장음표시 사용
221쪽
Ivinioris quem Sapientiae virtus beavit, qui vice mutua Beavit ipsam, jam tenebris, Iam nebulis operosiorem. Totque impeditis sensibus horridam, Haec scripta docti pignora pectoris Sacra futuro dona secto Arminius Patriaeque libat
Vixdum merenti Sume tamen pias Batave curas, sume recognitos Lares Iehovae, totque sacrae Palladis aureolo penates.
Hic vindicatum stat fidei suae
Dium volumen, nec precium capit venalis illa ter superbiImpia traditio Monarchar. Idola priscis sedibus excutit Dolente Roma Magnus in Ausonum Terra Tyrannus Antichristi, Nominaque stitulos reportat. Tarpeia nutant culmina fortibus Quassata telis, ringitii Italus Sophista, nec resistere ausus Purpureae gemit ordo turba'. Haec magna scripti portio. Quin Deum Inusitatis ii erit austibus, Nullique concessum videri, Qua docuit tamen ipse, monstrat. Vt hic rebelles comprimat impetuSPotente nutu, crimina dirigat, Sinatque facere, quod peractum
Non cupit, exposuit Professor. Sic alma sensus Relligio pios ostentat orbi Patria despicis Insigne ceptum, quod repressum Posteritas magis ingemiscet.
222쪽
I. De Auctoritate S Certitudine S. Scriptara. II. De Sufficientia serfectione S. Seriptura contra traditiones. III. De Si scienties Persecti, S. scrip Mac intra Traditisne hamgrat.IT. De Natura Dei. V. De persona Patris Osilii. VI. De Spirit Sancto. VII. De primo primi homini peccata. VIII. De eetatis actualibus. IX. De illitia Salprum providentia Dei in imali. X. De Iustitia. Efficacia provid Dei in malo. XI. De libero hamae Arbitrio, eias viribus. XII. De Lege Dei. XIII. De Legias, Eua Veli comparatione. xIT. De Osrijs Iesu Christi. XU. De dis uia pra destinatione. XVI. De Vocatione hominum ad salutem XVII. De Resipiscentia. XVIII. De Ecclesia, eius Capite. XIX. De Iusti catione hominis coram Deo. XX. De Libertate Christiana. XXI. De Pontifice Romano S praecipuis qui illi attribuuntur titulis. XXII. . asseritur Ecclesia Reformata a Roma a Ecclesia secessionem nan fecisse: ea que recte facere, quod fidei cultust divini communianem eum eadem habere pro ueri detrectant. XXIII. De Idololatrra. XXIV. De Ivυocatione sanctor m. XXV. De Magistratu.
Privatarum I. De ipsa Theologia. II me Methodo qua Theologia ivsrmanda est. IIL De Seatitudine, sine Theologia IT. De Religione.
223쪽
V De scriptura auctoritate Sutrilinille. VII. De Scriptura perfectione. VIII. De Scriptura perspicuitate. IX. De sex bino interpretatist ne Sacra Scriptur .X. De Egicacia scriptura.EI. De Regione strictius. XII De Religione Chroiana, est primum de voce eluuli ratione XIII. De Religione Christiana quod ad rem um vers. XIV. De Obieci Christiana Religionis, edi pr ait Dra rimarieti virabie Te diei Deu sit.
xv. De Natura Dei. XVI. De vita Dei. XVII. De I mellectu Dei. XVIII. De voluntate Dei. XIX. De vati s voluntatis Dei distinctio visua. XX. De si tributis Desalsa in voluntate ei in consideranda sunt, res primo de ijs qua apsceiunm in creatur rariovals bin analogiam habent. XXI. De Attribκtis Dei, virtuti in moralium , ita velut mod cratrices sent sectis lim recedente dilulatione cociderator hin, analogiam ha bcntibns. XIII. De Potenta a Dei. XXIII. De Persecti axe, Beatitate Gloria Dei. XXIV De Creatione. XXV. De Angelis in genere es secie. XX ut De Creatione hominis ad magi em Dei. XX II. De Dominio Dei. XXVIII. De providentia Dci. XXIX. De Faedere Decium primis hominibus inito.
XXX. Duo modo se hamo gestus in bdere primo praestando seu de peccato primorum
XXXI. De Elyctis peccati primorum parentum. XXXII. De necessitate Religionis Christiana. XXXIII. De instauratione hominis. XXXIV. De p.rsona Iesu Christi Domini nostri. XXXV. De Sacerdotali Christi m livere. XXXVI. De prophetia Chri pli. XXXVII. De Regio Christi munire. XXXVIII. De Stalabra Christi Inm humilitaris, thm exaltationis. XXXIX. De volam a te et mandato Dei Patris C sit, quo et Uictim sibi abhc mi ire peccatore prastari volunt S mandant.1 L. De Prudesdinatione si delinm. XLI. De Pra clinatione mediorum ad idem. XLII. De solatiane hq mitin in tectar priuii ad Chtilium se sint is in eo participa-
224쪽
XLIII. De paenitentia, ruma rassio det retria tinni diuine. XLIV. De fide in Deum S Chri num. XLV. De Unione fidelium cum Christo. XLVI. De Communione fidelium cn Cyrilla, idem eum mi isti M. XLVII. De Communique si delium cum Chri is, Da ad vitam illiM. XLVIII. De Iu tiruatione. XLIX. Dedan his cratione homin . L. De Ecclesia Deio Chrissi seu de Ecclesia post lapsum ingruere. LI. De Ecclesiis V. T. pusu promissone.
LII. De Ecclesiis . . seus, Euangelio. LIII. De Ecclesiis Capite se Notis. LIV. De Ecclesia Catholica eius partibu se relectibM. LV. De potestate Ecclesita in dogmati tradendis. LUI De Psiestate Ecclesiis in legi, feren IV. LVII. Ma potestate Ecclesia in iure dicundos seu de disciplina Ecclesiapica. LVIII. De Consiliis. LIX. De Ministeriis Ecclesiasticis. N. T. S. vocatione ad .
LXI. De v. T. Sacramevtis, Arbore vita, Circumcisione S Agno Paschali. LXII. De Sacramentis, T. in genere. LXIII. me Baptismo es Pado baptismo. LXIV. De Caena Domini. LXU. De Missa Papali. LXVI. De salstis quinque Sacramentis. LXVII. De Cultu Dei in universnm. LXVIII. De praeceptis cultin Divini ivgenire. LX X. De obedientis formali obiecto praceptorum omnium divinor m. LXX. De Obedientia porro mandatorum Dei in generali. LXXI. De Obiecto materiali praeceptorum legis in universnm. LXXII. De Amore, timore fiducia, hοnore Deo ab homine debitis.
LXX sit. De Ami bis Obedientia singula tibvi, seu qui singulis pracepti prascripti
sunt, seu de decalogo in universum. LXXIV. De primo decalogi pracepto. LXXV. Desecundo decalogi praecepto. LXXVI. De tertio decalogi pracepto.
I XXVII. De quarto pracepto. LXXVIII. De quinto pracepto.
225쪽
THESIS PRIMAD EAuthoritate, de Certitudine
S. Scripturae. Respon. TERNI ER D. N EZENIO.
'thoritas Scriptum nihil est aliud . quam dignitas secundi quam illa naeretur, redem
tanquam vera in Verbis misera in sensibus, sive quiden unci et simpliciter, sive etiam promittati minetur Et ex fide obedientiam tanquam superior, Uumquid mandat vel prohibet. De hac Authoritate duo quaeruntur. I. VH- de Scripturae competat ista Authoritas et unde hominibus constet, vel constare possit, istam authotata tem Scripturae competere. De qua duplici Quaestione ordine pertractabimus. II. Authoritas dicti vel scripti cujuscunque ab ipso ejus Autlao rependet, ut nomen Authoritatis indicat, Oetanta est quanta est veracita S&potestas, id est, o brumae autholi S. Deus autem est veracitatis infallibilis neque sallere, neque falli potenS,S potestatis irrefragabilis i. si ' prema in creaturas. Ergo si ipse Rom . t. Scripturae Author est, Authoritas cScripturae a Deo solo tota peta T det Tota, qui est ut ficientissimUS IEM. I. i.
Auctor, ovi mdi A C, in me cerari et Asolo, quia socium non habet, neque in veracitate loquelae , Neque in potestate juris utpote a quo sit omnis in Creaturis veracitas cpotestas , dc in cujus veracitatem
potustatem omnis fides inobedientia tanqua in primaris causam, d ultimum terminum resolva ur. III. Hoc ipsum multis Milumen Ur
tis per totam Scripturam lParsi e Rom. i. i. v mcitur. I. Ex inscriptionibus pie Iac p. o.
226쪽
Domin m . Q od accipi a Domino , Me tradidi vobis . . Ex assistentiae clavi Dae, tanquam et celsariar sulficie natis ad conciliandam authoritatem
dicendis, tum petitione ab ipsis Dei&Christi legatis, tum promissione a Deo. Christo facta. Ex ipso
Dei more qui legem suam nunciaturus, sic praefatus est: Ego lahqvasum Dei tam Et filio suo Authoritatem constabili turias, dixit Hic est Filiis
meri dilectius hunc audite. Fatetur hoc ipse hominum consens US,CUjuS COII-scij, Minos uma, Licis m, Solin legeS sua , quo valerent, ad autho regDeos, Deasve retulerunt.
IV. Haec Authoritas cognita Obligat omnrum eorum , ad quo scr-mo vel Scriptura dirigitur, conscientiam, ad digne accipiendum . Qui vero tanquam a Deo traditum accipiunt, lapprobant, divulgant, &praedicant, interpretantur exponunt, suppositit ijs Madulterinis dictis, vel scriptis discernunt, discriminant, illi nihil aut horitatis addunt dictis, vel scriptis, quia tota Illorum, sive singulorum, sive junctoriam, ari, thoritas sit tantum humana, indivina ab humanis confirmari neque indigeant, neq; possint. Sed totum illud approbandi, praedicandi ,explicandi, discernendi munus, etiam ab ipsa tota Catholica obitum, testificatio tantum est, qua se dicta vel scripta ista sola quidem , pro divini habere agnoscere declarat. V. Non modo ergo falsia, sed contradi cstionem implicantia, stulta, blasphema sunt, hujusmodi di cta Pontificiorum : Ecclesia Scripturis eliantiquior, o Scriptura non est Authentica nisi Ecclesiis Ambοritate. Et,
Omnis quam hest Scriptaira, aevi horit s
crederem M. Argumentum ero quia Scriptura antiquior sit Ecclesia, falsitate laborat Antecedentis, hin- Consequentia. Nam Scriptura quoad sensus, mo&verba Antiquiores hcclesia Et tenetur Ecclesia prisor, accipere posteriora dicta, scripta Esaiae, Hieremiae, Clauti, Petri, simul ac illorum divina ve--rita argumentis juxta Dei judicium sufficientibus est demonstrata. I. Eo vero ipso, quo Scriptu Deut.2 .acorae sunt divitiae, etiam sunt Canoni '. 's
pote regulam fidei charitatis spei, o. totiusque vitae nostrae continentes xx mio Sunt enim datae ad doctrinam, redar
gutionem, institutionem, correctionem, consolationem, hoc est, ut normae sint verin falsi intellectui nostro, bonique tam ali affectui, sive ad faciendum momittendum , sive ad habendum vel carendum. Nam G. . ita quemadmodum divinae sunt,quia a ' S' 'Deo datae , non quia ab hominibUS Rom .ic. i . acceptae sunt ita, canonicae sunt om io S. s&dicuntur acstive, quia Canonem ppraescribunt, non passiveri quia pro Canone habentur, vel quia in Ca-nonem assumuntur. Imo vero tantum abest, ut Ecclesia illas authenticas vel Canonicas faciat, ut nullus hominum coetus Ecclesi nomine Venire queat, nisi illas, quod adsummam Legi WEuangelii, pro au henticiso canonicis habeat. II. Altera quaestio est, qUOmoco hominibus persuadeatum, Scripturas istas esse divinas cui Explicandae, nonnulla praemittenda sunt, quae tractatum ab aequivocationibus liberent, iaciliorem reddant. i. inter
227쪽
Drsv TAT. I. inter Scripturam qn ia ut sienum verbo, scriptione verbi constat,& sensum Scripturae est distinguendum; eo quod haud pari momento, utriusque notitia: fides, sit necessaria, rium Scriptura sit propter sensus redispar sit probandi ratio qua scriptioni&sensibus divinitas astruitur. 2. discemendum inter causam primariam Scripturae, sinstrumen tales, ne eadem aestimetur necessitas credendi librum aliquem Scripturae ab hoc vel illo amanuensi scriptum&a Deo profectum ess e. s. Se a suum istorum dispar est ratiori quum alij sint simpliciter ad alutem necessat ij, utpote fundamentum caput religioni continentes, alij vero non nisi aliqua explicationis, probationis, amplificationis relatione illos attingant.
III. . Fidei persuasio a Certitudine ilionis dissertiminanda est, nequis hic pro fide cui sufficit adversustentationes praevalere, certitudinem postulet nulli obnoxiam tentationi. S. Fide implicita, qua Sctiptura ista citra sensitium intellectum divina esse creditur ab explicita, quae sensu uenaliqua, pr esertim necessariorum .. O titia constat e ipsi notitia litico D ca,quae mentis tantum dioia 'a bet, ad alvi rica . quae praetero Me= ope e Vmm , n, in qua quieicit conscientia continet, , tinguendauci at, ut recte judicari seisia, quae argumenta cuique fid 'generandae necessariari sum dic a sint. 6. I iner argil menta Deo uio, quae laurum mana vanitas et epotest, distria-guendum est naeu talia hic postulanda, ut mihi in Persuadeant, quum ipsi Chiito per tot signa. PrD-
ugia virtutet . SP. Sanc cidistribu digia virtutes. SP Otiones docti iam suam testato, des Tiram' o m. ryma multis sit denegata . . Argumentorum ad suasionem adhibitorum lumen externum, ab interno Sp. S. t
stificantis lumine , discernendum est, ne quod huic tanquam fidei nostrae signaculo Carrhaboni competit, argumentorum robori re fori testificantium ueracitati adscribatur. LX. S. Distinguendum est inter illos, in ipsum D 'um , vel Christum, vel per se, vel per An 'esos, vel Per Propheta , vel per Apostolos loquentem audierunt,quique primi libros sacros acceperinat dc inter eos, qui isto; secuti ex .llorum traditiones Scripturas oent Prioribus enim Miracula in Praedictionum complementa seulos ipsorum incurrentia, fidim dictis Sc scriptis ad struere pote runt Posterioribus vero narratio ut doctrinae, silc de argu mentorii. confirmandae isti adli bi torum Proponitur in Scripturis, visiti,gumentis suis adstruenda s. i. tinctio quidem inter veritatem
ripturae, ejus divinitatem fieri potest, ut per illius fidem ad hujus
fidem gradatim progressio fiat attamen disse paratio ter illa esse nequit: quia si Scrio urar verae sitit, di, vina esse necesse est. Deniq; hic co
gitandu parvulis, humilibus, Deum
timentibus, Patris voluntatem facere volentibus, revelari secreta Dei,c doctrinam Christi, quod ex Deo sit contra sapientibus mundi, superbis, consilium Dei adversus se spernentibus, vita aeterna se indignos decernentibus pecversis S at surdis hominibu , o S resistentibus, secretum Dei reuanetelium Christi tectum eme manere imo vero scandalum,&stultitiam esse
quum et se sit sapientia: poten pia Dei. X. His
228쪽
X. His praemissis videamus qUomodo nobis e suadeatur , vel persuaderi queat, Scripturas V., N. Testamenti esse divinas: saltem qUo-
adessentialia ejus Id est Legis&Euangeli summam, sine cujus fide
salus constare non potest. Huic suasioni faciendae tria potissimum inserviunt.Testimonium hominI.m externum, Argumenta ipsis Scripturis insita, Testificatio Dei interna: quorum illud , aestimationem reverentiam Scripturis humanitus conciliando em praeparat, Uae in haec duo posteriora vere divina
resolvitur, se ita perfecte absol
eorumque professurui hostes omittimus, etiam Mahurietanos decem religionis ex Iudaihin Chri stiana corruptari quin C Ethnica conflatae amplectentes dup-x est. Iudaeorum de veteris Testametri Christianorum de totius Scriptare doctrina in libris testificantiun Illorum testimonio duo robur concilianta Confessionis constantia in summa miseria, quum sola ejus abnegatione libertatis, dominiorum mundi participes esse possent Christianae religionis odium, quae sui ortum, amplificationem: con-
εχ etc.xt firmationem bona parte veteri S Te-RIra i i' stamenti Scripturararansscribit,tanta
.di ' sid in ii ut illius solius testimonio judicio stares cadere parata sit.
Christianorum testimonium,eade Inconstantiae nota insignitum , trist- . e. c. o. riam consideram us Ecclesiae Ca-
i ii tholicae, quae a principio sui ad haec tempora Christianam religionem, Ut divinam, professa istis libris suam religionem contineri, eosque a Deo profectos esse, testatur. 2. Singularium primitivarum Ecclesiarum, quae ab Apostolis fundatae , tum totum vetus Testamentum, tum Epi- stolas sibi suis ve pastoribus, vel notis saltem inscriptas primo acceperunt, successoribus suis, alijsque Ecclesijs eodem titulo tradiderunt. 3. Repraesentativae , quae dicitur, Ecclesiae ex pastoribus doctori-Dhns. Ambus constantis, qui linguarum rerum divinarum peritia instructi examine facto iudicium suum pronuntiant, populis sibi creditis adprobant in quorum censu Romanum Pontificem infra infimum Pontificit Ecclesiae parochum ipso doctiorem collocamuS. VII. Argumenta Scripturis insita sunt quatuor maximi momenti: doctrinae genus, stili Majestas, partium consensus, doctrinaretricacia, quae singula pondus habent gravissimum, juncta vero cuivis, pertinaciae Spiritu: praeconcepta per
inveteratam consuetudinem opi-NIOne non exarcato, fidem facere
possunt Doctrinae genus divinum 'sie probant. I. Praecepta istis libristbditae in quibus tres note divinita-
PS. I. Actuum praescriptorum prae-
l leuia in sulipsius abnegatione, oti, vitae secundum Deum in Matcicastitudo te. et Actuum nonnullo νῆ' Trum inirhilisti stultitiae instar ab H.
tia, qui ai en secura confidenti ' is prcscribuntus ut , Nisi in Iesum Cis . a .
cruciliXum tortuum credideris, 'Dio, '
CON demnaberiS,sii credideris, salva Met V
lantur, ut e consetinti, charitate Emis. S. s. nuat, secus hypoctaeos judicatum .H. In illo sanistatas, i, hoc isto omnipotentia, in hoc Omnscientia pure divina conspicitur. II. Iromissa&
229쪽
minae, quae duplex signum praeferunt divini valoris,tum quod a nullo quam a Deo dari posse constat, tum quod ita comparata sunt, at non nisi conscientiam praecepta, quibus adduntur,pro divinis habentis, O vere possint. III. Admirabile iusti. tiae Dei, qua justitiarii diligit in peccatum odit, aequitatis, tia cuncta administrat , cum misericordia in Christo Dis , , temperamen;um, in quo gloria Dei summa elucet,
Em rite ' ubi tria notanda . I. quod peccatorem, cujus ut creaturae suae ex amore misericordia tangitur, in gratiam recipere noluerit, nisi reconciliatoris x. m. io. mediatori interventu . . quod Epher a. i ipsum filium suum charissimum ex, go te genitum Mitistitiae perfectae mu-'. P. F. trix nere Unctum, deprecatorem insi)ere. tercessorem admittere noluerit, si
L .a.. x s. dum ipsum solis fidelibusta resipi-A N. S. 13. scentibus salvatorem constituerat si , i im poenitentibus ab omni spe veniae Ho, salutis exclusis . . Excellent ita
. Is natam documentum , quo necessitas
& sufficientia doctrinae istius demonstratur, in eo positum, quod ipse Iesus non nisi per obedientiam passionem in glomam suam ingressus sit, idque pro solis fidelibus ipsi conformandi stac quod in coelum receptuS. Praefectus domui Dei in Rex populi tu, vitaeque aeternae cauerit
XIII. Stili majestatem evincunt. I. Attributa quae sibi arrogati Scripturarum aut OC. naturae praestas tiam omni scientia in omnipotentia; operationum e cccllcntia, ut creatori, gubernatori omnium rerum: potestatis superemineiuic, ut Re-
gi regum, e Domino dominoriam. - ne irrum aliis , favoris Q odii, PRIMA OIip i S metus expers , quae ga om neS, cujuscunque status sint, eundem se declarat, tam regibus jubens, pro 'hibens, promittens, minat S, fluam infimis tam toti populo, quam singulis, ipsis etiar tenebi artam RV Deut. i'. in
ctoribus, mundi huius principibus, fi Satanae in Angelis ejus atque,de '
toti creaturarum universitati C MO Ex.d. o. a.
Gus ti utitur in icile ferenda e D i. v. sancicnda que nullum aliud proce - - mium habet,quaim, ego siqua sum Deus riuus Nullum Plio Um,quai, Ego Iehova locutus stim Esto sorti S, quia ego tecti natum , ne memtiae, quia ego te rapiam. Aut haec vere sibi arrogat qui loquitur, O sic divina est oratio , aut stiat seruae sic absit blasphemia: nullum est medium Nullus autem in tota Scriptura apex est qui illam mstultitia dia victo Urgumento non
singulis Scripture patribus ejus di vinitatem satis e tuenter arguit, e quod iste non nisi Spiritui divino adscribi possctra cui rei firmanda tervietis a Consideratio longissimi M.ti . . . emporis, quo ista Scriptio duravit irae, re p. a Mole nempe ad Iohannem c u si iri postrema revesatio authentica facta Deis orti est et Scriptorum seu nimiuen. - P. . utimin librorum multitudo. 3-LO i. io. corum in quibus scripti sunt, distan i. tia, quae vctuitne riter se coriferre TDta, Possent Scriptores . . Denique i ' potissimum ipsa doctrina collatio, o sui tacta.
steriores tum inter V VN. Testa ramentum instituta Consentati D, qui inter illos est, divinum et se, e incerit Tat ris. sola Mosi de Messia .vocatio ite Gen- Na, 3
tium, relcctione Iud florum, Oracula,
230쪽
eircumstantiatum additamentis,que in Prophetis, Isalmis inveniuntur, collata. De consensus, inter . -N Testamenti scripta.divinitate. testabitur vel sola subita illa Mino-Pinata quidem, sed ad miraculum usque consentiens omnium Oraculorum de Messia, Gentium ad illum aggregatione Iudaeorum infidelitate, de repulsa, legis denique caeremonialis,prim, per complementum iuris . inde per vim facienda , abrogatione sive verboret, sive reru, perionarum factorum, eventuum typis praenuntiatorum, ad Iesu Naetarent Personam, adventum statum, officia, tempora accommodatio quae,
etiamsi vel de veteris, vel de Novi, si singula sola extatent, ubitari pose set de utriusque sic consentientis divinitate dubitationem Omnem excludit quum impossibile sit istum
consensum a mente vel anglica, vel humana confictam esse. X v. Efficacia denique doctrinae, divinitatem Scripturae potenter demonstrat , quam ponimus in duobus. In fide, quae illi habita est inmundo, min destructione reliquarum religionum totiusque regni Satanici cujus signa evidentissima duo fuerunt , Oraculorum obthuratio , dc Idolorum ablatio.
x r. . a Commendant hanc et ficaciam.
infiimita ieeundum hominem: at, rata . secundum Deum invicta tolerantia, et, ceva. rade lenitas, quae tanta fuit in principe si Ar omnium, ut quibusdam doctrina sua , . . cra offensi, ex discipulis familiaribus Ast. 13. quaereret num, ipsi vellent abire t s. Hostium, qui se doctrinae op is L.
posuerunt, multitudo , sapienti
arethoritas, potentia, amor in reli 22 ' : giones patrias , rex illo odium inis,
istam novam doctrinam, exque illis mg. .
furiosa Christianos in dolirinam illorum extirpandi rabies . Imperium scilicet Romanum sese adtrecentos circiter annos opposuit, reliquo mundo adjuvante, Iudaeis iniscitantibus imo vero .ipse Sata . nas, qui thronum suum in imperio isto collocarat. Infinita hominum, omnis generis, nationis, aetatis, sexus, conditionis, multitudo,
qui huic doctrinae fidem athibuerunt, eamque morte per tormenta
intolerabilia tolerata, confirmarunt: quod neque ambitioni, neque furori, in tot&talibus , nisi per ambitiosam insaniam adscribi potest. S. col. r. c. Temporis brevitas Nun mgnam S mi L M, orbis habitabilis partem alguris instar pervasit, adeo ut solus Paulus ab Hierosolymis ad Illuricum usq; omnia loca EuangelioChristi repleverit. sionibus XVI. Hisce s sionibus, quae t C r
fidei qui iem historicae at salvineae m. res,
ingenerandae solae et se non suffi- divinam illi assistentem comparatuSest ad repellendum omnes ab assenssu sui propter apparentem in illa absurditatem , abhorrentem ab illa humani affectas concupiscen
MM. .. et 3. tam profa de resta ratat , perdes animam ' tuam. Personarum, per quas docti ina administrata est, paucitas, illias, ciunt, necesse est ut interior Dei per Spiritum uictum Osio accedat: quae sita est In illuminatione mentis, ut probemus quae sit voluncas Dei bona, acceptari perfecta ut em disciamus quae Deus nobis est gratifi 'catus, e Iesum Christum esse Dei ..c M. i. sapientiam Sc potentiam. In in Ne . S. S.
scriptione Legum Dei in cordibus 2S ruuostris,quae constat studii octobotis iaprei