장음표시 사용
181쪽
Articulus. XII. christum pro omnibus singu
Publice neque rixatim sine ac uita explicatione, quam controvcrsiae, qua de ea re moventor, ncccssariam te-ccria lat. Ambignitatem enim habet phrases sic ninnium Aut pretiis mmortis Chri t. pro omni, in petulis datum, aut omnibu ex Uuilis, apiri ari
probo, propterea quod cia Spcr-Vmtorio decreto statuerit , ut lis cles redemtioni istius participes ti-
ante priorem extetitiam qui inpuuiant, videant quomodo Scripturusci pondeant dicentibus, Chrsum esse moria ivum pro omnitus Esse Fropitiationem propiciat istri mi ei: Iuli e peccatum mundi: Carnem suam ridis e pro mundiona Chrisum esse moranum etiam pro
illo, qui esca alterim perili polis L. Mirca in mese illos etiam ni ipsum ab e ant, ct exitium vilox sibi aciebunt. 2. Ilat. IZ I. . QUI CIgo sic loquitii cum
Scriptura loquitur: qui illam phrouiri natat, audaXestre scruptiuarum
mundi sit A quo pretio ex irant IInnt, ni aut delcctati captivitate redinis nolnerant, aut potiredemtionem alea nilcm sunt servi in rem revers. Et alio loco: Q sod ad methri vatilem in potin Ham prelis , ET quo ad unam pertinet causam gener his,mam, his Christi I ridem ij tota uim Anan ea qui hoc seculum phesde Chr. si dis ne retrastrationis Sacram emo permirandicunt, reiacm sonu alicui lint. Q nuut Iam totam antiquitatu sententiacit quouve Iam a multi paulo diligent Iri consitae rata, e tam facile no Tarioni crimen Impingant Illi , tu quidpiam profert ipli antea inaudis tum aut incognitum.
Hosce articul O DLorreo tribuunt, quos ad augendum I Um EIU mcuos te cerunt , quum UNUS sum eret, ex quo auer iaccessario seqtritur, etiam LXiplorum sententia Sirenam nemini tm damnat periat Ism oritinn, nccesse est e n. nec alvos fore qui ac ualia Aulia Ipsi perpetrarunt, quin lunt insanies omnes suae discra nune nisi qui, nitariun inter salarem in athnationem ponat patum, eadem I Lialtaria
qua Pelagitim cicu inter salarem de regis
182쪽
renum caelarum distinxi ne Auru ri tus cavit M volantate sua libera, petratum Borreius autem negat se unquam pu- i ad condoliaverit et nullam esse ratio blice alterutrum docuisse contulisse ruem cur Deus se peccatum insantiba quidem privatim de ea re cum non imputare valuerit, qui in Adam: peccasenullis Theologia candidatis, quod licere sibi arbitratur: imo sic sentire. inductam rationibus, quas liberi examini ratrum subjicit, ut si istis confutatis rectius e Ieteri queat sente ritiam mutet . Ratione hae sunt. Pri ma Dia a Deus universum gemes humanum in reconciliationis pratiam assum-
seiit , .cum Adamo omnibusque ejus id erus Leo faedris gratis in iverit,m qno remit onem peccatorum omnium Pollicetur quotquot in ilis foetere perflabunt, Sc adversu hoc non pravaricabuntur. Caeterum id non modo cum Adam inivit, sed inpostea cum Noacho redintegravit postremum per Christum Iesum confirmavit consummavit. Quumque insantes se vi illud transgressi non sint , Non videntur condemn attoni obnoxij, nisi statuamus Deum a conditione ratiosa, sub qua tamen: ipsi ut faedera.ti compraehensi fuerunt, Cum infanti bis agere voti , qui ais te aetatem adultam ex hac ita discedunt; propterea illorum conditionem multo esse peiorem quam a s tornm, quibus exposita est remisio pthcatorum omnium, non modo esus quod in Adamo perpetrarunt, verum villorum quae ipsti perpetranini in proprijs person e peiorem autem nulla ipsorum cisipa aut meritori sed quia Deo sic sum fuit citru i u agere: unde sequeretur, Deum illos velle con demnare ob peccatum commissum ante M diu Patiorum promissum vel initium, Perinde ac si ab illa saetire lam praecedaneo Dei decreto essent exclusi reiecti, pro- mssumque de Salvatore ad illos omnino non pertineret Secum a Quum Deus
diculatur, quum nondum ipsi in ira- ijs person existerent, ideoque nec peccare possent arbitratu pro ris Tertis, quo Deus sic videatur cum infanti-bm rigid is agere quamn cum issis diabolis. Rito enim Dei iversus Angelis ApoJata ficii summu , eo quod ipsis
peccatum ab is perpetratum condonare noluit Rigor idem adversu insantes, qui rapter Asami peccatum condimnantur in eo maior, quod omnes ueliin suis propri3 personis peccar ni, infantes in persona parentis prima Di Adam e qua
de causa Angeli ipsi in culpari quod peccatum quod vitare poterant, admisere infantes non in culpa nisi qua tu Adam exiJentes ei voluntate peccato es
culpa in saluti sunt Et hae qui deni
rationes tanti sunt momenti, ut de ego putem qui contrarium statuunt illas confutare debere antequam spossint alicui notam hareseos impin- aere 'Opponunt, scio , Antiquitatem, quae sic jugicavit: at Antiquitatem opo Inere non possunt illi qui hac ipsa iii re, ubi de salute infantiam agitur , Autiquitatis iudicio stare nothini. No 'tri autem fratres ab Antiauitate recedunt hoc ipso in negotio bifariam. .Priino quod antiquitas statuit omnes infantes ii sine daptismo hinc discedunt, in damnatione futuros: qui vero apti: at Ante aetatem aduliam moriuntur, saluas fore quod ab Augustino dogma catholicum efferas seritur his verbis: Noli credere id noli De munia Odicere, noli docere , infantes anteqMm μ; . baptieentur morte praebentos posse per verum Uictorem
nise ad insubintia monemalium peccato, R, I
rusti si subpredibo boa i Hoc vero Fiat an caui inpi Uria per struma petat nostri fratris nullo modo concedunt,
183쪽
sed utrique parti contradicunt. Se-cisndo , quod Antiquitas statuit apiij
migratiam peccatum eriginale Uscrre
ab iis etiam Lipra destinata non sunt: juxta illud Prosteri Aqiut anui vitare it nod ab his, qui non sistit pra de linari ad
vitam. non auferat peri epta Iratias aptisae, originale peccatum, non eri Catholum cui Lilam lententiae fratre Nostrarefragantur. Non videtur alitem ae-
Cum', ut quando ipsis visum est gravent a se disientilentes, eo quod a patribus disinitant, hiars Us, Uanco lubet, psi a partibus aisentiant in Cace IV mittera a , cium ad ipsam Antiqviratis sententiam qUod atti-NCt, o condemnatione non bapti Cato rhm propter solum peta alii origi Annvidentumpsi qui eo insecuta sunt mirigite tam duram sentanta am , sal- rem mitigare conatose: ULm cIXE runt hi, quod in m nluni nuris ima damnatione sint futura , ali qUC CHOD aena senus sed damni tant m lint adfi- Iendira cui nonnulli addiderunt
quod Fascha ipsis infligenda sit
ιiria morsum constam in ipsorii et quamquam hoc ipsum sequariar cxera, quod poenam damni ramum passuri dicantur, non sensuit qui sensus est ubicunque morsu est conscientia, hoc est , ubi vermas rodens non moritur. At videant qualis illa damnatio sit, quae ob peccatum est, unde primconscientita non existit.
Ex hisce sic tractatis adparet quid
de artii cnlo I . sentiendum sit saltem ita ex priore dependet ut separatus arita sim a priore confici non debuerat,a ij qui statuunt nullam causam esse cur infantes pereunt, quam peccatum eruinati quod ab Adamst propagatum est in ipsos. Operae pretium autem est videre quid ea de re senserat D. rr. Ium: ante paucoSan RTI CN I s. Vis nos Theologia in hac Ata dimia scytra Doriasi a
Proselior Hic miles insunt ex ad et s.
foedere Molvitie esunt servari ossirm Me ex charriare autem praeli niveo , quos ad se in atrie vocat Deus es tempesti Te ex hae misera valles ecia tortim crisit , poti uservaria satio ille aut Em Clasti r-ma juxta doctrinam fluet, vel praesumit ex charitate, an non licet alter citra hae-rsin sentire apud cori scientia tuam:
citiam nulli omnino obni dit aut persuadere studet mimis sane magna Est ista deberiam vitis sapientibus digna. Et quid quaeso
imoni modi est ex ista doctrina ranquo inde conseqtiatur infantes in=delium si salventur, extra Christum de
citra ipsius uite ruralium salvaties con-lequentiam istam negat Eorreus , &habet D. Iunium ista in re sibi con- lentaentem , distentiant fratres .putent hac esse consentanea, tum necesse est omnes in delium infantes condemnatione ni Iuli ti, fidelium dico, qui extranei liint a foedere. Cusus rei non potest recidi alia ratio, qua in citii sint instites extraneorunsa foedere . Unde vi ictu contra H fCrri , Omne insantes eorum ii iii foedere sunt salvari , siquidem in a-tate insantili moriantur. Ouod quia negant fratre nostri , ecce quale dogma ab iis creditur , omnes ex tra Morum a sordere infantes damnari, in eorum qui nati ex parentibus foederatis infames moriuntur , alios damnari alios salvario quod dogma ari unquam obtinuerit m Ecclesia Christi , peritis dispiciendum relinquos
184쪽
Bo R. Os Ethnici est a vera Dei cogni-- tione alieni, faciant ea queviribus imiturae possunt facere,
Nunquam id a me dictum est, ne
ne a Borreo isto quidem modo cistis verbk imo verisimile non est quemquam rerum sacrarum aliquousque Peritum tam inconcinne mentis suaei ensa enuntiaturum , ut ijs ipsis verbis mendaci suspicionem pariat, quibus sententiam suam enuntiat. Quis enim a vera Dei cognitione alie-mu aliquid faciet quod Deo ullo modo acceptum esse queat Necesse sane est ut bomum sit quadam altem a tione, quod Deo placiturum est: necesse insuperest ut, qui id patrabit bonum esse sciat, Deo gratum sine fide enim quidquid fit peccatum ess hoc est, sine ceria notitia id bonum esse Geograrim. Hactenus ergo necesse est ut veram Dei notitiam habeatra quam etiam Gemibus tribuit Apostolus
cati mem contradictio erit in hac enuntiatione: D ut vera Dei cognitione omninoa e litutis est ille potess aliqui prae tare. sod Degs eo usque gratum habet , ut id
remuneretur aliquo rami et quam con
tradiiliovem aut non vident hi fratres
nostri, aut fingunt tibi prorsus Plidas esse, quibus hanc sententiam a tribuunt. Deinde, quale locest,si
faciant ea qua viribui natura possunt facere An natura prorsus destituta gratiati Spiritu Dii, instructa est notitiaveritatu, quae dicitur in iniuriitia ditiis neri cognitione eius rei od de Deo cognosii
poten aeterna elui tum poteneia sum divi
nitatu quae instigare potest hominEut Deum glorificet. si non glorificet pro
ni novit, omni excusatione spoliat Non arbitror ista talia natura, quae sine gratia in Spiritu Dei ad haec mundana vergit tota, tribuitosse citra falsitatem hi muriam gratia divina Si haec isto modo habere se, itant fratres nostri , quae causa est cur ani facile id attribuant iis, quos nosse deberent non omnino sientia rerum sacrarum esse destitutos Si vero arbitrentur hominem viribas natura facere posse aliquid ani non absunt a Pelagiam o, quem tamen alii impingunt. Et iste articulu sic enuntiatus videtur indicares quod arbitrentur hominem quid aliquid facere posse boni viri bin natura sed eo ipso non eoasurum condem
nationem neque impetraturum remunerationem. Haec enim attributa tribuun
tur subiecta in ista enuntiatione, reo quod illa attributa subiecto isti non conveniant ex ipsorum sententia, hoc ipsum enuntiatum haereseos insimulant. Si credant hominem a vera Dei cognitiove alienum nihil boni facere posse hoc ipsum prius fuit hareseos accusandumst si putent neminem Diribus natura quid iam Deo gratum facere posse, hoc ipsum errori fuit deputandum, si quis assiernare auderet. Unde sequitur aut illos ipsos pelatiana hares esse assines, aut ignorare quid priM, qti id poster reprahendenduis lareseos condemnandum sit. Apparet ergo illos additione ista aggravare errorem
vos iusseri se it incautam quia per istam
185쪽
TOT istam addit vim effecerunt ut rugare possimus tale quidpiam a nobis di aum vel cogitatum esse . simul iustam dederunt causam ipsos Pelaeianahareseos insimulandi. Sic lauti et capitur incautus venator, quem nexu ita heri. Longe ergo cautius de tutius securant, si citra exaggerarionem istam impegissent nobis hanc senten tiam, quam norunt c,olastici Theoloris esse usurpatam de postea imo in-glint artitulo I p. sed paulo aliter enuntiatam: Facienti quod in ipsto est, Deus faciet upli se est. Se tum il-den d a fuisset illorum expiriatio aempe, Deum id facturum ex congruo non ex condignori .non quia sic meretur Iactam ipsorum, sed quia Dei maenam misericordiam Sc beneficentiam deceat id ipsum quod tamen ipsum Schol. sicorum incitum ego usurpare nollem citra additionem horum verborum: facienti qua din ipso Ilisi gratia divi aqua ipsti iam obtigit , huic Dem maiorem gratiam largietur iuxta dictum Chrissi: Habenti dabitur et quo caissam complexus est, cur Apostoli datum esset nosse arcana regni calor:m , alijs amem datum non esset. Praeter hunc locum capita l. 2. ad Rom. lam citata, inspiciatur quod de Cornelio Centis riove I dia purpar Mari Gerrhae ensebia nar
ratur in Actis Apostolicis. Articulus XVI. Opera irrege nitorum placere posse Deo esse a occalionem
melia movebitur ad alutare gratiam istis communicandam. Responuo. Ante biennium aut circiter sparsi fuerunt i et anici li mihi attributi;
quorum decim M quintus sic habet: opera irreo enitorum nou pose quidem placere Deo. esse tame occa,snem riga Deus movetur ad gratiam salutarem illis commum candam VTiod discrimen efficit ut suspicer in istorici articulo negativam
omissam ess nisi forte ab eo tempore
in ptii progressia, hoc affirmavero, quod tunc minui aviax aut pudentior haereticus negavis Vtut res habet, dico nos illos viros neque sententiuno iras nosse, neque phrases scire quas risur mug, neque , ut sciant, sens phrasium intelligere unde mirum
non est illos altum aberrare a Dero,
quum suu verbis ino ira sente tias enuntiant, aut nostris verbis alios sensui, suos nempe, at fingunt. Hujugaci manifestum specimen ' praebent in hoc articulo. Nam primo vo Irrigenitori m nplici sensu accipi potest. vel ut illos notet, qui nullum btrittis
regenerantis vel ad reeenerationem et en dentis seu praeparanti actnm senserunt, adeoque primo principio regetieratio vis
sunt destituti vel ut siqnificet eos
qui renascuntur, semiunt actus biritus sancti vel ad pratia rationem vel ad ipsam
regenerationi essentiam Detrimentes, attamen nondum regeniti sunt; hoc est, eo quidem adducti sunt, ut peccata sexagnoscant, de ijs doleant, liberatiorem desiderent S liberatorem mons ratum quaerant attamen nondum i avi liritus structi sunt, qua caro aut metas homo martifica in re, Wha, mo in novam vitam reformattia, operastillitia patrare potens est. Urita undo pia et aliquid Deo , vel ut initia et ac tio ad initium conversistnu pertinens. vel ur opas essentia visa perfectam , ut aiam sander, benato perpetratUm.
Sic placet Deo confessis qua quis se fri 'I s. et j im, AE cum pauperem esse agnascit, ' ἷ'
186쪽
ideoque ad Christim confugit ut
Fea , t ibi8lo em centri ita Aemque eb. friata. Non a IlIsa S essentiales regeneratients arteS, sed ac praeparatoria pertinere Arbitrat Ur; ip am vero rege serationis sentiam in mortificationein vivisiarione consili UeHS. Tertio, octat-phini ausa impulsiva cita DEUS MDe.tur, non eodem Diodo sumitur, sed arte.
Nostro proposito serviet si duo lotos
Protulero, ex olo Um collatione dι- sinctio colli actur nostro scopo con veniens I iustici et S. Matth. I 8.U. 2. dicit Rex totum debrium remis tibi quia rogasti me. Genes. 22. v. o. II. cicit Deus Abraham et Quando quidem fecisti rem hanc, quod non pepercer silio ilio, nn corino, beneduendo benedicam tibi. Qui hic discrimen non videt impulsanu, im, placentia, illum valde caecum in ScriptUris esse oportet. Quarto , Salutari gratia vel pro ipsa prima gratia ac tacitur, vel promunda, propra veni ex te vel subsequente, pro operante, vel proris opera me: propni sente vel aperiente, vel ingrediente Haec
omnia nisi quis commoce distina guatri verba sua secundam istas distinctiones usurpet necesse est ut impingat, halios, quorum seUtentiam non bene intelligit , impingentes faciat. Si vero quis illa diligenter
intueatur, videbit quod issse artic vi futurus sit consentanein Scriptitru secundum n limsensum, mulium vero a Seriptura diversus secundum alterum. Sumatur vox irregeniti pro eo qui iam renascitur ut ut nondum renatus pia
centia pro initialita impulso per modum natu patition uti de salutaris gratia proscimila, subsequinte, cooperante, ingre i-
serium ob peccataeo que Deo littere, ut eo, secundi m miltrina in m miserta orata rum suarum moveat Arad gratiam homini peccatori faciendam. EX hisce ac parere puto , quam cauta loCuencti sit,
ubi pro limi est a Si varisin , vel inhaeres cs Iustitionem cuilubri antela non omnino negligente Dos et se, pro prudentia sua deberent ex rendere fratres nostri , Utim non lyrio rent nobis planissime constare, qUam Uostra dicta finistia in temetationi, mock calumnia sint exposita Mobnoxia.
Verum m nihilitudinem arriculorum
quae si j sient, potuissent hanc praecedentem eodem capite complectilut&sequentem.
gabit facienti quod in te est . Responsio.
Hic artiuilia ita praecedentibus natura nexus est, Ut qui tin ni ex tribue ponit, eadem operare miles affirmet; quiuunum negat, reliquos renyciat Poterant ergo supervacuo labori pepercissuri in vi hujusmodi trium loco
convenientius ponerem poteri homo
sine gratia auxilio boni aliquid praestare, qua flora let Deus id ipsum largiore gratia compensabit vel remunera buur Verum hujusmodi articulo semper crimen falsi impegissemus; quare tutius
fuit aqui vocationibia ludere , Ut calumnia fraus non aeque facile omnibus innotesceret. Caeterum ad hunc artici tum dico . nunquam nobis in mentem venit se istis verbis tam incenditis uti, quae In imo statim intilitaaratim
187쪽
Jratim excludunt a principio convertio- quam nos facimus semper
ubique praecedaneam, comitantem subseri. gentem dc iitra quam n OS ni amomm no bonam actionem ab homine produci pose asseveramus eo usque ut ne Adami
quidem natura id ipsum siue gratie divinarum ivsus tum a si lentu au Ni liot inuere audeamus; unde adparet
nobis percali mulam hoc imponi Si idems ntiant fratres, consensus est; si vero arbitrentur , Ada num Perna' uram citra supernaturalia potuisse lemaei sibi positam inplete, non videntur longe a Pelasti abire, quum Aurea lini dictaeim illud sit ab ipsis fratribus nostris receptum supernaturalia amissa nataralia corrupta esse. Unde sequitur,' intum mansit nataralium,
tantum missi se polentia ad legem implendam, posito, quod praemissum est, Adamum per nainram suam potuisse se Deo obtemperare, titra gratiam contra naturam distingui solitam. Declarant certe quum hoc nobis impingunt, id tale a se judicari, quod in
nostrum sensum cadere possit. A Pro Pterea Non tantum in eo videre se absurditat , quantum revera inest isti articulo , nisi putent nihil tam ab-serdum excogitari posse, cui noScredendo nuntiando non simu accommodi in Parati. Nos illum arriculum tam existimamus ablura Am ut nulli rerum lacrarum perito facile illum attributuri simi S. Nam quD- modo quis quod Deo stratum est quodque ille praemio talutari vel gratia
ulterioris vel veta a teriis renumeriturus est piae tabusi ne auxilis gratiae di vina At iste articulus diserte satis gratiam primam excludit. U. lm dicit , sacienti us in se ed Nam sit intelligit id ipsum hoc sensi si mis ad te teli et gratiam primam iam cst a-AD ox I. ARTICvLOS. I cyra n s i, tum neque absurde dicitur id
ipsum, net me gratia pitima bene tentini tenorem gratiam Dea largietar, Scrialis
tres declarant se per male dilum ejus, qu Lidii debuit silentium, calum mandem voluisse conciliare.
Atticulus X VII s. D sine externa Euangeli j prae To dicatione procul dubio con
vertit quam plurimos ad salutarem Christi cognitiorumn Em, ter eos ubi nuda est externa praedicatio, idque alit per
interna Spiritus sancti revelationem , aut Anselor in ministerium. Responsi . Nunquam id a me dictum est.
D. Borreui tale quidpiam dixit at non prorsa idem' nempe, feri posse ut tui Maeos ab oriente venientes per Spirituas vel internam revelationem , aut Angelorum mi visterium instruxerit Ze lesii, quem veniebant adoratism. Illud vero proculdubio, o quis plurimos aidi tamenta sunt calumnia, se valde auditu calimnia, impingentis quod verisimile non est a nobis vel dictum vel cogitatum esse, qui didicimus audaciam illam quidvis strenue assirmandi, qua plerumque juniores .ijs qui ignorantltrantum nesciant laborant, periculi plenam esse in Ecclesia Christi. An
verisimile est qu-m Diam cardatum dicturum id proculdubio fieri a quampli rim , culta te unitum exemplum Oroducere posset rogatu Duod nos fatemur non posse. Coutrovorsiae enim obnoxii eri si produxeri ni q. Quemm
188쪽
de salute Secta, Aristidu, Assimilium sentit quos necesse est per Spiritum sanctum ut Angelos de salute instructos esse. Nam ut Scripture vidermi,
ex ijs edocti sint, vix est verisimi te. Deinde si fratribus nostris in mentem venisset dictum hoc Christi
rsi, etiam multus es mihi populis in hachrbe , Ora facile nobis impegissent hunc articuli, ma ni ex illo dicto di.ditam Us , Deum verbi sui praedicationem externam mittere ad populos, quando ipsi visum est, i amplurimos convcri creex illis Tertio , si cogitassent e nobis illud usurpatissimum dictum probata : Ordinarium conversonis medium se organum esse verbi divini per homines factam pri duataonem, cui propterea omnes obligati, ni ut Spiritum sant Ium seipsum illi non ad rinxisse, is extra ordinem operari nequeat, quando ipsi et cum citra intervextum opera humana; non putassent nobi hunc articulum impingendum , saltem non pro errone habendum. Nam quod ad primum quod extraordinarium est id in quamplurimis non obtinet, sic enim ordinarium esse inciperet Adsecundκm sis verbi per mihi facta li-duatio sit ordinarium mellilim , quo significatur esse tibi quod exlya ordinarin , idque adstipulante tota nostra Ecclesia, imo ut arbitror orb. Chrisiano ioth, tum sane har sis vel error non est , Deum etiam citra hoc medium nonnullo con Verterem cui
etiam proculdubio addi posset si enim dabium est an ut in per aliud medium
extraordixem scilicet sal Vetur, quam per humanam praedicariovem diibus me stan verbi divim abam inibis facta praea dicatio ordinarium medium dici necesse
habeat Quarto, Quid periculi aut I. ARMINO erroris etiam in hoc situr est, si quia
dicat Deum hamplurimos, hoc est , aliquam multos, convertere per Spiri-rm senti rem lationem intern m aut Au-
Iclorum min sentim, modo id simuIstatuatur , neminem converti nisi per illud ipsum verbhm es usque verbi jensum, quod Deus per homines mittit ad popules , quo sibi adjungere proposuit Metuendum sorte icent, ne si populus extrinsecti vocatorum id credat, repudiata externa praedicatione, illam re Velationem internam aut Angeli ailoquium exspectet. Sane, qULmadmodum cluendum est ne panem adpositiam edere nolit, qui intelligit homini m 5 mi pane solo vivere, sed in omm merbo quod exit ex ore Dei. Sed Cesino, ne illum metum ex suis causis examinans Ulteri US progrediar , quo fratres nostri me hac occasione provectum nollent dictum
Adamiam ante lapsum non habuisse potestatem credendi,
quia fide vomerat opus, ideo si AeDeAm non potuisse ab ido fidem exigere post lapsum.
Nisi nonnullorum genti mihi no- tu etsi et jurarem per calum viam ipsis imponi, quod hunc articulum mihi adtribuuiu, prout verba habent. Egone lentiam Adamum ante lapsim non habuisse potestatem credendi, si quidem propter hanc cansam, maste opm non fueri: Quis ignorat illud Apostoli:
Accedentem ad Deum oportet c edere
(xel credidisse quod Dein sic quad
189쪽
st Mnaxntra Agarentibus ipsum I Non
arbitror ullum esse Mahnmeticum, Vel D, daeum qui id ipsum asseverare aU-deat. Ignorare illum oportet quid siles sit universesnditari qui hoc affirmabri. An quis diligere, timere, colere, Mnorare Deum, obedire ipsi potest sine sile, quae omnium actuum, qui Deo praestari positi ni ex ipsius voluntate, est principin fundamentum'. Audax de lida est illa calamnia. Sed arbitror addere illos voluisse, potestatem credendi in Chri um c sane addi hoc ipsum debuit Nisi forte ita qui m-saniat, ut dicat fidem omnem in Deum, esse emurum Christio , persuasus hoc
argumento , quia nunc nulla sit vera fides in Deum , quae non sit in Christium.
Dico itaque, a Firmo is severo,profiteor
c doceo Adamum ante laesum non habuise poterum tiam credendi in Chri is m, quia de in Chritium non erat opus, Ideoque Deum aes potuisse ab illo fidem iliavi exigere poli lapsum hoc, nimirtam u. re, sua Adam in potentiam illam creden d sua culpa amistrat quae est sententia eorum , qui hoc mihi impingunt; potuisse autem exigere, quieti paratus fuit dare ilia gratia sub dia, quae necessaria erant m suscientia ad credendum in Chrissum ideoque de ipsam demdare in Chri lium. Sed quum ego hic tantum negem, sta tribus ab av- tibi incumbit probatio horum trito, propositionis, se ilicet, rationis additae .conclusio nil inde deductae proposito est radam habuit a me lapsum potentiam credendi in Christi Ratio est: quia fidei ita illi ops fuit. Ccnc lupaeli: Ergo potuit Deus iure ab illo fidem inam exigere post lapsum Propositi avem sic ala positam et Adami habuit ante Dpsem usitam i potentiam eredendi Euangelio, scilicet ex hypothesi Eis nulli, hoc est, ut ego interPrem
Rrieturos icitor , si Euangellium ipsi avnuutiarum s isset quidam vir doctus probare
nititur hoc argumento Quia quum nec mentis tacitate, nec cordis obduratioηe, nec affectuum perturbatione quae impotentiae credendi interna causae laboraret; sed mens esset lucida Moolunta cum aspectibia rectari potuit, si Evavgelium Dei fuisset ei praenis ut Ia
tum, clare veritatem illius vinere eam
que probare dc corde illius bonitatem amplecti. Ratipnim istam non Plato
quenquam improbathrum , ideoque illam ab ipsis prcbari an popula Velim tamen id dispici; si Adama fides
in ChriIlum necessaria non fuerit,' UOrsiim illi collata fuerit polentiac Fidenadi in Christium Teriij vero probandiu cessitas illis incumbit, quia id ipsum expresse dicunt, e quidem addita causa quia Adam ui illam potentiain sua culpa persiccarum amiserit. Ego Propter personae respectum abstinebo ab ictus argumenti confutat leve, non
quia id iussitabili existimem: Uod
spero suo tempore ad patiturum. Pauca ii edam proferam ad sententiem e probationem. Primo ad propositionem. Adamum non babuisse ante lapse inpotentiam credeκdi in Christi in I)robo.Priuio, quia stupranea fit sit , nulla enim crat Recessi lac, tisa utilita, credendi in Christum ira Nati ira nihil stupra facit, multo minus Deus. Secundo i. De non potuit ab illo ante piccatum dem in
Christim vastulare Nam j dcc in
Chri lum est in illum ut Satiato renii peccatis debet eryo, qui credet ira Christum, credere se esse peccatorem, At hoc antequam peccarat Adamus,
erat falsum staque Deus jubendo, ut Adamni crederet in Christum , uis set illum credere mendacio. Non PO-tuit itaque in actum produci illa potentiara quae etiam ea de causa est si strane
190쪽
Tertia, Fides in Chripam pertinet ad novam creationem, qua peragunt per Christum qua Mediator est inter peccatores D sit ni qua cle causa etiam secundusio mo Uino is tu homo dicitur. Non mirum ergo potentiam credendi in Christium vi prima creationis otta inidatam nota fuisse. Torto , Fides in
Chrisbim prascribitur Euangelio . At lex se Eua uelium eo usque inter se opponuntii m Scripturis ut Fer utrumque
in se et tiri queat homo sed sit perle- Iem sal etur , non digeat salvari per Euan elium sper Euali eius m dvari nee spes habet, tunc per legem salvarino: Totueri . Quae erm potest eXCOg ri causa , ob qui Ti Deus Ada-i,M , Cum quo in prima Do flatu ante peccatum Regalis foederis formula agere voluit c egit, praeter potentiam credendi in Deum in xta legem, et latrapo reditam cretendi Euangelio se in Christum dederit Si dicant unam fuisse
eande potentiam , concedam, sumta potenti voce severalissima notiove Pro remotissima aptitudini, quae est sis ivte ioca di iti alendi .simul communio, omniumque mentibus impressarum lotion Ilms ientia Negabo vero si quidpiam ali nil praeter idipsum significet.
Sat: tutia enim Dei uatuclio reo elatam: iliis pura iniis precessit sapientita perinita si creationem O in lege patefactae .
Ad a brum . Quia opus non fuit
Adamum credere in Chri litum in statu pr aevo Hri argumentum non refutabit nisi quis dic: Deum potentiam honii ii infindere cujus nil a sit usurum imo & nullus usus esse poteti, nisi horret in ad istim latum redacto, in quem meus vitat ne incitat, incidere ne isit nisi per pra Damationemra an ali divini. Loquor autem sem-
pc descientia re indi Euangelio S qui id possint, quamquam eo id ne in chritaedia, distincta contra sim v duram . quemadmodum illi, cum quibustiam credendi in tum luxta teguprascriptum. Ad concluseonem inde
deductam quod attinet illam unico tantum absurdo gravabo. Si ita res sunt quod homo potentiam credendi in Chrissum habuerit in mavo latrum, quum illi siles in Chri Bum 3 eses ine, essariari eademque illi ablata Sit poli lapsum, quia illi eadem necessaria esse capit, miram illam esse di pensatio-hemmei,sapientia divine ejusque bonitati prorsus adversam, Uarum rinus est de necesir fis providere ijs, qui ipsarum subsunt imperio, curari
Desino plura, i quin do malis istim absurditas non facile fidem inveniet, apud illos is non ex praeiudicatio , sed ex Scripturis iudicare didicerunt. Addo nunquam illud dogma in Ecclesia Christi bbti- Disse . aut pro articulo adsilem perti,nente habitum fuisse.
Articulus X X. Non poste probari ex areis lit
teris Arigelos nunc esse conficinatos in s io statu . Responsio.
Et huic arciculo adspersa est calumnia , quanquam arbitror ab illi inscio fictam , extati: narratione nihi iste imponitur. Non enim negaviridi' surra ex Scriptur probari posse , edqtiae si visi negetur , quibuum id argu menti ex Scriptura probaturus essetJ Noli ita sum temerari uet , ut dicam ex Scripturiss rotari non posse, cujuS contrarium ego non possum firmiter ex Scri-Pturi coAdocefacere, etiamsi mihi illa probatio certitudinem non ingeneraUC-rit. Arbitrari enim debeo, alios esse