장음표시 사용
171쪽
noli a nobis iudicari. D et i berio dicendum cst depositum fuisse ab Imperato VeAriano , nec Concilium Syrmiens illud iussit ,
Quod in argumento adducitur , sed solum petiit a Felice, ut simul cum Liberio gubernaret. Adsecutidam probationem re pondetur causam illam non fuisse iudicatam quasi id opus esset, sed quia Imperator Donatis is tale iudiciu petentibus acquies Cere voluit. De epistola S. Leonis dicendum est non fuisse missam ad Concilium ut continentem definitivam sententiam, sed instructionem, qua adiuti Episcopi mei:us iudicaret; postquam autem res ut ab omnibus approbatari edita est definitio nomine Pontificis Ad tertiam probationem respondetur Cocilium Constantiense non
definire absolute Conciliuesse supra Papam, sed solum tempore schismatis, quando nescitur qui sit
Ba eensi dicedum est fuisDI SP. XX. es
se quidem legitime congregatum, non tamen legitime terminatum undo
licet confirmata sint, qua ibi circa beneficia Ecclesiastica censuras gesta
ad illud quod asserit Concilium est supra papam imo id , multis ominis
Pontificibus reprobaturia fuit. Ad ratio vem , quae vitimo loco additur respondetur Summum Pontificem esse quidem mem brum Ecclestiae, sed praecipuum, illa te est caput: fra
Dei omnes sumus iij, quod tamen non tollit pra eminentiam status, sicut primogenitus frateresst, nihilominus ad alios fratres superior . Ad consequentiam dicendum est, si Ecclesia accipiatur sephrata a capite, non esse totum, sed partem si vero cum capite , esse quidem maiore magnitudine molis, non vero magnitudine virtutis, neque enim
potentia agedi inEcclesia Fae est
172쪽
est ut in corpore naturali, citius virtus principaliter
ti irale ex se habeat virtute ab essentia dimanantem, Ecclesia vero ab extrin seco habet potentiam,nimirum a Christo Domino.
Ecclesiam peccante Pontifice manere sine humano remedio respondeturi in Aesse mirum, cum ipsa non in humana industria,
in tali casu Deus Ecclesiae suete prouidebit. Si tamen Pontifex Ecclesiam velit destruere,poterunt fideles ei resistere. Ad illud, quod ultimo loco dicitur de correctione fraterna, dicendum est verificari quando,
si aliquis Summum Pontificem non audierit,ipse vi
terius procedat dicendo Ecclesiae, id est sibi ut prae .ssidi, pastori,&capiti, illuq; publice excommunicado. Aliter etiam ad hoc arg. responderi potest, admi tendo maiorem , quando non datur iusta causa n-
DI S P. XX. quae alias esset de iure natum, ut contingit in proposito Vnde licci minorem admittamuS, UantU-
cum di da sit, no valet co shquentia, quia iusto tulis appellatio impeditur. Pro
intelligentia huius soluti ni supponendum est excommuni Theologorum doctrina,quando in aliquo
casu commune,&particulare bonum concurrunt, Commune bonum praepo-dcrare,atq; adeo perii, nam
particularem, cuius bonuin tali cocurrentia periclitatur , ex Charitate teneri potius comuni bono, qua suo particulari consuleret. Supponendum est secundo ex eadem communi sententia, posse superiorem obligare subditum in tali casu ad actum virtutis, quando bono communi valde expediens est, de rhaxime u ad talem actu exerce tu subdito ex ptaecepto charitatis obligatur.
Suppone tum est tertio ex appellatione a mandato , vel sententia Summi
173쪽
C A P. III. rate Concilium sequi maxima in conuenientia , scandala, ut constate appellatione facta Parisiensibus, qua Concilio Lateranensi tertio sub Leone X ad tuturum Concilium appellarunt, ut refert
Baian. 2. 2 quaes r. artic. Io dub. r. . Praeteres terras:
it enim talis appellatio initium multarum haere
His positis dicendum est cum appellare man. datis Summi Pontificis
adfuturum generale Concilium regulariter sit maxime perniciosum ei
in maximum fidei et ii mentum Cedat, non critales appellatione prae ponderare cuicunque bono siue particulari, siue comuni alicuius regni , vel prouinciae , quod totius Ecclesiae respecti semperparticulare censetur. Vnde iusta de causa sub tanta censura potuit, indebuit Summus Ponti sex praedi etas appellationes inter
conuenientia non sic ex appellatione ad praesens Concilium sequuntur, ex hoc loco non prohibetur. Quanuis igitur de iure natura siit appellatio ad superiorem, admittamus Cocilium esse supra Papam, licb hoc falsum omnino sit, iuste talis appellatio impediri potuit a Summo PG tifice, cum simul cecurrat aliud ius naturae magis obli patorium , videliccet con- bruatio boni communis
de fidei, quo concurrent: aliud est at est enim amri malitium debitas respicies circunstantias. Confirmatur, quonia aliqua lo in iu- re faterdicitur appellatio, ut habetur l. r. ris de appell. reci p. de . In e semici Zeus. C. quo appeti non reci sc
de appellat. in cap. I. eod. titul Princeps etiam potest appellationem interdiceres, ut probat Co uarru praeh. quae s. cap. et .
174쪽
Contra hoc tamen argui potest Appellare ad
superiorem est de iure naturae Cergo si admittamus Concilium esse supra Papam ad illud licet appella-xeu ergo etiam ad Concilius iturum, cum similiter sit
supra Papam . Probatur consequella Quae sunt de iure natiua in aliquo sutem casu sunt licitata ergo ad Concilium futurum aliquando licitum est appellare. Respondendum tamen est verificari hoc de Cocilio absolute sumpto, non vero de Concilio futuro, quia, cum semperi' de sequatur inc duenietia; non est de iure naturae ad illud appellare sub ratione futuri. Et fori in sententia, licet falsa, quae Concilium facit supra Papam
ob hanc causam appellare ad Cocilium praesens hoc loco non interdicitur. Ad secundum argum C t. dicendum es ideo non licere 1 Summo Pontifice, etiam iniustam ferete sententiam,appellare, quia, si
habet in terris superiorem, DIE P. XXI.
Ad Confinegatur conseq.eade de causa, na respecta Summi Pontificis, qui superiorem non agnoscit in terra, appellation Ghabet rationem iusta defensio
Uti mi appellates ad c citium generale' et is , et ad prouincia futurum hoc
Pars affirmativa, quam tenet gol hoc locos. I. versi duints,ex eo suaderi potest, quia materia ex immunicationis est si crilegium contra Sedis Apostolicae primatum, te
sed tam sacrilegi sunt Contra primatum Sedis Apostolicae appellantes ad ruturum generale Concrultu, quam qui ad praesens, vel ad prouinciale siue praeseus
175쪽
C A P. III. sens, siue futurum appellant ergo eodem modo per hanc clausulam exc5. municantur. Et confii matur,tu quia utraque appellatio est occasio schismatis, tum etiam, quia utraque videtur Concilium constituere supra Papam. r. Sit tame conclusio, Ap Coctu pellantes ad Concilium generale praesens, vel ad prouinciale siue praesens, iue futurum hoc loco non
excommunicari probabilius est. Hanc tenent Gras lib. decis c. I 8 num. s.
V C. Et probatur et Lex poenalis non excedit proprium casum sed poenalis est ista lex, Vnon loquiturius de appellantibus adfuturum generale Concilium ergo non et L. Extendenda ad appellantes ad generale praesens, vel ad prouinciale siueptae sens,
siue futurum. Ad argum.in contrarita, concessa mai.&min. negada est consequentia, licet enim in quavis illartim ap pellationum detur sacrile
gium contra Sedis Aposto DIS P. XXI. 8
licarptimatum quoad substantiam actus, non tamendatur quoad circuns an tias nec hoc loco cxcOmmunicatur omne sacrilegiunt cotta plimatum Ecclesine, sed illud, quod fit per appellationem ad uiaturum generale Conciliti. Ad confir respondetur primo , quan uis utraque
constituere, Summum tamen Pontifice solum tuisse locutum de appellatione ad futurum Cocilium, quia frequentius in praxi euenire potest. Respondetur secundo non esse eandem rationem de appellatibus ad futurum Concilium, re
ad Concilium futurum generale manifeste dat occasionem schismati,conuocando Concilium contra Summum Pontificem qui autem ad praesens Concilium appellari non conuocat Concilium contra Pa
176쪽
tum erat,recurrit Congregare autem Cocilium pro uinciale, quavis possit esse schismatis occasio est tamen valde remota, cum Onversetur in opinione an Concilium prouinciale sit supra Papam, quod de e nerali, quantiis alta non nulli dixerunt, itinc Parisienses defendunt. Non negamus tamen huiusmodi appellantes esse de fisse suspectos, cum Romanum Ponti esse caput uniuersale totius Ecclesiae videa
Vtrum dantes auxiliuod appellandum ad
futurum vera eo .cilium O si x quo, rum coii Aia aliquis ad illud appellat, m-suram huius canonis
incurrant. D Rima conclusio: Dates auxilium, vel lauorem DIE P. XXII.
tione non secuta, non excommunicantis . Hanc
conclusionem tenet Nau. in Manu. cap. ZZ.nUm. I i. Vivat in Candel .in explan. Bulla Coenae. nu. Is Graiae lib. .deci S. C., 8. n. T. Sa lib. s. de censi c. c. num. s. Ugol hoc loco ad illa verba Nec non eos. vers Dadtemam. Suare descens. disp. 2I.sech. 2.1ata. IV Et probatur primo ex verbis Blitalae, de non eos, quorum duxistio, vel fauore appent uerit. Quibus manifesto ostenditSummus Pontifex seno cxcd municare dantes auxilium , nisi appellatio sequatur nam verbum, Appellitum fuerit, dicit actum appellationis iecutum ,
cumiit praeteritum persectum,arg. eorum, quae dicit glossi in c. sustuque g. .in verb. Innodetur de haeret. in . Deinde Quando ex- Communicatio non sertur
per se in propriam actione, ut sic, sed solum ut cooperatricem bes adiutricera
177쪽
non suffcit actio datis auxiliti fauorem ub,nisi actio, vel effectus principalis sequatur sed excommunicatio per se fertur in appellates, in auxiliantes vero fauentes solii in accessorie, ut ex Caiet tradunt Sayr.
appellatio, noeX commu-naeantur dantes auxillum, vel tauorem. Maior ex eo suadetur, quia CX communicatio, cisi sit poena,solumes intelligenda rigoro sede actione, pro qua fertur per se ergo quae accessorie in ea continentur, sequuntur naturam principalis , algadeo, nisi sequatur principalis actio, pro accessoria
Secunda conclusio Ille ex cuius confidelia aliquis appellat, non Xcommunicatur, nisi ex vi alicuius specialis pacti, aut promisssonis talis confidentia ad appellandum sequatur .
Hanc conclusionem tenet Suar. ubi supra Et ratio est,
quia iste nullo modo est causa per se talis appella
tionis, nec ad eam concurrere censetur, nisi aliquomodo ad praestandum auxilium se obligauerit. n. de si quis ex amicitia, vel consanguinitate, aut alia ex causa sibi persuadeat,
consanguineum fauorem, vel auxilium iniicniet, cideo appellet , non proia de amicus, vel consanguineus excommunicatione incurret, secus vero si auuxilium promisit, quia tunc antecedenter ad talem appellationem concurrrere censetur. Cocli
Tertia conclusio: Qui post factam appellatio .
nem auxilium praestat appellanti ad resistendum mandatis Pontificis sub specie talis appellationis, ex vi huius clausulta non
excommunicatur. Hanc etiam tenet Suar. Et probatur In hac clausula cxcommunicantur dantes
auxilium ad appellandum; en de actio dantis auxilium
debet antecedere,vel cocomitari ipsa appellatione sed
178쪽
so CAP. III. actiones, de quibus loqui
tur conclusio, subsequuntur; ergo non prohibentur
Contra secundam , tertiam conclus arguitur; Ratam habens percussionem Clerici manete communicatus, eo quod rati- habitio arquiporatur man dato, re at habitionem. de regulaticini sed ratum habens non magis concurrit, quam ille ex cuius confidentia alius appellat, pr sertim 'in causa propta a, nomine ipsius appella, tio sit facta, ac postea fauorem prael et illamque rata habeat ergo similiter ex
Respondetur tamen negatione maioris, non enim ex eo rata habes percus ionem letici ex communicatur , quia rati habitio
aequiparatur mandato, ita ut haec sit totalis causa quare excommunicatio incurratur , cum blum fuerit motivum, uptatis excommunicatio contra ratam
Pontifex non declarat ius antiquum contentum inc a luis suadente. T. qua si sed contra ratam ha bE-tem percussionem Clerici ius nouum instituit. Dicedum igitur os ratum habens, Hincurret rei conaria contra mandantes latam
nisi tantum in casibus iure eXpressis, qui videri post ut in gloss. citatae regulae Ra-issabitionem. Cum Orno ra
nis, de qua loquitur argu mentum, in iure expressdnon sit, sussiciens non est, vi huius canonis censura incurratur. Praedicta auteregula intelligenda est,iaci
quod rati habitio sit mandatum, sed quod mandato
Comparetur,. quasi assi arilletur undec' inparatio tantum valet , quantum per iura ordinatur, E permittitur. Nam ratiim habens ni illo modo influit, neque est causa actus praeterici,atque adeo no potest dici
179쪽
C A P. III. dici illam mandare, ideo actus non comparatur ad illum aquam effectus,sed tanquam obiectum. Quare licet quoad culpa aequa
liter peccet, ac manda DS, censuram tamen non incurrit.
circa Universitates appellaotia adfutui si generale Coucilium
P R O difficultatis hu- ius explicatione supponendum est primo interadictum esse Ecclesiaclicam censuram , qua prohibentur diuinas cia liqua Sacrameta Ecclesia stic sepultura active, passive Ita exaed-muni Doctorum sententia interdictum definit Sayr
Supponendu est secundo, interdictum duplicem sortiri diuisionem P tam aDIS P. XXIII. Paest, qua diuiditur in locale tantum personale latum, locale personale simul. Ita Sut verb. Inter Oum. I. quaest Vluald in Candati t. de interdicto num IIN. Valentia tona. . disp. T. q, I 8. puchor. Barth. Me l. lit, i instruct Confessi ii sIs. Mart. Led. r. q. qu c. 2 s.
num Icc., alis Interdictum locale tantuni datur quando solus locus interdicitur,ut ciuitas ,regnum,
prouincia, dum ibi prohibetur ne diuina celebrentur ossi ia, ne Sacramentaministrentur, 3 ne alicui Ecclesiastica sepultura co- cedatur. Interdictum personale tantum , est quo personae ipsae interdicuntur, ne ea, tuq per interdictum prohibentur, alicubi exerceant Interdictum locales, despersonale simul, seu mixtum est, quod in locum, personas fertur
Secunda diuisio est,qua interdictum diuiditur in generale,&speciale Quod tam de interdicto Iocali,
180쪽
s CAP. III. tur. Sic Palud. in . disLis quae s. 8. F. Circa quartum principale versi uantum ad tertium. At ens p. a. lib. T.
Lede sim ubi supra,Nauar. ctiam citato loco, talis . Interdictum locale gene rate est, quo interdicitur locus aliquis uniuersalis continens in se plura loca particulari , ut Regnum, Prouincia, Ciuitas. Interdictit in locale speciales seu particulare est, quo interdicitur aliquis locus particularis non continens in se alia loca Interdictum
generale persi, nate est, tu fido aliqua hominum uniuersitas interdicitur,ut incola alicuius Ciuitatis, aut
Collegis Interdictum personale speciale est, quo ali qua vel aliqua particulares persona siue determinata siue in determinactae
Supponendum est tertio, quando in te id ictum
extraneis extra vero illu, qui causam interdicto non dederunt, illa XerceretValent. Quando autem in.terdictum est personale, personae interdictie nulli bi prohibita per interdictum facere possunt quae vero interdicta non sunt, illoruexercitio non priuantur, etiam in loco ubi derunt personae interdictie, puta in Collegio, vel Ciuitate ubi omnes persona sunt interdicta , diuina ossicia celebrare, ministrare Sacramenta , .sepelire in
Ecclesiastica sepultura exclusis personis interductis licitum est. Hispositis, quod inter diectum , de quo hoc loco
loquitur Summus Pontifex, sit locale probatur primo Interdictum hocpcuna est, imponitur en iniproculpa; ergo res ingendu est, Ac fauorabiliter in terpretandum sed restri .