Opera parva; continens quatuor libros

51쪽

retur contradictio, quod esset bonuS,Mnon bonu*, magnus non magnus Se quod est falsu min pos sibile V vade adem otii, ni Cap. de Gloria fo i 8. Dictum est de Quaestionibus novem Subjectorum deductis per novem Principia Libri Facilis-Scientiae , S sicut solvimus praedictas Quaestiones cum ipsis Principiis, sic possunt solvi aliae peregrinae quaestiones. Quaestiones autem de Capite Perfectionis intendimus facere, ut demus doctrinam, per quem modum aliae quaestiones possint solvi.

DE QUAESTIONIBUS PERFECTIONIS.

Trum iri bonum , magnum berum , quod Deus possit magis perficere intellectum cum in te digere, quam cum credere Solutio. Est res. pondendum, quod sic ratio hujus est, quia intellia gere est similitudo Divini Intellectus , qui intelligit, credere autem est suum dissimile; hoc te eo, quia Deus non credit; vade ad primam Ratio nem in Capite de Perse hyione fol. s. . Vtrum mundus sit de necessitate , Vel a contingentia e Solutio Respondendum est, quod a co- tingentia. Ratio hujus est , quia dependet a possibili mina possibiliam vade ad ad fecundum Para- graphum in Capite de Perfectione fol. i 8.3. Utrum sit peri celis sinius esse eius, scilicet humana Natura Christi conjuncia cum ibi vina Nais

tura Salatio. Respolidendum est, quod si s aliter

52쪽

sine perfectissimo effectu non posset esse perfecetissima Causa , cum relative se habeant; de vade ad tertium , in Capite de Persectione, fol. s. q. Vtium Theologia sit scientia magis perfecta, quam Philosophia e Solutio. Respondendum est, qud sica ratio hujus est, quia Deus est subjectum Theologiae cum suis pei sectissimis Rationi bus, intelligibile autem est subiectum Philosophigcum perfectissimis principiis, tamen sub alternatis; Vade ad quartum Paragraphum in Capite de Persectione sol a oris. Virtim humanus intellectus & sic de huma

na voluntate inmemorias posset perficere anima sine correlativis innatis Detiam sic querendum est de quatuor potentiis corporis 3 Solutio Respondendum est, quod non quia animain corpus es sent nimis disparata a similitudinibus Dei; vaetae ad muttim , in capite de perfecIione sol et O. Ad laudem honorem Dei finivit Raymundus Parisiis praedictassu aestiones implicatas in Libro Facilis Scienta.

53쪽

BEATIRAT MUNDI VLLI

DOCTORIS ILLUMINATI ET MARTYRIS

LIBER

DE NOVO MODO

SIVE

ARS PRAEDICATIVA

MAGNITUDINIS. DEUS CUM TUA VIRTVTE ET VERITATE

incipit iste Liber, qui est Novus Modus Demou strandi. D E PROLOGO.Via dicitur, quod Fides non possit probari,fita acris cui sint quide&simplieitram quoniam est verum, quod secundunt sensum S imagiis nationem Fides non possit proba- 1is ratio hujus cst, quia Articuli Fidei

54쪽

Fidei non sunt sensibiles nec irini ginabiles Verun tamen potetit Obari secundum Modum ititelligendi eum Divitiis Aationibus permanentibus magenti. bus In superlativo gradu; quae sunt: Divina nitis. Lonitas, Magnitudo aeternitas, Potestas, Intellectus Voluntas, Virtus Veritas, Gloria. Et de hoc est exemplificatum n Multis Libris, quos fecimus, apparebit in isti; nam id, quod intelligitur, magis diligitur, quam illud, quod creditur. Idcirco intendianus dare Novum Modum demonstrandi adprobandum idem seipsa Fides autem est permanen Habitus Oadjuvativus Intellectiis, sicut Chairitas, quae est Habitus olim latis. Novus Modus autem demonstrandi est veri or sortior retarior, quam Modus demonstrandi secutulum dialecticum Syllogismum , ratio hujus est, quia non patitur Sophistarata, fallacias, in stancias, loc, quia reducit concludendo conis

tradictionem sive impossibiles, hoc patebit in processu hujus Liliri. DE DIUISIONE HUIUS LIBRI. IS te Liber dividitur in quinque Distinctiones. Prima Distinctio est de Contradictoriis SuppositionibUS. Secunda Distinctio est divisa in sex Partes, quae sunt hae probare, quod Deus stri probare, quod sit nus e non phires probare Trinitatem;

probare

55쪽

Iprobare Creationema probare Resurrectione iri; probare Glorificationem. Tertia Distinctio est de Incarnatione , madprobandum ipsam deducemus decim Rationes. earta Distinctio est de Angelo, de Coelo, de Homine, de Imaginativa, de Sensitiva, de e gelativa, de Elementativa, de Instrumentativa, Mille istis octo artibus est constitutus Universus Orbis. Quinta Distinctio est de Quaestionibus, quas intendimus facere de Deo, de Incarnatione, de Angelo, de Homine, de Coelo c.

DISTINCTIO I.

DE CONTRADICTORIIS SUPPOSITIO-

nibus.

I Si Distinctio est de contradictorii Suppositio

nibus sive de Impossibilio suum Subjectuna est Magnitudo, super quam fundatur iste Liber

sive Ars Praedicativa Magnitudinis. a. En autena suum, magnum,ucrum, intelligibi et inamabile sunt uniformiter uixque termini hujus Artis opposirium vero horum terminorum est magnum malum, magnum falsum, ignorabile modibile. g. Suppositio, quando est veta, est de genere Bo nitatis, inquando est bona est de genere Veritatis cratio hujus est, istii bonum Aer una conve-

56쪽

conveniunt cum non esse.

. Et ideo intendimus ibi logi Ea re faciendo Co tradictorias Suppos tiones, Tropos iones bonas inveras declaratas reducere ad Sion Dionem, SOppos as ad Negationem, 'O cum magna in te ligibilitates alii abilitate, bonitate Acritate uia niformiter Talis modus autem dem ostiandi est: Novus, 'extra modum figuram antiquorum Syllogismo sum.

DISTINCTIONI

DE DEO, VNO, TRINO, CREATORE RE,

creatore Glorificatore.

I secunda Distinctione probamus primo, quod

Deus sit, faciendo Syllogismum , qui habet Novum Modum Tiguram , constitutum de quinque terminis , qui uiri Bonitas , Magnitudo Veritas , Intellaetus. Voliintas , in quibus habet suum fundamentum, scilicet bonum, magniam, V

57쪽

PARS I

RVOD DEUS SI r. Suppono, quod sit magnu in bonum, magnUm verum, quod DEVS sit,in quo hoc intelligere&amare sit magnum bonuna, magnum Verum esse; in si contraria suppositato est vera, magnum b. O num, magnum Verum est, quod DEVS non sui. Loc intelligere amare est magnUm Ossum, a Dinum Verum esse in quia hoc est salsum impos sibile sede necessitat seq(titur, quod DEVS su ali: ter sequeretur Contradictio, Videlicet, quod DE-VS esset vinon esset, quae Contradictio est impo sibilis ergo est de moniliatum, quod DEVS sit.

PARS IL

OD SIT UNUS DEUS, ET NON PLURES SVppono , quod sit magnum bonum, agnUI verum si e , quod si nus DEUS non platares, Nuoc Hoc intelligere tamare sit magnu ui bonum , magnum verum si si contraria Vppositio est vera , sequitur de necessitate , UCd Hema num boniam, Hia Antim crtim, quod sint plures Dii S quod hoc intclligerem amare sit inpgnum Oluim, magi Um Vertim csse, quod si salsu nami inpossibilc quia, si uentilii res luit per infinitum essentiam quilibet crinin arct causas ce

58쪽

alium , quod est impossibile Vergo est ostensum, quod sit Vnus DEVS innon plures .

PARS III.

DE DIVINAE TRINITATE. I Stasa Partem intendi miis dividere intaccendi Rationes DEI , cum quibus venabimur Divinam Trinitatem syllogi Eando, tenendo supra dictum modum mprimo de Divina Unitate . DE DIUINA UNITATE. Suppono, quod sit magnum bonum , magnum verum esse, quod Divina Vnitas habeat intrinseco Naturam uniendi, inquod hoc intelligere

amare sit magnum bonum , magnum verum esse;&, si contraria Suppositio est vera, de necessitate sequitur , quod sit magnum bonum , magnum Verum, quod DEVS non habeat intrinsece Naturamuniendi, quod hoc intelligere, laniare sit ma gnum bonum, magnum verum esse , quod est fata sum, mimpossibile; loc ideo , quia implicat in Divina Vnitate vacuitatem, otios a te in hujus modi , quod est falsum. impossibile. Natura auetem Divino Vnitatis consistit per Intrinse cum Vniens, Unibile & Vnire ,

quae vocamus Divinam Trinitatem.

59쪽

IDA DIVINA BONITATE.

a. Uppono, quod sit magnum bonum, magnum Overum esse, quod Divina Bonitas habeat intrinsecam Naturam bonificandi quod hoc intelligere inamare sit magnum bonum , ni agnum verum esse &, si contraria suppositio est vera , de necessitate sequitur quod sit magnum bonu, magnum verum esse, quod Divina Bonitas non habeat intrinsecam Natura nisibonificandii quod hoc in telligere inamare sit magnum bonum, magnu verum esse, quod est falsum Impossibile: ergo est demo stratum, quod DEVS intrinsece habeat Naturam boni ficandi per sua correlativa, quae illi sui coessentialia, subflauti alia laturalia scilicet Bo nificantem, Bonificatum, Bonificare. Et ista tria vocamus tres Divina Personas, quas inquirimus.

DE DIVINA MAGNITUDINE.3. Uppono, quod sit magnum bonum, magnum O verum esse, quod Deus per suam magnitudinem habeat intrinsecam Naturam magnificandi quod hoc intelligere mamare sit na agnum

bonum, magnum verum esse; , si contraria Suppositio est vera,necessario sequitur, quod sit magnum bonum, magnum verum csse, quod Deus per suam Magnitudio em non habeat Naturam magnita

sicandi, inquod hoc intelligere amare sit magnum bonum, magnum verum esse , quod est fau

60쪽

csum Impossibile sed De iis sine proprio Magni

ficativo, Magnificabili, Magnificarere potest a bere Naturam magnificandi ergo concluditur, quod in Divina naagnitudine sint tria correlativa, sive tria Supposita, quae vocamus Divinam Trini

DE DIUINA AETERNITATE. . CUppono, quod sit magnum bonum, magnum i verum esse , quod Divina aeternitas habeat

intrinsecam Naturam aeternandi, inquod hoc in telligere tamare sit magnum bonum, magi a Verum c si si contraria Suppositio est Vera , necessario sequitur , quod sit magnum bonum, magnum Verum csse, usi Divina aeternitas non a beat Naturam aeternandi, Wquod hoc intelligere Camare sit magnum bonUm, magnUm Ver Um CS- se, quod est falsum Impossibile: ergo est demo-istratum, quod in DiVina Eternitate sint tria correlativa, scilicet A ternan S, aeternatum, Et Crnare, sine quibus Divinari ternitas non posset habeere Natusam teternandiu illa correlativa autem Vo..camus Divina Personas.

DE DIVINA POTESTATE.

s. Uppono, quod si ad num bonum, magniln I verum este, qud Deus habeat in irrinsecam Naturam possificandi, de quod hoc intelliget de amare sit magnum bonum, magnum Verum esse;