장음표시 사용
581쪽
tuam responsionem firmata sunt; quate etiam ad reliquas quaestiones decidendas valere possunt.
XIII. Propositio A, MI I . Nunc vero quod ad praeparatio
nem gratiae .praetentionem eunaim eo Titi Oppositam ait Ii Ct, non quaeritur Mutiam eo in Deus aliquo tantum, qualiter-
I. cumque consideratos dignetur gratia lalutari, aliquos vero cadem non dignetur: ideirim ex Scripturi multis locis est manifesti stimum. Sed quaestio est, an praedestinationis cupraeteritionis illi opposiriae actu Deus versetur circa homine iii puris naturalibus consideratos et id mihi certo persuadere hactenus, neque cx Thoma, neque ex aliorum Thomae uissentientium scriptis potui. Obstant autem huiusmodi ratio
non .elictionem circa hominem versari communiter; de verissimum est. Tum in piitis naturalibus ambigue dici Quapropter non est nobi quaestio, utrum versetur circa homines in puris naturalibus Out accipis conlideratos solum, si quis ad rem pro ritus attenderit Sed hec potius est quaestio, utrum et Iam circa horii ines ita consideratos vertetur. Nos Ormamus: Immo etsi modo dicendi a prima sententia dif-Ω.t; tamen re con Venire censemus maxime quandoquidem hic singularii respectus neque a Thoma, nem
que ab aliis adjectus est , ut exclu
dantur praecedentia Sed tantum ut excludatur in hoc argumento consideratio peccati, ut causae verumtamen de argumentationibu S, Pro ut adferuntur, age videamus.
Replica ARMisi I, D conis eratio Responsionis ad propostionem 13.
HOrninem communiter consideratum objectum esse decreti de quo agimus , nondum mihi ex hac responssione claruit, imo multis a gumentis per occasionem allatis Probavi communem uiam considerationem locum non habere, porro alus argumentis id data occasione probabitur. De quaestionis statu ut hic proponitur triena non . CV cotibi. Elto haec quaestio, utrum Deus etiam versetur pre dc stri ratio rus reprobationis decieto circa Omine in puris naturalibus considerat OS. Huius Ogo negativam sustineo. Affimativa tibi non placet tantiam,
sed ita mihi in illam inclinare videris ex thesibus .aliis scriptis tuis, ut etiam alterius illius affirmativam posuisse mihi videaris. Si enim praedestinans urari criens non considerat hominem ut peccatorema cr-go considcravit ut conditum m iis quae ex conditione habebat, via non conditum sed conciendum. Sed haec valeant. Ego ubique ego Q adhuc nego Deum praedestinationis: praeteritioni actu etiam circa illos uti puris naturalibus considerantur vertari, sed dico tanto iis versari illo decreto circa homines ut in pec catis consideratos . De difflerentia autem primae 5 secundae sententiariam aliquoties nobis dicatam. Aa a XIV. Pro-
si hemitia et mentias bi de eo sta
582쪽
Tropositio ARMINII I .PRimum, quia Adamus&om
nes in eo homines sunt conditi in gratia supernaturali quare nemo in puris naturalibus considerari potuit. Probatur antecedens. Primo, quia omnes ad imaginem, simili tudinem Dei in Adamo conditi et illa autem est gratia supernaturalis , ut dictum est. Secundo omnibus lata est lex, quae Adamo est data et quod inde patet , quia omnes in Adamo peccarunt, transgressionis rei sunt facti Lex autem illa fine gratia supernaturali praestari non Potuit, quod probo ex legis subjecto, ex appendice eius,ex instigato. re transgressionis , ex instigationis modo Lex requirebat obedientiam erga Deum, ut homo non secundum hominem, sed secundum Deum viveret , quae vita est, non animalis sed spiritualis, cuius causa in homune est gratia supernaturalis Appendix fuit comminatio mortis corporalis&spiritualis, corporis .animae Spiritualis poena, .non tantum animali, sed, spirituali bono opposita addi non debuit e Tarquitatis regula legi sine gratia supernaturali praestabili praesertim Cum eadem lex observata non posset supernaturale bonuui seu spirituale adferre , utpote quae potuerit sine gratia supernaturali praestari. Iniquum autem videtur, quod transgressio legis potuerit mereri mortem aeternam spiritualem, praestatio autem non potuerit a Deo ex pacto divinae bonitatis: iustitiae obtiner vitam aeternam spiritualem. Instigator fuit Sathanas, cirrus Ic pus fuit hominem per transgressionem in mortem non corpori modo, sed Manimae detruderea tacui homo resistere, nisi per gratiam supernaturalem non potuit. Modus
tentationis ineluctabilis homini suit, gratia supernaturali destituto.
Responsio I vj I i ad prope in
ANtecedens illud , nempe Adamium Alam si ur omnes in eo homines fvisse canii et Mithe ni
tos in gratia supernaturali, ambiguum
estri deinde probari non potest, inprobati mem
tur consequens , Me ambiguum eo utaram De utroque ante cum fuerit actum Hest. Ad probationes venio. Probatio .cla ais ran
nem ab imagine Dei ibidem con- et: '
futavimus, insupernaturalem noctes se per se ostendimus licet relationem hordinationem ad supernaturalem gratiam habuerit, non ecnam tura essentiave sua, sed ab instituto gratiae. Ergo negatur, ut ante Secundae probationis maior non sine distinctione accipienda est: nam lex Adamo data alia fuit communis, alia particularis. Communis, id est nari turalis, quae cum naturali conjuncha, omnibus data est: particularis minime. Fuit autem lex particularis, ne comederet de fructu arboris scientiae boni, mali. Non est credibile eam legem, quae particularis fuit instituti, fuisse datam com muniter non credibile, si omnes in integritate permansissent, in Edenen
venturos ad eam arborem , ut prombaretur eorum obedientia, a Mh
Id denique Scriptura non dicit. .-
583쪽
Minorem de lege communi concedimus, non eo quod lex naturalis esset; sed quod natura ipsa hominis,&lex naturalis ipsius ad gratiam erat ordinata. Naturale , Ua naturale, in potentia hominis fuit; quod ordinatum d relatum ad gratiam, Praestari non potuit ii ne supcrnatu-- si gratia De lege singulata falsa est
Muior Nam actus simpliciter naturalis est comedere de aliquo fructu, vel non comedere. Fuit penes hominem simpliciter potesta comedendio abstinendi ab eo fructu ex facton licet non fuerit utrumque penes eum instituto hordinatione illa luris particularis a Deo dicti Falsa igitur est in hac causa minor tam
enim potuit nolle , non attingere , non vesci fructae , quam iacere contra idque naturali potentiari quae tum integerrima fuit iri re naturali. Ad stabiliendam minorem hanc probationes quatuor adior at tUr . OmneS ut uno verbo dicam, id modum legis communi PerimenteS. De singulis ordine absolvam Pauci . Prima ad mortum legis communis pertinet, qua Vnaturalis est, Mad gratiam otia inata. Concedimus ergo veram esse assumationem de lege communi de particulata, negamus , qua Dcus obeuientiana in rc particulari, atque simpliciter naturali sive animali exigebat. Naturalis potentia fuit a fructu illo abstinere, aut edere; naturali S uoliantatis fuit experimentem mali inmortis quam Deus praenunciaverat,
fugere. In re naturali simpliciter hominis obedientiam probavit Deus, in eadem miser obedientiae Dei renuntiavit propria voluntate, non silla necessitate. Non habuit, quod jure quaereretur, quum in re praefa-
cili secundum naturam, ultro obedientiam debitam non praestiterit Domino, c verbo illius Eva verbum serpentis, Adam uxoris vel biim praetulerit, quod Deus exprobavit. Dixeris fortasse, at si gratia adstitisset, non fuisset commissurus. Quid an ergo etiam in re naturali, simplicissime quidem natu tali, semper gratiam desideres, aut incuses cessante, Propterea naturam dedit Deus, ut in re simpliciter naturali Adam uteretur virtUte natUra
li sua. Dedit quod satis est; plus satis postulas. Absolvam Tertulliani
verbis lib. et advers. Marcion cap. I.
Si semel homini permiserat arbitrii libertatem editotestatem, O digne permiserat,
utique fruendam eas ex ipsa insili tutionis auctoritate permiserata fruendas a Mem,
quant m in ipso seiundum ipsum, id st e tam dum Deum, id elitari boni in i quis
enim adsersu est mittat ali ni quantum vero in homine, secundum motus libertatis iis . Qui enim non hoc practat ei, cui lis id semel frui praestat, ut pro anui istis arbitrio suo fruatuc Igitur consequitis erat, ut Deu secederet si binate sente concessa homini, id est ut contine et in senit ipso praescientiam praepotentiam suam, per qua interres fe ct uiset, quo minus hovis male libertate
sua rui aggressus in pericis rem ab cre Inr. Si enim intercessisset, rescidisset albitrii libertatem , quani ratione O bonitate permi erat Deniq; pnia tercesse, putarescidisse illum arbitris libertatem,dum ye Ust cat albore, dim circiinscriptori in colubrum a congressu sae minae arces . non Re cx l .imaret Marcien O Dontinum sutilem, in labilem,
insidelem resci demem ita in rit mi Cisrpermiserat liberuin arbitrium si intercediti in intercedit, si pernustes eligato bismet ipsum erroris notet, in institutione.
584쪽
an in restigione . qua seqv xinr. Quod dicis spiritualis vita causam i homjne
aratram supernaturalem se, id certe verissimum credimus atque profitemur: Sed alius tamen spir tualis vitae in Adamo atque in nobis modus, in quibus hanc vitam efficit sola supernaturali S g tati a , cum Adam imaginem Dei integram Mincorruptam cum gratia illa habuerit, ac proinde spiritualem vitam utroqtae, Naturam li&supernaturali modo. Sed haec loci alterius Secunda probatio a legis appendice eodem modo se isabet plane. Haec videtur esse argu- Deo quam ab homine. Auctor crimini D, sive imperans, sive reu S. Nam gravium si crimen quod perduellis fila serit, quam quod Dominias aut Pater Ouox in reo itidem verum est. Objectum nam gravius est in parentem peccare,
quam in ignotum in se da miliam
suam, quam in externum in Deum quam in hominem Finis: nam gravius est, si sine levissimo aut nullo
contra legena veneris quam necessariora si indignissimo impio , quam digno & bono de circumstantiis quid dicam Haec iudicio meo satis. mentatio Si Deus in causa electio I Ecce autem qui legem Dei transgrenis, reprobationis versatus esset circa homines in puris naturalibus consideratos Ceadem puta ambiguitate, eademque hypothesi, quam supra negavimus non instituisset
poenam spiritualem; nec tantum animali, sed: spirituali bono oppositam in tra nigretares legis sine gratia supernaturali praestabilis namcx regula aequitatis stri quod legibus duodecim cavebatur ut noxae poena parsit Deus autem poenam instituit eiusmodi e non ergo versatus est circa homines in puris naturalibus consideratos. Hoc primum, quod in conclusione e T a nobis laon dicitur. Sed esto, de antecedente maioris nihil dicat et iam e pedictum negatur consequenS. nam
vera esset propositio, si noxae sive maleficia, moenae ex facto solum quod lex vetat specie illius adistimarentur. Iam autem alia multa sunt, ex quibus maleficiorum graviatas justissime taxari solet es auctor legis, auctor criminis objectum, finis eircumstantiae. Ructor legis; nam gravior est legis auctoritas ab imperatore, quana a tribhino latae; aditur, in haec incurrit omniari quorum vel primum unicum sussicit ad spiritualem poenam justissime in m-gendam. Tu Deum legislatorem contemnas quod si secundum adjeceris, tu perduellem, hostem publicum Dei: generis tui, atq; publici audias Tu recens Dei opifitatam,mcolonus Paradisi , re ens Dei mandatum praetersilia 2 Si tertium,
tu in te, in tuos; in Deum irruas; non imprudens, quia praemonitu et nonne tibi, mi frater,hae causae videbuntur capitalis It mares nonne corporali poena: spirituali dignae t quae
autem in lege communi ratiori haec eadem quoque in particulari tenenda est Lex fuit particularis, eaque in retnaturali, quam homo praestare potuit naturaliter ut ante diximus. Hi et eo indignius fortasse dixeris de re
naturali poenam supernaturalem irrogari Sed primum attende ad ea omnia, quae ruodo dicebamus. Trans
gressus est homo legem Dei, a qu recens beneficia naturae, gratiae acceperat, de cui debeat omnia ut Imperatori summo Transgressus est
585쪽
tissimo Dei, universitatis 3 generis humani hosteri cui aurem vel semel advertere Deo rennia clare est. Transgressus est homo recentissimum opificium Dei, omnis boni naturalis superia mirati liceres, colonus paradisi, alumnus coeli , Omnium domitius, solius Dei servus, cCaetera Trani essus est homo, vim sibi &peccatii mortemque S M
ti omnia sibi A l n adserens, Devinin sese dehonestuas, de ventum malo praemonitus a Deo veritatis, C cum animo tuo praescius. Traras gresssus est in re levissimari facillimaque,
minima , quum totius mundi realiter comm n iis abundaretra idque
fine indigni stimo, planet impio, ut
tamquam Deus esset sciens boni maliti qui autem in re minima fidelis Nobsequens non fuit, quomodo fuisset futurus in magna Transgres.sus est bellum modo ventri lacu piditati serviens, ad omnia coelestia mundana cocus, praeterqriam ad fomitem concupiscentiae oculorum sibi nefarie oblatum ad omnia surdus, praeterquam ad vocem Diaboli. Hic si alias circumstantias placeat Percurrere Deus bone , quot
quanta diastissima: damnationis quamvis severissimae, existent argu menta V Multis modis prosecto infinita labes, quae casum infinitum attulit. Quod si qui hic mihi dixerit, indignum fuisse hominem de re tam exigua condemnari is a me vicissim audiat haec dum primum indignum fuisse hominem in re tam
exigua summi illius principis: au
ctori naturae , gratiae, de salutis suae mandatum transgredi selectando non esse rem exiguam quae ad profeshonem debitiobsequii in rebus naturalibus, atque ad viam justam bono
rti sun ernaturalium percipiendorum fuit ori mala. Volint Deus Adaisium hoc signo profiteri suurn re igiosum Sc voluntarium obsequium in rebus naturalibus; voluit eum hac via ad res supernaturalei capes sendas ordine contendere. Hoccine exiguum videbitur, ubi Dei voluntati omnibusque bonis naturalibus eu supernaturalibus in re tantilla resistitu Sed ulterius veniam dirum, amabo te, mi frater , justius hanc poenam homini irrogatam Putas in corruptione considerato , quam in puris naturalibus Id enim sibi vult tua argumentatio Ego vero contra affirmare non dubitaverim.Diro Adamum gravius peccavisse quod integer peccavit, quam si in peccato positus. Factum in homine simpliciter attende; indignius ede, icto , pronunciabis, quod homo in statu integritatis se peccato mancipat, quam si in statu peccat tan peccatum prolabatur. Iustius ergo est, Adamum in isto peccato consideramri a Deo ut integrum , quam securi dum corruntionem, quae supervenili Postea Hoc ad veritatem justitiae Dei facit Ouod autem adlici S. Ini-
qiuum autem videtur quod transire sole. Suyotuerri merer mortem ternam spiriti alcm, . c. id equidem a te pronunciata miror . Non enam ignoras Dei legem , sive communem , sive singularem , esse viae praecentis ordinationem , secundum quam: Deum colimus hic Scium facientes, villuc ad metam gratiae supernaturalis ferimur. Quemadmodum
autem viator , cui Dominus modum viae praescripserit, si a prae cripto discedit, eadem opera dic viae meta renunciat per se maleficio suo:
si manserit in via , olficium facit ita Aaac de Ada -
586쪽
de Adamo judicium fieri, necesse
est. Viator infelix viae renunciavit rnonne ergo & metae, quam Deus datur u erat per gratiam si mansisse set, certe fuisset metam assequuturuS gratia, non uae retto Cur autem y qiua viam non tenendo servus viam vi tam amittit, ut causa propria mali sui: at viam tenendo assequitur vitam, Ut viae consequentem Vtrique, morigero, Mim morigero, proposita est vitari ut consequela per
gratiam, non ut meritum. Hoc modo assequitur moriger gratiam, immoriger sibi est caula ipse, cur non assequatur gratiam, cuius viam proprio facto abdicat Tertiae probationis, quae est ab instigatore trans gresilonis, quartae a tentationis modo, eadem ratio Tertia est haec: non potuit ressi Diabolo Fine gratia supernaturali i lex ergo Pegratia supernaturali praestari non potnit. Et quarta: Modin testationis in luctabili sit homini gratia si pernaturali destitistoet lex ergo sinermia supernaturali non potuit praestari Primum , ut dem utrumque de communi lege, ut ante distinximus; tamen de illa singulari merito ne gari potest, quae rem naturalem in naturae potestate proprie simpliciterque positam imperaverat tam enim naturale est, non comedere, quod est malum natura aut instituto, quam naturale est id comedere, quod bonum penes hominem fuit Non peccare: nam penes hominem fuit non edere naturae facultate secundo autem distinctio nobis adhibenda est ad utramque harum argumentationum partem , etiam de lege Dei communi sumptam, in eo quod supernaturalis gratia dicitur. Nam quemadmodum in naturatri
Plex est opus providentiae,sustentarerem , quaestu regere, qua agit;
Protegere, qua impeditur, sive conservare V ita etiam in pias triplex est opus gratiae sustentare enim solet eos, legere a protegere. Ac semper quidem sustentat, quia insitam communis gratia est ei manens regit ver, protegit sive conservat, quando quomodo vult: nam singularis est actus , liber variantis gratiae quia adsistens, non autem insita Hac distinctione posita sic et argumentationibus istis ludicium facimus Non fuit homo sine gratia supernaturali insita vel habituali unquam: non fuit sine adsistente, praeterquam in isto singulari facto, in quo Deus non rexit, non praetexit ipsum, quia res naturaefuit, quam suum ipsius modum pro infinita sapientia Dei attributum experiri oportuit. Secesserat enim(ut cum Tertulliano loquar non quidem ab omnis, sed ab huius gratiae supernaturalis administratione Deus, ex quo homini dixerat,defru gremictas quidem omnium arborum tam horti comedes, c. atque naturae honianis ex condicto rem totam, dc quidem soli commiserat imo vero voluntati hominis ex naturae ipsius lego facultatem Praestandi, aut non praestandi obsequium in eo omni quod
naturale est, omnino mancipaverat.
Sed non potuit Diabolo resistere;
modus tentationis fuit ineluctabilis. Negatur: nam si naturaliter potuit non edere de fructu vetito, in eo potuit Diabolo resistere, modii tei tationis non fuit ineluc stabilis: potuit autem non edere , quia res fuit simplicissime naturalis, atque eLaam ex condicto it modo dicebamus in potestate hominis posita. At non fecit certe, quia noluit, sed ultro in
587쪽
ratia proba tiam erat ab A m. vobuta, Mnm iis,
synae I in eo homines eo inditos esse ingratia veris
attral Spri Miab imagirae Dei iam aure
rentationes consensit illius, qua de re ante in propositionem . etiam Augustini judicium audivimus. De praestatione communis legis ratio diversa est et, quia ut a late dicebamus lex hin natura versiatur, knaturam ad supernaruralia ordinat: quae res servari non potest, nec vero
Diabolo obsisti fine supernaturali gratia ad observationem illius. Replicari, si Ue OI-
positionem l . A Damiam homines m eo conditos esse in gratia supernaturali, id est in primos itu, non tantumna uram sex supernaturalem gratiam habrisse, sive e caestu creationiS sive ex supera infusionis, his argu mentis quae hic adfero, probare Il stituo. Vnde concludo neminem inpuris naturalibus considera, Deo praedestinanti v praetereunti sive reprobanti potuis Argumentum pi de sumtum est a natura imagini Dei ad quam seu in qua homo est conditus. Alterum ex lege quae Adamo omnibus in eo hominibus est lata quam dico nota praestabilem sine supernaturali gratia De priore argumeniat id ne ante nobis dictum ad responsionem propositionis decime: ad illa me refero, postgriorem jam considerabimus, .primo eius maiorem, quae ponit legem Adamo .uam Omnibus hominibus latam essen addita Probatione, quia omnes homines in Adamo peccarunt, Sc ei trans gressionis sunt facti Majorem attingis probationem praeterita. Ego
videbo quomodo illam fringas, 'quas haec vites habeat illi stabiliendae Distinguis intellegem Adamo latam, eamque duplicem facis; aliam
communem reaturalem aliam particularem illam omnibus latam esse dicis, hanc non omnibus. Accipio quod dicis de communi A postea adhibebitur ad fir atiandum metam propositum. De particulari quod
ais, universe non concedo Lex enim illa de arbore vetita partim fuit particulatis instituti, partim com- ruunt s. Est enim symbolica, quare duabus phtibus constans symbolo demus significato. Sumbolum fuit abstinentia a fructu arboris vetitae , significatum abstinentia ab inobedientiari malo, obedientiaeque e X- perimentum. Quatenus abstinentia ab inobedientia de declaratio a malo ea lege est precepta, eatenus Lex illa est communis. Sed qua symboli observationem precipit ex illa dupliciter adhuc considerari debet vel quasvmboli simpliciter , vel qua istius symboli observationem praescribit. Qua simpliciter symboli alicujus ob servationem ad testandam hominis obedientiam erga D urn Lex prescribit; ea ratione est communis Nam voluisset Deus omnium hominum obedientiam symbolo aliquo sive hoc eodem sive alio experiri si contigisset illos in integritate irasci. Probo primo a ita Ouia voluit Adami: reliquorum autem hominum eadem
futura misi et ratio . si nati fuissent in illo statu in quo Adam est conditus respectu imaginis Dei. Secundo, Quia convenientissimum et fuit ut
obedientiae experimentum in re indifferenti sumeretur: at lex rem indit Terentem jubens vel vetan es symbolica decere monialis critatenus autem istius symboli observationempe abstinentia a fructu arboris verit n
588쪽
vetite est lege ista praescripta, potest
aliqua ratione communis, aliqua
fors particularis dici Communis ut Adamo revae tanquam humani generis radicibus: dividuis principalibus in tubus totum hi manum genus ut in origine oc stirpo stratum continebatur, est praescripta Particularis, qua iisdem ut individuis personis lata, qua fors aliis jam natis , in se non in parentibus primis consideratis lata non fuisset Fors dico. Quia novi tua prudentia esse, qui putent, si homines primi perstitissent, omnes ab ij nas cituros in Paradiso conversaturos fui eam non sine ratione probabili. Si enim paradisus ille terrenus fuit symbolum regni coelestis, quod videtur ex eo, quod tertium coelum, sedes beatorum Paradisus in Scriptura dicituro sane veri fimile est neminem hominum ex isto terreno Paradiso excedurum fuisse nisi se Per peccatum indignum coelesti Paradiso reddidisset. Sed id relinquo
in medio Caeterum quod illa lex Put jam ad rationem majoris meae propositionis veniam quam Adamus est transgressus omnibus hominibus lata sit, probavi argumento invicto quod tu preiterijsti. Nam
omnes in Adamo peccarunt. Peccatum autem est legis transgressio Le-
em transgredi nequit cui non estata. Quare illa lex quam Adamus est transgressus , lata fuit omnibus qui in illo peccasse dicuntur illa autem Lex non fuit alia,quam quae particularis tibi dicitur. Brevius. Ea lex qua omnes homines in Adamoreccando transgressi sunt, est lata omnibus hominibus. At legem de arbore vetita omnes homines in Adamo
transgressi sunt. Adversus nulla enim aliam legem Adam peccasse legituli
imo peccati adversus illam commissi rei omnes dicimur in Scriptura. Ergo illa Lex omnibus hominibus est lata Quocunque respectu mihi perinde est, aequaliter facit ad sententiae meae confirm .itionem.
Ad minorem venio. At lex illa Salaatu, iasine gratia supernaturali non fuit a Mme, praestabilis. Concedis de lege communi, negas de illa, qua vetitus esus
de illo arbore illud accipio inde concludo meum Propositum Lex quae praestari non potuit sine gratia supernaturali non debuit poni nisi ij qui gratia supernaturali a Deo es lent donati. At ex communis praestari non potuit sine gratia supernaturali. Ergo poni non debuit nisi gratia supernaturalia Deo donatis. Posita est autem Adamo omnibus in eo hominibus. Ergo Adam omnes in eo homines habuerunt gratiam supernaturalem. Ergo inpuris naturalibus considerari a Deo praedestinantem reprobante non potuerunt. Hoc meo proposito sufficere posset. At dico neque hanc legem de arbore vetita praestari sine gratia supernaturali potuisse, raonquidem qua actus externus abstinentia a fructu arboris illius est prae
scriptus, sed qua sub illo symbolo
mandata est obedientia, .homini
iniunctum, ut non secundum hominem, sed secundum Deum viveret. Quod Qtum fateris, quum dicis, non fuisse penes hominem tum abstinere tum comedere instituto illo Wordinatione juris particularis a Deo dicta, licet utrumque penes eum fuerit ex facto. Praestanda autem lex fuit homini non ex facto tantum, sed ex ordinatione illa luris particularis. Probationes meas quas attuli.
589쪽
petimere, estori, hinc concludo propositum ut ante monstravi, docui in illa lege quam particularc vocas aliquid esse communis legis. Ergo ec is hoc respectu ala Et, prima quidem valet, Ut apparet ex hisce jam dictis. Nam qua obedientiam postulavit non tantum In externo facto, sed in interno animi affectu constantem, ea ratione sine gratia supernaturali praestari non potuit. Secunda mea Probatio ab S te non percepta videtur sensu meo accommodate Elus autem men haec est,
di vis in hoc consistit. Quod spiri,
tu alis Cena non possit poni trans giessione illius legis, cujus legi praeitationi non sit promissum spirituale honum. Huius autem legis praestationi spirituale bonum non est promissum, si quidem praestari possit absque supernaturali gratia . Nam lu-Pernaturalis gratiae supernaturalis felicitas sunt analoga Vnde sequitur per regressum si spiritualis cena istius lagis transgressioni est posita, tum etiam spirituale bonum eius empraefationi ese promissit in propterea non nisi gratia lupernaturali praestabile fuisse secus natura luo se cto assequi potest supernaturale bonum. Hic autem consideranda in transgressione de praestatione legis triplex differentia. Prima, quod unica legis transgressio mereatur Cenam , proemium autem non obtin
gat nisi ij qui ad finem usque legem
servarint. Secunda quod unius praecepti transgrei si mereatur poenam, at proemium non obtingat nisi iis,
qui omnia ipsis posita praecepta servarint Tertia, Quod tra restio precepti aestimetur ex omissione vel f a. Eli externi vel uaterni aflectus, vel utriusq; si mul, iri super ex fine; adeo
ut trans icissor habeatur qui in uno istorum deliin tiit praestatio auterni dicetur ex omnibus illis iunctis, neque pei secta aestimetur si ex integra causa. Quae vero ec gravitates ccati a primis parentibus perpetr
ii dicis, verissima ei te agnosco .n
que puto verbis atrocitatem illius declarari posse. At unde colligi meam argumentationem velle, quod Juri ius infligatur poena homina praeceptum tra nigresso quum in corruptione occcato esset, quam quum uateger esset y Ego hic ista non opposui sed hominem in puris natur ilibus opposui eadem supernaturalia babenti. Huic transgredienti justius infligitur poena quam illi; imo
illi iniuste si lex non tuit praestabilis sine gratia supernaturali de si legis praestatio non habuit promissionem spiritualis boni, injuste transgres ori illius legis infligitur poena spiritu
lis de ciuabus ostremi rationibus meis&tua ad illa responsione Ni- . . ni clicam , tum Uia In Praecedent lo ire.bus plaeraque dicta, tum quia mihi concedis hominem sine gratia supernaturali habituali non fuisse. Vnde ego concludo hominem in puris naturalibus considerari non potuisse praedestinanti Deo: utpote quulnnon fuerit inpuris naturalibus. In eo ergo consentimus. At dicis. Haec argumenta nihil faciunt adversus sententiam, quae hominem communiter considerat. Respondeo quod likec argumenta probant hominem communiter considerari non potuisse. Non enim potuit considerari in puris naturalibus. Insupernaturalibus autem consideratus non est reprobatus De prarieritus Nimreprobatione seu praeterit nurelin-
590쪽
borum argumentum . m. quod gratis radensiuation 'taparata eis enim,sit Ea angeliea,conae flet iis remismis, pestata virum per rege
Set quitur homo in natura quae nihil superuaturale aut divinum potest, ut est in tuis thesibus. Deinde stipernatiiralia illa habent commensurationem . proportionem ad supernaturalem felicitatem ex providentia Dei. Porro quibus Deus actu Providentiae suae assirmativo vult supernaturalem Micitatem, iis non potest actu praeteritionis negativo non velle eandem felicitatem . nisi eos Consideravit, ut per media ista supernaturalia ad eam non perventuros; sed vel peccaturos, vel jam re ipsa transgressos libera voluntate sua. Alioqui essent duo contrarii actus Dei circa unum subjectum ratione eiusdem de eodem tempore consideratum.
tionis, seu praedestinatione homini praeparata est Euangelicata non legalis: illa autem non est. Praeparata homini: nisi ut peccatori Cosiderato. Esse autem Euangelicam claret,quia praedestinationis decretum, est peremptorium . Ergo de gratia non legali, qua potest homo non uti, utpote legem transgrediens , tamen salvariti sed de Euangesica, qua salvari debet, aut a salute excludi. De inde quia gratia predestinatione praeparata est remissionis peccatorum, legonerationis, id est, ave sio ut a peccato, & conversionis ad Deum, per mortificationem veteris, d vivificationem novi nominis.
clam sed in quaestione de minore seu assumptione exponetur. sumptionem , quam adfers, distinguor nam de gratia Euangelica
Communiter accepta secundum naturam falsa est secundum noS, verissima. Non valet autem ut scisa a dicto secundum quid ad id quod
simpliciter. Rem exponam pauci S. In gratia supernaturali Euangelica duae sunt partes , unae conservatio
q*rum, qui in gratia sunt et altera,
eorum qui in gratia non sunt acquisitio. Huius autem gratiae alius ordo natura est , alius secun urn nos.
Naturalis ordo est , ut qui sunt ingratia conserventu hoc Angelis praedestinationem electione factum deinde ut qui non sunt ingratia acquirantur, ut fit hominibus. Secundum nos vero quidam a gratia excidimus ordo diversus e stri prius enim acquiri oportet eos qui sunt perditi, ut facit Christus Euangelior deinde vero conservari, ut facturus in aeternum est virtute sua in coelis,
quum similes Angeliseremus. Minor igitur falsa in simpliciter, si di xeris, gratia Euangelica simplicitet
non est praeparata homini, nisi ut peccatori considerato nam hominisi inpliciter communiterque praeparata est et quod etiam Deus proposito in Esene symbolo arboris vitae est testificatus homini. Sin autem dixeris de hac gratia Eua Tigelica. i. hoc modo re ordine constituta, mimnorem accipio quidem sed non valoe