장음표시 사용
701쪽
erant. Quod apparet ex oppositione: Non pro Mundo rogos pro iis quos dedisti mihi, quos describit credente Si creditur OS. Quemadmodum multis aliis locis Mundi vocabulum usurpatur. IO h. i. Io. Mundui eum non agnovit Ioh. s. s. Lux venit in m ndum, sed dilexerunt homines petivi tenebra quam lucem Ioh. I . I . Mundus non potest recipere M ritum veritatis. Ioh. I 6.8. o. spiri sancta arguet mundum de peccato, eo quod non credκnt in me. Ioh. I . 22. Quid est cur te nobis ton.
spicuum sita exhibituria, oenδnmundo Ergo sacrificationis amplitudo non est intercellionis exiguis terminis circumscribenda . Quo pacto autem cum sustitia Dei&sacrificii Christi infinito valore conveniat, quod ista precatio sit expiataria mana sacrificii, velim ex P. HR. u Illyrico intelligere. Ego existimo ui Christum a Patre non tantum non retiisse ut sacrificium saeum gratum taberet, sed ne petere quidem potuisse si verum est quod Ecclesiae
nostrae uno ore docentch confitentur, Christi sacrificio Dei sustitiae plenissime iatisfactum esse. Illud autem fit in Missa Pontificia , quo
etiam alludunt ista verba Canon sacrificii, At verba conclusionem tuam continentia mirabilia sunt nullum rectum sensum habentia. Quid enim est Christum de linatum esse orata Filii mercessaue me, latione. Intercosito est auris o posteriqr Ergo hoc per illaria non destinatum. Oblatio est ipsius I, da, ergri prior interce sione, Ac nullo modo ipsius 1gni des uiatori C: Sed actio oblatoria. Quin ipsum asot. , , quod jam saepe dixi, prius electione est Electio
enim est ad vitam, que non est nisi
per oblationem pretii. Nisi dicamus electionem esse ad vitam jam non existentem nequedum promeritam, ne in decreto Dei quidem . Agnus enim mactatua is ab initio m ndi.
Progrederis porro, Maliis argumentis eandem sententiam confirmare conaris, at frustra Verisimi-luudinum enim aliquam habere videntur, at veritatem nullam. Dicis;
Christum tantum illarum esse Mediato rem, quorum personam sustinuit in cruce. At Electorum a tum sustinuisse in cruce personam. Ergo Electern ta tum esse
Respondeo ad Majorem non esse iam deessentia seu natura Mediatoris,ut h. lima
alicuius personam sustineat. Isti inu.nim Mediator ter duas partes distas identes constitutus. Itaque qua Mediator neutrius personam sustinens. Nisi forte illa Mediationis ratio sit necessariari Upe postulet ut Mediator personam sustineat parti alte-NUS. Ratio autem ista locum habet in Mediatione , quam postulavit justitia Dei Illa enim nullam recon-c ationis viam cum mundo peccatis obnoxio inire voluit, nisi Mediator de satisfactione sponderet , eam jure fideiussoris re ipsa praestaret Atque hoc est quod dicitur.
Cor. Is O I. Devi iv Christo reconciliavit sibi mundum . Christum pro mundo peccatum , hoc est hostiam pro peccato, facieudo. Atque hoc sensu vere dicitur, Christum non esse Mediatorem nisi illorum quorum Personam sustinuit Sacrificii in quam respectu dii omnis enim pontifex pro hominibvi confluitur aput Deum. Hebr.3. I. Dis inspui etiam hic potest iii-
ter actum quo reconciliatio Impetratur, Vipsum actit istius poto
702쪽
I Acontrari, i les a quod est reconciliatio Actus
impetrans reconciliationem est oblatio in cruce a Christo peracta. A- pote lesima est reconciliatio. Respectu ac iis sustinuit nostram perso
nam; HOS enim meriti eram VS mor
tem non respectu apoteles malis. Nam effectus ex oblatione existens nititur dignitate oe excellentia personae Christi non nostrata Vorum
personam sustinuit. amo si distinctius illa licet considerare , dicam , Christum non actus. i. oblationi S, sed passionis respectu nostram personam sustinuisse a Factus enim est pro nobis execratio, factus hostia pro peccato. Vnde apparet , quum omnes in universum hocmnes sint peccatores: maledictioni obnoxii, , Christus lumanam maturam Omnibus communem assumpserit; verisimile esse quod omnium hominum personam sustinuerit. D-, V aia, . At hoc videmus in Minore sullo- falsitat Mi sis itui, quae ita habet. Mi Chrsu --, electorum a tum personam sustinuit cruce, tibi dupleg mihi occurrit labes. Vna falsitatis, altera dati oAoνικ;. Falsitas in eo est quod Christus dicitur tantum personam Electorum sustinuisse in cruce Probo Quia Scriptura hoc nusquam dicit. Imo contrarium dicit plurimis locis Christus diciturunm Dei isi tollit peccatum mundi Iob. I. et v. Debu dicitur ita dilexisse mundum ut Filium suum dederit. Ioh. g. Id. Cluilius dicit se carnem suam
dare pro mundi a Iola. 6. SI Deus
erat in Christo mundum reconsilians sibi. 2 Cor. i. Io Chri me propitiaria pro totius mundi peccatis. I. Iob. 2. 2. Samaritani dicunt, Iola . . A 2. Nossimn hunc esse vere Salvatorem illum mundi ChriJum. Item Iob. g. I . Nos
veraspectavin testamur Patrem mi, ii Ex AMEN si se Filium , qui esset salvat sta mundi.
Quod vero uvii vocabulo istis locis simpliciter tota hominum universitas intelligatur, tum ex ipsis. tum ex usu Scripturae est manifestum. Mullus autem me judicio locus est in tota Scriptura , in quo mundi vocabulum Electos significare,
citra controversiam posIit commonis strari. Dicitur etiam chrastus pro omni bili mortvsu Heb. 2. alibi. Dicitur Saluator omnium homihum maxi . me tellum i Tnaioth. . quae vox de conservatione in hac vita nequite X-plicari citra torsionem, iniuriam. Christus etiam dicitur, I TIm. 2. g. Mediator Dei ct hominum dicitiar 'rum pro infirmi, pro inquis pro peccatori-
Accedit huc quod ante breviter monuit Quod na est causia totius generis humani, omnes ex aequo in peccatis coincepti: nati,di filii irae:&quod Christus adumpsit uitianam naturam omnibu communem, non ex Abraham tantum ja- vide, ut Mathaeus recenset genealogiam Christi; sed etiam ego dan)O, ad quem Lucas ascendi cap. J. Obtulit ergo carnem quia habuit communem cum omnibus Heb. 2. I .
Quemadmoduin pueri, c. Obtulit carnem istam pro causa reculpa communi, nempe pro peccato mundi, cuius respectu nulla est inter homines differentia: rejungit hanc causam Apostolus ad Heb et super citato, ut per mortem abpleret illam , qui mortis habet imperi m. Accedat horsum dignitas .excellentia personae, quae potuit offerre aequivalens culpae omnium hominum in universum. Veniat in considerationem gratiosus intenerat sectus Dei erga humanum genus, quae II,
703쪽
quae in Scripturis generali voce t. A eorum vim re dicitur. Tit. 3. . Quae sane vox generatim, significat amorem Dei erga hommese qui affectus Deo tribui nequit, si Deus ullum hominem citra meriti ipsius: peccati considerationem odio prosc- quatur. Scio responderi a nonnullis Deum neminem quidem odisse nisi Propter peccatum, sed odio suo sustodestinasse, hoc est, reprobasse nonnullos citra peccati considerationem; sed invertitur isto pacto rerum ordo non enim odit Deus quia reprobat , sed reprobat quia odit; reprobat autem peccatorem , quia Peccator & peccatum ex aequo illi invisa&exosa sunt. Odium est a sectus in Deo, quo injustitiam inlustum odit, sicut in eodem est amor erga justitiam justum. Reproba tio est actus Dei internus in proposito, externus in exsecutione; ictus posterior affectu est, ordine naturae. Destinatio autem ad odium qualitercunque illa consideretur, Recessario habet haec duo praecedanea, odium adversus iniustitiam, de prae- visionem quod homo sua culpa iustitiam sit admissurus fix e commissuru S. Scio quidem . ae s. - istam Dei non esse omnimodo aequalem erga omne, singulos homines sed nego tanturn esse discrimen istius erga homines amoris divini, ut cum hisce non nisi secundum legis rigorem suae agere instituerit, cum aliis vero secundum misericordiam suam
Wgratiam in Christo Euangeliolpinis eaeplicatam. Secundum silum
rigorem cum Angelis lapsis agere voluit, lacundum hanc gratiam cum
E NUMMI A s. 6 Slapsis. Omne enim bonum, qUo et iam misericordiam longanimitas compramen litur. Exod. s. p. 3 . d. . statuit in hominum sal te vel salvatione ostendere. Nisi dis crimen illud quod pleraque Theologi statuunt inter Angelorum .hominum lapsum, tollere magna ex parte velimus. Dicunt en in Angelos lapsos citra spem restaurationis, homines vero restaurari posse in integrum: causamque assignant, quod
Angeli proprio motum instinctu, homo Angelo malo instigatore
Addamus hisce omnibus coronidis vice propriam .immediatam mortis passionisque Christi essectionem, videbimus ab illa hominum neminem excludi posse. Illa autem
est, non actuatis peccatorum ab his&illis ablatio, non actuali peccatorum remisit , non justificatio, non actualis horum .illorum redemptio , quae absque fidem Spiritu
Christi nemini contingunt; sed reconciliatio Dei, remissionis justifi-icationis: redemptionis apud De- Umma petratio dic qua factum est ut Deus jam possit, utpote justitia , cui
satisfactum est, non obstante,hOmnibus peccatoribus peccata remittei res Spiritum gratia largirie ad qua
edicta cum peccatoribus communicanda propendebat qui dei jam ante ex misericordia Eae illa enim Christum dedit mundo Salvatorem , at per iustitiam ab illorum actuali productione, impediebarii r Interea Deo lus tuum integrum manet illa bona sequae ipsius sunt ex Natura,
toribus hominibus , desiderat,d crimisericordi at obstante justitia, actu instituere non poterat, quae
704쪽
jam justitia ipsius sanguine ac morte Christi pacata actu potest largiribi is quibus visum , Distis conditionibus quas praescribere volet, isn- Partiti Propterea quod ipse ut pars laesa modum reconciliationis praescribere potuit,quemi praescripsit, constantem mortes obedientia Fi.lii sui: quod ipse idem nobis dedit illum qui Mediatoris munere pro nobis esset functurus. Quod si iam statuamus ullum hominem ab isto effecto excludi statuimus stimul Deum illi peccata non rem utere , non quia nolit cum possit, sed quia non possit, utpote justitia obstante,&quia voluit non posse propterea quod voluerit justitiae suae satisfieri
antequam peccata cuiquam remitteret, .noluerit justitiae suae pro illo tali satisfieri. Et contra, si statuamus talem Mediationis rationem , qualem tu Perkinte Concipere videris, ut omnium Electorum tum peccata actu ab illis ablatan in Christum translata sint qui paenam pro illis passus , illos actu ipso a paenis liberaverit tum obedientia ab illo postulata fuerit, qui illam praestitit vitam aeternam illa praestatione non sibi sed illis meruerit; non secus quam si ipsi hunc Mediatorem nostro loco constituissemus j per eum Deo solvi emus debita nostra; jam simul statuendum est secundum ipsum iustitiae Dei, legis rigorem
electis debeti Mimmunitatem a Paenis vitam aeternam, eosque ista bona a Deo postulare posse jure solutionis emptionis: absque eo ut
Deus ab iis postulare possit ullo jure fidem in Christum: conversionem ad ipsum. Quantis autem absurdita.tibus, hec: illa sententia laboret,
nsen facile est dicere, nicos auemi NIL Ex A M.
argumento hanc., altero istam refutabo. Si Deus noluit per Filii sui mortem sibi satisfiet pro peccatis aliquorum hominum jam nullo jure potest ab illis fide in Christum postulari, nullo jure illi propter infidelitatem condemnari , neque Christus iisdem ullo jurejudex statui. Posteriorem sententiam contato argumento validissimo ex Scripturis Apostolicis desumpto Iustitia a Christo praestita non est nossera qua praestita sed qua per tem nobi Simputat , adeo ut ipsa fides nobis ad justitiam imputari dicam r. Rom. . s. Quae phrasis recte intellecta clarissimam lucem toti huic tractatui adferre potest. Concludo itaque Christum omnium in universum hominum personam sustinuisse, eo quo dictum est modo,&non electorum tantum. Aeb oaoν- in eo noto , quod di N.iare tacitur Electorum personam sustinuisse aiam se in cruce, quum electus nemo sit xiiii Ad,
nisi in Christo mortuo. resuscita Pia,to , qui jam a Deo caput Ecclesiae Servatorque eorum sit constitutus, qui in ipsum essent credituri, ipsique ad salutem obtemperaturi. Non ergo electi, cum ipse adhuc in cruce penderet,intellige in prescientia Dei: quare nec illorum tanqua in electorum personam sustinere potuit in cruce. Et propterea etiam I concinne dicitur Christus reproborum personam sustinuisse, quia nec reprobatioRunc locum habuit. Sustinuit autem personam hominum peccatorum, impiorum, Dei inimicorum , citra considerationem seu distinctionem electionis: reprobationis Patet igitur ex hoc responso, isto argumenro concludi non posse
Christum esse tantum Electorum Medi
705쪽
PRA DE s T. PERTINS IAN. Mediatorem , Mediatoris opere rest licto ad oblationem in cruce peractam
c--- Producis insuper aliud argumen-
β. . - turia sententiae tuae probandae, in-rctio urgetur quis. Quicquid ChriS passu est e-gitai tenus redemptor , idem in illo Ocuin illo a sent, egerunt om ues redempti. At Chri=st ut redemptor morium est, resurrexit, ascendit, sedit ad dextram Patril. Ergo in illo S cum illo mortui sunt, resurrexerunt ascenderunt se dent ad dextram Patruomves redempti.
Subsumis deinde Athali Electi ii Scum Christo mariuntur resurgunt, a cen- .unt. sedent a dextram Parru. Ergo
uti suli redempti. Nos singula argu mentationis partes ordine inspiciemus hexaminabim . N...tu M. Propositio pro syllogismi mihi
si prodita videtur notoria falsitate laborare quae etiam facile commonstrari potest. Confundit enim passiones actionesque quibus peracta, impetrata est redemptio , cum ipso re lamptionis apoteles ate, applicatione redemptionis. Redemptio
enim notat non passionem , non
actionem ullam Christi, sed passionis Mactionis apoteles mari reventum fructumque Et propterea Pal-siones de actiones Christi praecedaneae sunt redemptionis, redemptio autem praecedanea applicationis. Ex applicatione vero dicuntur redempti. Ergo quod Christus passus est
fecit ad impetrandam redemptio.nem, hoc non sunt passi neque fecerunt redempti. Non enim erant tum
temporis redempti et sed per illas actiones redemptio impetrata est,illisque deinde per fidem applicata,
atque ita demum redempti. Et natura ipsa rerum clare evincit, redemptorem: redemptos relata esse disse
qui parantiae; quorum illud sit fundamentum, hoc terminus, non viceversas propterea in illo causam comprehendi alterius , causam quidem suaestica citate functam: Unde sequitur, redemptos non egisse id quod redemptor fecit: quia sic fuerint redempti ante actum redemptionis a redemptore praestitum de redemptionem impetratam Sidicaste reuemptos non considerare qua
redemptos, sed qua hommes redimendos, Resp. Quocunque modo considerentur, nunquam vere dici, quod illi in cum Christo fecerint, quod Christus ipsorum redimendorum causa fecit. Redimendi enim non sunt in Christo ne i cum Christo: Itaque neq; in illo neq; cum illo quidquam pati aut facere potuer an .
At passi: fecerunt inito ut vade cfide jussis re, inquies. At inquam ego, ut dejus re non ab ipsis sed a Deo pro illis constituto cui a Deo impositum sit munus redemptionis. Verum quidem quod ab hominibus assumpserit naturam intqua redemptio erat peragenda sed ille obtulit candem, non homines in illo. Quod si hoc respectu dicantur in illo passi , quia inarura ipsorum ita Persona Christi passa sit: vides et
hoc pacto generalem esse redemptionem ad omnes, quorum eadem est natura, Forte respicis ad locos illos Scripturae ubi nos dicimni Chri-Bo commortui sepulti cum eo, ct cum eo risurrexisse Rom. S. v. . . . At ualet illo locos explicas si ad praesens ne, gotium pertinere arbitraris. Agitue enim illis locis de cilcifixione, moriste, sepultura, resurrectione, quas ipsi in propriis singuli personis perpetii mur&expetimur. At illae non sunt redoptionis meritoriae, ut crucifixio,
706쪽
mors,&c Christi. Deinde illis o lcis peragitur negotium nostrae in Christum per fidem insitionis
cum illo communionis, quae pertinent ad applicationem redemptionis: hic vero agitur de ipsa redeptionis impetratione tactibus ad illam Pertinentibhis Sensus enim illorum locorum est. Quod nos per fidem Christo insiti ex illo vim Spiritus ac .cipiamus, qua vetus noster homo crucifigitur, moritur sepelitur, nos in novam vitam resuscitamur resurgimus. Vnde apparet illa ad praesens negotium omnino non per
Assumptionis rectus sensus est, quod Clitastus redemptionis munere fungens mortuus sit, resurrexerit, adscenderit ad caelos. Non enim est redemptor antequam se Patri in mortem offerati ex mortuis resurgat. Dico breurus, Christum mortuum esse&resurrexisse, quatenus
est Redemptor ossici impositione susceptione, non eiusdem praestatione. Nam mors Cresurrectio Christi ad officii Redemptori functionem pertinent. Hinc jam a 'paret quo sensu conclusio vera sit.Non illo quem tu intendis, quasi illi quos redemptos vocas, in persona Christi mortui sint .resurrexerintra sed
quem ego explicui jam paulo ante, sensu inquam pertinente non ad Im- Petrationem redemptionis, sed ad redemptionis impetratae applicationem Christus enim dicitur in re
in sacrarium, aeternam redemptionem nactus Heb. s. 2. quam redemptionem
misso caelitus Spiritu sancto communicat cum credentibus.
His ita consideratis, id quod su sumis, contra hanc quam ego definis do sententiam non facit. Nam ve-
i mi Ex A M. te solis Electis convenit isto sensu
quem explicuimus cum Christo mori, resurgere, adscendere , sedere ad dextram Patris. Et illi, ramtione insitionis in Christum .applicationis beneficiorum Christi,
communio Tulque cum Christo redempti dicuntur Apoc. S. I S. D Unxsta qui accipim liberum et aperia e- gilla , quoniam mactatu es, et redemisti nos Deo per avguinem tuim ex omni tribu, liviscedi populo , ct natiorume. Et fecisti ps Deo nostro Reges iacerdotes, regnabimus,per terram. Sic Apoc. I . S. . Empti ex terra ex hominibvidicuntur isdem. Notandum autem quod illa subsumptio ex antecedentibus sit inconsequens, nisi pro syllogissem propositioni addatur particula restrictiva, hoc pacto: Quidquid Christus passus est: egit, hoc in eo
cum eo passi sunt egeruntque omnesin soli redempti. Quae vero iam adfers probandae isti subsumptioni, facile a me admittuntur isto quem explicui sensu.
At quae praeterea adfer a Venucleandum sensum tuum, animadversionem merentur. Ita enim peccata illorum pro quibus Christus mortuus est, condemnata sunt in carne Christi, ut illi non eo facto liberentur a condemnatione, nisi re ipsa credant in Christum. Nulla enim est condemnatio iis qui sunt in Iesis Chrida , qui non fecundum carnem sed secundum Spiritum ambulant Rom . v. I. Perpetuus est error confusionis dispalatorum, seu compositionis dividendorum. Impetratio enim ripse actus impetratorius confunditur cum applicatione Ville in huius locum substi
707쪽
est dem enim pertiner victima es sanctificatio. At Christus Electos Alas S redentes sanctificat. Ergo Christus pro soluElectu iniredent brues victima. Respondeo ad Maiorem V ictima expiati ix sanctificat non qua oblata sed qua applicata. Quod planissime
videre est in loco abs, te, Ita o. Neb. s. I S.I . Cinis enim juvencae
ali eritiis in quinatos sanctificat ita s Christi sanguis ad persu. Qua de caula sanguis aspersion dicitur Hebr.12.2 . Non secus atque illi qui non tantum caedebant agnum pascnalem,
sed: postes aedium suarum sanguine illius adspergebant , praeteribantur ab Angel percutiente. Deinde
si particula ista, pro quibus, significat
non tantum oblationem, sed etiam oblationis fructum mutilitatem, concedo Majorem At non agitur hic de applicatione victimae Christi, sed de oblatione tantum quam Scriptura simpliciter factam dicit pro hominibus Ueb. s. i. Inter oblationem autem applicationem seu sanctificationem fides interveniat necesse est. Duare oblatio victima facta non pro fidelibus,verum pro hominibus peccatoribus , hac tamen conditione ut non sanctificet nisi credentes in Christum. Quare , etiam Minore concessa concludi nequit,
Christum pro solis Electis se obtulisse, quum Electio ipsa oblatione sit posteriora utpote facta in Christo
oblato , mortuo , resuscitato, aeternamque redemptionem per sanguinem suum adepto Addis porro Christum persectio saltiatorem esse eorum quos salvat, non merendo tantum, sed e icaciter salutem operando ALNUIS negat hoc Sed distinguuntur duae hae
functiones reperationes Christi, salutis nempe per peccatum amissa R VI N, DA N. yyrecuperatio per sangi unem Christi,
salutis sanguine partae actualis per Spiritum sanctum communicatio seu applicatio. Illa fidei est praecedanea haec fidem ex decreto Dei
pollulat praecedentem. Quare licet Christus non dicatur perfecte l. rvare illos qui actu non salvantur,tarnen Salvator dicitur stram aliorum quam fidei nun I. Tim . . v. O. Qui locus quomodo commode explicari possit, nisi per distinctionem vel salvationis suincientis , resticacis,
vel salutis recuperatae mapplicatae, non video Loci quos ex Patribus citas, partim ad praesens negotium non faciunt partim faciunt quidem, sed nihil aliud doceat, quam quod mors c passio Christi quae sunt sufficiens pretium pro redimendi Somnium hominum peccatis , solis electis v fidelibus re ipsa prosint ad salutem. Quae de appluatione dicis pro sp corio balunt et Ied velim te rette inter istam inquae illam praecedunt distinguere.
Ex hisce jam dictis apparet,decretum dandi Mediatorem .per Mediatorem salvandi fideles, prius esse decreto Praedestinationis, quo idestinantur saluti iis Christo, isti condemnationi extra Christum positi.
Aid cretum Electis dici causam esse cistud in ac principii omnis mi hcminibi salue ditia hacteis. tarium donorim si operim Concedo, Iiectiora sed non qua decretum electionis, ve ιβ' rtim qua decretum conferendi gratiam. Qua vero est Electionis decretum est causa cur hisce solis gratia conferatur Opponitur enim reprobationi, illam necessario infert. Nulla enim Electio citra re-Probationem in nomen ipsum Electionis dilectionem significat cum secretione non dilecti , saltem non
708쪽
isto modo: gradu restringitque dilectionem ad hosce qui Electi dicuntur, exclusis aliis ab eadem , qui non Electi seu reprobi dicuntur. Quatenus ergo isto actu, qui Electio dicitur, salutaria dona conferuntur alicui, est proprie dilectiora qua restringitur illa collatio ad nonnullos exclusis aliis, electio dicitur. Unde apparet primo dilectionem ristam quae est secundum Electionem non minorem futuram erga alectos , quam nunc est, etiamsi non esset secundum Electionem,hoc est, etiamsi omnibus in universum hominibus eundem favorem inamorem suum Deus declararet. Secundo illos qui
dilectionem in Christo causam faciunt salutis hominum solam quidem, non facere iniuriam gratiar, etiamsi dilectionem illam nectent esse secundum Electionem, hoc est, ad paucos decreto aliquo Dei restrictam Negant quidem quod verum est, sed citra gratiam misericordiae injuriam h praesuppono enim illos eandem dilectionem statuere causam salutis, quam statuunt qui Electionem ursent. Scio qui clem Augustinum adversus Pelagianos saepe dicere qui gratiam faciunt omnibia communem gratiam ipsam negare sed id non
est in universum verum et valet autem contra Pelagianos omnes istos qui tum temporis gratiam faciebant universalem. Nam gratiam interpretabantur donum omnibus ex aequo in natura Prima per creationem collatum Fateor quidem ex universialitate gratiae consequentias nonnullas deduci posse,quae univei
salitatem gratiae ipsi gratiae qua salvantur Electi indirectet adversari
commonstrabunt. At sciendum non
omnes teneri istas consequentias ita accurate inspicereri velim hoc aperte commonstrari abs te Perkinse. Multum enim essicies, non ad tuam quidem, quam hic speciatim tractas, sententiam probandam , sed ad electionem, reprobationem in universum confirmandam. At dicet aliquis, per reprobationem nonnullorum, hoc est , per dilectioni unctam electionem , electos de amore Dei erga se indebito magis Convinci, quam si omnibus citra discrimen iste idem amor a Deo praestaretur. Fateor saneta Scriptura saepe istoar Tlmento utitur L At potest etiam citra istud argumentum gratuitus indebitus erga nos amor comprόbari cordibus nostris obsignari. Vnde etiam apparet nullam esse abso . tutam necessitatem istius argumenti producendi. Haec autem non dice,
quod velim dogma de Electione in
Ecclesiis non doceri. Absit. Sed ut
commonstrem moderate idem tractandum esse, citra offensam fidelium infirmiorum:qui eo ipso quod
audiunt sede salute certos esset non posse, nisi de lectione credant id quod oeetur cum ejectione aliorum dubitare incipiunt, an sensus quem aliquando de salutis certitudine perceperunt, Sp. sancti testimonio, an ero cuidam persuasioni praesumptioni sit tribuendus. Haec scribo expertus. Atque haec de Eli-t iove. Reprobatiovem illi oppositam
jam videamuS. De finis autem decretum Reproba Dcmmas
ii ni dupliciter. Primo dicis esse et me steti opus divina providentia, quo Deu decre . 2.
vit cerata homines praeterire quoad gratiam hi periraturalem, ut justitiam Suram in illorum debito exitio declararet. In qua definitione quatuor mihi videor et paeapex notare posse , quae
709쪽
unonstrabori Peikin se optume, si te
dit, quod generis vice pii potuisti,
quum decretum, ut a manen in Ueo , nullo c. odoopn dici possit,
quod est extra efficientem existens post actum, ex actu essicacitate seuessicientia essicientis product . Malim itaque actum progenere posui cses. Alterum vitium est, quod objectum istius actus non bene describis; certos enim mines praeteriri dici, citra ullam condition is in illo objecto requisitae metitionem , quidem quod illi tales stat peccatores Peccatum enim est condilio requisita in homine per reprobationem praetereundo, seu, ut ita dicam, praeteribili. Quod breviterata Ovetri Maria eo hisce paucis argumentis. Prinno,''s v Scriptura nullam agnoscit hominum a Deo tactam reprobationem, nisi cuius causa meritoria sit peccatum. Secundo j ia reprobatio
est opposita electioni sequitur, si
electio divina versatur circa Peccatores, etiam reprobationem circa Coidem vertari Atelectio, ut docui ante circa peccatore versatur Tertio , Quia gratia illa supernaturalis, quae per reprobationem negatur, est gratia peccatori tantum necessarias remissionis nempe peccatorum de renovationis p. sancti. Quario, Quia justitia: ira demonstrata nequit, nisi adversus peccatorem ubi enim peccatum non est, ibi nullum locum habet , vel ira vel justitia puniens, quam hic intelligas est neces se. Quinto, Quia exitum nemini nisi peccatori debetur in tu ducis, ut Repreborum debito exitio iram Deio sustitiam declarari. Quum autem peccatum ponore ritoriam causam reprobationis, ne existimato me justitiam contra pinnere causam meritoriam Electionis. Est enim peccatum caula ni Critoria reprobationis omnium in universum peccatorum. Et Electio est non tantum ex gratia indebita , quam homo non promeruit, sed etiam ex gratia pravum demeritum tollente. Posita autem causa meritoria non ponitur statim effectus, nisi intere eis dente volunt.ue illius , cuius est debitam paenam inferre ex merito peccati ille autem potestatem habet peccatum secundum meritum suum punire, vel ex gratia in Christo condonare. Quare utrobique causa proxima: immedina , tum in electione, tum in reprobatione ponit Ur Uoluntas Dei liberrima Si vulgatam mihi opponis distinctionemri qua peccatum in objecto exsecutionis quidem requiri dicitari,at non in obiceto ipsius decreti: Respondeo, tam
non licere Deo velle condemnare aliquem, seu velle preterire citra peccati considerationem , quam non licet illi actu praeterire vel condemnare aliquem citra peccati meritum. Vt enim justitiae actus primo est in volitione , deinde in exsecutionen ita
quoq; injustitiae xprima justitia
est velle malum , altera idem facere. Quare vere dicitur unam eandemque esse .decreti oc ipsius exsecutionis causa m.
Tertium vitium est, obscuritatis inconcinnare nuntiationis. Quid enim sibi vult ista phrasis, preterire quoa . gratiam supernaturalem ' pro eo quod est praeterire in dispensatione S collatione gratia supernaturali S. Est insuper in voce supernaturalis ambiguitas Excitam gratia supernaturalis , tum quae naturae integrae superadditur , naturam evehens
710쪽
supra attiram , tum quae naturae corrumae confertur, eandem corrigens, ad caelestia supernaturaliaque attollens. Quartum erratum est,
quod finem adfers qui nulla necessaria copula cum antecedente causa praeterationis cohaeret. Non enim illi a ct ii praesupponitur Peccatum,
non ex eo existit necessario peccatum: quorum aderum tamen ad necessitatem cohaerentiae illius actus cum fine necessario requiritur. Si vero dicas peccatum ex ista praeteritione necessario existere , jam Deum peccati auctorem facis, pernegationem gratiae sine qua peccatum vitari nequit. v xl si gratia
Per Praeteritionem negatari non sit necessaria ad peccatum vitandum,
j Un potuit homo sine illa a peccato abstinere in sic exitium non mereri Hoc si1 potuit, non existit illa ustitiae&irae declaratio ex actu isto decretae praeteritionis. At nosti deis finitionis partes inter se necessario vinculo cohaerete, reinem illum indefinitione nonponendum, quietiam posito actu aliquo , tamen ex
eodem non existit. Est enim finis Per accidens, qui propterea a definitione, quae est per sedi scientiam absolutam parit, abesse debet. At videamus adieram definitionem, quam forte ideo adduxisti,
quia priorem minus bonam putasti. Istri autem sic habet. Decretum reprombation et valuistia permittendi assiquem cadere in culpam , ct inferendi damna. iiovispanam pro culpa Scio illam de- si altionem a Scholasticis, ininter alios a Thoma usurpatam; cuius ego
ingenio eruditioni plurimum tribuo, si iii alius at hic mihi hallu cinatus videtur & primo quidem, quod reprobatiorus decretum pec-lcato praecedaneum saeiat, quod ego jam ante refutavi. Secundo, quod permissionem illam tribuit reprobationis decreto , quae alteri cuidam providentiae generalioris decreto est tribuenda . Quod ita doceo. Actus ille, qui circa omnes in universum homines citra electorum reproborum discrimen versatur, non est actus reprobationis illo enim Deus circa solos reprobos versatur. At
aetiis ille permissionis , quo Deus permisit hominem cadere in cultapam, est generalis, mad omnes in
universum homines se extenden . omnes enim homines in Adamo pet-caber t. Rom. i Et omnes natura sunt
Fili ira Ephes. 2. Ergo actus ille non est reprobationis , sed providentiae
generalioris, omnes omnino homines curantis citra discrimen statumque illorum primaevum in Adamo moderantis madiministrantis. Sidica utrunque conjungendum; permissionem casus hillationem poenae, sic totum illud complexim
sumptum , esse proprium reprobationis et responte , hoc pacto permissionem illam , secundum quam Adamus lapsus est Vin eo omnes ipsius posteri, quae una est, uni- vocata in duas diversas causas resolvi,&eo ipso duplicem, aequivocamesseri in decretum nempe reprobationi; quatenus permissi sunt cadere reprobati xiii decretum providentiae, qua etiam permissi sunt a.dere ipsi electi. Addo aliud argumentum meo sane judicio inconfutabile. Reproba
tio: Electio opposites divise di
cuntur, neque una est sine alteras quare nullus actus uni istarum tribuendus, cuius oppositus sive assit-rnativus sive negativus non tribuatur