장음표시 사용
731쪽
ctum in quo est peccatum, hoc est, actum qui ab homine sine peccato Patrari nequit , forte postea latius Pertractabimus, ubi de permissione generatim dicemus. Et peccatum non est ad bonum per se, sed per accidens tantum,quod Deus illud non faciendum, sed jam factum ordinat
ad bonum exque eo elicit occasionem boni Nec dicitur Deus eatenus velle peccatum evenire, quatenus mira sapientia novit inde bonum elicere, sed eatenus velle permittere: non impedire. Haec enim causa est cur permitta .impedite
nolit, non ca velit peccatum evenire.
Secundum peccati respectum dicis esse, quo peccatum formaliteris proprie consideratur, hoc est, qua peccatum &hic quoque duplicem facis considerationem peccati, vel qua e peccat m recte et hominuni, vel qua peccatum ess Des. Si verum audire vis, mi Per-kin si vanae&frivolae sunt istae distinctiones ,ra: inventae non enucleando negotio , sed magis involvendo. Illa respesin dicis. Deum non velle, neque probare, negat escere peccatum , sed vel equo ad eventum, neque Simpliciter ut ei qua bona sunt per se sed tantum alendo permittere ut fiat. Esto,&hoc potest recte intellectum tolerari. Que de triplice voluntatis divinar actione dicis, non examinabo, quia nihil admodum faciunt ad rem, saltem non faciunt contra sententiam quari defendo. At quod in
margine dicis verum est , tumeate. Rus ille peccatum euenire, quaten pos
bile epit eveniat Deo non esiciente. At velim te hoc explicatius nobis pet- tractasse , inde sane constitisset tet, aftenus non recte explicuisse modum quo Deus vult ut peccassium
eveniat ille enim talis est a te positus, qui Deum abissicentia peccati
excusare nequit. At peccatum qua Deo est tale, ne vult, inquκ, ne probat, neces citri imo ne emittit quidem. Illa concedo,hoc postremum nego promprium enim objectnm permissionis divinae est malum qua malum, cquidem Deo consideratum ut malum licet causa cur permittat Peccatum, non sit ipsum malum. At distinguendum inter objectum Permissionis, heiusdem causam. Quod
verum malum ut malum permittit, jam ante demonstravimus. Causam vero cur permittat gus malum , non recte enuntiasti, non enim permittit malum propter conjunctum bonum, sed quia bonum ex malo elicere potest: quod ideo non potest dici conjunctum peccato,quia nonnisi per Dei astionem ex peccato elicitur. Si vero ita intelligis conjunctum bonum, non natura ipsius peccati , sed actu Dei, nihil contradico Beetae veto dicta ista quae citas ri Dista 2. a. gorem examinis non ferunt. Prius enim aut falsum est aut aequivocatione laborat. Falsum , si intelligatur de permissione de qua nunc agimus, quae non ooponitur prohibitioni legis sed efficaci impeditioni.
Nam verum est Deum peccatum lege prohibere qua peccatum; aamen idem illud peccatum, qua peccatum est, permittere , id est, nota
impedire. Si vero permissio intelligatur quae prohibitioni per legem an opponitur , aequivoca est disputatio, non enim agimus de illa permissione. Quis enim ignorat Deum non posse simul eundem actum lege adstringere ion Ostringeret Et tibi iam anto definitasea
732쪽
IACOBI ARMI Nit Ex AM IN seu descripta est perruissio, Negatio
gratia confirmoth, non vero, non-da ltio legis. Alterum Beχae dictum simpliciter falsum est , Nam poenae peccatorum non permittuntur a Deo, sed a justo judice infligunturAn habent ipsum Deum auctorem. Minos. 3.
Non est malum in civitate quod Dominia non fecerit. at curii qUaeso Peccati poena fuit priiUum peccatum VHoc tamen permissu Ergo non ut poena. Calvini dicta commode admo-ca D, dum sunt intelligenda in secundum praemissam a nobis interpretationem , secus defendi non possunt. Quod vero ipsius institutum fuerit dogma Scholasticorum convellere, ab illo dici non debet, qui illius di cta sibi defendenda sumpsit. Scholastici enim recte dicunt, dum voluntatem a permissione non disjungunt, quod tu dicis, sed inter utramque hoc esse discriminis aiunt, quod permissio sit objectum voluntatis
immediatum, Peccatum vero per-rnissionis. Et aperte fatentur Scholastici omnes Deum volentem permittere quod permittit. Non est autem Calvino Manichaeorum blasphemia imponenda , quia licet aliquando incommodius loquitur, tamen alibi istam calumniam plane aut sua doctrina amolitur. objectio secunda est. De vult con-r milvi traria, si vult evenire quo in lege prohi--stus sit. Recte sane. Et responsio tua no-e,-- dum non solvit . Nam velle aliquid
estnire, se velle idem non evenire, non differunt tantum respectibus', sed Maeo sic re integris essentiis. Neque ultu est respectus sive modus secundum quem Deus dici possit velle ut eveniat aliquid, imul velle in illud non eveniat. Non enim potest circa unum idemque obi ctum, quibuscunque id respectibus
induatur, contrariis actibus versari divina voluntas : neque potest unus idemque actus divinae voluntatis versari circa duo objecta contradicentia, qualia sunt evenirem non evenire, quibukunque etiam respectibus ista objecta induantur. Demprovibet malum qua malum, at permittit idem , non qua boni rationem
induit hoc enim falsum est , quod
peccatum boni rationem induat sed quia Deus ex eo bonum elicere poducere novit. Dictum Thomae istis tuis non adstipulatur , neque meis adversatur. obiectionem tertiam pro tuo arbitratu tibi formasti, ut facile illam diluere posses. Puer enim in Dialecticis parum admodum intelligens novit inter causam consequentiae seu conclusionis, causam consequentis esse magnum discrimen Potest enim ex effectu causa concludi. Et propterea bene dicis Maiorem, quam posuisti non se generalem. At tua correctio malori isti addita nihil ad veritatem illius facit. Falsum enim est, si nullis causa media intercedat inter antecedem, quo posito consequens sequitur, ct consequens, tum antecedens causam esse consequentu illius. Neque Propterea desinit antecedens esse causa consequentis, etiamsi media aliqua causia intercedat. Satan enim est causaesus de arbore vetita, etiamsi
homo proxima eius sit Mimmediata causa. Quo ipso vis tuae responsionis collabascit. Si autem docere potes, haec duo inter se consistere posse , quod Deus possit velle ut peccatum eveniat, quod homo nihilominus libera voluntate Pec
733쪽
P, A rara Tiquidem bam vim in ollibiliter ed tamen libere peccare posse rat non idem est sufallibiliter cubicefario peccare. Nam .
ius allibium dicitur respectu in sititae
praescicilii ae divinae necessario vero, respectu decreti Dei , voluntatis
divinae, qua vult ut evcniat Peccaltam : U ire etiam hic petrperam insultibilitatem decreto Destribilis, Critiam praescientiae id tribuere debueris, clade creto necessitatem. Atque ipse postea fateris Deum esse causam
peccari hominis . per desertioncm nem p ipsas, O non collationem necessarii ad caven vim peccata auxilii: unde sequitur hominem necessario peccare. Qui enim legem ponit, de non dat auxilium necessarium ad praestandum legem, ille caula est titam grestionis legis suae. At dicis dminis voluntatem intervenisse in hac desertisti e quia homo vo desertausti, vibi volens deseri. Respo deo ri ita est, tum sane homo meruit deseri.
At quaero, an homo potuerit Vel
lenon deseri si dicas potuisse, jam
non peccavit necessario, sed libere :Si vero dicas non potuisse , tam culpa redundat in Deum, non minusqnam antea; propterea quod Deus causa sit istius volitionis, qua homo vult desuri, quia non dederit gratiam Mecet Tariam , qua potuerit homo velle non deseri de nihil potest co, gitari, quod interveniat inter hanc desertionem Dei, Si volitionem hominis, qua voLait deseri. Res di sione secunda te non magis expedis imo bis fateris Deum e-creto suo, quo voluit ut peccat vine veniret, esse peccati causam Primo, quia dicis petat messe merum tavri sequens decreti et unde sequitur , decretum esse causam peccati. Nisi tua iam rationem adferas, secundum
quam Poccatum sit consequens deis PER TI, VA N. oecreti diviniri quod lubre nino facere non poteris. At ita, inquis, decretum Dei Aset edit peccatum heminis,
ut nullam cause nis descientu clienem habeat. At in quam ego . hoc secundo argumento con inceris , quod Deum peccati auctorem statuis. Si enim causa illa deficiens necessaria fuerit ad vitandum peccatum, tum sane Deus per deficientialis operationis necessariae ad vitandum peccatum, est causa peccati nisi doceas hominem promeritum jam antea fuisse hanc deficientiam operationis divinae Augustim dictum non patro Chaatur tuae scintentiae. Nihil enim vult alius quam peccatum , quod fit contra praeceptum Dei, non fieri illo invito,in simpliciter volente ut non fiat, sed permittented quidem voluntaria permissione. Objectionem aliam tibi opponis. De olia uia. cretum Dei est primipiti rerum omnium sti'. e versse lictim , secundum sensentiam tuam citaque etiam principium peccati. Antecedens verum esse fateris indoces Primo , Auctoritate Scripturae ex Ephesi citatae. At prarier sensum Sp. sala chiri Illa enim omnia referuntur ad salutaria donam effecta , qtia Deus in Filio per Spiritum illum operatur in electis, quod etiam vox si 'ub insignificat. Secundo
ratione, quaerat o proba est ii Deus enim est caul, mnium entium , '&actuniri; sed commode explicandum, quomodo omnes actus producat. Negas autem consequentiam . quia peccatum sit des lucent , et non ens
reale, verum ratio nis tantum. QuCmodo peccatum defect sit , an ens po- primum, latiore indiget explicatioim. At peccatum ens rationis esse.
quod ii tantum subsistentiam suam habent in mente, sed etiam a menter vim suam
734쪽
suam habent originem , ab eaque conficta sunt, ut ipsi setviant ad te-ruin ipsarus scientiam comparandam Privationes vero etiamst materiam&formi constitutivam nohabeant , sunt tamen in subjecto unile excessit habitus illudque subjectum ita assiciunt, ut sentiantur a subjectora neque intelliguntur a mente nisi sub ratione suorum habi-
tuum , cx quibus etiam definiuntur. Unde apparet, non esse pure entia rationi . Fateris enim peccatum non esse ens rationis quum dicis ex
remotion originalis junitia immediate vereque sequi di esse. At licet peccatum non utens positivum sed defectus, tamen si Deus causa est energetica istius actus qui ab homine
sine peccato committi nequit tum etiam Deus est causa energetia peccati. Hoc autem fateris, cum dicis Deum es causam omniam actuis energeticam Fatearis igitur: consequens oporteta nisi commonstres quomodo fieri possit ut homo libere illum
actum praestet qui ipsius respectu peccatum est, si idem actus a Dei. nergetico decreto producatur, cui nemo resistere potest. De eo autem postea amplius. m. obiicita insuper sententiae tuae, quod doceat Denm iactinare ad peccaraim, es indurare potirive Fateor hoc objici, non sime causa Nanquam enim videre mihi contigit respontionentiquae doctririam istam,quam tu hic profiteris ab ista objectione
criminatione liberarit videamus tuam. Respondes te non probare permisi senem scissam ab ipsa voluntate: at quis probat Quis unquam negam vit Deum quod permittit, volenistem permittet, Dicis te Deo a tru
tet. At velim ex plicati, ciuomodo peeratum necessario Di respectu divini decreti citra actionem aliqua gDelphusicam, sive illa positiva sit sive negativa, imo si voles, mpositivam. Nam ita iresolvisa vim illum, qui sine peccato ab homine
non fit,in causiam mimam ut Drum etiam ea :sanipo sitivam peceat necessirio statuas. Non est vitem pus,ut infundat malitiam aut corruptionem ad hoc ut physica actio illi
tribui possu, vel positiva sussirit si ad actum moveat, si impellat, si libertatem hominis determinet, ut non possit non vellem facere id quod prohibitum est. Fateris autem Deum active indurare; quod sane non nego, sed necesse est ut ita explicetur, ne Deus auctor peccati ullo modo statuatur. Quo post videbimus.
probo. At vide mihi, actionemq aesti et his
,r unx iis esse qua Devi vult, probat,
efficit eaque delectatur, contra Perpetuum tuum sensum quo vocem istiae a usurpas Ante enim ex Ephes dixisti. Deum omnia agere ex beneplam cito volantat rana, ubi etiam locum
illum tibi ademi fretus explicatione illius vera, quam etiam hic ex Suida adfera
se a viam sensio lentationis inconserva, rionis, velim perpendas an conseruatio selestatio tam sit mariam. . actio m, fon D, quam existentiae, racultatum Quum enim existentia ipsa telum de facultate inexistentes rebus sint actus primit motiones, aestiones de ex iis passiones existentes,ac assim secundi,aut ex secundis
735쪽
PDAEI Eset. Prust shus, uiatur sane alius: ctiis di. vina providentiae hisce quam illis praeste vetum autem est o MPmm naturam Iritant rari At quous
cum creatura ad agendum, id veroo stipenset explicandum iiiii Siaalis ti ue viro itistituitur istiis rei
cxplicatio . semper caveri debet neptimae causae talis tribuatur intra secunda concursus , ut causa mali metito illi adscribi possit. Dicis volun
Mimathunge ueliseum, pisse tamen mi uere saliae , quod simili illustras:
Imprimis sciendum id locum non habete in homine integro, quia e sidianaae Naxata ergo primo illius statui non est applicandum illud simile. Deinde duo ponis in claudiis
catione, ambulationem sive mor m. o. . laudicansam qna est motis per Drsi g. Ambulationem consers cum actu, claudicationem cum actus vitiosita
te, in qua proprie peccati ratio conis sistit. At ista duo non insunt omni actui qui est vitiolus. Nam pleactus aliquando vetatur. Sic esus arboris vetitae; ubi distinguere non licet inter actum heius vitiosita.tem. Nam ipse actus patrari non
debuit de peccati ratio consistebat non in eo,quod illum esum indebito modo praestabat,sed quod praestabat simpliciter. Habet vero ista suntlitudo locum in actibus per se bonis, at non debito modo factis. Sic qui eleemosyna indat ut videatur,actum bonum praestat, sed perverse incedit sed claudicans. Vnde sequitur
Uriam adactum , cuius commillio
est trans testio legis, neminem imis pelli potis citra peccatum d culmmim vellentiam moventis. Quare unis vides , quam cauta expiacan RT INSIAN. rvda sit ratio qua Deus causa actue, sed non vitiositatu in actu est diacitur.
Tmiam actionem dicis esse eo H
dubiuna, quin id de Deo vere dici
Pollit, Hac in actione triplicem ponis ristis .an Dactionem. Primam dicis esse primis miri uis sionem tale illam ita explicas, ut 'M.
Adamo Integro accommodari non et possit, sed iis solis qui peccarunt , repeccatis suis meriti iunt ut a Deo sibi ipsis permiuerentur hin reprobum sensum traderentur. Nθn enim laxavit Dein babem Adams, nsUnst impedimenta peccandi, non solius 3 a ira II.,nelgai m. Adversussi indum actionem eiusque explicationem hiladmodum habeo, ii accommodetur peccatoribus e licet nonnulla addi Iu
posse putem valde necessaria. Ordi nationem quae est tertia actis , non videris mihi distincte satis explicare. Nam vox duplicuer usUrpatur, pro eo quod est decernere statuere ut aliquid fiati pro eo quod est, ordinem in factis statuere, xfacta ad fine ni convenientem disponere
d. terminare. Ham aequivocatio tibi
fuit tollenda , non confundenda diversa vocis istius significatio , sicuti
facis quum in eodem oriatonistractu dicis eam peccatvm ordinare
significatione accipitur vox ordinanis die inde, idem ordinare quoad exitum
fines ubi altera significationa sumitur. Explicatio quam addis ab exemplo Satanae, est tantum de oris dinatione quoad finem .exitum Nili autem explicetur commode. ne med D in actum . nisae peccato a
hmine illi,sn potest ita enim dicere via uua malo
736쪽
malo quam Peccatum ordinet quoad causis eo principia , facili momento Deo peccati causa , culpa impingetur. eis. Pa. Clementis a sex an irini verba deor--. Cra=a dii itione ad finem tantum accipi
possunt, belim omnes nostros Scriptores, Vce etiam in istis verbis semper persistere. Proba enim sunt, .actionem Dei, per mala in Alorum opera suum opus facientis, explicantia. In verbis vero Augustini planissimum est discrimen inter sacere ordinare dc vox ordinandi sumi tui secuna significatione . pro eo quod est, voluntates tam sua culpa malas, ad hosce S illos fines actionesque certas disponere dc determinare. Illa vero Aneus vi verba . Devi piratur tu cor sibi hominum ad inclinandia hominum voluntates nocκ ne vult, etiam ad mala pro meritis illornm, apte sunt explicanda, ne impinciant in id quod sequitur Deu non facere voluntates malvi Inclinat ergo voluntates malasaa mala, hoc est, ut potius in hoc oblectum quam aliud malitiam suani e fundant. Si vero dicitur ad mala impellere quenquam , nempe ad volendum mala,
tum intelligendum , quod hoc facit ministerio Satanae, isto modo, qui facile cum justitia ipsius conciliari
potest. Fulginti autem rectissime negotium explicat paucis Quum enim malarum cogitatienum auctorem Deum esse negat, latis a peccato illum excusat. Nam cogitationes ad opus suscipiendum sunt primae causae, &vocem ordinandi etiam posteriore significatione usurpat ut ex adjuncta explicatione facile liquere potest. Dicit enim Deum de mala vird
l merito, per illud dogma Fatum stoi . st ' M- cam introduci explicato nempe isto: Pato, prout Stoici de eo docebant. At non tollit hanc dissicultatem , quod nihilominus posito isto decreto Dei,
quod tu ponis, necessitas inducatur rebus, cum qua libertas consistere nequit. Quare licet Fatis Stoicismnon inducatur per illud tuum dogma, inducitur tamen Fatum necessitatem rebis inserens em ibis, libertatem adimens. At conaris ita decretum Dei explicare , ut rebus a Deo decretis libertatem non adimat, licet necessitatem inferat, quod ego omnino impossibile existimo. At ideamus, quam explicationis de extricationis causiam adseras. Primo, ristitistu
distribuis id quod nece litium est, in um Neresitimpliciter se absolute elefariumno ex r/hpathe, Absolute necessarin est quod
non pote ise aliter habere , euim cout rarium est imp olle, inquis, recte. At non distinguis, an agas de re incomplex, simplici, an vero de ente complexo in enuntiatione. At istud mittamus. Certum est nihil isto modo necessarium esse, praeter Deum .divina. Reliqua omnia extra istam necessitatem sunt posita. Nectfarium ex lapathesi est, inquis em vivi vel multarum rerum positi venon potest, aliter habere Neque hic ponis discrimen inter positionem rerum, qua aliquid ponitur ut sit, qua aliquid concluditur quae necessitas distinguitur in consequentis, consequentiae necessitatem. Ista est Syllogistica illa est ex causis effectum seu consequens Produm centibus: causis inquam , quae ipsis quidem non necessario ponuntur neque caussant, sed quibus positis quibus causantibus et Tectus nece
sario ea ist . Exempli causa. Deus
737쪽
non creat necesiario mundum, si tamen creet, necessario mundus ex illa actione existit. Necessarium ex Jpo-i, est ponis ex Dinra, ex pracvio, Adecreto Necessarium ex natura tollit libertatem mcontingentiam. Sic quoque necessarium ex praecepto quod enim lege adstrictum est, non est in libertate creaturae licet ex ne cessitate naturae producatur actus necessario, nisi a potentiori impediatur. Ex necessitate vero praecepti non actus Producitur necessario sed praesta tionis imponitur creaturae ne
eessitas si quidem velit Deo parere,&illi accepta esse. Necessarium ex decreto male definis, quia Devi prasi-oic voluit te escere vel saltem permittere: nam alia est necessitas praescientiae&permissionis divinae, malia effectionis. Imo si verum fateri lubeat nulla est necessitas praescientiae: permissionis , sed tantum ecfectionis seu voluntatis divinae. Non enim praescientia Dei, sed valvntia estreram necessivi licet praescientia Dei posita sequatur rem futuram , non cx praescientia tanquam causa Consequentis, sed ratione seu causa consequentiae in permissione postea latius agemus. Et hoc quod necesse sarium est ex decretori voluntatis effectricis ratione hoc quoque liberum aut contingens dici nequit. Distinguis Iec mu necessitatem mcha tionum injallibilitat necessitatem. Male Non enim opponuntur. Nam potest una eademque res esse per
coactionis nec efiitatem producta in fallibiliter prescita. Deinde non fiant eiusdem generis. Illa enim est voluntatis producentis aliquid . est prior natura ipsa re productari haec praescientia est re natura est
Posterior Ithi coincidit cura e cesse
sitate consequentis, haec consequentiae. Tertio. est aliqua necessitas quae propior est coactionis necessitati quod ad rationem , causam, genus attinet, coactioni opponitur, contra quam coactionis neces tas fuit distinguenda . Illa est ve-eesteinevitabilitatu, quae quidem coactionem compraehendit Neoque, sed species in nominata nominu generis appellari potest. Quod- ut clarius intelligi possit, ita me explico Inevitabilitatis necessitas est duplex, una vim inferens rebus pure naturalibus, quae violentia dicitur, rebus voluntariis,quae coactio dicitur. Alterarem, sive natura illa sit, sive voluntas, ita leniter, suaviter intus movens, ut non possit non eo in is clinari, id velle quo movetur. Attamen , fateIr, non agitur seu movetur voluntas secundum modum voluntatis, sed secundum modum naturae, qua motione tollitur libertas, sed non spontaneus assensus.quum utrumq; tollatur per coacti nem in , Definitionem: coactionis tuam transeo. Inrallibilitatis non placet: conjungis enim disparata indefinitione. certo enim Texire res dicitur ratione praescientiae , immutabiliter ratione ipsius rei inimmutabilitas non convenit in fallibilitat , nam in fallibilitas praescientiae tribui . tur, quae fani non potest ob infinitatem naturae cessa direntiae divinae. Qiiii, ipse rem immii 3atiliter EX Diriasii Sathlit: imento tuo. Diio c-nrin pore uel euenire vel no A Delii re, id non fiat immutabiliter, certo tammen praesciri potest ab eo , QUI Gmnia Liam contingentia praescit infal
sibiliter. Recte autem infallibilitati necessitatis adstruis axioetia. Omne ne i , quati m est. Rettsorii Bret'.
738쪽
blactenus distinctiones neceml eatis, iam ostendes quomodo ea sim
vel concurrentes: colicauias, usis mul agentes. Si ad causas separatas, iam eff. m lomuntur nomen a nodo, quo liti enectus ex causis existunt. Si necessariori dicuntur necessarii, si contingenter, conti gentes. At vero si causae plures concurrant ad unum effectum producendum , jam quidem 'Lctum illud relationem habet re affectionem ad singulas suas causas sedis men non sortitur, nisi ex modo quo ex eausis illis simul junctis existit producitur: qui modus si sit necessarius, necessarium dicitur, si contingens, contingens Fieri autem nequit ut unus idemque effectus partim contingenter partim nece lario existat, quocunque laudem respectu verum quidem est, sic ausarae secunda dicitur, sola operaretur ex voluntate sua, res contangens dici posset et sed quia causa prima secundam movet, ita ut non post non moveri hinc totui effectui nem cessarius dicitur. Quia fieri non potest ut ille effectus non producatur causantibus istis causis prima secunda . Quod vero putas ista necessitate ea simu rari libertatem cavsar in sacvadarum de re mae nihiIo est , quemadmodum etiam, quod existimas sectam res ean secunda cassa liber m dici passa es mi gen-rm, gi prima eras. res est necessatim dicetur Absurdum enim est libertatem cum necessitate, ,hanc cum illa velle conciliate. Omnis enim necessitas pugnat cum libertate, non
ita verum est bene stantia quiae dem dari pota ulla veritati isti inofirmandae. At veram si fateor. quod tuum Dei care, scrae stillana , in Mai a Mimai ha ana
atinem libertas quando Deus sive coactioneri quod non potest fieri.
tum propter omnipotentiam divinam, tum propter voluntatis amisraru siue molli&leni flexione ita
USIUM talem movet ut non possit non moveri.
Videtis autem mihi inter liberum,spontaneum motum non discriminare, quum spontaneus motus tantum distet a libero, ut ille cum naturali Interna necessitate coincidere posti , hic vero minime. Sponte enim homo vult beatus esse, at non libere. Bestiae etiam sponte feruntur ad ea quae sibi bona esse ex exstinctu naturae aestimant, at nulla potest iis tribui libertas. Hisce consideratis apparet nullo modo dici posse quod Adama necessatio lapsu sit sim L lib. re nisi necessisitatem infallibilitatis adferas quae non est in lapsu sed in praescientia
Dei propter eius infinitatem Liberistas autem posito decreto Dei tolliatur, quia Ailam non patiat resistere v/lmisti id est, decreto Dei. Quod respondes ut non potiae, sic queque Ro-lumst refutatur quia non potuit velle aliter. Quod tu fateris Ma euen-tnm ipsum verum esse . negas qu8ae potentiam. At non hoc disputatur an Adam voluntati fuerit ademptas istentia , quae libertas dicitur , quod necesse non fuit ad lapius necestitatem inducendam et sed an eventua
ipse, id est lapius necessario exstiterit. Quod quum fatetis, necesses m
739쪽
iniam est latearis, libere lapsum non esse. Circumscripta enim fuit potentia ista, determinata quoad
actum illum, eventum, adeo ut actu aliter velle non potuerit; secus decretum Dei irritum factam e set. Et hic rursus spontaneum motum pro libero usurpas inerudite.
Ad te dilucidationem di Anguli
tria tempora, laesum precedem, mens 'futurum At prase Cerfuturum ad praesentem disputationem non faciunt. Nam lapsus necessitatem ex praesenti, futuro tempore habere nequit. Solum praeedens servit proposito In primo momento dicis lapsam dupliciter necessariam fm'. Prirno, propter Dei rapientiam. At praescientia nullius necessitatis est cauta, neque propter praescientiam res dicitur se est, cur res contingenter futura suo tempore, infallibiliter sit prae ita a Deo. Secundo, propte desperum Dei permis m. At permissio causa immutabilitatis aut necessitatis esse nequit. Est enim actus negativas, non prohibitio unde assirmativa necessitas existere nequit. Randrii Hugoni dicta te non iuvant; noi, enim prorsus idem agunt, neque sunt ae 5-m. Ratio vero
Mun adfernest partim petitio principii , partim nulla'. Petitio principii est, quum dicis, via nudum er- missis non potest non venire Ratio nulla est, quum dicis, quia alite avenire nequit quam De decrevit. Ex eo enim non sequitur, ergo evenit necessari r quia licet aliter evenire non possit malum . quam id Deus permittat tamen ipsa permissio non imponit necessitatem eventu peccati. Determinatio enim divina . non est circa peccati m ut rivit, sed
circa idem iam ex suis eaulis futuorum, ne ulterius tendat quam Deo visum est. QMd autem permissionem definis, per negatio emeratia ad vita dum percatum necesscitata tibi non concedo. Hac enim non est 'Omittere ut homet, libere peccet, sedessi ere ut neceDrio peccet, quod tam saepe dichum est. Et velim abs te explicari, quom do vecestia detreti divini, elus sta vi ut Adamis peccaret,s erit volantisti humana liberiadi evira lis cum fuerit ineuitabilis, Road evenis tum actiosus omitto quod absonum sit, nece sitatem appellare evitabilem. Non vis autem ut quis existimet illam uetes tatem ex decreto Dei
laxisse Attam multa divisti hoc eis vincentia , ut frustra iam hoc nolis rde explica quomodo ista necessitas neri infallibiliter,sed praescietiaca secuta sit decretum, in decretum non hiabeat causae rationem istius necessitatis respecta. Est enim d
cretum causa necessitatis ut conseisquentis non ut consequentiae verba sunt istari voces ad effugiendum ictum veritatis confictahquibus nulla subest veritas, imo ne verisimilia ludo quidem Semper enim verum manebit; quod ex decreto necessa rium est, id causam suae necessitatis habet in decreto ma decreto Deta At mi Perkinse an non ista operosa multarum distinctionum investiis gatio, usurpatio falsitatis signum est, quum veritatis oratio sit sim pleae: aperta.
cte est intelligendum. Nam qua errai myrius praedestinatus quis est pugnat cum eo damnari de qua reprobus quicest, pugnat cum eo salvari. At posse salvari de damnari, neutri repugnat. Nam decretum illud uos est de
740쪽
itIA Coni Axul Npotentia, sed de actu alvandi
dam Fandi. Actus autem isti duo quos ponis, propolituit nempe non mi- me A, S pro ostium damnandi, sequi litur Peccatum. Misericordia enim soli misero re peccatori est necessaria, vere dicitur, quod propositum dam and non pomi sitim necis statem damnationis, nisi intervemente eccatori sed ita interveniente, ut non intervenire possit. Si autem Deus decreverit hominem ita condere gubernare, ut non possit non actu
peccare, quo lustitiam suam in ei res exitio declaret, jam propositum illud infert necessitatem peccata condemnationis. Quod vero necisit vi illa eodem more A. D.id'expi Scientia sequatar, absurde dicia prasearatis tur. Quod enim praescivit Deus. ideo prae sic it quia futurum est. At quod decernit Ac proponit, statuitque apud se facere, ideo fit, quia de
evit. Et ex praescientia concluditur in fallibilitas eventus , quae est necessitas consequentiae ex decreto immutabilitas ei uidena, quae est necessitas consequenti S. Sed objicis tibi, ni ad triem pra- destinati sunt, nox possunt si velint per paeniterumtiam liberari. Objectio ista huic loco&tempori non convenit. At ego objicio tibi: qui ad Nortem praedestinati sunt, etiam ad peccatum, juxta tuam sententiam , sunt
Praedestinati, ut id quod Deus illis
inferre decrevit, mortem scilicet, juste ipsis inferre possit, propter peccatum scilicet. At sane ii Deus potest
ad peccatum praedest uaare, Ut morin tem inferre possit peccatori potest etiam mortem inferre non peccatori quia peccator ex praedestinatione divina non est peccator. Et peiur longe est ad peccatum taedetiti i I Ex AMEN nare hominem integrum, quam
innocentem praedestinare ad mortem De quo etiam ante di mest. Quod vetb eandem necessitatem in vis per imoonere conatas sententiae. qna per miselenem missi ovem mali stat nit , seu traneum cita permit Sion inquam recte ex nat ira sua explicata Mintellecta. At tu permitsionem ita describis, ut revera impingat in trectionem. Si enim permittere, et Gelle non impedire, quod re era est. v. velle non impedire tale e V, ut Fne eo peccatum caveritaeqntat, ut tu dicas, jam velle non impedire peccatum , est Scere peccatum Per negationem impedimenti necessarii. Atque ita malum neces sario ex ista permissione existit, minime autem libere ex parte hominis.
Unde sane constat decretum Deinpia esse magis evitabile, quam hujusmodi, ut est a te descripta per-rrussio. At nisi vana sit distinctio decreti in energetacum sive efficax
de perhussivum , Ut certe vana noRestri tum necessarium est ita describi permissionem ut in energeticum
Quod vero tali uri de lanichatim studia.dogmatibi a notin ullis imponitur, sentem a non ea mente fit ab illis,quo mutent 3 -- vestras sententias omnino consentire , sed quod in eo conveniatis sen
necessario fieri di- amoliri debes,
Hoc Stisto crimine doctrinam tuam liberare
Contradicentia autem conjungis in unum . quum dicis hominem a peccans abstinereis an posse, ct tamen's
necessario, sed volnerarie peccare. Ne Rese inta ilibertatem voluntatis, sexibimi lem esse ad utrunque oppositum est spe te siluere, sim unam tantum pariem deter