장음표시 사용
771쪽
ut infinita sua potentia utatur ad id essiciendum quo desiderio naturali suo fertur 3 utile est homini hanc Dei voluntatem conditionatam imo potius simplicem ut ante dictum est propon in servit enim illi vice argumenti persuasi vi ad credendum. Si enim volent salvi fieri, credant oportet , quia Deos mittam, illos nonnisi per fidem
salvari. Titia. Tertio Ratio de Ae gelu potest in dubium vocata ratione antecedentis,&eo etiam concesso . non sequitur consequens. Non n. eadem est An gelorum .hominum ratio. Ego vero omnino puto verissimum esse Deum voluisio voluntate antec2
dente omnes tangulos Angelos salvari i sed non nisi debito modomordine. Ponantur enim ordine tria volita divina circa Angelos: Salus Angelorum, obedientia Angelorum s condemnatio, inobedientia Angelorum. Illam vult Deus ex amore erga creaturas suas istam ex
amore erga justitiam mobodientiam a creatura sibi debitam matque ita quidem ut istam magis sibi velit praestari, quam illam velit creaturae hanc vult ex eodem amore erga justitiam, cuius hesionem non potest ferre impunitam, quandoquidem sola punitio est ratio illam in ordinem redigendi. maera. Quarto . Paria ista essent, rem
me et omnis homiκes peccatores qua tales damnari , nisi ex amore erga homines statuisset peccata ipsorum Fi- lio suo imponere, huic fini ut om nes in illum credentes a peccatisti. beri justitiae praemium consequerentur. Imo dici potest Deum vel eo nes Peccatores qua tale condem-
res actu condemnantur , quia fideles etiamsi peccarint , non ut peccatores, sed ut justi in Christo conside
Qi into dicis voluntatem antece 2 su/a.deiatem absolutam esse , quid tum Nolo enim impedire quominus
tu voluntatem antecedentem tuomodo capias, diverso a lententia Damascent. At scito tum te illi non contradicere. Caeterum quis voluntatem absolutam ita definivstri chiresisti vox patest obsista 'lisutas est, is e citra conditiovem. Exempli causa Deus vula absolute ut Adamuse arbore vetita non edat. Edit tamen ex illa arbore Voluntas cui
resisti nequit dicitur et ficax. Non licet nobis definitam definitiones nostro arbitratu fingere. At antecedenti inquies, cluntati res irecuso te'. Negori probas, Quia volituras deq; a Rom. s. est volunt uani cedens, illi resisti nequit. Nego illud , tu proba. Res vero ipsi declarat, quum ibi agatur de voluntate qua durat Deus: miseretur, quae lunt et iusta Dei sequentia actum creaturae, qui peccatum diciturri consequentem
illam esse, non antecedentClTi volu)tatem. Atiusmiam quo uteris ad idem probra dum ei aeque imbecillis Falsum enim est, Dei visimili citer absolute ille iit alii credant se re
virent . alta vero de erantur, siue non cre emes sive non perseverantes. Des e-rere . non vult si se deserentus:
quin&gratiosus est iis qui de ipso
ne cogitabant quidem Argumen tum ab eventu imbecillum est. Alia enim fiunt Deo volente S uaciente, alia Deo permittente. Ergo me en- tu concludi nequit Deum id voluis se Antea autem in Taratum est. nanda interea non omnes peccato quomodo res non id eveniat quia L eus
772쪽
IACOBI ARMi NO Ex A M. Deus illam impedire nolit licet eventura non esset si Deus illam vellet eficaciter impedire. Hinc ergo illa conclusio deduci nequit Verum quidem est , rationem dari non posse, cur Deus uni nationi media salutis subministret, alteri nona cUriani homini fide et , alter non,quae non in ipsius voluntatem tandem resolvaturo sed quod illa voluntas sit antecedens, etiam omnes causas in hominibus: ab hominibus praecedens , id vero inde non concluditur, neque Verum est.
Staia Sexto , inquis fundamento destructo perit aedificium. At itim opinion de voluntate antecedente omnium .singulorum hominum sar Amra lutem desiderante, fundamenti m est a maei scis i. Timoth. et jam ante a vobis tram. -- atrum , atque ille male a Damasceno est intellectus. Respondeo. primo, Non solum illum locum sed, multos alios locos rapertist me distinctionem istam voluntatis in Antecedentem monsequentem comprobare. Matth. 3. Quoties volui congregare vos, antecedentis est voluntatis di relinquetur vobis demia deserta Consequentis est Matth. 22. Animedente voluntate. Nam ad nuptias ct citantur pei servis ut calant qui in Ditati erant ita consequente vero voluntate declarant Ar insigni, estex scinduntur. Antecedente voluntate etiam ille invitatur qui postea compertinnos habere vestem Apualem, II epicimquod est opus voluntatis consequentis Matth. 2D Antecedente voluntate. Rex et vias is ussi aurum umerari talenta, addito mandato ut illa exponerent Domino, in iuruin consequente voluntate a servo malo ansertur tabatum quod acceperat Aet. IJ. ADt
cedente voluntates inebatur In re sermo Dei, consequente idem sermo ipsis ademptui ct ad alios mi Fus est. Probat eandem distinctionem consideratio attributorum Dei. Quum enim Deus bonus siti justus, non potest
velle creatura sua rationali ad imaginem suam conditae aeternam mortem sine consideratione Peccatie non potest autem non velle creaturae suae salutem aeternam. Immutabilitas
etiam Dei idem necessario postulat. Quum enim providentia sua omnibu creaturis dederit necessaria susticientia media, quibus ad finem suum pervenire possint finis autem hominis ad imaginem Dei conditi sit vita aeterna hinc sequitur
omnes homines a Deo adustam aeternam amatos esse Oluntate antecedenteri neque posse Deum sine mutatione instituti sui hominibus
vitam aeternam denegare , citra respectum peccatis quae negatio Consequens actum hominis, erit voluntaris consequentiS. Augummu Damasceno non adversa Vli-..tur. Negat enim Augurina locum esse intelligendum de volitiatas e ficaci; at hoc non dicit Damascevus, imo idem quoque cum Augustino H-tetur Deum non velle omnes ct suulos homines esca citersalsari. Secunda interpretatio Augustini nobis est argumento certo rejecta. Neque Proster Damasceno est contrarius. Nam qui dicit Delum velle voluntate astrie dente mae homines statio feri, non
Deeat eundem consequente voluntate mulios homines praeterire , quibus gratiam vocalionis non impartit Thoma non magis in Damasce-uum incurrit Agit enim Thoni ibi de voluntate est Scaci,, consequente. Nam alibi probat illam Damasce-
hi distinctionem de distinctionis
773쪽
hic nobis controvertitur H go a permie cum Damascev facit, si recte inspiciatur. Gamia tu, Objectio tertia est. Quad quisque re-
ret et '' credere se scacita redemptum esse
Quia objectio illa est magni momentiri sola potens ruam sententiam convellere si vera sit, necesse est ut illam diligenter examinemus, simulauum ad illam responsum. Ad majorem quod attinet, illius veritas est manifesta Nam fundamentum fidei est veritas; neque potest quisquam obligari ulla ratione ad credendum quod falsum est Piustinguis autem veritatem istam,
inquis. Sed verum est, eli aut verum quoad me lio em Dei obliga tu, ant Maleventum. At distinctio ista est nullius pretii. Dico enim quod verum est tantum secundum tentionem Dei, id credendum est secum dum intentionem Dei. Quod verum est secundum eventum, hoc , fipatefiat , etiam credendum est quod ad eventiam neque potest Dei intentio obligare quenquam ut credat verum esse quoad eventum, quod
secundum eventur verum non est.
Et ili univerium verum est, obligarinos adcredendum id quod verum
cit, e modo quo veriam est, non alio modo . secus falsum credere tenerernus vides ergo non opus fuissse sta distinctione Maioris . imo hi inc planissime pater te, ne nihil diceres , distin incula voluisse fortem hunc ictum eludere. Minorem consideremus. Illa ma-R TI A N. le est enuntiata, quia istacia redemptionis pertinet ad applicationem; illa autem fit per fidem. Credere ergo prius est e tricaci applicatione, mobiectum fidei prius ipsa fide. Corrigatur ergo ita dicatur. Attent in Cuncquisque credere in Chrs
Salvator m qnod illeum et ansa mortuis sit, et reconciliati enera illi apud Dei mredempti nem v Impetraverit. Hoc etiam est verissimum. Nam condemnari non possunt ob incredulitatem qui credere id non tenebantur. At hic etiam distinctionem usurpas, sed ad rem non facientem dc ridicula in
pro rius ignosce Per k in se liberius hic loquenti injuriam tibi ipsi facis, tuo ingenio, quod quum apertae veritati sucum facere conaris, ita pueriliter ludas distinctiunculis. Elatim, inquis, me in Visidere, ni Ieden de electioni particeps Fiat, reprobus ut ne ncredendo fiat, emoλογieto etiam ex inmtentione Dei. Caeterum, quid hoc ad rhombum, qua fini teneatur hic vel ille credere, dummodo credere teneatur Vnde postea veritas concludetur eius quod credere tenetur quispiam. At phrasis absurda est, ut Elicti cni partice Asat Corrige ut bonorum electione sibi praparatorum articeps fiat imo ci intra terminos nos coim inere velimus, ut redemption per Cbristum sibi comparata re sa particeps
Fiat A credere etiam tenetur reprombus istaea lam de causa. Dic participem non posse fieri simpliciter indicam eo ipso non teneri reprobum credere. Finis enim fidei praestitae, est applicatio redemptionis leneficiorum omnium Christi merito nobis comparatorum finis fidei imperata, requisitae est ut applicatio ista fieti possit At quam absurde dicitur, reprebum propterea teneri
774쪽
IAcos C R. INII Ex A M. missione, ergo sequente, hoc est, promissionis Euangelicae rejectione: quae etiam rejectio nobis imputari in culpam nequit, si recipere tria potentes fuerimus jam tum, quum promissio primum nobi proponeretur. Nihil ergo respondetur, propter utriusque impotentiae confusionem , quae est fallacia ignorationis elenchi, kaequivocationis. Se cudo respondes; verum esse id quod Sesu. . quisu tenetur credere, tenetur, vis obieemps uenis, non credendo. Itane vero tAn potest quis obicem sibi ponere sua incredulitate, ut verum non sit quod tenetur credere absurdum. At
potest quis sibi sua incredulitate
obicem ponere ne porro credere
possit, hoc est, mereri indurationem in incredulitatem propter rejectam veritatem oblatam. Potest etiam quis sua incredulitate mereri ut Deus affectum quo illi obtulit filium redemptorem mutet in iram, qua illum punire vult citra remissionem, veniam. Tertio. Respondes, argumentum Terti
bis sequitur iv utraqne me a irmatum. At mi Perkin se, quis te coegit argumentum illud ita in syllogismum asyllogiston redigere , cum ponat legitima figuram modo concludi, hoc pacto. Illud quod quisque levetur credere, veram est. At Christum es e redemptorem suum, qui sua morte iis meruerit patris gratiam verum iam peccatorum est illud quod quisque Euangelio vocatu tenetur credere. Ergo vernm est
Chrissum esse retemptorem omnium qui Evangelio vocantur est credere jubentnr. At inter eas multi sunt reprobi. Ergo vetarum est Christum esse redemptorem multornm reprobarnm. Imosi consideremia vo- pascredere, ut non credendo fiat in xcusabitu i Connecte haec, si potes, tam distasentaneam toto caeso terraque di-uantia. At de illis etiam jam ante dictum est. Tereis distinguere, dicis, mandatum esse aliud obedientia, alis probatibnis quid hoc ad
pre sens negotium Sive enim mandet Deus volens, ut homo actu obediat, sive volens illius tantum obedientiam tentare in conatu exsecutionis, semper tenetur homo praestare quod Deus mandat, quod apparet in Abraham Isaacum immo.lante. Neque habet hoc mandatum probationis quidpiam simile cum eo quod jungis , Deum non illudere ovi in bus, et Iamj per verbum praedicatum
vocet illos quos non vult salvos fieri; iam antea satis nobis de istic simi libus effugiis dictum est. Uerbo dicam: Nemo potest se fateri amnem culpae esse ob repudiatam promisssionem verbo factam, si mens dicenti statuit illi promissionem non praestare; vel potius certo decreto statuerit, qui verbo promittit, ne promissio ad illum pertineat aut Pertinere possit. Objicis tibi tanquam adversarius tuus, hinquis, at dices uda potui A. Non hoc tantum , sed hoc . Quomodo vero tu illud dictum con- 'ta , ut inde non qua inr extra culpam et qui ob tam salutem recipera non potuit Micis impotentiam illam volvvtariam esse O nobi cognatam proptereaque excusationem non merari. Erras Per
in se, bonfundis impotentiam praestandi legem ab Aedam in nos
propagatam , cum impotentia cre
gratiam Euangelicam nobis verbo oblatam. Quo enim facto illam impotentiam nobis sonciliavimus t dication m quas in am in se aut inpare limrion iacto praecedente ipsam pro- usicum, est omnia in niversum hami-
775쪽
Pi CD E et ii,3minis illi vi atation usunt a trifueru3t participes; propterea omnes a Chri poredempti. Sed talia forma qua rei illud conclusisti eadem est, licet ita
posueris verba ut secus videatur. Video Peikin se te currente calamo ista scripsisse cura examen syllogismi, Ut abs te est propositus. c. - . Obscelio quarta ex Patribus ad-- 33M M viniis te valet, neque solvis consentienter sententiae tibi adversariae. Hoc enim vult objectio, Christam pro inhil aura cienter mortuum esse , Inm
pretium sufficiens redemptionis. Effcaciam tu ipse immiscuisti argumento sive objectioni , quum illi qui objectionem istam tibi opponunt, norint inter ipsam mortem Christi eiusque applicationem quam optime distinguere.
Deratri Atque huc usque de amplitudine
ellicaiia mortis Chri , qui S, quum non deessicacia, verum de sussicientia illius Goblatione, oblationisque universalitate actum sit hactenus Nunc aggredieris agere de gratia amplitudine. At quae adfers, eo non faciunt magnopere. Quaeritur enim, non an omnes singuli homines actu regenerentur O renoventur, sed an Dim ullum hominem reprobaverit cura res ectum peccati tanquam cauti meritoria avulli homirum gratiam remissonae remo-vationis Sp. sancti simpliciter negare latuerat citra considerationem indignitatis,qna se illa gratia indignum seclari indigni
stentis, sed ex gratia isti; oblata rejecq -κHS co temptu. Et potuisset discri: men gratiae sufficientis .essicacis plurimum huic negotio commodare, quod nos antea commonstravimus unum tamen est quod te moneam. Videris mihi non recte imaginem Dei consistentem in justitiam sanctitate a supernaturali gratia excludere. Licet enim illud donum homini collatum sit in cre tione&simul cum ipsa natura, ita
enim jam pono,tamen supernaturale est.& ipsam hominis naturam excedens . quod probo ab actu regenerationis, qui est gratiae supcrnaturalis Quum enim regeneratione opus
sit ad illam justitiam is anctitatem
recta perandam ; quae reveneratio est actio supernaturalis necesse est ea nisdem etiam homini mitio collatam fuisse actione supernaturali. Et velim scire quae sint illa supernaturalia quae homo amisisse dicitur, at Uralibus corruptis. Atque de his ha
Puto vero ex istis quae hactenus cne ritu tractavimus fatis liquere, quod sen e i R pq Atentia illa tua quam Proposuisti de tui. Predestinatone . Scripturi S S. comprobari non possit quod adversus fortia oblectamenta defendi nequeate quod a multiplici absurditate e XCUsata non valeat di quare milia tibi delerenda erit , aliae Scripturis investiganda, quae illi consentanea sit, Wimpetum incurrentium objectionum citra aliquam sui
776쪽
PRAE DESTINA Tio Nis ordine, modo. PARS ALTER A.
Rima Tractati s nostri parte tuam Perkin se doctiss. de Praedestinatione sententiam examinavimus, eamque ut arbitror, acris litteris minime consentaneam esse probavimus atque commonstravimus:
Iam alter nobis labor superest , considerandi quomodo sententiam quam a tua dissimilem dicis, confutes Sententiam autem illam ex editis aliorum scriptis diligenter exceptam , ita breviter proponis quatuor - la, ex partibus constantem. - Primo, Dei creavit omves singvldshomines in Adamo Vitam a ternam. Secundo, pravidit lassum. Tertio, Quia natura boum Ut, vult serio omnes homines post lapsum salvos fieri, ad veritatis agnitionem pervenirer
proinde vult omnibus date omnja adlu
menta O natura, gratia , flui aura sed indefinite herediderint. Hae(inquiunt voluntia Dei est praedestinatio eademque cumscripto Euangelix huiusque voluntatu regula est, Quicnnaue crediderit salvabitur; qui non crediderii candemnabitur.
Iarto Multimo, Eltito elisi . num prascientiam fidei futura qua tamen
pιμ totaliter ut alii, vel finaliter ut alii volnnt, deficere: Saeprobatio seιundum rapientiam infidelitati sive contemptas Euangelii. De sententiae illius explicatione, menti ne auctorum conveniens it nec ne dicere non possum, quia taces auctores ex quibus illam desumpsisti si tamen bona tua venia id liceat, dicam mihi videri non satis recte abs te propositam esse. Nam , ut omittam duo priora themata, quae ipsam praedestinationem praecedunt , in tertio enuntiando mihi anMoexire, committere videris, quam vix puto admissam ab illis quorum sententiam explicare profiteris. Quale enim est hoc, Deum velle omnes homines ad veritatis cognitionem pervenire, sed indefixire, si crediderint Annon fides est ipsi illa veritatis cognitior elusoria est itaque illa enuntiati, ridicula. Desumul omnes homines ad ruentati notitiam pervenire, sed indefinite, ad merit alie
cognitionem pervenerintla vel vult omnes ad fidem per uenire scrediderint. Dein
777쪽
crediderint quum fides ipla inter ad-jumenta gratiae quibus salus com Paratur eximium locum habeat. Ex loco Euangelii citato. Quicunque crediterit salvabitur, c apparet illos, quorum refers sententiam, volui de hoc tertio themate , non id quod tu dici enuntiare , s rd Deum conssurum ea in se ex humanas iure lapsa nonnisi
credentes in Filium salvare, incredulos vero coud nare.
Quartum etiam thema mihi videtur non ex mente auctorum latis
explicatum. Ita enim, nisi fallor, habet illorum sententiam Electionem a salutem es secund- praescientiam se,
ima fidei quam De vi ordinariis medii ab ipso ordinatu conferre iisdem regratia decrevit. Reprobatio Am vero secundum prascientiam infidelitatis, sive contemptin Evangelii cui tu culpa tota residet in ipsis reprobis. Fateor quidem aliquid requiri posse in explicatione istius sententiae, sed tu illam non recte explicuisse videtis. Caeterum non una tantum tibi sententia adversaria conis sideranda fuit, sed&aliae quae tuae
contrariantur omnes tibi reflatandae, ut hac ratione constare possset nullam aliam praeter tuam veram esse. Iam vero consideremus quom Odo tu sententiam illam retates. Quam plurima errata enumera quae ex illa sequi tibi videntur, illa nos ordine exam in abimus.
Primum erratum, aut erratum non
est, aut si est, ex illorum sententia non potest deduci. Non est erratum, si recte hypothesis explicetur. Nam verum est universaliter Deum melle omnes homines saluaris credant, mrondemnari sinen credant. Hoc est,
Deus fecit decretum de eligendis IN SI AN 'fidelibus solis .condemnandis infidelibus. At hoc , inquis errarnm est, via latait universalem electionem, orex eo inseri r universalu reprobatio. tmpe addita conditione. At illa sententia
neque universalem electionem, neque reprobationem universalem
statuit, quod fieri nequit, sed statuit particularem electionem fidelium, de particularem reprobationem infidelium. Quae electio: reprobatio infinitis Scripturae locis proponitUr. Ioh. 3. v. I 6.in sub finem Q icretii in Filium , habet vitam ternam,&c io,. p. ; lah. 8.2 . Nisi credideritu me eum esse, morte N. ini in riccatu vestris. Act. o. s. Huic omnes Prophetae,
Sc. At . IJ. v. 6. Postquam sermo em Dei repellitis, dic. I. Ioh. c. Qui habet Filium habet vitam, qui non habet Fili in Dei, vitam rion habet. Constat igitur illam electionem Cillam reprobationem multis Scripturae locis comprobari. Neque hinc sequitur Dei prorsu eodem modo se erga omnes h mines habere. Licet enim serio velit omnium hominum conversionem Cesalutem , tamen non aequaliter omnium conversionem: salutem operatur. De et . . Qua est Gens ita magna cui sent Dei propivemiis c Deut . . D. 6. Te elegit Iehova Deus tumuis illi pa- pulvi peculiaris. c. Val. I T. Non serit taliter omni nationi atth. Is Vob dat m est, spe disteria regni calorum Act.i . Degs svit praeteritu elatibarum omnes
Gentes huis ipsarim vili ambulare. At non distinxisti ter decretum Dei quo statuit credentes in Filium falvare , incredulosque condemnare;&quo apud se constituit de dispensatione mediorum ad Fidem conversionem ab ipso ordinatorum,
quod faciendum tibi fuit. Nam distincta sunt decretam Volo id li dare
778쪽
ui tama , vel huic dare fidem. In priore fides occupat sublecti locum, in posteriore a tributi. Haec si di stinxisses, illam sententiam isto ab
surdo non gravastes. Ad Secundum erratum. Summus
absilutus si filiorum tibi, ab illius
sententiae auctoribus non ponitur communicatis bonitatis divina in Cera
felicitate omnis vi hominibus facienda . Dicunt enim fidelibus solis salutes destinasse Deum: micet plurimis suam bonitatem .vitam aeternam non impartiatur, utpote infidelibus, tamen non dicunt id fieri praeter pro-pstum Dei. Nam propositi divini
partem unam esse dicunt, qua statuit infidelibus vitam aeternam denegare. Frustra ergo hoc impingitur isti sententiae . At, qui S ultimum Dei confitiorum nem aut incertum habere eventum , aut in vanum proponi quae duo coincidunt , neque fuerunt per disjunctivam enuntianda)stia ultim si ista sententia obtineat. Negabunt
fundamentum esse potest: at huius
eius assectae. Nam ultimus consiliorum Dei finis non est vita huius&mors illius , sed illustratio bonitatis justitiae, sapientiae, inpotentia divinae , quam semper obtinet. Sit tamen vita, aeterna horum , mors illorum finis extremus: non sequitur illum incertum habere eventum, in vacuumque proponi, si illa citra conditionem fidei nemini obtingat, ista neminem sine infidelitate maneat Deus enim secundum praescientiam suam novit quinam
gratia ipsius sint credituri, inqui sua
culpa in infidelitate mansuri. Considerare te velim certitudinem e n-tus ex praescientia Dei proprie esse, necessitatem vero ex omnipotenti&itte si stibili actione Dei: quae qui dem praescientiae alicuius eventus
non est, quia Deus statuit salvare credentes per gratiam, id est, lenem&suavem liberoque ipsorum arbitrio convenientem seu congruam suasionem non per omnipotentem actionem seu motionem,cui resist re nec velint nec possint, nec velle possint. Multo minus damnatio
nonnullorum ex ineluctabili a Deo necessitate imposita proficiscitur. At tertium erratum. Imprimis tibi F.Lis .egplicandum fuit, quid sit voluntatem retium. Dei si voluntate hominis penderea fors enim latius illam phrasin extendis quam par sit. Certum enim est, is his mDei quum sit, sedgin , volunta tentis De tem sive volitionem potius, ab ho 'minis volitione pendere non posse, ob his , is recte illa phrasi intellectari pro ei iuntiata
quod est legem et normam aeripere ab H a r. hominu clitiones Alioquin certum est Deum velle nonnulla quae non vellet nisi aliqua lumana volitio antecederet V uit Saulem regno abdicare; at non vellet nisi Saul voluisses et Deo esse sim morigerus Vult Deus Sodomitas cum vicinis perdere; at non voluisset nisi illi voluis sent in peccatis suis pertinaciter perseverare Vult Deus Filium suum dare redemtionis pretium pro peccatoribus; at non voluisset, si homo in obedientia mandati divini perstitisset Vult Deus condemnare Iudam dat non voluisset nisi Iudas in malitia sua persistere voluisset. Neque hoc est Dei Coluntatem ab hominia voluntate perum d/re imo si posset homo, vellet efiicere ut ista Dei volitio
suam ipsius antecedaneam volitionem non sequeretur, id est, ne paena Peccatum exciperet. Quin imo Deus
purus putus est istius suae volitionis auctor Statuit enim arbitratu suo
779쪽
suo libero talem volitionem creaturae suae , huriis modi sua volitione&non alia excipere radem crCaturae remissione peccatorum donatione vitae ariernae , infidelitatem ciusdem condemnatione aeterna. Et haec est mens sententiae illius quam
refutandam tibi sumis, de propterea immerito hoc illi absurdum irripi n-giS. At gravius multi crimen rilli
e tu am in sententiae imponi S evehi enim per Alium DN. tim dicis creaturam in solium omnipotentu Dei creatoris. At quomodo probas Dicit enim, inquis, illa sententia , Deis in velle omnes himine salsos feti per Christium, O multos ex illis o hsaluari propterea quod ipsi noli ut Athone vir an dicit illa sententia, Deio velle omnes homines salvari per
Christi, ni sive velim si ven plint mimo dicit Deum velle illos saltariis ad
cognitionem veritat, pervenire , quod posterius citra illorum liberam volitionem fieri nequit. Nemo enim invitus sive nolens ad veritatis notitiam id est fidem pervenit. Si
Deus vellet absolute citra conditionem ullam omnes homines sal vos facere, stamen nonnulli non salvarentur quia nollet, tum seqUoretur divinam voluntatem ab humana superatam esse se creaturam in solium creatoris evectram At quum Deus velit suam volitionem istam cum volitione hominis debito ordines modo conjunctam salutis praecedaneam esses mirum non est hominem suum adsensum negantem Deo, a salute excludi, ipsa eadem determinatione proposito voluntatis divinae. Sed Deia, inquis, ordinat docuit actum cause se nn non ordinatur volunt a divinata voluntate creatu
ra Quis negat i Non illa sententia
quam hic impugnas . frustra ergo&hoc absurdo illam destruere moliris.
Sed tertium adiungis absurdum An flavat ex hac sententia consectaneum. si hera e se
vera est, inquis illa sententia , tum pre,ire. homines seipsos eligunt, oblatam Dei gratiam acceptando gratia communis ope Sa seipsis reprobantis V oblatam gratiam rvis diando Videamus quale hoc sit. Eriam si homo gratiae Communis
ope gratiam oblatam acceptando, se dignum electione faceret alius eandem repudiando reprobatione dignum se praestaret: non tamen ex eo sequeretur electionem reprobationem esse hominis, sed Dei dignitatem S indignitatem ludicantis remunerantis. Et de reprobatione omnino verum est , hominem sibi esse causam meritoriam damnationis Uc propterea reprobationis,quae est voluntas damnandi. Quare etiam sigillus potest dici suae damnationis, ratione istius meriti licet Deus si vellet meritum hoc illi condonare posset. At electionis alia est ratio: illa enim est mere gratuita,non tan
tum non ex meritori Verum etiam .
contra demeritum hominis. Caeterum an gratia oblata homini ctiam ab illo accipiatur ope gratiae quae iuli communis cum aliis repudiantibus eandem gratiam, an vero auxilio gratiae illi peculiaris, in controversia sorte est. Sane non video de eo sententiam illam quam explicuisti quicquam praeludi cane. Hoc
vero mirabile est, Deum non recele brandum, si h qmives etiam gratiae communi. ope benedictionem ampletilerentur. Quis meruit ut benedictio sibi os ferretur; quis meruit ut gratia sibi conserretur qualiscunque ad illam amplectendam E Annon omnia il
780쪽
Et si sint, anno Deus ob illa perpetuis laudibus erit celebrandus ab
iis qui gratiae istius participes facti
Dei benedictionem acceperuntqQuid ad hanc rem magnopere facit, sive gratiae communis ope sive peculiaris oblatam benedictionem fuerit amplexus , si tam illa quam haec adsensum hominis liberum impetraverit, de Cerco impetratura a
Deo praescita fuerit Z Dices, si peculiarii gratiae ope gratiam oblatam apprehenderit, inde patere Deum majore ipsum prosecutum amore, quam illum, cui grata a tantum communem fecit, peculiarem vero
denegavit . fateor, forte illa quam oppugnas sententia id non negabit: sed dicet ita peculiarem illam gratiam explicandam esse, ut cum libero arbitrio consistere possit e gratiam communem ita describendam, ut homo per illius repudiationem condemnatione dignus haberi pos
sit, Deusque ab injustitia alienus
demonstrari. Ad quartam erratum. Scientia Dei quatenus respectum habet ad crea turas, duobus modis spectari potest. Vno modo, quatenus Deus novit se
illas creaturas facere posse, insimul quod hoc aut illo modo sint faciendae, non ut fini modo , sed etiam ut huic vel illi fini servire possint. Haec scientia in Deo est naturalis, inpraecedit actum seu determinationem voluntatis liberam, qua Deus apud
se constituit easdem creaturas tali tempore producere. Altero modo, quatenus Deus cognoscit creaturas tali vel tali tempore esse futuras et de hoc modo conpiderata sequitur determinationem voluntatis Idem potest etiam referri ad creaturarum
ipsarum actus, quos Deus vel et fi mi, tacet, A M.
cere vel permittere decrevit. Scientia enim priore modo considerata, novit omnes in universiam actus
qui a creaturis ipso vel efficiente,vel Permittente produci possunt. Minc sequitur decretum de hisce atque illis actibus efficiendis, termittendis, quod decretum sequitur scientia qua Deus praescit illos actus tali de tali tempore futtiros. Et haec posterior scientia , quae preselantia recte
dicitur, proprie causa rerum seu actuum non existit. Illa vero prior Cum voluntate causa est rerum actuum Ostendit enim modum operandi: voluntatem dirigit. Uoluntas vero illam movet ad exsecutionem. Certum igitur est pra scientiam determinatam seu definitam de malo culpae non esse , nisi praecesserit decretum de permittendo peccato. Suae hoc enim peccatum non erit. Et praescientia est de rebus futuris, xcerto futuris; secus Praescientia aut non sit, aut incerta sit. Haec recte abs te dicuntur. ordo quem posuisti inter praescientiam iecretum, probus est sed huic hypothesi non contrarius verum ita cum illa consentiens, ut hypothesis illa sine hoc ordine se tueri non possit. Nam statuit Deum ab aeterno scire quod fieri possit ut ho mo ista tali gratia adsutus accipiat aut repudiet Chrastu, inde quod
Deus decrevit vel permittere ut
homo iste Christum repudiet, vel cooperari in Christum fide accipiat: tum quod Deus praescit hunc hominem Christum fi eapprehensurum, illum vego eundem per infidelita
tem repudiaturum. Unde sequitii rex secutio illius cla creti, quo ritat Vicfideles iusti si are& alvare, incredulos vero condemnare , quae est