장음표시 사용
401쪽
passioniblis praesidet et cuius actu Spraecipui sunt m Mus auxilium concursus permissio illi tres ad bonum se extendentes , sit venarii rate, sive morale haec ad malum tantum Petr-tinens,
VIII. Hisce actibus, excepta permissione, exsequendis servit universe de semper ipsa Dei potentia speciatim de aliqualicto ipsae Creatura Unde aetus providentiae velim mediatus, vel mediatus dicitur. Quando utitur creaturis, tunc plis motus suos naturae ipsarum convenimuera fere permittit, nisi ipsi ptae ter ordinem quid agere videantur. X. Deinde, qui juxta quendam certum naturae vel gratiae tenorem peraguntur , Ordiliarii dicuntur: qui praeter vel supra , vel etiam contra ordinem istum usurpantur. extraordinarii dicuntur et conclusi tamen semper terminis decentiae convenientiae , de quibus indefinitione dixitDIS .X. Gradus in providentia ponuntur, non secundam ipsum ii tuitum, neque secundum praesentiam, vel continuitatemn sed secundum solicitudinem, curam quae tamen secura est a quae maior est de homine. quam de bobus major circa fidelesin pios, quam circa im
X I. Finis pravi denti actuumque ipsius omnium est tum Perseis ctionis divinae , utpote sapientiat, bonitatis justitiae, severitatis, potentia declaratiora tum bonum universi, praesertim hominum electo,
faciat vel permittat in tempore quod non ab aeterno decreverit vel facere vel permittere, hinc decretum illud quoque providentiae eiusque acti
nibus praeficitur, ut ternus actus
XIII. Effectum,seu consequens potius ipsi Deo competens est 'ab scientia ipsius di quae partim natUram lic necessaria sartim libera dicitur: Vlubera quidem, quia seqrii- ruractum iberae voluntatis divinae. sine qui obiectum illius non esset 'Naturalis A necessariata quaten Us, posito per actum voluntatis divinae objecto isto id ipsum ignoraria divino intellectu nequit. XIV. Praescientiam istam sequitur aliquando praedictio , Uuiri Deo visum creaturis significare rerum euentus antequam fiant i Sed neque praedictio , neque praescientia ulla rei suturae necessitatem infert quum naturam ordine re sutura sint posteriores. Res enim
non fit quia praescitata aut praedicta est , sh quia sutura est praescitur ecpredicitur.
cretum, secundum quod provideritiam eiusque actus administr.at dominus , necessitatem rebus futuris infert cum enim actus Dei internus sit, in re is nihil poniti, Sed sectandum modum potentie, qua Deo uti visum iuberum administratione, vel necessari vel contingenter fiunt se eveniunt G.
402쪽
potestate sua in hominem a se ad imaginem suam conditum obedientiam illi in omnibus ad quae praestandum vires habebat, aut gratia Dei habiturus erat in illo statu idoneas, praescribere poterate tamen, ut obedientiam voluntariam
.liberalem , quae solum illi grata
est, ab homine eliceret, contrarium
foedus cum illo inire voluit, quo obedientiam postulavit, huicissim
praemium promisit, addita poenae denuntiatione , ne omnino inter pares res agi videretur , atque si homo Deo omnino obstrictas non esset.
II. Qua de causa lex Dei saepi sim foedus dicitur, eo quod duabus illis partibus constat , praescripto scilicet operis, promisso praemii, cui adjungitur poenae denuntiatio adfignificandum jus Dei in hominem quod non omnino remisit, ,hominem magis ad obedientiam incitan
III. Hanc obedientiam praescripsit Deus primum lege menti hominis indita de impressa , qua ipsius naturale erga Deum: proximum, proptereaque larga seipsum ossicium continetur, qui est amoris
Cum timore, honore cultu erga superiorem. Cum enim virtus vera
consistat in adfectuum ordinatione, quorum primus,potissimus, Ma quo alii dependent est amor, illius ordi- iratione tota lex continetur. Quumque obedientia esse non videatur ubi quis totam suam voluntatem sine ullo vel minimo renisu exsequitur; Hinc ad explorandam obedientiam
praeseribendum fuit id a quo aliquo adfectu abhorrebat homo, vetandum in quod aliquo adfectu ferebatur. Ordinandus itaque amor nostri, qui, ut homo secundum hominem vivat primamproxima causa
est adjungere Symbolicam. Est autem Symbolica lex quae pr*cipit vel vetat actum aliquem Deo per se neque gratum neque ingratum , id est. indiflerentema huic fini serviens ut experiatur Deus an homo obedientiam ipsi praestare velit ea sola de causa quia visum est Deo postulare iam, etsi nulla alia ratio excogitari possit cor Deus legem illam tulerit.
U. Lex illa Symbolica hic fuit
prohibitiva actus alicuius ad quem homo naturali aliqua inclinatione propendebat, nempe de arbore scientiae boni: mali comedere, quanquam pulchra esset adspectes desiderabilis ad comedendum. Actus indifferentis praescriptione non videtur aeque commode obedientiam explorare potuisse. I. Inter utramque obedientiam hoc discrimen esse videtur, quod illa veram ipsistima Deo grata sit obedientia , quam qui praestat
secundum Deum vere vivere dicitur haec autem non tam sit obedientia quam professio externa de obedientia lubenter praestanda , propterea recognitio seu recognitionis Symbolum, quo quae te Deo subesse fatetur lubenter subesse declarat non secus atque vaZallus Domino obedientiam prestat pro illo adversus hostes ipsius decertando, quam se ipsi dare lubenter fatetur, munusculum exiguum quotannis illi offerendo. II. Ex qua collatione appa
403쪽
DIs P v TAT V rret , obedientiam legi Symbolica
praestitam lonae esse inferiorem ea quae praestatur naturali, at vero inobedientiam praestitam Symbolica
non minus esse gravem, vel graVIO-
rem etiam et via eo ipsis profitetur homo se subesse nolle, tame in aliis quidem obedire O majoris momenta de difficilioris opera'. V II I. Tramarum quod legis ipsius summae vcuius praestatio perta Deo grata est obedientiae respon detri ex octu obscrvata quae uates Deum: hominem est analogia disterentia est ipsa vita aeterna, Omeius. Voluntatis desiderii nostri impletio praemium vero quod egis Symbolicae observationi respondet, est fructuum Paradisi libera fruitio, de potestas edendi de arbore vitae,cuius esu in pristinum rigorem semper erat restituendus homo. Fuit autem haec arbor vitae Symbolum
vitae aeternae, qua potiturus erat ho
mo si ab illa abstinendo obedientiam professus esset in legi morali vere illam praestitisset. X. Arbitramur, si primi homines in integritate per obedientiam utrique legi praestitam permansi
sent, Deum eodem pacto cum eorum posteris acturum fuisse, nempe legis moralis cordibus inscriptae, alicuius symbolicae vel ceremonialis obedientiam prestando, quanquam de arbore scientie boni se mali idipsum assirmare speciatim non au
X. Sic quoque, si perstitissent inobedientia utriusque legis . certis temporibus a vita animali per intermediam mutationem animalis , mortalis, corruptibilis corporis, in spirituale, immortale, incorruptibile, ad immortalem de beatam vi-CESIMA NONA. 3 stam in caelis agendam transferendos missi homines verisimile pu
COROLLARIUM.An Eva a Deo immediate, an vero per Adamum meptum hoc umbolicum de
arbore scientiae bonio mas acceperit di
Quomodo te homo ge serit in cedere primo praestando, seu de peccato primorum parenis
Lbus inito, hominis erat secundum conditiones Q leges foedere illo praescriptas vitam perpetuo formare instituere , siquidera praemia promissa ex utriusque conditionis praestatione obtenturus esset, in poenas mobedientiae debitas de denuntiatas non iucursurus. Id quamdiu secerit ignoramus, at non perseverasse in obedientia ipsa S.
II. Foederis autem illius violationem dicimus fuisse transgressionem legis symbolicae posita de non edendo fructu arboris scientiae botu mali. III. Causa illi ut efficiens fuit homo, voluntatem suam ad objectum illud vetitum determinans.
404쪽
potentiam ad faciendum applicans.
Causa vero externa movens per se
principalis fuit Diabolus, qui aggressus foeminam quam imbecilliorem putabat viro, , cui si persuasis set,facile viro persuasum iii argumentis falsis usus est ad persuadendum. Vnum deductum ab utilitate boni ex actu isto consequuturi . alterum ex remotione prohibentis , nempe negatione poenae insequuturae. Instrumentat: i, SerpenS, cuius
lingua abusus est ad argumenta, quae vellet, proponenda . Per accidens
fructu si qui oculis desiderabilis sapore delectabilis videbatur. occasionalis, Lex Dei, quae actum natura suci differentem, ad quem homo adfectu, vires habebat interdicto suo circumscripsit, ne sine Peccato perpetrari possex. I. Causia interna se momu- fuit duplex affectus in homine, tum superior erga similitudinem Dei, tum inferior erga fructum desiderabilem , oculis delectabilem,
ad vescendum bonum. Vterque a Deo per creationem inditus, sed certo modo ordine , tempore usurpandus. Immediata: proxima fuit voluntas hominis , quae praeeunte monstrante intellectu se ad actum applicuit. Atque he sunt causae quae
ad efficiendum hoc peccatum conis currerunt, quibus omnibus ut per
imaginem Dei resistere potuit, ita per positionem legis debuit. Nulla itaque harum , neque si qua alia in
genere causarum detur, necessitatem
homini intulit. Non externa, sive Deum aut quid ex Deo, sive Diabolum sive hominem consideres. v. Non Deus. Ille enim quum
summum bonum sit, nil nisi bonum agit, eque causa peccati essiciens dici non potest, neq; deficiens, quum
quae ad hoc peccatum evitandu sum ficientia recessaria erantadhibuit.
Neq; quid in Deo. Non intellectus
aut Oluntas Dei, qU.e Praecipit quae iusta sunt, facit quae bona , ct mittitque mala sunt. Atque permissio ham tantum est cessatio ab actu tali qui actum hominis revera impediturus esset, nihil extra se efficiendo, sed efficientiam aliquam suspendendo. Itaque causa ella non potest. Non Diabolus. Ille enim tantum consiluit, non impulit, non necessitate
adegit. Non Eva Haec enim exemplo tantum praeire potuit, aut aliqua ratione allicere, non cogeret. VI. Non interea, sive naturam communem consideres, quae ad unum tantum bonum ferebatur, sive particularem , quae communi ad amussim respondebat neque quid in natura particulari, hoc enim intellectus foret Gat hic suasione consilio agere potest non necessitate. Voluntate igitur liberari motu
proprio a Deo permita a Diabolo
persuaso peccavit homo.VII. Materia peccati illius fuitesius de arbore. Actus sua natura
quidem indifferens, per legis autem positionem vetitus, sotestati hominis subtractus, a quo facile homo abstinere potuit etiam sine actura voluptatis. In quo mira Dei boni ta apparet, explorantis an homo ipsius imperio subesse vellet in te tam facile vitabili.
VIII. Forma fuit legis positae
transgressio , sive actus edendi, qua vetitus qua enim vetitus erat ordinem actuum licitorum bonorum excesserat , ac potestati hominum ademptus erat, ne citra peccarum
405쪽
IX. Finis peccati nullus fuit, boni enim semper rationcm Inuuit. Homin 1 veto risu propositus, sed utari obcentus fuit, ut tum auectui superiori erga imaginem Dei, tum interiori erga fructum satiSi Ceset. Diaboli vel finis fuit, hominis a Deo suo aversio , de ex hac incXi- humo mali iocietatam pertractio. Permissio vero Dei rei pectum habuit ad ante dentem comiti ioncm creta Iovis, quae liburi arbitris homine, secerat, in adactus Deo glorio- Iob, qui inde cxistere poteransi. A. Gravitas peccati illius ex his potissimum claret primo , Quod lucri transgre ilio legis eiusmodi qui aerat poliIa ad eXplorandum, an homo Deo vellet esse iublex, com plura alia peccata gravia secumbe
liebat. E. Quod a Deo tam insigni bus donis cumulatus homo ope petrare ausus fuerit. 3. Quod cum csset anta a peccato abstinendi facialitas , tam facile se induci passus sit, in tanta rerum copia alicctui suo non satisfecerit. . cauod loco sin-etificato typo caelestis paradisi id
Perpetraverit ubiculis pene ipsius Dei,qui familiariter ipso versabatur.
EFfectus peccati, quod patrarunt
Adam 'va de fructu vetito vescentes primus immediatus est ESIMA PRIMA. a Ttum Numinis offensio, tum Reatui: Ostantio ex possita prohibitiones Reatus ex adulta ejus sanctione per
denunti. ionem Pam si prolubitionem negligetrent.
II. Ex offensione Numinis ejus
ira nascitur ob violatum mandatum, in qua violatione triplex Causa lumstae excantaeicentiae a Potestati SeiuSseuduris derogatio a .EJu erga quod assici eoatur cenegatio. 3.Volmonis per mandatum signiricatae contem-
III. Ex reatum ira divina sequitur poena, cujus aequitas ex Icatucst, inflictio ab ira verum illamantcgrcssa est tum conscientis ostensa, tum timor irati Numinis metus Penae,quorum signum fuit,quod inde existit fuga de absconsio a lacha Domni deam dulantis in horto ad auram diei, dc uocanti hominem. LV. Causa fuga ta abscon sionis istius adjuvans fuit agnitio propriae nudiutata, C pudor de illa, cultis illo antea non pudebat et Uae apsa S conscientiae vellicandae, timorique metui isti excitando vel augendo servire videtur. v. Cum conscientia offeni Numinis Spiratus gratiae intus habitans consistere nequit ideoque discestitille ad perpetrationem peccati, cordis proprr condemnationem. Quare etiam ducere hoetu nem desiit Spiritus Dei bonus, ta de favore Dei intus cordi ipsius testificari Quod ipsum jure , cum prava conscientia, accusante, testificante, convincentem condemnant , magnae poenae loco habendum est.
V I. Praeter illam poenam statim inflictam duplici alteri poenae Obnoxi facti sunt, morti scilicet temporali, quae rest animae a corpore
406쪽
separatio, haeteriit , quae est totius hominis a Deo summo ipsius bono separatio. VII. Vtriumue judicium fuit illorum ex paradiso ejecti o. Hujus, quia paradisus erat typus, figura caelest is domicili j iiii uo summo S plena viget beatitas, relucentia majestatis divinae Illius, quia in illo
horto fuit arbor vitae plantata , cujuS fructus comestu per se aptus erat ad vitam anima lena homini continua dam,citra interventum mortiS. Quae
albor, Symbolum vitae caelestis ereptae hominibus, motis, aeternae secuturae indicium sita VIII. Accessit poena viro De minae peculiariter inflicta illi, quod ex sudore vultus sit pane suo vesici debuit, interra in ipsius opere male dista tribulos de spinas prolatura Huic, quod varijs conceptus partus sui doloribus tui obnoxia, Uiro inflici a poena circa studium conservandi individua feminae circa perpetuationem speciei. IX. Quoniam vero ratio foederi a Deo cum hominibus primis initi hec fuit, ut si ipsi in favore Dei in gratia Per praecepti istius ilio
rum observationem permanerent,
ad posteros otia in illos collata transmitterentur, eadem gratia divina, que illi obtigit si vero illi eorum se indignos facerent per uaobediene iam , posteri quoque ipsorum ijs carerent, contrari j malis obnoxij essent . Hinc a cidit, ut omne chomines qui naturaliter ex ipsis propagandi fuerint morti temporali, a ternae obnoxi evaserint, indono
isto Spiritus sancti sive justitia originali vacuiri quae poena privatio imaginis Dei&pectatum originale
X. An vero praeter carentiam justitie originalis aliqua contraria qualitas constituenda sit, tanquam peccati originalis pars altera , dis quiri permittimus et quanquam arbitramur verisimilius illam solam caretitiam ipsum peccatum ori in is esse, utpote quae sola sussicit ad quaevis peccata actualia committendum producendum. XI. Disputatio an peccatum o- riginis per animam an per corpus propagetur, inutilis nobis videtur, ideoque maltera ista, an anima sit ex traduce nec ne ad hanc rem haud necessaria videtur.
Religionem unio est i nulla Religio citra rescriptum Winstitutionem Dei, quam utpote illius sive creationis, sive insuper etiam
restitutionis,jure prout vasum est, variare potest. Ita ut quomodocum
que illam instituat,hominem semper ad observandum obliget, eique ex obligatione observandi necessitatem
I. Modus autem religionis(nam quo ad substantiam, quae in Dei notitia, fide, amore, c. consistit, semper eadem est, nisi ad substantiam referendum videatur quod
Christianam Religionem Christus ut objectum ejus ingrediatur dii non mutatur nisi mutata inter Deum homi-
407쪽
hominem . illi uniendum relatione;&haec mutata variatur scilicet, prae- sup nosito quod liomo auhuc Deo timendus sit.
III. Relatio prima &quae Re .ligiolus primae fundamentum fuit primum inter Deum de hominem
fuit, illum quidem ut Creatorem , hunc vel ut creatum ad imaginem Dei de integrum Lunde Religio re lationi illi superstructa rigidae strictae q. fuit justitie &obedienti elegalis . At mutata illa relatio est , nempe per peccatum hominis, non jam integri eoque accepti, sed trans
gressori damnabilis. Vnde post
peccatum aut nullus homini sperandus ad Deum ejusque unionem aditus fuit, violato scilicet abrogatoque cultu Dei, aut Deo per hominis gratiosam restitutionem nova sui ad illum fundanda fuit reuuio, novaque super illam relationem instituenda fuit Religio. Id quod fecit mise ricors Detas ad laudem gloriosae suae gratia . LV. Sed itum Deils non sit restitutor peccatoris nisi in Mediatore expiante peccata , cum placante, peccatorem sanctificante, nisi inquam in uno illo Mediatore Dei Achominum homine Iesu Christo,noluit gloriosissimus Deus solus citra mediatorem illum aut fundamen tum esse inter ipsum e restitutum ab ipso peccatorem , Ut obl8ctum esse Religionis, quam relation illi ad suum restituentis honorem aeternam restituti celicitatem superstrueret. Placuit enim Patri per Christum reconciliare sibi Ommata per hunc restituere, tum quae in CCO, Iis,tum quec in terra sunt Placuit et- Iam patri ut omnes honorent filium prout honorant patrem .adeo ut non honore patrem quisquis non honorat filium.
U. Unde post ingressum peccatum nulla hominum a Deo salus, nisi per Christum, nullus salutaris cultus Dei nisi in nomines respectu Christi, qui Christus peccatorum, sed in ipsum credentium salvator est, adeo ut sine Deo sit quisquis
sine Christo est, sine Christo quisquis sine fide, sine cultu, Religione Christi est sine cujus sive promissi typisque adumbrati, sive
exhibiti clareque annunciati fide ac spe, neque antiquitas salva fuit, c-que salvi sumus nos. V I. Oua de causa cum primi foederis transgressio necessitatena contineat Religionis alterius constituendae, eaque non accidisset, si foedus illud initum non fuit set, apparet ea qlia de foedere primaevo cuius transgressione ab hominibus primis facta tractantur in Scriptura,
occasionem continere restitutionis
a Deo per Christurn faciendae , Propterea in Christiana Religione sic tractanda esse. Quod ex ipsa forma narrationis a Mose factae facile
Christianae objectum, tum it creator, tum ut restaurator in Christo filio dilectionis suae . quae nomina rationem continent, cur Deus Religionem postulare ab homine possit; qui factus est a Creatore creatura, a Restauratore nova creatura In
quo objecto etiam consideradum quod velit esse glorificator hominis qui illum ex peccati merito miseria ad aeternam Delicitatem perducat. Quae tria nomina CreatoitS,Restauratoris, Glorificatoris potissima Bb et arsu
408쪽
-rgumenta continent quibus hortant Religio persuadetur. VIII. Carteium quia visum Deo est restaurationem illam facere per filium suum et u Christum Mediatorem hinc etiam filius Dei, qua constitutus a Deo Christus &Dominus objectum est Religionis Christianae Deo subordinatum,
quamquam ille in terra, ut sermo patris sui, in atre ab aeterno existens
jectum sit Deus non tantum qua creator, sed etiam inpropri equa restaurator humani generis: Cceationis tractatione defuncti, de restauratione porro agemui: utpote quae alteram in se contineat causam,
cur Deus jure merito ab homine peccatore Religionem postulare possit. II. Restauratio illa est hominis
peccatoris, per peccatum aeternae temporariae morti peccatique domini obnoxi restitutio, iova seu secunda creatio. III. Catillabo rasum est gratiosa Dei misericordia,q.ia Peccatum condonare, creaturae suae miseriae succurrere voluit. IV. Materia circa quam est horno peccatora propter peccatum
ira Dei, peccati servituti obno-Xrus , quae in se continet caussam me vaf-M icta misericordiae illivi gratiosae, sed per accidens, ex eo quod Deus delectatus est miserico dia, cum alioquin peccatum sit pectam proprie causia rara m Mu demeritoria ira damnationis. V. Formam sub generali quidem restitutionis, seu reparationis, seu redemptionis notione concipere possumus at explicatam dare non possumus nisi sub duabus particularibus actionibusta quarum altera est peccatorum remissio, vel in gratiam receptio , altera homini peccatoris
ad imaginem Dei renovatio seu sanctificatio, quibus ipsa in Filium Dei adoptio continetur. VI. Finis primus est laus glorio gratiae Dei quae ex ipsa, simul cum ipsi restitutionis seu redemptionis actione existit altet est ut sic reparati pie juste: sobrie vivant in hoc saeculo is in altero beatam elicitatem obtineant. VII. Visum autem est Deo hanc misericordiam in restituendo homine citra declarationem justitiae
suae, qua justitiam diligiti peccatum odit, non exercere, ideoque constituit ut modus peragendae restaurationis esset per Mediatorem inter ipsum, hominem peccatorem intervenientem, quae sic obiretur, ut vero constaret ipsum peccatum odisse&justitiam amare, deque jure suo nihil uelle remittere nisi ejus justitia satisfactum esset. VIII. Huic mediationi peragendae constituit Filium suum uniis genitum Mediatorem inter ipsum homines, diatorem quidem per anguinem fortem ipsius . ommno nolens ut sitae sanguinis e fusionem interventu-mortis ipsius testatoris esset remissio, aut Testa-
409쪽
menti novi quod remissionem MI gis divinae in cordibus inscriptionem promittit, confirmatio. IX. Quae causa est quod Iesus Christus restaurationis istius Mediator, postquam a Patre factus est Christus Dominus caputque Ecclesiae est constitutus sit objectum alterum Deoque subordinatum Religionis Christi inar. Ita ut per illum ad Deum accedendum sit religionis illi praestandae caussatam illi Una cum Deo patre religionis officium praestandum , quo spiritum utriusque nullo modo excludimus.
Christus objectum secundarium est Religionis Christianae, de eo porro ut tali aliquot disputationibus pertractandum est. Imprimis autem pers. nam ipsam qualis in .se est considerare neces habemUS. II. Personam hanc esse dicimus Filium Dei: Filium hominis, duplici natura constantem , divina ivli imana, impermiXte, inconmo, inseparabiliter unitis, non secundum habitudinem vel inhabitationem
tantum . sed mirane quam veteres rem taetris prurielo appellarunt. III. Divina vinaturam eandem
aeternam communicationem. IV. Humanam naturam habet ex virgine Maria per operationem Sp. Sancti,qui supervenit de obumbravit eam semen illius faecundando, ut ex eo promissus Messias supernaturali modo nasceretur. U. Constat autem secundum hu
manam naturam ex corpore vere organico , .anima vere humana , qua corpus vivificavit, re in hoc si
milis est reliquis personis seu hominibus, adeoque omnibus essentiali-b naturalibus proprietatibus
VI. Ex unione ista personali existit idiomatum seu proprietatum communicatio non realis, ac si quae divinae naturae propria sunt effusa essent in naturam humanam , sed vel balis , innaxa tamen unionis ipsius veritati, marctissimam utriusque naturae conjunctionem significans COROLLARI M. Vox -υ quaten insumisi, Filium Dei essentiam diuinam a se habere suo Dei tribui fecundum Scripturi. Ecclesiis tam Graca quin Lauitia sententiam non potest.
Vanquam persona Christi propter excellentiam dignissima
410쪽
sit quae cultu inhenore dissiciatur , itamen, ut secundum Deum Religionis objectum esset , duo alia ex
voluntate Dei seiunt necessaria Primum , ut munia nonnulla obiret ingratiam hominum ad saturum aeternam illis comparandam secundum, ut illi Dominium a Deo in o-
damnandi potestas daretur,cUm ex- Pressio mandato, ut omnes illum honorarent tanquam, patrem rem ne
genu illi se lecteret ad gloriam Dei
patri S. II. Utrumque simul Salvatoris,Mediatoris nomine comprehenditur Salvatori quidem, quatenuS finem comprehendit utriusque MediatoriS, qua modum denotat finem praestandi. Salvandi enim actus quatenus Christo tribuitur, salutis notat acquisitionem communicationem e Mediator vero est hominum apud deum in impetranda salute, Dei apud homines in partienda De priore Nunc agemUS.
III. Mediator hominum apud Deum: Salvator per salutis impetrationem Macquisitionem quae per modum meriti ab orthodoxis appellatur est Sacerdos a Deo constitutus , non secundum ordinem
Levi, sed MelchiEedechi, qui facerdos fuit altissimi in simul Rex Salem
I v. Sacerdos hic ex natura veri non typici sacerdotis simul iacerdos: victima fuit in una persona, quod propterea nonnisi ex vera solida obedientia erga Drem munus imponentem e praestare po
v. In Sacerdotio Christi consideranda tum preparatio admutiuS, tum ipsa muneris functio praepara-ARMINII tio est sacerdotis: victimae Sacerdos pia aratus est, vocatione seu impositione muneris, sanctificatione: consecratione pet sonae per Spiritum S., per obedientiam: pas
siones, et lai aliqEo respectu per resulcitationem ex mortuis. Victima etiam praeparam per separationem ,
per obedientiam do portuit enim sanctam victimam et Te per macta
VI. unctio muneris consistitii oblatione seu praesentatione sacrifici corporis .sanguinis sui ocintercessione apud Deum. Benedictio, quae etiam sacerdotalis muneris erat in V. T. hic commodius ad ipsam salutis communicationem retaretur: ut&Reges leguntur in v. T. benedixisse. VII. Apoteles mala muneris sacerdotalis, reconciliatio cum Deo, redemptionis aeternae impetratiori remit Ilo peccatorum , Spiritus gratiae, vita aeterna.
VIII. Et hoc quidem respectu Sacerdotium Christi fuit propi
ficio illius constituti sumus sacerdotes, qui per ipsum Deo gratiarum actiones offeramus, hinc ille etiam est sacerdos eucharisticus, quatenus nostra sacrificia Deo patri offert, ut illa manibus ipsius oblata accepta-
IX. Ex illis quae hucusque dicta
sunt constat, Christum in munere suo sacerdotali neque succeitarem ullum , neque vicarium, neque socium habere, sive consideremus oblationem tum propitiatorii sacrificii, quod de suo tantum obtulit, tum eucharistici,quod: de nostro, sive intercessionem.