu me impugnes oportet inspicere. Ais: Ou ere ita ite ab iis qui Gratiam ab oentu Uicacem esse contendunt, de quibus ipse quod concedis dicant Gratiae icaci Onquam resisi. Et si minus Latina periodus constati cujusmodi tuae esse solent teneo tamen sensum tuum. Hic observo te velle tacite Nobilissimos aliquos Theologos Jesu ita taXare,

perinde sint in ea sententia Essicaciae ab eventu, eamque S cci . s. ad sine errorem vocas. Ut sint Catholici qui in ea sint, Certe Patres esuitae Effectui nudo Efficaciam non assignant. Omnes aliquidi

magni momenti,uti putant, addunt, id es , Praesidium a congrua opportunitate,s circumsi antiis prae- visi scientia conditio nata, et voluntate Dei volentis eam Gratiam Opportune dari. Id te docebit summus Theologia Magister SuareZ, Tomo.I. de Grat. l. i. c. a . . 6 usque ad lib. Finem. P. Marti nonus sive Antoninus Mora ines in suo

Antii an senio disput Sect Sequent nec ego pag. s. dixi, hoc quos tu tibi fingis Theologos

in Eventu Essicaciam ponere. Oleo enim in referendis Auth Grum Sententiis circumspectissimus&si dissimus esses sed id tantum dixi et Hano Propositionem Grati essi caci nunquam res litur in omni sententia veta ramese,eum Cirmentcratiam E icacem sis per habet e a iunx imi esset iusta radecunque tandem Vicacia prodeniat. An illoc est dicere : Essicaci ani

75쪽

Gratiae ab eventicesie minime quidem Nam eum ego dicam in omni sententia efficacem Graticaciam flectum habere, sit sententia negans es e Edicacem ab enectu, patet eam non ponere cilicem in eventu si Deinde satis ego expressi in eo convenire duas illas sententias oppositas, ut Gratia Essica semper habeat effectum suum. An autem ab effectu, an aliunde sumatur Essicacias id ego

non examinavi nec enim e re erat. Idcirco prudens adjeci ndecunque tandem Micacia proveniat. Igitur volui abstinere quae si ione X sumere quod utrique concedebant. Propono tibi exemplum familiare omnes Philosophi concedunt Quantitatem esse loci repletivam. Dubitant in quo ejus essentia consis at Utrum in extensione partium integrali , An repletiva loci rintellige aptitudinalem Tum ego dicam quantitatem in omni sententia replere locum. An quia hoc utraque sententia mihi concedit , idcirco concedit os sentiam Quantitatis in ordine ad locum consistere Ne quaquam sane. Utraque illum admitti testectum, undecunque tandem ille proveniat. Utra que concedit Ouantitatem esse loci repletivam sed non in eo utraque eius naturam consi itu

Hoc refutato adverto me dixis'. Gratia Epica ci inquam res ij de actu non de Potcntia dixisse Maneat intexim a me dictum non esse: Gmitie

Et quidem negasi actum resis endi, non potentiam

76쪽

resis 'di Pergo nunc de te sequor Proseque,

ris, tu hi dicere resui posse Gratiae Vicaei,

abs ite eo quod dicant, e*eratum posse non esse, dum es , seu quod est, si est, 'quiecessari esse Paralogiχas mi Thomo, sis alterini vis fallere. Sed periodum absolvamus. Unde si libere arbitremur, illis propositio Oirmativa magis impossibilis es, quam Thomisis; his enim propter formalem impossibilitatem , negatim a propiasti amplexanda est Placet ab hoc postremo

incipere, quod pertinet adsensum Authorum, deinde redire ad sententiam tuam S illius rationem vimque expendere. Duo ais de Authoribus Essi caciae ab eventuta quos significas ex Thomistarum comparatione Patres Jesultas esses quibus magnam iniuriam facis, dum iis eam opinionem attribuis, uti animadverti, mitatis duobus illis autoribus Iam igitur falli, fallere incipisti nec enim ij Essicaciam Gratiae in solo eventu constituunt, sed incongruitate praevisa, destinata a Deo quae etsi gratiae vim re ipsa non augeat, auget tamen beneficium. Unde semper illa est major in autione beneficii, quativis non sit in ratione Auxiiij major Haec est germana Patrum Socretatis sen tentia quam ego apud ipsos didici , atque adeo certus dico Dabo tamen Authores quos videre qui volet,possit Suare opusc. de Auxiliis, hinsumma lib. de Praedest intract. de scientia Dei. Scet Tomo. de Grat in Prologona. l. s. de Gratia Essicaci . VasqueZ. I. p. d. yd.&sequent.& i

Grat.

77쪽

Grat. l. a. Valent. l. 2.I. p. q. A. Herice. I. P .disp. c. f.&disp. et . c. s. Praepos. ib. q. I. A. dub.: an . . Alarcon tract. . de Praedes in . d. I. c. f. necati opuscul de Auxiliis Grat Maeratium d. d. de Grat. s. i8. o. Fianciscum Gon Zaleg d. . lib. I. Physic Annatum lib. de scient.conditi. S in Augustino vindicato lib. . c. s. Io Thoma in Auetustinum sive P. Bagossum in sua Desens. c. ut per

totum. I Martinonum sive Moram es d. T. Latii

siue Molinam tessium qui in eam ma-oi inclinarunt sententiam hoc modo intelli endos esse assirmat Suare QMorames cita- ' sed demus eos, ita ut vis, sensisse. Idcirco,

longius a tua opinatione recedunt. Imo ut recederent a necessitate antecedentes Gratiae Enicacis illum dicendi modum invexerunt Nam quia Lutherus, Calvinusi sequaces talem vim moventi,&trahenti Gratia dabant, ut per eam necessitaretur voluntas, libertatem amitteret, omni merendi ratione sublata, quia Pasedetermi

natio Physica iis videbatur ab illasiaeresi non satis distare' excogitarunt Cratiam illam congruam cuius usus,vel non usus esset in potestate voluntatis Itaque ex ejus cooperatione Essicaciam esset spectandam , cum illam ex se Gratia non daret.

Tu vero vis ut ista Gratia cum qua necessitas non potest consistere, tantae necessitatis sit, ut ei volunt' resistere non possit rimo addis minus excludi necessitatem achac acceptione Gratiae congruae,

78쪽

qtium ab illa Thom istarum praedeterminante, Quo nihil dici absurdius Winsolentius potu

Placet originem erroris tui aperire Est autem, ut supra tetigi, luplex Ignorantia, altera nccessitatis, WAntecedentis, Consequentis alterasenus divisi, compositi. Igitur est necessitas

antecedens actum quae determinat voluntatem. ad unum, iacit vi quadam inevitabili ut voluntas unum tantum eliciat actum, heripit ad alium potestatem. Cum hac stare non potest libertas Hu-Jusmodi erat Gratia, quam ponebat Luttierus, Calvinus:quam Concilium Tridentinus Senonense damnarunt, quemadmodum ostendi in illo meo Articulo s. Hanc item Patres Jesiuitae acerrime, summo iure impugnarunt. Imo, hi Praedeterminarionem Thomisticam quod proxime videbatur ad necessitatem accedere, rejecerunt. iam haec virtute sua antecedenter impressa determinabat voluntatem ad ei uni virtutis qua posita non erat in potestate voluntatis vel alium elicere,vel illumiaon exercere. Ita dederunt formam Gratiae, quae in disterentem voluntatem relinqueret, eamque comitaretur operantem pro sua libera potestate. In quo non erat necessitas Antecedens. Duodiu

tem secuta operatione libera in actu secundo, iam tunc existente actu fac a compositiones suppositi orae quod existeret actus, non posset non esse, videretur transire de libero,i contingent in ne

79쪽

eessarium, id erat necessitas consequens,quae non aufert, nec laedit libet talem.

Haec distinctio necessitatis Antecedentis

Consequentis Alteram postulat veluti comitem, uana etiam rute Thoma aut minus nosti, aut nolicissimulas: Sensius compositio divis, qua maxi me hac in re utuntur ambae scholae, Sensus divisus est simplex, cum res sumitur secundum se, uti est, primo intuitu spe stata, nulla facta suppositione aut reflexione supra se ipsam vi nec componendo eam aut comparando secum: Compositus est cum res sumitur cum reflexionei comparatione ad se ipsam. Videlicet Res contingens simpliciter potest non evenire supposito tamen quod evenit, non potest non venire. Ille prior est Sensus divisus iste posterior est coinpositus Ita Actus liber secundum s potest non esse, sed ut praescitus est a Deo non potest non sic. Unde in Sensu diviso est liber: in composito, uti praescitus, necessario C iit sed iacceisitate etiam consequenti Hinc sc-quitur neque ccessitate consequent , nec sensu

composito auferri laedi velibertat cines iisque mutari status, non naturasrcrum: Propono tibi Thoma Angle simile quiddam ex Logica ut melius percipias ideo enim te in his si tyronem. Pro pios aio ista Hom in albus est contingcns ista vero Ilomo assus es albus est necessaria : non idcirco a. -mqn quod haec est ncces aria Albus es albus non est illa prior non contingens Ucmo es albus, haeci ci caelo S compositio est cxtra primum subic

80쪽

ttim, S non evertit simplicente nexionem. Ita suo modo Res contingens secundum se in sensu diviso potest non esse, id est, in actu primo At cum jam est in sensu composito& in actu secundo est necessari, sed necessitate tamen consequente quae non evertit simplicem libertatem. Maneat ergo necessitatem Consequentem , ex suppositione non tollere libertatem. Ac te graviter omnino ac turpiter ex incogitati an an ignorantia errare. Nunc quid Patres esuitae de hae sua Gratia&integra cum ea libertate sentiant, audi ex eorum Principe Author Francisco uario. Tomo et de Grat. lib. s. c. s. n. P. Pudeatque eo audito imperitiae, ac temeritatis tuae. Tertia inquit, pars erat de vocatione Congruasi di finguenda enim vocatio illa et per se, seci dum entitatem absolutames vel prout in oluit halitudineis congruitatis. Priori modo Deectata non habet perso enecessario quodsi Edicax Tude illi potes homoso sisere, iis entire velit, idque et esse poteli sis pliciter loquensio etiam in fessu composto. Vide

quam procul sint Authores Gratiae Congruae ab ad imittenda tua illa, quam in trudis necessitate utileque insensu composito eam admittant, qui est

necessitas consequens , non antecedens.

Pergit. At er), inquit, cocs erando vocationem congruam, ut congruam, e sub habitudine quam iubea ratione inoohit, S sub hac ormalitate, talis dioea-