장음표시 사용
571쪽
cvM F. NI COLLATIO I grnos Verumtamen quia occasionem l est Adam vita naturali, e felice illa praebes, licebit de quibusdam submonetre. Negata iam huiusmodi μι- eitatem esse naturalem, qua pilanquam fm hominu es iliu exiremum. Si de nitura hac corrupta dicis,fumr:nam arbor mala non edit fructum bo-
Num, muli minus Cni in acquirit
suum. Si de natura integra, ut primum in Adamo fuit, nego. Murae constitutione ipsius, quam in He de ne obtinebat et alioquin in ea permansurus feliciter, si in otiicio permansisset, donec promissionem in eo complevisset Deus supernatus alis itae, quael arbor vitae in horto Edenis adumbetabat. EX contrario enim sequitur , si non comedisset, non fuisse moriturum s sed vinum vi- enim integrae sua fuerat uana tu i dentemque in superiorem vitam mirati felicitas , licet in supernaturali per Dei gr uiam post absorbenda, ut ita loquamur es Atque haec foelicitastanaquam naturalis finis hominis integri in illius extremum naturale fuit Quid nonne res naturales omnes suum bonum appetunt Cum autem natura nihil per se appetat, quod non sit stultum est autem appetere quod non est , ne potentia quidemn a natura sapientisIimi artificis opus, non est stuli ad omnino sequitur bonum rei cuiusque potentia in natura esse, si id res inoia assequitur; quemadmodum si assequitur, actu est. Quod si rerum naturalium omnium haec conditio est, videri obsecro , mi frater, quam vere
illud de homine dici possit, eum felicitate naturali, in fine naturali carere, cum omnia in natura se aliter habeant. Non potuit Certe natura
in illo praestantis limo opificio caecutivisse, in aliis omnibus pervidisse. Atqui nunquam fuit, qliis. Fateor in imo iam in iosi via corruit. sed futura fuit. Immo ne potentia fuit, ais, Falsurn nam Deus sub conditione viae tenendae eam Adamo destinaverat. Icobo ex Dei ipsius
verbis Genes 1 qua die comederis ex fructu arbor Isti ac moriendo morierk.
Quid est mors nisi privatio est quae privatio nisi habitus Privatus ergo
graturum. At, quis obedientiam s. licitate supernas urali rem uti eratur De M. Remuneratur quidem , sed non ea solum Coniuncte verum est, exclusive fallium , nam utraque felici-Chate remuneratur et Nam etiam hoc tempore, quo pitarimum a conditione naturali Adam absumus, pietati facta est promisso praesentis fi
nor, duplex cogitatio, finis, modi. Finem unicum esse putavi stili minis, supernaturalem illum. Atqui certissimum est illud, quod junt. subordinata non pugnare. Est finis
naturalis. Vt natura ista subordinata est Deo, ita naturalia div mi Satque supernaturalibus. Finis naturae nostrae, qua naturalis, hic est, ut Proxime accedat Deum, supernaturalis est ut homo adtinetur Deo. Ad illum per naturam poterat Adam contendere et ad Unc Per gratiam ab illo evehi Modum veron ultrim posse rebaris coiri ingere, quo utraque felicitas simul concurreret. A duo spectari in causa hac
oportuit, num felicitatem naturalem esse praestructam supernaturali, alteram substructam esset. Praestructa est illi, praevia Adam nisi jam felix in natura, siquidem integer
mansisset, felicitatem alteram nota,
alti gisset desicitas natura futura fuisset
572쪽
I A c. ARM DE PRAEDEST. fuisset illi, qua proxime supernatu-turalem accessis licet. Cum autem felita ratem superta cluralem ex facto ini- vias Ut tu Hi stili tructa e fuisset natura iis felicitas, de in supernaturali supraqUam conri mala Si perfectio perfectioni additur, non tollitur minor , sed mitiori accrescit ut ignis igni facultas vegetativa sensitiva',urraque rationali Minor in majore,
tanquam iri principi suo conquiesscit; amplius ab ea perficitur, quo amplius sua esse desinit, fit perfectionis alterius. Ita futurum est in resurrectione mortuorum , invita aeterna. Natura hominis perficietur .glorificabitur supra naturae
modum. Ita perfectionem nature obtinebit, ut in divina illa, supernaturali perfectione conquiescat:deniq;natura non abolebitur, sed supernaturali modo vestietur, ut de corpore dicit Apostolus. I. Cor. Is sed haec dimes divi: Posterior argumentatio sic esto, peccatum est causa meri--- . toria illim actu negativi. Homo impuri.
--. naturalibae non habet peccatum nec cansam igitur merit nam, S per consequens, De ui non habuit ullam acim illius negata Dieacam Conceditur totus prolyllogismus negatur consequens, quia infert ex particulari . nam id verum quidem esset, si actus negativus Dei esset ex causa meritoria soluma sed hoc postulatum est a vero alienissimum. Omnis actus negativi causa aut in Deo , aut in creatura est. Hujus actus igitur eadem ratio. Non est autem hujus actus causa in crea
tura: In Deo igitur Prosyllogismum
nemo negaturus est. In tota Dei voluntate causa est, cur non sis Apostolus, cur non vivas aetatem Adam aut Metus chelachiri in hominec uisa est iniqNitas, cur a Deo absit,
Deus ab illo nempe eo respecta quo Elatas locutus est. Nam alioquin non sola inaquilas in causa est, sed Z voluntas Dei: qui, si vellet,
mi quitatem ut nubem tolleret, hominemque admoveret sibi. Non P .sistrarum esse huius actus causam in creatura inureuate, Probo, ut ante propos io dictum Test. Prim im auctoritate Christi ... Matth. is in Pauli Rom. 8 des horum QEphes i. Secundo, ratione . - nam etiam pium peccatum primum non est , nisi ab actu negativo Dei, cujus negativi actus in causa esse peccatum non potest rnam idem non potest esse sui ipsius causian consequens. Electio
autem Mnon electio antevertunt etiam peccatum primum, ut ante demonstravimus Itemque actus positivus, negativus Dei praecedunt omni creaturae actui, sive bono, sive malo. Etenim nullus malus actus est, quin, negativus Dei praecesserit sinentis malum. Peccavit Adam, Eva certe non sine actu negativo Dei, quamvis nullum ab eis peccatum fuisset negationem illam promeritum. Quae ergo causa illius negati vi actus, nisi voluntas Dei liberrima In sequentibus vero Peccatis,esto sane: causa meritoria a nobis, peccatum sm causa libera voluntas Dei: nam .peccata, cum vult delet Potest enim in non delet, quia non vult. Quorum autem delet peccata,non potest eorum peccatum , quamvis causa meritoria, actum Dei negativum efficere. Vides igitur, mi frater, esse quidem peccatum causam meritoriam negativi illius actus, sed nec unam, Nec solam, nec semperi proinde non necessariam. Quid autem ex accidenis
te non necessario colligas Tertio exemplo
573쪽
bono continuit a malo, Vin bono confirmavit tractus Dei positivus, nempe ipsius tam ex electionea nam electi sunt Quid malos non Continuit malo , in quod ruerunt propria voluntate V Actus Dei negativus ex non electione sive praeteritione, quam Sc relictionem Augurtinus vocat. Et illud ipsum actus electionis est , quod litan bono fuerunt confirmati adversus malum ; illud reprobationis , quod isti dimissi sunt, qui de proprio ut Chri .stus loquitur Ioan . . mendacium
dicerent, atque peccatum committerent. Et si hic semper hin sequentibus te velim meminisse, indignum esse factum, ut in locum finis proprii atque proximi sum latur remotum conssequens, aut eventus sequi finis etiam tuo modo dicitur felicitas supernaturalis Proprium x proximum esse dici, peccatum esse meritoriam causam divini illitis actus nega ivi, quo non adoptat in filios per Christum sibi hommes reliquo :Nam adoptionis conlectaria est felicitas. Hoc vero, L fratcr, canatura ipsa dici a nobis vetat Deus filios sibi pati voluntate sua, Non qualitate ipsorum, sive bona, ut Angelos electos , sive mala, ut nos. In Christo omne is respicit, non autem in ipsis, ii Christus sit primogenuininter multos fratres. RQ m. S. Naturale is filios gigni per Parente natu rari in ratione qualitati ipsorum Cc. ioptivos non gignat Deus sine ratione ipsorum 3 Sibi totum ingeniturus natura viil dicet, gratia particulam I Deus meliora. Eiusdem generis, illa propositio est non ps se illam negationem felicitari hoinini factam alitera ravi ut Faevam ct Uiderari.
Primum enim hic male agitur denegatione felicitatis, ubi de negatione adoptionis agitur qui proprius est atque proximus electioni Stermi-NUS, Ut ante diximus Haec non est
primo ter se propositio. Deinde vero si de adoptione agitur, falsa este nunciatio: nam Doena non est proprie negatio adoptioni illius praevia quidem poeiace est, quia seccati sed non continuo poena Quis enim antecedens ridem esse dicat
cum suo consequente, eoque rem omtissimo F Sm autem de felicitate ut
censes dicitur, neque est vera enunciatio ista universe nam negatio quidem felicitatis propter Peccatum consideratUr , ut poena peccati; sed negatio felicitatis propter ordinem voluntarium, aut solam voluntatem, non est poena Adamo integro negabat delicitatem uti per naturalem Deus, donec ordinem viae praestitutae complevisset. Non fuit Adamo poena. Non est privato homini poena, quod non sit Caesar V non igitur negatio clicitati est poena per se, sed per accidens dolum qua ex Peccato cretaturae consequitur ut
illud cete ditur quod ais, netationi illi felicitatis necessario praecedere Ic., mactu . Nam verum quidem illud est de negatione felicitatis finalis, ut vo
tione principii, ex quo felicitas , id est gratiae, di adoptioni gr. iiiiise in Christo Iesu. Itaque ut hoc tibi Concedamus, negationi isti praeire actu Peccatum C tamen 'oc addendum esset, peccato praeire particularem relictionem Dei in principio ocprogressu peccati particulatas autem relictionis istius fundamentum non electionem leti praeteritionem Sc
574쪽
reprobationem esse , quam non causam peccati sed antecedens esse agnoscimus h quemadmodum nec illud verum est universaliter , quod dicis, ei in assilia destinationem peccati In iuris bis praecedit Nam peccati futuri praevisio mantecedens est in consequens negationis divinae illius: quia actus ille divinus ut vocant)negativus anteit peccato faciundo, sequitur vero infelicitate finali ex peccatis hominum obstruenda, ut ante ostensum Atquae hae solutiones ad sequentix quoque optime possunt accommodari.
distinguuntur. Nam alia est ad explicandum hec ad probandlam. illa tractandae quaestioni simplici adhibetur, haec compositae. Ego autem non explicare hic sed probare institui. Quare definitionis argiamento mihi eousque usurpandum Putavi, quo ad probationem eius faceret quod ego probandiam sumseram quae causa est, quod demon- electionis seu praeteritionis definitione ad normam artis accommodanda non laboravi. Si enim quod
pono euro sim,etoc verum est, etiamsi ad veritatem aes o, non pervenerit, sufficerit mihi ad probandum, quod proposui. Quare etiam substitutis illis, quartu Reverentia pro meis substituenda putata, manebit nihilominus firma mea probatior& propterea non videtur proposito nostro ista correctio necessaria fui
st. Est mihi tamen aliquid ad illud
prudentia animadvertere potuit me C . tur,
hic distincte agere de praedestina primogoe a tione qua est ad gloriam , non qua 'ad gratiam& de praeteritione , qua alicui gloria illa non praeparatur,
non qua Deus statuit non communicare gratiam. Hoc patet ex propositione octava mea. Quare abstinendum mihi fuit ab iis quae sunt generalia ad gratiam ingloriam. Inter illa generalia est adoptio in filios, cui inchoandae: provehendae graistia est praeparatari consummandae gloria. Quemadmodum ipse tu in hac responsone alicubi dicis. Singulatim ad ista qnae corrigun Dein e re tur, dico Ad primum. In adoption '
sita est differentia essentiali electio iis a Mimnis ad gratiam ingloriam simul, . d primum reprobationis ab utraque in non adoptione. Ergo non est illa differentia electionis ad gloriam tantum, neque haec reprobationis a gloria tantum. Differentia enim generis speciei differentia esse nequit. Ergo mihi hic nulla fuit adoptionis mentio facienda , nisi genus in specie contra legem Maes o,s docere voluisse sem. Ad secundum. Ego finis nul- - ο lius memini in illa mea non-electionis definitione , vel potius in parte definitionis quam posui. Integram enim ponere non studui. Nam supernaturalis felicitas seu gloria non est finis electionis , sed materia: quam tu materiam in thesibus tuis benedictionis nomine comprehensam in gratiami gloriam partiris. Scio autem felicitatem sum pernaturalem non communicari nobiscum ni per antecedentem adunationem nostri cum Deo quod significari hac eadem propositione
mea his verbis, denore felicitatem
575쪽
supernaturalem per fui uniovem inhabitationem. At consideretur definitio praeterationa in thetibus tuis usurpata praeteritio m actus divinis lacili quo Deus ab aeterno at tui quasdam
creaturas in ualura ipsarum relinquere, ac nen communicare innariis si pirna in ratem gratiam ua firmetur earum nain raintegra auctor supra in Janret RV, adde clarationem libertatu bonitati sua . Vocibus istis, in natura ipsarum relin meo, Compraehenditur etiam exclusio a
supernaturali felicitate, aut non Sinon, insulsiciens est definitio. Puto autem te illam compraehendere volixisse, alioquin theses lunt imperfectae, utpote quae agant de praedestinatione qua gratia de gloria praeparatur clectus nulli bi autem agairide actu negivivo quo Deus gloriam Mon- vult non-el elis, nisi istis verbi S. Qu.; inquam in istis verbIS C tuo scin tu ea compraehendi non potest praeteritio, qua Deos alicui glo
Parataoni grata aera ut est thesi i . Pra aratio autem poenae est actus affirmativi: S, quo vult poenam e Cato rata gloriae non negative sed a firmative Oppositam. Quare cum vellem praeteritionem seu non electionem , qna est actus quo Deus aliquibus non vult gloriam, dc scribere, visum est aliquo modo vestiugiis tuis insistere . qui in definitio ire Praeteritionis nulli bi exclusionis ab 'stiae: ab adunatione Dei memi- . tretium. Isti, Ad tertium. Quae per parenthesin interjecta sunt , explicationis causa addita esse patet, non eodem ordinem ratione venire in de fim-tionem , qua ista alia. Sed, illa non video vitiose aut falso dicta, quamquam isto modo, quo tu vis, COLLATIO. I I relata ad definitionem illam Notant enim non actum inrmativum
sed negativum, emphasisque est signo exclusionis i tantum. Darevelle felicitatem naturalem est actus affirmativus, sed tantum dare velle est actus negativus, excludit enim aliam felicitatem quam dare non- vult. Et quis est actus quo Deus nonnullis voluit tantis felicitatem naturalem, nisi praeteritio seu neglectio. Si relinquere in natura est actus negativus, lecus enim male abs te ad cle finitionem non- electionis
adfertur , quae est praedestinationi
opposita negati vera non video quomodo haec verba , dare tantum felicitate, supervaturalem actum negati-vnm non designent. Si ita resolvas, ut duos hic actus distinguas, unum quo dare statuit Deus naturalem felicitatemn alterum, quo tantiam dare illam reon aliam sum fateor priorem illum utpote at firmativum ad hoc praeterationi decretum DO Pertinere. Sed de illa felicitate inunquam nobis actum est rataque facile Duelligi potuit, in te ista vel ba ita sumere, Ut notant actu Negativum, non dandi alia in f licitatem quam laturalem. Quum vero illa scriberem cogitarum de voce relinquendi usurpanda ad amitationem tui, sed incommodam putavi, quaa PraesUPPO-nit dationem sectam , ego felicitatem naturalem nondum, datam
putavi sed dandam si obedienter
viveret homo In quo Ovte mlhlal sentiente in habeo, at patet CC e-
sponsione tua ad propositionem meam tertiam sub finem. Perstat ergo de fingio, nihil in illa culpandum quod non exemplo tuarum thesium possit excusari, quas ego hi in perpetuo hoc tractatu habui Z et Ct ante
576쪽
ante oculos. Quod ut planius adpareat, lubet parallelos tuam .meam definitionem opponere. Praeteritionem qua negatur gratia tu ita definivisti prateritia est actu divini pia citi, quo Deus aeterno stat it quasdam
creat uarti in natura imirum relinquere, ac non communicare cum eis supernaturalem gratiam , qua firmetur earum natura integra, aut corrupta in lauretur, adde eta.
ratione is libertatis bonitatis sua prateritionem ita negatur gloria si ad not-mam illius definitionis analogi cede, finiamus ita habcbit. Praetentio est actus diuini placi ci quo De ab terno flatuit quasdam creaturas in natura ipsarum re
linquere ac non communicare cum elisu
pernaturalem felicitatem seu gloriam, qua naturalia illarum felicitas an absorbeatur absolvatur aut ignominia in gloriam superuaturalem transmntetur ad deis clarationem libertatu bonitatis sua. Ex
qua definitione ego id posui quod sufficiebat meo propositora nulla fraude , quum reliqua illis adjuncta
nec prosint nec obsint argumentationi meae. Quare major argumentationis meae vera est etiamsi non sit vera ut definitio perfecta: reciproce. Nam ex propositione, ,--τo: vera probari conclusio potest,ju- Salaa D ta dictum de omni nullo venio W muri admins rem quan duobus argumen--T ,T tis probavi prim argumentum abs tera fuit non refutatur, quia mutilam proponitur, ideoque mutatur in alium itatum. Non enim nego homini naturalem felicitatem praeparatam, sed
addidi, quae sit finis: hominis eg-
tremum, quibus verbis significavi non esse praeparatam illam solam, sed, illam, verum cum hac condiatione ut absorbeatur a successura supernaturali. Explicationem quam
addo it intelligi volo di, diem',
felicitatem naturalem nec actu nec potentia homini contingere posse,
quae sit finis hominis .ipsius extremum Deus enim homini promittit sub conditione obedientiae, non naturalem solam, Ied insupernaturalem. In qua re cum te mihi assentientem habeam, hinc ita concludo propositum meum. Deus nulli homini in prima natura constaderato voluit solam beatitatem neutralem tanquam extremum infinem hominis, exclusa supernaturali felicitate. Ergo Deus neminem in prima natura consideratum praeteriit. Sive . n. praeteritio dicatur actus quo
Deus non vult cuipiam supernaturalem felicitatem suae quo vult tantum naturalem felieitatem , quae ego coincedere puto, ad meum propositum aequaliter facit Anteceden probo omnes enim homines in Adamo considerantur aequaliter sive in primaeva natura, sive in statu peccati nisi accedat discretio per voluntatem Dei. Discretionem autem factam ratione primi status nego, negationis primam rationem tu stabilis, quum dicis felicitatem homini
utramq; praeparatam Deinde quod Deus sua providentia homini praeparavit , id eidem non negat per praeteritionem electioni oppositam, . nisi ex praevisione quod homo providentia ductu ad illud non sit perventurus, diua spontes libere de
flexurus. Praeparavit autem Deus primo homini &in eo omnibus supernaturalem felicitatem; dedit enim illi media ad illam comparandam sufficientia accedente adjutorio gratiae divinae si tamen hoc est necessarium in isto statui quod illi nonnegat, nisi prius ab eo fuerit desertus.
577쪽
eoritatione fiat nempe: modi talsum esse , curae item unicum hominis fuisse existi mitisse; in eo, mi frater, selleris: nam verba mea id per se non ferunt in quibus ego aperte inter fine subordinatos distinxi, quum mentionem feci felicitatis naturalis, quam negavi esse finem
extremum hominis. Ergo concessi felicitatem naturalem homini competeret secus illis verbis additis nius non fuisset, sed non com aetere ut=vemo extri istim hominil hoc est, quo nihil ulterius homini Contingeret. Qui fatetur homini competetret naturalem felicitatem sed non ut finem
in extremum minii an non ille duplicem finei homunis agnoscit, Unum sub ordinatum . nempe felicitatem naturalem Walserum Postremum ,
qui sit fini j extremum hominis, nempe felicitatatem supernaturalem Non puto autem vere dici posse , felicitatem esse finem&extremum homini q. Reliqua quae de ordine, qui est ter felicitatem naturalem supernaturalem, diiseris Ap Probo ut vere de erudite dicta, sed ut ipse fateris fir P sint, ad rem ipsam argumentationis me aenon faciunt polierior argumentatio alaatio, mea etiam firma manet, sed recte
rament se disponatur, hoc pacto Actus divini - . . . placiti luo Deus statuit alicui homi Si ni denegare beatitatem spiritualem,
seu supernaturalem, est ex Causa meritoria quae est Deccatum. At praetcritio est talis actu . Ergo praeteritio
est ex peccato tanquam egia usa meritola Ratio maioris' quia illa etatio non potest aliter Minyae ira consederatimatistam necessario praecedit peccatum tanquam propria illius causa secundu modum meriti Unde sequitur,
Deum isto actu versari circa hominem non posse in puris naturalibus
extra peccatum consideratum. Breviter majorem ejus rationem confirmabo, deinde tuam responsionem examinabo Majorem prombo. Quod enim providentia Dei homi sub conditione praeparavit. hoc illi praetentio non negat nisi
conditione non praestita vel violata. Super naturalem autem felicitatem
Deus homini praeparavit providentia sua, c. Deinde locus Esaia plane indicat Deum Iudaeos deserturum non fuisse nisi id iniquitate sua meriti sistent. Rationem maloris probo ouidquid est contra bonum felicitatis homini ut ad imaginem Dei condito praeparatum, promissum propterea ex conditione debitum , illud non potest aliter quam ut poena considerari. At negatio felicitatis supernaturalis est contra bonum felicitatis homini ut tali praeparatum nam est illi ut tali praeparata etiam felicitas supe maturalis. Ergo illius negatio est poena Deinde nullus est Scripturae locus, fidenter dico, ex quo doceri possit illam negationem aliter consideratam esse aut considerari posse, quam qua Cenae rationem habet. Si poena ergo non praepara
ta nisi peccatoribus. Statutum enim nobis est ex veritate iustitiam punientem locum nisi circa peccatores non habere. Nunc ad responsionem tuam. Meus syllogismus non intulit ex particulari. Est enim actus ille Dei negativus, Ad Ainii' de quo nobis agitur, ex causa meri O 'S'm' toria solum hoc est, non est nisi ex
illa causa Ville actus Dei non esset. si illa causa non esset. Particulas solii
non valet ad exclusionem voluntatis Dei. Nam certum est peccatum non
578쪽
.esse causam poenae actu, nisi qua
intercedit voluntas Dei, peccatum punire juxta meritum volentis, alioquin potest peccatum tollere , pCenam condonare. Et quomodo tibi in mentem venire potuit, illum qui peccatum statuit causam meritoriam pCenae voluntatem Dei excludere voluissera quam ipsa ratio causae meritoriae altam insuper Causam postulet, quae meritiam ex Pendae, promento poenam inferat. Fateor non omnis actus negoti vi
causiam esse in homine, sed neque ego hoc dixi: quorsum enim id in
genere disputarem extra oleas de actu praeteritionis seu non- electionis ago, qua Deus homini negat upernaturalem felicitatem, huius ego
Causam ita in homine ab homine esse dico , ut nisi illa sit, actus ille
nunquam sit futurus. At probas hujus actus causam non esse in holmine. Primo, auctoritatet, deinde ratione, denique exemplo. Ex aut strita tibis adnotatis id probari nego. Doceatur quomodo illae sint antecedentia unde hoc consequens deducatur. Iam ante etiam ad illas autoritates pro necessitate rei est responsum. Ratio quam adfers id non magis probat. Peccatum primum, inquis,
non est nisi ab actu negativo Dei,&, Actus positivus, negativus Dei
praecedunt omnis creaturae actui;&, nullus malus actus est quin legam livia Dei praecesserit sinentis alii. Concedo hec omnia recte intellecta. Sed a genere ad speciem non alet assirmativa, nisi universale signum accesserit. Multi ac tis negativi Dei praecedunt peccati actui Gergo etiam actus negativus praeteritionis.
nego sequi At de isto actu controvertitur. Peccatum primum est ab actu negativo Dei, sed non ab actu praeteritionis Actias positivus
negativus praeceduHi omni Creaturae actui; sed non actus electionis&praeteritionis. Imo, inquis, Electi, non . electio antevertunt peccatum pri mnna. Qua actu existens, s iteor, da praevisum a Deo nego. Sed de illo antea actum. At volui tas Dei liberrima est etiam huius ne-gi Nivi actus causa. Quis negat 3 Liberum enim est Deo vel punire peccatum Vel condonare, Neu riam necessarium etiam perpetrato peccato(intellige ubi in Christo reconciliatus est mundo at neutrum o sibile nisi perpetrato peccato Liberrima Dei voluntas est causa creationis, causa glorificationis, causa condemnationis. At creat non existentes glorificat existentes: crea-rOS, qt in vocatos quoque rustificato condymnat Non nisi peccatores Win peccaris hinc decedente S. Libertati ergo Dea hil praescribitur etiamsi peccatum iit achiis Dei negativo praecedaneum necessario faciamus. Vides ergo , vir reverende, peccatum esse causam meritoriam, quae illum Dei actum negativum necessario praecedit . Etsi Pterea recte me ex causa necessiario praeeunte collegisse Deum non esse actu illo praeteritionis negativo circa non peccatorem versatum avgelorum exemplum hic est dissimile, ve bo hoc monstro. Actu Dei nega-tIVUS, quis ex non- electione sive praeteritione, quam Wrelictionem Augustinus nominat malo Ange lorum non oti Ruit a malo. At, inqtiam,acthis DC negativus quo homo a
malo non est impeditus , sed labi permissus in peccatum non est actus
579쪽
actus praeteritionis, sed actus negati- via providentiae, ut contra Praedestinatione n praeteritionem kistinguitur. probo duabus rationibus. Quis si ex actu negativo praeteritionis jam omnes homine sunt praeteriti, omnes enim peccaverunt. Deinde si ex actu negativo praeteritio Starum peccarunt immedicabiliter abs que pe velitari remissionis, instar Angelorum qui peccaveIunt. Tertiam addo, quod actus aliqui electionis praeteritioni eodem momento oppositae: hic locum habere debebit aliquorum ommum respectu , qui nullus hic est neque est e potest: utpote omnibus sub ista praereritione comprehensiq. Magnum est dis crimen inter actum negativum quo
Deus reliquit hominem in manu consili dui, actum negativum praeteritionis quod hic considerandum est Neque ad rem mihi magnopere facere videtur, quod loco non adoptionis ut finis propri in proximi posui remotum consequens non felicitate, supernaturalem. Nam preter id quod adoptio in thesibus tuis jam saepe citatis, formae non finis occupat locum, dico Deum actu negativo quo non vult alicui homini adoptionem , non nisi Circa peccatore, versari potire: siastem versatum esse.
At paris, inquis, Deus ibi Filio, malu utate sed ex hominibus peccatoribus. In Christo ipsos relicit non in ipsis,
ais. Ergo ut peccatores, inquam, non
in ipsis qua causam habentibus in ipsis cur ipsos respiciat, sed in ipsis, qua indigis ut in Christo tali Mediatore considerentur. Adoptidos
gignit De sine ratione ipsorum, dicis: sime ratione ipsornm fateor, qua o Tea sis Deus ad gignendum Illo S. non
absit e ratio de illor3m, qua necessaria est illis non renertio sed regenerat o. Gratia vindieat sibi totum in genitura, sed uis vindicat sibi torum In reteneratione Deum autem sibi filio gignere ex hominibus, generationis
voce aliter quam pro regeneratione accepta, ut esset, so Ao o .contra Scripturima agimus autem de adoptione ex praedestinationis de
Ad rationem qua propositionem 'dira'
lyllogit mi mei larmatam veniam Us prem
Dixi, in illa, non posse negationem merii illam felicitatis supernaturalis aliter quam ut poenam consulerari. Ne ras uia gationem felicitatis dixi, non ado inmet. ptionis. AEgo enim hic demet gatione gloriae, non de negatione gratiae; ad istam autem pertinet non ad I ptio, vel solam, vel etiam ad istam. At velim doceri quomodo negatio adoptionis facta homini ad imaginem Dei condito, rationem poena non habeat, inpropter peccatum facta nqn sit. Dicis quidem illam
poenae praeviam ei se, qui an peccati. Ego utrumque nego. At firmanti incumbit probuio at ego licet negans rationem mea negationis reddam, ut declarem causae meae bonitatem. Qui ad imaginem Dei conditus est, die gratia creationis est Filius Dei, ut Lucas dicit 3. cap. v. 38. Adam autem sui Dei, videlicet, Filius,
non genitus, sed factus, it habet marginalis annotati, Testamenti Be Zae Et quod creationis dono quis habet, id non adimitur ei, nisi praecedente peccati merito ex lustitia Dei. Felicitas supernaturalis sitve illa detur sub conii itione Obedientiae legis, sive tanta conditi omnem foederis gruice , semper haei ditatis nomino est censenda: at ilia
580쪽
IAM ARM DE PRAEDEST. promissa est Adamo sub conditione obedientiae Ergo Adam tum fuit consideratus ut Filius Dei Non ergo potestini filiatio denegari nisi propter peccatum inobedientiam. Sed ego de felicitatis negatione egi.
Dicis autem illum universe consideratam poenam non essen quia illa quae est propter ordinem voluntarium Dei non est poena At velim ego doceri, aliquam negationem delicitatis supernaturalis esse
propter ordinem voluntarium Dei citra peccati considerationem. Probas Adamo Deus felicitatem supernaturalem negabat, donec ordinem viae praestitutae complevisset.
Et hoc non fuit Adam poena Respondeo. uivoce dici negationem felicitatis supernaturalis. Alia enim est finalis gratia felicitatis, alia temporalis Vna est peremtoria,
altera est sub conditione. De quanos agimus finalis estis peremtoria Nam praedestinationis, praeteritionis decretum est peremtorium,in quod ali ut egillo decreto praeparatur vel negatur, hoc finaliter fruetur vel carebit. At tu agis denegatione temporali, donec ordinem viae compleat ex ornia lustitiar divinae de negatione sub
conditione , si eae praestituto Dei Ron vivat: quae negatio est justae
praeit preeteritioni Addendum &cis, peccato praeire particularem relictionem Dei in principio, pro-
.gressu peccati, cuius rellaionis fundamentum est non-e lactio, praeterictio & reprobatio. Concedo peccato praeirericlictionem Dei, qua in manu consili ipsius hominem relinquit sed illa non est particularii respectu principii Adamum enim&in eo omnes homines reliquit ista
relictione quare nec praeteritio illius sindamentum esse potest. Omnes enim relicti in principio peccati. Respectu vero progressu peccati,
potest particularis dici aliquos enim inde eximit c alios relinquit in peccato Schujus fundamentum potest dici non- electio seu Praeteritio, qua nonnulli relinquuntur in proinressu peccati, alii ex peccato liberatis per electionem gratuitam
Dei illi praeteritioni directe oppositam. Vnde sequitur, nec id recte dici, quod praeteritio seu non electio sit peccati antecedenS. Quum tantum progressus peccati iam perpetrati sit antecedens, imo, causa per negationem prohibentis progressum peccati, gratiae. Quodve rodistinctionem actus negativi quo non- vult alicui felicitatem supernaturalem praecedat peccati, e vitiosi id universeverum est Actus enirn providentiae divinae, ut contra prae a praeteritionis non anteit peccato fa-
destinationem .praeteritionem distinguitur. Imo illa tua negatio, non potest nisi catachrestice dici. Quomodo enim ille dicetur alicui negare felicitatem, cui illam sub conditione promisit 3 Concedis autem negationi finalis felicitatis praeire peccatum. Ego subfumo . Ac praeteritio seu non, electio est negatio felicitatis finalis. Ergo peccatum
ciendo, ut jam saepe est ostensum: ex actu enim negativo discriminante inter homines non est peccatum, quod omnibus hominibus est coimmune sed ex actu negativo communi Praeteritio est actus negativus non communis sed discriminans inter homines. Ergo praeteritio non est actus praecedaneus peccato. Atque ita probationes meae adversus