De Graeci sermonis nominum deminutione et amplificatione flexorum forma atque usu scripsit Ludovicus Ianson

발행: 1869년

분량: 110페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

L. tali son: de Graeci sermonis nominum deminutione 'TiovVὶ osso debebat, neque signiscatione deminutivum esse, iam decrevit Lobeckius ad Butim anni granani. l. l. deinde ΠεbiOV quod technicus, ut a deminutivo πεbi Ov distingueretur, irrationali signasse accentu supra iam commemoravimus, denique χOpiOV scorium) paro I. vulgo denotatum, nullam huius an o maliae causam eum videatur habere, nunc a recenti Oribus texieographis luciλΟΥ τεpou proparox. scribi coeptum est. verum deminutiva quae passim in libris vitiose scripta reperiuntur, sunt θυylου, λυpto , cκαφlOV, CKUφlOV. ac 0υpi OV et λ UpiOV oh eam rem iam notata sunt a Schaesero ad Greg. Cor. 28. dein de nominis cκώφiou diversorum nominum confusione cKagiioV et cκαφε iov, cuius loco etiam κα*iOV scribebatur, perspicuitas infirmata est. nam illud cum sit deminutivum vocis et cK6φη et cxti*oc, utriusque vocabuli significationis particeps esse oportebat . at alpei significatio quamvis huic voculae genuina, frustra in Atticorum qui lem, quae adhuc exstant, scriptis quaeritur, sed apud citeriores scriptores, ut apud Theophrastum, alios. sed cum

Atticorum fuerit poeuli quoddam genus - es. Eupolik ap. Poll. H 45. Ath. IV 142 h. XI 475 - Aristophanes illud Thesin. 630 haud mihio

iocans mamulam appellavit, unde scaphium apud Iuvenalem sal. 6, 262. inde patet ratio qua sit factum, ut etiam tonsurae genus per metonymiam 'l eo significaretur. cf. AP. ap. IIarpocr. 269, 25 et schol. Ar. av.

806 ubi ab altero huius tonsurae modo sκqrroc s. κqπlOVὶ discriminatur. cf. schol. Lue. Lex. 5. Ilesychius denique, qui Victor. A r. l. c. scholia stem exscripsit, diversissima miscet cKti piOV dicens π OV καi εlboc κουρὰc Tlic ἐπὶ κεφαλῆc. - Immo cKaφεiOV, priore significatione, per diplithongum seribendum erat, ut scriptum est in Aia. Re h. 1, 62, 9

mum invenit usum. Horum vero deminutivorum ne elevetur claritas, nomina, quorum radices exirent in vocales, hac terminatione deminui non solebant. tamen excipiuntur non modo tertiae nexi0nis nomina neutra, ut βακiov, βυΥ-χiOV, TapixtOV, quorum c0rpori, stirpis vocali ε suppressa, terminatio - iov annectebatur, sed etiam quae dicuntur propria in -lu cadentia, quae Atticorum more primitivorum luco in usum venerunt communem, e L

27ὶ vauciou quo Τgetaos Veg. H. B 87 inconcinno usus est, re Ino vulgari, qua demin. a primitivorum genetivis gignuntur, non destruet. 28ὶ pariter minus recte cκαφε iov scriptum pro cκd OV RP. Plutarchum Num. 9 ed. Schaes..do spoculo, quo ignis splendor repercutitur. es. infru.

32쪽

tius quam a deminutivi notione prosectum videtur. cf. supra.

igitur significantur anguillae, cf. supra. nam deminutivum vocis ἔΥxελυc est crχελύbiov cs. Ampliis ap. Alli. 290 . Ephipp. ib. 256'. similiter corruptum est opul0ia ex opul0εia ubi carnes significantur. Tum cκαλλiOV, quod propa r. scriptum ex Phileta citatur ab Ath. XI 501 cκθλλ iov, κυλici ou Miκ9OV, ib CirεvbOυciv AlOλεic. verum prototypoli, quod huic voculae subicitur, cxhλic una liquida ap. Ηes. denotatum, illius primitivum dici nequit, atque dissicile est de uno nomine, quod propriae dialecto adscribitur, certi quid statuere. Tum vocab. Alexidis Tpoφώλia apud Athenaeum, quod non potest proficisci a Tpoga Mic, sine dubio syncopatum ex TyOφuλidlOV, comparandum illud cum uti pi Ov Galeni. restat ergo extremae Graeci latis vocabulum Gio v 'ὶ, iam propter accentus genus e deminutivis eiciendum, solita illa terminationis mutatione formatum, quod regulam supra propositam vix destruet, qua nulla in -iOV deminutiva ab appellativis pure flectendis fuerint formala. sic λoibOphμ6Tiou deminutivum vocis λoibopia assertur ab Aristotele ritet. 3 ex Aristophane. atque uvTλioV quodox Aristophane et Epilyco in An. BeLk. 411,19 citatur, non est deminutivum vocis θολia sed durλiavTληrrip a recentioribus Graecis vocatum. similiter se habent chrtiou i. e. os sepiae et cylΠiu. cf. schol, Lur. Andr. 1241. Sed qui in sermone deminutivis usi fuerunt, cum maxime id spectare videantur, ut risum vel iocum movere velint, mirum esse potest, si aliquot voces deminutiva terminatione distinctae potestatem exuisse videntur deminutivam. ne igitur dicam multos labentis Graecitatis scrip - 29 cetera in -iov bi syllaba Minou s. MusoV, lov. GOv, 0piov, plovnomo erit qui ad deminutivorum formam reserat, quippe quibus maximam Pnrtem, ad quae possint revocari, desint nomina Primitiva.

33쪽

L. lanson: de Graeci se rationis ii uiuilium lieni inuti Orietores item iniitiva pro pri initivis perperam usurpasse, ut Ioannes evali gelista 6, 26 Πλoicipia quae navigia ab eodem non ita multo post πλOita vocantur, id. 18, 10 il Tapiou pro ου c. id. 25, 29 o litipiov pro Oφου. id. 21, 18 Π popuTiu pro IrpopaTu: item M. Antoninus coiiam. V 4 ed.

At ille pariter qui Graeci vocibus origine Latinis in Operilius suis utebantur, eas ut dein titutiva effutire solebant, ut occopiov I'lui. Ar. 4 cs. Lob. ad Phryn. 211, quin etiam ipsi storentioris aetatis seriptores rei natura iud ueti interdum usi sunt deminutivis, quibus nulla prorsus hypocorismi quem modo descripsimus nuta exprimi vi letur. cf. in Ira. huius autem rei causam ubi quaerimus, alia in primitivorum vel exauctoratorum vel comptiori orationi alienorum, ut hκoveti OV, KOcκυλμ6Tia, b μὰ TlOV, cubiculum dorniitorium, ivti Tiou apud Lilicos in quidem, q3ubpoxia es. Diosc. V 119. schol. Theocr. XII 24, alia numero admodum pauca, quotiescumque primitivorum nominativi communi exciderant usu, horum provincias Suscipere coeperunt, ut lutou, tipui OV. quam ob rem insequenti tempore accidit, ut qui artem aliquam factitando de huius nominibus apte denotandis cogitarent, ut philosophi vel quilibet doctrinae alicuius profess0res, medici, opifices, quippe qui rerum notiones instrumentave aut universe opera manu facta nomine aliquo essent

insignituri, vocabula, quibus substantia quaedam vel materia indicabatur, primigenia, propriae illi terminationis vim ac potestatem minus reminiscentes deminutivorum similibus notis terminaverint . huc accessit quae a technicis dicitur metonymia, qua ei iusmodi nomina propter nominis derivati, quae cum voce primigenia intercedebat, similitudinem, hutiismodi estigies ac simulacra cum nominibus afficerentur, deminutive notari con

NOMINA IN -lON CADENTIA A SIGNIFICATIONE DEMINUTIVORUM PROFECTA CERTAM DEFINITAMQUE NACTA POTESTATEM.

ssorum nominum agmen ducit x piov, duplex possidens prototypon, a deminutiva natura repetendum, ut ap. Hipp. 1, 38 P0es. υπὲν Titivmpεvdiv x DpiOV. lndeque de librorum locis ap. Thuc. 1, 37. Her. II 117. hine eius significatio latius patebat, ut de castello apud Plat. Gorg. 455 et ipso de praedio apud Xen. An. V 5, 11. Huius quoque ordinis est γε πεbi Ov, fundus, a Schweigh. apud uer. VI l 2, 8 γε Πεhiae v emendatum pro Tεα Πεd V quod est in uno

Sacrosti libro scriptum. Idem statuendum est de vocibus usui communi peculiaribus, velut

30) mirari licet quod ionico v. Gμα Hippocrates semel usus est, Attico contra lμθTiou saepissime.

34쪽

et a millitie attolle flexortitia sol illa atque usu.rru'ακεlytεVa re si situ in , uti te tiroverbi uiti illud: diro καλω καὶ 6 pir-Klου ap. scliol. Λr. Ran. 122 i. e. ex laqueo et scabillo, scilicet pendere. Pariter O06Vwv, medicorum vocula, de linteo carpto emplastris supponendo. cf. Polyh. V 89. Vt 23. Diod. Sic. V 12. Luc. Phil. 34. Horum non disparia sunt artis aut in ei licae aut herbariae vocabula certo iam usu definita, ut cibi ou cuiu est pulticae mali putamen cf. Λ r.

dam eae SeSamo paratum. cf. Bekh. an. 230. Simili modo tractanda videntur nomina quibus varia supelleae indicatur, vasa potissimum et quae iis sunt similia usu cotidiano ita trita,

ile quibus supra expositum est. Similiter taxandae sunt voces quibus hominum aetates describuntur, ut laεiptigiOv ita comparatum, ut inde veluti a VεαVicKOc νε-lcκευε-c0ui es infra, sic ab illo MeipuκRubric μεlpuKiεUεc0ai propagarentur, conserendum illud cum παibiov quod et ipsum e re nata ut deminutio clarius appareret, cum ad i. MiKpou interdum copulabatur, ut ab Isaeo

Haec quidem forma sua quamvis deminutiva cum primitivis ita congruunt, ut si alterum pro altero positum fuerit in notionum sive signiscationum coususione nemo haesitaverit.

35쪽

2 , L. tali soli: de Graeci sermonis nominum idem inuti0no Eadem lamen trii lina pendenda sunt, quae per in elonymiam quae dicitur in forma deminutiva suam acceperunt nominationem; cuius generis supra citata sunt, cKuq iOV cum a medicis de calva dicebatur, cκὰ-φiov non tantum de tonsurae cuiusdam modo, sed etiam de speculo quo ignis splendor repercutitur: cl. Plui. Num. 9 ed. Selia es. xoi piovpudendis muliebribus, es. Ar. Vesp. 1353, et varii generis alia nomina, quae deminutiva sorma expressa lianc a primitivis suis abhorrentem signili rationem accepisse apparet, qualia sunt:

519. βομβυκὶα num. pl. insecta a bombo quem Iaciunt denominata cs Arist. H. A. V 24. pocTpυxiOV cirrus deminutivum vocis pocτpυxocet per metonymiam a pocTpUE translatum Arist. II. A. 12. cf. Plin. 26, 7, 26. Υλαυκlou succus herbae solia habentis similia corniculato papa. veri cs. Diosc. Ill 100. deinde est avis aquatilis Ath. IX395R cxcviovi mula Diosc. I 25. Alex. Aphrod. Pol. I ex tr. cf. Plin. 19, 5, 29. ccxoptou soculus ap. Ar. a Poll. X 101 citatum, tum machina qua

naves in mare trahuntur. cs. Diod. Sic. XX 9. Poll. IX 41. καvovio, deminutiv. ap. Luc. Ilarm. 3, translatum ad naves constratas Poll. I 92.

XI 491' . es. Diod. Sic. III 82. tum transfertur non tantum ad lyrae iiigum cs. schol. Ar. Ran. 235 sed etiam est Siliqua os schol. Ar. Plui. 885. ev. Luc. 15. cf. Colum. V 10.

36쪽

et aniliti sic tione siexorum forma atque iisti. . 277ITεst ita pinnulae piscium Arist. Η. A. 1, 52, sepiarum Ath.VlI 301' atque liauit scio an sec. Suidam ex libris Paris. Εton. rescribendum sit

T v hcubp V. tum membrana qua pullus equinus in utero circumdatur cf. Arist. Η. A. 8, 24. Bast. Greg. Cor. p. 321. .cKOyOblOV non est deminutivum. Alexis apud Atli. IV 170 opiΥα- VOV, Υητεl0V, cKO9OblOV, θύμου quo modo pro cxopodOV propter metrum legendum est. est enim allii solium, quo Athenienses fame pressi vescebantur. cf. Aristoph. Plut. 817 ibique schol. τε*piov hoc aec. collyrium a primitivi colore ita nominatum. cf. Cels. de arte med. VI 6, 7..pigici horrores quibus sebris accessione afficimur Diosc. IV 15. Iam disserendum est de iis nominibus quibus significantur vel opera manu lacla vel res ex materia quam primitiva nomma continent consectae; qualia sunt ciTiou de cibo sicco dictum ab Hippocrate Tr. tipx. iuT. t. I

oi rrovol Tu ciTia. singularis num. plurali rarior est, semel ap. Plat. Phaedr. 241, his ap. Xen. Mein. III 18, 2. Anab. 1, 10, 58, erebrius ap. posteros: Luc. de ver. hist. II 44. Amor. 41. Plui. Syll. 36. Cor. 3. lumquae sunt a metallis derivata vocabula: opΥύpiov, xpucis V, χαλκὶOV, cibηplou, tum quae ex argilla aliaque materia sunt facta: κε96μtOV,

VO Uc OU TuriciOV. cf. id. Vii 104. At invenitur pluralis non modo apud Aristophanem semel Av. 60O

37쪽

28 L. Iaiison: ile Graeci sermonis noluitium ileuiinutione

tum a p. sem. c. Aristog. 782. lsae iiiii ιle Cleoli. lier. 35, 6.

llerodotus et Xenoption abstinuere. is non raro invenitur apud oratores

Atticos cs. Dem. 916 ex tr. xpucia xui iμ6Tia, ib. 916. 1031. 1110. 1192. 1356 ex tr. 1360. Isaeus sis, 27. Denique χαλκiou, cuius pluralis pernotuit in χαλκὶα Πovripti sAr.

Ran. 721 . rei vero natura fert, ut lioc cum χαλκε i OV significatione congruerit. cf. Ar. Acti. 1100. Xen. Dec. 8, 18. es. Supra. Postremo cibhpia forma magis quam signiscatione deminutivum,

Eiusdem formationis sunt bcrpuxiou recentiorum cs. Strab. t. IIIp. 27. VI p. 620, schol. Λr. Ilan. 1332, quod vocabulum utrum ab adiectivi an a deminutivi modo repetatur, parum refert, atque Κε9ώμiOV probatissimorum scriptorum usu comprobatum. clarior autem deminutivi

mationis modus ex iis quae modo disputata sunt clarissime patet, idque in primitivi vim abiisse ex nominibus δὶ quae inde derivata sunt apparet. Pariter Πυξiou tabula buxea cum ad scribendum cs. Luc. adv. ind. 15ὶ tum ad pingendum apta. cf. llagias in Be h. auecd. 113. cum hoc significationis specie congruit φὶλυ piou Ael. V. II. 14, 12. haud dispar porro est formatio in TriλioV pileus, non pileolus, quod TriλibioV est. Plut . Sol. εlcεambiacev εlc Thv ἁTOpciv d*Vin καὶ 7riλioV Πεpi0έμε- Voc, ili iam historiolam tangens Demosthenes de suis. leg. 421 sin. scripsit deminutivum ritλidiov. id Attici si pileolum significare volebant, perinspicuitatis causa corporis partem addebant. cf. Λr. Ach. 416 το etrix ibi ou πεμ Thv κεφαλhv To Muciov. cf. Plat. rep. Ill 406h et sic Dem. l. c. cs. Poll. X 171. cf. infra. cxolvi ou lanis non laniculus, de cuius accentu incerto v. supra p. 202. figurate dixit Pindarus segm. 12 cxoivioυμεpi αν. ceterum eius usus frequentia deminutionis amissio satis declaratur. cum hoc comparandum est cTp6φiOV cs. Ar. Lys. 931. Thesin. 129. denique hostisiou hastile aeque atque oKOvetiou deminutiva se abdicavit potestate, uti videre licet ex Ar. Pac. 552 ubi illud cum aκου- TlOV compositum est, historicis crebro usurpatum: cs. Tlluc. III 22. VII 84. Xen. Aia. V 2, 23. Her. 1, 34. Dion. ll. t. III p. 1925 cet. 32ὶ es. Schaos. ad Phil. Thess. ΙΙΙ 122. 333 pipλo0hκη semel ap.

schol. Λr. Nubb. 969 haud dubio vitiose scriptum est.

38쪽

et amplifieatione siexorum forma at pie usu.

Iam vero citanda soroni colora de inimitiva in -iOv cadentia. at ni legentium taedia moveantur, principalia in axi ino ali optimo iyioque Seril tore Iiie ordinatim recenset, imus deminutiva:

Primae nexionis deminutivarpuccopiov vulpecula IIer. IV 192.

39쪽

L. Ian soli: ile Graeci serinoliis nominum deminutione

40쪽

et amplificatione nexorum forma atque usti.

Iluc etiam pertinet dubiov facula Luc. Nec. 7.

SEARCH

MENU NAVIGATION