장음표시 사용
671쪽
PR A mala T. Iex justitia bonitati illi opposita sim
pliciter consideratae , sed ex justitia misericordia aliqua de patientia
temperata. Deus enim multa lenitates patientia suffert vasa irae coagis mentata ad interitum Rom. s.
Ex hisce ita consideratis bona tua venia concludere inihi liceat, Per-kin se doctissime, non satis probe abs te definitam sive descriptam praedes inationem esse. Si cui volupe est scri emi ordinem objectorum scientiae voluntatisque druinae conside. rare, ille magis magisque in veritate rerum breviter a nobis propositarum
Augustini locus hisce meis est
consentaneus, siquis illius sente Atiam ex aliis locis integram colligere velit Fulgenti his & Gregorius a- peltissime mihi sudragantur locis
abs te citatis. Si enim actu praedestinationis est praeparatio remisitionis Ieccatorum aut punitioni Seorundem, tum certum est praedestinationem non nisi circa peccato. res locum habere. Si etiam prae QC-stinationis actus est praeeligere non
dos&alios in pravis moribus crelinquere, uac quoque constat praedes in uicinem circa homines ut peccator Si conlidet ratos uersari. PSAE lasticorum ista sensentia cum iisdem Optime consentat aperte enim deseclarat praedestiniuionem Praevisione lapsu niti, quum per modum misericordiae, iustitiae piamentis perfectio Mem v bonitatem Dei praedestinantis impressentata amni, qui mo-dUS, ut sirpe sit hcii XC. tantum in
Peccato tabias locum habere potest Si qui verium id esse quidem fateatur , at dicat Deum, ipsum fibi Ox IN S IAN. praeparasse istam occasones , decurisnendo ut homo laberetur, illua decretum ad finem seu terminum
perducendo petimus dicti istius demonstrationem, quam dare meo judicio non poterit. Pugnat enim ista sententia cum justitia Dei, titpote Deum auctorem peccati faciens, peccati inevitabilem necessitatem inducens. Quod probo Posito enim illo decreto fieri non potuit Ut homo ab actu peccati abstineret secus decretum irritum factum fuisset, quod est nefas. Consilium enim Dei
flat Circumscripta itaque inde tir- minata est voluntas humana ab isto decreto, ut nonnisi in unam partem, ill qua peccatum erat, se flectere potuerit , quo actu libertatem suam atri sita; propterea quod non secundunt modum voluntatis liberae, sed
fecUndum modum naturae voluntas
mota sit illo actu, cui neque resistere potuit actu, neq; etiam voluit, imone velle quidem propter istam determinationem potuit.
Adde quod per illam sententiammis cordiae iustitia media constituuntur exsequentia praedestina tionem, quum sint ipsae praedestinationis primariae causae, quod ex eo constat, quia praedestinationis extremus finiis in milericordiae justitiae patefactionem resolvatur. Hinc iam mihi vide qua ratione Demerui
creto praedestinat Ab ratum. Ego sane de creationem e lapium praecedere puto omnem praedestinationis actum exteruum , ut xdecfetum de hssmine creando permissione
lapsus ipsum Praedestinationis decretum antececit ordine in mente
divina. Quod etiam in praeceden-Mmmm a tibus
672쪽
deor. At lubebit det isto dispicere paulo diligenti Ui. omnis actus in objectum natura suo oblecto posterior est. Objectum enim relative dicitur. Ergo id quod in eo est absolutum natura prius est relatione Objectum igitur prius est in se,quam obiiciatur actui in ipsum
tendenti. Homo autem est Praedestinationis objectu . Ergo homo Praedestinationis actu est prior At homo, quod est , per creationem est, ergo cre itio prior praedestinatione. In tellige in mente divina. Hoc est, decretum de creando homine prius Praedestinationis decreto rarios a prior exsecutione decreti taedestiuationis. Si qui regerat, D um Praedestinationis actu interno non versatum circa hominem consideratum ut conditum, sed ut condendum. Respondeo , id neque fieri Pol Te, neque a mente recte judicant compraehendi Praedestinatio enim est decretum non modo illustrandi gloriam divinam . sed illustrandi illam in homine, per modum misericordiae Iustitiae. Unde sequitur .hominem praeexistere in mente divina ante actum praedestinationis, ipsum hominis lapsum jam antea fuit Te praevisam Deinde proprietates Dei quibus peracta est creatiori in priori momento naturae divinae considerantur, quam quibus praedestinatio instituitur Bonitas simpliciter considerata sapientia potentia erga Nihilum occupatae, priores sunt misericordia injustitia Puniente. Adde quod, quum praedestinatio hinc per misericordiam,
inde et justitiam facta sit illa ad salvandum ista ad damnandum, fieri nequeat ut ullum sit medium commune conveniens tum electionis. tum reprobationis ex se et utioni. Illud enim commune medium, neque amisericordia neq; a justitia est praeparatum. 6 igitur medium prede stinationis est, quod est commune. Creationem hominis si definire re e qt ravoluisti . a curatius id raciendum de iis M.
fuit. At describere tantum volueris, est tamen in illa descriptione quod notem. Homo conditu e mutabitu ita postulante ipso Nihilo unde conditus est vipsa creaturae conditione, quae ad statum creatoris qui est immutabilitas, creatione evehi nec 'D-tuit nec debuit. At ita mutabilis conditus, ut tamen affualis mutatio ex bono in malum , istam potentialem mutabilitatem non nisi ex voluntario libero hominis actu es set secutura Actus autem Creaturae liber non manet quando determinatur ita in unam partem , ut stante Illa determinatione fieri nequeat,quin
De permisone vero lapsus jam latius A lv Paulo tractandurn est: quia magnum Trit
in eo ad totum hoc negotium ex Pe ra. diendum positum est momentum. Quod Deus omnia quaecunque a
creatura fieri possunt absolutae suae potentiae aeta impedire possit, certum est, quodque nulli simplicitet obstrictum sit ut illum a malo impediat, aeque est certum verum non omne quod potest per absolutam potentiam, etiam per justitiam potest. Non potest per justitiam oblivisci laboriosae charitas piorum Cir in . cumscribitur etiam absoluta Dei potentia per decretum Dei, quo aliquid in alteram partem est statutum.
Et quanquam Deus nulli simpliciter isit obstrictus, potest tamen acta aliquo suo se obligare, nempe vel prommittom
673쪽
mittendori vel actum aliquem ab homine postulando. Quod promisit praestare tenetur debet enim sibi suae veritatis immutabilitatem, sive simpliciter sive sub conditionet promuerit. Postulando actum debitorem se facit dandi potentiam invires, sine quibus ille actus praestari non potest e secus si famat, metit ubi non feminavit . . His positis planum est. Iberim, quum hom milibertatem concessisset arbitrii , equidem ut ea
uteretur non debuisse imo nec potuisse impedire lapsum isto modo
qtu libertati usum infregisset deinde non fuisse obligatum ad impediendum alio modo , quam per collationem virium ad lapsum cavendum necessariarum iussicientium.
Quare permisso non est cellatio abaci illi mi irati tu is est inclinatio vis, quatenus sine illis actibus homo pecca-RE M. F. tum vitare non potuit. Sic enim in Deum jure merito culpa consertur, qui peccati causa fit, per modum removentis vel non dantis id quod est necessarium ad praestandum actum
quem ipse praescripsit lege sua. Nnde sequitur .legem illam iniquam
esse, utpote quae non sit proportionata viribus creaturae cui ponitur, si
ve defectus ille virium sit ex non datione, sive ex ablatione earundem
ante ullam culpam a crcat Ura commissam. Fstonidem Permissio cessiatio ab
impediendi actu, sed illa cessatio ita
est explicanda , ut in causam peccati efficientem non reducatur sive directe, sive per modum negationis vel remotionis illius rei , sine qua Peccatum vitari nequit. De hac per-
. . i. missione , si commode explicetur,
, se iis e proculdubio dici potest, quod Diviv l. s. illam non modo prasciat, sed rudi vo-
'ΚrNSI A M. 6 Iluntatis actu affirmativo tendente immediate in ipsam permissionem non in id quod permittitur. de quo ut dici non potest quod Deus velit illud non fieri permittit enim Mnon nolens, ita quoque vere dici nequitquod Deus illud velit. Est enitri Permissio actu med is inter vellemnolle, rem illae scilicet volantatis. Causa autem cur permittat Pecca Nis
tum, non tantum a consequenti ve eat umis.
ruminibantecedenti est sumenda . Ab antecedenti, quia Deus ita hominem instituit ut esset liberi arbitrii, qui vel praestare obedientiam vel ab ea resilire possit secundum
voluntatis libertatem quam suam institutionem rescindere non potuit propter suam immutabilitatem . Ut pulchre Tertullianus explicat adversus Marcionem lib. 2. cap. 3 6. T. Aconsequenti, quia vidit se ex peccati occasione gloriam gratiae cc iustitiae suae demonstrare posse at hoc convsequens non sequitur ex ipso peccato naturaliter. Vnde ut ex summo
malori si quod sit summum non ii si malum sequi potest per se est enim laesio divinae majestat is divino bono oppositan at existit istud consequense peccato per accidens. Propterea
quod Deus pro infinita sua sapie tiari bonitate , in potentia gloriam
sitam inde elicere novies vult, ut ex tenebris lucem. Quare Ut nec malaim per se bonum et . ita neniae sim pliciter bonum est ut malum lat. Sie 'im ita esset, iam non 'odo eius
Permissor sed auctor etiam e et Piscior esset Deus. At per acciden Shonum est ut malum fiat propter illam, quam dixi, Dei sapientiam, bonitatem inpotentiam . secundum quam Deus ex peccato materiam
gloriae suae illustrandae sum ita Est
674쪽
i Aconi a Mi NIL Ex A M. ergo peccatum isthoc vis pectu non lmedium per se illustrandae gloriae
divinae, sed occasio raritum; non data in hunc finem . neque natura sua ad illum accommodata, sed a Deo arrepta,& horsum mira arte Iaudabili ab usu usurpata. . putara Neque quicquam , universo sim- non primitio liciter bonum, impediretur, etiam-
et 2- - ii Dexis malum impediret , dummo- - -- do ista impeditio non fieret modo
primaevae hominis institutioni non conveniente M liberum est Deo peccatum impedire, sed modo non pugnante contra arbitrii libertatem. Alius quivis modus impedimenti bono universi simpliciter erit contrarius, utpote quod bonum universi in eo etiam consistit . ut sit aliqua creatura libera voluntate praedita,
ut eidem liber arbitrii proprii usus fine ulla intercessione divina concedatur. Si vero ad bonum re perfectionem universi simpliciter faciat mali seu peccati existentia , jam non modo non impedire debet Deus peccatum, sed: promovere,ne Operi suo desit Deus .injurius sit inperfectionem suam. Fateor non existente peccato neque patientiae matyrum, neque hostiae Christi locum illum fore, sed etiam existente Peccato non statim existit patientia martyrum neque hostia Christitimosi naturalem peccati lassicientiam
consideremus,videbimus eceo prodire impatientiam illorum qui affiguntur , Miram Dei inde accendi quae omnem ullius vel minimi boni, nedum filii sui, donationem impedire posset, eseipsa impediret, nisi Deus idem misericors esset pro sua sapientia modum invenire Rosset, quo peccati naturalem essicientiam impediret, malim effectus ex peccati occas cre prodi ceret contrarios ipsius eccali raturae. Loci ix Aethysto e Gregorio citati
pugnant, sed & patrocinantur, Non enim dicunt bonum fuisse simpliciter ut mala fierent, sed Deum sudicata melius esse de malis benefac re, quam mala impedire, duos Dei actus conferentes, Walterum alteri praeserentes Laecat autem mihi in Gregorii dicto notare quod non sciis
te satis mala, quae propcer peccatato telamus, cum bono redemptionis tanqUa majore comparat ipla enim peccata culpas, non mala quae per meritum illorum patimur cum bono
redemptionis conferre debuit quod si fecisset, Vaccurate Apostoli dictum considerasset Noa sunt facicnda
mala ni eveniant holis, secus iudicasset. aut altem convenientius sententiam
enuntiasset , multa facta de genere in genus transitione neque peccati
paenis in locum ipsius peccati substitutis. Mihi sanes cuivis fideli plenis buccis eloqui fas est, nullam tam excellentem esse redemptionem, neque ullum redcmptioni tam eximium modum , ut illius vel istius obtinendi causa peccatum ullum quantumvis exiguuti sit perpetrandum venit Enim redemptor ut destrueret opera Diaboli, hoc est peccata: quare non struenda illa ut siluis Dei redemptor adveniret Circulus enim ille, venit Filrii Dei ut peccatum destrueret, ieccatum factum est. ut Filio destrueretur , non Scripturis modo est contrarius , sed Severitati omnigenae, ut in infinitum abducens, adversus. Hinc etiam facile constat culpam An lapsurillam nose nisi per maeMy- - , et mi recte d.A. salicem dici postera quae ut in decla-
675쪽
eleel amationibus, an tyricis oratio tribus . .egoria itionibu locum
habere potest rita longe a solida disquisitione veri est a novenda His
addendum semper, quod jam saepe
Ac iterato mihi dici im est , redemptionem exculpa non nisi occasionaliter exstitisse , Deo ita pro arbitrio disponente ut culpa ista pertatemn tantum redemptorem luere
At discrimen, qua lime lapsi permis fovem permi suiu lapsum stat His, mihi nullum esse videtur. Nam de Permissio ipsa lapsus non minus habet ex ordinatione Dei, malobo
num elicientis, quod medium sit: quam permissus lapsus Ordinavit enim Deus permissionem suam ncertum finem. Et vide mihi an non absurdum sit permissionem lapsus a
permisso lapsu distinguere . lapsu
inquam, non ita lapsus, sed qua permissus est, considerator quemadmodum hic necessario illum consideras, quum illum medium decreti a
petram, quod nomen lapsui non con lvenit nisi propter illud adiectum, Freni sis. Non enim lapsus est in gloriam Dei, sed lapsus permissiori non actus hominis qui est lapsus, sed actus Dei, quae est permissio immediate circa actum illum hominis occupata eL praescripto ordinatiosus divinae Agnosco autem permissionem medium de reti non praedestinationis sed providentiae, qua haec contra illam distinguitur e providentiae inquam gubernatricis rid-
ministratrici; quae non modo non
prior est natura: ordine praedestinatione, sed causa missionis Filii tanquam Redemptoris, qui caput est in quo praedestinatio facta est, ut
docet Apostolus Ephes. I. At quom do verum esses est, a mi apsum permitti a Deo, is non eve ire 6.-- Drenis volente Deo I velim explicari quo O termua
modo Deus simul velit lapsum eve rem,
ni re,i permittat eundem quomodo Deus volitione sua versetur cirisca lapsum mediaet de inane diate; mediate volendo permissionem, Scim mediate volendo lapsum ipsum. Velim etiam haec conciliari inter
se, quo nodo lapsus eveniat Deo volente in Dei voluntas non sit cauci lapsus contra expressum Dei verbum Deus noster in cloelo est Omnia quaecunque voluit fecit. Insuper Quomodo Deus velit lapsum, Psil iis . Octamen sit eiu non volens ini vita Diem , quum lapsu sit iniquita S. Di otii, in Oistinctiones quae adferuntur solvendo tale variisel. nodo non a is faciunt quo per Rem D. singulas commonstrabo i Distinguunt enim inter laolum de eventum lapsus inter voluntatem igitu& beneplaciti, revelatam hoccultam, intet lapsum qua peccatum qua medium illustrandae gloria divinae, bc dicunt Deum velle eveniecti apsum, at ipsum lapsum non velleri
velle lapsi ii voluntate beneplacitr&occulta non velle voluntate signi. revelatam approbante se velle a psum non qua peccatum est , vepe
Eundem qua medium est illustranda gloriae Dei. Quo ad primam distinctionum p iis
attinet, illa in verbis est. n In in re. Nam qui vult evenire lapsum vult etiam lapsum. Qui enim vult evenire lapsum , vult eventum lapsuq, qui vult eventum lapsus , vult lapsum Eventus enim lapsus lissus est ut eventus actionis ipsa aetio. Si vero vult lapsum est caula artius. Omnia enim quae voluit secit Sire-
gerat quis vult lapsum evenire acta alieno
676쪽
alieno Oc non suo. Respondeo fieri non posse ut Deus velit lapsi me venire actu alieno taron suo: CD enim eveniet actu alieno, nisi ipse interveni Atactu tuo, A quidem taliunde aestus alienus necessario existat secus non fiet neque eveniet actu alieno, id quod actu alieno vult evenire. Nihil autem ad rationem causae facit, sive Deus mediate actu alieno velit evenire lapsum , sive immediate actu suo. Connectuntur enim haec mediate Actus Dei, actus alienus nempe hominis .lapsus Lapsus ex actu hominis proficiscitur , at ille ex Dei actu sieces fario dependet secus fieri poterit ut actus alienus non existat, i poterit lapsus non evenire , quem tamen Deus vult evenire. Non negatur ergo Deus esse causa lapsus nisi immediata, mediata esse conceditur. Et sic objectio obtinet , quae concludit Deum esse causam lapsus, mediatam quidem Nam nemo unquam ex cuiusquam dicto concludere voluit Deum peccati ab homine perpetrati immediatam esse causam Concluderet enim contradicens in adjecto , ut loquuntur in scholis. Nisi forte quis agat de COncursu Dei universali quo cum homine concurrit ad actum producendum qui ab homine citra peccatum produci nequit. Tu . Distinctio voluntatis in beneplaciti insigni, occultam re velatam, ut ut alibi locum habeat, hic tamen valere non potest. Voluntas enim beneplaciti effficax dicitur; quod si ista lapsum evenire Deus voluerit certe dapsum effecerit necesse est hoc est,iapsus causa sit Oporteta quaecunque enim Deus voluit, volunt adenempe beneplaciti se eadem etiam fecit in caelo cli in terra chvoluntati eius, scilicet quae est beneplacui,
rc sistere re n. potest. Ut autem devoli, talis distinctione ista aliquid
dicam, puto me veritate adstipulante ciceres csse, neutram alteri eouinque esse sive contrariam sive oppositam , ut Deus una voluntate velit fietari quod altera velit alon fieri, de contra Vult Deus voluntate signi S apcrobante ut homo non labatur. fieri non potest igitur, iat Deus ali qua UOchioque et Odo considerata voluntate velit ut homo labatur: ut ut ei in is istanc oc si potest in vo- lia Uitat Deita tan ei milia Contradicti in eadem loci et habere potest contra dictio autem eii si Deus aliquo vollantatis sitiae actu rendat irobjecturnaliquod, eius contradi Eoritimis Tertia distinctio, qua Deus dici 'Desia.tur velle peccatum NON Ua peccatum , sed quaest medium illustrandae gloriae ipsius, non magis excusat Deum ab efii ientia peccati quam praecedentes Uae Manc enim verum illud dictum. Quicquid vult
Deus facit, vel auiti Peccatum,
facit igitur peccatum. Non quidem qua tale te qua, medium illustrandae gloriae ipsius. Facicnte autem Deo peccatum qua est mediti in tale, non potest fieri, quin homo faciat peccatiam qua tale. Peccatum enim ne strat fieri ut medium, nisi
fiat. Et est illa di stinctio peccati inrcspcchus, non .aetii sedi ova consideratione ritis Paroto, diversos. Caeterum ut istam distinctio- item recte usurpernus quemadmo-cium sane eius aliquis est ultas di cendum est Deum Permusere Peccatum qua tale, sed ea de causa quia
novit de potest illud facere medium, imo
677쪽
Actus volendi ruinam est assirmativus , actus nolendi impedire est negati VII S, iter duos oppositos actus a firmativos positus , nempe inter actum volendi ruina me volendi ut ruina non fiat. Verum autem est omnino tantum isti aedificatori tribuendum causalitatis seu et scientiae, quantun lli voluntatis trabiti tur in ruinam aedium tendentis. At similitudinis applicatio consideretur.
Deus Adamum permisit sibi, sed non desertum Dei triplici enim actu velut fulcrum illi supposuit , ne
peccaret seu laberetur. Praeceptum dedit, ut nollet peccare propter obedientiam comminationem addidit, ut peccare metueret propter adne-Xam in secuturam poenam gratiam opposuit ut praecepti sententiam explere ela denuntiatam paenam evitare
actu ipso pol set comminationi insuper promistioncm ex adverso oppositam e symbolo alboris vitae obsignatam, quartum fulcrum appellare licebit. Ratio vero cur hominem sibi permiserat Deus, non haec fuit ut tentatione probaretur potentia ZIUM: Ex actuali enim lapsu standi impotentia coiictu si non potest, neque poteratu sed quia sic decuit obe an illius tentari, qui potens arbitrii sui,& Dominus principumque voluntarium actuum suorum aDCO conduus erat Neque horsum instituta erat Ormilli , ut manifestum fieret quid creatura pol Dices fante ad tempus au Xilio: gubernatione Dei i tum quia auxilium gubernatio Dei illi non defuit,
tum quia jam ante certum erat hominem nihil sine gubernatione dc auxilio Dei generali posse, nihil etiam, boni sine auxilio gratia speciali.
imo potius uti tanquam medio ad gloriam suam illustrandam. Ita ut peccati ratio qua tale , Objiciatur permissioni Dei, causante interim permissionem istam tum consideratione, quod istud peccatum medium esse potest gloriae divinae illustrandae , tum ordinatione, ut peccatum
permissum medium sit re ipsa illustrandae gloriae eiusdem. Simile quod adfers de domo muta-bdi S ruinosa , multis de causis non quadrat. Primo enim lapsus domus est illius passio, at lapsus hominis est
illius actus, est enim peccatum. Secundo Domus ista non modo mutabilis est, hoc est ruere potens, sed ruinae obnoxia , sed homo, utut peccare potuerit, tamen Peccato non
fuit obnoxius. Tertio, Domus illa non potest consistere impetita aventis, at homo potuit statum suum
conservare, etiam tentat US a Satana.
Quartus , Domui isti fulcra non
apponuntur necessaria: at homo viis res a Deo accepit sulficientes ad persistendum contra insultum Satanae, .nummis ipsius assistentia sustultus fuit. ii into , Ruinam domiis praevidet aedificator re parte vult, quia quum posset, impedire noli titne rueret Deu quidem peccatum Pre videt, at non voltiit, imo impcdire conatus est per prae ceptum in oppositam gratiam vitando peccato necessariam, sulficientem ulterii vim pedire non debuit in resta ei et quod inibi tu erat ista vero non conveniunt hactenus volo rumam, Ua tenus volo non impedire. Nam ruina sermussi ruinae non possint simul esse immediatum voluntatis
oblectum. Deu enim non potest Circat Uinam versari simul crassit-naativo in negativo actu volim latis.
678쪽
dein posse causa non fuit, axioma est Theologi -
avs cum Sed tu per actuum illor Em lationem causa, de Chionis a Deo non removes. Potest enim Deus causia esse peccati vel per actus affirmativos, vel per negati vos . A firmativos actus ab illo quidem removes, inclinationem videlicet animi ad peccandum, infusionem malitiae, doni in collatione collati
subductionem: at negativum actum illi tribuis negationem seu non Collationem gratiar confirmantis, quae
gratia confici nans si id vitandum peccatum necessaria fuit, jam per cium negatioius istum causia fuit Deus peccati, lapsus Adami Si vero non simpliciter Deo tribuis negationem, seu non collationem gratiae confirmantis, sed propter desectum Adami, quia auxilium Dei non expetiverit probo quod dicis, modo istam auxilii expetitionem in
Adam potestate sitam fuisse dicas; alioquin viillud expetere ipsi negatum fuit, sic imus in infini.
Pa t.. - Praedestiuationu autem duo sunt sive M' - v paritissest ciet. Electio nempe Reprobatio, de quibus hoc statuendum , quod una sine altera non sit, quodque una posita ponatur: altera; quod voce electionis significatur secus praedestinatio per se considerari posset absque oppositione,
ac si omnes in universum homines ad vitam praedestinati essent Attiim nulla esset electio , quae cludit reprobatione, tanquam necessaria Consequvntiam copula dunctam. Opponuntur autem electio: reprobatio tum affirmative tum negative. Negative, clum electio notat oliuntatem conferendi gratiam aloriam , reprobatio non conferendi. Adfirmative cum reprobatio notat voluntatem inferendi paenam Propter peccatum. conficieratione autem dignum est, quod Deus tum Electionis tum reprobationis decreto versatus est circa homines ut peccatores consideratos Gratia enim quae electione seu praedestinatione praeparata est, est gratia remissionis peccatorum in renovationis Spiritus sancti .gloria quam Deus praeparavit eodem decreto, est ex ignominia , cui homo ob peccatum obnoxius erat Reprobatio etiam est negatio gratia illius, ta praeparatiopaenae Peccato debitae, non qua debita est, sed qua non tollenda permisericordiam. Quam objecti tum electionis tum reprobationis conditionem Isidorus: Angelomus ab tecitati exprimunt. Ille cum reprobos deseri, ad mortem praedestinatos esse dicit, iste quum ex populo infideli alios gratuita miseratione ad libertatem praedestinatos esse ait,alios vero in sua impietate derelictos, dein perpetua morte damnatos, Occulta dispensatrone: occulto judicio
ctum vocis alicuius obscura est vi semini, O in delut enim vox illis trandam, adden rigitur.
da fuisse hoc pacton Decretum Election eli, quo Dei certos homines de linavit ad gloriosam gratiam in illorum salute se vita catadi per Chriptum obtinenda illustrandam iecus oratio plena non fuerit verum definitio etiam isto pacto expleta , minus Commode mihi ordinata videtur , partibus illius non ita inter se dispositis, ut erga invicem adfectae sint. Salui enim demita talist habet rationem matemriae praeparatae electionis decreto; eriti
679쪽
verti homiliti objecti vestibjecti locum habent, quibus ista salus est praeparatam Illustratio gloriose gratitati infelectionis est Christis hic ponitur medium obi mendi illam salutem, vitam et quibus omnibus, ex adfectione qua sibi invicem respondent, hic debetur ordo in delinitione. Eliation decretum est , noDens certos homines destinavit ad alutemo, vitam caelestem per Cissum ob laxendam ad laudem gloriosa gratia ita In hac autem de initione mihi Christus non videtur illum locum obtinere, quem naeretur, WApostolus illi adtignat Christus enim secundum Apostolum non tantum est medium, per quod salus electione jam anteparata obtinetur, sed tanquam causa meritoriari cuius respectu electio facta sit, propter quem illa gratia sit praeparata. Nam Apostolus inquit, nos in Christo electos se, tanquam in Mediatore, cuius sanguine nobis salus parta ex vita Acut in capite, ex quo ista bona ad nCs derivantur. Deus enim nenianem ad vitam aeternam amat, nisi in Christo , qui illam paravit suo sanguia mi is, qui in nomen ipsius crevit Uri sunt. Ex quo sequi videtur , quod quum nemo in Christo consideretur a Deo nisi illi sit insitus peri dem , fidelium propria sit electio , de illi terti homines sint fideles Christus enim nemini re ipsa est salutaris nisi per fidem apprehensus Phrasis
ergo ista, in Christo, notat causam meritoriam qua gratia&gloria est parata , Ula Clecstorum in illo existentiam , citra quam eligi in illo non potuerunt Quare hoc pacto illa defin tio poni potest. Electio est decretum Dei. quo apud se ab tertio statuit
Fidelissum hi a justificare , O ad vitam
ilternam acceptare, ad undem gloriosa gratia sua. at inquies, Ergo fides ponitur esse humani arbitrii, Mnon donum gratiae divinae Nego sequi. Neque enim hoc dictum fuit in definitione. At non expressa fuit fidei causa, fateor sed necesse non fuit. Verbo addi poterit si quis volet, Deinles, quos fide de are decrevit. Sed videm hi, an unum sit nostro consid rationis modo decretum , tum quo
statuit Deus fideles iustificare S in
filios adoptare , tum quo decrevit nonnullis fidem dare, aliis vero eandem negare. Hoc mihi verisimile non fit. Sunt enim duae sententiae certo Dei decreto determinatae: sunt etiam discrepantia subiecta, diversa iisdem attributa adsignantur. Hoc ego existimo animadvertendum fuisse ad ordinem .modum praedestinationis recte traden
Quod actum ment divina duplicem D. facu, priorem de fine, alterum de mediis et ad nem vel ad salutem , ON magno ..., .io. pere reclamori sed quod i uin commum ter decretum appellari dicis, istum exse- cui ionem decreta Vita enim habet marsim ills annotatio id imihi non videtur. Vterquecnim actus est deiscreti, ut ipsi lateris; ictus autem decreti esset interritis secutioni praecedaneus . sive sit de fine , sive ut
de medris. Locus ad Rom. s. II.
hoc non indicat, quod vis. Non Enim distinguit propositum ab electione neque electio :er proposito damnandi Glutemque conferendi priore sn facit, sed ipsum propositum dicit essesecundnmilectionem, i non sine electione aut citra electionemri quod ex ipsis Apostoli verbis liquide constare potest. Ita enim habet
680쪽
mosiset usν ut propositum Dei quod est secundini electionem maneat. Ultale
apparet, pro ostium Dei et crabi per hec verba; itodes seciindum electio
Ut autem planius hoc intelligi possit, paucis nobis mens scopus Apostoli est in piciendus objiciebant Iudari se vi foederis: sermonis
divini, ad ipsos facti, populum uni-CUm Dei esse, cu propterea istum honorem ipsis citra ignominiam violationem iecreti divini adimi Non posse Asseverabant autena bihonorem istum titulum o Diali
Dei adimi eo ipso, quod Apostolus Paulus solos in Christum, quem ipse praedicabat, credentes justitiae Dei&aeternae salutis consorte , faciebat.
Quum enim ipsi in istum Christum non crederent, sequebatur juxta Apostoli doctrinam, iliosa justitia Dei: aeterna ualute alieno es se indignosque qui nomine populi Dei amplius censerentur et O autem quia contrarium decreto foederi Dei esse existimabant, absurdum simul, a vero alieniam esse concludebant. Respondet Apostolus, foedus, decretum vel verbum Dei, non propterea irritum fieri, sed firmum manere, etiamsi multi ex Iudaeis in populo Dei non censerentur, propterea quod illud decretum seu foedus non omnes in Universum Israelitas citra electionem redistinetionem comprehendat messe enim decretum illud secundum electionem, juxta ipsa Dei propositum suum circumscribentis eloquia. Dixit enim Deus, i Isaac, non in Ismael censilitur tibi semen. Item, Maior Es avus sir viet minori Iacobo: quibus suis verbis clarissime Deum declarasse ait Apostolus, quod non totam Abra-E, A shami non tota Isaci: Iacobi sobolem ingula in illis individua recenseat in populo suo, sed illos solos
qui filii essent promissionis, XClusis filiis carnis Solidissime autem Apostolus ex istis eloquiis Dei conclusit, propositum Dei esse secundum electionem propterea non omnes in universum Israelitas in se complectens, sed rejectis aliis reliquos assumens. Vnde sequiturno in
mirum esse neque contrarium proposito de faederi Dei, quod nonnulli Iudaeorum a Deo reliciantur, illi quidem, qui speciatim ab ipso decreto secundum illa eloquia Dei facto excluduntur, quales sunt filii carnu, id est, qui per opera legis: secundum carnem justificari quaerebant. Conferantur Rom. s. I, 8. s. Io. II. ibidem vere 3 o. 31. 32. ROm. ID. 3. L. Et Rom. I. 2. .
In loco ad Romano 8 2s aperte actus illi distinguuntur , decretum, inquarn, executio decreti: In decreto duo ponuntur actus, praemnoti, prae testinatio. an uini prasciuit, radestinavit ut conformes serent intagini filii Di De hac praenotione seu praescientia quaeritur quid sibi velit Alii explicant hoc pacto quos praenovit, id est, praedilexit imavit pro suis, quemadmodum sane
vox simpleu, Nosse , aliquando sur Mail. at. patri r ut non novi vos Novit Dami P n. I.
nui vim justorum. Alii dicunt hic significari pre notionem seu praescientiam fidei in Christum. Illi eXplica m uestioni tu assentiris, lanc relicis: intim 8.1Ameritori si illum habet sensum quem tu existimas. At videndum an non postremus sensus verbi pranscendi,
ita explicari posset, ut non tantum
non impingat in priorem , sed optime illi consentiat, adeoque, ut ille prior,