장음표시 사용
711쪽
tria.tur alteri. At nullus actus oppositus
isti permissioni potest electioni tribui . Vnicus enim est actus isti permissicinis actui oppositus , nempe
impeditio a casu in culpam. At nullis homo, mne electus Uidem, im-yeduus ruerct in peccatum. Nam i d etiarn elccti in Adamo peccarunt. Ergo neque actus permissionis repiodationis decreto est assi-gruum us,si lotan umentum si di ligenter attendas, videbi inde plane constare , permissionem istam re probatione .elcctione esse prior ac propterea quoque decretum permittendi, prio S decieto electionis in reprobationi S prius inquam ordine natura . .m et itaque alterum istud reprobationis propriumn quod quia praesupponit cccatum, etiam inde conci Udo reprobal IOms obiectum esse homunc I ccc. Ole S. Circumscribis porro reprobatio. nis decretum GuCbu Sactibu S. Prior est
propos tum de nexili no dam homines, lultitiamque in ei declarandi. At quam iustitiam, nisi punientem Si illaria.
coincidit iste actus cum ahcro, ordinatione nimirum ad Faenam. Alii distinguunt istud iciem decretum , marium negativum rarieritionis, adfiim ut uin ordin. vlonis ad poenam. Si idem voluisti, ni e En Untiasti ordinationi enim ad Cel an .
iustitia puniens pa allicit lar, Escitioni, libertas voluntati, divinae. Caeterii in quod ista desimis causam ex parte homunm non habeat , nullo Scrip ura loco docebitur , quae Ubique o ct deles ionem omnem esse Pro Pt Cry Occatum. Et licet hoc itali abeat, lxi te tamen non sequitur, Dei heri epia in um neeu unoneste causa in delerta onis. Nam liberum Deo est peccatorem desertionem meri-ERT IN SI AN . his stam , vel deserere vel non deserere: Atque ita voluntas Dei est causa proxima inire mediata desertionis,hquidem hoc respecturi quod cum
possit non delerere , velit tamen deserere, caula unica desertionis. Dispensatvnim Deus absolnte Pro arbitratu de peccati merito an illud tollere velit in filio suo an vero extra Filium suum punire. Et quid quaeso decedit beneplaciti s malim placiti divini libertati, si dicatur deserere non posse non peccatorem Quemadmodum enim per justitiam suam deserere non potest nisi peccatorem. Et libertas non obieeta circumscribit, circa quae Deus versiatur volendo, sed modum, quo vult circa aliquod obiectum versaria Velim autem mi Per k in se, ut libertatem voluntati Dei nullam tribuas, quae in ipsius ustitiam impingat. Ilail tria enim voluntate prior est: istius regulari voluntati libertas ut modus elui attribuitur. Quare tram modus iste a lustitia circumscribitu . Neque tamen pro-Pt crini inci .ibitur Deum esse volens
liberrimum. Quiam enim volens libelrinium sit , non quod omnia Vult, sed quod narcunque vult, libere vult quid officit tibertati Dei, si dic itur Cuadam nota velle, quia per lustitiam suam ilia velle non 'ossic, ut m illi libella nona su Peliore Uxtra Deum , sed ab ipsa iustitia Dei circumscribatur Atque hoc sensu, voluntas Dei dicitur causa causarum , di extra vel illi raquam ratio nulla est quaerenda quod etiam obtinet in mea explicatione. Qtia sat enim quis, cur Deus illium
deserat: illum assum ac Respondetur , quia vult et cur autem velit, causa extra illum non est. At est Wr retra causa
712쪽
causa extra illum . cur jure velle pos sit aliquem deserere illa autem Causa est peccatum non et ficiens actualem desertionem , sed promere a S, &dignum faciens peccatorem desertione certoque deserendum, si Deus illum pro merito punire velit, quod velle ipsisus libero arbitratui permit
Est quidem homo ut lutum in manu Lisu, sed inde non sequitur Deum desisto luto iuste facere pos Te, quic- qui iactu omnipotentiae suae de illo
facere posset. Potest illud lutum a se conditum, hominem factum in nihilum redigereri est enim ipsius
summo jure at non potest idem lutum odisse non illi irasci, non aeternum condemnare, nisi massa illa sua culpa peccatrix massa corruptionis facta fuerit. Qualiter etiam
Augustinus locum ad Rom. se X-plicat de massa corruptionis. At inquis, si Dea homines qua peccatorcs tantum , ne qua homines praterire volueritatem decretosuo, tam non facu ipse a.
satra, sed a seipsis vasa ira facta invenu.
Respon leo, esse phraseos ignorationem qua Apostolus utitur Rom. s. Nain N ad iramsacere,non significat peccare, seu ira se dignum facere Per peccatum, quod sane homo fecit sua culpa; sed significat eum qui peccavit Mira se dignum fecit, justae irae destinare; qui sane est actus divini iudicii, peremptorii quidem ,
quia est Reprobationis,at circa peccatorem occupati, quia irae meritoria causa est solum peccatum. Si instes massa nomine non homines conditos, sed condendos significari ex vi vocis negabo viminetymon vocis id preci se urgere in dicam ex usu Scripturae vocem istam non tantum tribui hominibus conditis, sed
etiam peccatoribus hin gratiam reconciliationis assumptis, foedus gratiae praevaricantibus et ut apud Prophetam Ierem. 8. Annon dorixo Israelis in manu mea est, ut lutum in mamae Figuli In tertio argumento tuo dilaedita controversia, ipsiusque statu vero. contra legem probae disputationis, .propterea non concludis quod quaeritur nisi forte dicas, gratiam rejicere idem esse quod peccarea quae lamne duo in Scripturis saepe distinguimtur Pharisaei enim jam ante in Adamo imo: in seipsis peccatores
erant, anteaquam consilium Dei a Duersu seipsos contemnerent, non accedentes ad baptismum Iohann . Luta T. Iudaei, quorum est mentio Ari. 3.
jam ante erant in Adamo, se ipsis
Peccatores , priusquam gratia Dei ivde osse prastarent, sermonem it repudiantes At vero hic quaeritur, an
Deus praetereat peccatores , non an
quos videt gratiam ejecturos. Neque r*pterea pendebit reprobatio ab homi Ribu, si Deus neminem reprobet nisi reprobationem k desertionem promeritum Effectus enim dici nequit ab illa causa pendere, quae posita effectum non produeit At e catores sunt omnes homines , de Electi non deseruntur imo peccatum desertionis causa non est, nisi interveniente Iudicis sententia damnatoriari qua puniendum statuitus peccatum juxta demeritum ipsius. Et quis ignorat sententiam non a reo sed judice pendere , etiamsi reus, sententiam , illam ita promeritus actu suo , citra quem judex sententiam istam nec concipere posset, nec enuntiare , nec exsequi que hinc sequitur, ali s Deum eligere
et sic eligi ab eo alias vis dicere
713쪽
propterea rejici Nam statuitur peccatum commune meritum in electis reprobis, per sententiam quae postulat simpliciter ut obseritiam praedestinationis saluatitur homines p ccatores, citra ipsius peccati distinctionem specialem. Probas autem gratiae relectionem praevisam , non esse causam desertionis , quia iv antes ex ira foedin Euan 'elicum montentes gratiam non epusiaverint , qui tam
metri reprobi sunt: a Deo deserti. At, inquam ego, in Parentibus, avi S,
abavis, atavis, trita vis, Euangelii gratiam repudiarurit, quo actum eruerunt ut a Deo desererentur velim enim mihi solidam adferri rationcsia, Cur, cum omnes in Adamo
contra legem seccaverint posteri ipsius, atque eo ipso poenam merit lsinc desertionem , etiam infantes in suis parentibus quibus gratia Euangelica est oblata, at repudaria, non peccaverint contra gratiam Euangelii Perpetua enim est cedet Dei ratio, quod Filii in Parentibus com
praehendantur censeantur. IV artum argumentum quod ex Romis adfers, ad praesens negotium
non facit Agit enim ibi Apostolus de decreto quo statuit Deus non ex
operibus, ede fide in Christum iustificare salvare, qui salutis
justitiae haeredes sunt futuri; non autem de decreto quo statuit hos aut 1llos salvare,alios vero condemnare,
seu quo statuit his fidem date, aliis vero denegare. Quod ex ipso loco retoto contextu facillime commonstrari potest, jam post et, si tem-
pu pateretur. At etiam conccsso eo,
non tamen dato, quod Apostolus opera excludit ab isto decreto de quo hic agitur , non tamen sequitur quod intendis probare Nam Augustinus illi ut de operibus interpretatur , quae unicuique illorum sint propria, non cornmunia ambobus; quale fuit peccatum originis, in quo iam concepti erant ambo , quum Deus Rebeccam alloqueretur. Quae Augustini interpretatio ex eo vera esse evincitur, quod Apostolus velit Iacobum nihil boni in favum nihil mali fecisse, cum liceretur Rebeccae matri, Maiorem serviturum Minori quasi Esau male agendo meritus esset ut servus esset fratris sui Minois ris , isi bene agendo sibi Prari ogativam istam compar. isset. Et propterea non omnem peccati respectum ex cliniit, peccati inquana cui ambi , inlue erant obnoxii voluma autem in qua a Matquiescit, non est ista qua aliquem non peccatorem statuit aeternae morti ad judicare, sed qua ex aeque Peccatoribus huic misericordiam impartitur alterum vero indurat: qua sane voces peccati praeexistentiam con notant. Misereri enim nemo potest nisi miseri at miser nemo nisi peccator. In distatio etiam causam habet peccatum , imo contumacem in peccato perseverantiam. Vltima vero tua ratione mihi Iconcludis adversus eos, qui peccatum statuunt conditionem in obiecto imedestinationis requisitam:
fatentur enim mera esse volvvtatu divinae, quod resu Electas, ille vero Reje- cIM. Et locus quem citas ex Auctore libri devocatione gentium etiam praedestinationi tmstituit seccatum. Non enim liberatur qui per peccatum captivus factus non est,
miser. Secundum actum reprobationis. Ponis suin ordinariovem ad axam, quam in sim clinirenebis,
licem distinguis .comparata in Atim vagum isti distinctioni talocus esse potuit Rrrrra in conm
714쪽
IACOB L A, Ex AMEN in contrario Electionis actu. Electiori in dispensatione botuum supervatanditiae enim simplex est assumptio ingra demonstravit per creationem. Aliastiam ; Electio comparata, qua istes enim suarum creaturarum ornavit .non ille in gratiam assumtur. Quod simplicis ordinationis causam facis voluntatem Dei, sin tamen exclUso peccato , recte facis. Nam verissimum est , eandem Deo esse causam volendi de faciendi id quod decrevit. Et quam habet peccatum rationem ad damnationem
ipsam eandem etiam habet ad ordi- supernaturalibus domis, ut Angelos Homines, alias& reliquas qui mdem omnes sine doseis supernatura liburum condidit. Adde quod non increation solum, sed cla gubernali O-ne: administrata one creaturarum rationatium , eandem libertatem demonstravit, quum supernaturali faelicitatis conmunicationem instituit nati Inem. Habet autem ad damna j secundum certa in legem stacitum tionem causae meritoriae respectum, suae voluntatis : Vnde intelligere ergo A causae meritora se respectum potuerunt Angeli Sc Homines, Deo habet ad ordinationem. Et nulla est verisimilis ratio, qua contrarium adstrui possit. Quare simpliciter negari non potest sectatum esse causam decreti da mirationis. Vt ut enim non sit causa immediata, Proxima , praecipua est tamen causa meritoria citra quam Deus neminem ad poenam iuste ordinare posset. Quod autem pecsarnm non precedat ordinis ratione in praestentia divinii priorem illum mpraeteritionis: desertionis, probari velim. Nullus sane est locus Scripturae, qui id continet meo iudicio; velim unum proserri. ordinatio comparata e , qua hi cras . ille ordinatur ad poenam ct pari quidem
eo ditione Deus ei lim habet pol statem puniendi peccariam: remittendi pro arbitriori, neque cuiqriam est obnoxius nisi quatenus cpvi
promissiones suas ob:igavit. Hinc
vero libertia divina bonitam ostenditur, sed non tantum hinc Est enim eadem declarata in ipsa creationein dilpensatione bonorum naturali im, eo ipso, quod unam pArtem Nili: i. ut ita dicam, voluit esse caelum, alteram terram , tertiam aerem: ita deinceps. Quin ta eandem libertatem liberum esse illam communicare pro arbiti io. Hoc enim declarat conditionis arbitraria praescriptio. Haec moneo, nequis putet, hunc quo de agimu , actum primum esse , quo Deus libertatem suae voluntatis demonstravit.
Ista vero verba tua se quidem si Dem omnes a se desertos perderet indam
aret, inlunia tamen non est probare non possim , nec tu ipse, si antecedentia cum istis conferas. Dixisti enim ordinationem ad Pamam ordine posteriorem esse peccatori cupeccatum hic non interponis inter desertimnern , primum actum re-Proliasionis in damnationem , qui est secundusim damnatio non sequitur immediate desertionem, sed P c. Um Et, ut Vrbo dicam, verba ista maius stam falsitatem continent.
pri. . liii. judex tritus mundi non potest iure pium tum impio perdere, mecca iam est tot ac unica causa meritoria damnationis . otii peccavit illum
celebo de bro una Amma qua Peccavit E .sa. morietur. Si peccaveris morieris re non (-h. 8.
vities. Ccundo, quia ista aesertio etsi causa inquam peccatum restitui
potest, ct propterea peccati causa per
715쪽
PA A DIO T. per modum removentis , vel non dantis prohibens , sine que peccatum vitari non potuit. Et non levis error in eo commissus, quod quum Peccatum non praesuppolias desertioni de praeteritioni divinae ordinationem tamen ad paetiam deser. tinni subjungas , sine explicatione cohaerentiae utriusque actus istius. Quod si coneris, non in leviorem incides culpam facies enim deser. tione ista Deum peccati auctorem, quod ar 'imentis irrefutabilibus commonstrari potest. Similitudines abs te Iropositae no quadrimipimpolim, d proptere clunt dillimiles. Aliud enim est occidere bestiam , quo facto non est amplius bestia, nec misera ex aedibus aliis quem excludere , quem admittere non teneris: aliud hominem aeternis poenis addicere, quod longe gravius est quam eundem in Nihilum redigere. Huivi comparate probatio si causa etim rame uoluntra sine coUderatione pec--i, nempe quod valeat ad distinctionem faciendam, non autem adiosam ordinandi potestatem quae in Deo quidem est ut Domino e Gudice, sed exerceri actu non potest,
nisi in peccatorem Paenam promeritum ex aequitate justitiae divinae. Cui meae distinctioni accedit quod ex AuguJ:ns citas: Gregorio. Vterque
enim peccatum meritoriam causam
facit reprobationis, homnino praedestinationi divinae peccatum peccatores praestruit: at actum dis cretionis merae Dei voluntati tribuit.
d. innationem ob rectatam. Vnde apparet, desertionem, quam primum
PERTIN si AN. 68Z reprobationis actum secisti, ab hac desertione distinguere. Nec tamen ad dri, quod iram sit inter duas istas desertiones discrimen , quod tamen factum oportuit confusionis vitandae
causa. Licet tamen ominari , cum
illam feceris peccati praecedaneam, quod hanc peccati consectaneam e se velis, ex merito peccati existentem. Desertionem autem divinani duplicem facis an hanc, qui est primus gradus actus secundi reprobationis, an vero desertionem divinami: universum, non explicas. Non ill .im meo judicio et quia desertio illa ad secundum actuin reprobationis pertinens est pro te peccatuma
prima haec ponitu abs te peccato praecedanea Forte erit eade in cum desertione primo acta reprobationis Si ita est , non potes no amconfus e tractationis hoc loco effugere. At videamus quomodo duplicem illam desertionem nobis explanes. Priorem dici et D EMio Priatinem auxilii S confirmation , gratiaqhesec da, ea prima efficax reddatur ad resipe dum tentat id ibino perseverandum
in bono, eamque vocas exploratio iudeseritonem , Meorum etiam esse dicis, qui Deum nondum desernerent quod
probas exemplo Protoplasti Adami.
At quaero ex te, mi Peikinseri an R-lud auxilium, istam conformationem gratiamque secundam adeo necessaria putes ad perseverandum in bono, ut sine iis homo tentationi resistere non potuerit 3 Si ais, vide quomodo Deum excuses a culpa
peccati, qui homini citra ipsius culpam negaverit necessari, dona cauxilia ad praeseverandum in bono. Si neges, tum vero declara mihi quo
jure hanc voces esertionem Dei.
An ille potest dici desertus a Deo
716쪽
ornatus, grat a gratum faciente praeditus, instructus omnibus necessariis donis mauxiliis ad perseverandum in bono quin viola Dei Spiritusque sancti allistentia munitus ad resistendum tentationi Si cum Scriptura loqui velis, desertionem illam appellare non potes. At dices non simpliciter quidem dici desertionem, sed etι,3 quodammodo:
quatenus nempe Deus illi, cui ista omnia contulit, non praestat auxilium essicax non confirmationem actualem in bono , non gratiam secundam, sine qua priores illae gratiae inessicaces sunt: quod dicis ex eventu apparuisse , quia si ista etiam obtinuisset , perstitisset in bono nec lapsus fuisset. Quod ex Augustino enuntiabis: Deam non desernis hominem quoad posse, sed quo velle hoc enim si habuisset, stetisset. Ingredimur hic Perkin se doctissime, tractatum dissicillimum & vix explicabilem , mihi saltem tyroni adhuc,&in istis apicibus Theologiae Sacrae non satis exercitato. Audebimus tamen aliquid freti gratia illius qui parvulis dat sapientiam: caecis visum. Tu juvabis in partem, ut mutua collatione veritas magis elueestat. Non enim in te sed ad te scribere institui, Miscendi: docendi
Duo autem mihi hic explicanda video necessario. Primo de Gratia sussiciente messicaci Secundo, de utriusque administratione di diuspensatione , dispensationisque cau-
icisse Muctor in secutographa suo lacunam reliquit aam Mi Mai I, A M. quidem, adfinem perducta hae coralatione, explere mitio Gereoerat: postmodum tamen, repenitis expensa cum animo suo, non secit. causam si diomare liceat, hanc fuisse exictimamus, quod ab una parte considerant esse materiem
hanc involutis spiniosissa di cura
talibui plenam ab altera perpendens distinctionem hanc totam non
esse proprie divina traditionis , sed
humanae potius inventionis cmaluerit O tempus S ingenii vires in scrosanἰtis christi Salvator oraculis perve standis occupare, quam fe in perplexis humanae inventioni tricis evolvendis torquere.
ATque hactenus quidem doctrinam tuam de Praedestinatione examinavimus. Si jam tibi videatur illam secundum animadversiones nostras emendare , proculdubio non Manuhaea noti Stoica, non Epicnraa imo nec Pelastiana dici poterit licet ab hoc postremo vitio immunis sit etiam ut abs te est proposita cata reliquis non aeque facile excusari poterit apud illum qui non modo sententiam , sed sententiae tuae consectaria accurate cum Manichaeorum Stoicorum dogmatibus comparabit Epicureismum nonnulli ex eadem sententia deducunt, at nonnisi per musta consequentias Velim autem te perspicue satis doctrinam tuam ab istis obiectionibus vindicasse. Conaris autem idipsum per responsionem ad varias criminationes doctrinae abs te explicatae impingi solitas Quas criminatione&
717쪽
PR . EST. PER RINS IAN.cum responsis tuis nos ordine considerabimus. R UT I o I. Doceri a nobis certos homines, eo que paucos eligi. Quod sententia tua id ipsum a cr-
e continet, quod ista taminatione dicitur . verillimum est. Nulla ergo tibi istoc objectamento aflangitur sententia contra mentem tuam eladoctrinam. Verum etiam est, quod ista criminatio nullum crimen continet. Nam Scriptura idem planissi- iat et mis verbis dicit: Multi vocati salsci
lacti de Ne time pusille Grex. Et tu tua responsione planissime doces nihil is hac obiectione salsurn tuae sententiae impingi. At vero non utoquemquam eis, qui hoc tuae sententiae objiciat : Omnes enim haeretici quos nosse contigit, sentiunt Paucos esse electos : laetaque etiam, imo k omnes, si dicere audeam, eos pauces Deo nolos et certos esse, adeo ut num trinis e nec augeri nec minui possit,ntque Ri numerantur variari. At explicationem aliam adferunt electio-HIS tuae, contrariam oti saltem dissent a. neam. Quare non id tibi ob sicere
debuisti quod non nisi a studio adversario tibi objici potest sed cri-mmationem istam ita proponere debuisti, ut ab iis concepta est qui
. li .u sententi Radversantur. Illi enim - .heud, No: no culpant in tua lententia,' hae cra- Uod certos eosque paucos homines
m qi , a Deo eligi dicas sed quod statuas, Deum nudo o absoluto decreto citra vllum peccati vel idelitatis respectum, certos homines eosque paticos elegisse: reliquam autem homini in multitudinem eo
dem decreto reiecisse, quibM Christum an
didit , qui, vi Christi mortem titit esse noluit. Sed de ista obsectione in reliquis a te allatis criminationibus aliquid dicetur. CRIMINATIO LI. Docere nos Deum ordinasse homi res ad inferorum ignem , Screasse ut perderet.
In ista criminatione circumlcribenda fuit vox Homines, inadstringenda ad certos nempe perituroS.
Neque n. quispiam tibi impingit, quod id de Omnibus hominibus iii-telligas quum omnes sciant te exist numero X in cre cc excludere electos. Uare ita erat criminatio Proponcncla. θιere nos Deum non nul in n. μὴ los homines , ita homines, citra conside 'rataonem peccat ad timorum Uncm y-
. nasse Stirtasse ut illos perderet. Vae sane clarimnatio gravis est , de magnam calumnian habet, si falso id
tibi impingitur at si creta omnI-rnodo tibi conandum,ut per sententi. I ationem te ab ista crimina-xpedias exsolvas Fateor autem teta qui tecum sentiunt ita Joqui non solem At videndum an
non aequipollentia dicatis, quod si
monstratum fuerit, criminis istius coli ricti tenemini. Ego autem jam ad tempus illorum crit innatorium personam , minime tamen criminator, sustineboum videan causam illorum recte agam, urina misistiuste convincam. Qui peccato poenam ponit in sero Matie torum ignem, qui ordinat ut homo obiici. primus de in reo omnes homines peccent, qui ita gubernat sua providentia hominem istum primum ut Stas necesse
718쪽
necessario peccet neque peccatUm vitare actu possit, undes ille peccat&omnes ita eo quidemque certo
irrevocabiliter apud se decrevit peccatorum istorum, qui in Adamo peccaverunt plurimos in Adamo relinquere, Vpeccatum in illis per inferorum ignem punire, ille meriti simo jure dicitur homines nonnullos imo quam plurimos absoluto decreto, qua homines,&citra peccati considerationem , mullo ipsorum merito ad inferorum ignem ordinal D. Cohaeret enim cum peccato
illoruin ignis uaferorum, ex positione legis ista poena sancitaro decreto Dei de peccato illis non condonando. Peccatum cohaeret necessario cum decreto Dei, mo&ex eo dependet, adeo ut homo non possit non peccare, secus decreto isti locus non esset Vnde sequitur V quum Deus homines ordinaverit ad peccandum, Peccatum autem punire in multii absolute decreverit , Deum quam plurimos ad inferorum ignemrimpliciter ordinalse. Quod vero tun qui tecum sentiunt, ista singula ita sentitis, commonstrabo Primo dicitis,uere, agnem tetemum esse paenam ordinatam peccato xlegis transgressioni. Secundo , dicitis Deum ordinasse ut primus homo vin eo omnes homines peccarent nec dicitis solum, sed rationem decretii ordinationis istius divinae adfertis, ut Deus ista
ratione justitiam Misericordiam suam , in quibus gloria ipsius potisssimum consistit, demonstraret, quibus locus esse nequit nisi per peccarum , occasione illius Tertio, additis Deum ita providentia sua administrasse hominis primaevum
patum, ut, licet quod ipsius liber
tatem attinebat, stare posset .non labi, tamen reipsa laberetur. c- caret. Quae duo inter se cohaerent: ut enim Deus finem suae ordinationis assequatur, necelli est ita negotium administret totum , ut inde finis ille existat Administrationi autem isti praescientiam peccati non substruitis unde necesse est ut omnipotentiam Dei, cui resistere homo nec possit nec velit, eidem praeficiatis qua posita necessitatem Pe CCandi, peccari inducitis. Iam vero hisce omnibus superadditis decretum Dei irrevocabile, quo statuit peccatum ibid secundum istud decretum perpetratum, absque misericordia per puram putam justitiam punire unde puto apertissime constare , nihil verbis imponi quod a sententia vestra alienum est , quum ista criminatio vobis oblicitur. Alteram criminationis partem jam prae manibus sumam , qua tibi
objicitur quod secundum doctrinam tuam eas homines creaverit ut
perderet veritas eius criminationis ex eo patet, quod dicitis Deum homines creasse hoc finiri ut in hisce
misericordiam in illis iustitiam,
quidem punientem Oilla enim misericordiae opponitur demonstraret, citra praevisionem. Unde sequitur, cum justitia puniens honinem perdat Deum homines nonnullos creasse ut illos perderet. Cohaerent enim justitia puniens .interitus hominis , neque illa nisi per hunc declarari potest. Constat ergo, nihil tibi ista tota criminatione a sententia tua alienum
objici. Imo vero, puto te tuae sententiae Mis ....isi parcere voluisse , quum illi minus H,h et i quam quod merebatur objecisti, o ii onus.
719쪽
PRA DE s T. PERTINs IAN. Multo enim peius est, Deum ordinasse homines ad peccandum,
creasse ut peccarent . quam ordinasse se ad paenas inferorum e creasse ut Perderet eos. Si enim peccatum est peius malum quam damnatio, quod apparet ex eo, quod illud bono divino, hoc humano oppositum est; tum sane gravius est ad peccatum aliquem ordinare quam ad inser S,
creare ut peccet quam Ut pereat.
Quanquam , si verum lubet fateri, dicet uium sita si homo ordinatus est ad peccandum tum peccare non potest. Peccatum n est voluntarium , iecretum Dei de peccato infert necessitatem peccandi. Et si
homo creatur ut condemnetur, Umcondemnata iro potest a Deo. Nam
condemnatio est actus ludicis susti. Iustus autem judex non condemnat nisi qui sua culpa citra necessitat et mmalus est: non est malus citra necesse sitatem, sua culpari qui creatus est
ut peccet, atque ita Creat. Iam vero responsionem tuam ad
criminationem istam secundam inspiciamus Putas te criminationem obtunderem confutare distinctione duplicis actus m reprobatione , at non facis. Mam fateri ultro Deum absolutos o proposito deseruis creaturam, ex qua desertione peccatnm necessario, iuxta tuam sententiam , existim secus iustitiam punientem isti desertioni subnectere non potes, nisi conditionaliter si nempe contingat Oirinem post desertionem illam peccare Fateris ergo quod crimmatione ista objicitur tuae sententiam, non confutas criminationem. Confuse
autem hic misces permissionem Iap emisiauem ita et permittit ut quis abeatii tam in liter deitatu Non enim sunt unum, neque ab una cau-
sa. Omnes enim permissione divina lapsi sunt, at multi non pereunt finaliter inlapsura permissio lapsus est ex providentia divina generali ad totum humanum genus permisiasio finalis in lapsu est reprobationis&noniatillorum tantu ua. Et quod
dicis peccatum desertione es permissis ne Dei esse posterim, intelligendum de
permillione illa pro viventiae qua hominem labi permisit in peccatum, non de permissione qua patitur nonnullos finaliter a beatitudine excedere, quae est reprobationis. Huius enim postetioris permissionis causia est peccatum , nempe meritoria, ut saepet jam dictum est. Inspiciamus testimonia quae adfers. In Lombardi dicto sutura merita intelligenda lunt, quae unus haberet potius quam alius. Communia vero merit Ut ut causa moven non
sint, sunt tamen causa meritoria, conditio in objecto reprobationis re Iim Sic etiam Hieron mi dictum intelligendum de boni: mali
patratione, qua inter se discriminarentur fratre S, non de peccato in quo ambo pariter erant concepti equet apparet ex eo od dicit, escae illarium . tque abiectio non merita singulor ni, sed volvvitatem eligenti H que abiicientis ostendit. In Anselmi dicto clare apparet quod volo. Nam diciti cum si, B cogere si peccatores rem spvit. Idem tiam indicat verbummis renis in ahcro ipsius dicto usurpaturri. Dicta Thomae Augusti-
in hisce consentiunt Non enim quaeritur, an Dei voluntas sit causa electionis ire probationis, sed an
illa non habeat praevilam peccatum tanquam causam meritoriam reprobation IS, Qk conditionem objecto tirm beles ions tum reprobationis Siri s et requi-
720쪽
IA Cogi Aae Mi Ni I EX A ME Nequisitam, quod ex Augustini pere bilitas a peccato excusat, i a paena
Petua seruentia est vetissimum vox condesiduis a Thoma usurpata, vox trahendi ab Augustino, peccatum isti voluntati convertendi trahendi praecedaneum facit. Testimonia reliquorum Scholasticorum CXaminaremus , si tanti esset apud nos illorum auctoritas. Hoc autem dico, nullum esse quod cccatum Adamim commune omnium hominum excludat a decreto Praedestinationis, imo nonnulla idem clare includunt. Vbi enim gratia, mise- vicordia voces usurpantur, ibi peccati tacita includitur mentio.Quod vero poperior acriae sit cum respectu ad peccatum , certum est, sed ad Peccatum non priore aliquo decreto ordinatum ut fieret, sed ordinatum ut in unis puniretur ex justitia, in aliis tolleretur per gratiam , ubi factum esset. Ista autem explicatio non docet criminationem illam esse ca-limniam, nisi simul doceas peccatum ex illo decreto reprobationis sive alio quocunque non necessario extitisse. Secuuda responsio constat verbis tantum. Non enim excusatu actus
propter finem . si sit injustus Injustum est hominem citra peccatum perdere,, hoc injustum manet, etiamsi quis dicat hoc fieri ad decla. rationem iudicii vel declarandam adicium ;&ineptum videtur quod additur, hoc fieri ad declarandum luditium injκJo exitio, quod justum esse nequit, nisi inferatur ad peccatum. Quod additur, Deum hominem nox qua 8.itu, sed qua peetato est , debito exitio velle puxire . id solidi responsi vim obtinet, eo posito quod homo libere .non necessario peccaverit.
Peccandi enim necessitas inevita-
eximit actus istius patratorem: aetiri dico de non peccati , quia actus, quem quis necessario e inevitabiliuter perpetrat, peccati nomen censeri
nequit. Nihil facit ad effugiendum hunc letum varia distinctio, Sua homo sui respectu libere , decreti
vero divini ratione necessario peccasse dicitur: quia fieri nequit ut
quis libere faciat id quod necessario
facit, neque ut unus actus necessario
fiat, hoc est, non possit non fieri, tamen contingenter atri hoc est, possit non fieri Pugnat enim hoc
cum prima veritatis universalis notione; de quolibet affirmare aut ne- stare verum est. Scio a nonnullis illam distinctionem propUgnari, allato Dei exemplo, quem dicunt cnecessario xlibere bonum esse. At Perperam. Adeo enim falsum est Deu nn esse libere bonum, Ut non procid absit a blasphemia. Deus enim quod est necessario est, filibere bonus est, potest esse non bonus. Et quis unquam dixit, quaenaturalia sunt, essentialiter insunt, libere inesse. Cameracensis vero dictum ex parte est blasphemum , ex parte verum Blasphemum est dicere Deum pse citra justitia ua damnum noxam punire lassistere alerealiter in is
nocentem creaturam suam vertim Drimi
posse creaturam annihilar sine eia peccato. Multum enim diverta sunt punirem anni hilare t Hoc enim est aufferre esse quod dedit ex gratia, illud miserum esse inferre, quidem infinite miserum citra tamen ullum meritum peccati. Hoc
longe peius illori dicente Christo Melitu si chimini sinat inmsisset.