장음표시 사용
331쪽
causa dixisse . et quidam id etiam his, quae alicubi ambigue scripserat
Epicurus, confirmarent, orationem illam Cicero, aut potius Cotta, quem is ibi loquentem facit, refellit et De homine, inquit, minimetio 'o mole existimant. Illibero eos es e putut nec id quemquam qui vis es quae timensi se moret, timeret, mortem dico et eos. Sed de familiaritatis commendatione, et de facilitate ac praestantia, quam in communicandis mutuo cogitationibus obtinet, satis hoc loco
dictum sit; erunt enim jam ea ipsa aliqua, quae Epicuri nobis familiaritatem magis firmiusque concilient, asserenda, quae et permagni momenti ad sectae illius celebritatem fulisse, facile intelligetur. III. Ac primum quidem, magnam de se suisque discipulis, praesertim Metrodoro existimationem, aliis ingenerare conatur Epicurus. sui se unus, quo sicium, apientem profiteri sit usus . iam Metrodorum non uisnt ipsum professum, sed cum opse fretor ab Epicuro rapiens, repudiare tantum beneficium noluisse festem sutem uti Graeciae sapientes non suo, e populorum omnium fusi rogi nominati sunt. Ita Cicero a. 3. Hinc deinceps Metrodorus, sicuri collegσfustentisse. Eadem adductus ambitione, testamento cavet, ut posteri memoriam suam solennibus epulis agant vide Disput . . h. 8.), in cujus partem memoriae nominatim Metrodorum, generatim vero reliquos omnes, qui secum una philosophati sint, asciscit. In quo iterum ingularis nam quis aliorum Philosophorum tale quid fecit P Numquid tale Democritus P hunc spsello , ut otios omittom, quem ille unum in P licis secutus est. a. I. Unde facete Physicam Epicuri, aut potius Epicurum ipsum in Physice sua non bene stantem irridet Cicero; vide eum loco citato. Qua nota rursum insignis est, cum scripta sua memoriter complecti discipulos suos jubet quod ut facilius assequeretur, compendia subinde et synopses, quae majorum librorum
argumenta continerent, componebat. Ipsemet in epistola ad Herodotum: Moneo, inquit, in P siologiu compendium et elut summo opinionum omnium tenere memoriter. Ejusdem epistolae hoc est exordium Dis qui nequeunt, mrodote, singulosius o nobis de noturo crista sunt, s unguem intelligere, neque majores de his rebus editos libros ser- foruliari, compendium totius operis feci, quantum fatis esse putari, ut integerrimctrum sinionum memorism facile tenerent. Et haec conclusio: Issa tibi, ero ote, is natura summatim perstrinximus etc., Gigrae
332쪽
Disputatione Shrae ipso monsito memorise, Perpetuo emolumento erunt. Similia fere
imperiosus illi Philosophus ut eum in alia causa Tullius appellat a. 32. in epistola ad Pythoclem Precoris, inquit, ut tibi de Meteoris bre emmittam facilemque trsrestum, quo scilius silmonearis es enim use in aliis scripsimus, i cillime teneri memorid, quom is ea ut ais quis continue circumferst. Et quibusdam interjectis et Ea igitur rite
fercipe, Gn straque memoris tecum scriter scuteque Lobe In fine
autem epistolae bene longae est vero ea quae ad Herodotum scripta, hac etiam longior es me igitur omnia, Ithocles, memoriter tene.
Vide apud Diogenem Laertium, si placet, epistolas illas. Idem in Ethicis Epicuri mandatum ouis Nestrum, inquit Cicero, Epicureos compellans, non didicit Epicuri κυρία δόξαζ, id est, maxime roissPquia granissimae sint ad beate nitiendum re iter enuncisis sententise. a. p. Ejusdem pene familiae est despicatio illa, qua reliquos aliarum scholarum Philosophos prae se uno despicit, traducit etiam et maledictis incessit Epicurus contumeliosissime Aristotelem,exo it Phaedoni Socratico turpi me maledixit, Metrodori fodalis fui fratrem Timo-crratem, quia nescio quid in Philos his dissentiret, totis Loluminibus concidit in Democritum ipsum magnum virum , cujus fontibus hortulos suos irrigavit Epicurus ingratus, musiphsnem magistrum suum, quo nihil didicit, tam mole accepit. Haec L. Cotta apud Ciceronem lib. I. de Nat. Deor. Itaque, dum eos, Laerti, qui Epicurum amolim obtrectationis insimularunt, insanire tam fidenter contra vero gratum et in omnes perhumanum Epicurum, a quo Timocrates etiam
defecerit, quod ei forte gravis esset viri hujus incomparabilis et immensa bonitas vacillat aliquantum fides apud me tua, et ex his atque aliis, studium tuum in Epicurum non obscure persentisco.IU Tanti existimationem suam licetur Epicurus cui incredibilem discipuli ejus observantiam et perpetuam reverentiam promptissime addicunt. Ausim affirmare, duos hosce Philosophos, Pythagoram et Epicurum, a discipulis suis studiosissime cultos, ne dicam adoratos
fuisse caeteros vero, velut Socratem, Aristotelem, Zenonem, et
superiores, si cum his comparentur, neglectos abjectosque videri posse. Nam Othogoreos quidem ferunt, si quid o rmarent in pu- tondo, cum ex his usereretur quare iis es et re ondere folitos: Ipse ixit. Ipse autem erat Iothagoras. Tantum opinio praejudicata
333쪽
sotersi, ut etium sine stione fleret suctoritias. i. de Nat Deor. S.
Epicurei vero quod ossicii, imo quod assentationis genus in magistrum suum praetermittunt 8 Hic iis In entor eritotis et architectus best se Litae. Hic ut Cic. per mimicam ironiam saepius fetierus et gradiis Philosophus jactabant enim Epicurei et passim inculcabant aliis, sectam suam esse severam. Explicabo, inquit Torquatus, Volusis ipf quae qualisque sit, ut tollatur error omnis imperitorum, intelliasturque es quue oluptario, deliciatu mollis habetur disciplina, us grotiis,guram continens, quum fe ers sit). Hic tantus tamque nobilis Philosophus. Hic lumen nostrum. Hic exaudit quo Loc Naturae, sic ess firme gruxiterque comprehendit, ut omnes bene fianos inbiumst misse, trGnquillae, quieme bestsebito deduxerit. Hic profligator errorum nam summum bonum qui in Lirtute ponunt, et plendoris nomine cuti, qui nuturo postulet non intelligunt, errore fruimo, si Epicurum sudire Loluerint, liberantur . Hujus coelo delapsa volumina Cujus rationis Nim atque utilitatem ex illo coelesti Epicuri de regula et judicio Volumine occepimus inquit Velleius. Hunc tandem, quemcunque eum dici jus fasque est, in Deo referunt; nam es qui consideret quae nempe alii Philosophi de iis censuerunt , quum inconsultera temere dirantur, Leneriar Epicurum, et in eorum ipsorum(Deorum numero, de quibus haec quaestio est, hiabere clebeo . solus enim idit primum esse eos. I. de Nat. Deor. In disciplinam ejus si aliquid benigne quidem et veritatis inquirendae studio diceretur,
aegerrime ferebant, tam solliciti cum is vel extremis tantum digitis tangeretur, ac si de aris et focis dimicassent seuerentur Epicurei, inquit Cicero, 3. Tusta, me ut e dicere contra Epicurum. Ito credo, de honore ut dignitute contendimus. Mihi summum in animo bonum idem , illis sutem in corpore mihi in Lirtute, illis in Loluptate; et illi pugnant, et quidem Licinorum de implorant; multi autem sunt qui stim cons olent; ego sum is qui dicam me non laboriare, iactum obiturum quod egerint Ouid enim de bello Punico agitur de quo ipso eum aliud M. Catoni, sliud L. Lentulo Lideretur, nullo inter eos conceristi unguum fuit m nimis ii scunde eunt, praesertim cum ab his non fune animo is defensitur sententis, pro
quo non in senstu, non in concione, non spud exercitum, neque pudcensorem dicere sudesnt. Sed cum istis sitas, et eo quidem ianimo,
334쪽
nullum ut certomen instituum, erum dicentibus focile crediam. Ontum s monebo, si sxime erum sit, s corpus omnia referre vientem,
sine, ut honestius ilicam, nihil facere nisi quod expediat, die omnia referreis utilitutem suum quoniam haec lausibilia non sunt, ut in sinu gauisant, gloriose loqui desinunt. U. Sed hi queruli, et, si vel levi tantum brachio castigentur, pro indignissimo habentes, ipsi tamen ex facili in alios insultant et dicaculi sunt. Nam non modo Epicurus et Metrodorus et Hermschus contraothogoriam, Platonem, Empedoclemque dixerunt; sed meretricula etiam
Leontium contra Theophrastum scribere ausi est scito quidem illa fermone
et Attico. Sed tamen tantum Epicuri hortus habuit licentis etc. Zeno
qui em Epicuri, tempore Ciceronis, in schola ac diatriba successor non eos solum qui tum erant, Apollodorum, Illium, Geter que Debat mole ictis fed Socrotem ipsum, parentem philosophiae, stino Lerbo utens, currum Atticum fuisse dicebat Chi fissum nunquam nisi Che- sum ocabat sicut Epicurus Democritum ero critum vocitabat.
ut est apud Diog. Laertium) Tu ipse Cotta Vellejum compellat
Epicuri propugnatorem suulorante, cum longus senatum Philosophorum recitctres, fummos,iros desipere, de rore dementes esse dicebas. Lib. I. de Nat. Deor. Ita patrissant etiam tunc seri illi Epicuri nepotuli Crebro actitabant, Epicuri adversarios Epicurum non intelligere, non scire quid ille diceret. Unde Cicero expostulat. Numquid est aliud Epicures rectene interpretor sententis tuom P olent enim isti discipuli et imitatores tui negare, nos intelligere quid diciat Epicurus 3. Tusc. Et a. de Fin cap. p., cum Cicero ex Epicuri Maxime Ratis sic enim liber ille inscribitur minime ratam aliquam et perabsurdam Epicuri sententiam recitasset, hoc loco se tenere Triarius non potuit: Obsecro, inquit, Torquate, se dicit Epicurus P quo quidem nisus est eum sciret, Lelle tamen constentem sudire Torgustiam .
At ille non sertimuit, oneque denter Issis quidem ipsis Verbis, inquit, e quid sentis non nicetis. Cui Cicer, Sitalis entit, otia loquitur, nunql um intelligam quid entist Belle V et in Heraclitos illos, ac aenigmatum scirpis involutos scriptores admodum scite lSubjicit Ciceroci Sed dicit plane, quod intelligam. Davus enim est,
non Oedipus. Ouae de oluptate dicuntur. res nec cratissime necu concite disseruntur neque enim qui defendunt eam, Versuti ira
335쪽
Uferendo sunt, nec qui conti silicunt, causam dissicilem repellunt. Ipse etiam dicit Epicurus, re urgumentiandum quidem esse, Volusiste, quod sit positum ejus judicium in ensibus, ut commoneri fatis sit, nihil
sit inest doceri. S. I. Pergunt tamen Epicurei more suo, et simul atque Epicuro contradicentem quemcunque nacti sunt, mox improperant: Non intelligis quid dies Epicurus. in rursum Cicero non sine querelis et stomach, Itaque hoc frequenter dici folii obobis, non intelligere nos, quum diciat Epicurus olusistem suo quidem mihi si quando dictum est se autem dictum non forum sepe), etsi fatis clemens sum in il putando, tamen interdum oleo subir ci. Egone non intelligo quid sit xi Oxti Graece, Lotine Voluptas P utro trandem linguam nescio dein e quirat ut ego nescium, foliant omnes quicunque Epicurei es boluerunt etc. st ne ergo,ideor, ,erborum obtinere an fum etiam nunc Nel Graece se Latine docendus P Et tumen iis, ne si ego non intelligam quid Epicurus loquutur, cum Groece, ut Litor, luculenter clam, sit aliqua culpa ejus qui tu Iogustur, ut non inte lustur. I. g. et S. Atque haec Epicureorum opprobratio eo erat minus ferenda, quod ita planus et apertus in dicendo sit Epicurus Disput . . h. praesertim cum res Ethica tractat, oratio tota dilucida, nihil est in sermone ejus tortuosum aut implicatum. Unde Cicero ibidem et Epicurus, ut opinor, nec non ult, si possit, plane et verte loqui, nec de re obscuril, ut DFici, ut ori cio id, ut Mathematici. sed de illustri et facili , etiam injustus seraeuust loquitur. VI. His insignem eorum fiduciam adde, et in effutiendis apud quosvis jactandisque magistri sui, exsibilandis vero vexandisque aliorum omnium Philosophorum placitis ac dogmatibus, temeritatem et impudentiam. Tum m ejus Epicureae de natura Deorum sententiae
coram Cicerone defensor sidenter fune, ut olent sic Epicurei), nihi
tum erens, quum ne dubitore Gliqud e re Liriretur, unquum modo ex eorum concilio et Epicuri Intermundus escendisset Audite, inquit, non commentitis futilesque fententias; non os cem efflcatoremque Mundi Platonis de Timse Deum, nec unum stidicum Stoicorum riuoνοιαν , quiam stine licet Pro identis dicere etc. Portent et
miraculo non disserentium Philosophorum fed omniantium I de Nat. Deor. At quid ipse, hic promisso tantus P Thesaurus quem pollicetur, carbones erunt. Ex Epicuri cerebro, homunculis similem Deum singit,
336쪽
32o Di putatione SAnesmentis sintsxat extremis, non habitu solido membris hominis Irraeditum omnibus, usu membrorum ne minimo quidem exilem quendiam atque perlucidum, nihil cuiquum tribuentem, nihil ersi contem, omnino nihil curantem, nihil ventem. I. de Nat. De or ult. Et a de
Fin. g. Cicero inquit: est cotur Epicurus, ne intelligere quidem e posse, ubi sit aut quid sit ullum bonum, praeter illud quod cibo out
potione, ut curium delectiatione et obscoens oluptates latur. An hue ab eo non dicuntur Praepondet Torquatus suo me su eat istorum, ut non possim quemu modum es diciantur ostendere. I. S. Similis fiducia ejus aut potius impudentia, non naturae qua Probu Set generosus, sed sectae et factionis quam sequebatur vitio contracta, narratur th. S. Libro autem primo de Finibus, quanta causae suae confidentia, quanta cura, contentione , et studio pro Epicuro suo
perorat i uos roster, inquit, si ea quae dixi, ole ipso illustriora et clariora sunt; si omnia dixi hausis e fonte naturae, si tota rotio nostro omnem sibi dem ensibus confirmat, id est incorruptis atque integris testibus si infantes, pueri, si mutiae etiam micte sene loquuntur magistril ac duce natui I nihil esse pro Derum nisi oluptatem, nihilo erum nisi dolorem, de quibus neque deprodiste judiciant neque corrupte numquid sximiam gratis habere debemus ei, qui exsultd quo Loce natui se, sic eam firmears iterque comprehenderit, Ut omnes bene fanos in Liam Oeatae, tranquillae, quietse bestiae Lits de Oceret cui quod tibi parum nidetur eruditus, v. Tulli, ea coufa est quod nullam eruditionem es e duxit nisi quae beatae Vitae isciplinam jus Oret et c. Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, urae fueros non didicisse turpe est, eo putent usque s fenectutem esse discensi. I. ult Cotta vero apud Cic. I. de Nat. Deor. O. Epicuri et procerum in schola ejus impudentiam et perfrictam frontem vulgus enim istius scholae non ita valde constabat sibi, ut natura victi non erubescerent aliquando exagitans: Non te orbitror, inquit, Vellei(nam qui hodie sunt Epicurei, primas ad te deferunt , similem esse
reliquorum, quos sudes eorum Epicuri Locum, quibus ille testatur fene intelligere quidem ullum bonum, quod sit ejunctum a delicatis et obscoenis olusistibus quos quidem non erubescens prosequitur omnes nominstim, etc. Philo nosse summa memoris pronunciabat pa rimas Epicuri fententias, his ipsis Lerbis quibus erant scriptiae Aletrodori
337쪽
de Summo Bono. SEInero, qui est Epicuri collega si ientiae, mulis impudentiors recitobst.
Accusat enim Timocrutem si strem suum Metrodorus, quod dubitet omnis quo ad hestum itum pertinent, Ventre metiri, neque id femel dicit, sed sepius Annuere te ideo, C. Vellei nota enim tibi sunt. proferrem libros si negares. Haec vulgo Epicureorum, cui frons plerumque tenerior, celabantur. Nam hi ita sutabant dici a mugistris
suis, recis et honestu urae essent, ea fucere ipsa per e laetitiam, id
m, oluptatem; sed homines optimi non intelligebsut, totum Epicuri rationem se disciplinum Nerti, si res tu e uberet. I. g. Si quando offendebant, qui frontem ferirent, et fescennina illa Epicuri palam improperarent in promptu erat quod regererent, quod et saepe a magistris suis audiverant, nempe non intelligere eos quid entiret, quam diceret oluptutem Epicurus. Et sic oratione cum Epicuro facientes, re vero dissidentes, cum id tamen ignorarent, factionem ejus popularem longe prae aliis, et multo celeberrimam effecerunt. VII. In hisce paucis, quae Zelus quidam impotens et fervens scholae suae defendendae studium coegit Epicurum cum sui jure reprehendas caetera boni, quantum apparet, et Vitae ac morum integri Epicurus in Deum ut tum res erant admodum pius et religiosus ipse in epistola ad Menoeceum Primum quidem Deum esse animal immortale et beatum suis sicut communis e Deo dictat noti . nihil illi aut ob immortulitate sui destitudine lienum tribuens. eterum, omne quod illius cum immoris iste beatitudinem fertiores t id opinore et statue Dii nempe sunt, ut est certo illorum notio et ideo non sutem tales sunt, cujusmo i plerique Grbitriantur, neque enim eos gustes utunt, obser iant. Impius sutem est, non qui tollit multitudinis Deos , fed qui iis siniones multitudinis plicat. Non enim sunt anticipotiones sic dea et innatas nobis notiones appellare solet Epicurus , se opinationes fumiae. in detriment moximo pessimis quibusque a iis inferuntur, et commosi item probis . num Dirtutibus per omnis delectuti, similes s lectuntur, se omne quo hujusmodi non est, lienum ocissimant. Ita recitat Diog. Laertius invita Epic Recte monet, de Deo ex innata nobis idea ejus ac notione, seu anticipatione, praenotione, ac prolepsi, ut ipse loquitur, non vero ex praejudicatis opinionibus, traditisque per manus caeremoniis ac religionibus censendum esse Pia sunt, vera sunt et sancta quae
338쪽
hic dicit. Quod profanat, cum Deum animal facit, et alias etiam humana figura circumscribit, non tam indolis ejus quam istorum temporum tristitia est. Cum vero Deum alias etiam a rerum humanarum cura dimittit nihil cuiquam tribuere, nihil gratificari, obesse nemini, nocere statuit imprimis pugnant ista cum his Mox enim hic dicebat, detrimenta maximo sessimis quibusque o Diis inferri commoda probis et sunt eae multis in locis Epicuri ruinae. Non constat sibi, ruit in dicendo Vide Dis p. g. h. 3.); et tamen , si quid perspicio, religione in Deum et nimia quadam reverentia sancitum est, quidquid ibi decrevit. Nec enim quemquam vidisse se narrat Cotta qui magis Deum timeret quam Epicurus. Audiamus sane ipsum Epicurum istius decreti sui reddentem rationem Ouod bestum sique immortui est, neque ipsum negotii habet quicquam, nec exhibet alteri . itaque neque ir neque grati tenetur; nam haec omnis infirmitiatis atque imbecillitatis sunt. Est inter Epicuri Maxime Ratas illa prima sententia, ut Cicero testaturo de nat. Deor. Hac diserte testatur Epicurus, qua impulsus causa Deum magistratu et Mundi gubernaculo moverit ne scilicet ira vel gratia tangi eum quod imbecillitatis certissimum argumentum est fateri cogeretur. Religio igitur huc adegit hominem, et veniam meretur ista culpa Quanquam inficias
non ibo, cum beatam vitam parat Epicurus, elaborare eum magnopere, et omne nervo in hoc contendere, metum eorum et religionis uti excutiat quod equidem impetrare a se nunquam potuit, sed cum sui similes ut fit alios omnes existimaret, Deo clamat quo
tamen mediocres homines non iis res e mo entur omnium mortalium
mentes es e perterritias. I. de Nat Deor. Quamobrem timori isti, qui beatam vitam semper interturbaret, amoliendo peropportunum ei videbatur, si Detim a Mundi provincia revocatum, privatum agere utaret. imo et in 1 τακοσμιον suum intermundium, ut Cicero vertit, seu spatium inter undos qualia Epicurus post Democritum statuerat quamplurima relegaret. Quod Seneca etiam non obscure innuit Tu enique Epicure, Deum inermem scis omnis ei tela, omnem detraxissi solentiam, et ne cuiquσm metuensis esset, projecissi ipsum extra metum.(Ideo nempe imperium ei derogas ideo metuere , quod regum est. vetas, ne metuendus sit ipse tua solum causa id vis, et quod pietatis videbatur esse, compendii est. iunc igitur festum ingenti quo m
339쪽
de Summo Bono. 32 Set inexplicabili muro, di mumque s contactu et o confisectu mortuitam, non Asbes quore dierearis. Nulla illi nec tribuendi, nec nocendi steris est in medio intertissio hujus et alterius coeli desertus, sine onimuli, sine homine, sine re ruinos Mundorum statuebat enim cum Democrito innumerabiles Mundos Epicurus, qui et oriantur et intereant quotidie supra se circaque e cadentium exiist, non exsudiens Lotia, nec nostri curiosus. Hunc tamen adorat, hunc colit Epicurus ecce profundam hominis religionem et penitus insitam atque radicatam, quam perversissima ista de Deo non evellit, non labefactat opinio. Ita enim pergit Seneca Atqui hunc is ideri colere, non stitersius forentem, grato ut opinor ianimes aut si non nis Ni eri gratus, quis nullam habes illius beneflcium, sed te atomi et istae mica tus forte se temere conglobu- erunt, cur colis P Propter stem, inquis, efiimiam singularemqueniaturam et C. q. Benes. O.
VIII. Is idem in parentes quam pius Antequam quaestui ei esse Philosophia coepisset, cum matre sediculas circuisse, sumsmenis legentem, liter que cum fratre docuis e mercedis exiguae stipendio,
Dionysius Halicarnasseus auctor est. In fratres quam beneficus, et animi paternit Numero tres, quorum unus lenonem egerat, ad frugem reduxit, una secum in horto, quem octoginta mini comparaverat ,
vivere et philosophari jussit testante Laertio Accinamus proinde cum Poeta huic alteri Proculdo Vi et extento Proculcus Epicurus se o tu in frutres animi paterni mn Lehet senn metuente obiram fuserates. In servos suos quam mitis et clemens Amicos suos appellabat; habeoni fune nomen, inquit Seneca Epist. Iop., quod illis pleurus noster imposuit, et amicibocentur. Comiter eos in sermonem suum admisit, et in consilium, et in scholam, et in convictum; quorum etiam aliqui ejus opera in Philosophia evasere praeclari, nominatimis quibus vocabatur; ut legitur apud Laertium. Quod quam
magnum sit, contraria veterum consuetudo declarat . Infer os, inquit
Seneca Epist. p. superbissimi, crudelissimi, et contumeliosissimi fumus.
Eadem epistola commemorat plura in servos indigna, inhumana,
340쪽
crudelia ab heris committi solita. In amicos quanta fide ira asulum undique numerosi me conLeniebant, et una cum illo in horto Litiebant; nolebul sutem Epicurus fecistores suos in commune opes deponere Leluti othsgorus, qui communis omnis cmicorum dicebst), nam id, inquit, eorum qui di derent potius quia iamicorum erst. Laert in vita ejus Audi, moriens quid dicut Epicurus , et idem ac caritatem ejus admirare et Epicurus Hermiacho statem. Cum veremus, inquit, it se estum et eundem supremum diem, scribebsmus sec. Tunti sutem morbi derant Nesico et Liscerum, ut nihiIta eorum magnitudinem os sece ere etc. Sed tu, ut clienum est tu eres me
et ergo Philosophiam noluntate ab adolescenti fusceptia, s ut Metrodori tueare liberos. Non ego jam Essminon se, non Leoni se mortem hujus morti iantepono etc. It commensitio puerorum, memoris et caritas iamicitiae, summorum o ciorum in extremo piritu, inter acerbissimos dolores confernotio, indicant innotum fuisse homini probitatemgrstuitum, non mutusto Lolvistibus, ne prsemiorum mercedibuse occism. I. O. Sic Epicurus ab adversario suo Cicerone accipitur:
sed hic recte alibi et perquam generose ouasi quis neget illum
Epicurum et bonum Nirum et comem et humanum fuisse I De ingenio ejus in his suistionibus, non de moribus useritur. Sit ma in Grraecorum se iiste perseersitos, qui maledictis infectantur eos o quibus deberitate dissentiunt a. 25. In omne genus hominum quam humanus,
quam hospitalisa ortulis ejus, in quibus nempe et vivebat cum suis et philosophabatur, inscriptum erutera se hic bene manebis: Astfummum bonum oluptas est. Sed cum silieris hos hortulos, si stus erit istius domicilii custos A pitolis, humanus, et te solent excipiet, et quσm quoque large ministrabit, et dicet Ecquid bene occeptus esPNon irritant, inquit, hi hortuli fiamem, sed exstinguunt nec majoremissis otionibus sitim faciunt, sed sturali et gi stulto remedio edunt. Sen Epist. II. Ita noverat vir optimus, per imposturam quod vere divinum est dare beneficium, et iis qui spe mala inducti ad illii in confugiebant, Epicurum se habituros existimantes, detrahere velamentum vitiorum suorum probabat ipso facto, quocunque ivissent, honeste esse vivendum eosque bonos viros non Epicuri seliola sed contubernium faciebat. Denique ipse sibi quam rigidus exactor mi-galitatis, ne dicam famis et inedia, In epistolis ad Pol senum D-