장음표시 사용
421쪽
dam tempore D. Augustini, ut ipse refert lib. de fide& operibus,cap. . dum vitant stulti vitia in contraria currentes,atiersati truculentiam quorundam praecipitanter ruentium ad excommmicandum, inducere tentarunt excommunicationis reiectionem,quandetus
pemersissimam securitatem Praepositis tribuentes, ut ad eos non pertineat nisi dicere quid cauendum quidve faciendum sis,quidlibet autem qui uefaciat non curare. De malignitate excommumcationis, veritas Cathotica,contra haereticos, obitersupponitur. 1. Non est quod aduersus horum Satanae emisi sariorum impias voces,confirmem iustam vim Ecclesiasticae excommunicationis. Praestitere id iampridem alij, splendide ac plene. Nominatim Robertus Episcopus Arboricensis in opere de Vtroque gladio, toto priore Tomό,stabiliens,potestatem hanc coercitiuam, Ecclesiae a Christo concessam. Rursiisque to-mo 2.theoremate 7 praesertim ad finem. Breuiter,sed non male, Petrus Velitardus aggressit i9. contra Lutherum, quem tunc maxime rurentem, exagitauit. Item Roffensis contra 13a .Lutheri M ticaum:&. Soto in ψὰd. 22. q. I. artic. I. Alphonsus de Castro v. excommunicatio. Salcedo in Praef.crimin.Canon.cap. . II9. Dum. 3. Valetitia Opuic.de excommunicatione
cap. 3 .& alij,quorum prolixis disputationibus praeter' missis tantum dico,quod contra quosdam hac in pasere haereticos , scriptum est I S. Gregorib epistola ad Theochistam patritiam l. s. indici:. 4. epist. 39. f Si
sunt qui dicant quia compulsus quispiam necessitate, si ana
422쪽
s anathematizatus fuerit, anathematis vinculo non tenetur; ipsi testes sunt quia Christiani non sunt: quia ligamenta sanctae Ecclesiar,variis se existimant con albus soluere , ac per hoc nec absolutionem sanctae Ecclesiae quam praestat fidelibus, veram putant, si ligaturas eius veras este , atque valere non testimant. Contra quos diutius disputandum non est , quia despiciendi per omnia & anathematizandi sunt: ut unde veritatem fallere se credunt, inde in peccatis suis veraciter ligentur. Si qui sunt igitur, qui sub nomine Christiano haec quae diximus errorum capitula aut praedicare audent, aut taciti apud semetipsos tenere, hos proculdubio anathematizauimus. J Non addo
plura. Nam nulli saniιm sapit, dubiam cile posse, Ecclesiae hac in parte potestatem , dixit Concilium Meldense sub Sergio Papa,in praefatione.
Fundamenta ex quibus retuli hos impios despicatui habere excommunicationem, sunt plane inania. Nam quod excommunicatio Pontificia vel Episcopalis sit censura Antichristi,verbum est hominis Satanico oestro perciti,& spuma haeretici rabientis. od autem excommunicatio sit poena salui aris & medicinalis , verissimum id quidem est, ut prosequitur
ferre excommunicatione e ste optandam, eius est qui amaristimam potionem, Vel membri truncationem,
quae plerianque salutaris & medicinalis est,censeat cDie in votis habendam. Sane improborum supplicia sunt medicinae, ut Plato in Gorgia,& l.9. de leg.diserte tradit, confirmisque S. Chrysostomus hom. 6. ad popul .Quis tamen dicat,supplicium esse noxio in votis 3 Adde quod excommunicatio potest est e medici
423쪽
natis,caeteris qui pestilente flagellato fiunt sapientes resto ipsi pestilenti,excommunicatio ob eius duritiam,
frequenter non sit medicinalis .Ita habetur ex cap .co ripiantis . 24.q. 3. Denique fortitudo quam Erasmus agnoscit in contemptione excommunicationis , non est vere sortitudo,sed mentis auersae durities;qualem Aristoteles in Celtis memorat, qui aduersus mare infremens armabantur, & vehementissimo Boreae ac procellis sonantibus cedere, imminutae fortitudinis probrum esse arbitrabantur.
Eadem malignitas, generatim monstratur.3. Erronibus dimissis,validissimam confirmationem iusti horroris quo excommunicatio percellere quemque cordatum debet ; ac proinde quod excommunicatio non ut isti blaterabant despuenda,sed omnino pauenda sit,eruamus ex dictis in secundo & te tio capite. Si enim vel tenuiter inspiciamus priuationes omnes quas per excommunicationem inferri probauimus, dubitare non licebit,quin excommunicatio summopere mesuenda sit,quippe poena qua nul-iasit grauior. ut dixit D. August. lio. de corrept. dc
grat.cap. I s . & habetur etiam cap.corripiantur. 24.ol. 3. Plura in eam rem habet Hugolinus tabula 2. de censur.cap.vltimo j. I.num. 8.& 9. Vno Verbo rem complecti possumus,si dicamus, excommunicatum priuari communione sanctorum quantum est in p'testate Ecclesiae. Haec quanta sit calamitas,intelligere generatim licebit ex opposito, siue ex magnis bonis communionii sanctorum,ad quae bona visuque intuenda, adre
424쪽
pendum est e bonis communicationis in naturalibus consideratae.Incredibile sane est,quanta bona adueniant homini ex communicatione cum aliis hominibus. Pauci hoc aduertunt, quia res est quotidiana, nihilque est frequentius quam ut non moueamur solitis, etiamsi admirabilibus, ut D. A ugustinus notauit. Verum 'si cogitatione fingamus aliquem esse in orbe solum, nihil possit eo homine cogitari miserabilius, magisve destitutum bonis & commodis omnibus.'At ex communicatione cum aliis, veniunt homini bona innumera. Ab uno vestem accipit,ab alio calceos. Iste
panem,ille vinum suppeditat. Alius alia subministrat. Hippiam Philosophum exhibet Apuleius a. Florid. initio, omnia sibimet factum. Ipse sartor & sutor, ipse pistor & coquus,ipse denique sibi unus satis superque erat ad cunctanta quidem iactatum, sed falsὁ.Nam ut omnia necessaria prouidere sibi solus potui sie admittatur, tamen materias e quibus necessaria pararet,a se non habebat, sed aliorum ad id laborem desiderabat. Hoc consilio Deus commercia prouidit, & v commerciorum facilior esset ratio, mare & fluuios intersecare terram voluit,quod eleganter de more notauit Theodoretus serm. a.de prouid.dc alii quos adduxi in Scalis gradu s. quamuis aliter, sed minus vere sensit S. Ambros.l.de Elia c. 19. Ipsae gentes quae Deum non nouerunt, communicationem cum aliis, tanquam rem utilem imo necessariam, cupidissime quaerunt &lexantur, ut ratiocinatur S. Basilius epist. 77.telligimus ergo ex his, quanti sit communicatio in
, ' . Inde vero facile est cum S. Basilio dicta epiast'la II. assurgere ad perspiciendum,quanti sit communio
425쪽
munio Sanctorum. Non enim minus homo homini confert quoad supernaruralia, quam quoad naturalia& humana. Quam in rem expendendum diligenter est, quantopere ad virtutem parandam,& magnos in ea progressus faciendos conterat conuictus aliorum. aiane causa erat, cur Apostolus Hebr.io.fideles hor- rtetur ad non deserendam collectionem, sed frequentandos assidue sacros conuentus, quod inde valde ese lient in fide & charitate confirmandi, ut S. quoque l1gnacius idipsum Smymensibus & Ephesiis incul- lcans, tradidit.Sed pulchre S.Chrysostomus ibid.hom.
39. Quid est non deserentes congregationem no stram3Nouit ex conuentu & ex congregatione, mul tam esse vim. enim sunt inquit) duo , am tres rure i in nomine meo , illic sam in medio eorum. Et rurtius, ct omnium erat anima una, ct corum m. Non autem sellim hoc, sed etiam quod augetur charitas per congregationem. Si augeatur autem chari, necesse est ut etiam augeantur quae sunt Dei. Et oratio sinquit flebat e intermissione apopulo.Et ru 2us,ut i unumsicut nos.J Et mox quod subdit Apo- , itolus,ut se consolentur,ipse legit; Et consideremus i
uicem tu prouocationem charitatis ct bonorum operum:
quod sic glossat. Nouit hoc quoque fieri ab eorum
c gregatione. Quomodo enim ferrum,serrum acuit, ita etiam conuentus auget charitatem. Nam si lapis Vidi attritus ignem emittit quato magis anima animae admixta3Sed no dicit ad aemulatione, sed ad prouo que charitatis, ut magis diligant, & diligantur: ω, Onorum operum vi capiant aemulationem. Facere habet ad docendum quam dia
ςςxς. Multos vos quoque habetis doctores, hoc in multitudine
426쪽
multitudine facientes per opera. J Rursus paulo post candem sententiam regustans. Addit inquit id quod
est perfectum. nempe charitatem, non deserentes coli elionem nostra sicut consuetudinis est quibus .rm.Quia, quidam faciunt & scindunt concilia ac conuentus. I rater enim a fratre adiutus, est sicut urbs munita.Sed consideremus inuicem in prouocationem charitatis: utpote diligamus diligamur. Nam a charitate fiunt bona opera. Magnum bonum est convcntus, ac congregatio. Ipsa enim eam claaritatem reddit ardentiorem , dc ex ipsi omnia nascuntur bona. Nullum est enim bonum quod non sit charitatis. Bona pars disputationis quam S. Basilius regula 7. cx fusioribus instituit ad monstranda vitae 1bcialis commoda, huc plane facit. Haec generatim dicta de
bonis communicationis sanctorum, generatim quoquc demonstrant, sublatae sanctorum communicationis quanta sint mala, quamque formidandusapienti sit in eam incidere calamitate,quae tot & tantis commodis communicationis illius hominem spoliet. Sed vi haec sint perspectiora,descendendum est ad specia-lciri expensionem priuationum,quas excommunicatio infert homini , recurrendo series capite secundo e tertio propositas, & librando mala de damna quo
ibi, tantum quoad an est, recensuimus : Sic enim ima mensam cladem quam excommunicatio invehit, agnoscere licebit. Ducendum vero crit initium ab expensione damnorum, quae excommunicatio infert viventibus, Ut vidimus cap. 2. subiungeturque consideratio malorum quae mortui fideles subcunt per excommunicationem de quibus c. s.
427쪽
sit, priuari excommunicatione emterna humana. s. Privatio communicationis externae quoad humanum & politicum conuictum, quam in prima acie cap. χ. locauimus, si bcnc attendatur,est omnino referta aerumnarum & calamitatis. QAantum enim iest,interdici alicui omnium consuetudine 3Hoc plane laliud esse non videtur, quam exui vita hominis, S veluti in feret statum redigi.Quod inim habetur apud
Philosophum i . Polit. c. 2. & ex Heraclito refertur a Stobaeo serm. 3. homo Fositarius, aut Deus, aut fera HE.
Nec dissimile est illud quod cum laude refert Guliel.
Paris. 2.2.de uniuerso, c.9i.Vita sine socio,vita leonis, aut lupi est. Hominis quippe est,socialem vitam ducere, & quae animo ipse agitauerit,cum aliis conferre per sermonem &Collocutionem. Eaque ex causa,sermonis facultatem solus accUit, adeo nexam cum vi intelligendi,ut de Philonis sententia,non secus se ha- beat ad eam , quam germana soror ad sororem, vel quam frater ad fratrem .Prosterea enim l.quod deterius potiori insidietur, Mosem & Aarone accipit pro symbolis intellectus & sermocinatricis facultatis, ut quemadmodum Aaron fratri Mosi interpres datus est, ita & facultas loquendi, intelligentiae tanquam germanae subserui. it. Idem libro de somnis, tractans legem de pignore reddendo , sermonis usum atquC praestantiam splendide & copiose aperit.Cui ergo se monis usus eripitur, quod iis contingit qui Procul ab omnibus secedere iubentur,& quorum collocutione prohibentur caeteri nam aliis aures obstruentibus,
428쪽
sermo,aeris inanis verberatio fuerit:)ad statum prope ferinum rediguntur,omnibus exclusi bonis quae alio- γ rum ingenia cxcogitare per fermonem promere possunt. Nec si admisimus,infideles non vetari cu ex- lc5municato agere S colloqui, eo quod interdicctum . . :communicationis cum cxcommunicato, ad eos quisoris sunt non extendatur, censendum est inde mul- tum decedere de incommodo proposito:Imo teterri- ma excommunicationis facies agnoscenda inde est,
cum S. Chry sostomo hom. 2 s. in ad Hebr. quod Ecclesia velit,suos plus ab excommunicato quam ab infideli abhorrere. Deinde haec est quaedam ad bestialem conuictum relegatio. Quid enim aliud sunt infideles quam bestiae quaedam, quibus non est intelle- istus 3 Alibi dicuntur qui non nempe quod exterius praeferunt, hoc est homines. Scatent Scripturae, huiusmodi locutionibus de bestiali S ferino statu infidelium. Itaque cui sola cum infidelibus comunicatio permittitur,commercium tantum cum bestiis humanam personam praeferentibus indulgetur. Noli plus protecto ab huiusmodi hominum laruis, de Deo et vero hominis fine , de hominis officiis & debita humanae vitae conformatione audire licebit, quam a bestiis si iuxta Pythagoricum commentum colloqui
cum eis concederetur. Quare Videmur posse iurecon-
cludere , eum in quem gladij Ecclesiastici mucro cxeritur,ad bestiarum statum redigi, & vitae humanae '.
. Facile est alia prae terea ratiotic aperire , quo
429쪽
pacho qui excommunicatur,vita humana spolietur ex hoc primo capite priuationum in quo versamur, seu ex interdicto communicationis ciuilis & conuictus Immani.Mulcstatur enim morte ciuili,& quidem longe atrociore, quam quae eo nomine a Iurisperitis est insignita. Exilium illi denominant mortem ciuilem, quod per exilium homo procul a patria & a notis statuatur. Id cnim non secus csse videtur, quam morte multari. Et fine Philo l.de Abraham, curei dixistet, exilium esse poenam a capitali secundam, corrigens quod scripserat,addit,videri potius exilium aliquanto grauius extremo supplicio, & pro una morte inferre innumeras, quod non sit vita quae absque notorum consiletudine, inter ignotos exigitur. At nemo vnquam tam asperum tamque immite sustinuit exilium, quam qui excommunicatur. Nam qui fit extorris e patria, quocunque commigret, alios inuenit plerunque lectiores & probatiores quibuscum degat, & vitam iucunditis quam in patria exigat : Vt propterea non multum pertirpe cruciet vel angat exulem,qubd: a patria & prioribus necessitudinibus remouetur. Quinetiam ut Seneca in Consol. ad Heluiam cap. praeclare prosequitur, in urbibus populosis, maxima mortalium pars eodem est loco quo exules, id est peregrina. Dulcis quidem est sensus patriae, ac vel si ni- dus rupi affixus & Ithaca quaedam sit , pectus mul- cet, ut est apud S. Augustinum serm. 68. de temp. dc apud S. Ambrosium serm. 8s .aliosque adductos L .de
Virtvt.num.4Oo.& seqq. Experientia tamen testatur,
plerisque eam dulcedinem facile desipere , ubi primum alibi sedes fixerint, & vel affinitate contracta, vel coalitu amicitiae,uouas inierint consiletudines.At
430쪽
qui excommunicatur , quocunque tandem migret, quia omnium societate prohibetur, Vere exul & extorris ubique est. lino quia ex solo patrio non truditur, eo durius Vitam exigere cogitur, quod inter ri . tos tanquam ignotus , ac velut omnium peripsema versatur.Alexander I .epistola I .mortem hanc ciuilem dc exilium exc5municati,diserte agnoscit.Obstruens enim sui ait) vocem accusatoribus Episcoporum, dicit,scire se, eos quippe excommunicatos, diuinis acti bus mortuos esse, hoc est esse quoad Deum mortuos, ct perpetua notari infamia, ac exilio dignos iudicari nitimo. Vocat exilium finitimum excommunicationem, ut recte interpretatus est Turrianus lib. I. contra Magdeburg .c. 22.quod qui excommun atur,non pellatur in oras longinquas, ac ne extra suam quidem ciuitatem ablegetur, sed tamen ita intra ciuitatem degat, ut omnium consortio abstinere iubeatur,
quod est subire exilium finitimum. Idem voluit Bart.
in l. 2. de publ.iud. cum deportato. Quamuis aute repetit.in l. C. de sacros.Ecclesn. s.secernat eX- communicatione ab exilio,agnoscit tamen esse interea affinitatem.Glost .ad clastoralis. de appeti.& Ioan .
catum aequiparant relegato. Vt ut sit, nam hae comparationes cauillis sunt obnoxiae,ut infra videbimus cxcom numicatus perinde ac extorris & exul, debet haberi mortuus ciuiliter, nec minus ei statui potest
cenotaphium, quam desertoribus philosophiae apud Py thagoraeos, ut eos letho datos significarent, iuxta
Origenem l. 2.contra Celsum .FCedet sane excommunicatus,vi apud S. Brigittam l. 7.reuelat .cap.87. diui-