장음표시 사용
761쪽
PRA DE s T. PERTIN si AN. positionem legis hoc per negationem concursine perpositionem, inquam, legis propter quam actus ille sive peccato perpetrata nequit pernegationem vero Concursus Propter quam actus simpliciter perpetrari nequit. Hoc igitur impedimento negationis concursia posito
non opus fuit alterum poni festionisti u. D. Ex hac explicatione apparet crea-
Πυ, 'turam peccantem metum ieccati
committere leua libertate voluntati tum quoad exercuium tum qu O-
ad l/ciem actionis . quibus duobus omnis voluntatis libertas circumscribitur libertas enim quoad exercitium est, qua potest velle ageresin volitionem actionemque suspendere Libertas quoad speciem actionis est, qua potius hunc quam
illum actum vult, agit Com lmonstramus utramque libertatem istam alio modo in actu peccati, quem producit creatura Cum Concursu universali Dei. In actu peccati consideranda existentia eius , de egentia. Ut existat actus ille, pendet aliteri se voluntatis quoad exercitium.
Vt lanta potius assentiam labeat
quam illam seu ut potius hic actus sit quam alius Ut potius actus vetitu Squam non vetitus potius contri Ocquam contra illud praeceptum Pendet a libertate voluntatis quoad peciem a tionis. la vero, ut existeret actu ille, effecit creatura libero influxa suo, tuo Itius agere voluit quam non
sus influgu , iungentis se libere influxui creaturae in ipso primo illius inritavus momento Se instanti. Ut vero hic actus potius e .set quam a vi, effecit causa secunda. libere determi-
ad hanc potius quam illam, ut esset
potius et r. c. a. . r. Si tu dimcat, hoc pacta concursum divinum suspendi ab influxu creaturae e respondeo, id ex dictis non sequi.Nam licet Deus non concurrat nisi creatura volente influereri tamen quod influit pendet a pura ipsius libertate: possit enim nomia fluere. Hinc jam clarere potest quomodo Deus de permisso sit peccati, cdfectaractri quem creatura Itra Pec-
atum patrare hequus permissar Pe
ca i , qua creatura permittit liberam di pensationem sui influxus et essector actus,quatenus concursum suum influxui creaturae jungit, citraquein actus omnino a creatura praestari
Si vero quis distinctionem istam, vel propter rei ipsius difficultatem, vel propter explicationis nostra desectum minus capiat, eoque contendat efficientiam peccati aliquo Ido Deo ad cribendam et Te, Propterea quod actus istius sit effector: hunc considerare velim, quod Deus eadem ratione per milita dici possit actus, quia peccati sit permissor, uno&justius longe, quum Prohibitione sua declaraverat se actu naillum lantea non modo libertati de potentia: creaturae, sed de jurii potestati permissum jam ab illa perpetrari nolle e per quam prohibitionem in tantum substrahitur efficientiae clivinae actus ille, quantum ipsa valere debuit voluntari creaturae ab illo perpetrando absterrendae recontra, tanto magis efficientia illius actus voluntatis creaturae libertati adscribenda est , quanto illa intelligi potest vehementius actum voluissa vetitum lege divina, qtiaria potestati suae permissum.
762쪽
Caeterum , quocunque modo res ista explicetur, cavendum est sedulo, tum ne Deus auctor peccati statuatur, tum ne actuu ipse sicientia Dei substrahatur hoc est , ut totus ille
tum rite providentia Dei subjiciatur :qua actinuisicienti, qua peccatisin permittem providemia Si tamen in alteram partem inclinandum erit, minus peccabitur si substrahatur ac tu sessicientiae divinae qua actus est, quam si peccatum essicientiae Dei tribuatur qua peccatum est. Praestat enim Deo actum aliquem adimere
qui ipsi competit , quam malum actum tribuere qui ipsi non competit eo quod gravior iniuria Deo irrogetur si peccat causa dicatur, quam si actus otiosus jectator perhibeatur. CRIMINA Tio IV. Docere .nos maximam partem
humani generis desiitui Christo
omvisa tari oratia. Sensus istius criminationis est
et et victa quod Deus aeterno suo Gm
mutabili decreto statuente hominibus aliquos mera sua voluntate eligere, alios vero eosque musto plures reprobare. Quumque Electi ad salutem perduci non possint, utpote
peccatores facti in Adamo , nisi justitia Dei satisfactum esset seccatum expiatum, hinc Deum statuisse Filium suum illis dare Mediatorem, Reconciliatorem: Redemptorem, qui pro illis solisrhumanam
naturam adsumeret , pro illorum tantum peccatis moreretur, illos solos cum Patre reconciliaret, illis solis spiritum sanctum redemptionem aeternam mereretur, illis solis ex proposito gratiam offerret, eos que solos ad fidem vocaret infide
per internam vocationem donaret,&c exclusis ab hisce omnibus iis quos reprobavit adeo ut nulla illis sit in Christo salutis spes propterea quod Deus ab aeterno Sluerit, ne Christus pro iis homo fieret, pro
iis moreretur; citra ullam considerationem infidelitatis; quum illis etiam Euangelium annuntiari curat, non fieri ipsorum bono, sed quia Electi illis sint permixti, qui ista praedicatione duxta decretum Dc ad fidem insalute sunt perducendi. Iam vero respondendum tibi fuit, an istam criminationem ad- mi eres, ut vere tuae doctrinae objectam, an vero doctrinam tuam ab ista criminatione liberam arbitrareris videris illud fateri quod vere haec sit tua sententia Et sane fatendum tibi est , si constare tibi vis&tuae sententiae consentanea dicere. Respondes ergo illud quod ista aesti criminatione doctrinae tuae objici ' m 8 tur, crimen non effera videamus P UDautem quomodo hoc doceas commonstres. Primo dicis nauisse
durum ipsos deflvi Christio, propterea quod jam ame in Adamo salutarem grami iam justitiam, O vitam beatam acce perint, una cum potentia perseveram ibili dem,si modo voluissent. At, inquam ego , interea bona pars hominum simpliciter destituitur Christo, quae nunquam particeps fuit, vel erit salutaris gratiae Christi. Gratia enim Adam, omnibus posteris eius in ipso facta, non est gratia Christi, quae tum necessaria non fuit. At potuit, inquis, Detis citra injustitiam
omnes tum condemnare, neque uni
gratiam per Christum facere. Quis negate Neque enim hoc disputatur, An
763쪽
An Deus, quum homo cum Posteris omnibus sua culpa peccasset, morti aeternae obnoxius factus esset,
debuerit filium suum dare mundo mediatorem et sed an vere dici possit, quum eua voluerit Filium suum hominem fieri e pro peccatis mori, quod isto discrimine istud
voluerit,' ut humanam naturam quam cum omnibus hominibus communem habet, tantum M opau cis quibusdam assumeret Ut mortem , quo poterat esse pretium Pro
omnibus peccatis omni una hominum, o primo pro peccato quod omnes pariter in Adamo perpetram rant, Pro paucis tantum aliquibus pateretur: hoc est, an Deus apud se statuerit, cum maxima parte hominum agere secundum justitiae suae rigorem, secundum normam legis conditionem in lege requisitam,cum paucis Nero secundum misericordiam ingratiam suam , secundum Euangeliumn justitiam fidei, conditionemque in Evangelio propositam an statuerit paucis aliquibus, peccatum quod in sua persona in
Adamo perpetrarant, imputare citra
ullam remissionis spem .Hocjnquam quaeritur et ad hanc quaestionem tu adfirmative respondes,o propterea fateris criminationem illam vere tuae doctrinae objici neque elaberis isto effugio, auod mir- non sit desii. tui Christo , quum in Adamo gratiam asinceptam repudiarint Tu de justitia actus respondes , in quartitur de actu , tu de causa respondes, quae ritur an sit id cuius causam tu adm
Ne vero ista responsio tua horridior videatur multis adfers secundo responsionem aliam nempe Chris vi ra' dici merin mara mira at explicationem huiusmodi adjungis,
quae glossam corrumpit, impliciter tollit quod videbaris verbo
concedere. Addis enim , non famosissum pro inmbrum edi singulis aequali.
ter quoad Deum, vo pro damnat . perinde ac pro Electu boneficienter ex parte Dei. Sistamus hic paulisper. quae dicis expendamus Scriptura dicit r. qiari aperte, .simplicibus verbis, Chri si s i stum pro omnibus mortuum esse , etiam'
pro i qui pereunt. Rom. I . I S. E. Pet. 2. vers. I. Non agi aliter, inquis,quo
Deum. At quid hoc sibi vult, quoad
Deum , an idem qiro decreto Dei pSane Christin gratia Dei pro omnibui
mortem gustavit , ill quit Scriptura.Heb. 2. s. Mandato Dei Christus aximam posuit suam pro mundi vita. Ioh. 6.
Iob io. pro ovibuis Et non pytest dici mortuus pro ullo homi ue, nisi ex decret, mandato Dei Patris quia non mortuus est nisi ex decret, mandato Patris. At dices, te non agere de decreto, quo Deus Pater Filio impos ut munus inpartes expiandorum peccatorum primortem suam; sed de decreto quo statuit per Christum salvare electos, At dico hoc decretum esse posterius natura ipsa morte Christi,&merito
per mortem impetrato, Addis praeterea, non equaliter mortuum pro reproburi ita enim dicere debuisti, non damnatur electu Perverso ordine haec consideras. Nam mors Christi ordine causarum praemcedit electionis, reprobationis decretum, unde existit dilatimen hominum electorum, reproborum. In Christo enim mortuo dcresuscitato, gratiam gloriamque promerito, electio est facta Quare ethim Christus citra discrimen electorum: reproborum pro omibus
764쪽
est mortuus. Respectus enim ille hominum duplex, posterior est morte Christi, pertinens ad applicationem mortis c resurrectionis Christi bonorumque per illas Comparatorum Phrasis autem illa, Chri-Ju mortuus et pro electis. Non hoc si
gnificat, quo lecti aliqui fuerint
antequam Christus a Deo irrum accc petat animam suam osterendi stetiumst in 'mptioni pro
mundi vitari vel antequam Christus consideratus fuerit ruta mortuu ic quomodo enim potest e quum Christus sit caput omnium Elactorum, in quo ipsorum Electio est firma V sed quod mors Christi cedat
Electis tantum in bonum , quod fit per applicationem Christi& beneficiorum ipsius. Duare .phrasis usurpata a Scholasticis ita intelligenda, quod Christus sit mortuas pro omnibus Assicierumter, esca citer vero pro Ele- Eictavium est fidelibus. At vero locutio ista est absona meo judicio egi elevter ex parte Dei. quid enim vult, Christus mortum est , sicienter ex parte Dei pro Electis nθn pro reprobis . Non
possunt illa conjungi ullo sensu recto. Scio te voluisse, significare, quod efficacia mortis Christi ipsis cc non aliis applicetur At si hoc vis, ita etiam loqui debuisti, ut intelligi possis hoc velle. Si enim tuam istam phrasin Scholasticorum rigide examinare lubet , non poterit citra injuriam mortis Christi, eiusque meriti usurpari. Nam sulficientia attribuitur morti Christi, efficacia adimitur, quum idcirco sufficiens sit pretium mors Christi pro mundi vita, qui essica fuit ad peccatum abolendum Sc Deo uitistaciendum. Non loquimur,inquies
enim imo aperte contrarium patet et illi enim rei adimis efficaciam cui tribui sufficientiam a morti Christi suffici eotiam tribtus Verum, si libet di hoc rigide ex liminare, ne susficientiam quidem tribuis morti Christi. Quot nodo enim erit sufficiens pretium, quod pretium non . est y rcuum non est quod non o fertur, non solvitur, non annumeratur. At Christus se non obtulit pretium nisi pro aliquibus tant Vm paucis, nempe Electis, Certe Perkin se, RUutantu, verba sunt Meffugia conquisita ad T Ot
eu idendum ictum veritatis raram o
Adfers deinde Scripturae locos mortuum pro nonnullos proposito tuo probando. ' 'ib t.
Christus inquit reprobis, nunquam 'novi vos, ergo illos nunquam profuis agnovit. Quid tum Ergo pro iis non est mortuus. Inconsequens est argumentatio. Nam necesse est ut sibi morte sua redimat quos sibi proprios eat habiturus: quos autem non habet suos, illos non novit ut suos, seu agnoscit pro suis. Vt autem aliquos pro suis agnoscit, non satis est ut pro iis moriatur si ursredemtionis sibi illos comparet, sed etiam ut pro essicaci applicatione beneficiorum suos actu fata at Vnde apparet fallaciam esse ignorationis elenchi de causae non causae. rerum argumentum quod adfers S -- non plus valet. Si omnes S singulisunt escaciter redempti, em es etram es singuli Deo reconciliantur: at omnes non re conciliavi Ar, ec omnes accipiunt remisssionem perca rem ergo non omnes
singuli una emicuiter redempti. Qindsi dicam me totum concedere sed recte intellectum , d quod concludis, non versari inquaritione DConfundis enim apotelesina cum actio
765쪽
PRADAs T. PERTIN senim Christi in mortem , est actio Christi qua impetravit redemptio-
item Confundis deinde redemptionem impetratam cum eiusdem applicatione 5 na em Caciter redemptum esse, significat panicipem esse redemptionis Christi morte
Peractae, impetratae. Confundisci iam reconciliationem mortechri
actam cum eiusdem applicatione: quae plano distringuuntur. 2. Cor. s. Dem erat in Christo mundum reconciliavis bi, O posuit verbum reconciliationis in
liati Deo cum inimici essemns, quod lane de applicatione reconciliationis intelligi ncm potest. Hod vero remissionem peccatorum uati factionem coharere dicis, non usquequaque verum est. Nam satisfactio praecedit, utpote constans morte: obedientia Christi at remissio peccatorum
constat applicatione satisfactionis per fidem in Christum , quae potest actu non sequi satisfactionem peractam Nactus quidem est Christus
fatisfactione aeternam redemptionem reus peccatorum remittendorum , sed non remittitur peccatum
nisi actu credentibus in Christum. Prosteri dictum cum hisce a me dictis
prorsus consentit . Intelligit enim redcinplictis voce actum cum a poteles nateve eiusdem applicatione. Est ergo hoc tuam secundum argumentum prTter Propositum, de propter vatiam confusionem S aequivocationem nihil concludit. Tertium argumentum etiam est inconsequens. Nam etiam posito antecedente, consequens non sequitur.
Verum sciendum, Chri num se dedisse ut tu a Patre obtineret recti candi i si
qui in ipso esse iuridii ri, eae haec im-
Quia ver mediate ita conjungi.jus obtinuit, etiam acturius illud exsequitur per Spiritum, vapplicationem adspersionem quo sanguinis sui. sanctificans sibi populum peculiarem, eumque a prava conservationusta a redimens liberans, quod peristanet ad applicationem beneficiorum morte Christi nobis partorum. At inde non sequitur , quia non omnes istius ametificati is actu fiunt participes, ergo Christus non dedit se pro iis redemptionis premtiu et propterea quod actio Christicum apoteles ate confunditur, applicatio beneficiorum cum eorundem impetratione.
rat vilio confusionis Deliinatur enim redemptio peracta tu qui creduvi iv Christum, Sscstiatiora praecedere oportuit actum quo Christus nobis redemptioni in filiationem promereri debuit qui actus ordine causarum Praecedit omnem Dei de applicanda redemptione destinati
Iniquinto argimento eandem com et inti .
mittis fallaciam. Disputatur enimarum Christut pro omnibin citra discrinitu Electorum reproborum sit morti viri, tu probas, non omnibus sne discriminemo item mortisque beneficia applicari. At quod dicis, demia ex parte Dei liberatos
se a con cmnatione, non tamen eaten donamur gratia, ut peccatim nonam mplius Curi. At, inquam, si illud das,&hoc dandum est. Conjuncta enim sunt haec duo beneficia morte&r surrectione Christi nobis impetrata , liberatio a condemnatione Peccati de ab eiusdem dominio. Nulli unum sine altero contingere o test. viiij producis testimonia non et Ii,-Aaa a uulla
766쪽
nulla veterum, sed omnia ista si recte explicentur , conveniunt cum
hisce q(uedigimns Ambrosivi enim aperte de utilitate ex applicatione passionis existente loquitur, dicens; Ni: tibi descensit, vas tibi passimo: hoc est, non tuo bono. Et unde quaeso nobis fides contingit Annon dono Spiritus quem Christus nobis promeruit 3 Praeceditere patim descendere Christi nostrum credere , .propterea non potest fide circumsic tibi discensio lassio Christi. At fides est instrumentum applicationis Auga lina etiam de liberatione igit non ut impetrata est sed ut applicata Sic Bernardui Hai mo, Thamaa. Si vero quispiam vel Patrum vel Scholasticorum aliquando alit et loqui videtur, ita explicandus est ne in veritatem Scriptura nobis patefactam impingat. Videamus jam objectio am nonnullas quas tuae doctrinae opponi S. Prima est. Scriptura aferit Christum rede-
.Pr-βmmi femundum. At cur rion patiendi voce usus es potius, quam reii mendi, ad vitandam ambiguitatem praesertim cum quaestio sit non de applicatione passionis Christi sed de ipsa
passi,ne e morte Christi. At tm-neam asiniosa objestione ut est a te formita. Dico distinguendum esse
inter imae tritam redemptionem cap placatam &a limo impetratam toti
mundo, vom aibus singulisque o. minibus esse solis autem credentibus 5c Electis applicatam. Iceo quod ad prius Nisi impetrata sit omnibus, nullo jure postulata fidet in Christum ab omnibus se nisi impetrata sit omnibus, nullo jure
quispiam poterit culpari propter repudiata, oblationem redemptio Cras tam , ut it risinis Repudiat enim quod ipsi ui esse quin .im a Malueri t. An Mi Mic EX A Minon potest, .merito quidem si
Christus redemptionem non impetravit omnibus, non potest omnium esse judex Posterius conceditur utrinque At dico in Augustini uicto agi de reconciliationis applicatione, de salvatione actuali. Secunda objectio est Deus viil omnes mih et salvas fieri, ad agnitionem veritatis venire L non subnectis conclusionem. Nerum eae an e cedentibus desumenda est At nu tum interest quomodo illa conclusio
formetur Concludit unus V ergo omnes tu uniuersis homines salvi fient, pero vi ut ad meritatu notitiam voluntati enici quis re liti Alter inferet: ergo G a cypra destinatio secundi m quam Deis velitras sitas saluari cretere. ab ilios vero condemnari is de alienas exilientes idque ipsis a quedacreto Tettius inde deducet hanc conclusionem , ergo nulla paten esse Dei abinias qui simpliciter citra res ectum peccati iiii 3 vitiae vilit aliqgem condemnari S ad agnitiovem veritat; non venire Prima conclusio inde non sequitur rem enim continuo salvantur quos Deus vult salvos fieri. Secunia etiam inde deduci nequit. De tertia autem vere mihi dicere
posse videor, quod ex istis verbis deduci possit, debeat. Rationem adfero planam Sc perspicuam. Nemo propter rejectam veritatem Condemnari potest nisi ad eam vocatus fuerit, sive in sua persona sive
in perso tra parentum avorum , aba vorum. Nern autem ad illam vocatur quem Deus ad illam pervenir*nolit: omae autem homines qui condemnabuntur eo nomine Conm
767쪽
PRAEDAs T. I E e . Prima Attideamus quid tu respondeas. ham hi Quadruplicem adsersrsponsonem. lima est molem OMNES non complecti omnis Adam posteras . scd dici de aminibus in ultima a te mundi. Quod quidem vere dicitur considerata numius loci circumstantia , qui agit de amplitudine gratiae sub Novo Testamento exhibita in Christo matverita eorundem verborum etiam latius se extendit. Perpetua era mest illa Dei voluntas, a prima seminis benedicti promissione in paradiso acta mithim habuit. Quod veto Deus I asta su Gentes medere in viis ipsarum, id non conuavenit huic dicto. Erant enim ab alienati a cedere Dei vexpertes facti sua culpa
promittionum , sua quam culpa vel ab ipsis vel a parentibiis commissa. Quare omnino concedendum tibi est Deum voluisse per omnia secula omnes singulatim homines ad veritatis cognitionem ver item alvos fieri, quatenus in foedere Dei compraehendebantur, non vero qua ab illo in se aut in parentibus exciderant. N Secunda responso e st , Deum melle ovi ne salvas feri qui saltiantur : quae sane apertam vim infert verbis& ridendum proponit Apostolum ita stolide admonitionem suam confirmantem. Scopus enim Apostoli est,adhortari ut preces fiant pro omnibus hominibus R. pro Magistratibus, Ratio . quia hoc est bonurn coram Dein ligi omnes homines vult Salvos fieri , e et Vinde apparet vocet m nnes eodem sensu accipi in ratione.
cus scopae hi erantalis solutae , qua- tu ter Viam in syllogismo. At si in ratione sumitur pro omnibus qui suum intur, tum in adhortatione ita RIC IN SI AN 'quoque sumendum est,' hoc sensu intelligenda adhortatio Apostoli: Precor ut orationes O preces instituantur pro smmὶui salvandiari vult enim Merenis quis Otiandisiuit salvari. Quid est vim facere Apostolico senseri , si hoc non est y At Augustinui ita explicuita quid tum non stamus illius
auctoritate. Et ex collatione quidem loci consimilis. O ne P . LOCUS enim I. Corinth. I S. Omnes in
Christ, ivificabu, turn est dis Isimilis. Nam poteli instasis esse in verbis istis in Christo, tunc ita legendum . Omnes qui vivi caxtur in Christo viviscarum tur, O mo extra Christum. Est autem in hapsis in istis verbis ut apparet ex oppositione alterius membri sicut omnes in Adamo mori nisti r. In hoc v. loco nihil simile. Dicitur n. Deus tuli omnes homi-κis salvatos stri. Vbi repetitio ista
reduplicatio locum habere non potest Lmn Scriptura doceti pro nimnibus ese resavdnm, etiam pro inquisi-lutis partitipes non sum futurari Eousquedum nobis non constat an ad
mortem peccaverint necne pro ta
libus enim e solis quidem non est precandum. Tertia responsio estuariod particula 'tim omnes non singulasseverum sed genera n Itulorum qui cet quasi diceret Apostolus Dei et ulta quod hi milium ste-
vcse, statis conditione alis nos servari.
Quam responsionem probase diverso usu vocis OMNES, quae nunc distributive, nunc collective
sumitur quod verum quidem est, licet tu distributivam vocis istius sumptionem pro collectiva explicueris, contra Distributive enim omnia animalia fuerunt in Arca Noe, at collective omnes homines Verum enimvero etiamsi vocis
768쪽
istius usus sit duplex, tamen inde non sequitur, isto, non hoc sensu hic usurpandam esse . Potest enim vel hoc vel illo sensu. At non progenetibus singulorum, verum pro singulis generum usurpatur: quia voluntas Dei tendit in singula generum seu singulares homines vult enim singulos homines ad veritatis agnitionem venire, salvos fieri. hoc est, omnes: singulos divites,
Fauperes, nobiles , ignobiles, viros,nemmas, C. Et quemadmodum agnitio veritatis, salus convenit
fingulis hominibus, insingulis reipsa
salvandis praedestinatione praeparatur, non generibus singulorum singulisque condemnandis reprobatione negatur, non generibus singulorum ita quoque providentia generaliore, praedestinationis reprobationisq; decretum antecedente naturae ordine , voluntas Dei, caraagula generum mnon enera
ingulorum versatur Pertinet enim providentia quae cirea genera singulor una versatur ad conservationem specierum, quae vero circa singula generum versatur ad conservatationem individuorum. Providentia autem administrans salutem: media ad salutem necet Taria pertinet ad conservationem seu salvationem individuorum. Deinde si de geheribus singulorum esset inteli gendus locus, tum non dixisset Apostolus pro omnibus in Marili rati ossicio constitu. tu , sed pro ali tui, duntaxat in eminintia positu at aperte dicit pro sina, lis in i ta ordine constitutu se precandum. Neque ulla et neces litas, cur aliter accipiatur vox ista Non enim
eo sequitur salus quia Deus vesit aliquem salvum fieri , voluntate approbantem desiderante salutem omnium tangulorum: sh quia velit voluntate enicaci omnes: singulos salvos facere. Et horsum facit distinctio Danrascenta, de qua paulo post latius videbimus.
Qi arta responsio est, Paalim loqui in M.fecuvdum iudicium charitatis, non secimis
tudinu Absurde sane, nisi de charitate Dei interpreteris. Agit em mPaulus de voluntate Dei, cui ait i-buit hanc volitionem , quod yelit omnes homines salvos fieri non de sua voluntate aut desiderio , quo
omnium salutem X animo Optat. At verum interea est Deum non velle id in fallibiliter seu certo, adeo ut non possit secus evenire, aut saltem non sit secus eventurum sed
neque hoc dicitur ab iis qui isto loco utuntur ad concludendum quod tuae sententiae est contrarium. Permanet igitur hoc fixum, isto loco bene concludi, Deum non posse dici citra regusium peccati in his inibia, vel eis aliquia veritate aberrent, seu ad veritatem non eviant, condemnen
Iam consideremus distinctionem C. iura Damascem qua voluntatem Dei in s et antecedentem Oriensequem em distin P v Craguit. In primis videndum quum relative dicantur antecedens: conse- 'quens voluntas, quo resp( ctu istis nominibus appellentur. Respectus autem ille est vel voluntatis advoluntatem, seu potius volitionis divinae ad volitionem divinam, illius tanquam antecedentis, huius tan-
opus est isto effugio ad vitaniam quam consequentis unum enim hanc consequentiam Gergo omnes solitum prius vult Deus quam alv
singuli salvantur. Moneium ec cetum, si vi , licet nontempore evel
769쪽
nem&actum creaturae vel Praecedentem vel consequentem. Et huius respectu dicitur voluntas antecedens , illius respectu consequens. Duo autem respectus isti non multum differunt, licet existimem respectum ad volitionem mactum
creaturae vel consequentem vel praecedentem volitionem divinam isti
distinctioni causam dedisse. Si enim
ordinem consideremus volitorum quae Deus vult ante omnem actum seu volitionem creaturae, videbimus in illo ordine esse volitiones qua dam antecedentes, quasdam consequentes, omneStamen antecedentes omnem creaturae actum bolitionem Quumque consequens volun . tas dicatur, quae ex nostra causa
existitu certum est Damasceno primo huius distinctionis auctori isto sensu distinctionem intellectam, Ut respectus esset in creaturae actum vel Volitionem. Vnde volantas antecedens
dici poterit, iis tui aliquid villicrea in rc de rationali autem nobis quaestio tante omnem illius at Iamri seu
ante certum aliquem actum creatura it.b M. Sic vult homines omnes S sin gulos salvari. qnsequens est qua aliquid vult reati a rationali post actum aliquem, sive post astra mulios creatura . Sic vult eos qui credunt uerseverant in fide salvari r illos vero qui increduli sunt impaenitentes
antecedente voluit Saulis regnum confirmarem stabilire in saeculum, voluntate consequente voluit ipsum regno deturbare, invirum illo meliorem ipsius in locum substitue
re. Voluntate antecedente voluit
Christus Iudaeos congregri ut gallina pullos V consequente vero CC CHA N. y ivoluit illos dispargere Per omnes
Probra quidem vanc di liu 2 m , t Z- -- exemplum antecedenti voluntati ab ipso ad T
tiones quibus inductus ita judices. Di, D. . Primo quis. Ex eo sequeretur in coe eram tam potentiam ct in rinitatem. Nego sequi Dei enim Potentia non
est instrumentum affectus seu desiderii seu velleitatis divinae, sed volitionis libera ultimum diuiuae sapientiae iudicium secutae. Quanquam Deus eousque sua utatur pom tentia ad obtinendum quod desiderat, quo decet. Neque verum est id, quod quis optat serioque vult, iden effectum daturum quibuscunque potest modis sed iis modis quibus decet ut id effectum det Pater optat&vult serio ut Filius suus ipsi obediat, at non violenter trahit illum ad obediendumn sic enim obedientia non esset Vult patet serio ut Filius ab ebrietate abstineat, non tame Aincludit illum in cubiculo, ubi se Il1- ebriare non potest. Vult Pater serio Filio suo haereditatem paternam dare consequente voluntate, nempe, quae sequitur contumacem praefractam Filii malitiam , vult
illum ex haeredare , neque tamen Omnia fecit sibi possibilia ne Filius Peccaret. Erat enim possibile Patri Filium conclusum, constrictum
tenere cathenis ne peccare posset. At tam decet patrem non adhibere illum impediendi modum,quam filio
haereditatem paternam velle. Similitudo a Mercatore merces et milia salvas cupiente , attamen in mare t projiciente, adducta optime quadrat proposito Deus vult serio ut omnes homines salventur , at compulsus
pertinae mincorrigibili malitia
770쪽
nonnullorum vult illos acturam facere salutis, hoc est, condemnari. Sidicos simile non esse, quia Deus
Potuerit illorum malitiam corrigem re, Mercator vero non potest fluctibus ela vento imperare. Respondeo, posse quidem omnj potentia absoluta, sed non decere Deum isto modo corrigcre Dalitiam creaturae. Vult itaque Deus illorum condemnationem, quia non vult sibi justitiam sitam perire. Qui excipiunt hari vi tatem dici conditionalem, non nine id dicunt quod dici potest, neque tamen nihil dicunt. Non omne, quia hic flectus quo Deus desiderat omnium hominum de singulorum 2 lutem,est in Deo simplexa naturalis, O citra conditionem. Aliquid tamen dicunt; quia verum est Deum velle omnibusi qminibus salutem ea conditione, si crediderint, neque enim ulla Deo potest attribui voluntas, qua ita velit hominem ullum salvari, ut salus illi inde constet certi in fallibiliter, nisi illum consideraverit ut fidelem: in fide perseverantem usque ad finem. Caeterum quia illa conditionata volitio potest mutati in simplicem, hoc Pacto, Deus vult omnes fideles salvari, incredulos condemnari, quae simplex semper impletura dici poterit hoc olitum, non ad hanc distinctionem oluntatis pertinere. Ista enim volitione nihil vult creaturae suae, sed vult inter se cohaerere duas res in dissolubiliter, fidem .salutem , infidelitate, condemnationem. Si cui tamen videatur ad volitionem antecedentem id exemplum referrre, non contradicor at applicatio non est nisi pervolitionet in conis
sequentem ipsum actum fidei de ui Nic E, A M.
perseverantiae, incredulitatis ocim-
QiiDd vero hinc concludis Dei tib T SE
luntatem in dubio pendere incertam ctne et 'conditio impleatur causam primam sustendi a secundis frustraneum est. Nam quod ad primum attinet, Assectus iste in Deo naturalis est erga
suam creaturam , sive homo credat sive non Non enim pendet ex fide istud desiderium: neque potest incertitudo tribui voluntati illius qui infinita sua sapientia omnia sibi habet praesentia , omnia etiam ma-XirTe Contingentia certo praescit u rura Neque continuo suspenditur primarem a. stainssu, quando eniectus aliquis primae causae ordine ponitur post flectum aliquem causae securidae, qui effectus ordine consequens est meri arbitrii primae causae. Absurdum est dicere, quod condemnatio pereuntium pendeat ab ipsis pereuntibus, etiamsi non pereant nisi suo merito Vellent enim mereri perditionem: non perire, hoc est, vellent peccare,di non punita. Pendet igitur ista paenae mera e libera Dei voluntate, quam a tnen inferre non potest nisi peccatoribus, suspen dente illius potentiam justitia divina, secundum quam potentia est exercenda Netque magis hinc seqvitur , quod hominibvi per istam distinctionem tri latii libern credendi vel vomere dendi arbitrin m. Nam optime consentit cum ista conditione,
nenninem fidem habere nisi Deo
danter quanquam negari non potest inesse homini liberum non credendi arbitriu n. Secundo dicis hanc couditiovatam See L. voluntatem in Deo otio in esse, propterea Dd sit instim, patentiari es propterea