장음표시 사용
381쪽
quod est absoluere ab hac excommunicatione, lemne esse Tertulliano dicere,postliminium largiri Ecclesiasticae pacis, dedamnare,recipere in commumcationem, reuocare in Ecclesiam,concorporare rursus Ecclesiae. auae phrases a contrario insinuant, quid faciat excommunicatio simplieiter dicta de qua agimus. Caeterum quod delicati quidam latinitatis aucupes, Vocem excommunicationis e pungentes, interdictionem vocare maluerunt, ut resert Nicol.Grauatius ad i. i. Vestiij c. .n. II .vel interdictum,ut ait Ludou. Vitalis de reis &testibus cog.num. . inconsulte ab eis factum est, nec sine confusione nominum huius & alterius censurae, prae cuius consasionis Vitatione non deber in rc Ecclesiastica tanti esse latinitas. anquam sitne reuem Vox excommunicationis barbara,& an ex Tullii oratione pro Balbo habeatur , quod vacavit Grauatio probare,non sum sollicitus.
Excommunicationem propositam,ticum aliquatenus
erga defunctos quoque habereposse.
i. IDI Μ v s in quo sita sit excommunicatio simplicitet dicta quoad fideles viatores, recensitis priuationibus quas illis formaliter inseri, dein quibus consistit. Vt autem uniuersam excommunicationis virulentiam exprimere postea liceat, praesupponendum insuper est,an,& quibus communicationibus , fideles vita functi in purgatorio haeren'
382쪽
Damna excomm . in mortuos. 337
tes, de beatis & damnatis hic non quaeritur,) priuari possint per excommunicationem saltem in vita contractam, nec ablatam ante mortem, per absolutionem. Hinc enim inferre licebit, quantus esse debeat excommunicationis horror. Quid enim tetrius comato,quod etiam ad mortuos permanat,& hominem omnibus iam malis nostris liberum non derelinquitὶ Mortui fideles, capaces excommunicationis. Posse igitur fideles vita functos in Purgatorio haerentes Christiana communione carere , certum est, generatim & indistincte loquendo. Multa in hanc rem congerit Romanus singui. o9. dc passim DD. ad Cap.a nobis. de sent.excom. & cap.ad haec.de priuileg. Faciunt plane ad hunc locum multi Canones quos profert Albasp. l. I.observ.facr. cap. Io .mandantes ut fideles vita functi extorres communionis, rceeptis eorum oblationibus per cognatos adductis,restituantur communioni: quod fieri non potuisset, nisi extra communionem fuiss ent,iam vita functi.Diserte quoque cap.a nobis.& cap. Iam .de sent.excom.statuitur, absolutionem ab excommunicatione, dari posse Mi-
quando post mortem. Id quod etiam agnoscit Gerso a. p. opusc. de absolui. Cartus defuncti. Cum igitur exsolui non possit nisi qui retinet vincula, perspicue sequitur defunctum communionealiqua Eccleii .st:
ca posse carere. Sunt in hanc rem narrationes Variae inpudios alitores. S. Gregorius a.dial: cap. testatuir puerulum qui excommimicatione innodatus obierat, . Y contineri
383쪽
contineti sepulciuo non potuisse, humo cadatier semel dc itcrum reiiciente, donec puer absolutionem excommunicationis consecutus est, transmissa in signuna exsolutionis a S. Bencdicto particula Eucharistiae, Sic luper cadaticris denuo tumulati pectus collocata, non tamen infossa. Tunc enim puer asylum sepul rurae est allecutus. Simile beneficium a S. Benedicto consecutae sunt solutioris linguae sanctimoniales quas S. Pater viventes excommunicatione pcrculerat. Radertis p. I. virid. SS. ad I s. Octobris, narrae quosdam contumaces,posaiste feros animos,& templo excessisse donec abioluerentur, quod prilis obfi male refugerant ἱ cum vidissent quosdam mortuos dudum sepultos cum anathemate, ad mandatum S. Antistitis.Gothardi, de tumbis luis iurgere ac Mmplae cedere. Mortuos S. Gothardus censura soluit,
imbxque inclinatis lancto Pontifici ceruicibus, suum quisq- tumulum repetiere.In Menaeis dicta dic,pro- Monachum Scetanae solitudinis, pro Christi fide caesum Alexandriae, ibique in sacra aede honorifice sepultum, Diacono luper sacrificium denunciantecgrest uncatechumenis; spectantibus ac stupentibus omnibus, e sepulchro uo exiluisse, & in atrio donec res cliuina absolucretur, permansisse ; finito demum sacro ad priorem locum rediisse.Causam exitus illius, Angelus Domini virum pium docuit, quod monachus ille perseueraret ligatus excommunicatione a . Presbytero suo irrogata, ideoque non esset linendus tempore sacrifici j intra sacrarium quiescere,donec illum cxsoluisset qui ligarat. Quod ubi presbyter ille sistinat5 monitus praestitit, immotus deinceps sub al-- tori perstitit martyr. Eadem fere recitat GlIcas 4- p.
384쪽
annal. cx Philone historico Ecclesiastico , in Leone Isaurico, adhibita tamen nonnulla magni momenti varietate,de qua postea.Narrat Gulielmus Brito l. 12.
Philippeidos, Regem Philippum Augustum vita fundium, absolutum cile per Honorium III. ab excomunicatione ob repudiatam Gel pergam contracta : idci beneficium a Papa per visum poscente S. Dionysio. Exemplum sui temporis, recitat Abulent . in cap. I 6. Matth. q. 89. Apud Petrum Maileium lib. histor. Ind. narratur de milite vita functo cu excommunicatione, cui nc Oceanus quidem, sepulchri quietem praestare potuit. Nocte namque intempesta proicinus in mare,exauditis infra sentinam pulsibus frequentibus, deprehensus est haerere carinae implexus iub ipso gubernaculo. Cum aptem corpus in littus fuisset delatum,&ibi terra contectum, postridie rursus apparuit inhumatum , donec expiatione delam hi adhibita e Pontilicia formula per Saccrdotem , pax tandem est mortuo data, vaga olla suo tumulo quieuere. Ex his & similibus exemplis quibus historia Ecclesiastica scatet, perspicuum est, fideles vitae functos communione aliqua Christiana carere pos-
Neque tamen existimandum est , huiusmodi.'carentiam induci posse feriendo mortuos excommunicatione per se ac directe. Id cnim Ecclesiam facere
non posse, recte statuunt Couarr. in cap. alma mater. p. l ... I I. num. 8. Suare Z t. s. ue p. d. s. sect. i. n. 3. AZOr. r. .l. s. cap. 26.q. 2.Castro l. 2. de iusta haerct. punit. c. Y 1 I9. Oc
385쪽
logorum de Canoni starum sententiam. Iurisperitos in hanc rem laudat Castro supra& Nauarrus misceli Deo r. subiuncto capiti 27. Manualis num. 2 i. Est quoque in hanc sententiam longa disputatio apud Facundum Hermianensem l. 8. pro tribus capitulis c. a. ex Proclo Constantinopolitano,& lib. IO. cap. . tib eontra Mocianum ἡνfinem , qua probat, mortuos non posse ab Ecclesia damnari vel excommuni- cati.Accedit manifesta ratio.Nam homo mortuus, est extra Ecclesiae territorium. Quomodo ergo Ecclesia, posset hominem iam extra eius iurisdictionem loc tum,percellere sententia condemnatoria 'Aristo me ad sententiam condemnatoriam, quia fateor sententiam declaratoriam criminis in vita admissi, ac poenae cui homo. obnoxium se idcirco lac rat , rect c posse ferri post mortem. Idque ferunt quae late pro mortuorum licita anathematigatione disputat Iustinianus Imperator epist. ad Ioannem II. quae habetur inter aeta quintae synodi. Habet etiam multa 1n eandem sententiam Pamelius ad epistolam 66. S.Cypriani n. i6.itemque Hugolinus tabula i. de cen
q. .& ibid Gabr.q. 2. artic. 2. concl. f. coroll. q. Romextra dubium statuit caput sane. 24.Cl. 2. 8c cap. neque. dist. 88.Sed talis declaratio,non est excommunicatior hanc enim necesse est ferri ex Iurisdiectione in ex- commuRicatum, & spectare illius emendationena;
qaod utronque deficit Ecclesiae circa vita funistum.
386쪽
Damna excommvn. hi mortuos. 3 i
Est igitur tantum, iusta ultio , qua defunctus notatur - infamia, &quamuis ipse non ligetur, tamen alij fh- perstites ligantur, vetanturque Pro mortuo aliqua facere. Qua etiam ratione Ecclesia, quamuis non prae cessisset censura in viveme, atque adeo quamuis feri inon posset sententia declaratoria vinctili in Vita con tracti,tame ob anteriora dclicta etiamsi centuris non obnoxia, posset in ultionem iusta prςcipere ii delibus, ne certis officiis prosequeretur defunctum, cintas culpae quoad maculas stat fortastis obliteratae, ac proinde quem non liqueat esse damnatum. V. g. posset Ecclosia edicere viventibus, ne suffragia osterant pro tali mortuo qui vivus lic deliquit, neve in loco sacro se peliatur, aut indulgentiis iuuetur. Aliquando enim potest ita expedire ad commune bonum : constat
S.Cyprianum epist . OG. cx anteriorum canonum quota
refert praescripto , statu ille, ut non fieret oblatio aut deprecatio pro dormitione Gemini j Victoris., qui contra episcopalia edicta, Clericum dixerat.Test
mento suo curatorem. γSed ante mortem contractae,nec abluω - ' 3. Verum quamuis mortui directe &in seipiis
nequeant excommunicatione feriri, ut recte constituimus,tamen excommunicatio quam in vita contraxeranr,potest perltare : unde quamuis mora utor cola
staret eos obiisse in gratia, ess ent tamen priuandi soli tis mortuorum subsidiis, non modo ad scandalum vistandum,quod falso censet Paludanus in A. d. i8: q. D. num. . sed etiam quia reuera ob nexus quibus iri ethumanent, illicita infructuosi illis ess et subsidiotuin
387쪽
illorum exhibitio , aeque ac si iisdem viventibus cxcommunicatione illigatis fieret. Hoc probant omnia quibus probauimus hominem iam vita hinctum polie est e expertem Christianae communicationis, &egere beneficio ab olutionis : quam doctrinam non
euertunt,qui negare Videntur mortuos posse Vere absolui,cum iam non sint supra terrain, potestas autem a Christo data ad soluendum Matth. i 8. non spectet nisi quae sunt loluenda super terram. Ita philosophari videtur Alphonsus de Castro cap. illo Iei.& χO.& Facundus lib. io. pro tribus capitulis cap. 4 in 're, necnon Gelasius Papaspist. .cum ait. Id quoque pariter
ostendant qui nobis canones nituntur opponere,quiabus hoc canonibus,quibus xςgulis,qua lectione,qu5 e documento, siue a maioribus nostris, siue ab Apo-: stolis quos potiones fuissς , merito non dubium est,)seu ab ipso Domino Saluatore qui iudicaturus creditur vivos mortuosksue factu est unquam , vel faciendum esse mandatur. Mortuos suscitasse legimus Christum: in errore mortuos, absolvissc non legimus. Neque certe hoc faciedi solus habuit potestate, Beato Petroprincipaliter mandat Apostolo: aeli avem Dper terram, ligara erui ct in coelis, ct quae solueris super
terra ,erunt Ioluta ct in coelis. Super terram inquit. Nain hac ligatione destinctum , nusquam dixit absolui. Quod ergo nunquam factum est vel mente concipere formidamus, icientes in diuino iudicio non posse penitus excusari. J Rursus epist. i I. Nec quisquam omnino vobis perlliadeat.Acatio praeuaricationis suae crimen suisse laxatum ; quia qui postquam in colle- um recidens priuritatis, turriue meruit ab Apostolica commumone secludi, in hac eadem persistens
388쪽
damnatione , defunctus est, absolutionem quam superstes nec quaesulit omnino , nec meruit, mori ius iam non potest impetrare: si quidem ipsis Apostolis, Christi voce delegatum est: ira deligaueritιs1, er te ram,s quae solueritis seuper terram. Caeterum iam qui inditiino est iudicio constitutus, nobis fas non est
aliud decernere, praeter id in quo eum dies supremus inuenit. J Ab soliuionem quoque moniali post mortem a S. Benedicto impe sam ut supra memorallimus, nsi sui sic vere absolutionem ab excommunicatione, multis argumentis euincere tentat Abutensiis in c. i s. Matth. q. 8 9. Bellarminus l. I. de Indulg. cap. l . ad quaestionem i. Non inquam per haec sine argnmenta siue testimonia, euertitur quod constituiti in lupra est de mortuorum absolutione ab excommunicatione cum qua excesserant. Per h. aec enim probatur dunta-Xat, hanc absolutioncm non esse actum iurisdictionis directe exercitae in defunctos: sed tamen dicitur defunctorum absolutio, quia datur superstitibus hic ultas, ut licite & valide aliquid circa mortuos praestetit, quod alioqui non exeque entur licite,vel cum fructu mortuorum, ut ex dicendis fiet perspicuum. Recte igitur ex indigentia absolutionis;fideles anteis orient non exsolutos a ciente, Colligitur, carentiam communicationis alicuius Ecclesia sticae, poste fideths vita functos assicere, ut fuerat a nobis constitutum. Ex priuattonibus communicationis externa sola
sepulturae sacrae priuatio, cadit in mor-
tuum absentum. - ..' vero sigillatim sint illa quorum cona- ι. Y municationet
389쪽
multicatione cum viatoribus carere possunt fideles defuncti, non erit difficile perspicere , si recurramus per tres series priuationum communicationis, stipetiori capite recensitas. Itaque uniuersa series prima prout eth priuationum ciuilis communicationis &conuictus politici,vel sorensi s. hinc ableganda est,cuconstet mortuos non esse capaces talis commercii nobiscum. In eadem autem serie prout continet priua tionem communicationis externae in rebus sacris, erit qui existimet priuationem aliquam Sacramentorum posse in mortuos cadere,argumeto ducto ex eo quod
legantur aliquado etiam Catholici impertiuille mortuis Eucharistiam ; de quo fuse Basil. Ponc. in variis disp.& Albaspinaeus l. i.observ.fac.cap. 0. Nam quod Haeretici quidam Baptismum mortuis contulerunt,ut plenum impietatis ac sceleris nolo huc adducere. Uideatur Castro v. Baptismus. haer. . & Interpretes i. Cor. is .ad illud, quid facient baptinantur pro mortuit ' Et illud quoque praetereatur, quod Serarius
Opust.de extrema Vnctione,cap. 3. obseruat de Heracleonitis haereticis, qui mortuis impendebant Sacramentum extrcmae Vnctionis. Aptius adduxerim quod aliquos Catholicos, catechumenis vita functis impendiise Baptismi Sacramentum, docet supra Alba- spinaelis. Nihilominus quod Per ii inplicitatem in plerisque C inciliis damnatam, tu sceptum aliquado perperam est, non potest idoneum argumentum suppeditare, quo probetur fideles vita functos posse subire
priuationcm communicationis in Sacramentis. Sane in Concilio Antissio d. cap. ix. & in Synodo Trullaia a cap. 34. & in Conc. Carthag. 3. cap. 6. quae duo loca posteriora notauit Photius in Nomo can. tit. .cap. 7.3
390쪽
vetatur ea sacramentorum administratio facta mortuis , ut concorporarentur Ecclesiae, vel in eam resti
s. Privatio ergo communicationis externae apta cadere in mortuos , alia non est quam priuatio 1epulturae. Eam verbmerit6, excommunicatis vita functis adhaerescere perspicuum est. Nam a quibus per vitam seiuneti fuerint fideles , ab illis post mortem quoque sunt seiungendi. Quidni autem poterit Ecclesiastica potestas dystolos fideles absque exsolutione a vinculis excommunicationis excedentes, mul stare ad eum modum,cum idipsum erga aliquos noxios iure statuat potestas ciuilis, cum mandat eos ob scelera carere Ecclesiastica sepultura, vel etiam abiici insepultos, aut non nisi sepultura asini tumulari 3 Id enim per ciuilem potestatem recte statui, confirmant Maior in A. d. s. q. 4. ad argumenta contra quartam conclusionem, &CouarruviaS 2.var.cap. I. num. II. contra Sylvestrum, vJepulturiet,q. I O. & aliquos Iurisi peritos additistos a Couarruvia. Privationem porro sepulturae quam excommuniςati vita functi subeunt, intelligo I. quoad lotionem, unctiόnem,vestitionem cadaueris : haec enim esset saltem ciuilis cum mortuo communicatio, qua frui nobiscum no debet,ut recta statuit Ioan . And in c.adhacde priuil.n. .& ibid.C Ddin.& Abbas, & Butrio, omnes n. a. Intelligo 2.eandem priuatione,quoad honores funebres. Nec enim licet eos exhibere excommunicatis. 3.eandem intelligo quoad tumulationem in loco sacro , ut habetur c. I cras de sepult.& Clementina. Geod.tit. dcc. quic-que. I. q. .rursusque c. quicussu . hqret.in 6.. aodsi casu au vi , cadauer excomunicati illatum sit in sa- . V s crum.