장음표시 사용
791쪽
Itaque , si habeatur ratio praesentis status, vere est discipulus, si consequentis status, non est vere discipulus, seu non meretur nomen illud
quod aliquando deserit. Nisi quis dicat neminem unquam syncereobser.
vasse sermonem Christi , qui ab illo deficit. Quod est probandum. Locus Rons. 8 Quis nos sep rabit a ditellione
Dei, nihil ad rein facit. Est in consolatio qua constimantur fideles adversus omnia praesentia Wingruentia mala. Nihil omnino sillorum posse essicere ut Deus amare desinat quos in Christo amare coepit. Rom.
Nam licet Dii donorem suorum stlipaeniteat, potest tamen quis dona Dei quae accipit abjicere. Duod asser se et Tim a Proposito non Patrocinatur Noetit enim Dcmin tu fisos,
etiamsi nonnulli ex fidelibus deficiant a fide. Dic enina potest Deum illos nunquam pro suis agnovisse notitia quae est praedestinationis administratrix, de qua hic agitur. Sub veniat hic et distinctio in uetustini, quod non it sint stii secundum prasentim justi iiDA, κύηκuli secundum prascientiam ira distinati exem Dei. his iis se uis Gratia secunda, inquis, est vel
distinctio imputata vel inhaerens et phrasis ista minus recte sonat auribus mei S. Putavi hactenus gratiam noni putari,
sed imputaret Sic ad Rom. g. Merces non implatatur ex gratia , sed ex debito Iustitia dicitur imputata quidem ex gratia sine operibus, ibidem. Sed omisso eo rem videam Ii S.
Quaestio proposita fuit quatenus fideles amitiniit gratiam's Spiritum Lanctum. Respondes Crespectu pratiae imputat arta quae in justificatione si aest, cuius pars est remissio peccatorum Premisianem peccatorem non
reddi irritam. Esto. At post tem is si Tet
sionem peccatorum notantillorum , timis amitti
impetratam peccant fidele .gra passi.viter labuntur. Quod si contingat illos non resipiscere actu, an tum rem missionem obtinebunt Respondes,nd obtentis ros. Hinc go concludo, illos gratiam illam remissionis peecatorum amittere posse. At excipis, feri non posse, ni h pii resipiscant. Audio id dici, at probationem eius desidero non quidem quod electi hinc discedere non possint sine paenitentia finali, sed quod qui semel fideles fuerunt, vitam in impaenitentia finali deponere non possint. Hoc ubi probaveris, non necesse erit ad hanc gratiae distinctionem recurrere tume in m dicere licuit fidelem nun
quam fidem finaliter amittere hin
Gratiam . Aharentem distri guis in si in dem S dontim fidei consequens. In fide uis- colli telas actam di habit hinsidii. Vn de respondes ad quaestionem proposita, fidein secundum habitum 'potentiam consideratam propter gratiam constrinantem non perire licet ycr se a
muti posv a fidem si undisin actam aliquem amitti posse. limo, postulo probationem eius quod dicis . fidem
ita undum habitum anniti non Psse propter 'rati m confirmant m. II inde quaero, an ille actus fidei se undum quem fides amitti potest, ne rit mugsit ad apprehendendum Clarritum, necne si sit, tum excidere homo potest ex gratia si actum apprehensionis Christi amittat ut tu loqueris; vel potius, si actu Christum non apprehendat. Si non sit necessarius , tum sane nulliu qpretia fuit considerasse de isto actu, tibi de amissione grati ae agitur. At probas tum exιmplo David ,
792쪽
huis tum patrum sententi no vnn is, habi- tum fidei charitatis amitti non it .nth posse. Exemplum Davidis nihil pro--- M lv lat. Nam: concesso eo quod Da-A'n vid post adulterium, homicidium commissum non amiserit Spiritum sanctum , hinc non sequitur amitti non posse. Iotest enim ut gravius peccare hac ratione amittere
Spiritum sanctum At quid si dixero Davidem Spiritum sanctum amisisse postquam adulterium .homicidium commisisset. Respondebis aec scit si constare rem aliter habere. Resp. Psalmum illum cantatum Davidi pol quam a Nathan admonitus resipuisset a sceleribus istis. Meum autem tum temporis ad praedicationem Nathanis Spiritum sanctum Davidi restituisse. Ad veterum dicta quod
attinet Exemplum Petri nihil prae ludicat opinioni quae statuit fidem exstingui posse. Nam Petrus ex Ila- firmitate peccavit, quae fidem labe-i23.22 factata, non exstinguit. Gratianum
acris ' praetereo De Augu in sententia lana. tius agendum semel foret, siquidem illam enucleate tradere propositum esseti Si tamen quis scire volet quae fuerit Augustini hac de re sententia, videat loca subsequentia lib. i. de predestin Sanctor cap. icli, et de bono perseverantia cap. I. cap. 6, lib. 2. cap. ., cap. 3. cap. 6. II. 22.23. de corrupi Urgratia. Adjungantur nonnulli loci Pro-imi qui Augustinianam sententiam tenet&defendit ubique. Ad cap. Gall.relans . ad objectiones Vincestina regi.
I 6 de vocatione Gentium lib. 2. Lap. 8.
s. 28. Ex hisce locis, me judicio, apparebit, Augustinum exstimasse quosdam fideles, regenitos justificatos fide, spe, charitate anatos excidete p.'
damnari, imo excidere reipso damnari, exeuti soli pradclinatis. Sequuntur obsectiones quaedam ad et
verius praemissam hanc explicatio' - . ,-nem. objectio prima Peccatum S missam exagratia v. s. cti simul consistere equeunt piet Respondes id verum esse de peccato regnante sive sed fit pleno consensis voluntatis. At nega revacos ex plena seu tata voluntate peccare. Respond. Primo, peccatum regnans non esse idem
cum eo quod fit plena volnκtate inconsensu. Nam illud est in genere qualitatis seu habitus hoc in genere actionis o per hoc via sternitur illi. Unde facile constat peccatum regnans cum gratia v. sancti consipere non posse. Verum .hoc est in renat
peccatum non regnar* Antequam e
nim hoc fiat, necesse est ut gratiam Spirit. sancti peccatum mortificantem invim eius inhibentem rejecerint. Quare persistendum in altero, revidendum , an renati nonnulli pleno consensu voluntatis peccent,nta ne 'unegas, i rationem negationis adfers ex principio gradibus tentationu; illa videamus. Principium tentationis ponis concupiscentiam seu nativam cor-rnipionem illam ais esse solum in homine non regenito, qui tota sit caro. In homine vero renata carnem Fimul se piritum, sed in gradibat remissu, ita ut partim sit caro, partim stiritias unde concludis, concupiscentiam cum gratia Sp. sancti consistere posse, modo non regnet. Resp. licet adversus conclusionem illam parum habeam, tamen quae praecedunt non in universum
probare possum Sunt enim iii illis nonnulla falsa , .est imperfecta descriptio. Falsum est quod dicis, hiam.
hominem nan regenitum totum esse car irrogenitu=
nem hoc est , in illo nihil esse nisi
carnem. Quo enim nomine appet in labitur
793쪽
tabitur merita illa , quam impii dicunt ut detinere in inussiti ad Ouid est conscientia acci stans icti excusa L Quid
coenitio ter qua convincvlitur peccatorum suorum Illa omnia nomine carnis venire nequeunt. Sunt enim bona: carni adversa. Fateor tamen
in homine tremenim Spiritura san
ctum non habitare. Imperfecta est descriptio, quia omissa est explicatio proportionis quae est inter carnem Spiritum in homine renato, Uae addenda fuit, quod Spiritus in homine renato praedominetur, quod a parte re dominante renatu nomen stirituali hominu sortiatur, adeo
tis no in ine carnatu venire non possit.
At nota insuper conclusionem esse de concupiscentia quae est in qualitatis praedicamento , cum quaestio fuerit de peccato actuali, an peccatum
actuale consistere possit cum Spirit sancti gratia 3Π6. Videamus gradui tentationis primum 're' -Gr gradum renatis convenire fateris, etiam secnndum,3 vere quidem Sed Paulum ista de causa queri de captivitate sua quod delectaretur inorosa cogitatione de perpetraudo peccato, id ex textu evinci nunquam poterit Agit enim
ibi de peccato actu ipso perpetrato, Quod nolo facio. Tertium eradnm, qui est can si vo .
t utatu de malo perpetrandosi et lam renatis tribui . sed remiforem, secundum
. . quem ita velivi, ut etiam nolint peccatum
perpetrare, idque putas exemplo Pauli ad R- . . comprobari posse. At velim hic consideres, quomodo haec inter se consentiant, ut Circa Unum eundemque actum numero duplex sit in quidem contraria voluntasse a volitio, etiam tum cum actus ipse perpetratur. Antea forte, cum adhuc in dubio et Tet animus, e cam
ro contra Spiritum, Spiritusque vi cissim contra carnem concupisceret, id dici potuit at ubi jam caro suam concupiscentiam in actum producit, hoc est, facit quod contra Spiritum concupivit, tum sane Spiritus concupiscere desiit aut dicendum,
concupiscentia carnis patrare, Spiritu se Listra contra concupiscente hoc est, carnem fortiorem esse Spiritu, 52 Spiritus concupiscentiam vinci a carne contra id quod Scriptura dicit, fortiorem esse qui innabu est, illa qui iam arido est,in contra sta ut renati , in quo Sp. prae dominatur ca ni, neque fit ut caro superet, nisi Spiritu quiescente e . pugnam intermittente.
At dicit Scriptura Rom. . renatum hominem velle bonum , o facere, nolle malum, facere. Resp. isto loco de renato homine non agi, sed
de eo qui est sub lege. Verum eo etiam concesso, dico, fieri non poste ut voliti, violitio simul sint circa
eundem actum quare illa voluto quam actus seqiritur, est volitio pura nuta messica C altera non tam volitio est quam vellestas dicenda , quam non Spiritus sanctus contra Carnem concupiscens e it, sed conscientia , seu ex mentis in homine existens , quae non desinit contra carnem niti, usquedum cc illa cauteriata. omni sensu exuta fuerit. Ille autem renisus conicientiae non efficit ut homo no pecce
pleno consensu , sed Potius Pecca ..hseientiatum aggravat, declarat Ouam e precatumhemens sit voluntatis conbensus in et M. Peccatum a carnis concupiscentia
oblatum quum ne conscientia quidem reclamans impedire voluntatem consensu i isto potuerit.
794쪽
min us vitiosa quam ab eo in quo pecca sit quam Actiones eiiim vitium is in quo puta
opinio, quae statuit horninc maena itum non peccare pleno consensu, quum morsum sentit conscientiae reclamantis peccato, quod voluntas
vadit perpetratum. Id ipsum quia omnibus accidit, qui aliquo sensu justi eae injusti tanguntur , proclive admodum illis erit sibi persuadere,
quod quum nori peccent pleno voluntatis cons inlita, Certum suae regenerationis dicium habeant. Ergo, si plenus voluntatis consensUS in Peccatum cum S rimus stincti gratia consistere nequit , certum est renatos aliqtrando p. mcti gratiam amittere, pcoprerea quod pleno voluntatis cons nasu percent, Uando peccant contra conscaentiam.
si . Quartum gradum statuis ipsam mali martui Crai operi in actum e lustionem. Recte. Sed T ...tu, Cinctio quam adfers, Scripturis
meodem actu comprobari neqUit. Nam renatus pece Onem cum peccat, peccat victu concupiscentia carnis, quiescente spiritu
regenerationis, eodem ita e speccatum non detestant , nisi ante peccarum quum nondum Voluntaris consensus
accessit suasione concupiscentiae, poli peccatum ubi revivere spiritus inceperit. De te latio autem de qua tu loqueris est nihil aliud quam conscientiae actus accusiantis illum ante peccatum: post peccatum perpetratum Totus itaque homo peccat, sed non secundum illud principium quo renat, eli. Quod addi non neces se erat; quis enim id in dubium vocet Uerum: hoc de homine sub lege dici potest, quod non peccet secundum legem mentiS, hoc est Conscientiam legem approbantem , sed
vides rem hanc aliter distingui debuisse. Neque hoc concedendum
pravitas ex voluntatis in pecca-mtumret Matum vehementi consensu est dijudicanda . Vehementius autem fertur in peccatum , qui Spiritus sancti contra concupiscentis actum rejicit, carnis concupiscentiam etatur, quam qui carnis concupiscentia sola conscientia 'ppugnans eidem tandem cedit. Sic longe gravius fuit peccatum Davidis adulterium'
homicidium committentis, quam G ivrus cuiusvis eadem peccata perpetrat: tis quemadmodum graviuspectat runt Beth Zaidit aeri CoraZitarquam cives Tyri in Sydonis, propterea quod peccantes pluribus re-bUS a peccat perpetrando impedire valentibus restitere quam isti. Vltimum gradum dicis esse . tiand Vltimus
peccatum frequenti iteratione confirma-grc M. tum exit inhabitum. Istum gradum Graecis dicis esse, aere re si, Sed liceat mihi bona tua venia negare illud Graeci esse moro p. Nam quartu gradia est Noeta Ae r. idem quod peccatum patrare, Peccatum parere. Hic vero gradus non tam est peccati gradus quam peccantium , quorum
alii longius aliis progrediuutur. Hunc gradum tu negas acciderer natis quod probandum tibi restat. Perpetua est in omnibus istis distinctionibus petitio principit. Quin . dicunt renatos posse amittere gra- tiam Spirit Sancti, illi aiunt etiam renato non peccare modo , sed peccatis pers verare . de habitum peccati colatrahere. Alitia ob rectio quam tibi objicis est. , 3. . . Adam vi adhuc iureter deficit totaliter: ib. e reo nito metu ri quiso' Adami Iapsum nati, regeniti trederint. Vis
795쪽
argumenti pendet a paritate seu aequalitate stariis utriusque et Adami, secundum quem creatus fuit ita justitia .Lanctitate veram posterorum, secundum quem regenerati sunt injustitia sanctimonia veritatis. Tu nodum solvis monstrata dissimilitudine. At dissimilitudo ista quae est inter utrunque statum , non facit ut regeniri de facere totaliter non os sint. Neque enim hoc dicitur loco Augi Lin, quem cita S. Vtut enim re- geniti velle habeant quod possint, quo dono Adamus caruit ex Augustini sententiae, hinc tamen non sequitur illos donum hoc repudiare
non posse Vultro abjicere. Licuit alia insuper adferre quibus status fidelium in Christo di Tert a statu primaevo Adam in justitia. Nam inter alia hoc est eximium, quod ille status non habuit promis sonem
remissionis peccatorum, si contingeret Adamum vel semel peccare: fidelium vero ista promissione sit beatior peccatorum illorum non recordabor amplius. Unde accidit ut fides Dei non reddatur irrita, etiamsi foederat xpsius peccent Rom. 3. Est enim foedus gratiae: fidei, non justitiae operum Pone tamen quas cunque voles differentia utriusque status, nece Te semper erit ut fatearis perseverantiam voluntariam liberam. mutabilem in utroque statu ad salutem necesse fuisse. Homo enim non perseverat neque in hoc
neque in illo statu nisi volens inlibere. Quod eousque verum est, ut Deus etiam a persederatur illam mutabilitatem, qua porci nolle, non Uerat. ut est ria libro de vocatione gentium secundo capite. 28. res objectionem tertiam hanc poni S.
Christi. At f delis, at acta membrum Christi est potest fieri membram meretri-rn, S per consequens destinere esse membrum Christi. Respondes ad objectionem, per distinctionem imbri. At distinctionibus istis opus non
fuit. Nam primo, de appar A te membro non agitur, sed de uero Est em mapparens membrum , aequivoce
membrum , repropterea definitioni non particeps, quare syllogism
quatuor erant termini. Neque agitur de membro quod destinat laneis
tale, scimus enim quod omnes linum
niversum hominet qui destinatione sunt membra Chiisti, vel potius, d stinati sunt ut ii in membra Christi,
membra Satana sunt , antequam actu ad Christum adducantuae eique Ut Iantur. 2 lare quum de membris quae actu talia sunt in obieet ione u-gatur, quorsum istae distinctionii uambages quamintur Dractu vero membri. dicis AEno alia viva sint, alia semimortua. Vtraque vero secundum etectionem membra. Si ita est, obtines Propositumst quis eirim ita de si oratu dicat electos finaliter excidere.
At negabunt illi quos tibi facis adversa VOS, Omnia vera membra Christi essesne destinatio se talia. Dicent enim nonnulla esse talia secuncium Praelen em statum, justitiam in in sitionem praesentem Sed videari usi
ros is sionem tu im sita distinctionis istius veritate Verum actuo. sum minis tum, 'quod manet tale, non potest se membrum meretricis , inquis.
Sane nihil mirum . Est enim identica de propterea inanis propositio. Membrum Christi quod manet tale, non est membrum meretricis id non est respondere ad quaestionem hanc; an membrum vivum Christi perpetuo vivum Clixisti membrima
796쪽
maneat. Dicebatur enim in objectione, vivum membrum Christi fieri meretricis membrum raro Pterea non manere Christi membrum Est ergo petitio principii in tua ad argumentum illud responsio De Semi mortisum autem dicis Spir. sanctum ali itando ii antis in ipso est amittere. At unde fit semimortuum FHonne ex totaliter vives nisi forte dicas quum inseritur Christo semimortuum esse, quod ipse absurdum esse vides. .atio autem huius rei ita habet secundum illos Hi contra
te disputant. Initio fidei in Christia: Si conversionis ad Deum fit fidelis membrum Christi vivum quod in fide Christi perseverans de
conscientiam illaesam servans manet vivum membrum. At si contingat illud segniter agere , sui curam non habere, peccato locum dare, fit paulatim semimortuum : dc sic tandem progrediendo ulterius prorsus moritur,n membrum esse desinit. Haec tibi refutanda fuerunt NUae tantiam abest ut confutes, ut potius per distinctiones tuas stabilias. Sane Per- hinse negligentius har tractasti quam rei dignitas tua eruditio meren
Errat monum , quod vocas , per errorem sententiae aduersarie impingitur non enim hoc dicunt, neque ullo modo ex illoria n sententia ceduci poest. Sed hoc sentiunt. Hominem libero suo arbitrio recitere gratiam qua ipsi divinitus obtingit, qualiscunque illa sit. Nam quemadmodum gratia servat, ita liberum arbitrium servatur gratia subjectum est liberum arbitrium hominis. Quare necessum est ut liberum arbitrium concurrat ad conservandam gratiam datam , adiutum tamen a gratia subsequente mane que semper in potestate liberi arbi tris gratiam datam rejicere, vis tib- sequentem repudiaret . quia gratia non est omnipotens actio Dei, cui resisti a libero hominis arbitrio nori possit. Et quandoquidem res ita habet existimant illi iidem horo inem gratiam abjicere posse, deficere.
unde vides frustraneam sumi abs tectae A Operam . quum tetrat tam illud quod si lium rem impingis sententiae isti refutas. At -υ'. consideremus tamen milla eadem et forte dabitur occasio aliquid anno tand quod scitu non est indignum. Tribuit, inquit, in sententia liberum arbitrium flexibile in utramque partem ex gratia fingi tu homini b M. Sed , an tu negas liberum arbitrium esse flexibile in utramque partem, addo in sine gratia flexibile enim est natura sua: Qui malo addictum in statu peccati, ita capax boni quam capacitatem illi gratia non donat inest enim illi a natura . At re ipsa ad bonum non flectetur nisi per gratiam, quae instar formae est potentiam
capacitatem materiae in actum producentis, quanquam per se sufficiens sit ad malum. Au usi de prae d. Sanctorum cap s. of habere Fidem ct charitatem natura est hominum,habere autem
Ulamia fidelium At forte male te habet, quod singulis hamini bis id inesse dicatur . citra causam id aegre fers Sensius enim est , non quod omnibus hominibus gratia illa adsit qua liberum ipsorum arbitrium ad bonum actu estuum sed quod omnibus insit tale arbitrium quod flexile sit
in utranque partem accedent gratia. At docent, esse in hominis arbitrio applicate te ad gratiam datam ope nniversat gratia, vel eandem restivere impotentia natura corrupta , inquis, sed quid
797쪽
hic desideras pit pro universalis gratia nomine partuntius ponatur diceS: Atqui quis unquam dixit , pini vim ad gratiam partita larem datam se applicare esse vi universali. gratie neminem ita desipere rosis existimo: actus enim in objectam gratiam particularc m est a libero arbitrio a gratia particulari adjuto. Illa autem , resthere impo Ientia , incommodestin guntur: imp sinitia enim non res nit, sed eius est non accipere polse, pravitat est reluere. Quum ergo ipse
pro arbitratu tuo universalsiis gratiam posueris, contra propriam umbram depugnas. Constat enim potentiam credrudi in actum rion prodirii, nisi crabxilium gratiae Attritus subsequentis, quam
parricularim , seu si e Galam dotamus propterea quod non , t natura , omnibus f
Fngulis homi tibia conlingat. Loca Scripturae quae adser nont... .ii. faciunt ad hoc propositum. Triora Mura enim duo accommodata sunt adprobandum, quod iideles non disse cedant a Christo sed adde suxta Augustinum S auctorem libri de ocatione Gentium, fideles qui sunt praedestinati ad vitam , quibus solis per-- severantia obtingit. Toca Augustinii S. docent gratiam praedestinati praeparatam, certo illorum cordemovere, nequeas illis res piau. propterea quod Deus ita suadeat ut aptum illis novit, congruum quo persuadeantur. Et hanc ille vocat Gratiam csca.cem, quam contra se icientem idem il-D, licti, le semper distinguit Tu vero An- R Afri, filium cstans illam distinctionem
Tatis superciliose rejicis. At, quibus
vi ara argumentis 3 quia ulta Fit sufficitiis gratia ad cono rasonem qua non sit qF-cax. Nego , dc natura ipsa reclamat tuae adfirmationi, sufficientiam ab
efficacitate distinguens. Deus suffi-
cit multis mundis creandis, non tamen efficaciter id facit Christus suffciens est ad omnes homines falvandos, non tamen id facit efficaciter. At tu forte efficacem causam
intelligis quae essiccre potest, .sic sane cum efficiente eadem est. At qui distinguunt inter sufficientem efficacem hanc definiunt quae efficit re ipsa effectum. Neque probas intentum eo quod dicis , quia desiit homini liberum arbitriviae in spiritualibi s. Esto. At si gratia libertatem arbitrii restituat, an non tam in libero arbitrio vel agere potest sulficienter , vel scaciter agit meque ad rem facit quod morisim sum vi , ct sicientia nolira tota It ex Deo et qui gratiam sufficientem
statuunt, id non negant. Neque bilis re si illa triplex gratiam sui scientem tollit. Qui enim illam statuunt, dicunt gratiam sufficientem posse triplicem istam impotentiam tollere, De licere ut homo oblatam gratiam recipiat, receptam usurpet,. conservet. Conaris deinde probare ex necesse sitate quintuplicis gratis, praeveniemis,
praepalatiris , Fera ulla, copera ituri cy
dani perseveraridi mullam esse gratiam sufficientem , propterea quod nulla ex quinque istu grati, sola fit sufficiens ad salutem, verum omnes simul uncta sint necessariae. At neque illa consequentia est bona. Nulla est sufficiens gratia, quia nulla ex quinque gratiis sista stillicit a dicto secundum quid ad dictum simpliciter non valet consequentia : item a diviso ad non divisum conclusio est syllogistic a. Qui nec illae ipsae gratiae , praeveniens nempe praeparans . aut sufficientes
sunt aut efficaces . Iravem n. Dctis
798쪽
s si erimn Tet an no: idem de onra v. te se cooperante gratia dici queat. Concedunus tamen illas proprie
pertinere adgrauam e Eeacum Ni-IAcos C ARM tuit et x M. versus attollentem at q ita tolli non vult, se ipse quantum potest, adversarium deprimit, robore nervorum, ostium usus , quod longe hilominus dicent qui ut ficientem l excedit corporis ipsius gravitatem. deses uni, hasta posteriores para- Ita est homini agnata ex primo pritas esse, expositas omnibus iis qui per u ficienter praevenientem dc
Praeparantem gratiam moveri se eo,
quo intendit gratia, passi fuissent:&post illas ipsum quoque donum
Perseverandi. Qillare ista ratione sufficientem gratiam non refutasti. quatenus contra fricacem distin- uitur. Ipsa veto quintuplicis istius gratiar definitiones no a examinabimus, at id ama est ex scopo huius tuae disputationis. simili deinde conaris refutare ean- dena distinctionem. At illud multum est dissimile M oles enim movetur naturaliter iecel Tario adhibitis viribus gravitatem ipsius excedentibus mat nos homines mouem parentis peccato gravitas quae
nativa dicitur, vel dici potest. Est alia ex propria malitia hominis adscita, quae non tam inest, quam adest, ad impediendum ne gratiae sufficientis vires ad tollendam gravita intem nativam id efficiant quod me impedimenti istius positione valerent. Neque tollitur flexibilitas arbitrii nostri, aut electio nostra per concursum istorem quinque donorum , sed hoc efficitur per concursum quintuplicis istius gratiae efficacis, ut arbitrium quod sua natura flexibile est in utranaque partem , celectio quae inter duo libere eligere potest,certo de infallibiliter ad id inclinet, quo motio quintuplicis gramur secundum modum libertatis, hiae impellit. Quale Se illa quae sequam Deus voluntati indidit, unde librium arbitrium dicitur. Posset hic non incommode adferri similitudo quam in tractitione de praede-Sinuti con reuiu, o Vos ita isti tuo simili. Ionit ', in lapi, duplicem gravitatem , nam naturalem, alteram adscititiam. Vires quaesti ciunt attollendo lapia quuntur verba corrigi velim Sc pro
in lexibili assessis poni certo , infallibili jecta. Nisi enim id statuamus homini adfectam alio moveristinatione usurpat Cardinalis Contae posse, etiam tum cum movet gratia efficax sequetur voluntatem hominis non secundum motum libertatis, sed secundum modum naturae moveri, sic non liberum arbitrium
di sola nativa gravitate vergento sed hominu natista salvabitur Libedeorsum, non sufficient si accesseri rum vero arbitrium, saltem quod ad gravitas illa adscititia impedietur usum ipsius, tolletur per gratiam, que efficientia sufficientium virium t quum gratiae sit non tollere sed cor- per adscititiarn gravitatem. Videmus Nigere naturam ipsam, sicubi vitiosa id clare in athlatis luctantibus. Conatur alterum alter attollere de terra, atque ita sublatum prosternere.
Potens est uterque de levi momento id praestare antagonistae suo , si solo nativo corporis pondere nitatur adis facta est. Neque repugnat istis quod depromisso Spiritu dicitur. Nam Spiritus
qui facitis actu ambulemus, non tollit
libertatem arbitrii de electionis humanae se data agit in libero arbitrio, prout
799쪽
prout aptum congruum novit ut certo, infallibiliter moveatur. Idem de tractu Patri intelligi velim . Quae sequuntur huic doctri ae infir mandae non faciunt. Nam per phitionem gratia esca cis V hici 'upsDem certo O infallibiliter illi conversos S salvatos, non tollitur gratia su
fici cntis existentia et i in nec ponitur per en isdem positionem, id quod tu concludi v. Ergo vere fideles non possunt non Perseverare Ceilam Enim effectus existentiam inde deducere licet, sed irata necessariam. Cuius distinctiones ignoratio causa est quod iis ilici item gratiam Iriga H dam tibi putasti Sequitur nunc resolutio nonnullorum locorum Scripturae qua Lilli qui gratiam sui icientem pontant, uti solent ad illius probatione Via. Videris autem illos ex Bellarinitio desumpsisse, qui isto eodem ordine illos proponit. Videamu refuta
Primis locus est ex El. s. Lade Bel larva in tu duplix aetii mei. tam desumit pro stabilimento gratiae sulficienti S.
Prim est tale tit id in syllogismiser-
mam redigam US. Gnis tot vinea sua omnia quae necessaria erant ut ea factum
facere posset, ille Fuficientem culturam adhibuit ad Fuctum forcndum. At De M. Ergo Maloris veritas est perspicua exterminis. Constat enim definitiones definito Nam sis iens cnl- thra est per quam omnia ad fructi: m aciendum ei esuria sunt adhibita Minori S veritas est in textu Qui enim fecit omnit ita facere debili ad sinetis.catis vim ille necessaria adlabuit. Neque posset Deus jure dicere ista, et harinis omnia necessaria adhibuisset.
daplicis vinea; suficimiae ixternorum mcdiorum, craternae gratia. Viniae bona mala. At in responsionis priore parte conceditur quod illo loco probatur. Si enim ex tetrina illa media talia sunt, ut per illa sufficienter ad salutem vita renitur 3 discerentur, nisi fuissent illorum adeo perversa: prava in cnaa,Ut ludo sileri S, Um sc-quitur ilia media sufficientia fuisse. Neque opus est ad sufficientiam
istis mediis gratiae tabuendam , Ut ac dar interna gratia certo commutans vineam malam in bonam I modici potest neque internam gratiam definite quanta sufficiebat ad commutationem cordis . vel saltem noude futuram fuisse nisi illi perversitate
sua externa media repudiassent. Di itinctio inra bovae edi mala , ad rem hanc non facit. Hoc enim ipsum est de quo De Us conqueritur, vineam
suam ita fuisse perversam, ut sufficienti culturae adhibitae restondere
Alterum argumentum est tricli et . di inmodi Si Di is isti iam de iii Divi om-ma necessaria ad proserindat hi ac tam
ab Arde diaerit in , ex picta e serum facere si vas. At bene duit se ure sub se uvas exste classe. Ergo dedi illi omita ad
profercndas uvas MajOtas veritas est cersa. Novit enim Dem vincam fractus proferre nox posse , quae hic sar: is snnnlli adfracti latio ta ibit destituta , O si id noDit . stat etiam is Francum e e imo stultum exllectare Das a viti ea quae vas ferre cn posset. mor et intextu . Sequitur ergo Consequens suscientem arasiam ira desuisse vixitae Operae autem pretium est consi-ae, i
derare quid illa ex ic alia divix
velit, quomodo Deo recie tri buatur Exstectatio qua actus aliquis ab aliquo exspectatur, nititur proba Eeee et cogni-
800쪽
cognitionestissicientia Numnest vel ladest ei cui actus incumbit praestan-jdus necessaria ad actu praestationem, secus irrationalis fuerit exspectatio. Ex tribulis nemo ficus, ex spineto rosas exspectat. M ec ergo divina exspectatis , nisi irrationalem illam dicere velimus, quod est Nam sphemum , nititur eadem cognitione. Neque obstat, quominus illa expectatio Deo tribui possit, propterea quod per infinitatem scientiae
suae novit ex sufficientia istarum virium nullum effectum secuturum. Illa enim scientia omnino non prae judicat sufficientiae causarum, qua nititur exspectationis aequitas&ratio. Verum quidem est illam scientiam efficere quominus Deus fal-Ii possit. Fallitur autem ex spe vetans qui frustra exspectat cuius exspectationi non respondet eventus. Unde concludere ei it proclive exlectationem De nonnisi Per re, a mox s a, attribui. Nerum
hoc conceta, nihilominu sequetur ex re, quod Deo spectatio licet improprie tribuitur, vires 'sicientes adfuisse illi a quo actu exspectabatur. Sed, si in exspectuione non tantum illam cognitionem , verum 1 summum desiderium consideremus, quo, cui exspectatio tribuitur, fructuum productionem postulat, isto respectu Deo propriissime exspectatio tribuetur Nihil enim aeque desiderat ab hominibus, nullare aeque delectatur Quod etiam ista parabola planissime est expressum. RedeamuS.
t Ad secundum ristud argumentum
Ni nihil dicit perbis vita sed aliam instantiam ponit quam sibi facilius refutabilem existimavit. Sed hillam cum responsione introspiciamus. In-r, i Ex A M. stantia est: Si gratiam prostitudi f.
cffvi non desit,qua tamen non nisti ipso donante haberi potest, tum habet Deus justam ca Iudais exponulandi crasam. Re Exs---
sponsio est per negationem consequentia, et ''
cuius negationis triplex adsignat ut e ratio. Prima est quia non debet gratiam, nemini enim est obligatis Secunda , quia acceptam ill primis parem ibis abiecerunt. Tertia, quia objectam non
expetnnt de novo, nec curavi. Imo potius rem bene pensitanti una est ratio, sed tribus istis partibus constans. Nam causa cur Deus jure expostulare possit cum non ferentibus cu-ctum, haec est, quod gratiam ad id suffcieviem habuerunt, sed resecerunt et cui causae confirmandarin adstruendae additur, qu θ Dei non tenea insecundo dare gratiam, quod etiamst teneretur, tamen non negaverit cupientibG sed non det non coepientibim i more te curantibus de gratia . causa ista justae expostularioni examinanda est quidem tanto diligentius, quanto frequentius usurpatur. Quaeritur igitur, an Detu possit in re expostulare quod fructu bonos non edant illi , qui gratiam ad istos producendos necessariam inprimis pareat tabis acceptam abiecerunt, seu pol, amiserunt, De illam iusto judicio auferente.
Ad thematis illius tractationem is, necesse est ut primum dispiciatur uis uarum Dea fructiu postulare post a tu qui phi iam baratiam ad istos producendos necessariam ' et et
in primi parentibus acceptam punitione fana pii. Dei amiserant, hoc est, qui aratia neces '
saria sunt destituti, licet suo ipsorum merito ex quo facile sequetur solutio quaestionis, an possit jure postulare cum istis talibus, si fructus non prodimant Ad primum igitur quod attinet Omnis postulatio divina qua creatura aliquid postulat, lege praescribitur Lex autem duabus