장음표시 사용
671쪽
Ec ipsi consulimus, S: fieri volumus ad aliorum cor- telitonem. Deinceps paterna tua sanctitas , nos adhortetur,& moneat,non item condemnet segregans, quasi expertes nec ulli acquiescentes ordini,a Christi grege, & intaminata communione pretiosi Corporis& Sanguinis ipsius, quando reliqui omnes horum perceptione censentur digni.Id enim ut fieret ab istis aduersus B.Ioannem, aegre nec malevolo animo permisimus. Sed enim ipsi efflagitamus a vobis condonari veniam, pro eo quod inique gessimus. Quod si nos adoriente rursus morbo altero,Verbere opus fuerit, pro modo delictorum moderata castigatione utitor , non item cam ipsi deprecabimur aut excusabimus: Immb eam correptionem Domini, expromptet alacriter sustinebimus, non subtrahemus, aut de- flectemus ab ea. suem eni diligit Dominus, castigat, iuxta Apostolum.Tantum est,Vt ne priuemur salut pribus symbolis. De filia autem tua Eudoxia, noueris Pater, pro modo suae offense vicem poenae haud me- G diocrem ei rependisse. Quo facto contigit,ut per eam et afflictionem,& moerorem animi,deliquio,& languore tabescens in lectulo decumbat. Itaque & eam red-. dito dignam, ne hinc emigret, exors sanctorum my-' steriorum Saluatoris nostri Dei. Ne illi multivariam irroges vltricem poenam.Non enim percutit Deus bis
. in idipsum. J . g. Arcadij filius Theodosii magni nepos, Iunior
Theodosius, & ipse Imperator, quanto excommuni- ,.. Eationis horrore tangeretur, argumento est,quod ad G nomen evanidum excommunicatiores a Monacho nullam ob causa goneam, ac ex nulla potestate vi- bratae, adeo perculsus est , ut quiescere nequiverit
672쪽
donec solucretiit . Rem describit Niceph. l. I .c. 4. 5 his verbis Tlaeodoretus l. s. histor. c. 36. Vir quidam
vitam excolens monasticam animo paulo audaciore
praeditus,ad Imperatorem rei cuiusdam petendae gratia accedit. Quod cum saepius frustra fecisset,Imperatori Ecclesiastica interdicit communione, vincul6que Ecclesiae ei inicino, discedit. Imperator 'utem fide cum primis excellens, accedens ad palatium , cum tempus instaret conuiuij , SI Omnes conuiuae, adessent, dixit se non prius capturum cibum, quam Ecclesiae vinculo solueretur.Proinde unum ex familiarissimis ad Episcopum mittit, oratum , ut potestatem faciat et,qui ipsum ligauerat, vinculo soluendi. Cum autem Episcopus respondisset, non debere cuiusque vinculum admittere , significassetque eum solutum est e,non tamen solutione illa contentus est,donec ille qui eum ligauerat, magno cum labore conquisitus, communioni illum restituisset. Eiusmodi namque. erat Imperatoris erga leges diuinas fides.JExemplum tantae in Theodosio teneritudinis conscientiar, aemulatus est Theodosius Abbas apud Surium t . Nam ab uno quodam suorum Monachorum
quem excommunicarat, vicissim percussiis excommunicatione, noluit ad altare accedere , quin prius
9. Desiderius Rex Longobardorum, homo cordatus, S in rebus gerendis acer ac solers, sed perfidus ac impius, & ad regni fines proferendos omnia diuina & humana iura calcare paratus,cum in progressioue ad Romanam urbem vastandam , Adriani Papaenuncios dc exemplar intorti in cum anathematis,nisi
regrederetur, accepisiet; perinde ac si dc coelo ictus
673쪽
fulmine esset, ingenti horrore correptus,cum esset in manibus certa Vict Oria, praecisis moris omnibus confestim repedavit. Rem gestam miraculo vix absimilem, narrat Anastasius in Adriano I. M Bhron. anno
Henricum Iri. Imperatorem , quantus inuaserit excommunicationis timor,quanta fecerit & sustinuerit, ut gladium Ecclesiastisum defuseret, fusissime persequitu; Albertus Pighius I. s.Eccles.hierar.cap. 2. Quodque mage mirum est, fuit Henricus, perditissime deprauatis & homine potius Paganissimo quam Christiano Imperatore dignis moribus: insipientiae veru consummatae, ec ad summum prouectae fastigium. Probra eius,ex multis illius aeui historicis delibauit Bellarminus l. . de Rom. Pont. c. I 3. diligenter Baronius ab apno Christi praesertim Io 3. In excommunicationis tamen timore & horrore sapuit, νtiamsi fructus dignos timoris illius non ediderit. Sunt qui eum timorem,mere seruiliter seruilem,semper fuisse velint, nec ex fusa spiritualis exiiij profectum. S ed cum Dei solius sit scrutari corda, iubens illis hoc iudicium permitto ,mihi non arro. . io. Otho Imperator Henrici aucu pis filius,Pri ceps alioqui circunspectissimus,ausus falcem in alienam messem immittere,& Episcopatum e loco humiliore transferre Masdeburgum t, Bernaraum virum
sanctum Halberstarunsem Episcopmn , qui suae
Dioecesi eripi Magdeburgensem parochiam aegre ferebat , obsistentem expertus, eum dedit in vincula.
. Sed ab illo paulo post excommunicatione percussus, rediit ad cor, & impacti Ecclesiastici gladij vim ext
mescens, quaecRnque contra ius fasque susceperat, Teuocauit;
674쪽
reuocauit ; & Pontifici vinculis liberato, per omnias missus,eum perhonorifice habuit, quanti apud sest excommunicatio , & verbis & factis teΚtus Describit fusὰ rem gestam Albertus Krant2 ius i. .
Saxon. cap. 7. & Brendebach. l. s. collation. facrarcap. 2 s. ii. Petrus Rex Aragonum , a Martino IV. Honorio item Iy. excommunicatione percussus ad extrema venienS , quanto contractae excommunicationis horrore sit correptus , quanta spoponderit , & ad quam multa iuratus se deieceritri illis nexibus expediretur , legere licet apud Hieronymum Curitam l. . annal. cap. r. Andronicus , Pentapoleos' AEgypti Prouinciae pr'fectus , tametsi minoris qaam superiores dignitatis , tamen iisdem accenseri ratione muneris potest. Homo serus & immanibus crudelitatibus nobilis , ut apud Synesium legere licet , ab ipso Synesio excommi, nicatus , & in scelerum poenitentiam munere deiectus , excommunicationem adeo extimuit , Ut Synesio paruerit per om nia ; laudarique postmodiam, eiusdem Synesi quem scelerum ultorem ἀxpertus erat commendatione
675쪽
rudaeis auoque, excommunicationem horroriseissa
cunque libris hanae excommunicationis adum- brationem,refugerint.1 PE N s vi Christianorum ad excolvin nic -tionis nomen horrescentium, adiungo sen- Tuntadeorum .Et addedus quoque obitet erit sensus Ethnicoru,qui tametsi no nisi qualecunque excomunicationis nostrae imagine habuerunt,eam tame summopere sunt auersati. utrunque breuiter exequamur.
Apud Iudaeos usu receptam sui ste excommunicationem quod nunc assumo docuit verbis illis Gregorius Nyssonus, sub finem orationis de moderate ferendis cprehensionibus, agens cum sauciato ob intortam excommunicationem. Nc legregationem arbitreris cise ab Episcoporum audacia pro se lam. Paterna lex est, antiqua Ecclesiae regula, quae a lege traxit originem,&in gratia obtinuit.J Obseruauit rectδRobcrtus Arboricensis tomo 2. de Vtroque gladio, theorem. I. poenam excommunicationIS, IIS qui non venirent iuxta principum consilium intra riduum, suisse iam olim inter Iudaeos statutam. I .Esdrae c. IO. De Christi aetate, idem constat ex Ioan . I 6. verbis Il- D. Absque SInagogis facient vosatem ex illis alus Ver-
676쪽
bis cap. Iri. ει principibus multi crediderunt in eum,sed propter Phariseos non confitebantur, ut e Synagoga non eiicerentur. Capite item 9.parentes caeci nati,non sunt ausi Christum glorificare. Iam eoim conspirauerant
Iudai, vis quis eum confiteretur esse christum, extra Synagogam feret. In his locis, feri extra Dua Nam, , aliud non est quam excommimicari. Quia cum Synagoga apud Iudaeos, interdum significaret locum lacrum,quo conueniebant adorandum & audiendum verbum Dei: alias vero sgnificaret congregationem fidelium legem Mosis profitentium ut multis Scripturae locis demonstrat Toletus in c. I a. loann. annot. 2.
similem homonymiam apud nos habet vox Ecclesia ;) utramuis notionem subiicere Placeat voci Synagoga, aeque significabitur ea exclusio quam formaliter infert excommunicatio. Sane in Concilio 1. Nicaeno, αμσυνάγωγον tumiitru pro co quod nunc dicimus excommunicari, & pelli ab Ecclesia. Malue Lunt enim maiores nostri,putius usurpare nomen Ecclesia, pro voce SInagoga ; quod hoc nomen pecuinum ac brutum genium, potius quam rationalem l gi gratiae & libertatis consentaneum praeserat, UL Ob-1eruauit S. Augustinus sub initium Pialmi . Apud Lucam c. 6.Christus Dominus eundem sensum quem eiectioni e Synagoga subiecimus,substrauit verbos parandi, dicens, beati eritis, cum vos oderint homines, ct cum separauerint vos. Haec enim separatio est illa ipsa eiectio e Synagoga , de qua illis aliis locis est sermo. Vnde apud veteres Christianos , αφορίζεος id est , separari, non aliud sonat, quam excommunicari, ut liquet ex canon. 3 r. & 64. & 8 . Apostolorum,& ex plerisque Canonibus Trullanis. Et videtur
677쪽
etiam posse eodem sensu accipi separatio illa & eie-
ctio caeci nati apud Ioannem, cum ait cap. 9. ct eiec runt eumfo . Quod enim constitutum esset apud Iudaeos, ut quisquis IESU Μ fateretur esse Christum, extra Synagogam fieret, id est c coetu fidelium elice
retur, dc excommunicaretur ἱ Caecus autem ad mira -
culti acer & constans esset in praedicanda illa veritate Iudaeorum primoribus tantopere exosa,& fidei gutta aduersus nubem incredulorum intrepide consisteret, ut scite homilia de eo dixit S. Chrysostomus , non male Lyranus, & Franciscus Lucas, ac Toletus ibi,
eam eiectionem de excommunicatione accipiunt.
Quanquam facile etiam posset ea eiectio intelligi desola expulsione caeci e concilio ad quod fuerat aduocatus : non ferentibus magnatibus illis superbiae typho tumentibus, infimae sortis hominem, & totum ut aiebant) in peccatis natum sibi obstrepere tanta libertate, & I E s v Μ contra ipsorum decreta, asserere Christum. Vt ut vero accipiatur ea caeci eiectio, satis superque constat, viguisse apud Hebraeos ante legem
gratiae,usum excommunicationis.
a. Iam superius aliquoties monui,no fuisse quide apud Iudςos excommunicationem adetquate ac plene similem excommunicationi Christianae,cuius pars &quidem non exigua,est exclusio a participatione thesauri Ecclesiastici per indulgentias , & ab usu Sacramentalium communibus illis diuitiis resertorum; quo thesauro & opibus intra sacramentalia veluti abditis fas nunc est Christianis potiri. Olim autem non sic. Nam ante Christum, quamuis esset in Ecclesia thesaurus satisfactionum sanctis superabundantium, ut plane habetur ex Clemente v I. in extrau. vrige
678쪽
I 8 .tamen supernaturalis potestas dispensandi thesaurum illum, deerat Synagogae rectoribus: quia Deus statuerat,vi communium illorum bonorum inchoata accumulatio perstaret intacta, & in nullius bonum cederet,quousque per Christum constinam retui;cuius meritis & satisfactionibus actu appensis immensa accessio thesauro illi sacha est , & inexhaustibili eius opulentiae prouisum. Cum ergo thesaurus tunc inchoatus , estet thesaurus inuisus, & in sola Dei acceptatione manens, perstaret illibatus, claue ad eius reclusionem & distributionem negata Iudaicis Pontificibus ; manifestὸ sequitur, excommunicationem Iudaicam non privasse participatione illotum bonorum, sicut facit Christiana.Caeteris bonis fidelium Iudaeorum, pura sacramentorum legalium usurpationes precum communium & sacrificiorum fructu , con-1uetudine fidelium, aliisque circa Christianos recen sitis, quatenus priuauerit Iudaica excommunicatio; iam supra est declaratum. nunc
3. Rectὸ igitur assumebatii, Hisse apud Iudaeos
viam excommunicationis,& ante Christiam,& ipsius Christi aeuo. obseruant autem Deirio in c. I. Thren. v. II. ac Drusius lib. I. qq. Hebraic. in s. multiplieeni Hebraeis priscis fuisse excommunicationem. Detrici Eliam Levitem in Tisia, & alios profert , qui Iudai-aam excommunicationem statuerunt fuisse triplicem ; nempe Niddon, Cherem dc Sisamatha. Prima, omnium leuissima, continebatur remotione sola 1R R 4 caeteaiss
679쪽
caeteris,pi opter immunditiam aliquam.Secunda,quq . deuotionem & duas inferebat,grauiori culpae rependebatur , cum reus noxam expiare pcr poenitentiam neglexerat.Tertia,erat picna & integra hominis tanquam spiritualiter plane mortui, exclusio a quacunque prorsus communicatione ciuili & lacra, propter pervicaciam & Obtirmatione in scelere.Quod denotat notatio vocis, & notio. Idem enim sonatshamatis,ac,tu rebellis. Alij tamen derivantes vocem illam ex Fam & mitta, idem significare volunt, ac ibi mors. Denique alii, unico,m,efferuntsamatha: voluntque senium este, Dominus venit. quod iuxta ea quae superius dicta stini de voce maranatha, horribilis iudicii deminciationem insinuat. Totidem ergo fuerunt Olim apud Iudaeos, species aut modi excommunic
tionis. Sed & iam orto Christianismi Sole, usurpasse
Iudaeos excommunicationem, constat ex Nouella I o. ubi Imperator grauiter vetans secundas Iudaeorum deuteroses, cillas ipsas quas S. Hieronymus q. I o.ad Algasiam, adeo foedas & spurcas fuisse refert, , addit; neque licentiam habebunt ij,qui ab eis maiores omnibus Archipherecitae aut Presbyteri, forsitan vel Magistri appellantur;perinoeis aliquibus aut an thematismis,hoc prohabere. JPerinam Grςca voce'dixit, quas Latine dicimus cens as, & praesertim ex
Apud colluuiem hodiernorum Hebraeorum, usus quoque est excommunicationis , eamque plerunque Christiantia Hebraeum intorqueri curant, si contingat non poste ab eo extorqueri debita.Ritum, hunc esse accepi. Poppa vestibus inter eos sacris vinietus,eduecto ex armario volumine Mosaicae legis,am-
680쪽
bonem conscendit, & sinu complexum tenens volu-'men , contiestatus Deum viventem Regem mundi, ' Angelos eius, Sanct6sque omnes,adhibita per eosde& per commune bonum adiuratione, obtestatur eum de quo excommunicando agitur,Vt fideliter exequa tur quod mandabitur nomine eius qui excommuni cationem impetrauit. Id ni praestare sit paratus, Verba horrifici carminis occipiens,Vibilat in eum maledi- sta,quaecunque in Scripturis extant atrocillima. Imprecatur inquam illi,analiacma Iericunthinum,& maledictum quo Elisaeus percussit petulantes pueros, quod Saul strinxit in eos qui iussis a se propositis non obtemperarent. Denique in eum torquCt omnia maledicta quae si ripta sunt in libro legis,& quae prophetice vibrata sunt Psal. Io 8. quae singulatim dc vel batim pronunciantur a versu s. ad 18. addita obsecratione, Ut Deus nomen eius de terra Viventium eradat, quae obsignatur particula optandi Amen. Subsequitur 3ombus aenei tormenti,unius,Vel etiam plurium, qui identidem repetita displosione renouatur , in prolixa iteratione earundem maledictionum, verbis nonnihil diicrepantibus, eadem tamen semper sἡn
diuantus eius horror , apud Fem.
s. Iam quanto horrori esset Iudaeis antiquis excommunicatio, quod erat alstrum supra propositum& hic praecipue quaesitum, conicietura duci potest,cxiis quae de Iudaeorum reccssu a Christo ne extra synagogam fierent, supra adduximus. Magnum reuera ait S.Cyrillus i. , . in Ioan .c. ΣΟ.)apud Iudaeos OpprO