장음표시 사용
311쪽
de Summo Bono. Disciplinae, e quo omnis in eam scaturire debet dissertatio, hic est, quod ex diligenti et matura nostrum ipsorum inspectione clarissime videamus, et conscii nobis intime simus, nos nostri juris non esse, totos nos in alterius esse potestate. Neque id politice, civiliter, vel despotice, quemadmodum inter nos et cives magistratui, et servi heris suis obnoxii sunt forte jugum illud excutere, forte nos in libertatem vindicare quandoque possemus), sed naturaliter, essentialiter, immutabili fato, et summa necessitate. Qui pro more aevi nostri, quo nemini pietas in ore non calet, dici haec a nobis autumat, apodixi in infra ac videntem hujusce rei demonstrationem exspectet; interea libellum meum adeat de Viri Card. praesertim ubi tractat illud coelo delapsum rνωθι σεαυτών, et in se ipso cognoscendo Versatur, atque inveniet forte quod faciat satis. Adeo ut aequalis vis
ac par sit necessitas, et quae partem toto, et quae nos Deo minores,
subditos et servos esse cogat. Ex quo manifeste sequitur, primum et ante omnia dispiciendum nobis esse de obligatione, lege ac jure, quo Deo, cujus in imperio ac potestate tam necessario sumus, obstricti tenemur non vero de salute aut incolumitate nostra, non de commodo, Voluptate, solatio, aliove omnino quoquam, quod ad nos referre solemus, et partem aliquam felicitatis ac beatitudinis nostrae constituere videtur. Quemadmodum enim Consul qui est, consulere civibus suis debet, sic servus, quamdiu servus est, inquirere primum atque attendere quid herus mandet, tum id ipsum exsequi et perficere gnaviter. Verum et hic liberare se potest, et ille ma- stratu abire, adeoque lege illa seu consulendi seu serviendi non amplius teneri nos autem homines universi et singuli, in Dei servitio cumsilinus, manumitti nunquam possumus. Nemo est qui nos hinc solvat aut liberet nullum nobis, quo aliquando redimamur, peculium est. Perpetuum igitur ossicium, et semper nobis incumbet semper ergo ei vacandum erit, semper inquirendum quid Deus mandet, et semper hoc faciendum quod mandat alio nusquam intendendus unquam animus, hoc enim esset ossicium manifeste deserere. Quanta vero sit in ea servitute, quam Deo servimus, libertas, imo regnum atque dominatio, et contra in libertatis affectatione quanta sit servitus, quanta calamitas, nos alias. Tu interea si placet ad Traci de Viri.
312쪽
rationem venire mereantur, cum de Primis istis naturae invitamentis agitur scilicet voluptatem, indolentiam, et prima secundum naturam; in quibus, inquit, primis fecundum naturam numeron incolumitstem, conferνstionemque omnium furtium, oletudinem, fensus integros doloris LGmitratem, ires, pulchritudinem, coetersque generis ejusdem quorum
similia sunt primo in animis, cilicet quasi Nirtutum igniculi et femino. Quae multis iterum modis vitiosa sunt. Imprimis enim tria capita
numerantur, voluptas, indolentia, et prima secundam naturam; quid ergo causae est, secundum repetere in terti, nam Lacuitias oloris, quae numeratur inter prima fecundum naturam, idem est quod in olentis, quae in capitibus recensetur. Restant igitur duo tantum capita, scilicet oluptas et prima fecundum naturam. Sed cur Lolusissetiam non conjicitur aut refunditur in prima fecundum natursm pCerte Epicurus id fecit cum enim prima secundum naturam, seu principia naturalia video enim haec pro iisdem haberi a veteribus , non aliud sint quam quae prima natura approbavit a. 13. , Epicurus diserte dicit, omne animo simul atque natum sit, Volusistem petere, eaque Gudere ut summo bono . dolorem a Demari ut fummum flum, et quantum possit a se repellere idque facere nondum defrs stum, ipsi natur incorrupte atque integre judicante I. . . Hujus itaque calculo voluptas etiam in principiis naturalibus ponitur. Sed Cato non probat. In principiis naturalibus, inquit, plerique Stoici non putant Voluptatem esse sonendam quibus ergo Lehementer ossentior, ne si oluptatem natura posuisse in iis rebus Lidestur, use primse petuntur, multa turpia sequantur 3. S.). Ridet Epicurus, et turpe cum dicunt, ait eos inani voce sonare sicut enim honestum quid sit, si non est in oluptate, negat se intelligere, nisi forte illud quod mu titudinis rumore laudatur 3. IS. , sic nec turpe quid sit, intelliget(oppositorum enim eadem est scientia, ut Scholae loquuntur), nisi quod infame est, et multitudinis vituperatione laborat. Et tandem si cum Summo Bono quod Epicurus voluptatem esse voluit turpitudo consistat, negabit hanc in malis esse; sin minus, referatur sane innumerum Principiorum naturalium voluptas, negabit inde turpitudinem aliquam consequi. Iraque Cato, Epicurum cum occulte supplant. I S.
hic tibi haeret aqua . quidem cum illic de fontibus et Principiis
313쪽
naturalibus adhuc ageres, ex quibus Summum Bonum summumque Malum derivare institueras, quid negotii erat, turpitudinem quam in malis esse reponendam, demonstrare tibi incumbebat necdum natam, et demum constitutis fontibus ac Principiis naturalibus oriundam comminisci, eaque quasi jam tum subsisteret, ad redarguendum uti pModestius Cicer, hic enim primo quidem verbo negans voluptatem esse inter Prima invitamenta naturae, tandem tamen dissicilem quaestionem esse dictitans, rem in medio relinquit. Nec ero, inquit, ut Volusiotem expetiat, sturo mo et infantem, sed tantum ut e ipse iligat, ut integrum e fasiumque Nelit omne enim animal simul ut ortum est, et e ipsum et omnes sortes suos diligit, duosque res ussemraximce sunt, imprimis amplectitur, animum et eo us, einde utriusque psrtes. Nam uni et in animo praecipuo usesim et in corpore, ussecum leνiter unotiit, tum discernere incipit, ut es use prima sitra sunt natur , Neist, Derneturque contraris. In his rimis natu-rclibus, Voluptas insit nec ne magna quaestio est a. II.). Et adhue significantius S. 6. In enumerandis autem corporis commoris, si quis prsetermissam a nobis uoluptatem putabit, in aliud tempus quaestio isseratur . utrum enim sit oluptas in iis rebus, quos prima secura umnssturct esse diximus, nec ne sit, ad id quod agimus nihil interest. Si enim ut mihi quidem idetur non explet bona stursebolustras,
jure praemissa est; sin est in ea quod quidam nolunt , nihil impe it
nostram hanc comprehensionem fummi Boni Ubi quidem vehementer errat, cum nihil interesse dicit, utrum voluptas sit in iis rebus quae
secundum naturam dicuntur, nec ne Pendet enim inde profecto,
utrum ipse cum Aristippo vel Epicuro vel Calliphone Dinomachoque,
an vero cum Academicis, Peripateticis, aut Stoicis faciat. Sed de his infra latius. Nam defectiva illa Primorum naturae et anceps enumeratio, qua nec plene numerantur unquam, et de quibusdam, an eo numero esse debeant, semper ambigitur, hanc omnem apud veteres de summo bono quaestionem dubiam perplexamque reddidit. IV. Tertio statuit Carneades tantum illa tria, oluptialem, indolentium, et primo fecundum naturam, posse venire in considerationem, cum de Primis naturae invitamentis quaeritur. Ex histribus, inquit, cum unum aliquod sit, quo primum niatur mo estur,e s oppetendum
Pelia repellendum, nec quidquam omnino praeter haec tria esse possit,
314쪽
Disputatione Setc. Sed ista cum non probet, quae gratis astruit, cur nobis concedenda sint non video. Nam quare non potest quidquam praeter haec tria esse, quo primum natura moveatur P Quare non Scientia, quam Herillus summum, imo fortassis unicum bonum esse voluit S. 8.)yForte ne illa etiam est inter rima fecundum naturam Videtur id Cato assirmare : Cognitiones, inquit, ne si ioberba minus placent, καταλήψει sellemus licet eas igitur ipsos propter e sciscensis rarbitramur, quod habeant quiddam in se quo complexum et continens Leritatem si autem in surtiis intelligi potest, quos delectGri Lirismus, etiamsi eorum nitu intersit, si quid ratione per se ipsi in enerunt. Artes autem ipsas proster se assumendas putamus, tum quia sit in his aliquid ignum os umptione, tum quod conssent ex cognitionibus, et contineunt quiddam in e ratione constitutum ibid. A fama autem sensione magis nos alienatos esse, quam ct caeteris rebus use funt
contro nuturam, Orbitriamur. 3. S. Similia non Stoici tantum, sed etiam Peripatetici dicunt ut videre potes . 8 et Is elegantissima. Quare vero Democriti securitas, quae est animi tanquam tranquillitas, quam ευθυμία vocant, non venit in numerum aliquem Invitamentorum naturae Cicero forte aliquid respondeat eo, inquit, Euthmia eparanda fuit ob hoc putatione, quia ista ianimi tranqui litos, eo ipsa est beata ita quaerimus autem non quae sit, sed unde
sit. . . Hic Cicero Summum Bonum a Beata ita distinguit, et illud hujus causam esse monet. Praeclarum monimentuma summum enim Bonum, quod aliud esse non potest quam Virtus perpetuo quaerendum; Beata vita non quaerenda, sed speranda ac expectanda est. Sed ita leviter et perfunctorie constitutum est, ita hic simul et semel ponitur nec recurrit alias, ut tantum casu constituisse persuasum habeam. Quid enim P cur eodem argumento, quo Democritus eliditur, non premitur Epicurus P cur eodem jure quo ab hac Disputatione Securitus amandatur, non exsulat Voluptas P Nam cum plurimum voluptati tribuerimus, Beatam Vitam voluptate contineri dicemus; ea Ver quae maxime ad voluptatem faciunt ut sunt, ipso etiam Epicuro teste, Virtus et Sapientiari clamat enim is non posse jucunde Vixi, nisi ostenter, honeste, iusteque agi stur, I. 8. , ad Summum Bonum referenda fuerint Certe haec urgent Epicurum, et Olupi .uem ejus de sede summi Boni deturbant aut quae similia in Democritum
315쪽
ante jactata sunt, nihil etiam urgent Democritum, et Securitas ejus in solio Summi Boni residet secure. Sed esto, Securitas non sit Summiam Bonum, nihilo minus ad Prima invitamenta naturae pertinere poterit; eodem jure quo Prima naturae in numerum illum apud Stoico veniunt. Stoici enim Summum Bonum non ponunt in Primis secundum naturam, et tamen haec habent pro Primis naturae invitamentis. V. His ita actis in arenam fundamentis in aedificat Carneades acervum potius quam structuram non malis tantum fundamentis, sed suis etiam vitiis laborantem. Ait enim, hisce positis, Summum Bonum vel esse unum ex tribus invitamentis naturae, vel esse honestatem, quae in prosecutione unius de tribus illis invitamentis elucet. Adeoque sex jam nunc fines simplices emersis voluptatem, 2 indolentiam, 3 prima secundum naturam, . honestatem quae ex prosecutione voluptatis, s honestatem quae ex prosecutione indolentiae s. honestatem quae ex prosecutione primorum secundum naturam exsurgit.
Necesse, inquit, omnino est, officium aut equendi aut fugiendi ad
eorum trium scilicet Invitamentorum naturae aliquid referri, ut illa prudentia, us artem ita es e diximus, in frum trium rerum ullgus effetur, c qua totius iis sicut exordium. Ex eo cutem quo statutum sit, quo primum naturae mo estur, exsisset etiam rectirstio sique honesti, quae cum uno liquo ex tribus illis congruere
possit ut aut id honestum sit, facere omniaboluptatis causu, etiamsi
es non consequcre . ut non dolendi, etiamsi idos equi nequeas cauteorum use fecundum naturam funt adipiscendi etc. Sed igitur haesunt simplices de fummo bonorum malorumque sententiae sis sinessstrono, ustuor defensse. Sine patrono sunt istae quae summum bonum in prosecutione voluptatis aut indolentiae reponunt, seu potius in honestate istius prosecutionis. Nomboluptatis sumis scere omnis, etiamsi nihil consequamur, tamen ipsum illud consilium ita faciendi per se expetendum et honestum esse nemo dicit ne Litutionem quidem
doloris ipfam per e quisquam in rebus honestis esse putarit, ne
etiam Liture posset. Quatuor autem quae defensae sunt sententiae: I. voluptas ab Aristippo, et indolentia ab Hieronymo, . frui rebus iis quae secundum naturam sunt a Carneade, tandem scere omnis ut adipisciamur eas res, use fecundum nutursm sunt, etiamsi es nonas equamur, id est et honestum et fotum per e expetendum et summum
316쪽
Sto Disputatione Sbonum, Stoici dicunt. Atque ita explicati sunt sex fines simplices;
quibus cum duo detracti sint, remanent modo quatuor. Iuncis cutem et duplices expositiones summi Doni tres omnino fuerunt; nec ero plures, si penitus rerum sturct Videas, esse potuerunt mm ut
Moluptas o ungi potest ad honestatem, ut Calliphoni Dinomachoque
placuit; ut doloris acuitias, ut Diodoro; ut primo sturo, utcntiquis, quos eosdem Acsdemicos et Peripsteticos nominsmus.
VI. Atque haec structura, cujus Carneades architectus est. In qua primo quidam illud defectivum est et mancum, quod in finibus simplicibus, velut unus item simplexque finis numerentur Prima secundum naturam. Ipsum quod ibi sonat nomen renuit sic tractari nec enim ibi res una producitur in medium sicuti cum voluptatem aut idolentiam dicimus , sed plaustrum rebus compluribus refertum. Inter quas aliquae, velut voluptas, doloris vacuitas, et similes, utrum lateant, adhuc ambigitur inter summos Philosophos quae nec sigillatim exponuntur, sed fere cum clausula, et similia ejusdem generis, nec eaedem semper, sed alias aliae. Si quidem universa Prima secundum naturam accipiantur, seu ut Scholae loquuntur, si vocabulum quod ibi jacet, copulatim sumatur, fateor acervum illum seu congeriem Primorum secundum naturam, unum simplicemque finem posse constitueres; sed quis vetat singula capere, seu idem vocabulum, ut Scholae loquuntur, sumere divisi, Nihil sane. Nascentur ergo fines simplices, praeter eos qui a Carneade constituti sunt, quam plurimi, nam alius animum, alius corpus, alius robur, alius pulchritudinem, aliique alia summum bonum ducent. Etiamsi enim haec in Primis naturae contineantur, inde non plus efficitur, quam universa finem unum constituere quod nihil impedit, quominus singula etiam singulos constituant. Sint enim exempli causa tres binarii; universi Unum tantum numerum constituunt, nempe senarium, at singuli etiam singulos numeros constituunt, nempe binarios, ut sunt. Secundo, eo etiam vitium facit haec structura, quod junctas et duplices 'x sitiones fummi Boni, tres omnino esse, nec plures esse posse, Carneades voluerit. Quatuor enim sunt fines simplices, nempe Volusiss indolent , primo fecundum naturam, et honestas ut ipse jam oroxime dixit Th. S.). At quatuor quaepiam non tribus tantum, sed omnino
sex modis geminari conduplicarique possunt. Igitur' in duplici s
317쪽
de summo Bono. Sol expositionibus primo loco ut alias silentio praetermittam Epicuri
expositio manifeste supprimitur, quae ex vacuitate doloris ac voluptate conflatur. Quam licet Epicurus simplicem esse dicat, tamen(monente id saepius et inculcante Cicerone Dectandum non est qui ilicat, e quid consentaneum sit et icere. Vide disp. I. h. 8. Jam triplices expositiones summi Boni cur non adferuntur P hae enim rursum multae, et quatuor inter se triplicari possunt quater cur non universae seu omnes quatuor simul adferuntur P Sane quod Cicero de Philosophis duplicium illarum expositionum auctoribus, id ego jure merito de Carneade cense, Cum multiplicat fines, cur id tam parce tamque restricte faciat, non intelligo quasi enim emendum sit ei quod adsit ad irtutem seu honestatem, primum Nilissimas res ocit(voluptatem scilicet ac indolentiam), einde singula potius quam omnia.
VII. Denique ruinam manifeste minatur, aut verius agit Carneadea strues, dum levissimae rei studio et conatui acquirendi quae secundum naturam sunt Honestas imponitur, moles illa tam gravis et solida.mnestum id intelligimus, inquit Cicero, quod tale est ut detraci omni
utilitate, sine ullis praemiis fructibusque, per e ipsum possit jure
laudari. a. Ig. Item quod iste est, ut si ignorarent id homines, et obmutuissent, sulchritudine u tamen esset Decieque laudabile. a. s. Definitio quidem non omnibus numeris absoluta (nam rivulum duntaxat aliquam honestatis demonstrat, digitum non intendit ad fontem , talis tamen quam feras quod et Cicero ibidem agnoscit suo monestum
quale sit, inquit, non tam definitione qua sum usus intelligi potest,
quGngus Oliquuntum potest, quam communi judicio et optimi cujusque studiis atque factisu qui permulta ob eam unum suffm sciunt, quia decet, quia rectum, quis honestum est, etsi nullum consecuturum emolumentum ident. a. I . Sit igitur ita sane, et Honestum dicamus quod per se laudabile est quis eum laudandum censeat, qui sua causa et propter se omnia faciat P Quid autem aliud est, omnia te facere ut adipiscaris prima naturae, omnia tera incolumitutem, dνoletudinem tuom, d membrorum tuorum integritstem, scuitiatem
doloris, ires, pulchritudinem, caetera generis ejusdem adde etiam ad similia animi bona tua, scientiam et virtutem seu obtinenda seu
conservanda referre, quam te propter te et tua causa omnia facere p
318쪽
Disputatione SQuam ergo laudem merearis, si ita feceris p Quod si ita faciendo nulla
sis laude dignus, etiam fatearis necessum est, quod isto pacto faciebas, honestum non fuisse. Praeclarum est illud Ciceronis in L. Torquatum :Dic in quo is contientu, te omnis et in magistratu et in omni nito, utilitatis tuae caus facturum, nihil nisi quod expediat, nihil denique nisi tu ea d. quem clamorem concionis, ut usm se consulatus
ejus, qui tibi sorati simus est, futuram putes P a. 23. Quod telum
quamvis tantum in voluptatem, quam Torquatus ut Epicuri sectator defendebat, distrinxerit tamen, et eo prim fecundum naturom velit nolit ipse, petuntur, et commentitia illa cum Stoicorum tum Peri-paticorum Academicorumque honestas, cui id muneris demandaverant
uti Prima illa conquireret jugulatur. Quid ergo revera Honestum pQuod fit quia Deus jussit, atque ibi gradum sistit, nec alio quoquam
tendit Equidem, dum quae secundum naturam sunt, obtinere nitimur,
saepe facimus quod Deus jussit; sed hoc non est ad honestatem satis cognoscendum est et sciendum bene jussisse Deum, tunc exsequendum quia jussit et ideo solum quia jussit, non ob aliud quidquam, quod vel seorsim vel simul cum Lege Dei ad agendum trahat, impellat,
Urgeat, aut quomodocunque moveat. Quidquid ab harum condicionum aliqua deflexit, a toto Honesto descivit, et turpe est. Itaque quae secundum naturam sunt, sibi comparare, vel ad comparandum ea nitia studere, nunquam suo nomines, nunquam per se honestum est ut per se honestum esse, istis ipsis verbis, nimis quam fidenter, ne dicam impudenter Veteres illi et Ethnici Philosophi nobis ogganniunt , sed ad summum per occidens, ut Scholae loquuntur, et alieno nomine, scilicet intentione ac proposito Divinam Legem exsequendi, cujus et dictamen forte de valetudine, robore, pulchritudine, aliisque id generis seu quaerendis seu retinendis rite percepimus, et eo solo velut inflammati ferimur ad parendum.
VIII. Itaque ergo Carneades cum non modo quot fuissent Philosophorum e fummo bono, sed quot omnino esse possent ententias in
medium producere pollicitus esset , veram sententiam non invenit paucas aliquot falsas, celebres quidem istis temporibus sed forte non non ita magni momenti magnaeque considerationis, tumultuarie admodum atque confuse collegit. Certe calculus non respondet opinioni Quin igitur nos meliorem aliquam rationem inimus P Igitur ambage
319쪽
missa Duo tantum summi fines sunt, quorum alterum amor Dei alterum amor Mei constituit hic turpis, honestus ille est. Nam quidquid ago, aut quia Deus praecepit, aut quia mihi placet agon hoc agendo malus, illud agendo bonus sum. Proinde sive voluptatem corporis cum Epicuro sector sive valetudinem, incolumitatem robur, et pulchritudinem corporis cum Stoicis, Peripateticis, et Academicis curos sive etiam scientiis et virtutis operibus vaco P si quid horum,
quia mihi placet, qui me juvat, quia me placat aut solatur, affectem hujus ne an illius generis sit, non interest , malus sum et pecco . Quamdiu enim amor Dei id est, firmum propositum Deo serviendi, seu legem ejus exsequendi non elidit amorem mei; - hoc agam an illud aliud forte speciosum magis et populare, aliud absurdum, foedum, vel etiam ridiculum caeterum, quod ad rem ipsam attinet, in iisdem haerebo scopulis. III.
D. S. m. De b r. a. 66 8. THRsis I. Ita fere circumscripta nobis est, et velut extremis lineamentis adumbrata, tota haec quae de finibus bonorum ac malorum a M. Tullio constituta disputatio est examinatae veterum Philosophorum sententia, quot essent, quaeque essent discussae rationes ex nostro penu interposita subinde veritas omnia paucis, ut compendii ratio requirebat, quantum tamen intelligenti satis esset. Eadem nunc accuratius retractanda sunt, instandumque operi, et suis coloribus depingendum ab unguiculo ut ait Comicus ad capillum summum Incitat nos et tantum non urit M. Pisonis apud Tullium lib. s. de Fin cap. 6 oratio et praeclara et vera Constituto, inquit, in Philosophia summo bono, constituta sunt omnis . num cseteris in rebus
fixe praetermissum se ignoratum est quidpiam, non plus incommodi est
juram,usnti useque frum rerum est, in quibus neglectum est Ooquid fummum sutem bonum si ignoretur, Li en i,stionem ignorari nec esse est: ex quo sntus error consequitur, ut quem in portum si recipirant, cire non ossint. Cognitis sutem rerum sinibus, cum intelligitur quid sit et bonorum extremum et malorum, in ent Litae is est conformatioque
320쪽
omnium ossiciorum. Et noster ille magnus accedit Philosophia ne turbor est radix uetaphsico, truncus Phasica, rami cientiae suae omnes quaera tres praecisus re ocuntur, Medicinam cilicet, ue- clunicum, sique Ethicam Ethicam autem altissimam et perfectissimam morum disciplinam intelligo praesertim ea parte, qua summum Boniam tractat), quo integrs iacturum cientiorum cognitionem prGesupponens, ultimus ac fummus apientiae gradus est. Praelat in Princ Phil. n. Io.
II. Sigillatim igitur de Epicureis, de Stoicis, de Peripateticis, Ciceronis institutum secuti, dicamus. Quid multas Prima veniat in medium Epicuri ratio, pervagata jam olim longe lateque, et prae
reliquorum philosophorum sententiis multo celeberrima tot una sectatores habuit, quot caeterae pene universae Nobis hi osophus Epicurus, ct quo non olum Graecis et Italia, sed etiam omnis arboris commota est. E. IS. Etiamnum tempore Ciceronis Epicurei quamplurimi, maxime e vulgo et quod useritur sese, cur iam
multi sint Epicurei etc. I. T. Item, cum Epicuro hoc plus est negotii, quod ex duplici genere oluptatis conjunctus est, quodque et ipse, et amici ejus, et multi postes defensores ejus ententiae fuerunt, et nescio
quo modo is qui suctoritatem minimam Asbet, maximam rim habet, populus cum illis facit. I. I . Etiamnum Senecae temporibus bides, inquit, sicurum quantopere non isntum eruilitiores, sed haec quoque imperitorum turba miretur Epist. s. Ad haec Epicureae fcholae serpetu successio, us ecteteris ferme omnibus aliorum Philosophorum
scholis deficientibus, solo serrai perpetuis icibus, discipulis sibi
in icem fuccedentibus, inquit Diogenes Laertius libra o de Uit Phil.Epicuro ipsi statuae aereae obiribus uis positae ibid. mus imaginem non modo in tabulis nostri familiares, sed etiam in poculis et in annulis habent, Atticus apud Ciceronem de Epicureis sui temporis. S. I. Sed haec eum a morte demum nominis sui ac famae consecuta celebritas; nam cum in vivis ageret, ignotus ipsis Athenis fuit, circa quas delituit. Multis itaque jam snnis Metrodoro suo discipulo carissimo, multis editis in lucem libris clarissimo, et pene altero Epicuro superstes, in quasi epistola, cum amicitiam suam et Metrodori grata commemoriatione cecinisset, haec nori me adjecit Nihil sibi et Metrodoro inter bona tanta nocuisse, quod ipsos illa nobilis Graecia non ignotos folum habuisset, e saene etiam inauditos. Numquid ergo non posses