장음표시 사용
531쪽
distinctionibus illis opus non esse ad
talem sententiam excusandam Quidit Z ordinandi enim vox tuo sensu usurpata praesupponit peccati perpetrationem ex illorum sensu perpetrationem peccati praecedite ponit. ordinavit enim Deus ut homo laberetur Wvitiosus fieret, non ut delapso, vitioso faceret quod ordo sapientiae, bonitatis: justitiae divinae postularet. Nulla ergo hic est
evagatio extra linea S. Dicis omnes illas distinctiones potius communiter ad quaestionem de providentia pertInere ergo Oc Peccati ordinatio ad providentiam communiter pertinet. Quod si sententiae primae autores ordinationem peccati praedestinationi di inae adscripserinta quid mirum iistinctiones illas ad eandem adduci Nullum ergo hic
meum peccatum qui distinctionum istarum mentionem feci Contra,
peccassem si omissis illis distinctionibus crimen hoc impegissem illorum fiententiae, quam illi per istas distinctiones liberare ab illo objectamento solent. Quum vero per tuam explicationem illorum sententiam ab isto objecto crimine non liberaveris,&ego dixerim , istas distinctiones ad sententiae excusitionem: defensionem non valere , non erit inutile, si paucis id commonstravero , non tui causa, qui aliter sentis de ordinatione peccati, sed illorum, qui sententiam illam primam tenent propterea quod putant illam per hasce distinctiones commode defendi posse. prima distinctio verita utuntur. In peccato duo sunt actus xvitiositas. Actus Deus autor est per sua mordinationem, non vitiositatis in actu.distinctionem primo considerabo,
deinde responsionem ex illa Di ervi Mi is
stinctio illa vulgata quidem est,m in
veritatem aliquam prae se ferre videtur, ad diligentius examinanti apparebit, ile eius ex bona parte falsitas. Non enim est generalis omnim universum peccato congrUa. Im primis omnia peccata adversus leges vetantes perpetrata, quae commissionis dicuntur . hanc distinctionem respiciunt. Nam ipsi actus lege vetantur, kpropterea ipsi actus si pet-petrentur peccata sunt. Est enim peccati ratio formalis, adversus legem perpetratum esse Verum quidem est actum illum qua actus est peccatum non esse, si lex illi posita non sit, sed tum neque achiis est habens vitiositatem A bsit ex actus nam turaliter bonus est; pone legem actus
ipse malus est, utpote uetitu , non
aliquid in actu quod bo seu vitiositas dici possit Exemplo remis clarabo Esus vetiti fructus, si hominis arbitrio, quo ad jus fuisset relictus, nullo modo peccatum et set, neque peccati pars, neque aliqtud in peccato; at actus idem lege vetitus non potest non esse peccatum si perpetretur, ipse, inquam , actu S, non
aliquid in actu quod vitiositatis nomine appellari possit. Achis enim ille fuit simpliciter factus illicitus perlegis positionem. Verbo effecero, si petiero mihi commonstr ariin isto actu vitiositatem ab ipso acta distinctam Locum autem habet illa distinctio in actibus qui secundum praeceptivam levem perpetrantur, at non cum debito modo, ordine .fine. Sic qui eleemosynam dat ut laudetur, bonum actum malet facit , estque in illius facto actus vitiositas actus, secundum quam ille actus peccatum dicitur. At peccatum
532쪽
ordinatione Dei fuit peccatum COmmis Itonis. Ergo ab illa distinctione alienum. Hoc fundamento jacto, jam etiam eversa est ipsa responsio
ex distinctione illa. Sed age millam videamus. Deu S, inquiunt, actus autor est per ordinationem
suam non vitiosiuatis. Imo ajo ego Deum , ordinasse actum illum non qua actus est, sed qua vitiosus. Ordinavit enim ut per illum gloria misericordiaein justitiae illusitaretur, misericordiae inquam condonantis.justitiae punientis; at illa illustratur non per actum qua actus est, sed qua peccatum est, actus vitiosus. Non enim actus qua talis
indiget remissione, sed qua vitiosus,
neque actus, qua talis, meretur poenam, sed qua vitiosus. Ergo gloriae per misericordiam injustitiam declaratio est ex actu qua vitiosuS, non qua actus; ergo ordinatio quae finem;
habuit illustrationem gloriae istius, non fuit actus, qua talis, sed qua vitiosus, peccati qua est peccatumina, o ta Inutilis ergo est ista distinctio ad repellendam objectionem quam ego illi sententiae impegi. Addo amplius ad rei lucem. Si
Deus efficaciter determinat voluntatem ad materiale peccati, seu ad prava oblecta, quanquam dicatur non determinare voluntatem ad volendum malum sub ratione mali, tamen constituitur author peccati
quia nec ipse homo vult malum sub ratione mali, nec Diabolus sollicitat ad malum sub ratione mali, sed
sub ratione delectabilis; tamen dicitur simpliciter inducere ad malum
Draniam Secunda distuictis est necessitatis
et coactionis, ista hoc modo utuntur.
Si Dei decretum , quo ordinavit ut reresitatu homo laberetur, hominem ad pec inhiaranii. candum cogeretri tum sane Deus per illud decretum peccati autores set,&homo immunis a culpa: at decretum illud non cogit hominem, necessitatem tantum imponit, ita ut non possit non peccare quae necessitas illi libertatem non adimite ergo homo quum libere peccet stante decreto sui lapsus causa est, Deo extra culpam existente. Consideremue
distinctionem usum illius. Necessitas coactio differunt
tanquam genus species. Nam necessitas etiam coactionem sub se compraehendit. Esique necessitas duplex, alia ab interna, alia ab externa causa alia naturalis, alia violenta. Necessitas ab externa causa biolenta coactio dicitur, iue illa contra naturam sive adversus voluntatem fiat ut quum lapis in altum projicitur : fortior imbecillioris manu
abutitur ad alterum verberandum. Illa altera necessitatis nomine generali, sed ad specialem intelligentiam
contracto appellatur. Est ergo inter hasce duas species aliqua convenientias quatenus idem participiant genus haliqua discrepantia, qua singulae propriam formam habent. An vero eo usque differant, ut coactio sola libertati sit contraria, non illa altera necessitas; qui cogat ad peccatum sit peccati causa, non ille qui necessitat citra coactionem, jam videndum est Hoc enim illi dicunt qui distinctione ista utuntur Delibertate primum. Illa opponatur diis recte neces litati in genere consideratae , tam attinali Uam coactivae:
utraque enim inducit actus inevitabilitatem, qua inevitabilitas libertatem tollita Libere enim agit causa quae
533쪽
quae actum suspendet potest. Dicunt nonnulli libertates cum natu .rali recessitate Lim onsistere exemplo Dci qui naturat libere honus cst. Bona verba A Deu,
libere bonus ex hoc alias hiemanon multum abest Deo bonita uaest naturalis Mintima sine qua i,e Deus esse potest,non ergo libere in existi Scio libertatem aliquam
complacentiae dici a Scholasticis, at contra ipsain libertatis naturam desinitionem. Iam de peccato. Pec Cati causa est qui ne ditat ad peccandum vaticunque i cessitationis actu, sive exerno, ive interno sive interna suasione, motione , ducturi cui necessario obedit voluntas sive
externa violenua adhibita, cui resi
stere non valet voluntas licet velit: tamquam tur non sit futurus axis ille, intarius. Imo gravius ille peccat qui isto actu uetitur quam hoc nam ille hoc facit ut voluntas creaturae consentia in Peccatum , iste minime: licet rige consensus non sit voluntatis qui se habet secundum modum voluntatis liberae, sed tua se habet ut natura quo solo modo Deus voluntatem ita movere potest, ut necessario moveatur , hoc est non possit non moveri Atque isto pacto voluntas Ut natura coi Ientiens in peccatum immunis est a culpa peccammenim, qua peccatum est a vohintate libera insecundum modum vertatis suae in objectum tendetam Lex enim non naturae sed voiuntati . non voluntati
qua se habet secundum modum naturae sed secundum modum liberaevo iuitatis .est lata vana itaque haec distinctio est&inetficax ad liberandum illam primam sententiam ab
tueri velit, unum eundemque actum libere nec calario patrata posse, giversis respectibus, ne pubes pectu causae prima ordinantis necessatio at respcctu causae secundae, libere . contingenter. Ille sciat contingentiam necessitat non respcctibus, sed integris similis dissentire , totamque clatis amplitudinem dividere,&propterea coincidere non po--est. Necessarritu est quod non potist non fieri contingenter Lit,quod piat non fieri. Ecce contradicem Mas Me nullo modo eidem actu tribui munt voluitas libet te tendit
tia supcrbe non est auterinurata in unam Parim . at detenaritatione illa
ta posistatem munum Christit hoc eo,' Sed ossa
Relpo adeo sub vii eminatione tranei potue erunt osin illa perci elum Dei, si an omlino no
betetur ossibus nati se nilouet, qui actus adhiberiPotiti retimo Madhibitus fuisset si Dres decreto suo&actu ex ic e rtasset.
Iam enim posueti lotitum sutam dominuS, quum Oil in i fran et dorum causa adveniret laesiam mis
mortis causatum ut di, laevi, 'e
534쪽
objectiones persuasum autem habeo ex his que poma sunt omneSrefutari posse. - - Tertia distinctio est decreti mextia ulmi ii sequutioriis hac ita utuntur. licet, Draus ab aeterno decreverit quosdam homines morti aidicere, quo hoc Posset , Ordinaverit ut in peccatum laberent ir; tamen illud litui decretitam n in evsius uirilr, a stu ipsos IA C. ARM. DE PRAEDEs coincidat. ermissionem enim irterpretant, actionem Voluntatis di vinae. qis creatur, rationali illam eratiam non dat Mad peccatum vitan iam est necessaria. Haec actio con nera legis positioni, plenam in se peccati causam comprehendit.
Si enim iugem fert impossibilem
iraestitu citra gratiam gratiam
tenerat illi, cui lex posita est Ille
dem R. ndo, nisi postquam ip raua est peccati per modam remo homines culpa sita vitiosi facti rint in propterea immunis
XCusare culpa Responaeo Exsequut nempeccato succedanearn non a culpa illum olui decreto io ora 1 navit ut peccatam fieret quod postea puniret imoqυtrevit&ordinavi ut eccatu- neret
Peccatum pepetrati niuste punire non potest: lomen D potesttinulator rei factae cinio faciendae fuit ordinator: itin pora esse ordinator 'cenae uictimnis fuit Ordinator, Et recte Tigusti uS, 'M N-
ordinare ieme Ut fiant. Et iam ante demo istrat homine in sua culpa vitiosuli caneri, si Deus ordi naverit ut laberetur vitiosusque
oux adistinctio est decreti e ficam&p:rtnissivit quie distinetio
recte expicata omiem dissicultatem tollit sed tollet clam ferirentiam, qua Deus dicitur eccatum ordinas seta fieret Sed ut res primae sententiae per dec um Permissivum s iam illam seenriam stabilire nituntur Dico euriu eum non
peccatum et uox decreto Scaci non fieri sedeceto Perm vo oriadinari braco decretum permS-vum ita exu Aut, u cum efficaci
Ventis pronioens nece starium. Sed de illo etiari postea. Alioqui si permissivum decretum recte explicetur, certum est illum qui peccatum permittere decrevit, nullo modo peccati causiam eue;ve satur enim voluntate sua circa per missionem suam , non circa ipsum peccatum. Neque consentanea sunt hae duola Deus permittit peccatum volens; Deus vult peccatum: ibi enim permissio est objectum voluntatis, hic ipsum peccatum Potiuscqntra sequitur, Deus permittit peccatum, ergo non vult peccatum. Qui enim vult aliquid, non permittit id ipsum' est enim permissio signum remissae voluntatis. Ergo nec illa distinctio sententiam primam X-cusat. quinta distinctio est decreti divi Remotis quis ni naturae humanae, qua ita utun- ' --tur Peccatum si decretum divinum cconsideres, necessario quidem fit; natura sed naturam humauam in utram humi ique partem aeque liberat, flexibilem respicias, contingenter fit xlibere inpropterea illi tanquam causae proximae omnis culpa transscribenda De hoc iam antea egimus in
secunda distinctione, sufficienter
Sed eadem distinctione aliter et etiam un
iam utuntur,per diversumrespectum a.
535쪽
finium, quos Deus suo decreto propositos habet, qui homini peccanti propositi sunt Deu Senim, inquiunt, suo decreto intendit suam gloriam illustrare, homo vero suae cupiditata satisfacere: dicet homo idem faciat, quod divinitus est deocrctum , non tamen ideo facit quia decretum est, sed quia ita sei eius voluntas. Rei p. primo , finem bo-HUin actionem ii se illicitam non comprobare , seu bonam reddere: non enim facienda mala ut eveniant bona. Malum aulcm est ordinare Peccarum ut fiat. Secundo, loca Dei decreto esse, ut homo faciat id quod Deus vetuit, Ut satiSi a latsuae cupiditati, repropterea hominem a culpa excusata Tertio, licet decreti divini impletio non sit finis qui hominem moveat ad Cccan dum i tamen illa eadem si causa quae hominem leni, tacito dc impcr-ceptabili motu, efficacita metari peccare faciat seu potiuS, actum illum
praestare quem Deus ut cret decrevit, qui tum respectu homini peccatum dici non potest. Postrema denique excusitio est, ab additione his ci a sic tuntur.
Hoc decretum Dei non ita enuntiare solemus quod Deus stati erit nos, nullos ommes aeterno morti condemnationi addicere, sed addimus quo ipsi is iustitia, ad nominis ipsius glo Nam illustrari posIit. Respondeo , additionem illam non legare quod positum est a. bili turrem per redditionem Calliae .auditionern linis etiam optimi non justificare aestionem . quae in sctoren alitei bona non sit quod in ante dictum est. Ex his ergo apparet. quod ilhe excusationes frivolae sunt, neque valere possunt, ad defenden- COLLATIO. Iosdam sententiam, quae statuit Deum inclinasse ut hinino laberetur .vitiosus fieret, quo ita viam sibi patefaceret ad exsecutionem decreti, quod ab aeterno de illustranda sua gloria per misericordiam 5 justitiam apud se conclusit raro posuit. Si quis putet ullam aliam vel distinctionem vel explicationem admierra posse, qua sententia illa excusetur. defendatur, me lubentissimo id liet. Sed videat ille ne sententiam Immulatet, aut aliud quid addat ipse
sententiae nullo modo consenta
Oblicis tibi sub finem responsionis septimam Ergo ludicia Dei a contingentia penuent 2 fundantur Contingentibus, si ad hominem qua peccator .ad peccatum ipsius respexerint. Quae obse otio quia etiam advcrius meam sententiam,qua ecca tam in objecto decreta Dei pra*stituendum arbitror, facit, est mini consideranda diligentius. Iudicia Dei multa super peccato fundari plani stimum est ex Scripturis , quae
tamen eadem ex peccato Penetere dici nequeunt. Aliud enim est peccatum statuere obiectum occasionem luci ciorum div morum , alui didipsum causam facere eorunde IN. Iudicium quod Deus facit de Pec fucium c d G, bere ficit, neque id pendeta Dei odo
CCC atra posse te ni in suspendere, pos i
let in citi logum aliud substituere dure, prea fi mdatur tamen in peccato e quia cato, qua
i lira peccatum ita judicare noui pol xio. Miset. At peccatum es continge HS se 'aer i factum contingonter. Ergo Dei tu tu mi R' dicia fundantur in continges tibUS. Nego consequelas. Nam Dei iudicia fundantur in peccato OV qua continuenter factum, sed qua certo
536쪽
xin fallibiliter a Deo praevisum. In itercedit ergo visio Dei inter peccatum judicium et quare iudicium fandatur in visione Dei certa, infallibili Dei irle quod est, 'latet nus est, nec illi artum est. Dei autem iudicia fundantur in peccato jam facto hex stente. In tua vero solutione,velim sinini explicari quomodo quae contingentia lunt a Dei ordinatione mmdeant, sive secundum ortum sive secundam actum; ordinationi voce sumpta pro eo quod est facienda decernere,non pro eo quod est ordinem in factis sta tueres ita enim vox ista hoc loco est sumetida Nam licet modum contingente non natura statuerit Deus, tamen ex eo non sequitur ipsa contingentia ortum habere ab ordinatione Dei. Causa enim libera actus sui domitia actionem contingentem suspendere potest pro arbitrio, vel producere, Ita quoque de actu: quare nec illud intelligo, quomodS contingentia, quae talia sunt,
v II. Propositio . ARMINII Ratione alias eur mihi ista sen
L teluia inon satisfaciat, nunc non
adseram, quia video te alio modo AMM-s. ratione dogma illud tractare: Quare ad Thomae sententiam, cui ut puto tu quoque tuum adsensum illibuisti, rirmamenta ex Scriptims aQhibuisti, veniam. aperte quid in ista desiderem, significabo Quam libertatem, ut ne aegre feras rogarem,
nisi de tua voluntate rectius mihi
Ationes quidem alias, quaecUn- -- que eae sint, maluissem adferri mnria, quam reticeri, ut eadem opera
possem aem totam ablolverem cu diei ista .
pio enim sine ulla dissimulatione propterea quod modum contingen a tibi constare judicium meum, ietem statuit in natura Deus, Deo non sint contingentia peccatum nullo modo nullius respectu est necesiarium. Ergo peccatum Deo quoquc est contingens, hoc est a Deo consideratur ut contingenter factum , licet visione certa vinctilibili, pr pter infinitatem scientiae divinae; qtie paria sunt causa superiori coim tingere aliquid, aliquid vere contingens a superiore considerari ut mos et contingens Notum enim est Deo
Terret nihil accidere , nihil contingere , est
dra b. m. immutabilis, est simpliqissimus, re emitriam est sui ipsius esse messentia. At sci' ur,tan . entia Dei res conu erat quales sunt, - licet visione rerum omnium natutam longe excedenteri satis exspectatione tuae verun- tamen ex ij quae hactenus diximus, indeinceps dictari sus Uds, spero te visurum pro tua prudentia, aut quid ego de rationibus illis faciam judicii, aut quid sit in quo animus tuus conquiescat quod faxit Dominus
ex sententia nostra Thomae sententiam conjungo alteri: non seqRor,
Sed quid requomodo ev verbo Dei statuam in hoc argumento , quid in ea desiderem, verba scripti tui
eodem ordine percurrens , breviter paucis, i Deus volet explicabo,
537쪽
positionem Srquidem putarem te primam illam sententiana prout ab autoribus ipsis explicatur Script Uraeconsentaneam evistimare, omni modo conarer illatia tibi mentem evellere: at video te illam sententiam ita explicare, ut multum illam immutes; unde mihi persuadeo te sententiam illam, nisi secundum istam tuam interpretationem intelligatur Script ris minime consent meam iudicine. Et, mi frater , liceat mihi tua licina venia id repetere, quod toto tuo responso nondum liberasti illam senia. tentiam a meo objectamento Manet enim firmum , Deum ani Frem pec
cati statui si dicatur ordinasse ut homo tiberetur inmitias Feret quo viam sibi
patesceret, at ieclaraaedam gloriam suam ii a passo qu/iam ante alerno decreto constituerat. Ne tamen quispiam exii timet pollicitationem istam memn Vanam fuisse, ecce aggrediar struentie istius, quae hominem ut nondum conditum seu condendum Praedestinanti Deo pro objecto D Srt, per alia etiare argumenta rerum rationem. Vsus sum duobus argu mentis ad illitis confutationem. num est a pr ore , alterum a posteriore sive ab absurdo conse luente. Apriore fuit hoc. Quia prolastinatio est voIuntas Dei de illustranda sua gloria per missericordiam&justitiam at illa voliinta locum non habet in nondum conditio sive condendo A posteriore sive bsur- do consequenae fuit hoc. Si Deus ordiriavit ut homo laberetur vi-
quendae viam patefaceret tum semquitur illum esse peccati autorem per ordinationem illam. De illis hactenus fatis actum : Adsero tertium MPmevivis. Praedestinatio est pars providentiae administrantis reu-bernantis has nanum genus ergo P sterior natura actu creationis, vel proposito creandi. Si posterior actu creationis vel proposito creandi hominem , iam ho 'o praedestinationis objectum non est, consideratias Ut nondum conditus. Quartum adjungam. Praedestinatio est praeparatio supernaturalium
bonorum, ergo praecedit communicatio naturalium,in propterea creatio in natura, sive acturi sive m Dei decreto.Quintum accedat. Illustra tota pientiae Dei per creationem prior est illustratione sapientiae Dei qu et est administratio praedestinationis.
Ergo creatio prior praedestinatione in proposito Dei. Si creatio prior, ergo homo praedestinant rconsideratus ut existens, non ut condendus.sta quoque de bonitates miseria cordia, quarum illa prior in creatione erg. nihilum demonstrata haec posterior in praedestinatione erga id quod nihilo posterius est , illustrata est.
Horsum etiam omnia adferri argumenta possunt, quibUS Com Probatur peccatum esse conditionem v biem predestinationis re luisitam.
III. 8. Tropositio Ai mr mi LTRia aque i, ista sententiari invisae
considerabo. I. an Deus ab Ami-Ss s aeterno
538쪽
aeterno ex hominibus in puris naturalibus consideratis alios eic gerit ad suo ematuralem faelicitatem ex gloriam , alio non elegerit, sed praeterierit . . an Deta iis, quos elegit, id est, homunibus ex natura supra naturam evehendi S .ad rerum divinarum articipationem transmittendi sev proposito electioni S praeparaverit ista media, quae ad supernaturalem felicitatem consequendam sunt necessarii', sussicientia , et sicacia ali OS vero praecerierit, id est ista media statuerit cum eis non communicare , sed eo in natura ipsorum relinquere. . an Deus homines illos praeteritos in peccatum lapsuros praeviden reprobaVerit, id est , poena aeterna assicere decreverit.
HAEc igitur nobis esto linea , ad
quam decurremus in sequentibus. In pulli naturalibus si qui dicunt, non excludunt supernat Uralia, quae cum Adamo communicavit Deus, sed peccatori quod supervehit postes in naturalibus corrupti S OPPO-nuntur diversitate respectus mihi videntur salti, qui haec verba accipiunt secus. Caeterum reprobandi verbum hic positum est itante obfetvavimus tertia significarione, quam catachresticam esse dicebamus. sed de eo satis. Ad locos allos
Pura naturalia ego tUm supernaturalibus, tum peccato reatu-IA C. In M. Og PRAEDEST.ralibus corruptis opposui ecilla enim ' et: ad horum exclusionem. licta puta bvim nec in liria sive vim ipsarum eato commovocum , sive earundem usum anu pe rii oram
Scholasticos consideremus habent que pura naturalia res ectum ad supernaturalia quae excluditiata, tanquam tranSscendentia puritatem , ad jeccatum corruptionemque, quam similiter excludunt, tanquam puritatem corrumpentia ' Reprobationis voce licet ex sensu isto quem theses tuae Talia tua scripta habent, u is sim; tamen ab ea in posterum desinam, si meminisse potero O praeteritionis sive On-electioni vocibus pro eadem utar,nisi quando utri imque actum Synecdocvice una voce compram endere Volo. Praeparationis poenae vel praedamnationis illo is loco substituam, ut est a me uturpata. IX.
Propositio s. A, M VNI I. IN prima quaestione non id in dua
bium voco, an Deta ab aeterno aliquos homines elegerit ad salutem , aliquos vero non elegerit, sed praeterierltra id enim certaeam puto ex planis Scripturae verbis sed emphasin pono in subsecto electionis non- electionis; a Deus eligendo: non- eligendo versatus sit circa homines in puris naturalibus consideratos Hoc ego hactenus pro Vero accipere non potui.
Responsio I v I ad nonam propesitionem.
DIximus propositione sexta , et si Pep tures,aratio Contemplandi hominis ex tura exiluis
539쪽
ROU debet tamen auctores primae seram
Deo consideratum in causa electionis S reprobationis stari ulli auctores vero secunda non ulud commune exclosisse universeri ratione illa
singulari appositata sed tantum id sibi voluisse, nihil ad causam electioni re pro attonisque iacere superveni et latis peccati contemplationem, prout dicti Apostolus , antea in fecissent bonum aut malam Rom. ac Proinde voces illas in patria naturalibila, nihil aliud quam rationcm peccati,
quod supervenit postea, in electionis causa excludere Hoc si bene observabitur, hic status quaestioni Sproprie illi non adversabit ut Qui enim statuit hominem nondum conditum , nondum lapsum in lapsum Lino fuisse consideratum iii Causa electionis: reorobationis, is certe hoc dicit, illa. Quaestioivitur proprie non est haec , Utrum Deus in eligendo praetereundo sive reprobando versatus sit circa homines in puris na uralibus, id est, citra come optationem peccati sim-Pliciter, ut peccatum; sed haec quaestio solum futura est , utrum versam rus sit in uac causa circa homines citra illa in contemplationem peccati, in causae. O hoc negam US, O negarnus auctore Domino. Neque aluid sibi voluit Augustinus is tacuirertia sente lania adscribitur utcopi
fissimo idem libro . quati ai Simplicis num exolicavit, quod enim de isboo Eseu dic utar , aut idem quoque in causa Adam S E intelligen- illam est, aut diversa futura est electionis e reprobationis ratio: quod certe absurdum est in mequam igi--: a sim tur Adam o Eva producti essent, fe-
jam fui fie electionem De ex proposito eratiae , eodem argument plane statuimus quae electio: per-s Onac causas omnes a personi S, vel in personis positas praecesserit. Atque hoc ei se verissimum, auctoritatet, ratione in exemplo confirmatur. Mi,ttoritate , Rom. s. Ephcs Autoritatose alibi: Ratione nam I electio in Rationes
Christo facta est non in creaturi S, aut conditione ulla vel ob conditionem illarum . . In confesso est apud omne is quod tu ipse postea ex pane aenoscis, licet diverso sensu a praedestinationem: reprobationem nihil in praedestinato aut reprobato Ponere, sed in praedestinante solum,
ut a firmat Apostolus Rom. v. noue operibin , sed ex vorantes et Et quemadmodum Augustinui ibidem exponit luculentissime, nec Pi cra, nec fidem , nec voluntalem Pra Visam docens in causae fleta ex illa Apostoli argumentatione. . Plocreatio filii in natura est a parente solum multo magis a Deo reuius proprium est causam csse Princi- Piumque omnis boni adoptio filiorum ipsius folum, non Eb Ulla ipsorum contemplatione futura est. Postremo idem exemplum Ange Exompitilorum demonstrat quorum hi electi appellantur , illi non electi sunt. Ac eorum quidem qui electi citra considerationem psorum operum electi sunt, qui vero non Electi praeterit sive reprobati citra considerationem operum non electi, C.
sunt. Nam sicut de hominibus ipsis Optime uou tam ibidem arguit, si
quia praesciebat Deus futura Esau opera mala, propterea eum praedestinavit, ut ferviret minoi propterea praedestinavit lacost, ut ei malor servirem, ni futura
e vi aceptra praescient si susum est
540쪽
iam qnodulit, non ex operibvii profecto,de Angelis eadem ratio Horum enim miseriam possibilem Dut ita dicamus curavit L eus electionis
beneficio sillorum non curavit praeterationis via reprobataonis ossicio. Quomodo autem Z nempe prae uel inando in adoptionem filiorum Engelos electos, qui filii Dei appellantur, Iob. I. .et W38. Illos non
praedestinando. Filios illos sibi ge-DUI IIo. na cura, sed voluntate Deus: quae voluntas aeterna est praecessit
ab aeterno illorum existentiam, quae temporalis est. Quid filius conferat ad genituram sui non est enim: quid Angelus 8 si non confert angelus: quid homo utrisque certe Augustinus ibidem communi uir illud Pauli intonat, cr. q. qu te di cernit quid autem habes quod non acceperi. Se Respexit igitur hominem
communiter Deus non invenit causam in hominem quia causa voθset cessive viae, o P., a istius a sola voluntate
est .gratia ipsius Quod si quis
peccatum dicat esse praeteritionis seu reprobationis causam, ne sic quidem obtinebit. Nam primum immota manet Augusti milia argumentatio, quam modo adduximus, ex praescitorum operum comparatione:deinde, cum ex aequo sint a natura peccatores homines coram Domino,
de tribus hisce unum oportuit: aut omnes ob peccatum ejici, velut commetri causa aut omnibus illud condonari aut causam alibi quam in peccato statui, ut facimus. Postremo, quis nos di cernat nisi Deus ex proposito electionis sit aes Stat igitur illud Deum in causa electio. siue reprobationis ab aeterno factae hominem communiter consideravisse; ita ut ipse a se, nona o homi-IAc. an M. D. IRA DEST. Dc causam huius atque illius di estat. Erun ita me argLTI .eVS quae hic adferuntur, agedum, Hr. . 1 mex pti amus, licVt huic sententiis proprie non adversentur.
Replica A, Ma Nar, sive conis sideratio Responsionis ad
proposNonem . Auctores primae sententiae qum
modo hominem consideravertiat, puto liquere satis ex iis quae ad responsionem propol. 6. dicta iunt. Quod vero autores secundae sententiae ratione illa singulari apposita non exelu seri ni commune illiud, vix fit mihi verisimile. Qui enim electioni praeteritionique exsciis causis factae peccatum pervenisse dicit.
Peccatum excludens non tantiam a
causa electionis: prae et itionis, sed, subjecto: conditione iii illo re
quisita, ille negat universe hominem ut lapsum consideratum esse eligenti praetereunti: si id neget. negat etiam hominem communiter consideratum csse decernenti Deo. Alioqui accipio quod dicitur Peccatum causam electionis ira etationisque non esse, recte tamen intellectum , ut hic accipi puto, Dei Upe. peccatum non esse causam cur Deus aliquos eligat, alios praetereat modo peccatum statuatur causa, cur Deus aliquos ex hominibus ad suam iiDaginem coditos prciterire possit In isto consensus est inter nos, in hoc disse sentimus, si dissent lirus. Q Uare non est ista quaestio: An Deus verutus sit hoc tuo decreto circa homines citra contemplationem peccati m cause, causiae inouam cur eligeret hos, ii IOS praeteriret.Nam re hoc Augustianui fatetur, qui tamen peccatum isti