장음표시 사용
621쪽
tingens peccet idem mego nego. sed negamdum tibi est ex illa retra. tia rima st ut hami em geresaris ple
da. Imo non ita loquendum fieri non posse simpliciter ab essiciente
Fotentiore, ut principium .causa contingens peccet, sed fieri non posse se ab efficiente potentiore ut homo nec Jm peccet. Desinit enim homo tum eue principium sui actus
causa contingens Hunc autem m8d myrmem dico illo im rebare, sed intellige verbo: at non commonstrant quo pacto ille modus hic locum non habeat,
Videamus secundum modum . quem ego non posui tanquam simpliciter necessarium t sed quia vidi Mecessitatem peccati perpetrandi induci non potuisse nisi altero illorum modorum idcirco per divisionem utrumque possen, Videtur autem ossicii tui hic fuisse, primo, commonstrare feris se ut peccatum necessario perpetratur citra alterum harumnis dorum. Secundo Audum illum alienare quo hoc feri peret, imo et si lum
statuata Nihil autem horum facis, quare potui hae omnia prarietare, tanquam a scopo disputationis nostrae recedentia, incontra me nihil facientia, Sed confideremus ea quae respondes, Primo pro live doces non fuisse neces,rium neque tini,
versitatis neque singularis hominis
respectu, ut peccatum vitaret tr. Nemo hoc negat nemo contrarium at firmat. Si enim hoc tum peccatum commissum non steti est autem commissum. Et qRomodo potuisti me isti sententiae astinem suspicari emi ubique contendo COLLATIO. sq; Deum hominem libet arbitrii suae potestatis fecisse, ut malum sponte inlibere vitare posset, vel
idem propito arbitraturat rare i cui constitutioni Dei itecte adversatur hoc, quod dicitur de peccati vitandi necessitate. Concedo itaque non fuisse simpliciter necessarium, ut peccatum vitaretur, hoc est , ut peccatum non fieret. Sed si liceat nobie paulisper in hac consideratione, licet extra propositum nostrum sit, comiNOrarta, notabo nonnulla quae mihi non satis recte dicta videntur. Dicis universitati non fuisse necessarium, at peccatum vitaretur, hoc est, ut go interpretor, ad universi talis bonum non pertinuisse,ut peccatum vitaret uer liceat mihi hoc tua bona venia nestare. Bonum e . nim universitati ierit perstare in m rant a perfectione istius status , in quo a mutat ensniversitas a Deo erat creata, per vcreationis ordinem constituta. At per Peccatum universitatis ab ista
perfectione decidit, is anuatis biecta est. Rom. S. vers. eto undet existit est illium liberanon ab illa amate dii si enim hoc universitati bonum esset non desideraret id universitas. Nisi necessarium esset, non desiderares, niversitas tota Appetitus enim omnis boni est,ec appetitus naturalis boni necessarii Probas dictum duplici argumento primo,quia peccatum interturbare rationem universitatis huius non potest Secundis. quia peccatum per accidens ad rationem universi facit, millustrat sapientiam, bonitatem, gratiam, miseeordiam justitiam, patientiam, potentiam tona omnia rectoris universitatem hanc gubernantis. Ad tim argumentum dico,id mihi non videri veti simile Ratio enim uni-
622쪽
versitatis haec fuit per creationem S O di nationem Dei, ut homo Deo subditus eisset in cuius imagines similitudine erat factus homini relis
qua creatura subes Tet , eiusque commodis&uid statibus serviret, quia ad imaginem Dei conditus erat. Peccatum hanc rationem tardinem Finaxime interturbavit. Homo enim peri a Deo rebellis fisectus est,&creaturae non tantum dominio illius subtractae, sed: in illius e ii tium armatae nisi quatenus in Christo restitutus est in integrum. Vide Hebraeorum et v. 6 p. 8s. Sunt qui verbum si,stutoisAMωι- Ephes I. v IO. Usurpatum interpretantur de reductione omnium rerum ad primum principium unde deciderunt Propter Peccatum hominis. Providenti divinae ratio qua nunc
omnia sustinec gubernat longe est alia, quam fuisset si peccatum ingres sum non fuisset in mundum, Uemadmodum multis locis Scripturae planissime comprobari potest. At,
inquies , non ita potuit interturbare peccatum rationem universitatis huius, ut Deus id in ordinem redigere Uon potuerit. Hoc fateor sed ordo ille est non impediens interturbationem , sed illam insequens: corrigent. In secundo argumento duo animadvertenda puti, Corrigenda primum' tred dicis peccatum ad rationem universi ficere per accidens nullo enim modo, neque per se, neque per accidens facit peccatum ad rationem universi. Non per se, quia non est ex intentione creatori Suniversi , sed est ex inordinatione
creaturae rationalis. Non per accidens; quia cum tota haec rerum universitas finita sit, etiam ratio eius est finitar propterea bonum ad nata.
ratem eius perfecti 'nem pertinens finitum , in finito bono malum opis positum , seu defectus ab illo abe raris , per accidens facere potest ad rationem universi, hoc est reduci in bonum universi. At peccatum est malum non oppositum finito bono sed in illito, utpote iustitiae voluntati Dei. Quare ne per accidens quidem facere potest ad rationem uni versitatis huius suis terminis finitae&circumscriptae Potest autem per accidens facere ad boni infiniti gloriam, propterea quod honuin infinitum illo )otentius eo abuti possit pro arbitratu suo, atque hac ratione id quod est inordinatissimum in ordinem redigere ordinem inquam, non huius universi , quem excedit, sed totam hanc universitatem transcendentem, totius infiniti boni terminis circumscriptum. Fieri enim nequit ut creatura aliqua ita extra ordinem suum proprium aut universum totius evagetur, ut ordine infiniti autoris non contineatur. Scio quidem peccatum certo resipectu effebono finito oppositum , nempe homini, cuius impedit felicitatem , at illaim non impedit primo , nisi antea
ut justitiae voluntati Dei oppositum consideretur. Deinde animadversione dignum Morem . puto, quod peccatum dicis illustra eatur arca
re sapientiam, bonitatem . . Dei cum
Rectoris universitatem hanc guber , itanis nantis Non est hic effectus pec ali Graecati sed Dei abutentis peccat alii ' rasstra Defl
tu Itrationem istarum suarum Pro umbestisnprietatum. Alioqui peccatum simpliciter . um dedecorat, ignominia afficit. Sed per accidens dicitur peccatum id facere, hoc enim a communi est repetendum. At re-
cstius meo iudicio dicetur de peccato, quod
623쪽
Quod sit per accidens occasio illustrandae gloriae divinae per proprietariana istarum exercitium. Et sane illam, nisi Deus per istas suas proprietates triumphare de peccato potuisset, idque in ordinein redigera , nullo modo passus fuisset illlud evenire. Redeam tu ad propositum. Dico hic no: agi de necessi a te vitandi peccatum , sed de eo quod est ii cessariuna ad vitandum peccatum , hoc est , sine quo vitari eccatum ab homine, cui lex posita est, non potest. De hoc vero uteris
Deum dedisse homun illa quae etiam , ex qua idem absurdum sequi tu . , et M. Diixi, sed per hunc postremum ino remis
Argumentatio fuit huiusmodi i- Drem Creatura illa e cessario peccatri cius M Ora stia natura clictae ex pannur non prae a bil illim naturae ri M. At homini in alaira sua relisso lataea lex, non praestabilis naturae illius viri in . Ergo homo in natura relictus necessaria
Et per consequens, Dein qui legimiliam dedit, in statuit hominem reli vis quere in natura Peli causa , quod homo peccauit quod erat demonstran-rant necessaria ipsi ad vitandum Ddum. Peccatum, quae neque receperit, ne propositionem lovcedit, negata assum tu
tolle De ea autem antea actum X et
est Ouod si homo habeat viles prec
que removerit nisi postquam homo it adito peccato abjecis let. In eo habeo me tibi assentientem. Sed de
hoc non controvertitur. Docendum,
quomodo, si homo peccatum vitare potuerit, idem homo necessario peccare ciebuerit , quod est ex hypothesi sententiae quam impugno.Quatenus autem gratia necessaria fuerit ad hanc vel illam legem prae standam antea satis est per tractatum. Ego vero lubet is fateor illis ita explicatis, ut tu facis, sequi nullam fuisse Adamo necessitatem perpet-trandi peccati ed hoc est extra controvertiam simo hoc est contra Caltius vi de Beoeae, Sed docen im l , nullam uilla radiano neminini Cmpeccrii perpetinuit Adamum tamen necessario peccasse, I fuerit nece sinas aliqui si v per hunc sive per illum R. I. Da , vel alium quemvis, quomodo Deus non lucausa peccati. ruod ego Deto, absit, ut impinganta ted dico ex sententia illa prima inqui, inproptarea illam improbandam ella. Iat venio ad alariam senten-
standi illam legem , de Deus illi eas cessee enu non ademit, netque ultim earum liberum impediit, tum fateor inde non sequi, quod homo necessario peccaverit. Thrasis, qua in minore titor, si inpropria est, ambigua, non mihi in Platandum venit, tri in aliena sententia explicanda: ire pugnanda usus sum phrasi plorum autorum. Sic enim in disputatione tua saepius citat. t laesitis lego procinio est actisti. Dini placiti, cruo Dera ab aetcrno flatuit nasiam creaturas in natura Ipsarn relinquere. Caeterum licet illo syllogis
mo, cili US minorem ego abs te in thel , tui poni ci ita Navi, ob minori ut ratio iem non nos iam concludere segeti' quod ex illa lententia necenitas pec Miseram cati inducatur, De Usque propteream rivuautor Peccat per eandem conse 'M , quenter Ita tu .iti: r . tamen non video hemtita pol a quomodo ista minoris negatio cum eo ei remis sententia in the libus ab te explica- - DR heta conuemar, quomodo ab eaden b. sta.
illa sententia peccati in ecessitas excludatur et Virios a rationem reddam.
624쪽
s a C. ARM DEPrior prim in Dicis hominem
potuisse iis viribus, quas a Deo acce-Per. iis sive naturae sive gratiae Perinde ustale em sibi latam praestare. Hujusmodi autem hominem praeteritum ei e dicis a Deo in thesibus tuis abs que conditione peccati vel praevisione eiusdem. Haec duo ego nego inter se consistere posse, probo.Qui capax est alii mus gratia ex conditione vaturae facim, gratiae tu quam si e vafnem ad nem con ditis est asseqvi neqmt: illi gratia ilia non pote' 'at ni denegenda, ni pravis aliqua eius actu, quos inhabi-timo indignum feeeru ad illam accipien-dn m. alii autem actia on pote i esse nisi peccatum Ratio maioris. Alioqmia
Deus frustra illi dedit esse capacei Mistius gratiae, quod est absurdum. Addo: si natura non deficiat in necessariis longe minus Deus naturae autor consummator deficit autem Deus in necessariis , si homini neget gratiam, sine qua finem ad quem conditus est,consequi nequit: quod etiam est absurdum. At omnes homines tum primi, tum pasteri in illis re-
pectu prima vi flati considerati fuerunt ea paces illii gratia, S conditi adfinem, qui sine ista gratia obtineri nequit. Ergo x ulli homini potuit illa gratia deae ricut stitui deneganda, absque est, Et tanquam peccato confideratus fuerit Minorem probo Ornnes homines nempe eius gratiae fuisse capaces Primo, Qisia omnes ad imaginem Dei conditi fuerunt. Secundo, Si capaces non fuerunt, tum debuerunt actu aliquo eius capaces fieri illi,qui eam essent accepturi; qui actus non potuit esse praedestinationis. Nam est processus in infinitum, si praedestinationis actus aliquis aliquem capam cem faciae ad gratiam praedestinationis accipiendam. Deinde prae-
Pi destinationis non est aliquem capa-Cem reddet e gratiae accipiendae, sed gratiam dare simpliciter. Ergo debuit esse actus communis omnibus hominibus. Si talis, ergo omnes homines illius gratiar Capaces isto actu ficti sivit quod coincidet cum Coquod dixi, omnes capaces fuisse. Ouare hic doce: velim , quo jure Deus posset alici homina gratiam, cuius capacem illum fecit, in equa, finem ad quem conditus est, consequi nequit, denegare puro actu sui placiti, absque eo , ut homo ille se suo merito indignum illa gratia fecerit, via habilem ad illam accipiendam. Papetivi, nempe, quod ab illa seu risos ististiorentia , quae thesibus tuis est expli th. vii f., cata, Peccati necessitas non excluda ventur, sed potius ex illa concludatur, statomberes doceo hoc pacto ri, mi ex illo
Negariagratia adfirmandam . mi ivterram naturam necessaria, e I causa cursis in ille labatur, id est, peccet , per remotionemseu non dationem necessarii prohibent . At prateritio, ut tuli thesib M Ut definitari est negatio gratia adfirmavdam iv tetram homini naturam Necessaria. Erga uia odi preteritio est causa, cur homo labatur hoc est peccet , perino dationem necessarii pr3hjbent Majori veritas est per se manifesta; neque infirmatur per exceptionem, silla gratia homini debeatur debetur enim illi si necessaria est ad firmandam naturam, sine qua firmatione homo finem, ad quem conditus est, consequi nequit. Minorem probo. Sic enim habet thesis. meritio est alius divini placita. nomen statvit cutis creatur quibusdamno communicare supernaturalem graria,
625쪽
Illa autem gratia est necessaria firmanda in tetra naturae 'minis, aut non ea necessaria. Si non necessaria, tum potuit firma manere illa natura integra absque illa gratia. Si firma manere potuit sine illa , tum pol Herunt illi Participes esse vitae aeternae Promissa perseverantes in bono sic potuerunt illi, qui bragratiam illam negare latuit , esse non pristeriti. At hoc pugnat cum ista definitione tum uiria, tum per otiationem ad reliquiti the Ira conssiderata. Ergo ex ista definitione sequitur, illam gratiam esse necessariam, S propterea negationem eiusdein es Te causam lapsu per nondationem necessarii prohibes alis. Deinde Finalis vario supernaturalis felicitatis necessario aut praesuPPonit peccatum, aut inducit peccatum, solis enim peccatoribus negatur potest negari lupernaturalis felicitas. Prat tritio est negatio finalis supernaturalis felicitatis. Ergo necessario aut prasu pomi peccatam, aut ivdncit. Iam vero inlinitio,ut est in tuis thesibus defitiua,non prasupponit peccatκm. Ergo peccatum necesario inducit. Quo alio modo quam eo quem dixi non video At monstretur alius, &quidem talis, qui Deum peccati culpa non involvat, Se sic haec sententia ab illa absurditate liberata fuerit. Ad minorem dicis quod impropria est, ambigua. Hoc sis sit, non mea culpa est, sed tua qui ita locutus es in thesibus jam crebro citatis, in illis enim sunt ista verba et latuit relinquere. At non est impropria neque ambigva locutiora Non impropria. Nam sive hominem non deserentem deserat sive deserentem et voces illae statuit deserere seu relinquere proprie usi r-pantur non ambignari quia in syllogismo ubique eodem sensu verbam
latuit usurpatur, quemadmodum in verbo utinandi commonstravimus, ad propositionem sextam. De di serentia huius sententiae a prima dictum est ad respons propositionis primae.
Propositio A R MI, VI a L. P Rimum enim Deo: igenti,non , iatio
eligenti praedestinanti, deprae Arm. cur matereunti subjicit hominem condi uatum tamquidem talem conditum et n. .
qualis revera conditus non est illa subjicit Deo praedestinantim reprobanti hominem condendum , Vita condendum, qualis revera postea est condituta
- I. DIfTerentiam hanc a vero alie Albri anam esse, supra in propos. 6. utam Arma o satis demonstravimus Decre-r D . tum respicit hominem condendum communiter, inexequutio hominem conditum secundum rationes
tionem 12. Ixi hanc secundam sententiam minus esse probabilem, quam uapramo
sit primailla requineue rationibus 'b-8-- probavi Iam ad illarum conndera ni is se-tionem veniamus, reprimo de prim iam mi re ma videamus. Usepr-MMSententia Calvini
626쪽
praedestinatione versantem circa tale objectum, circa quale versantur exsecutione ipsa' at hec sententia saeit
Deum praedestina ione versantem circa hommem ut est in natura confideratus, quae nihil supernaturale aut divinum potest, circa qualem
exsecutione vertata nequit, utpote
quum talis homo conditus non sit, qui lii pernatiiralium bonorum Omnimo particeps non fuerit, sive per creationem , sive per superinfusionem. Notandum autem quod praedestinatio inter creationem .super infusionem non interveniat quod superinfusio non sit praedestinationis opus, quemadmodum in praecedentibus commonstratum est. Responsio quam adfers non videtur ad rem facere. Nam licet decretum factum sit ante creationem hominis, tamen non versatur praedestinatio secundae sententiae consentanee explicata nisi circa hominem ut conditum consideratum. Creatio enim non est de exsecutione decreti praedestinationis isto modo intellect*,&licet exsecutio non versetur nisi circa conditum juxta hanc sententiam, tamen quaestio est unde primus exsecutionis actus exordium sumat, sed videantur quae dicta sunt ad respons. propos. 6. Io.
Tropositio A, MI N IV 2 s. in . . si Ecundo, quia non conjungit de-- minuis ocreta inter se cohaerentia lusta co- - me pula. Nam decretum de relinensis icta quendis nonnullis in sua natura co- - 'im putat cum decreto reprobandi per modum praevisionis peccati quam
contingentem sta uit, seu quod peccatum contingens statuita eum ex decreto de praeteritione necessario pereatum inducatur: propterea illi necessaria copulari non conditionali conjungenda est reprobatio, ex iustitia Dei, eorum quor am non misereri statuit. Que enim re neces sario se sequuntur, illae etiam decretae sunt a Deo decretis necessario
cohaerentibus: prarietati,& peccatum cohaerent necessario ergo decreta de istis sunt vinculo arctiore connectenda.
Iustam esse copulam decretorum Adsi Aninter se cohaerentium contra assir 'umamus. Nam ab uno decreto in alterum oportet transitum aliquem convenientem esse ad exsequutionem ipsius . . Transitus autem non
est proprie: per se de necesssitate illius decreti sed est contingentiae.
Quemadmodum in praedestinatione sanctorum duplex est decretum e prius, electionis praeparationis gratiae; posterius , gloriae , a priore vis. Cautem ad posterius fit transitus morte,qui est contingens,ut stipendium peccati sic etiam in praedestinatione reproborum continetur decretum duplexu prius non electionis, sitae praeteritionis , sive reprobatonis alienationis a gratia posterius damnationis; a priore autem ad postet ius fit transitus peccato morte peccati consectatiari inter quae tamen spatium gratioso relinquit De R . us, ut exstet ipsis etiam peccatoribus&reprobis patientiae divinae docuia
mentum ad resipiscentiam ipsas
627쪽
revocantis. Non ergo necessariam copulam, sed conti rigentem in Ocquoque causa statui oportuit. Quemadmodum in Scri: ituris passim Deus Peccatum a se abio dicande sancti faciunt: nam justus Dominus justi M. ii Dianimam P sta rectum adspicit vul-
et Equo rei Dum indnci, id est , ii falli-bi concedim USU quemadmodii in ex eo qui diserum est , necesse sui , est propos o vera: Sc ex eo x e cessario inlucescienter universe aut EX Parte uli. i, nece litate ut vocant Consequendis an consequentiae, id neg amus constantissime Consequens decreti illius, non causatum
ut italon uar sive non effectum necessarium, peccatum esse minime diffitemur. Subditur ad confirmarionem dicti illius syllogistica argu mentatio una, sed cuius alSumptio probari absolute simpliciterque a
nobis non potest. Negamu praeteri-riove estpectat sim cohaerere necessario per se: nam si cohererent necessario, tam praeteriti essent, quicumque PVccatum habent, quam quidam ex iis qui habent peccatum , sunt Praeteriti id est, omne Deccatores essent praeteriti, ut omnes praeteriti sunt peccatores : Est autem consequens falsum ergo Ac antecede HS. Imo quaecumque modo disseruRt, necessiitate inquam .contingentia , ea vicissim cohaerere inter se non est necessarium id enim si esset, nullum contingens futurum esset. Multa necesse saria sine contingentia cohaerente sunt: ex contrario autem nihil tam contingens, quod non habeat aliquid cohaerens necessarii. Ita se habent inter se praeteritio, peccatum secundum se Secundum hominem
vero in iis qui ab Adamo tulit, inde a corruptione lapsu ipsius, qui
praeteriti a Deo sunt, praeteritionem dc peccatum necessario cohaerere confitemur, id est immutabiliter; quia etsi contingenter faciata tamen abloluta facta est peccati cum praeteratione vel reprobatione ista nec estitas immutabilis r quemadmodum oui aes alienum contrahit, si non est solvendo, necessario debitor permanet. Caetera ante sunt exposita.
Ecreta illa dicuntur necessarias ONMR-
coplata coniungenda , quorum Tet Ietalterum sine altero nec est ne esse prahatu
potest. Hac copula connecti debet ficimi decretum praeparationis gratiar cum
decreto praeparationis gloriae. Neta b. m esse trum enim est sine altero , kneu quem pr/trum sine altero esse potest Qund -' si eadem copula praeteritio raraedamnatio sunt conjungenda, jam vici quod volui Transitus autem quo a gratia ad gloriam transitur non est ipsa copula qua unum decret Um alteri conjungitur, sed copula est Dei
voluntas i qUae alterum sine alteronem mi vult, requae utrumque vult ni vult altoria tria. Transitus ad gloriam mors est, cui proportionale in decreto praeteritionis irae damnationis non est peccatum. Nam ob peccatum est praedamnatio,ob mortatem non est gloria. Respectu habito ad Meccatum eiusque meritiam Deus statuit nonnullos damnare; peccatum enim solum est causia di ritoria ob quain Deus arn Irar p
teste tale nihil est in nrerte respectu gloria',
628쪽
gloriae, quae post mortem ex divina
praedestinationem gratia sequitur. Quod autem mors non est copula ex eo apparet, quod mori est transi. tus a gratia ad gloriam , in a non
gratia ad damnationem seu Cenam, interveniente peccato. Una enim
copulam nullo modo diversificata oppositorum restorum decretorum esse nequit. Sed accipio hoc quod
de morte aransitu dicitur; velim considerari quod inde consequatur. Si mors est transitus a decreto praeparationis gratiae ad gloriam, tum sequitur . decretum praeparationis gratiae: gloriae esse circa peccatorem Nam mors non potest esse transitus decreti ad decretum vel exsecutionis ad exsecutionem, cui homo objicitur extra rationem peccam ii, ut conditionis in objecto requisitae. Quod autem mors ut transitus
non sit per se proprie de necessitate illius decreti, quo Deus alicui
creaturae vult gratiam de gloriam. concedo, At est de necessitate ejus decreti, quo Deus statuit hominem ad gloriam non perducere, nisi morae interveniente. Hoc autem decretum praesupponit peccatum. Caeteterum, quod ex decreto de praeteritione peccatum necessario inducatur, antea est probatum, praeteritione, scilicet, ita definitari ni habent
. iacet theses ni . In assuinptione me syl- :- logismi aberravit pluma, pro voce enim speccatum substituenda est vox reprobatio m hoc pacto legendum. Praeteritio .reprobatioi reprobatione usurpata pro praepatione poenae cohaerent necessariori
ruod apparet cantecedentibus, ubi
ixi decretum de relinquendit nonnullis in sua natura copulat cum destrio repro Andi per modum i/tae
visionis peccati, &e Noe pacto
correcta assumtio est vera, risto
eodem argumento fluod tu usurpas,
mihi tum scribenti illam veritatem
comprobabam. Nam omnes praeteriti sunt praedamnatiri ut illam vocem pro reprobationis substituam, ex mente tua, quam hoc responso explicuistis omnes praedamnati sunt preteriti Quare decretum do
praetereundis nonnullis cum decreto de damnandis nonnulli est necesse saria copula convertendum Hie autem non copulantur necessaria copula,sed contingentes conjunguntur eis
nim per modum praevisionis peccatiqnod contingens statuitur Quum autem praeteritio de praedamnatio necessario inter se cohaereant, etiam cohaerenta praeteritio , peccatum
necessario. Nam praedamnatio noli
fit nisi propter peccatum Sed consideretur responsio tua ad assumtio
nem meam, ut erat a me per aberra
tionem calami posita illaestri non
cohaerere inter se necessario prae eritionem seccatum , cujus contrarium mea assumptio habebat, Ratio tua est: quia sic omnes peccatores tam essent praeteriti, quam omnia praeteriti sunt peccatores at hoc vertim non est , omnes enim praeteriti sunt quidem peccat res, at non omisi es peccatores sunt praeteriti. Concedo antecedens, nego consequens. Non enim est necesse, tit ubicunque
necessaria est copula, ibi quoque siereciproca Peccatum, praeteritio possunt negestaria copula cohaerere, etiam non reciprocentur. Homo de animal necessaria copula connectitur, at non reciprocantur. Et si, cet dicere omnem hominem esse animal necessario, licet non liccat reeiprocedicere, rnne animal esse homi
629쪽
hominem. At vero consideretur hic contingens dici possit, hoc est ne-
causa , quare vere dici queat omnes praeteritos esse peccatores, non autem possit vero dici quod omnes peccatores sunt praeteritu in non haec est, quod peccatum se latius extendat quam prarietatio, seccatores quam praeterit Z ita sane unde mihi valde probabiliter concludi videtur , peccatum prius esse praeteritione, generaliora enim natura pri
r sunt specialioribus. Et Rhac tali reciprocationem inversione Pomnespra eriti sunt damnati, S omnes damnati sunt praeteriti, omnes praeteriti damnati sunt peccatores, in quidem tantum peccatores,
sunt praeteritii damnati, b mihi
concludendum videtur Ergo praeternio inpraedamnatio sunt peccatOrum, propterea hominum in peccatis considerator uim quod ego ex
proposito dis ut, praecipuo comprobandum sumsi Atque hac ra.
tione peccatum praecedit tum praeteritionem tum praedamnationem, scii essicientia eius naturali consi. deretur , omnes peccatores eruiat praeteriti e damnati, non aliquitantum Veruca quia efiicientia peccati nat iratis vi causiae superioris, quae est voluntas Dei, impeditur in nonnullis hunc fit quod illi Peccatores sunt praeteritii damnati, quorum Drus misereri noluit, illi non praeteriti neque praedamnati, Eo tum Deus statuit misereri riduae demo.do cohaerentiae inter necelsarium contingens hic pertractantur , meo
proposito non adversantur, etiamsi vera sinta quod ego puto non esse extra controversiam. Necessariumenian contingens integris essentiis differunt, ut adeo nulla res, qua
liscunque illa sit, sinintactassaria I
cessario contingenter fieti, ut persis amus in terminis. Puto tamen sine exceptione hic necessaria consideratu dici non posse,quod ille necessario debitor permaneat qm a Salienum contraxit: non est solvendos addendum fuit, nisi fiat condonatio debiti a creditore illa enim exceptione iublata reciprocatio erit inter peccatum, damnationem huiusmodi omnes peccatores sunt damnati , de omnes damnati sunt
Pecatores : Nam peccatum est debitum quo Obsti inguntur omnes peccatores, non tantum meretur poenam , sex punietur certo , insI fiat elui condonati, remissio verum existis, quae hic dicis, mihi videor argumentum metae lententia
probandae deducere posse. Similia
enim ponas peccatum contingenter facere, laes alienum contrahere.
Iterim, peccatorem esse necessimo, prCretatum esse necessario. debit rem permanere necessario , nisi si solvendo. Inter hosce bis binos terminos inter se comparatos, duo Priores precedunt natura, posteriores sequuritur; quare peccatum prius est perpetraturn ab hom me id qHe Cori-tii genter, quam peccator necessario est constitutus' itemANU NU Praetem ritus a Deo. Et quis ignorat hominem quia libere peccavit, se peccator nancipium fecisse , .propterea peccato necessario subHcere, usque
dum liberatio fiat per Mediatorem Christum Z juxta dictum Qui uucommittit peccatum servia est peccatissifilius psibtraverit ne liberi niti .
630쪽
et is iis r Ertio, quia hiatum relinquit in immiis 1 decretis, non interjungens inter decretum praeteritionis S reprobationis, decretum de existentia peccati infit libili Sc necessariau quem, admodum ex ipsa praeteritione peccatum, meo iudicio, necessario exsistit per remotionem prohibentis, ut loquuntur.
MD N VI. '- ai, Ebatur opus esse ullo mediarii, A rem, o decretranteriecturi ter decretum praeteritionis damnationis csic enim accipis reprobationi vocem aut v lum decretum intermis sum esse , qtiodeg decretorum istorum natura sit. Nam haec decreta
effectionis divinae sunt, quae Deus immediate essicit pro voluntate sua,&juste pro sua sapientia decretum vero de existentia peccati ad mediarum opug naturae pertinet, eoque modo effectum est, quo defrevit Deus, id est contingenter a contingente causas nam voluntas hic principium est causarum contingentium: singulatis ille motus Adami inlapsum causa fuit contingens lapsus 3 peccati, quod nostro generi contigit Quamobrem quod de existentia peccati infallibili meeessaria dicitur, hoc modo distinguinecesse est. Existentia peccati. si ad ortum respexeris, fuit infallibilis inscientia Dei; non necessaria autem vi decreti ut causae quia vim pecea isti faciendi aut fugiendi voluntati A.-dae Deus liberam permiserat naturae ordine in rebus naturalibus, quam si 'plicissime in exceptione ulla Sic vi decreti illius necessariunx
fuit ut homo peccaret, aut non peccaret: vivoluntatis contingens fuit hominem peccare denique motu voluntatis contingenter peccavit , quia decretum continges ter. Existentia vero peccati si ad actum re foegeris, ex quo primi parentes lapfisunt, licet contingens ortu tamen
est j in filii bilis: necessariam tural ordmen qua fit ut peccati istius elephantia sis,'itae illis contigit , adpos ros des in latur Nam mari
causia malos effectus roseri, mala
arbor malos fructus serpens serpentem gignit, elephaiaticus elephanticos, Quod autem naturae est, ratione nulla probabili decreto rerum suis per naturalium adscribi potest existentia peccati utroque modo a natura est non igitur decretis supernaturalibus adscribenda Causam: assirmationis adfers, quod ex ipsia praeteritione peccatum necessario existit per remotionem prohibentis hoc vero paulo ante in propositionem et et judicio meo perspicue satis fati confutatum
proposit ouem A. Conmonstrandum hic fuit,quo tala
nodo fiet possit ut decretum et Ti 2
praeterationis cum decreto praesaru n. . ,.... nationi necessario cohaereat ab Re iam sim
necessaria copiari. Necessaria auten a det copula non est peccat coutingentis ira in