장음표시 사용
681쪽
prior, sine hoc posteriore verus es se non possita quod patebit si commonstratum fuerit Deum nemine ex peccatoribus pro suo praediligere&amare posse nisi eum in Christum
crediturum praenoverit, atq; ut credentem in Christum intuitus fuerit. Illud autem ut commonstrem, ita progredior Deus neminem ex peccatoribus pro suo agnoscit, ne mi nemque diligit ad vitam aeternam,
nisi in Christo: propter Christum.
Eph. i. Eleeit os in ipso vers. 6.
qua nos pratos sibimetat in dilecto Rom. 8.ls. Nemo nos separabit a charitate Dei ita est in Christo Iesu. a. Cor. i. v. o. Deus erat in Chri Isso rindum reconcilians
sebi. Si enim Deus potest alicui vel
se vitam aeternam citra respectum Mediatoris, potest etiam citra Mediatoris satistactionem, vitam ariCr- nam dare Actualis enim vitae arternae datio non magis est astricta, quam eiusdem dandae volitio. Diligit quidem Deus mundiam , XqUe illa dilectione dat filium suum mundo redemtorem Ioh.s. Sed illa dilectio non est qua vult vitam aeternam . quod etiam ex ipso dicto Iohannis apparet: fidem enim in Christum inter hanc dilectionem xvi tam aeternam interjungit. Deinde
neminem in Christo propter Christum agnoscit Deus pro suo, nisi ille idem sit in Christo. Est enim secundi adjecti praecedit est tertii adiecti , ut loquuntur in scholis. Qui in Christo non est, in Christo amari non potest. At nemo est in Christo nisi per fidemn Christo scilicet per fidem habitante in cordi.hus nostris, Vnobis vicissim illi persidem insitis incorporatis. Vnde
sequitur, Deum neminem ex peccatoribus pro suo agnoscere imare a vitam aeternam nisi qua considerat illum ut credentem in Christum per fidem unum cum illo factum. Cui haec testi pinonia asti
ceperunt dedit ii dignitatem ut in Dei ferent , dis qui credunt i nomen situ. Quibus autem dat hanc dignitatem iis etiam , tam formiter quidem consideratis decrevit dire hanc dignitatem, Quia decretum praedestinationis nihil ponit in praedestinato propterea nulla est praedestinati interna ut ui , interveniens intur decretur, k lationem realeliare . decreto destinatae orae paratae. Ioh. s. 6. Ita Devi dilexu nudum ut Filium suum unio enitum de erit, ut qui Pqis credit in illum non pereat, sed habeat
dit condemnatus est. G.il. 3. o. Qui credunt benedicuntur cum fideli Abrahamo Heb.
ita sine fide fieri an pate ut quisquam placeat seu placuerit Deo. Quare non fallitur, qui dicit in hoc loco. Rom. Ssignificari praenotionem seu praescientiam
Dei in Christum, nisi addat, fidei quae
ex nostris viribus sit emersura, noex Dei dono in nobis ingeneranda . Probatur eadem explicatio ex sequenti membro : Quos praescivit pra- destinabit ni conformes fierent imastini Filii sui. Nemo autem conformis fit imagini Filii Dei, nisi qui credit iri illum. Ergo nemo praedestinatus a Deo ad istam conformitatem nisi consideratus ut stelis Nili qui x e-lit ipsam fidem includere isti conformitati quam habent fideles cum Christo: quod absurdum est. Quia Christo fides illa minime tribui potest. Est enim fides in illum,&per illum in Deum: Est fides de reconciliatione, redemptione, remissione peccatorum. Deinde quia fides est Nnnia 3 meduim
682쪽
I Aco BC ARMINII Ex A M. medium perveniendi ad illam conformitatem.
. . Sed dicis, Qui praedestinantur, jussitarere, ut , A ct ira Dei, ill etiam praea nan- loci explica inrui credo t. nis adoptio es institia per sdem recipitur. Nego consequentiam, imo dico ex isto argumento prorsus contrarium concludi, si praedestinationis unius idemque actuSconsideretur. Quod monstro. Si adoptio xjustitia per fidem recipitur, tunc illos, qui praedestinantur ut
justi fiant in Dei, necesse est
considerari ut fideles. Quod enunalicui praedestinatione ei destinatum , id certo accipiet. Et quidem qualis existens accipit , tali etiam consideratus praedestinatu est,ut acciperet Fidelis accipit, nemo alius. Ergo solus fidelis praedet stina . tus est ad accipiendum. Vnde rursus coucludo , neminem a Deo ad adoptionem &justitie donum communicandum amari, nisi ab ipso ut fidelis consideratus fuerit. Addis, recte dici non potest, primo Denm pras ire homines credituros, ct deinde radestinari ut credant, quia quos rastavri creditu. ros, ideo praescivit,quia decrevit ut crederent. Sed quid hoc ad rei neque enim hoc dicitur ab illiuS, quam retuli, sententiae defensoribtis. Confundis duo praedestinationis genera, diversos actus compingis in Unum. Non est una praedestinatio
qua Deus decrevit fideles in Christum justificares in filios adoptare, cum illa qua decrevit hiscem non illis per certa media fidem donare. Hic enim est decretum de tale danda, ibi de fidelibus justificas dis adoptandis et quod sane decretum propter subjecti attributi diversi.tatem unum esse non potest. Alio .
quia verum est, Deam non prascire homines creditaros prim quam Nade lixaverit ut credant. Praescivit enim eos
suo dono credituros, quod donum praedestinatione praeparatum est. Haec ita explicata distincte lucem aliquam toti huic de praedestinatione tractatui adferre possunt. Verum id postea sub finem latius faciemus,
labi nostram de praedestinationi Ordine Sc modo considerationem adjungemuS. Iam vero quae ex Patribus Scholasticis citas testimonia , facillime cum illis, quae dicta sunt a nobis conciliari possunt, quo tamen labore prolixitatis vitandae gratia supersedebo Unum dicam, Lombardi explicationem tu vera esse possit alibi loco tamen ad Rom. 8.no convenire Nam Apostolus praedestinationis alium ibi finem posuit, nempe conformitatem cum Christo, quam hic Lombardo ponitur silve adfertur, nempe ut verbo praedicationis crederent. Addam, te non recte concludere , quia praemscientia alicubi pro proposito ponitur a Spiritu Sancto, illam hoc , de quo allitur loco, praescientiam fidei significare non possiet. In Eiectionis porro decreto duos si
actus potus unum propositum a s prior iam sumendi ad amorem suum aeter minit.
num raratiam , qua assumptione holmnes fiunt misericordiae&honoris vasa. Alterum propositu iri salvandi seu gloriae conferenda . Non male , ii recte omnia intellia gantur. Nam quae Deus electione
Praei arat, gr illa gloria continen
tur. Sed quoi dicis assti os proposio
Dei ad amorem Dei atern massumi, Explicandum est e moriScommunicatione , qua Deus seipsum comni unicares statuit cum nonnullis.
683쪽
6D Alioquin si de ipso amore Dei in t homines ista auumptione miseritelligas,quo nos complectitur, scien cordiae vasa fieri dixistim quae vox
dum illum naturae ordine praecedere decretum illud seu propositum divinum, quo gratia ingloria nobis praeparatur, gratia inquam, qUae medium est perveniendi ad gloriam. Alioquin si ipsum gratiosum Dei erga nos affectum ista voce telligas, cum amore Dei coincidit, ipsi Dei proposito seu decreto tanquam causa est praeficienda . Quod vel ordo praedicamentoriam semetia- physictas consideratorum i dicat: Nam propositum seu decretum in
Actionis praedicamento ponitur, gratiosus affectus, amor in praecedaneo praedicamento ualitatis.
Patet idem ex Ephes. I. s. 6. Ubi Deus dicitur nos praedestinasse S adobptasse ad laudem gloriosa gratia Si gratia inde laudatur, gratia etiam istis actibus est ut causa praeficienda.Caeterum, quod prioris propositi objectum ponis homines creandos, non recte facis. Agimus enim non de subjecto, qua est in se scianus enim propositum Dei aeternum antecedere ipsam hominis actualem existentiam xsed qua objicitur menti divina decernenti S praedestinanti. Ista circumscriptione si considet elut objectu propositi istius , certum est non homines creandos sed creatos peccatores in mente nempe divina aedivino proposito raraedestinationi objici quod patet ex amore aratioso ariectu ex quo, ex gratia, ad quam auum it Amoria ille est in Christo, in hoc affectus Dei erga nos est gratiosus Gratia,
quae nobis tanquam salutare medium est praeparata, in Christo locum habetin non alibi. Quod et-jam tu satis plane significasti, quum
locum non habet, nisi ubi miseria mpropterea peccatum antecessit. Quod si vero amorem: gratiosum Dei allectum consideras, Prout in Deo sunt citra ullam Christi considerationem: negabo propositum Ocdecretum praedestinationis securidum illos ita consideratos a Deo in stitutum di factum eueram urgebo
abs te probationem quam meo judicio dare non poteris , tum quia amor Dei erga creandos est um rhinis erga omnes. Omnes enim in Adamo conditi citra ullum discrimen tum quia amor re gratiosus at-fectus, quo Propositum Praedes mationis Peragitur, certo salia Praedes matos; at isto amore de aflectu qui extra Christum considerat Ur , Oi sal antur praedestinati Si dicas unum esse in Deo amorem, grati Q
sum affectum , sive extra Christum sive in Christo consideretur fateor:
cator etiam unus est homo. Crea iusta in statu creationis Perseverans per obedientiam salvari potest ex amore& affectu Dei gratioso extra Christum considerato D setccator
salvari nequit nisi ex iisdem in Christo consideratis. Et objectum
praedestinationis nonis peccatorem, modum addere debes gratiae Praede stinant , convenientem salvando
PCCCatoli Si non ad las, ut fici et gratia sine isto modo consi larita. Non puto te obj cchiarum, etiam illam gratiamin amorem, quo homo non Peccator salvari potest, quique a misericordia discretus est, in Christo considerandum , propter illum eiusque respectu nobis contingere. Si tamen facis , petam ut dictum
684쪽
dictum confirmes. Et post omnem, quam adferre poteris confirmationem , dicere licebit etiam ipsum Christum tum diversimode considerari' nempe ibi ut Mediatorem conservantem confirmantem praedestinatos in status sui integritate hic ut Mediatorem redimentem instaurantem eosdem ex statu peccati de corruptionis .addam non per illam sed per hanc Media tio' em nobis gratiam, salutem
obtingere. Est enim Iesus qui salvati .h. . , post lum snum a peccatis ipsorum: E VA-HM.a In in Dei qui tollit peccata nudi re-ac'm demptor mundi per carnem suam oblatam pro mundi vitari per deprκctionem operum Diaboli, per reconciliationem qua constat non imputatioue peccatorii m. c.
c. b. Est vero actus ille ex mera Dei vo-
v m. luntate, sed non citra respectum mali in creatur , mali inquam quod consi. deratur noli ut causa Deum movens ad electionem, sed tanquam conditio in objecto actus istius requisiita. Et hoc sensu nulli facit injuriam, si
non omnes eligat, quia avi misericordiam praestandam nulli obligatur. Ex jure vero quod habet in
Creaturas neminem potest ad pamam citra praevisionem peccati ordinare.
Ius enim illud non est infinitum , ut multi arbitrantur , infimium inquam, isto pacto ut Deus possit jure
omnem actum suae Omnipoetetntiae possibilem creaturae cuivi quocunque modo consideratae infligere , Omniaque inferre creaturae citra ullam injuriam , quae creatura ab Omnipotenti creatore pati potest. Quod
hac demonstratione planum cripotest. Omne Dei jus in creatura S, nititur vel ipsius Dei in creatura, suas beneficii, vel creaturarum in Deum maleficio, vel contractu in-
ter Deum lareaturas inito Semoto jure quod est ex contractu, de reliquis agamus. Ius quod vel beneficio Dei, vel hominum maleficio nititur, ipsius vel beneficii, vel maleficit' magnitudinem excedere monpotest. Homo beneficio creationis accepit a Deo esse suum, tum Naturae tum supernarii ratis Gratiae, in qua cc iam potentia comprehensa est
perveniendi ad sortimana eamque supernaturalem Delicitatem, quam Deus homini tu conditione obedientiae est pollicitus cui faelicitati su inmae summa opposita est ruilena,m quam idem homo ex justitia secundum lus Dei incideret, si legem Dei praevaricaretur Unde existit
lus Dei in hominem, qua cretatura
est , secundum quoi illi id ipsum es
set, quod dedit, auferre potest , eumque m pristinum hilum redigere. At inde sus habere nequit hominem aeternae paenae addicendi nisi peccatorem factum. Haec enim quatuor, esse se, non esse faelicem esse, miserum esse , ata ter se conferuntur, ut
quemadmodum faelicem esse melius est quam esse, ita miserum esse pejus sit quam non esse. Duodin Christus significavit dicens, melius fis set homini isti si natus non fuisset.
Qitare jus Dei non permittit, ut homini,cui esse dedit, miserum esse infligat, si isto perpetrato, Per cuius Oopositum ad allicitatem a seriae illi oppositam servenire potuisset. Ergo quod non omnes eligat, nemini injuriam facit, si non Electi bono tantum indebito careant, si vero
malum non meritum pati debent ex non electione seu reprobatione, lamin: uria illis fit eo quod jus Dei millos eo usque se non extendat. Ita haec res explicanda videtur, secus IH multas
685쪽
aperte fatetur Vnum atque alterum afferam Lib. p. in Italia n. cap. 28. Bonus Deus justu es Demippi est aliquas sine bouis meritis liberare , AEnia cum est, non potest qken quam sine malis meritu damnare, quia su in et . Epicto-la I . ad Paulinum. Mnquam mmeritum halli petano obnoxium sir est .amnare creditur, alienus ab iniquitate non creditur.e,sta, A. In secundi actus explicatione axplicuit notare mihi nonnulla liceat bonari s tua venia , quae non seit satis ah, te posita videbuntur. Quod enim objecti formalem rationem hic mutas, homines huic actui substernis uti seros, quos ut creandos altero actui obiicisti, nulla mihi de causa facere videris. Tuo enim considerationis modo oblectum utriusque actus sunt homines cremula. At si recte omnia pensitentur, utrobique revera objectum sunt, homines peccatores; non ibi magis quam hic, neque hic quam in priore actu . Neque opus fuit participio futuri temporis uti, Nutam hic agatur de actu mentis divinae cui omnia sunt praesentia. Omitto quod ordinatio illa ad salutemnitatur lapsu tanquam occasione decreti istius faciendi; quare non tip suros sed lapsos dicendum fuit. Quomodo autem actus qui est propositum salvandi gloriae conferendae, idein sit cum actu, quo subordinantur quibus gratia conferAtur ac manifestetur, explicari velim. Item, quomodo actus secundus propositum nempe salvandi pertineat ad executionem complementum pri Oris, nempe propositi quo aliquos ad armorem suum o gratiam assumit . ARRINS IAN. IZ Quod vero iste actui cavsam Og --
cum extra Dei beneplacitum Chubet, Et Tisverti, est , modo Christus benepla T
cito iusti divino et ite includatur. . , Quod tu quidem facete velle videras, quum dicis ac tum istum esse cum respectu ad Christum Mediatorem, iva o omnes elem ut ad gratiam es salutem. At ubi mentern tuam ita CX-plicas quod propterea dicamur in Christo eligi ad gratia, salutem, quia, furumdamevthm sit exsequenda electionis, rursus destruis quod dixisti. Si enim Christus fundamentum est electiosus exsequendae tantum, iam electio ipsa in decreto Dei praecedente ipsam realem exsecutionem facta est citra respectum ad Christum neque dici potest, nos esse in ipso electos ad gratiam: saluterm sed tantum nos jam ante extra Christum electos ad gratiam ac salutem, per Christum earundem participes fieri Scriptura autem Christun
ponit fundamentum non exequendae
modo sed de faciendar ipsius Electionis. Est enim juxta Scripturas Mediator, non tantum efficacia applicandi, sed e merito impetrandi: qua rectiam cum de Christo loquit Ur, Non tantum per illum, sed, propter ibim , ct in illo nobis gratiam: vitam aeternam donari affirmat. Ratio pererriptoria ante allata est, quia
Deus peccatorem ad vitana aeternam amare non potest , nisi in Christoch propter Christuma iustitia quippe Dei postulante reconciliationem per sanguinem Christi fieri.
Summa omnium est, Actum utrumque tam assumptionis in gratiamin amorem Dei, quam collationis gloriae praeparationiisque niem diorum ad salutem necessariorum. Christo tanquam unico fundamento O inio niti
686쪽
niti, Christo, inquam . ordinato a Deo Sacerdotem Mediatore per
sanguinem crucis suae, salvatore ex Peccati , redemptore ex Captivitate peccati&satanae salutisque aeternae auctores datorern propterea neutrum actum esse hominum creandorum, sed utrunque lapsorum, Peccatorum, tratiae remissionis peccatorum, renovationisque p. ancti indigorum. consi uram Gradus isti quinque optime inter se
2'. faui consequuntur, sed actu secundo neque
Pinnao attri attribili possunt omnes, neque sub-
--- . ordinari; Imo ne actu quidem primo.
Tres enim primi, de linatio nempe Mediator , destinati promisso, i, promises exhibitio, ipsam totam hominum ad gratiam .gloriam praedestinationem ordine naturae incausarum antegrediuntur. Christus enim destinatus, promissus, exhibitus, quin reconciliationis munere functus
Spiritum sanctum adeptus, caput est illorum omnium qui in ipso praedestinantur ad salutem, non jam ordine naturae praedestinatorum sed praedestinandorum. Nam Christus
est caput, nos membra. Ille peius ordine praedestinatus ut esset caput, quam nos ut illius membra essemus. Ille prius ordinatus Salvator, nos inde ordinati in illo, propter illum, per illum salvandi. In vertit ordinem a Scriptura positum,qui Deum primo praedestinasse dicit homines, deinde Christum praedestinatis
caput ordinasse. Unde autem multi inversum istum ordinem conceperint animo, inquirendum mihi prolixius non puto: arbitror tamen loca Scripturae quibus Dei erga homines amor missionis filii causa dicitur ab una parte, &alia loca quibus Christus Filios De Melectos in
unum colligere ad salutem perducere dicitur ab altera parte occasi nem huiusmodi conceptui dedisse. Occasionem dico , non justam causam Nam illa dilectio non est praedestinationis causata neque ullam habet cum praedestinatione necessariam cohaerentiam c& Christus non
tantum est eorum qui jam electi sunt inque Filios a Deo adoptati Salvator , sed Mediator etiam de caput in quo electio, adoptatiori aha est. Quod jam saepius momuuio stivationem Mediatoris non satis D. iii, iis
plene describis et omissa enim est mitrasis. hominum conditiori ad quam tota Mediationis ratio est comparata, Cuius te monere potuit locus quem
ex I. Pet. I. U. 2 o. citasti. Dicituuenim ibidem Christus preordinat
Mediator qui nos pretiose suo , tanquassa agni immaculati, sanguine a vana stum ver tion redemit. Quare in definiatione addenda fuit vox Peccatores,
Christus enim inter Deum a mines peccatores Mediator est o dinatus, non inter Deum .homines simpliciter unde etiam confirmara mihi licet quod hactenus disputavi de oblecto praedestinationis. Si enim Christus est Mediator peccatorum , tum sequitur neminem in Christo Mediatore amari nisi peccatorem. Nemo igitur in Christo praedestinatur nisi peccator. promissonem Mediator etiam con s-fusius mihi considerare videris. Consideratur enim promissio , velut pura decreti de dando mittendoque Mediatore patefactio , vel ut
junctam habens exhibendi Mediatoris oblationem cum omnibus bo
nis ipsi allaestim ruta predictio
687쪽
adventus ipsius Messiar missioni ipsius praecedanea Altera est esseliae adventur quidem reipsa, at jam
in decreto Dei Mediationis mune- te functi, oblatio, cum donis per offificii functionem impetratis , ad a P plicationem pertinens Mediatora S, hoc respeectu praedestinationi sub-
ordinatur. Altero vero modo Considerata, licet non ipsam praedestinationem quae est aeterna, praedestinationis tamen exsectitionem praeis cedit Patefactio sine oblatione constat his verbis,data modo Mediaterem. oblatio autem istiset Crede in Medisrarem e Rem nudo dabori sal rem in
eo adsiscem. Patefactione ista iraedictione Deus se obstringit mundo ad dandum Mediatorem , sive credat sive non : oblatione veto ista fidem postulat, Spiritusque interna suasione accedente fidem essicit, obsttingit se ad dandam salutem credenti Unde apparet promissionem ita distincte consideratam, Tarte priore missionis Messiae tantum esse
praecedaneam, posteriore vero parte ad pre destinationis exsecutionem pertinere.
e. ia diu, Omissa jam distinctione ista pio--be Lalitas misssionis emolitionis, considere- promissi omi mus de universiit state promissionis
oblationisque junctim complexim que sumptae. Universalitas ista non est fide metienda Nam fides prommissione evoblatione est posterior, Utpote apprehensionem notans capplicationem continens promissionis. Mistinguendum autem inter promissionem oblationemq; a Deo factam , tactum hominis apprehendentem promis onem , quae est
fides , lactum Dei id quod promisium oblatumque est, applican- em credentio Promissio: oblatio
ERT INSIAN. 6so ad omnes vocatos se extendit, vocatos inquam externa Euangelii praedicatione, sive vocanti pareant, sive non Invitati enim sunt ad nuptias etiam illi qui non me verκnt de propterea indignita Deo is dicati sierim, ea indignitate , qua consilium Dei adversisse spreverunt, spernente indignosse secerunt promissionis repudiatione. Lκt T. Act. IJ. Non ea indignitate iecundum quam omnes in
Universum peccatores indigni sunt, Centurio inquam Publicanus: alii, qui tamen fidem habuisse dicuntur, a Christo peccatorum remissionem obtinuisse. Vndem digni in
Scriptura dicuntur. Noe. 3. Loci autem Scripturae, qUi citantur abs te, non promissionem factam , sed promissae rei applicationem fide circumscribunt ii excepto secundo Mart. II. 28. cui solam invitationem continet ad Christum . uncta resectionis pollicitatione , tanquam si rasione , tu veniant , a re ipsa non praestanda nisi venerint ad Chri
Cum primissione coiit infixi dicis Arum manda Hortatiouem premandatnm credendi, Wis' morum
hoeae erat, esse dicis promis ione. Iri , siιne. quo postremo meo iudicio falleris. F. Ue enim late patent promissio ut factabe mandatum credendi. Namsi ptomis io non fit omnibus quibus mand .ltum clam credendi miniquum est .m dato in , vanum inutile. Iniouum CPostulat enim ab homine ut fidem habem promissesioni non generalem, quod illa ad alios pertineat, sed specialem, i md sibi ficta it promissio. At ipsi promissio non est factari quidem
Mandatum latius patet quain promissio vanum est hoc mandatum;
est enim de nihilo. Iubet enim
688쪽
s Aco Et ARMINII EXAMEN credere , at fidei nullum ponit objectum , dempta promissione Auae unicum est fidei objectam. Vnde Winutile est ipsum mandatum. Praestar enim nullo pacto potest ab eo ad quem promissio ut facta non pertinet. Imo si mandato credendi conabitur obsequi , nihil aliud essiciet, quam ut falsam apud se de falso opinionem ipse animo concipiat. Quum enim ipsi promissio facta non sit, credere non potest sibi factam , sed opinari tantum idoue falso. At Scriptura ubique promissionem .mandatum credendiaeque late extendit Act 3 vers. 38.
que vestram in nomine Iesu Cluasti in re missonem preca=orum, ct accipieti donum Spiriti saκcti. Vobi. enim cribe.ris vestru facta est promisso inc Mati.
I R. versi. 28. enite ad me omnes qui laboratu, ecce mandatum ego reficiam vos en promissionem, factam omnibus qui venire jubeaetur. Iohan. - vers 3 p. 38. Sias siti veniat ad me en Mindatum Qui credit in me, sicut dixit Scriptura . flumina aqua viva salierum ex ventre ipsi uita enpromissionem factam omnibus qui venit jubentur ad Christum de bibere. Nisi fors quis illud bibere promissioni adiungere velit , hoc pactori si quis sitiat veniat ad me: quod si faciat, Iibet ex me tam copiose ut flumina agis a Diba ex ventre illi visui Ilitura Sed res eodem recidit quod ad praesens nostrum institu
At inquies te promissionem non qua proponitur, sed qua applicatur Mandato credendi angustiorem a. cere. Recte sane. Sed comparatione indecora Sicut enim in promissione tria sunt consideranda, ut ante diximus promissio ut facta, fides habita promissioni factae, promis si boni datio seu applicatiora ita
mandato tria includuntur, Mandatum ipsum, obedientia mandato praestitata, remuneratio praestita
obedientiae. Ex hisce ternis singula respondent singulis sibi , ita iacoppositis. Promissio ut facta, Mandato fides habita promissioni obedientiae mandato praestitae promi si boni datio seu applicatio, remum nerationi obedientiae praestitae. Hoc pa sto comparationem te instituisse decuit. Quod si fecisses non statuissses maudatum promissione generam liusn nisi quo pacto, mandatum generalius statuendum est remuneratione quae obedientiae praestatur. Et quis ignorat, promissionem fieri multis, a quibu fide non apprehenditur Mandatum multis poni a quibus non praestatur L Unde videre potes .illa incommode dici, quod promissi, tum sita credentiumri nempe applicata non facta, praecedit enim fidem promissio fa-
ista Item mandatum est credentium, non credentium meu trorum sane. Mui datum enim est prius
fide, fidem postulans, rinfidelitatem prohibens. At qualia sunt quae sequuntur EOblitus mihi, Perk nse doctissime, videris esse tui ipsius, ilius Prorsus esse ab eo , quem aliis libellis editis declarasti. Quod ut me tibi candidem placide monstrantem
toleranter feras, etiam atque etiam
rogo Imprimis mihi vide, qua cohaerentia sequentia praecedentibus haereant. Nam Electi in caelabri eis emmiscentur enm impiis Quultum in
ergo promissio facta minus late Patet quam niandatum credendi
689쪽
PRAEDEs T. PE sin)missis Dices patere et propterea quod pro----- missio sit Electorum tantum , man- datum ad Electos, impios Perti neat Respondeo Promissionem ut sit de proponitur a Deo, non esse Electorum tantum , sed mimpiorum quos tu Electis opponis imo mandatum non proponi sive Eleetis sive his oppositis, nisi juncta Promissione. At videre mihi videor quid velis. Nempe. Quemadmodum promissio non applicatur nisi Electis,ita quoque eandem non proponi nisi Electis, ex mente scilicet proposito divino. Hoc quale sit postea videbimus. At dico interim idem quoque de mandato. Quernadmodum mandatum, quo- fides postulatur, non praestatur nisi
ab Electis, ita quoque non proponini Electis ex mente scilicet: proposito divino. Vt enim ibi promis sio proponitur non Electis sine proposito divino applicandi promis sum Vita hic mandatum proponitur non Electis sine proposito divino implendi seu praestandi mandatum. Si propter absentiam esticacitatis divina promissionem non E- Iecstis arbitraris non factam , propter candem estiuacitatis absentiam S mandatum nega poni non Electis. Vtrobique eodem modo res
habet. Sed de isto paulo post la
Deinde quam incommode Electi impiis opponulatur, quum illis reprobi, hi cetii ex oppositionis norma essent contraponendi. Hoc autem loco absona est oppositio duorum , ubi sub uno oppositorum etiam alitrum comprehenditur. Impiorum cnim vox etiam Electos hic comprehendit Agitur enim de iis qui iministrorum verbi hortatione ju-
RRINS IAN. sabentur ut resipiscant at resipiscentia praescribitur impiis tu peccatoribu tantum, sive Electi sint , sive Reprobi, licet contrario eventu loquor de prima ad paenitentiam hor
Tertio mihi videris officium D;-nistrorum sola hortatione ad amitentiam circumscribere exclusa promissione,quae altera pars est praeconii ipsis concrediti. Dicunt eis
nim, Resipiscit S credite Euangelio,
appropinenavit enim retus talorum
Deniq; quid ad rem facit sive sciant sive nesciant qui ct quot sint Electio
convertendi Aliter, inquies, conciones instituerent, singulisque ipsorum statui conformia prOPSAerent. Id nego Christus enim Iudam reprobum esse scivit .cognovit, ctamen conciones suas illius causa non aliter dispensavit. Praecones verbi ab ossicii functione erga caelum aliquem desistere non debent
quoad licet ipsi .sunt qui audire
volunt; ubi vero ejiciuntur aut nulli omnino autem prebent docentibus, lubentur abire a Christo pulverem pedum suorum excutere illis intestimonium. Vnde apparet docendi hortandiq; normam illis non esse internam , quam de Electione horum reprobatione illorum habere possent, notitiam sed externam illorum quos docent obedientiam: contumaciam, sive Electi illi sint sive sint Reprobi. Addis porro causam cur Deus o lit e sv N- ad paenitentiam admoneri, quos eniten m Tis et
tiam nunqualmactnros vidit, nempe ut reparaucu- inexcusabiles reddant r. At hic, inqua qm im
Non est hortatio; sim unicus non praecipuus, non finis per se sed per
accidens Meventus potius quar fini nisi certo respectu ut videbit nus.
690쪽
Non finis sarcini quia alius est et ut officii admoneantur cad fidem
conversionemque invitentur incitatenturque Rom. . . An Uns, te
Dei benignitate ad resipiscentiam deduci
Item ut Deus sibi suoque erga creaturas suas astiori etiam isto longanimitatis d patientiae exercitio sati,faciat El. . S. I. 2.3. . Quid est daciam vinea mea RomD. 22. Dein pertulit multa lenitate ala ira coagmentata ad interitum illi etiam duo fine longe sunt illo inexcusabilitatis fine praestantiores , itaque ille non praci- p M. Non est finis per se , quia adhortatio non reddit inexcusabiles nisi spreta krejectari hoc autem accedit hortationi ex malitia vocatorum. Neque illum finem intendit Deus, nisi praescius quod frustranea sit futura admonitio per malitiam , non per infirmitatem eorum
ui admonentur , .nisi jam saepe
rustra illos ad paenitentiam invitaverit, ut est Esai. 6. obdisrarior popnlibuim &c Distinguendum enim est inter hortationem primo factam, his tersaepius iteratam meiusdem post diuturnam contumaciam ultimam propositioneim Illa enim fit x gratia & misericordia erga mise- Tos peccatores, haec ex indignatione adversus praefractos , qui indurati suo vitio divinae se indurationis dignos fecerunt. Inexcusabilitas ergo istaevetus potius est admonitiona S, quam finis Deo propositus, nisi adversus praefractos, propter malitiam voluntariam incorrigibiles. Et merito quidem hic ventus ex admonitione rejecta e Xistit, ut admonitio ipsis sit odor mortis ad mortem, quam sibi odorem vitae ad viis carn esse noluerunt, ut cederet ipsis in contumaciae testimonium quam
poenitentiae remedium habere et laverunt, ut inciderent in voluntatem Dei ji stam punientemque, qui voluntati ipsius misericordi de bene
volae parere recusarunt. At regeret quispiam, nullum a mias alialium Deo ista ad reprobos facta ad Pi
ortatione neminite propositum, Milest quam ut inexcusabiles redderentur, tum quia reprobationis decreto statuarit illis paenitentiam idem non dare quam tamen nisi illo dante habere non possunt tum quia Deus nullum alium finem quam illum in excusabilitatis assequitur; qui tamen fine suo nunquam frustratur. Argumenta ista videntur quantivis pretii esse , difficultatem non exiguam habere, quae si commode tolli possit analysin explicatione neces saria adhibitamon dubium quin toti, quod agimus. negotio multum lucis claritatis inde sit accessurum. Ego experior divina fretus gratia Sp. laneti auxilio nixus quid possim. Tu Perkinse aderis mihi in si quid desiderabis, placide aperies et comperies, spondeo, rei a me: moneri, dc corrigi posse, monstratae' veritati manum Cedere. Operae pretium autem facturus videor, si aris
gumenta ingula cum quaestionis partibus in sylloeismi formam disponam Vatque inde singulas syllogismi partes examnem ad normam
Quod ad prim attinet argumentum , T M'.ra mita dis on poterum eo judicio. . et PQtiibus Deus certo decreto sta tuit pamitentiam 3 idem non dare, illos ad fidem .paenitentiam non hortatur in alium ianem quam ut inexcusabiles recidantur. At Deus statuit decreto reprobatio-