장음표시 사용
131쪽
D. VI Aco BL ARMINII doctrina per quam Christo soli angulari lapidi tamquam vivi lapides , per fidem inaedificamur , eique tamquam membra capiti inserimur.
Non silvisi: I. Haec enim Praedestinatio non est decretum illud beneplaciti Dei in Iesu Christo, cui soli nosti salus innititur. II. Doctrina hujus predestinationis non est fundamentum talutis. Non enim est potentia Dei ad salutem credentibus quia iustitia Dei per illam non manitiestetur ex fide in fidem. Non certitudinis de salute Haec
enim innititur huic decreto qui Crediderint, salvabuntur et ego credo,rgitur salvabor. Doctrina vero hujus praedestinationis neque Pritarum
neque secundum hujus lyllogis mi membrum in se complectitur: quod etiam quidam fatentur hisce
verbi S. Npn bar climi quod huius praedestinationis scientia fluida menti m Christianipuli aut alutis sit . ant quod est dem modo adsueutem necessaria puta sicuti dos ctrix Erangelij c. Secundo, quo a non compraehendat in se neque totum Euangelium neque etiam partem illius aliquam. Euangelium enim constat partim mandato resipisceati aes fidei, partim promissione remissionis peccatorum , gratia spiritus: vitae aeternam juxta tenorem concionum Iohannis& Christi, prout ea nobis ab Euangelistis describuntur simul que juxta doctrinam Apostolorum Christi post ascensionem ejus. Haec vero praedestinationeque ad mandatum resipiscentiae .fidei neque ad promissionem pertinet. Imo ero etiam haec doctrina non docet, quales Deus in genere praedestinaverit,
nanti notum sit quo com praehendatur, quas sit gulares personas quot Deus decreverit servare, condemnare . Vnde ulterius concludo, quod haec doctrina praedestinationis non sit necessalia ad salutem cognitu croditu, speratu aut factu. Hoc ita effetatetur doctus quidam vir iii suis thesibus hac de re ad disputandum propositis idque per huc verba; quare Euangelium pra festinationis patefacti S liber non se si
tantum nominari potest quippe rumo nec materiam ntimeri nec formavi absolis te des notat et hoc es , non quot sigillatim(perpaucis exceptis nec mos , sed tant Ismquales generat Iradestinaverit , O
Tertio, quod haec doctrim inde a aera est.
Christi tempore primis sexcentis
annis, in nullo unquam concilio si moue amisve gentrali Me particulari admisD de O raram tocreta aut probata sit. Non in Coti
cilio Niceno, in quo contra Arrium de Dratate de Musti fili Dei actum est. Non in priario Constantinopolitano, in quo contra Macedonium de Deitate Spiritus S de Cretum lactum est. Non in Concitatio Ephesino, in quo contra est' rium de Unitate personae Fili Dei actum est Non in Chalceionensi, quod Eutychem damnavit,decrevitque in eodem una Domini nostri Iesu Christi persona duas distinctas naturas esse essentia sua inter se di ferentes. Non in Constantinopolitano secundo in quo Petrus Episcopus Antiochenus Anthymus Constantinopolitanus cum alijs quibusdam damnati sunt adserentibus Patrem quoque passum esse a Non etiam
132쪽
etiam in tertio Constantinopolitano, in quo Monothelitae damnati sunt adserentes in Iesu Christo non
nisi unam solum voluntatem G rationem esse. Neque vero etiam haec docti inarii ccnciiij particula ribus, Hierosolymitano , Arata sino, ainimo nec in Mileuatan o Afric , quod coiitra Pelagitam jusqlle erro res celebrari: est , Ventilata aut confirmata fuit Iroti apparet ex articulis doctrinae, qui in eo contra Pelagium eiusque errores decreti
su . Tantaim vero abest ut tam se rvi ipsius levam Augustmido Praede-is inanione ni illisi oncili j inrecepta sit ut Celestinus Epascopus Roma HVS qui illo tempore Mivebat, ad
Episcopos Galliae scribens Telagi poruna, cstrivia coia, naia , in fine suarum litterarum in haec verba concludat Profundiore vero difficilioresque parte occurrentium quaestionum, quas latius pertractarunt qui haereticis restiterunt, sicut non audemus contemnere , ita non necesse habemus adstruere
quia ad confitendum gratiam Dei, cujus operi ac dignationi nihil penitus subtrahendum est , satis sui ficere credimus, quidquid secundum praedictas regulas Apostolice sedis nos
scripta docuerunt, exc. Quod vero attinet ad regulas a Coelestino in illa Epistola positas, atqUe etiam in praecedentibus tribus particularibus concilijs decretas de illi nullo negotio inter nos conveniet, maXime quantum ad ea quae pro gratiae adstructione necenaria sunt coivira Pelagium ejusque erroreS. Hae Prais Quarto , quod hanc doc strinam simul pri nunquam ulli bene sentientes
ches viis M. sexcentis post natum Christum at nis, in medium attulerint atque approbaverint, ne quidem aliquis ex illis, ni praecipui atque acerrimi gratiae adstructores contra Pelagium exstiterunt : quales suile constat Hieronym Um, Ugustinum,aUcto rem libri,qui inscribitur de vocatioine gentium , Prosperum Aquitanicum, Hilarium, Fulgenti tam, Orossitim et quod ex ipsorum scriptis apparet Quinto, quod non congruat ne-qUe conveniat cum Harmonia confestionim earum, quae sub nominibus Ecclesiarum Reformatarum atque Protestantium, uno simul in libro Genevae impressae editaeque in lucem sunt. Si haec confessionum Harmonia fideliter consulatur id appariturum est, multas confessiones non eodem illas modo de Praedestinatione loquiri quasdam non nisi obiter solum illius meminisse: quaeque maxime exstant atqtie urgentur in hac de Praedestinatione doctrinae
capit , nuncque a me adducuntur, ea plane ne attingere quidem semel. Nullam vero penitus confessionem sic eam tradere, prout ea a me antea
proposita fuit. Confessio Bohemica, Anglica, irten bergensis , prima
Helvetica, quatuor civitatum, Aringentorati, Constantiae, Memmingae&Lindaviae, hujus Praedestinationis millam mentionem faciunt Basiliensis de Saxonica non nisi obiter tribus solum verbis illam destringuim Augustana sic de ea loquitur,
ut annotatione aliqua eam opus habere ad praemonendo nos Geneven se iudicaverint Helvetica postrema , cui adstipulati sunt: subscripserunt magna par reformatarum Ecclesia ruin, sic etiam ipsa de ea loquitur, ut ego quidem optam videre,
Wis a misericles monflectere a proabata fuit.
confessionum Eeelesiarum resera ara m
133쪽
videre , emanam tandem ratione cum ea , quae modo a me priducta est , Praedestinationis ectarina stubsistere possit licet etiam eam Cenevensis QSabaudica Ecclesiae
approbaverint. Hae Praede Sexto, optimo iure sine conten- fmati sim uione aut cavillatione in dubium vo-
subis cari potest, utriam haec doctrina concatechisem cordo cum confessione Belgicam: Ecclesiarum Catechismo ei det bergensin quod breviter demonstrabo In confessione Belgica Art. I . ham leguntur: Homo se ipsum sciens di volens peccato et per consequens morti ac maledictioni subierit, dum diaboli verbis S impo listis aurem praebens, M. Unde concludo hominem non peccavisse necessitate aliqua linis praecedentis decreti praedestinationis ; quod cum hac, contra quam ago, Praedestinationis doctrina ex diametro pugnat. In Articulo deinde id in quo de arterna Dei electione agitur, ham verba leguntur. Dein se demonstravi miseri. cordem, ex damnatione liberando servando eos, nos in aeterno S immittabili suo consilio , pro gratilita sua bonitate elegit in Iesu Chrisso Domino no-Bro , absque ullo operum 'sorum retectum ius ii vero , in illosus lapsu di perditione alios rilingisendo, in is em sese ipsi piscipites dederant quae Verba quomodo cum hac de Praedestinatione doctrina conveniant, plane
In Catechismo ei det bergensi,
quq stione o haec leguntur : Novoxis ibiti iii in Adamo perierant , per Christum salii tem reddi, veris ni ijs tantum: qui Christio vera fide inserunt,ir,einseqite benefitia amplectuntur. Vnde concludo , Deum nullos homines praricis ad salutem praedestinavisse quin ipsos in decreto suo tamquam ARMINII I scredentes intuitus sit Quod cum
primo itemque tertio capite hujus Praedestinationis pugnat. Similitcrquaestione s . hec leguntur. Credo Filium Deiri sibi ex universo genere
hii mano caet ni ad vitam aeternam electum, per Spiritum suum S verbum , in verasde consentientem ab initio mi nisdi adfinem usque colligeres ubi electio ad vitam arternam in consensu in
fide, juxta se mutuo collocantur Idque sic ut postremum hoc priori non subordinetur quod tamen juxta sententiam hujus Praedestinationis fieri debuisset , verbaque hoc modo collocari: Filium ti sibi cae-
tum ad vitam aeternam electum Spiritu et verbo sis o Gotare atque colligere, iis querat credant O in vera de inter se consentiant. Que cum ita sese habeant , nulla causa est , cur qui hanc de Praedestinatione sententiam amplectuntur de defendunt aut tanto conatu contendant symmystis suis sive Ecclestiae Christi eam obtruderem aut in pestimam partem accipiant, si quid
cum ea doctrina non congruCUS aut
etiam pugnans cum ea , in Ecclesia
aut Academia doceatur. Septimo dico, quod haec doctrina P --
Puel et Um varis ra Dei, praecipue e fluat 'puro cum attrio utri naturae illul illis P . .. Per que omnia operaturae agit cum
sapientia nempe justitia de bonitate
illius. cum sapieAtia ill a pugnat cum Satribus modis n. quia tradit Deum prentia ex decernere aliquid propter cum finem , qui nec bonus sit, nec bonus esse possit meum nempe creare ad perdendum in arternum , ad lauden sue justitie et . Quia in ea traditur, Detu
per hanc Pr destinationem hoc prompositum sibi habere, ut laudem misericordi dejustiatio sue demonstret; quam
134쪽
DECLARATIO quam laudem tamen demonstrare non potest, nisi per actum misericordiaein justitiae contrarium, cujusmodi illud Dei decretum est, quo decreverit, ut homo pecceti miser fiat. 3. Quia ordinem duplicis sapientia Deiri nobis in Scripturis Patia factae, mutat: invertir. Statuitcnim quod Deus praecise praedestinaverit homines servare per misericordiam: sapientiam verbo crucis
Iesu Christi compraehensem,absqueCo quod praeviderit, impossibile esse ut homo a quidem sua ipsius culpa per sapientiam in lege patefactam hominique in creatione infusam,
servaretur , cum Scriptura contra r. I xi dicat, placuisse Deo servare credentes per stultam praditationem, id est, per et cr-bum crassi, postquam misndin Deum insa, plebita ipsu per sapientiam non cogno De
i, mi m. Cum Uitia Dei pugnat, idque
tam quatenus in Deo amorem justitiae: odium peccati denotat; quam quatenus perpetua est, constans voluntas suum cuique tribuendi. Quoad prius hoc modori quia statuit Deum singulares quosdam homines praecise velle servare: decrevisse servare absque ullo justitiae aut obedientia intuitu, unde sequitur, quod Deus tale homines magis amet quam justitiam. Iload alterum verosqui statuit Deum velle creatura suae miseriam inferre, quae non potest nisi peccati poena esse,
clam tamen creaturam non intueatiar Ut peccatricem ac proinde neque irae aut poenae ream; atque hoc modo simul etiam ponit Deum ireaturae dare velle quod creaturae non
est quod cum summo ipsius malo conjunctum est et quod etiam ipsum justitiae adversatur. Itaque quoad hanc doctrinam , primum qQISENTENTI E
est, detrahit. Deinde vero id creaturae tribuit, quod neque creaturae
quoque est ad miseriam ipsius Crini OAeta .
bonitate quoque Dei pugnat bonitas enim , affectus in Deo est, bonum suum communicandi, quatenus id justitia congruum esse iudicat, permittit. In hac vero doctrina Deo tribuitur, quod a se, nulla re
extra se motu . Ummiam creatura sua malum velit idque ab aeterno ei praeordinaverit sive conferre praestituerit, etiam priusquam quidquam ei boni conferre statueriti Statuit enim haec doctrina . Deum velle damnare . idque ut facere posset,
velle creare cum tamen Creatio,
primus bonitatis Dei egressus sit. Hqc quidem certe multum disser pant ab ea bonitate Dei, qua non solum indignis, sed utiam malis atque poena dignis benefacit , quod ipsum in patre nostro calesti imitari iu
Octavo, doctrina talis de Praede IV-'
itinatione pugnat cum natura nomi his nis, ram respectu eiu quod creatus Mahomini.
est ad traginem Dei cum agnitione Dei&justitia;quam quod creatUS est cum libero arbitrio se quin imo etiam hujus respectu, quod creatUS est cum affectu, antitudine ad vita aeterna fruendum Triaque haec ex hisce brevisis mi verbis concludi possunt, ac hoc S mimes et quo die m. o. s. issu facies morieris. Morum ullum C ',', T si homini adimatur se non potest quicquam praestare talis monitio ad permovendum illum ad obedientiam. I. Pugnat cum imagine Dei, Re ctu eius
consistente in cognitioneDei mon-2 mr
ctitate. Iuxta enim hanc cognitio nem a n.
nem qui titiam homo aptus , tens erat,etiamque tenebatur Deum, sie,
135쪽
nosse, amare, colere, eique servire. Hac vero Praedestinatione intervenientesimo praeveniente, praeordinavit ut homo vitiosus fieret etiamque peccaret hoc est, ut Deum non nosceret, non amaret, Non coleret, EI-que non serviret atque hoc modo non faceret, quod praestare secundum hanc Dei imaginem aptus Crat potens, et tamque tenebatur quod .equipollet cum eo atq; si quis dic ret Deum hominem ad lanaginem sua in sanctitate cladustitia creavisse quidem, sed precordinavisses decrevisse tame ut homo fieret impurus viniustus, id est, imagini Satanae On-AUhyti m formi fieret a 2 Pugnat cum asiuam berrare vol talis, in quae cum qua. - liber te homo a Deo creatus est Libertatis mdiu, si enim ullam impedit obligando sive determinando voluntatem praecise ad unum, ad hoc nempe aut aliud aliquid agendum ut proinde Deus quod tamen absiit alterutrius culpari possit, aut quod hominem cum voluntate libera creaverit , aut quod talem creatum , in usu libertatis suae impediat in uno eorum incogitans existens, in altero mutabilis, in utrinquet vero tam homini quam sibi ii Respectu illiu durius. I. Haec praedestinatio ho nepe fi mi mini injuriam inberi, respectu ejus r. a.' propention Is&capacitatis ad inae- ad stududum ternum salute fruendum quae ipsi in aeterna ali creationi sua indita est Cum enim lia praedestinatione praede finitum sit, quod malor par hominum salutis particeps non fiet, in damnationem autem aeternam incidet, idque iam ante quam decreverateiam creare aut hominem facere; privantur eo, ad quod desiderandum naturalem propensionem habebant sibi a Deo inditam , quidem nullo suo praecedente peccato, merito, sed ARMINII IOIsimpliciter per hanc solummodo
praedestinationcm. Nono pugnat haec praedestinatio me naiasi
e diametro cum actu creationu. I. ex im
ni tecundum proprietatem intrinse Amm.cam n uiae tuae; sed creatio eiusmo- Qi, quae hanc habet intentionem Acmentcm, ut via sit per quam reprobatio iam ante facta finem suum consequatur, non est communicatio bonis monum enam omne ae it Imariae iudicari debet ex mente dantIS, ex fine ad quem sive propter quem datur. Intentio dantis hic tuisset damnare , quod non potest contangere nisi creaturae finis vero live
eventu creationis fuisset aeterna creaturae perditio. quo casincreatio non esse communicatio boni alicujus, sed praeparatio ad summum malum , etiam secundum ipsam crea toris intentionem in Evcntum ei;
juxta id quod dicit Christus, mel uisit. i Es se homini id nunquam narismfvisse. II. Peprobatio est odi atquc exodio oritur; creatio vel o CX odio laeta non est creatio ergo via sive medium non est , perginens ad executionem decreti reDrobationis.
III. Creatio actio Dei persecta est , per quam suam sapientiam
suam bonitater' omnipotentiam declaravit. Creatio itaque in finem nullius alterius operi aut actionis Dei praecedaneae sub ordinatur. Sed potius actio illa Dei esse .
statuitur cauae necessario omne alias Dei actiones, quas aut decerricre aut suscipere potest, antecedat atque antegrediatur,imo citra quam preconceptam , nullius alterius actionis actualem susceptionem decernere potest ' citra cujus exectit lo-neni nullum aliud opus ultornodo
136쪽
absolvere potest. IN Ormes actio- ales Dei, quae ad damnationem creaturarum ipsas tendunt, alienae Dei actiones sunt quia Deus in eas prompter aliam atque extraneam causam Consentit. Creatio vero non est actio Dei aliena sed propia, imo maxime propria Dei, ad quam per nullam aliam extraneam, causam moveri Potuit cum prima sit Dei actionum, sine qua nihil praeter Deum reveracst sequum quidquid sit per hanc actionem exstiterit. V. Si creatio viacst .medium per quod Deus de- Cretum reprobationi suae vult exequi, magis vult actum reprobandi quam actum creandiri indidemque magis sibi placet in actiones condemnationis quarundam creaturarum suarum innoxiarum, quam in actione creationis ipsarum. I. Postremo creatio non potest via sive medium esse reprobationis secundum absolutum propositum Dei: quum creatione peracta homo permanere poterat in obedientia praeceptorum Dei, non peccare ad
quod Deus etiam sussicientes vires ab una partes lassicientia impedimenta ab altera parte dederat atque posuerat quod etiam ipsum ex diametro cum hujuscemodi praedestinatione pugnat. n. M. in Decimo, Pugnat haec praedestinauisatio p rnai tio cum natura vita terram tituliseum natura quibus illa in Scripturis insignitur. F , . . ast enim atque vocatus utareditiustio- Dan. t. se. Ium Dei atqui illi soli sunt Fili Dei; Mati. s. i secundum Doctrinam aeuangelij. I, . . . tu in nomen Iesi Christi credunt. Praetea Tm. . . et rea vocatur, merces obedientiatis labbariose charitatis,praemium oris, quiboram certamen militant f bene currunt, Monaiustitia,&c nemini itaque Deus aeternam vi am, ex absoluto suo decreto SENTENT tacitra omne omnino considerationem aut intuitum fidei: obedientiae destinavit aut destinare constituit.
Undecimo, pugnat etiam cumma me radet int Materna mortis ijsque nominibus 'v' et
quae ei in Scriptura tribuuntur Uo-----em catur enim stipendium peccatorum, poena m c. 23. aeterna perditionis, qua reprehendetur illi V., qui Deam non noverint atque Enangelio D, io.ZZ. Christi inabedientes fuerint Laterna ignis qui praeparatu es Diabolo atque Angelis eiusa ignis qui consumet adversarios atque inimicos Dei. Nemini itaqrie Deus aeternam mortem ex absoluto aliquo decreto praeparavit citra in tuitum peccati vinobedientiae. Duodecimo , cum proprietate Jae Ulia
natura peccati pisanat , Idque duo eu et abus modis: I. quia Peccatum vo- pereati.catur inobedientia, rebelliora quae locum habere non possunt , ubi cui inevitabilis necessitas ad peccandum incumbit ex praecedente decreto Dei. E. Quia peccatum damnationis meritoria causa est. Meritoria vero causa movet voluntatem Dei ad reprobandum secundum iustitiam, imo Deum,qui peccatum odio habet, movet, ut velit reprobare. Peccatum itaq; causa inter media esse non potest, per quod Deus decretum sive voluntatem reprobationis exequatur. Decimo tertio, pugnat haec prae Hae destis destinatio cum natura gratia Dei:,eam 'g quq
que quantum inde et deliruit ut ius attam do.
Praetenditur, quod quam maxime fuit. idonea imo plane necessaria sit ad gratiam stabiliendam; idque tribus modis . . quia gratia sic contemperata sit naturae hominis , ut libertatem voluntatis in illo non aboleat, sed eam diruat atque corrigat depravatam hominique proprio su motiti permittat, cum contra haec Praede-
137쪽
Praedestinatio talem gratiam introducat, perquam liberum arbitrium tolliturin exercitium illius impedidera si tur. 2 quia gratia iis Scriptura sic o, i describatur ut resisti ei possit, ni iv a L. , Itan in accipi possit, ut hamo omittere posuinra .rio quominu ei asentiatur , eique cooperetur,
cum contra haec prae destinatio dicat, quod gratia irresisti bilis quaedam vis atque operatio sit. 3. quia gratia exprima atque precipua intentione atque mente Dei ad bonum tendat imiorum, iribus ea Offertur , quique eam recipiunt. Cum contra e cPraedestinatio hoc secum trahit , quod gratia quibusdam etiam re- Probis offeratur, atque usque ad illuminationem intellectus se gustum
caelestium donorum communicetur in hunc finem, ut quanto alitu Mevc-huntur tanto graviu ruant, majoremque perditionem mereantur at que accipiant. Hae assisti. Decimo quarto , doctrina hujus 'in rinem praedestinationis, in gloriam Dei in-
rara suri est non consistit in declaratione libertatis aut potestati S, neque in demonstratione irari potentiae, nisi quo usque illa per iustitiam subsistere potest . salvo semper Deo
honore suae bonitatis. Ex hac vero Sulaeae. doctrina sequitur, sum auctorem esse
sequitu , De neciati, idque uita druplice argumento Sp., Probata Potest. I. Quia Ponit, quod rout quatuor Deus praecise decreverit gloriam
H mi suam demonstrare per iustitiam pu-
homines servando: alios damnando quod, nisi illo rediente in mundi peccato, neque factum est, neque fieri potest. r. quia haec doctrina dicit, Deum, ut finem stium assequeretur, ordinavis Te ut homo peccaret S vitiosiuFerct, ex qua ordinatione nece
sario lapsus sit. 3. quia d1cit Deum si mi , t i. ros homini gratiam sufficientem innecessariam ad ebitandum peccatum denegavisse aut subtraxisse, idq; prilis. quam iam homo peccavisset quod talem est cum eo, atqui si homini legem posuisset,quae simpliciter ei impossibilis esset praestitu pro ratione
nature in qua creatu erat. q. quia
Deo circa hominem operationes tribuit, tam externa quam internas, tam mediatas intervenientibus aliis
creaturis,quam immediatas, quibus positis homo necessario debuerit peccare; idque ea necestitate, quae in scholis
vocatur necessitat consequentis , O rem ipsam antecedens, triae libertatem Voluntatis si totum abolet Atque hunc quidem actum Deo attribuit ex prima raram; pua ipsius intentione, citia ullam pr.escientiam propensionis, voluntatis aut actus a Parte hominis. Ex hisce vero ulterius deducitur, Deum vere peccarea quia juxta hanc doctrinam ad peccatum moveat per inevitabilem actum, idque ex proprio suo proposito A prima intentione, absque eo ut ad id ante
moveatur peccato aliquo aut merito hominis praecedente Concluditur vero etiam hinc , Deum solum peccare.
Homo enim , qui per inevitabilern vim ad peccandum movetur, id est, ad per trandum aestum alique prohibitum, dici non potest ipsus peccare, Unde tandem etiam hoc sequitur, peccarum non esse pecca sim, quum
quod Deus facit, id peccatum neque esse neque dici pollit Praeter haeciam dicta etiam alio modo adhuc honorom Dei largit, sed haec in prata sentiarum sufficiant licet. Decimo qui litori Haec doctrina Hae Prae is ipsi quoque Iesu Christo Servatori Rubra ignominiosa eli. Nam, excludit
illum a decreto prae testinationi S mimora5iit.
138쪽
DE OLA RATIO quae finem praedestinat;dicitque homines prius praedestinatos ut serventur, quam ille praedestinatus sit ut servet in tantum , ut nonius'ndamentum electioitu et Negat, quod Christus n: nitor in an asst, que amis sam nobis salutem rursu IN pCtraVerit ponendo illum suborditiatam solum causam salutis eiu nempe quae jam ante praeordinata sit, sicque mi-inistrum dolum in instrumentum quod salutem nobis applicet. Atque
id revera plane congruit cum ea sententia, quae statuit Deum praecise hominum quorundam salutem Voluisse , idque primo O, supremo quod fecit decreto, unde cetera omnia Dei decreta pendeant atque sequantur.
quod si ita est, impossibile igitur fuit
ut talium hominum salus amitteretur: proinde etiam necesse non fuit,
ut merito Christi, qui ipsis solis sal
vator praeordinatus est, repararetur tamquam de noVo recuperaretur inveniretur. Hae 3 isd, i Decimo sexto haec doctrina salu-lhatio saturi sti etiam hominum noxia est. I. Oui-
T dem , quia impedit tristitiam illam
impedimeti lalutarem lectinctum Deum derum ponit m commisso peccato quae esse non pora et te in illis qui nullam peccati con-
γ, da, scientiam habent. At vero conscien- cer. . to tia hujuscemodi peccati plane in homine esse non potest, qui per evle tabilem necessitatem decreti Dei
fossicit sye seri piaris sollicitudinem converten-
di se a peccato ad Deum. Qui enim
poetat 3 pUre se passive habet planeque in armortui, non sol tam ad sentiendum excitantem praesentem Dei gratiam, sed etiam ad ei assentiendum eique obediendum, quiquisic per irresistibilem vim convertitur, ut rion O dii ita gratiam, quae intus pulsat , NON
SENTENTO possit non sentire,sed etiam ei nece sario debeat assentiri, sicque se convertere aut potius converti plane non potest in corde suo talem sollicitudinem in animum indilcere aut, concipere, nisi prius ante irresisti bilem talem motum senserit aut si quam sollicitudinem in animum inducet, a frustranea erit atque nullius rei vera enim sollicitudo esse non potest , quae non nisi per vim irresisti bilem in animo ingenerata est ex pramis proposito absoluta intentione Dei ad salvandum. 3. Quia elumi studium bonorum qiudium, operum inhibet in conversis , quum
statuit regenito neque plus neque Tit. s. I . minus boni praestare posse , quam praestent aestus enim a gratia salutari debet operari, neque id intermittere potest , ab eadem autem gratia non actu , non potest quicquam agere sed id omittat, necesse habet. Quia exstinguit Zelum ad Uietiast prccandum; quum oratio tamen es e ficax medium sit a Deo institutum Lue. t. i. . ad impetrandum a Deo quidlibet pye boni, maxime vero salutem. Ex quo enim antea destinatum est immutabili es inevitabili decreto, ejus cemodi homines salutem adepturOS, oratio nequaquam medium esse potest ad salutem impetrandum , sed solummodo cultus Dei: quia ex absoluto decreto praedestinationis suae talem hominem decreverit servare. s. Tollit saluberrimum timorem Tollit timo-Wtremorem in quo iubemur rem treme
alutem nos iram perari. statuit cla I in lutem nostrarum quod electus credens non potest operari iube plena: tota voluntate peccare, sicu- 'U t impii peccant neque vero etiam turaliter ais sturaliter a de sive gratia Thil, ita
spe Miloneua gignita tam sapiendi nemoueneras
139쪽
D. I ARMINII. quod ossicium nostrum postulat, quam obtinendi in quod desiderium nostrum fertur. Quum enim docetur, Vatiam Dei, quae quidem ad boni aliquid faciendum necessaria est , maiori parti hominum ex praeciso e absoluto Dei decreto denegari idque propterea quod decreto praecedente aeque absoluto decreverit salutem ipsis non conserreri sed vero damnare eos et vix potest quin cito accidat, ut qui sibi haud ita facila persuadet electum se esse , creproborum se esse numero statuat. Vnde non potest deinde non oriri desperatio quaedam faciendi justitiam obtinendi salutem. Decimo septimo me doctrinat Euange. vertit Euan pelium Iesu Christi: .m Christi. nam in Evangelio Deu postulat ab
i. i. hQm me risipiscentiam S dem , pro
mittendo vitam aeternam si homo se convertat stredat 3 Per hoc vero decretum Praedestinationis statuitur,
Deum singularibus quibusdam hominibus praecis salutem velle .ue simul vero etiam ijsdem ipsis resipiscentiam velle darem fidem , de
quidem etiam praecise per vim irre- si stibile, propterea quod servare EOS velit. In Euangelio de nunciat Deus impaenitentibus Q in fidelibus aeternam mortem haeque mine hortum faciunt, ut eos ab infidelitate absterreat atque ita servet V per hoc vero decretum Praedestinationis docetur, Deum certis quibos ain hominibus
gratiam ad cran versionem c fidem necessarias Mare non Velie , propterea quod decreverit praecise eos On-ρ ,3 ic deminale uangelium dicit . ita Devi dilexit mundum ut Filium suum liκι- genitum dedera ut qui seu cridi in eis , vitam aeternam habeat O Haec
vero doctrina dicit, ita D, dilexit
eos quos pracisser egit, ut ipsis solis Filium suum dederit, demque in ip miser v. irre sibilem
ingeneret. Vt Ver totum hoc pauci verbis complectar, Euangelium dicit, fac mandatum et obtinebis promissum, crede et vities Haec vero doctrina dicit, quoniam tibi volo dare vi- iam , prepterea volo tibi dare fidem quae
vera est atque ipsissima Euangeli j
inversio. Decimo octavo pugnat haec Prc Hae Hlarrina
estinatio cum ministerio Euange binis latae iij. Non enim potest homost vit. ministeria cooperarius Dei esse, nec Feu utque verbum per hominem praedica T, FE Ui., tum instrumentum gratiae iv Spiri Des miratus es se, si Deus eum qui mortuu cum, est in peccato, vivificet per irres, i 'ubilem vim, non magis quam Creatura imperium potuit esse instruimentum gratiar in L 'di j mm
ptam Icreatione aut ad inmistra re et
suscitationis aec, morte Norpori . rem Amm2. Quia per hanc Praedes mationem ima M
ministeraum Euangeli respectu maest aliseum joris partis auditorum constitiaitUr 1. Cor a. t . odor mort ad mortem itemque stru s
mentum condemnationis iv ipso et primo scilicet proposito Dei cu Irar militi deis casia ipsius intentione citra intuitum humi, mPrecedentis rebellionis. a lper hanc Prodestinationem statui 'ntium e tur balatis Duq erga multos infantes pim. credentium .foederatorum Dei, , , reprobatos scilicet administrat US multu eum fis nihil plane obsignare, sicque inuti sic a Cralis esse cx prinia 32 praecisa tenti O ri, ine Dei, idque citra Ullam ctilpam i. a. s. ainfanti Em, quibus administratur se ta es ad cundum mandatum Dei. iri facit quominus publicae prece S, U Gommyati decet, Deo offerri possint , cum storum animae fide nempe fiducia quod ni ni-T bus verbum audientibus profuturae sint cum inter eos multi sint, quos
140쪽
ni universe tum Christianae Relirionis in jecie. Lindamentum Religionis universe consideratum duplex Dei amor en, ne quo nulla Religio aut est aut esse potest primus erga iustitiam est, unde odium peccati existit; alter erga creaturam est ratione praeditam, quidem in nostro nunc negotio, erga hominem; r. iiis, juxta dictum Apostoli Heb. O. Accedentem ad Deum credere oportet, Deumeseo remuneratorem esse eorum qui ipsum Raerunt Amor erga iustitiam in eo demonstratus est , quod vitam aeternam non vult dare usi ijs qui ipsam querunt Amor erga homi- hm in eo consistit, quod vitam AZ- ternam ei dare vult,si se quaerat. Mutuus inter duplicem hunc amorem
respectus, hic est quod secundo
II DE ELARAT Ionon modo non velit servari sed quos absoluta interna immutabili
voluntate , omnes omnino res causas antegrediente, damnari velit; Apostolo interim, ubi preces desupplicationes pro orunibus hominibus fieri iubet. r an rationem ei adiungente quia hoc bonum S acceptum est coram Deo Servatore nostro, qui vult m.
veritatu pervenire S. Quia cUm hac doctrina ita comparatum est ut
quam facillime Pastores, Doctoae segnes iegligentes in suo ministerio reddat quasi diligentia omnis ipsorum nullis utilis esse possit nisi illis solum, quos Deus absolute
chir esse vult servare quique perire non postulat; omni vero negligentia ipsorum nemini nocere possit nisi illis solum, quos Deus praecise perire vult, qui necessario perituri sunt. non possunt non perire. Hae prae ih Decimo nono, quia limc doctrinam i evem evertit fundamentum tum Religio
prior imor permittit ut proinde prior amor multo praestantissimus sit:secundo vero amori ubique locussit, ubi prior impedimentum ei non Ponit Horum primum ex eo evidentissime comprobatur,quod Deus hominem quem quatenus creatUram amet, propter peccatum nihilominus damnetet quod tamen nequaquam fieret, si hominem magis quam iustitiam amaret, magisque ab aeterna hominis miseria abhorreret , quam ab inobedientia illius. Alterum vero hoc argumentum probatur: quod Deus neminem damnet nisi ob pec Catum tam multos vero homines salvet qui se a peccato conVertunt: quod non faceret, nisi amori suo erga Creatura eousque locum dare vellet, quoadusque id iustitia juxta Dei iudicium maxime permittit. H c vero doctrina hunc ordinem invertit mutuumque hunc respectu tre, idque duobus modis uno, quum statuit Deum singulares quos dam homines velle rvicis salvos facere, absque eo ut in proposito suo ullo modo obedientiam eorum intuitu sit quo modo amorem Dei erga homines praeponit amori ergata iustitiam statuitque quod homines qua tales magis amet quam justitiam, magisque abhorreat ab eorum miseria quam a peccato inobedientia eorum. Altero, quum ex adverso asserit, Deum singillares quosdam , homines velle Pr Cise damnare absque ulla consideratione, in decreto suo, inobe ientia ipsorum quo modo amori erga creaturam detrahit quod ejus est, docet que quod Deus creaturam suam odio habeat citra ulla, causam