장음표시 사용
321쪽
quom esse esierat, indientus eis P numquid non opinio ejus emicuit me Metrodorus quoque in ussim epistola confitetur, e et Epicurum non fatis emicuisse, sed post, se et pleurum, num Grstumque nomen habituros spud eos qui oluissent per eadem ire nestigia. Ita Seneca Epist. s. Amici tamen et familiares, quos dogmaticiae ejus Sirenes occvsrsnt, etiam cum vixit, quamplurimi nullumque disciplinae suae desertorem habuit, praeter Metrodori fratrem, qui ad Carneadem defectus, horrenda quaedam Laertium consule non minus impudenter quam impie in Epicuri caput immerentis moribus enim, quod in loco videbimus, admodum probus hic et integer debacchatus est.
III. Sed unde tanta illis temporibus hujus sectae popularitas P Sunt aliae quoque causae sed multitudinem haec maxime alliciebant. Primo quia Epicurei Disciplinas omnes, illa scilicet stricte dictas, solis atque nudis demonstrationibus subnixas quae vulgo, et praesertim adolescentibus tam tetricae et morosae videntur , a Schola sua quam severissime proscribebant. Ipse Epicurus in epistola ad Pythoclem, citante Diog. Laertio, sic scribit omnem sutem disciplinam, o fortuniati, fugite. Sed inter caetera Disciplinas, cane ejus et angue ut diei solet Dialecticam atque Logicam oderant. Quod quam sit populare, quam juvenilibus ingeniis arrideat, plus satis nobis tacentibus dicamne an obstupentibus P demonstrat hodierna corruptela morem enim hic dicere nolui. Primum igitur Epicurus Logices ignarus; post ipsum discipuli et sectatores ejus nam similes habent labra lactucas in hac Arte, quae una veri falsique disceptatrix et judex est, penitus inertes et rudes fuerunt. In illa Philosophiae parte, quiae est quaerent ac disserens, quoe orικη dicitur, sicurus sisne inermis ac nudus est; tollit Definitione . nihil di idendo aut sortiendo dicit non quomodo e cistur conclusiturque stio trs it non usui icaptiosa obantur, ambigua distinguantum ossenilit. I. g. Neque id obscure ferebant Epicurei. In Disiectio autem estro verba sunt Torquati ad Ciceronem nullam Epicurus Lim existimas it esse, nec a
melios Nitiendum, nec sd commodius disserendum. I. Io. Hinc a Cicerone, argutissimo sane Dialectico et ultimarum etiam in ea Disciplina tricarum peritissimo, tam saepe et tam lepide magister eorum vapulat: Ab Epicuro, qui totam Dialecticum et contemnit et irri et, non im-
322쪽
Disputatione Spetres, ut erum esse concediat quod ita est abimur: ut agi et crasmi mochus, ut non Di et cum Dialectici sic statuant, omne quod ita
j junctum sit, quasi Aut ellam, ut non, non modo erum esse, sed etiam necessarium. Vide quum sit cautus is, quem isti tardum putant; si enim, inquit, Glterutrum concessero necessarium esse, necesse erit, crssmmselum ut Libere, ut non jere nulla cutem est in rerum
notura tulis necessitus Cic. lib. I. Acad. quaest cap. O. Atque ita quamplurimis in locis Ciceroni ludibrium debet Epicurus, dum aut definire renuit, aut non potest qua re nominatim in Voluptate lapsus est cum enim non definiat illam, posteaque cum vacuitate doloris imperitissime confundat, omnia in ratione sua turbavit et miscuit. Vide sis lib. a. de Fin cap. a. usque ad p. , aut inepte dividit, duo genera tria facit, et partem in genere numerat quod in cupiditatum divisione passus est vide ibid. cap. s.). Aut saepe sibi contradicit, et idem ait alias ac alias negat poena, quam nunquam a contem, ptoribus suis Dialectica non sumit , et sibi voluptatem vehementius
eructanti oppedit ipse verbi gratia alias, honestum quid sit, negat se intelligere, inanem esse vocem dicit, cui nulla vis, nulla significatio subjecta sit alias, non posse jucunde vivi nisi honeste juste,
sapienterque vivatur vide lib. a. de Fin cap. s. . Et sexcenta talia sunt, quibus Dialecticae contemptum magno suo opprobrio luit Epicurus Graviter ergo de illo concludit Cicero: Cum Dialecticam contemnit Epicurus, quia una continet omnem, et se siciens qui in quaque re sit cientiam, et judicctndi quale quidque sit, se ratione et si di utundi, ruit in dicendo. 2. 6. IV. Unde etiam Epicurei Socraticam illam et vere Logicam, quae per minutas interrogatiunculas et alternas responsiuncula exigitur, Disputationem minime ferebant. Socrates enim, qui parens Philosophiae jure dici potest, percunctando atque interrogando elicere olebat eorum opiniones quibus u dicerebat, ut ad ea quae ii re on is enisi qui bi eretur, diceret. E. I. Eam disputandi formulam Socrate Scum nondum ex ephebis excessisset, accepit a Parmenide jam ine; ita enim Socratem cum hospite Philosopho, in libro isto qui Sophista inscribitur, colloquentem facit Platori Verum nobis imprimis
eclars, utrum per te ipsum serpetu oratione , quod docere e oraere consueνeris, s potius interrogando, quemadmodum folibut
323쪽
de Summo Ono. Prarmenides; quem ego dolescentulus sudiae quondam ita V putrantem,c modum fenem, stionesque pulcherrimus adferentem. Et respondet hospes ille e superis unus talem enim Socrates esse suspicabatur): Si amice quis et placide re Don est, facilius est cum olio interrogGndo
isserere . in contru fer se ipsum qumque facilius, putat. Hunc
disputandi morem divinus quoque Plato a Socrato magistro suo mutuatus est; tantum enim dialogos scribit, et in his fere Socrates primarum partium est sui mos cum so erioribus non esset retentus, Arcesilas eum renoes it instituitque ut ii qui e su irebellent, non de se quaererent, sed ipsi dicerent quid entirent cum dixissent, ille contra sed qui sudiebant, quos poterant men ebsnt sententiam Iusm. 2. I. Hanc disputandi normam a vetustissimis traditum Philosophis, tam naturalem et simplicem, tam facilem et accommodatam inquirendae veritati, magnam partem Syllogismorum suorum tautologiis, et velut pompis quibusdam ac ambagibus defloravit Aristoteles, quem hodie Scholae omnes sequuntur. Quanquam et haec usum habent quandoque sed vero nihil inter disputandum adferre velle cum ipse disputas et argumentaris, nihilque admittere, cum disputationem sustines sententiamque tuam defendis, nisi quod ista forma conclusum circumscriptumque sit, aut ineptissimae vanitatis est, aut fastidii delicatissimi Epicurei utramque formam disputationis perosi hanc
quod difficilis, et Disciplinam manifeste redoleat, illam quod liquida,
et atramentum, quo opinionis eorum inficitur tegiturque sepia, nullo negotio diluere abstergereque posse videatur. Eam solummodo probant disserendi rationem, quae in oratione pepetua versatur ut iis qui audiunt tacentibus, ipsi soli loquantur cum peroraverint, alii eodem pacto, si quid improbandum censuerint, refellant. Hinc Torquatus apud Ciceronem, Epicuri sententiam propugnaturus, mox ab initio hanc interponit condicionem uti orstione perpetuimGlo, uram
interrogor et interrogsri. . . Et postea tamen crebris istis interrogatiunculis quae ad vivum urgent, a Cicerone lacessitus, tandem
impatienses nem, inquit, interrogundi si uiritur . quo qui em ego
principio ita me macte dixersm hoc ipsum prae idens, Dialecticos ccstiones a C. Captione sane et laquei, ad vinciendam et strangulandam falsitatem omnem opportunissimi Praeclare Tullius et perhumaniter: Ego sutem orbitror, quianquum s modum electulus fum
324쪽
Disputationes ejus Torquati orstione serpetuά, tumen commodius, cum in rebus singulis in os, et intelligus qui quisque concedat, quid bnust, ex
rebus concessis concludi quod elis, et ad exitum perseeniri. Cum enim fertur quo torrens rutio quamdiis multa cujusque modi victi, nihil tamen teneas, nihil apprehendas, nusquia orstionem visim
V. Jam Mathematicae disciplinae eadem Epicuro pensantur trutina . Cicero in illum invehens : Nec illud quidem Phoci est, credere aliquid esse minimum quod profecto nunquam putas isset Epicurus, si a Po- baeno familiari suo Geometriam discere mala et, quam illam etiam ipsum dedocere Sol Democrito a quo omnia sua suffuratus est Epicurus, et quae in his corrigere voluit, deteriora fecit magnus Li- detur, quippe homini erudito, in Geometrioque perfecto . huic (Epicuro bipedalis fortasse tantum enim esse censet quctntus Midetur, et psulosut m orem sui minorem. Neque tam crassam illam magistri sui ignorantiam dissimulant Epicurei Ille te, ut Plato, in Musicis, Geometris, numeris, stris conteret use et a falsis initiis profecta, era es enon possunt, et si essent era, nihil errent, quo jucundius, id est,
quo melius Li eremus eos ergo Ortes persequeretur, i ensortemtiantam tamque vero iam hanc scilicet, quae de finibus bonorum et malorum tractat et perinde fructu Gm relinqueret En expostulatio Torquati cum Cicerone lib. a. de Fin cap. ult. Rejectis hunc in modum apo dicticis illis strictisque disciplinis, convertuntur ad eas quae laxae magis atque remissae sunt, quae bonam partem sensibus et imaginationi se debent Et Phsicis quidem maxime gloriatur Epicurus, . . amoenissimis illis sane, et inter Philosophica orninia longe jucundissimis juvenilium praesertim ingeniorum illecebris. Haec ut uberrimos quodam Pandectas ducebant Epicurei, e quibus nihil
quod ad Philosophiam spectaret promi non posset. sicis, inquit
Torquatus, et fortituri sumitur contrs mortis timorem, et constantis contra metum religionis, et fecti ianimi, omnium rerum occultarum
ignoratione sublatcl, et moderstio, stur cupiditatum generibusque eorum explicstis, et cognitionis regula, et judicio ob eadem ictu regula constituto, eri a falso istinctio traditur. I. s. Igitur, o Adolescentes, si Epicureis illis auscultare volueritis, nil opus vobis sunt tetricae illae, strigosae, siccae nam sic censere soletis gerrae, tricae,
325쪽
de Summo BONO. spinae Physica una sit vobis instar omnium, succida, uber, laeta; una suppetit ut jam nobis narravit Torquatus quantum a Dialectica, quantum a Logica, quantum ab Ethica sperari possit. Imo si sapitis,
aurem obturate potius, et fugite Sirenas, hilarem nσνiasntium foensm, Blandosque mortes, sudiumque crudele,sius nemo quondam 'ferebat auditas; animum alienant a suis, mactant, et devorant.
VI. Secundo plurimum huc faciebat genus dicendi, quo Epicurus
et sectatores ejus utebantur, planum, Vulgare, simplex, sine pompa, sine phaleris, incultum, Terminis ortis, ut vocant, non intricatum,
non spinosum, quod proinde a quovis intelligi nullo negotio posset.
Utitur in rebus sicurus Locabulis propriis, quae quoniam simplicissima sunt, ea Aristophanes rommaticus taxat sis sutem pertus dictione fuit, ut in libro de Arte Oratoria nihil aliud quam per Dcuitatem oriationis inquirendum so persequendum moneret, inquit Diogenes Laertius in vita ejus Torquatus etiam apud Ciceronem, Existimo, inquit, te sicut nostrum Triarium, minus eo Epicuro delectori, quod isto Platonis, Aristotelis, Theophrassi orationis ornamenta neglexerit; nam illuc quidem o ducibis possum, ut ea quae enserit ille, tibi non ero ideantur. Cui Cicero: Vide quantum fallare, Torquate; oratio me istius Philosophi non ofendit, nam et complectitur Nerbis quod ult, et dicit plane quod intelligore et tamen o Philosopho, o erat eloquentiam, non Derner si non Asbest, non Odmodum flagitem. Re mihi non aeque sisti scit. I. s. Cum vero Terminos ortis ita penitus expungunt Epicurei, Stoicis id minime probatur, quorum princeps Zeno confinxit quamplurimos unde et Ciceroni
non iam rerum in&entor quom notiorumberborum dicitur. Sed nec
ipsi Ciceroni ea Epicureorum popularitas placet Nemo, inquit, et
mediocriter coctus mirabitur, in omni si te, cujus usus ulgaris communisque non sit, multo no iistem nominum esse cum constituantur eorum rerum occbula, quo in usque frie Lersentur. Iisque et
Dialectici et Phraici nerbis tuntur iis , quae ipsi Grclecto not non funt Geometriae ero, Musici, Grammatici etiam more quodam loquuntur suo. Item ipso Rhetorum artes, use funt totae forenses
326쪽
Disputatione Sctique opulares, erbis tamen in dicendo quoi pridistis utuntur ac suis. Atque ut omittam hos artes elegantiores et ingenuos, ne os cesqui em tueri suo urtificio possent, nisi Locabulis uterentur nobis incognitis usitatis sibi sui etiam Agricultura, quae obhorret ab omni
solitiore eleg sntis, tamen es res in quibus De stur, nominibus notia it
noxis. Ouo magis hoc Philosopho faciendum est. Ars est enim Philosophia nitae , quo disserens, arripere Lerbs de foro non potest. S. I. De quo Ciceronis elogio, non minus eleganti sane quam Philosophico et rectae rationi consentaneo, viderint illi etiam atque etiam, qui in hisque nominibus quae Termini ortis hodi vocantur traducendis vexandisque, plus justo licere sibi subinde voluerint. Quanquam enim cum Stoicis, qui ex omnibus Philosophis plurima nominaverunt, et
idcirco plus verborum saepe dixerunt quam rerum, faciendum esse non censeam tamen si forte quis in arte in qua se exercet, rem aliquam invenerit inusitatam , cur inauditum quoque ei rei nomen
imponere minus illi liceat, non video. II. Tertio, celebritatem isti sectae conciliabat, tum principis Epicuri, tum procerum ejus seu praecipuorum discipulorum diligentia, sedulitas, indefessa lucubration quae imprimis in componendis edendisque multis ac vastis voluminibus, tomis, et libris elucebat. Ipse uicurus infinitabolumino conscripsit, inquit Diog. Laert., deo ut
eorum multitudine cunctos superarit namque Jlindri s trecentos
funi, in quibus nullum extrinsecus quaesitum testimonium est, sol que referti unt Epicuri sententiis Aemulatus quidem illum est et sippus Stoico disciplinae fectator in scribendo multo nam si qui Epicurus
scriberet, tantundem cribere et tardisinus contendebst), fed tumu tufri et crum emensite propter festinationem scripsit, imo et faepius eodem cripsit totque testimonio inferit, ut ex iis solis libri plenies euideantur . quemadmodum et spud Zenonem se Aristotelemum orire in promptu est. Tale nihil in se admittit Epicurus, si Laertio credimus sua promit, alienis abstinet. Sed Laertio parum subolet: audiamus emunctioris nasi hominem aliquem P siris quibus
maxime gloriatur Epicurus, totus lienus est Democrito a Vicii se suos mulsus fecit ut es quae corrigere ut mili quidem depro fresi estur. I. 6. Item : In tertis ero forte Philosophiae,
quae est de iis et moribus, in constitutione sinis, nili generosum
327쪽
de Summo BONO. rapit atque magnificum; confirmat illud e maxime, quod ipso,sturct, ut sit ille, sciscat et reprobet, id est, oluptatem et olorem suod Aristini est, o C renaicisque melius liberiusque defenditur. I. T. Sic
de Epicuro censet Cicero Tantum igitur abest ut totus sit suus, ut quantus est, alienus sit. Cum enim id temporis tres modo celebrarentur Philosophiae partes, Logicam quidem nullam habuit, Physicam Democrito Ethicam Aristippo debuit quorum testimonia quando non adhibet, et quae eorum sunt pro suis venditat, non satis magnam tribuit inventoribus gratiam. Simili conatu ac studio, et velut pari jugo discipuli ejus, Metrodorus, Polyaenus, Hermachus, plaustra post se librorum trahunt, quorum vel solas inscriptiones longum esset recensere et tandem post alios Apollodorus, hujusque auditor Zeno Epicureus alius enim hic a Zenone illo, qui Stoicae disciplinae princeps audit), quorum illi ultro quo ingent Volumina conscripsit, hic ero infinito cripsit, teste Diog. Laertio. Equidem magnos illos libros, quos foliantes barbari vocant, eosque frequentes conscribere atque in vulgus edere vel centones illi fuerint, ex aliis temere consarcinati, aut arte Topica amplificatae ad fastidium naeniae nescio miram quam speciem in animis signent imperitae multitudinis, silentium indicentem, reverentiam, et venerationem. Hiccine tot librorum, tam vastorum Auctor ille est lovem pectabant, ehus ob os Grami oro ob ertebant suo IIJuc facit etiam Epicureorum in dicendo fervor, sedulitas, et vocis contentio Phsedrum, inquit Cicero, et Zenonem Epicureae Scholae Scholae tunc temporis moderatores sudisgi cum mihi nihil ane praeterfectitutem roborent. I. S. Item : Hoc ille Grsecutus, me sudiente, Athenis, fenex Zeno, istorum Epicureorum racutissimus, conten ere et magnil oce dicere olebat Eum esse estum qui praesentibus Lo- lupistibus frueretur, consideretque se fruiturum, ut in omni sui in munia surie Lit se, dolore non intera eniente; ut si interVeniret, si
summus foret, futurum re em si pro uotior, plus hubiturum jucundi
VIII. Tandem huc spectat etiam studium et Zelus propagandae Scholae, et quoslibet cujuscunque condicionis ac sortis homines adsectam suam aggregandi. Inter discipulos Epicuri non magis Leonteus
328쪽
SIEDisputatione Squam uxor ejus Themista cui et librorum suorum aliquem Epicurus inscripsit censebatur. Tres etiam fratres suos, Neoclem, Chaeredemum, et Aristobulum, ad sectam suam adhortationibus suis allexerat; quin et servos suos philosophari secum voluit, ex quibus clari imus fuit unus, nomine Mus, ut auctor est Laertius Epicuri igitur, magistri sui vestigiis insistentes, quo promiscue quosvis et sine discrimine illaqueent, atque a calvo ad calvum quod dicitur ad se trahant, negant sectae suae interesse quidquam, literisne excultus sit qui nomen suum in eam daturus est, an penitus rudis et ignarus. Facete pro
more suo Cicero uo Nestri quidem, Torquate, Vel optime di uisnt, nihil osus esse, eum qui Philosophus futurus sit, cire literss. Iisque
ut majores nostri ob oratro obduxerunt Cincinnatum illum, ut Dicistore et , si nos de Pelasgis omnibus colligitis bonos illos quidem Liros, sed certe non pereruditos. g. g. Quos vero in Scholam sententiamque suam traduxerant, tam arcte ibidem familiaritatis, ossiciorum, et amicitiae brachiis vinculisque amplectebantur et constringebant ut illis deinceps nunquam eorum, quae forte saniora reliquerant, veniret in mentem Epicurus ipse quantus amicitiae cultor fuit De quo quidem ita dicit omnium rerum, quos ad beate Li endum spientis compurs erit, nihil esse majus amicitia, nihil uberius, nihiljucundius; neque hoc oratione solum, sed multo magis Lita et factis et moribus comprobaVit Ouo quam magnum sit, fletae Veterum sbulae declarsnt, in quibus tam multis tamque nariis, ab ultimorantiquitste repetitis tris i cmicorum foris reperiuntur, ut ad Orestem per enis profectus a Theseo At Nero Epicurus uno in domo et ea quidem angusta, guram mugnos, quGntaque moris con iratione consentientes tenuit amicorum greges Ouod Velium nunc b Epicureis. I. o. Quo pertinent etiam convivia, quae statis temporibus Epicurei et quotannis saepius una celebrabant Testamento enim sileriat Epicurus tergus diligenter et occurate, ut heredes fui darent quod fatis es et ad diem agendum natalem suum quotannis mense Gamelione itemque omnibus mensibus nigesimo die Iuncte darent ad eorum epulas, qui Uns secum philosophati erant ut et fui et Metrodori memoris coleretiar.2. I. Haec festa deinceps constantissime servabant Epicurei, et Ciceronis temporibus etiamnum agebantur ita enim ille Torquatum alloquitur: suos quidem dies quemadmodum viatis, et in Joianism
329쪽
hominum foetorum urbanitatem incurratis, non ilico nil opus est litibus. I. I. Quo Tullius subindicat, dum solennia sua ac stata convivia de magistri sui praescripto Romae obeunt Epicurei, rideri eos ac nigro sale defricari solitos ab astutioribus; nam pinguiculi ipsi et minime malitiosi, ut idem non uno loco testatur. Caeterum valde imperitus sit rerum humanarum, qui non intelligat, convivia illa quae certis ac destinatis temporibus iterantur, et in quae magno quidem numero, ii tamen modo qui in certam aliquam sententiam coierunt, adhibentur, nullo quoad reliqua delectu habito incredibilem quandam vim habere ad obstringendos, et in dissolubili nexu conglutinandos animos. Dum et aequales inter se confabulantur et minores audent majores convenire, et hi illis sui copiam non gravate faciunt; tum
quae foris circumstant irrisiones, obtrectationes, et convitia, nescio quo pacto eam, quae intus concipitur et fovetur, benevolentiam magis obfirmant et coagulant. IU.
D. I g. m. Mi r t. a. I 6 6 8. THRsis L Cum forte in sectae alicujus philosophemata inquirere
certum habemus, operae pretium facere videmur, si ante, cum eorum qui illam condidere primi, tum eorum qui excoluerunt nutrieruntque,
mores et ingenium diligenter indagemus. His enim rite cognitis atque perspectis, velut usu cum ipsis Auctoribus ac consuetudine contracta, quae dixere, melius faciliusque perspiciemus; nam obsunt plerumque iis qui discere volunt, auctoritas, gravitas, et abstrusa vivendi ratio, et alieni familiaritate mores eorum qui se docere profitentur. Imo quia familiarius, hinc etiam felicius nonnunquam et ad captum accommodatius discipulum condiscipulus quam magister docet. Est igitur ea tunc potissimum adhibenda ratio, deque Auctorum vitis et indole instituenda disquisitio, cum integram alicujus Scholae disciplinam pertractandam nobis et discutiendam sumpsimus; sed neque tunc negligenda, cum Scholae alicujus seu sectae capitale dogma, quo
constituto, constituta . concusso autem, labefactata sint reliqua, ventilamus. Atqui se duo sunt maximo in Philosophis, judicium reri
330쪽
Disputatione Setranis bonorum . neque sopiens esse potest, qui sui cognoscendi initium
ignoret, ut extremum e etendi, ut ut unde proficisciatur, ut quo
seraeniendum sit nescist ira Lucullus apud Ciceronem in Quaest. Acad. Et latius M. Piso apud eundem lib. S. de Fin cap. O. Omnis suetoritas Philosophiae consistit in beato ita comparandia; beate enim bendi cupiditate incensi omnes fumus suare hoc Videndum est, ossitne nobis hoc ratio Philosophorum ore Pollicetur certe nisi enim id faceret, cur Plato Aeraptum servi sagit utra scerdotibus burboris numeros et coelestis Occiperet Cur post Trarentum od clatum P cur c coeteros Ithogoreos , Echecriatem , Timseum Acrionem Locros P Ut cum Socrotem expressisset, o ungeret Sthvoreorum discipliniam, eoque quo Socrates repudisbiat, O cisceret. Cur ipse Ithagorus et e raptum lustrodiit, et Persarum vos odiit cur tantias regiones barbarorum pedibus obiit tot moris transmisit Cur haec es em Democritus, quia ere Omone, usseremus dicitur oculis sorino e Certe ut quom minime animus o cogitationibus obduceretur, strimonium neglexit gros deseruit incultos quid userens aliud, nisi beatam nitam CV Vides igitur, apud hos Philosophiae Patres, ea quae de fini is bonorum ac malorum disceptatio est, quantum habeat pondus ut capitale dogma sit ut omnis ab illo tanquam a fonte disputatio ducatur. Et conser in haec, quae idem Piso dixit Disput nostra . h. I. II. Cum igitur proxima disputatione celebritatem Epicureae sectae, et celebritatis illius causas aliquas expenderemus , simul etiam ingenium, mores, et studia auctorum istius disciplinae fautorumque in medium vocavimus coepitque nobis ain tunc is intercedere quasi vicinitas et domesticus quidam usus quem hac etiamnum Disputatione fovere vel potius augere certum est, ut imposterum Epicurei intus quod dicitur et in cute nobis noti sint. Tum si quid ab illis dictum sit ambiguum , aut obscurum, aut ab ea quam probant ratione dissentaneum, facile, quam in partem accipiendum sit, intelligemus Verbi gratia cum eos admodum simplices, bonos, et minime malitiosos esse videbimus, nihil de dolo suspicabimur, nihil latere, res quas at taliat de medio sumptas esse judicabimus. Sic cum Posidonius Ciceronis familiaris lib. s. de natura Deor scripsisset, Nullos esse eos Epicurori eri quaeque is de iis immortalibus dixis et inrisae et an ae