장음표시 사용
121쪽
D. Ita Corari quocunque loci statribus collibitum
esset atque hoc modo plane futuram, ut, si ea ratio semel atque iterum ineatur, de calamnia aut veritate plane atque evidenter constet. Sed D. Lansbirgis reliquorum nomine collationem urgente amplius respondebam , non videre me, quomodo collationem cum ipsis ingredi possem idque quoniam titulo deputatorii comparerent , qui rerum a se gestarum rationem reddituri essent aliquando uno ora ut Proinde integrum mihi non esset id facere, nisi eodem modo consciis atque consentientibus , imo vero etiam id mihi mandantibus illis , quibus pariter .ego subes sem. Praeterquam quod cum periculo non levi meo coniunctum set, si quidem de eventu oratianis ad D adum aliquando quidpiam referrent, id penitus ipsorum me fidei permittere. Quinimo nullam etiam ipsos habere causam,cur hujuscemodi quippiam a me postularent,qui 'lie qui mihi conscius non essem talia ius doctrinae, sive Leida, sive Amperodami, a me propositae, quae verbo Dei, Confessioni,aut Catechismo Ecclesiarismin Belgio contraria esset irimquam a quoquam adhuc quippiam tale mihi objectu confidere Vero etiam, non facile tale quippiam mihi oble-
'mm ctum iri ubi si quis huiuscemodi
ianisi, is quid obiiciet, id simul, qui obiece- 'a' dr rit Probare tenebitur,aut probationet deficiente, culpam fateri. Nihilo tamen minus, si titulum reputatorum a se velint deponere, atque suo quis que privato nomine collationem mecum ingredi paratum me hoc ipso
illico instante id facere sed hac id
tamen lege ut de unoquoque articu-
exponerem . sua ipsi probationes 3Ie' meas adferrem meam sententiam metasque rationes ipsi, ee' vicissim sententias atque rationes ipsorum refutarem hoc modo si alter alteri statisfaceremus, bene se omnia habitura; sin minus, ne qua relatio ulli bi de eo fieret, sed tota res in Ino in natio levi differretur. His vero cum abnuerent plane , ita alter ab altero discessii semu , nisii ego eo rogavisse set, eo et in uti I lo collationem D. Gmaro M. Tretratio piae memoriae
obferrent quippe qui mihi videbat,
non magis hujus ipsis postulati causam dedisse, qui in alteruter eorum: cujus mei dicti simul etiam rationes adliciebam quas longius esset recensere in praesentiarum. Ad hae vero ipsi respondebant id se ita ficturos; ac quidem etiam antequam Leida discederent, ita se id fecisse mihi confirmabant. Atque hoc limum omnium est, quod a me Postulatum fuit de quo etiam postulato multus ad modii sermo fuit multis id in ore habentibus, quibusdam vero id non
plene fatis,atque ut tota re acta erat, narrantibus; praesentationem scilicet vi
cissim meam et causa illiu silentio involventibu . Non multis post die bus die videlicet, esimo octava jejusdem anni icios simile quippiam etiam nomine ne ris Ecclestia Lei densis a me postulatum fuit atque ita quidem ut si postulatum istud proba
rem,de eodem etiam ali appellarentur; sin minus, nihil hac in re tentaretur amplius. Sed iam consul Brbiu havio, D. Merula piae
memoriam, qui se more cum es sent illius Ecclesiae, eiusdem etiam nomine ad me venerant significavissem plane non videre me quomodo postulatum istud probare M 3 possem,
122쪽
Drct A RATI, SENTENTIAE possem , idque additis ejuscemodi
rationibus, quae penitus ipsis satisfacerent, nihil porro hac quidem etiam
in re ab illis tentatum ruit. Postulatum Die nono Notembris ejusdem anni Sudithestandi. Xbibuerunt deputati Sonod Hollandia ea bioci uJratu, Francisc. Lans bergius, Fes viapu M. O Ilommius atque Soci eorum , D. D. Cκ-I 2IAM . ratcribus Academia Leidensis movem responsum ad quaestiones addita petitione uti tu i Prosis res, Theologia ad easdem respondere iuberentur sed D. M.
Curatores respondebant, Nequaquam
probare se uti Professoribus Theologiaque stiones ullae proponerentura siquis esset qui arbitraretur doceri quippiam in Academia contra quam fas esset, id ad Synodum nationalim(quam primo quoque tempore spes erat celebratum iri referri, deque eo in ea cognosci igi posse. Macaccepta responsione, id amplius contendebant deputati s nori , uti bona ipsorum cum venia professoribui Theologia eas tamen proponere possent, cognituri quid quisque eorum ultro&sponte ad eas responsuti essent;sed neque hoc sibi uti liceret, impetrare ab ipsis potuerunti atque hec quidem sic clam me acta sunt quippe qui etiam ejus, quod depulati in urbem venissent, plane ignarus eram, ut non multo post tamen, id resci
Interea temporis toto labente anno rursus appellatus non sum, hujus quidem rei gratia , nisi quod anno I 6O T. Paulo ante quam Duodiusu thbilandica Delphil celebrabatur, adm venirent Ioannes Bernardi minister Delphensis, Festinio nimius Lei enJs, Dibbei tui Dcrdracena Ecclesta minister, deputati uno i Suod tho an dicae, cognituri ex me, quidnam iii refutatione
abaeti tuum praestitissem. Ad id cum respondissem aliquid , de quo
ultro citroque multus inter nos se minoriebatur, proximi jam ut discederent, rogabant me, ut quae meditata apud me haberem in negotio Religionis , ea profiteri apud ipsos ne gravarer, idque hoc fine uti ea ad Sonodiis referrent, sicque Fratribus hac in re fatisfacerciat. Sed ego id facere abnuebam , quod neque commode neque cum fructu, id alibi rectius, quam in Synodo nati avali fieri posset quam sperabamus de sententia Nobilus de Potentiss. D. D. ordini ri primo quoque tempore celebrandam. Daturum me operam,
uti ibi loci quidquid sentio , aperte profiterer', nihilquc dissimularem cujus ergo conqueri possent: qui
bus addebam villud, si quid apud
eo profiterer, relationem ejus ipsorum me fidei permittere non posse,
idque quod in id genus negotijsquisque sui sit optimus ipsius interpres Hoc modo alter ab altero di cessimuS. Praeter haec omnia privatim etiam a quibusdam ministris rogatus sum, ut ne gravarer qu meditatu essem, collegio rabrum et nodo communicare ab aliquibus etiam , uti ipsis mei meditationes meas aperire , quas
in timore Dormni secum ipsi expenderent dat insuper fide nihil se horum divulgaturos. Horum rammis quidem communiter respondi. nullam ipsos habere causam, cur id a me magis quam ab alijs amagitent. Vni vero, qui non e postrem IS erat, collationem tribus diversis vicibus obtuli, de omnibus duicnu nostra capitibus idque ut expenderemuS, quibusnam tandem modis omnium
solidissime trita adstrui justas refutari possit cui collat i praesentes esse
P uiatum dem apud me priuatim, mresponsum
123쪽
esse possent praecipui quidam e patria nostra vitia Sed hanc ille condi
tionem non accepit ceteris autem
aliter atque aliter respondi, quibusdam quidem plane quod me rogarent, abnuens, quibasdam vero aliquid aperiens, prout ma gis minusve noti mihi essent. Interea hoc mihi aliquando contigit, at non multo post ex quo quid cuipiam aperuissem , ad alios mox id deferretur, ut ut apud me coram, quum id profiterer vero id consentaneum esse iudicatum e
set data etiam insuper fide , id a seminime divulgatum iri. - - .. His necesse est adjiciam millud,
mpamnem quod intra atque etiam extra regio-n- -' nis nostra fines per litteras sparsum
... c., est; videlicet quod quum in Conventu praeparatorio, e evocatione Nobilissct Potent s. D. D. ordinum Genetalium uaga Comitis mense Iunio anni I 6op. a collegio fratrum, qui ibi praesentes
erant,celebrato;amice rogatus essem, uti ne gravarer quae meditatus essem
in negotio Christiana fidei, ea collegio isti aperireri addita sponsione, daturos se operam, uti mihi satisfieret, quantum maxime fieri posset; quod tamen, inquam , id detrecta luissem Quum vero experiar, quod
haec res hoc modo narrata, magnam
mihi apud quam plurimos invidiam
creaverit, qui putent majorem huic conventui a me honorem deferri debuisse,quippe qui ex omnibus simul
pro vini coierat eam mihi necessitatem incumbere video, ut quonam modo hec res acta sit, paulo altius
usquam Leida Hagam Comitis ad conventum illum , cujus modqmentio facta est , me conferrem, quinque anic li ad manus meas pervenerunt, qui dicebantur ad alia aliquot provinciai missi esse, etiamque a quibusdam Ministrum Ecdsiasticu conventibis lecti, proque ii habiti,
atque si meam de articulis religionis, ibidem declaratis,sententiam complecterentur. Erant autem hi articuli de Praedestinatione, de Lapsu Adam , de Libero arbitrio, de Peccato originis, inde salute aeterna infanti m. Quos articu lis cum perlegissem, ex stylo plane mihi videbar videre quis eorUm au ctor esset quem etiam proinde erat
enim unus nolirim qui illuc conveneramus de hac re compellabam , eamdem opera libere ei significans, habere me causas, cur eos articulos ab illo profectos esse crederem, quod ille non obscure annuens respondebat, eos non ita missos atque si mei essent articuli , sed de quibus Leida inter Studiosos disputaretur. Ad quae ego regerebam , ejus probe illum esse conscium , quum quid hoc modo vel spargitur solum, fieri non posse quin innocentiae meae illico
grave praejudicium creetur, mihiqiten articuli mox imponantur et cum, quod ibi coram profitebar neque a me profecti essent, neque cum moasententia concordarent, neque vero etiam, ut quidem ego iudico, cum verbo Dei. Haec cum hoc modo inter me de illum duobus solum praeterea praesentibus,agerentur, consultum duxi, ut in ipso conventu,cui quidam intererant, qui eosdem perlegissent, proque meis eos, quod quidam eorum confirmaverant habuissent, ut inquam , in ipso conventu hujus rei mentionem aliquam facerem quod etiam feci, videlicet quum jam in proximo eramus ut conventum dirimeremus , jamque acta subnotata essent, datum quibusdam in mandatIS
124쪽
datis utiliatae acta essent ad potentissmos D. Ordines Generales reserrent: rogabam scilicet fiatres, uti ne gravarentur manere paululum, habere me aliquid , de quo cum ipsis agerem quod ipsis annuentibus, dicebam quinque arritatos; quos in manibus habebam, inquorum tenorem breviter ipsis praesegebam, ad manu Smea pervenisse, eosque comperisse me ab aliquo hujus conventus in diverses provinciis missos, in Zelandiam quidem bracasin liraiectinam,(quod quidem certus eram atque a quibusdam ministiri etiam incon ventibus ipsorum eo lectos, proque in habitos, qui meam sententiam compleeterentus; verum enimvero bona conscientia tanquam in praesentia Dei coram toto hoc conventU Profiteri me , quod isti articuli mei non
sint, neque meam sententiam complecterentur idque bis repetebam , rogando insuper fratres, ne tam citorum Oribus, qui de me iacerentur,
fidem adhiberent, aut quod de me citum praejudicio meo spargeretur,
tamquam a me profestum,tam facile admitterent. Ad haec unia esθnbent respondebat, recta itaque me facturum , si fratribus significarem, quidnam in istis anicistis probarem aut probarem
minus, ut sic meae quadantenti sententiae consci esse possent; in quae ipsius verba etiam e reliquis aliquis ibat. Sed ego rursus regerebam, hunc conventum hoc fini indictum non esse, quodque satis jam diu una
fuissemus , innim Dona ordines jam responsum exspectarera atque hoc modo alter ab altero discessimus. nemine sermone illum prosequente ulterius, aut iis qui una convenerant
simul omnibus in eam petitionem
SENTENTI Econsentientibus msuasione aliqtia qua id ita aequii esse iudicarent,apud
ibi quidam , qui potimodum quantum intelligo, dixerint se in mandatis habuisse, ne quam circa doctrinam collatiovem ingrederentur, c si qua forte incidisset, futurum fuisse uti
quamprimum conventum deseruis sent , ut proinde multum absit,
quasi a tota congregatione ad id, quod ante dictum est, lollicitatus fuerim. Haec vera est, Nobilis S potentus Rationes a Ordines, ortam, ad quae me fratres et 'i'ssem
lollicitaverunt, simulque reculationis meae narratio unde liquido, meo judicio, constare cuivis potest: si adpetitionis eorum modi glie illius, simul veto etiam ad recusetipneret meam & rationem illius, tum vero maxime ad praesentationem quoque
meam attendatur, nullam esse causiam cur hujus quidem rei ergo ego
accuser Petitio quidem eorum , qua declarationem a me meam in causis e petebant, nullis ut quidem ego judico, nitebatur rationibus quum
nihil unquam quidquam docendo,
quod cum Cerbo Dei, cum Confessi ne Ecclesiarum Belgicarim aut Catechisma pugnaret , Ullam cuiquam causam praebuerim, cur hujuscemodi quidam magi quam a quoquam alio postularetur. Atque hoc nunquam non professus sum atque etiamnum modo profiteor, paratus pati, si
quidem fructus inde aliquis existere posse iudicetur , uti in illud hi
Sinodo Provinciali aut beationali inquiratur, deque eo cognoscatur ampliuS. Modin petitionis quum per Deputatos ea fieret aperte fatis missi obstabat: gravabar etiam Naidem praejudicio Unod quae non praesumitur per
125쪽
Pettifalos quem qui ad tollationem sollicitare, nisi eam ad rem causam praebuerit ut integri m proinde mi Dinon esset collationem ejusserodiadmittere, quin eadem Orera, quas mihi ejus conscius , faterer cocuisse quidquam me secus quom fas csset. Fationes vero recusati cxi meae lae sunt. Prima, quod cum neq; Uthollandica, neque Noortho an dicas nodo obno- , ius sim , sed alios habeam superiores, Uibtis te incar rei tam omni Vmmeartim rationem reddere in collationem cum deputaris consentire non potuerim , nisi de sententia atquectiam cum expresso mandat eo rum maxime cum ollatio huiuscemodi ex sicio ortinario mei mihi muneris non incumberet;atque adeo vero etiam ipsi Deputati aperte satis sub innuebant, hanc sol alion m mi Rime illam privatam futuram Um recusarent, titulo Deputatorii deposito, cliatio im mecum aliquam X periri. Itaque contra nyctiores co S
deliquissem , nil quae eo modo Ob-
ferebatur, cellationem rest missem. OP tarim ejus fratres meminisse Nil CH t. nunquam aci huc quenqUam e mlnistris nostris, qui tamen lilae Ull-que S nodo ut membrum illius subji.
ciebantur, ausum tanquam fuisse tollationem ingredi, nisi de sic intentia Magistrat vi siti cimo vero etiam Un- quam ullos partiti lares Maalpratus permisisse, itidii et viil dictionis Minister
cum Detκtat Ecclesiariim unqtiam collationcm experiretur, nisi in camante ipsi consensissent i quodque vero etiam sirpe voluerint Per De n. Dios suos ibidem ipsi praesentes es se Revocentur solummodo inmemoriam , qua Leiga in causa Coalhasii, Gonda cum Hermanno Herberis , orna in causa Corneli VTig-ARMINII 'Tatri e Nidit ut in causa Tacbrin acta
Sesuvda ratio, qu Chi collationem dissuadebat, haec erat ; quod, quae obserebatur , collationis magnam m- aequalitatet futuram animadverte bam; quum necesse sit inter eos, qui de re aliqua collaturi sunt, summam aequalitatem existem Primum enim publica ad me veniebant armati ancto
Ita te; in me cum privata omnia es- sciat minime vero omnium me laici, quam egregie fias Ulciatur , quiqin publica auctoritate instructus agit Secundo, ipsi tres erant numero, duosque penes se epulatos Synodi Naardi hallandira habebant: ego contra talus eram , non solum omni destitutus ope, sed etiam futurae actio ni testibus quibus sicut ipsi, ita ego
possem. Tertio, illi sui juris non
erant, sed ex iudicio supcris rum suorumpendere cogebantur, tenebant UrqUC ad extremum usqUe pro eam Reluio ii sententia pugnare, in quassi Superiores suos cia D nimis suis statuerent, in tantum, ut integrum ipsis non fuisset rationes , quae a me adduci potuissent, admittere, licet vel maxime comperissent eas stringerei comnino insolubiles esse. Quibus positis non videbam, quonam modo
ex ea collatio iit eum Lirimque fructum consequeremur quem aeqUUm erat
inde existere quique a mea quidem parte inde exstiturus erat, propter a quod ei juris eram , poteramque
meam solius conscientia sine culusq; praejudicio in iudicium adhibendo,
id admittere, quod de veritate convicta ipsa crum esse mihi ditavisse set. Quanti vero hujus intersit,Omnium plenisIime Celsit Vestrae comperii sent, si qui vestrii per vos Deputati mdi conventu
126쪽
conuentu praeparatorio praesente fuisssent. Tertio relati eorum , quam post collationem apud Superiores suos
ractatri erant, non poterat non cum
praejudicio meo conjuncta esse multis modis, sive abfuturus fuissem sive
etiam coraria aliataru . Sin abfuturus fuissem facile accidere potuisset, ut sive omissis quibusdam, sive quibusdam additis, verbis etiam, sensu aut ordine mutatis, quippiam sive per inconsiderationem defectu intelle ctus, sive per imbecillitatem defectum moriae , sive etiam ex affectulum rabidicio aliter narraretur, quam rei veritas esset. Ac mea quidem etiam
praesentia ii incommodum difflaui ter evitare aut corrigere potuissem; Cum major Deputatis quam mihi privato fides habui fuisset. Tandem vero hac ratione conventu isti aliquod in me ius atque aliquam supra me praerogativam detulisse, quae
neque in me habet, neque ego, pro eo quo fungor munere , deferre ei possum sine praejudicio eorum, quoS mihi communi noster Magistrata precesse voluit. Itaque non tam a vita quam ipsa necessitas a me efflagitabant, ut oblatam mihi eo modo es a tionem repudiarem Ut ut vero hujus ego sententiae esse, nihilo tamen minus ejus quod postulabant compotessieri potui sent, si tollationem illam Iriuatam, quam de omlibus uni Uer se Christiana fidei artient iosis obserebam, admittere voluissent atque haec privata collatio ad mutuam institutionem multo accommodatior illa fuisset quo i moris sit ut in collationi-b priva iam illo quis quid familiarius alberius eloquatur . quam cum formalitates , ut sic loquar, deparatians adhibentur. Neque vero , SENTENTI A causa erat cur itficiles sese hac in parie praebere debuerant , cumi cuique per se soli liceat et ego vero etiam hoc addebam , mihi comprimis placere, ut quae inter nos agi contingeret, penes nos continerentur, neque quicquam eorum apud quenquam eliminaretur. Hoc modo si in collationem meoim consensi sent, nullus dubito, quin aut alter alteri satisfecissemus, aut saltem constitisset ex mutua nostra controversia haud facile ullum aut necessaria ad salutem veritati, aut pietati . aut Chri Tana paci damnum imminere posse.
Sed his omissis, in eo satisfacere et
plane mihi non possum , quonam meast tentiarandem modo haec simul consistant a me negata
conqueri quasi proiiteri quid sentiam.
detrectem i, tamen intra Xtraque fi- spis , ne nostros usque adeo in me inve congra .
here, quasi nova imputra , atque false in Ecclesiam relligionem Chrissianam coner invehere ita Si quod sentio nan prosero, tua de ipsis de sententia meae improbitate constare potesta imo vero quanam tandem ratione falsa invehere possum si me n)n explico inpurae puta sulitiovem obtruduntur, contra charitatem est saltem tam multum illis tribuere Sed hoc de me iacitur , quod quidem aliquid proferam, sed non omnia atque ex eo ipso, quod prostr . non obscure constet,quo
est, utrum qiandi me profertur, statuatur contrariis esse aut verbo Dei aut consessioni Ecclestiarum Belgicarnm.
Postremiis si probatur docui Contra illud contra quod subnotatione manus meae fidem dedi, nunquam me docturum , sicque poenam debeo:
primm vero si probatur, multo jam in me
127쪽
in me animadverti hebet magis, teneorque aut palinddiam cancrcta aut a munera motac sistet e. maxime si eius emodi sunt octrina capua, qt a Dei henori Ac salui hc miti immotorie prae-jucicent. Sin vero, qUod a me prolatum est ncque Uni crbo Deita neque cum consessone se cuius modo mentio facta est, pugnare comperiatur; iam neque, quod de elicitur ab coque pendet, virbo Dei contraVenire aut consessioni potest: iuxta regu lam enim scholasticorumarium doctrina consectaria falsa sunt , eandem quoque ipsam fabam csseratae Cesio com ra. Alterutrum itaqUe fieri oportuisset, ut aut actio adversus me instituta fuisset, an rhmoribus illis fides non habita. Postremum optassem primum vero plane non metuo; Ut ut triginta murumus articuli ultro citroque cum
magno meo praejudicio de me spar
si sint, multisque summi vita in manu traditi, qui tamen satis liquido ipsi testantur qua in si illitate conscripti sint, atque qua fidei conscientia impaeti mihi. Sed dicet
forte non nemon potuisse sane turbarum evitandarum gratia , Partimque ut hac ratione quam plurimis Mimstru satisfaceres, quidquid in toto Religionis negoti lenti reS, aperte atque nude profiteri apud confratres tuos, ut aut tu mature institui rectius potuisses, aut illi ad collationem mutuo an tempestive separare poculissent Sed quo minus id facerem tris me, quae metuebam, incommoda absterruerunt.
Ac primum quidem metuebam, si quod sentio professus fuissem , inde exstiturum uisse ut , quo modo
actio adversus me institueretUr, quaesitum fuisset. Securum o metuebam, Ut
talis rasegregii pro Aggestus Trin-
clesias transmitteretur , spe sententia
conccmnatoria adversus eam obtinendae, sicque me gravandi quod vero gravissimas causas habuerim cur ea simul omnia metuerem , dissicile mihi non esset ex Nichin scripis quorundam liqtudo demonstrare. Quod vero attinet ad uis nutioncm meum, quam sperare mae potuissem; de ea ita habendum est nou mesolum, sed nites practerea alios habere et Iani Ipso quae circa religionem meditati sint, ut propterea inpuntio ea utiliter adhiberi non potuerat, nisi ubi loci cmnes comparaturi sint , atquc ubi sentani Ia, ut loquuntur, des m a Poterit atque oebebit pronunciari. Quantum autem ad illud, quod interea tempori fra5rcs mei lcmpestive se ad collationem parare debuissent, dico id tum omni tun commodissimum futurum ste, quum omnes simul med uationes suas in medium protulerna , ut ita simulet semel omnium pariter ratio habeatur. At caud hoc modo quum diluerim edi m te
quae potitii mrim Hrihi obiiciuntur, id beant,p,to, eis porro dabo operam ut quod ego Hor, ipsam Pollicitus sum , O O vos Nobil: C. Tuo 'ram x mea
tentiis. D. D. mihi mandavisti S id exequear certo persuasum habens, hinc neque mihi neque sententiae meae ullum premdicium creandUm, cum quidquid hoc est, ex ea obe dientia oriatur, quam huic consessui proxime pon Deum. Ieiundum Dei mdebeo
Primus Sc primi nominu in Religi, ne niciet.
articulus, in quem'. editationes quas
dam habeo , iamque inde a multis retro anni Squippiam meditatus fui,
de Priaritinarichemti est, id est , do et Electione
128쪽
Io DECLARATIO Elictione hominam ad salutem , ct reprebatisne ad interitum. Ab hoc Articulo initium faciam , expositurus primum quidem , quidnam de eo quidam in Ecclesiis nostru atque etiam in Academia ei sensti tam viva voce quam scriptis doceant deinde veromta in eadem ipsa meditationes pro alaturu , simul vero etiam meam ipsius de eodem loco sententiam expositurus. Sententia doctorim in Ecclestiano tris de hoc Articulo . una illa atque simplex non eli , sed in quibusdam diutr-sa atque inter se di serens . Sententia vero eorum qui quam altissime ascendunt ea hoc modo sese habet, prout ea ipsissimis passim eorum scriptis con
decreto ex homini, in citio non si creatos, musto minus ut lapsos intuitus sit quosdam ad vitam aeternam, quosdam ad aeternam perditionem praedestinavis se citra omnem iustitiae aut peccati, obedientia avi tu obedientia in initum , ex puro puto Placito, ad demonstrandi maloriam iustitia sua O misericordia veli ut alii gratia sta satur istis, sapientia patellatis suae liberrimae.
II. Prarier hoc decretum Deum certa quaedam media praeordinavisse ad decreti illius executionem pertinentia idque etiam ipsum decreto aeterno atque immutabili haec media ex vi praecedenti decreti necessario se ii , eumque , qui praedestinatus est , necessario ad finem preordinatum
deducere. Horum quaedam commaniter ad decretum electionum reiectionu ertinere . Radam vero hujus auti in oecialia esse. III. Communia media tria e se. Primum , Creationem hominis
esse in recto justitiae orginalis statu, SENTENTIAE sive ad imaginem, similitudinem Dei in justitia: sanctitate. Secundum, permissionem esse tipsin Adami,
sive ordinationem esse Dei ut ho mo peccaret. vitiosus fieret. Tertium , amissionem esse sive abutiovem iussi ita originalis ima a in Det,etiamque conclusionem sub peccato
crearet, non habiturum quibus vitam aeternam dare , aut fortem aeternam suo erinduceret. Nisi eos crearet in iustitiam sanctitate , auctorem ipsum peccati futurum , atque hoc modo jus non habiturum neque ad puniendum eos ad laudem justitiae sute, neque a salvandum eos ad laudem misericordia suae.
Nisi ipsi met peccarent , seque ipsi
merito peccati reos morti Petragerent, locum futurum non fuisse iteque demonstrationi justitiae neque
dei Monstrationi misericordiae. v. Media praeordinata ad execurationem decreti electionis, etiam haec tria esse. Primum praeordinationem sive donationem se Iesu Christi Mediator se Salvatoris, qui omnibus: solis electis amissam justitiam bitam
merito suo promereatur .virtute sua communicet, etcundiam, Tocationem esse aii em, extrinsecus Per verbum, intrinsecus vero per Spiritum suum in mente , affectibus voluntate operation tam Emetace, ut electus necessario vocationi affetntiatur eique obediat, in tantum ut Vocationi non credere, aut in Obediens ei esse plane non possit. Hinc existere iustificationem: sanctificationem per anguinem Spiritum Christi, indidemque omnia bona operari idque eadem plane vi atque necessitate. Tertium medium esse, P ad
129쪽
Aod cuppilat electos in fide, sanct itate
Telobonorum operum sive donationem esse perseverantiam cujus haec sit virtus, ut electi, credentes non solum non peccent plena atque tota voluntate, aut totaliter a fide: gratia non egcidant , sed ut etiam non possint plena atque tota voluntate peccare, neque totaliter aut finaliter a fide: gratia excidere. VI. Duo postrema horum mediorum, ad electos solum adultos pertinere, sed Deliu in re sanct dirum liberos, qui ante adultam aetatem ex hac vita migrant, Deum breviore via ad si-lutem Perducere;nimirum siquidem ad electorum numerum pertinentiquos Deus solu noverit donando ibit Christum servatorem , eos Ue
Christo , qui sanguinem Spiritu
suo eos salvetri citra actualem fidem .perseverantiam in ea matque id juxta promissi iam foederis gratiae , Ero Dein vestero seminis uestri De M. VII. M talia pertinentia ad executionem decreti reprobationis ad aeternar a mortem , partim omnium reiectorum S eproborum sive ad adultam aetatem perveniant sive anteeain moriantur partim quorundam solam propria e se. Medium omnium CD mirarino, desertiovem esse in peccato per gratiae salutiferae negationem, esurum quae Cui ad salutem necessiaria Scsu ficiens sit. Hanc negationern duobus constare membris . Primum enim Deum non velle ut Christus pro ipsis moriatur aut ipsorum Servator sit, neque quoad voluntatem Dei amecedentem, ut quidem am UO-cant neque quoad uilicientem, ut Va-lorem pretii reconciliationis quum
Pretium hoc neque respectu decreti Dei, nequo respectu virtutis Messica-
citatis pro reprobis quidem oblatum
sit alterum vero hujus negationis tarembrum esse, quod De non uni tre
roburi, ritum Christi communicare abs que quo tamen Christi beneficiorum ejus participes fierio possunt. VIII. Medium nornu solum
reproborum proprium, obdurationem esse quae adulatis contingit, sive quia saepius atq; enormiter contra legem Dei peccaverint, sive quia gratiam Euangelii repudiaverint ad executionem primae insurationis Pertinere conscientiae per notitiain i uminationem de eonvictonem illius de iustitia legis. H in legem , i poste non necessario eos in iniustitia detinere ut inexcusabiles fiant. Ad executio
nem secunda indurationis Ddum voca tione uti per Priudicationem Euangeli quae in istica atque infusicienssiit tam respectu decreti Dei quam
respectu ipsius eventu S. Hunc Ocationem aut extentam solum esse , cui neque velint neque Possint obedire: aut etiam uernam esse, qua quidem quida in intellecti excitentur ad ac cipiendum cur credendiam Uae audiunt sed fide tamen solum tali, qua praediti Diaboli contremiscunt quidam vero etiam ulterita Provehuntur, ut aliquo modo desiderent coele stia dolia gustare. Hos vero Omnium infelicissimos esse, quippe qui in altum tollantur, ut lassii graviore ruant. Idque non posse non ipsis evr ni rea necessario enim redire eos ad vomitum S a fide deficere. IX. Ex hoc decreto elee ionive reprobationis divinar atque ex hac administratione mediorum ad executionem utriusque perimentium siet- qui, ut electi nec satio serventur, sic ut non possint perire, Mut reprobati necessario damnentur, sicut non pos Ant
130쪽
servari idque ex absolato proposito
Dei, quod omnes Cmnino re omnesq; causas, quae in rebus sunt,aut a rebus existere possint,antegrediatur.
Haec sententia a quibusdam eo-rtim, qui eam sequuntur, iudicatur fundamentum esse Christianismi alui et certitudinis desalute in quo certa atque indubitata omnium fidelium , quae uicem conscientiam tranquilla reddere possit, consolatio fundeturn imo vero cui laus gratiae Dei innitatur usque adeo ut si huic doctrine contradicatur, Deo laus sue gratiae necessario adimaturri libero vero deinde hominis arbitrio istaribus illius meritum saluti attribila tur, quod Pelagianismum redoleat. atque has etiam proinde causaSobtendunt cur tam anxie de puritate
hujus doctrina in Ecclesijs suis reti
nenda laborentin omnibus novitatibus pugnantibus cum ea Opponant se. - uten Verumenimvero me quod atti-' net, ut quod sentio libere salvo tamen meliore judicio eloquar, in ea ego sum sententia , quod haec doctrina multa falsa impertinentia interque sese pugnantia in se complectatur; quae ut omnia nunc recenseam, tempus in praesentiarum non patitur, sed eam in sui solum latitudine examini subjiciam xvμεe s. Quatuor vero praecipia et capita, eaque maximi in ea ponderis mihi oboeulo proponam ea primum quidem cuju modi sint, exposituruS, deinde vero amplius declaramruS
quid de illis ego iudicem sentiam.
I. Quod Deus abso late Soracise
decreverit singulares quosdam homines per misericordiam sive gratiam servare , alios vero per justi-
s ENTENTIAtiam condemnare idque sine ullo in hoc decreto intuitu ullius iustitiae aut peccati , Obedientiae aut inobe-Guntiae, quae ab his aut illis exist
II. Quod Deus ad executionem praecedentis illius decreti, decreverit Adamum omnesque homines in ipso creare, in recto originalis iustitiae statu, quinimo etiam ordinaverit ut
peccarent,sicque aeternae corademnationis rei fierent,& originali institia
III. Quod Deus eos, quos sic praecise vult servare , decreverit ad salutem: media eo pertinentia videlicet ad fidem in Iesum Chi istum ad perseverantiam in ea perducereri eosque re ipsa etiam ad ea perducat, per gratiam vimque ir- resistibilem, sic ut non possint non credere,perseverare in fide: salvari. IV. Quod Deus illis , quos absoluta voluntate ad perditionem praeordinaverit, decreverit negare, atque etiam reipsa non conferat illam gratiam , quae ad salutem neces saries sufficiens est sic ut neque credere aut servari possint aut valeant. Post horum quatuor capitum Ore res id ilirentem in timore Domini me simation
itStionem atque examinationem, vij de hac praedestinationis doctrina di quente risio co quaedam sequuntur. 'mI. Quod ea non sit fundamentum Maenade Zi- ChriBjamj j salutis, aut certitudinis de 'D'
Non stillianistini. I. Haec enim praedestinatio non est decretum illud Dei, quo Christus a Deo statuitur Salvatorcaput tundamentum eorum, qui salutis haeredes fient quod tamen unicum est Christianismi fundamentum. II. Doctrina enim huius praedestinationis , non est ea doctrina