장음표시 사용
191쪽
quibus mihi Is quando sermo est, sic η inia idebant. I. Cor. 3. Ratio qtiae aia fertur: in fore Angelos inscii de se sentire debent, quod non con
tinuo fieri posue negem,quod ab illi disp-
euher praesi sum in asino Nam ex eo ho- vi frequentiore, ex concio viduet, quas liabent ad popidum de illorum in viritalu notitiain Scripturarum in retectu prose-
.ctibus judiciu fieri posse inoli igno rant ipsi. Velim itaque illos Ucramsbi sumere proba 8i, de quo di briare me non permittunt. Scio quid Vupi-- at patres de statu Angelorum scripserint, de illorum beatitudine: con-yrinatione eorum in bono decretitudine, qua sciunt seratim qui de status o lapsu ros Novi etiam Scholatius h in in
partem Propenderi seci ut i a Tnmenta luae producunt examino, non
videntur mihi illud robur habere , ut alsis id credendum tanquam id ei articulum praesciabere metato Pejure possint. Locus Matthaei et r. 3 sed sunt ni Angeli Detan caelon agit tantum de similitudine en ubendi rixores cndu tendi; non dicitiasn illos Dei in caelo iam et sc beatos. Alierit Mat. 38 o. Ahoeli eorum in caelusemper vide ui savciem Patris meiam stin talis non loquitur de visione beatifica. sed de illa visione qua adstantes thre Dei tufa il- , ex becta Atta quod ex si opo Thrasti ad parci, Volenti Per I uadere ne quis parvuli scindatum ponati cui suasionificienda servit asscctus Dei su cali- Ficus, erum ad iussa excipiendum arduu lis ipsi c. pariendi comparat US LOCUS
quidem ad tuita tein ulliini ualestem
Ctiam , nunc perimen non beati nec inso ira cente, irim , nempe illi qui dicuntur et illam C itatem rate tem accesse
qui adhuc in fide ambul axi, et crciorelonait: cne quam an mae sint pior miam beatitate cuna Chri ore apud Christi in futtiles, non strii agit Nam Angeli sunt admim rato ii Spiritu IA salis temi Fornin qui Medes erunt alicti aeterprieg rod ipsoriim servitium durabit adfini huius sectili quum interca illi Ut in Domino rueruntantescant a libo ..tibi suis Apoc. I . Neques,rtior est illa, qua dicitur Augelo, si in bono consumari non, it posse excidere,&propterea semper necesse sic , Ut metu torqueantur lapsus . ii accidere potest:
in tanto maiore me tu , Uanto claritu
cognoscunt, in quod malum inciderint Argeli apostatae Nam certi Clse possunt de stabilitate sua , nempe ore
Ut non excidant, quamquam nicitari sint nec in bono cunsiimati toni , Ut non Cint excidere vel certitudine tali INUOmnem duillitationem S nielis in excludit, et tali, quae ni enim anx uim inquicum dolore es excludat , cons istat Vero Um timorein more, it so luit in operari inbemur, qui me salute nostra certi,
iudinem si dii habere dicimur. Ecdquid opus ingredi in istam dis uratio-ηtan, Uae neque ex Scripti iris nisi digi-culier decidi potest, ex Occisa miritalc ni Obi exinuam adferet id potius stu-
ceamus Ut iam voluntatem Dei satirar-tea; quem a modum Angeli iaciunt in caelo, aliquando beatitatu aeterna cum illis participes se pol imus: praesertim qUUm pauca admodum de Angelorum statu nobis perscripta sint, inside accida mandata .
Et haec est responsio mea ad vingi libri cres articulos partim milpartim etiam D. Borrco adtrita. in quibu En in eli cujus com raraum
sit ab Ecclesia Catholica creditia in Pro articulo fidei habitum noxii rum i vero et ira
192쪽
ita sunt comparati, ut contraria illorum duitatem sapiant Ialsitatem redoleant preJerquam quod plerique per cabi inniam nobis sunt impositi. Pro eredior ad considerationem Andecim sequentiun, ut videam, an micivi
iustio ius in illis tum imbi impingendis, tum errari vel herest deputandis sint
versati Deus mentem Semanum dirigat. Ut cum DerVtate conjuricta bona con cientia proseraria adst atrum meorum quietem e tranquillitatem,
Novum, Haereticum, Sabellianum , imo blasphemum esse dicere Filium Dei esse occvο- Aa, solum enim Patrem esse
reora , non autem illum tium p. m. habere a seni Spiritum sanctum jus inritutione etiam si
Nesponsio. uanto Chim inim, et quam solicita conscientia dogma illud sublime de Trinstate personaram tractem , norunt Plerique qui me norunt quam non
dClecter no vn phrases, Scriptura .rthodoxa antiqui lati incognitas in hoc alti ut explicando aut excogitarent se, aut ab alijs excogitatas usurpare, tota mea docendi ratio demonstrat: qua etiam lubens feram secvi loquentes, modo sensum probum intendant, testa buntur auditores mei: quae praemitto, ne qui putet me de voce ista litem quastisse alijs divere , qui istam usuris parant verum quum in dibulatione sidam non modo vox illa, sed tansensu, quem ego credo S scio toti antiqvitati imo .veritati Scripturarum
csse coiitrarium, mordicus infidenter autem et entia in tribus distin tu personis Quodam illum defenderetur, non si unica hac explicatione defendit salvavit Ne sententia verior siseria improbati/3e coactus explicui, quid de voce dedes vis voci sentirem vocem dixi
Scripturi non contineri attamen quia ab orthodoxis esset usurpata, tum ab Epiphanio haeresi fio tum aras nil nostri seculi doctoribui me issam non rei cereri modo recte accipiatur. Daplici
autem sensu accipi posse juxtaEtrnis , ut vel siqnificet,q ii vere Sc seipso Deus est, vel qui asem iu est illo sensu dixi
vocem tolerari posse hoc sessu contrave-vire Scripturis S orthodoxa vetustati.Quum vero urgeret Opponens hoc pq rem sens si vocem accipere , dc Christis revera esse reύτ. . id est,
Deum a seipsos qui essentiam quidem
habeat commuvem cum patre,ata Patre
non communiratam in eo fidentius id diceret, quia sciret se in eo D. Trelca-
ententiam iliam hausisse videbatur dixi novam esse illam sententiam, veteribia inauditam cimognitam tum Graecis tum latinue imo vero rigide examinatam esse hareticam in Sabelliana putent cassi nem: quae fuit, Filium: patrem non esse distincta personis , sed unam persuam di- Uerlis noninitivi adpellatam. Addidi re prorsus contra navi haresim ex illa sententia deduci posse nempe Filium, Patrem esse dum distro, personia in duos Deos collaterales quod bla the divi est. Pro bavi breviter hisce argumenti S. Primo A se vel quod melius est, a nullo esse, si proprium persona patris, at Filine en se vel potius a nullo, ergo Filiis est pater. Hoc Sabelli avum est. Secundo, Si Filiis habet essentiam cum Patre com-nem sed non comvirumnicatam a patre, est Patri colla teratis,in propterea duo Diti quandoquidem tota antiquita unita-
193쪽
salvavit,quod Filiu habeat essentiam
ran tim numero a Patre stra commmica
tam Spiritus sancius vero ipsam eandem a patre S Filio. Haec fuit tum temporis a me allata explicatio, in qua etiamnum per sis , Et dico me in eo Scripturas habere nihi agentientes, elato tam antiquitatem Graecam Saarinam Ecclesiam. mirum ergo fratres
naaros id ausos fuisse mihi tanquam errorum eum impingere. In quo tamen
non sincere faciunt , quum vocem roditor non explicant, elus ambigvi ratem tollendo: quod omni nos Clendum fuit, nequis Putet me omniferum, negare, Filium esse aegro , , , mropterea non esse vere Dei a quod eo magis ipsis faciendum fuit quia sciunt me semper distinxisset assensu GSc unum admisiisse , alierum ejecisse. Quae res quum ita liabeat, Ol-sem simpliciter hune articulum mendaci arguere propterea quod aliquo sensu fateor Filium esse disro f., , etiam Spiritum S evnon patrem plum caeterum justificandae resti si rasi
si intentiae sicunt, quum illiu dicitur esse a se D in tunc hoc sensu accipiendum esse , quod sentia quam Fili habet a seipsa sit, hoc est a nullo Filium
Cnim considerandum cli ea ita Dem est qua Fil qua nerei est a seipso, qui Filii . esse a patre. Vel in Filio considerari duo essentiam Sc relatio nem: secundum estutiam esse a nullo vela se secundunt relationem elle a Patre. Sed respondeo , Primo , non
pol se illo modo excusari rillum, qui dicit Filiam habereri uidem essentiam
ct m Patre communem , sed nou commu-Fitatam, nisi in proprie loquendo. Secundo. non esse idem , Essentiam quam Fil habit esse a in tota sil um, qui essentiam hebet, esse a nulls. Iduti enim nomen persena est, quae relationem habet ad Patrem, propterea sine illa relatione neque definiri neque Considerari potest ingentia vero absolutum quil est de haec duo ita inter se comparata sunt ut essentia Fili definitionem non ingrebatur nisi iri obliquo casu
nempe, Fili tu est qui essentiam divinam habet sibi a patre communicatam e quod idem est, atque Illi est qui a Patre genitus est. Generare enim est essentiam communicare. Tertia Repecti illi duo, qua Devi, qua non eandem m-ter se habent a ictionem vel relationem. quam habent haec duo, a se vel a nullo esse, I patre est, vel, ast seu a nullo habere essentiam S a patre habere: quod duplici ratione evisentissima commonstro. prinia est, Diui cc Filius sunt consenta nec sub ordinata ; nam Fili tu est De iis, a nullo ero esse S a tabo
esse a nuta habere esse ni iam si ab alio, disre, sunt opposita de eodem dici non possunt. S cuuda, mi Ia colla
tone non conferuntur apte quae con
serenda sunt neque si noulsi suis paral, hiis SV mn si oppovuntur ii ambii terna hic considerania sunt, nem-Peri Deum se Patrem se Filium esse s .esentiam divinam habere illam a nullo habere a Patre D-
Di sin esse S essentiam APDulam a bire Secundi, patrem se es habere illam a nullo, Tertio , Illus nesse es habere illam a patre. Sed in collatisne, quam facit illa explicatio, haec tanquam parallela erunt posita V D tu nisi de Gentiam a nulla habere quod si recte fit, tum aut salis pater Desis eli, aut tres sunt di collateram les Absit autem iut ijs qui dicunt Filium esse sit se, hoc est, a se Dium, illam sententiam impingam. Scio enim illos aliquando commode se ex
194쪽
Dia eos in Bica Cata initim excusat, apertCc Cn- fessus,ouoc discrimen partinularum , a
se pir se , non ita stricte observaver t. dixi tantum, quid ex isti Ihra binae sententia phrashus istis CHVcniente sequatur, c propterea a phrasi in hujusmodi abstinendum eum Atm-
ne a probationibus, La plurimas ex Scripturum patribus adferre posssem V si nece itas postulet, statim producam habeo enim illas a multis annis in promptU. Esse ab aeterno, Detu tabcns essentiam sim nam. tu osse-- pater , Habens ei in tia in divinam tillo, ito ali dicrat, a se. A patre esse se Filim Habens essentiam dioiham aius e. juxta suasi ricti desinitiones usurpatis, quiae hae sunt: tergaris agit isticiens, qui post omni bis ad agendum requisiis non per Uinoia vere vel acti cnim suam Iκstendere Li his evit sciens qui positi omnibus ad venium reqvistis potenno agere, qui acti enim suam si istendcre.
FI dixi id fieri non posse. Dixeris Ato jFeripdisse, idqii in hunc finem Ut
stabilirent dogma, quo dicitur Ada minabere qui olem , sed tamen necessario peccasse libere res ectu, ipsi inhie-c Ul dum naturam suam necessario rege-ctu decreti divini. Ego illam explicar Ioncm, non ac misi, sed dixti necessarium S libertim non iis ectitus,sed inte- Iris essent ijs dister re, quCm ad modiam, nescii, Sugntingentia, vel nec clarium contingens , quae qua dividum to- Hic verus est parallelismuc, e qui, i Mn entis amplitudinem, coimidere non si ullo modo invertatur vel transpo-i possunt non magis quam sui tam natur, haerest inciditur: adeo uti infinitam . Libertas autem ad contin- mirer fratribris consultum visum ut Sevtiam pertinet. Vt hanc meam sen-hisjus rei, ani mentionem a rent, ad retiti atri Infringerent, attulerunt in pan- qua rectius ex pris enim abstrinuissent,
si agna tr tina illam pensitassent.
Articulus, II. Summam blaspitem ian; in icere Meum esse libere ac n
Responsio. Et hic propria sua dedecora aperiunt, quibus per ine licitisset este manere sepultis vertim quia in hujus rei memoriam refricant, citchm Quom C do habeat. Disputator et ah
necessi, e libertas eo us clud inter se conciliari possint, ut aliquis dici pos si necessario aut libere unum eundemque vase m in hostia
tiam, seu 3 en pluiis, in quo necessit si celiberta concurrerfnt, nempe Dei ni, qui
S necessari Oelibi rectionus eli. Quod ipsum dictum ita vethementer mihi di-talcm , Ut dicerem non procul abesse a
miam. Illa es. Qui naturali necessitate de et cundum ipsam essentiam
nataram ita in imam bonae eliserisso ipsum' bonum. mnismi bonium, primis bbnim, a quo sim ne bonism, psy qnem omne bonum, in quo omne bonum , incisis partita pati', quaecunque di i tu habent bona unita magis rite Vel regi isso iv ut imi pr 6, ora atri rem otio ra fiunt , ii ' non est tibi e bbnus is fiet nim contra citcens in .diecto , seu op Dem autem est nari Arali
195쪽
iota essentia in bonus , ipsum se M-nnim, primum bouum Mario per quem,m quo omne bounm, I. Ermo eiunsu B lioere botiti. Istim Liberaue asectas oluntatis di binae. non essentis, non intellecidi, non potentiis ideoque non atur adi Dinae mitia i talitate consideratae: Z qui iem sectus voluntatis, secundum quem fertur in obieci in nou primmuta nou ad c Stia: Duialis ab ipsa Dei. Jtta de Pro D r apo lens in ora ne affect s Dolunt alla, AEla undam quem fertur M. in obiecturii pra D risei: in f, Rixpiati in digna sui resis g Ne a Vlta o dissquod lis veto est af turris quibus re 2 i. iiii . tem:
Ergo Deus non eli libere ravus hoc rit non ei boneis per modi, libertat sed naturalis necessit alis Addo, euhllit in mum e natura j dici poquod sit libere, vel quod sit hoc vel illud libere ne tum quidqm tauruhama id re ad Il factia essu per ictionis a liberas torta te profect is ut nemo dicitur aetas liberi NILI - quam i eruditionem sibi, Coimpara it studio a libera molunt C eri pro cccto,
Blasi hemiam isti dicto inesse probo sQuia sim tu libere boum e si est ubi, apes
per naturam. naturale in necessit.ltem jpotest esse vel ferares bovi se QUI Iadmodum quod quis libere vult, Potest non ille; Iodri In fili cre assit, Potest non auere. Consideretur disputatio inter patres Se tinet nium rejusquet asseclas qui co Laban in probare Fl-ltum non esse annitit rex Patre abierno quia Pater illum nec fleus ne enolens genuiuetra sed referebant a C, ita Th, Cyrillo, Sassilio de his rei polium GPa-
.mba Haret trem neque volentem neque olentem M. i B. hoc est tanta voluntare sunt natalia e nuis Iectili uin Actiquem ederandi non
esse a voiantate , sed a nata a. Si dicant, Deum etiam libere posse dici bo-ηn m. quia non sit istacte bonus e pes In eo minimo linc actionem , sed Nnatisraia r Up. id nare libertat et , tris mi e tum naturam tum coactio item Uisere axi iam iritura in Citale sus' cie irrem ii excludem atri libertatem. NeqIC sequit r, coactis non e cci Adit litier talem ab ista 2 d erro illa re id quot est libere e l. Lapis ferta trie Orsiam per coacti dem res per libertatem : Dii non uult felicitat ni suam coicte erat vult illam libere. In
Dii mal D. . ndam , SIC Uigo Patres merito las hemiam im a dicentibus, Patrem uali intate sua seu Us-levtem genuincallum, quia inqueretur habere privilprum instar creaturarum et quanto aequiu
blathemia dicentibu S. D tum spere gebonum di quum si sit bonus libere etiamnseipsum libere cognoscat . metri vim M. Porro libere faciat eri im quum illum
gigninis Spiritum si rae. Articulus III.
iam in malo ob iurataci iam, tua neccato tinctiis h. patrare nolit irrator urnquibas dim est occasionibus, qui de ut incitamenta si ni ad illaim a Dianditii ' Obi cita Frari quo gite obiectio iis Ddministrationem tenesne pro
196쪽
Nisi quidam nimia libidine car
pendi ea, quae a me proficiscuntur, incitarentur, nunquo sane inanimum suum induxissent hic mihi molestiam facessere. Quod ipsum
tamen ipsis ignoscerem tanquam meritatis rigidi s severi examinatori bus, si modo ducerem citra calumniamaeilio, e que Uae a me dicta vel scripta sunt recita
et Tet qm, hos est, vitii dicta . que addendo
tu, si postea neque cinis udo neque nutando aut
obieceratorea perverse merpretando corrumperent.
ret r. netari calumnia assueti, ut etiam ubi aperte non potest esse de illa convinci possunt, illam tamen
et isti ' Mi struere non vereantur. CVM. y - se jus rei e Xemplum in hoc ipso articulo
eousam erum praebent Uculentum. Nam quae ego
eget in Thesibus de sciscitare si Iustitia
providentia Dei in malo, anno Ido S. mense Maio disputatis, Thesi is posui, hic citantur, at mutilem onfulis, quae omnia a calumnia potexter vindicare possunt. Sic enim habent verba theseos is Quum vero actus, quanquam potentia ct voluxtati creatura permissus, potestas tamen in dem ademtu sit periet satianem is propterea saepenumero futurum sit, ut creatura non omnino in malo obdurata, actim , quia peccato iunctu si patrare nolit, vis argum mi quibusdam ct occasio vibiu, qua velut insitamenta sunt ad illum patravdum , obiecth: istius quoque obiectionis administratio penes Dei providemiam elid ilium tamenta
ista obuiit tam ut exploret, an creatura a peccando abs eri velit, etiam irritamentis incitara, quandoquitem exigua lamabstinentia, ubi illa absunt tum ut, screatura velit incita meatis cedere , ille .um pii per actio creatura efficiat. Haec verba mea sunt: Ex quibus illa posuerunt, quae apta videbantur ca-
umnia pruenia ea vero miserunt, de de medio abstulerunt, quae calum niam manifestissime produxim confata At. Ego enim administrario his istius, qua Deus argumenta, Moccasiones, incitamenta, hirritamenta adactism, qui peccato unctiis, patrandum dii pensat, duos posui Fnes, eosque nec collaterales hoc est, paliter intentOS; neque arcta inter se coniunctione
proprii, per se intendit Deus,
nempe explorationem creatara, quorum alterum, nempe, ut per alisim creatura suum opis sciat, non intendit, nisi postquam praevidit creaturam illis incitamenti voti obstituram , seu cesse suram, idque libera Oolhntate sua contra mandatum Dei, quod sequi debebat Scpoterat rejectis hepudiatis incitamen ii istis .irritamentis aethmem omrnm laetasoram: Articulus veros sic mea verba proponit, atque si illum postremum snem solum, per se intendentem Deum fecit Sem comittens univerSe primum illum inde omittetis conditionem praeviam , sub qua Deus p psi rem m finem intendit per actu creatura, nempe, ubi creatura vult istis iniscitam emi cedere. Duplex ergo est ista calumnia horsum inventa , ut ex hisce meis dictis concluderetur Deum authorem peccati a me poni: quod nuper quidam non est veritus ecistis ipsis verbis in publica concione citatis adversus me concludere Sed per cali via, ut a paucis docebo Ratio, perquam ectyu verbis, Stiae ex mei thestibili in isto articulo citata sunt, concludi poten, Deu esse author e peccati, quod a creatura a Deo per argumentari occasiones incitata patratur, universo triplex est; Aa, quod Deus pracis intendat per actum creatura , qui sine peccato ab illa patrari
nequit , piustinus'cere quod in duplice
197쪽
di xxx I. ADei tracis ni intentionem resolvitur; quarum una est, qua pratiis in tendit hoc suum Imra Fiere Caltera qua pracis intendit illi avis non nisi peractam ista raris rae , qui sine peccato ac Maris ra patrari ne ullo alie, Ditio est, quod creatura pei obiectionem istorum incitamentoriim umtamentorum incuata ad actum illum patrandum, non
post non actum illum patrare, hoc est, pejita illi incitatione tali ne possisus endere actum ilium , per UEm tia intendit stare opus suum, secus posset Deus is rari intentione sua . unde Lascuui trita ratjo ex istis duabus exsurgcns, quod Dcu intendat per
ilia Nita lamenta iriathram movcre ad
actum, iri peccato iunctivest saltandum, hoc est, ad peccanaum. Et haec qui de omnia videntui aliqua pro Pab; litare concludi ex vel bis sic positis, ut in atii culo sunt recitata, propterea
quod istius admin rationis di ob rectio-xu ni hic e praecibus fui statuatiar,
ut Deus peractum creatura pus submus, ciat. Sed verta illa quae ego serui in illi miserem occurrunt triplici stirat exi . totum abiectam thium illis innixum rationibus tonsutant solidissime occurrunt triplici se ration I.
Prima, Negant enim Deum praecise Intendere opus sium per actum eat ra efficere, quia dicunt Deum non a me intendere uti actu crtatura adolim tinniperficiendum , quam priae vidit creaturam istis incitamentis cessuram, hoc est, non restituram. Secundae, Negant enim psta asta incitamentorum ob rectione cre-asuram actnm suum sistendere non posse se quum dicant: tum, nisi velit crea ltura si inlitaminiis edere, ille suum
op M per actum creatura e fiat Quid hoc est si velit cedere: a imo aperte UO-tatur liberta vitrum' taru qua posita ob
RTICULO S. Icopotest tamen vo intra nolle credere Tertia, Negant enim Deum intendere per illa incitam e ixta vera irratura ad actκmpa transim, Ut peccaro ivncti est hoc est, ad peccandi m quia dicunt, Deum intendere cxploratic nimcrsaturae suae,an Deo obedire velit e sam incitam emi istis ix citata. qtatamqNC vim
dii illam malle cedere istis citamen,
quam Deo obevire iunc intendit Deus non actum ipsumta reaturae, id enim LC-c est non est,sam enim intendens toploratitare eventui obtinet activi patratie voluntate creatur e , sed Uuc, inperactem postum et obsistate S culpari realts-r,x ljicere. Apparet ergo verba lya, que traircs mci omiserant, calis mutae obviam
ire quam manis stissime se solvere Obicctamentum Istu, fortissime.QHod etiam alio modo commonstro, tit Omnino iniquitas hujus objectamenti adpareat. Qindicit De urni rea in ram suam ei argumcnta coccasiones peccatuli explorare, a nobili ire ipsi velit etiam inritata irrita me tu, ille. Perte diau, creaturam posse istis i citam turn res cri, O non peccare, alioquin noti est exploratis obedientis, sed in necessanam inobedientiam deiectio rimpulsio; deinde qui dicit D cum per illa,
irritanient a S incitamenta explorare obe-drentiam crea Iura suae illo eo ipso siqn ficat ii m occascires c Eumema illa,quae ob ciuntur a Deo expleras recim intendente , non esse inrita mixta irrita mima peccandi exste Sesopo Dei:
sed si iistitani inta primo. Potential l Xta sectum citatura, quae poteli illic incitari ad patra Adum actum peccato tu .-
Numa Secundo , Eventu , e quod crearis raser ista ad peccandum inducia est , sed propria culpa sua, quia debuit Se potuit e Ris isti respere , in irritamenta si a insuper habere contemnere. Mirandum situr multian
198쪽
multum mirandum, quempiam rerum Theologicamin aliquo modo periturnia autum fuisse mihi hanc calumniam ex istis verbis struere mihi hiauarii, cierniciunt hac sola de causation nullis ipsorum sentent ijs Numa tu accessire non audere quia existimem ex illusiqni, Deum esse aut sis rem peccati idque hac de causa, quod arbitrer ignea
elatare, unde concludere possum bonae' certa consequeatia Deum pracis in-icndere peccatum creatura, inde sic admirum a re omnia ut posita illa administratione homo necessario peccet, tam npassu ipso actu: re ipsa actum pertati omittere Quae dico , si docuerint ex
senteiiiij suis non sequi, ista saltem
de causa non patiar me ab illorum consensu in isti dimoveri Legantur integra illa Thesies, constabit quam soli crie caverim ne quid diceret, Unde ista blasphemia ulla veris-nii litudies deduci posset Sc tamen nihil prsui Antia Dei subtraheret, quod illi secundumScriptura tribuendum est sit. Caeterum ut jam prolixe r bem rem tu habere, ut istis verbis docui viae arbitror esse necessum, quum illam jam pretemiserim explicationem. Faciam tamen idque brevissime Eetia non tantum non obdurata in malo , sed ne mala quidem, abe usi lictus vetiti abstinere voluit, quia
peccato issηἰltu erat, ut adparet e responso quod dedit sc penti Dens di
xit, non comedetis ex ea hoc autem
facile illi fuit tanta fructuum copia: Eaque exigit fuisset exploratio obedientia, si nullo alio argumento fuisset solicitata a Tentatore. Factum igitur est ut praeterea serpens illi artamen-rum hiasionis obliceret, quo irrireret ipsam ad edendum, dicens, non moriemini, id erit similes Ddo. Hoc a V
. I. AER MI, II exsopo serpentis sine quo vidit illam
ad edendum permotam non iri serpens, quia audiverat illam ab actu abstiuere velle eo quod peccato iunctus Crat. Quaero jam an Deo tribuenda sit adaministratio totius istin textationis necne Si negent, impingunt inprovidentiam, contra Scriptura homnium nostrorum Doctorum sententia, si fateantur, habeo quod dixi . At quis
admihi rationis istius siniti Exploratio
an Eua vellet ab inree ab actu etiam ara mentis solicitata dea Satana irritata; ut laudem obedientia consequeretur apud Dominum, Creatorem suum. Exemplum atrum Ioseph in m a gine Theis istius is citatum idem docet planissime , ut in Thesi monstratum est. Videatur exemplum Zbsalonia, qui patris sui concubinm incestavit. An non occasio illius actim perpetrandi fuit haec, quod Diui illi iumanum dedit concubinas patris ipfi . hoc est, patestati ipsis permisit ea 3 Argament sim, quo industus est ut actum illum a quo natura abhorret, patraret, an non fuit consilium Achitophelu, cujus consilia habebantur pro Oracum lis sine ulla dubitatione ita res habet. At quod Deus hanc totam rem admini Bravit, apparet ex Scriptura,quae dicit Deum id fecisse. Videatur quod Deus inquit De ut. s. Non obedies verbis propheta suadentis cultum aliorum Deorum, etiamsi dederit signum , vel portentum no reipsa evenerit. An non haec praedictio signi confirmata eventu ipso argumentum est quod illi auihoritatem conciliare potest , hautoritae conciliata incitamevium seu Ulimentisma per uadendum id quod propheta iste
suadebat Et quid opus argumentis,incitaaextis, irritam 3t , si creatura ita adactum , qui fine peccato patrari nem
quit, frUt et, ut omnino sine D
199쪽
Adi xxx I. Aargumento patrare velit atra missum Isupersedebit scilicet Tmator supervacuo labore. At quia Traitator O-vit creaturam actum sum patrare c3e,
nisi incitetur augmentu, eccasio tesosiciantur, ille profert quidquid potest incitamentorum ut m peccatum pelliciat. Dcus ero praesidet hisce Cmnibus: It 3 viilinii sua ad n strat
Omnia, velum lorige alit m Fnem quam Tentator, iacmpe ad exploran dii miramo, inde, si cedere velu creatu a, Ut peractum illum aliqM. ipse c=ciat. Si quid in rcpi aliciaciei Cia putent, circumscribant sic Dei fetentiam, ne possit alio modo explorare obedienti Amurca thra hiae, quam creando ins o periari poteli, Ma quo jussit per legem abstineri: quod si etiam alio mo C exflorare positi, doceant quis ille
sit pi Eter argumentorum Stata asionum Ohitti taxem , in Ur De Us et Iam illo Utatur praeter illum praecedentem LNOclum, queri, dixi: An non quia videt creaturam illo on,qae fori uer ad malum solita rara, in Propterea exiguum csse a peccato abstranere, ad quod nulla alia incitamenta instigavi ut SPerpendatur historia Ioti, culti patientiam tam varie explor it DeUS, cui tot mila menta fuerunt obiecta ut per impatientiam tu Deum peccarsi, totam Ccres clatebit evidenter. Deus dicit Sata- nardi vidi lii servium meκm Iobam , virum perfectum , timent cm Dei S recedentem a malo' Rei pondit Satanas. Quid rerum, quum tu illi tantopere benedixeriti Sed explora illum per fictiones Age , inquit
Dominus, o milia tam in manu tua tamen in Sum ne immittat mann m. Ecce,
quid aliud volim sibi crba ista,
quam irrita illunia is maled uexdum mihi permitto tibi: quandoquidem putes exiguam illi deberi laudem quod me timeat bonis abundans. Fecit
t Satarum, quod permissum erat G nihil effecit, adeo ut Deus diceret:
adhae letinet Iab persectionesuam, qκamvis incitaveris ieran sum. Quo facto quum Sata xvi peteret ut sibi liceret miramenta maiora ipsi adtaim,obtan altid, Miamen nihil este cit unde Deus alor catin m Iob Iarientia ac satane confusion . Puto ista sussicero ad liberandum haec inca verba ab omni caluit, ni ac linistia Interpretation C. bl cognovero, quibus argumentis illi utantur ut haec verba moris convincant, dabo operam ut consulen aut si nequcam, cedam cri S.
Atticulus IV. J, ii iam Christi nobis non imputati ad Iustitiam , sed et p
Responti O. Qii id hic potissimu ad miter ignoro, inscitiam , an ita alii iam , a stipitiam negligentia. Et gentia in eo est,quod non curant quom Coo de quibu verbis sententia qua mihi tribuant C-nunt Ient, ncq , Operam dant ut meas sint cxtim cognoscant, qua tamen reprehendere volunt liscitia, quod non distinguant di itinguenda, cippo Ra At non opponenda Malitia, quod mihi tribuunt quae neque sititio neq; dixi, vel quod ita involvant rei, ut quod recte dictum est per se se dictum videri possit, ut sit locus calamnis Set d ad rem ipsam Quamquam in hoc articulo duae tantum vidcantur esse distincta enm Nationes, tamen pol ia res
sunt, quae etiDctu disses ara da sunt,
ut res intelligi Pollit Una est, Iulii licet
200쪽
Christi impura in 'itiam Tertia Leta credere impiit atrum in iustitiam sic enim proprie loqui 'debuerunt ut mea verba retinerent : uJificare enim laxius patet, quam impluari in iussit iam . Nam Deus tu lificat Sc non impi statur in iudaiatu Christus serusia Dei iuylas i Jificat misitas cognitidne sui. ' At qua hoc ita facit iaci imputatis in iustitiam. Iam quod ad rotam adtinet, nun- Quam dixi, iustitiam Chri Fi nobis nauimputari , imo contrarium dixi in Thesbia de iis lificationes. The sino. Inplitiam qua coram Deo iuplis amur commodo sensu imputatiuam dicis se, utpote qua vel gratiosa Dei estimarione iustitia si, civis in id nominis seta iidnm rigorem iurisse letu non mereatur: uel aliena cum sit, nempe Christi, noJra per gratiosam Dei imputationem fiat Alternative quidem ista posui: at eo ipso declaro , me illam phrasin non improbare : Iuditia Chri di imputat ut nobis fieri enim nostram ratiosa animatione Dei idem est quod nobicinipviari imputatio est enim gratias astimati a me autem inde ansa quaeratur callumniae, dico me fateri u Ritiam Chrili nobis imputari quia verba Apostoli ri. Cor. DChristum fecit Desis pro nobis peccatum ut nos essem tu Dei iustitia in i , id ipsam continere arbitror Alterum en gntiatum, Christi ivd ita imputatis ad iussitiam, mihi non probari dixis quidni liceat mihi phrasin repudiare , quae iii Scripturis non exstat, Id nullam verum sensum negem qui ex Scriptis ris probari possit. Ratio autem cur illam phrasin repudiem haec est. Uuid in imo utatur in iustitiam vel adiis ditiam vel pro iuditia , idipsum non in
ipsa iustitia prict S itide sumta at Chri n. intlitia quam ille prasiuit, patri
significatio quemadmodum piscator adversu se arminum de ii,*ificatiane
observavit .probavit. Exemplores potest clarescere. Si debitor cratam Jarenorum solvat taeditori centum, non recte dicet creditor: Ego imputo tibi hoc in solutum Alter enim dicet se ipsius imputationem non Clirare. Uere enim solvisse, sive 'imet sic creditor sive non aestimet. At si ceκtum
debuit, decem numeret, tunc creditor reliquum condonans. dicere jure potest ego imputo tibi hoc in solutum, nihil amolius abs te postulabo Mica ratiosa ess limatio cre istoris, quam etiam grata mente agnoscere debet debitore qualem ego intelligo quoties de ini diutatione iustitia quae Euangelio patefacta est loquor, sive dicatur Christi obedientia nobis imputari hic nostra coram Deo iustitian sive fides dicatur imputari in iis litiam Daltu ergo latet in Ja offusione. Si ii vetem id enuntiatum, dicent me negare Christi iustitiam nobi imputari: si affirmem incido in illui ab se dum quod egistimem Christi tu itiam non esse ipsam in litiam. Si dicant vocem imputant aliter accipi, probent exemplori&ubi probaverint quod ipsis difficile
erit: nihil effecerint et mam iustitia Christi nobis imputatur gratiosa est; matione Dei. Aut ergo imputatur gratio ae limatiane Dei in iustitiam aut non gratiosa: si gratiosa imputetur nabis quod necesse est dici innan gratiosa imputatur in iustitiam, tum adparet in ista confustone duorum horum axiomatum vocem imputandi neces Tario ambigue esse intelligendam, duplicem se sum habere.Tertium enuntiatum est, idem seu, eredere imputari in iustitiam, quae mea verba sunt , verum illis omissus