장음표시 사용
781쪽
actualis illius iustificatio S istius
condemnatio. Apparet igitur sententiam illam abs te immerito gravari ista absurditate. Id vero quod
dicis, Delim permittere malum habita semper ratione ad conlis ciuin bon narissicon uncti boni, animadversionem meretur verba enim ita sumi possunt, atque si Deus malum perimitteret ob conjunictum malo bonum , quae sententia tolerari non potest. Bonum enim illud quod ex malo evenit non est malo conjunctum , lud per Dei sapientiarn . bonitatem S omnipotentiam occasione istius ma li mirabiliter productum. Novit enim ex tenebris producere lucern Et haec scicialia qua Deus novit se Posse malum usurpare ad bonum hinem, tiam causa st permissionis
mali. Nunqκam enim tres bonus malum permitteret, nisi omnipoteis de malo,rve facere psset, ut recte Angusti
Ad quintumuiralum. Tria hic sunt rite ter sedistinguetitia. Actus passiones Christi, actuum passio numque fructus Vapotclesinata, n. i. riictuum istorum communicatio Qq q. applicatioque Christus sacrificio sui corporis obedientia pastione sua nos Deo re concilia it,aeternamque reilcmptionem nactus est citra inlum respectum seu discrimen cle- uni reproborum , fidelium i elixi quan quidem illa conside atio est ordine posterior.onciliatio i lad redemptio no
Misque participes fimus actu ipso. Vnde apparet ecundum illa ira sententiamin: daturum ui inrimas exil-
l . qui biureconciliatio edi redemptio est actu applicata per 3 iem. Quare neque inde sequetur peccatam, atauam, in xv d sim mortem, infernum Chri Ilo redemptore est polentiores. Nam primo non potuerunt impedire quominus Christus se Patrio Terret iii acrificium, Patri obediret, de mortem obiret Deinde quominus per ista, reconciliationem maeternam redemptionem impetraret apud Demn satio da applicationem attinet istorum , impedit sane peccatum, Sarari, sindu , Caro quominus multivis Christium credant, O participes inorum bonoram favi neque tamen vincitis rco ipso Deus tum quia Deo visum
non est omnipotente: irresistibili actione sua homines ad fidem adducere tum etiam quia Deo statutum est ne quispiam particeps fiat istorum Onorum , qui in Christum
non credit Neque mutatur Deus scunm
dii in basi hypothesii: Non enim statuit illa sententia Deum absoluto de simpliciter vellet salvar Omnes homines, sed sub conditiones juxta prae cientiam suam constituisse illos
qui ad hoc se consilium inoia inclinabunt eternum condemnare: quod etiam re ipsa tandem exsequitur citra ullam mutationern Non sus tacitabitis turn sententiae impingere: probandum id ex uia consequi bona
Ad Sextum erratum. Quod gratias
tu fisera ensita vitier alis hoc pacto Ut sis M. omnibus e singulis hominibus o juid Miratia nitim artatum facta dici possit, mi 'νσυ m est certi uim uim luxta Scripturai alitate.
Sed comprobandum tibi est per illam sententiam aratiam salutis ramis vriversalem patui. Ab illo abstines, de muItus es in probatione alterius.
782쪽
rs I Acelli AR Mi Ni I EXAMEN alteium illud tibi aeque necessatio ades Objicis tibi ex scholasti eorum ii osus . .
, quem propositum habes se litato dicto, hominem non posse excusa Mumte q-.,um fuit Nonnulla veto rie defectum nθlitiasupernatisralis, pra ' finem ciendhic considerationem merentur. Distinctio inter posse raedere si vel, eo
posse ille credere, non est accurate salas abs te proposita. Vtrunque enim, tam hoc quam illud potest convenire non credituris, imo: convenit. Nam nisi possint credere, imo velle credere , non possint jure Puniri eo quod crediderunt. Deinde unum includit alterum, ne in Denim potest credere , his possit velle credere. N im nemo credit nolens Ataliud est velle credere actu, quam posse velle credere : hoc Haim est omnium, illud tantum regenitorum, seu potius per gratiam Sp. sancti illuminatorum. Hinc vides, multa
tibi esse corrigenda , .in locum eius , quod est, a se velle credere, substituendum velle credere, quod cum ipso credere est conjunctissimum, altero isto ab actuali fide longissime remoto. Est autem distinctio ista inter posse, velle agere hic praecipue necessariara sed non modo commode est explicanda , verum causae adscribendae, per quas posse, velle, agere hominibus detur. In tertio argumento tuo, quo probas gratiae specialitatem, eae per disjunctivam enuntias ista, qui nullam habuirunt notitiam fidei, aut non eqsservarant illam. Maior enim inest isti disjunctivae emphasis, quam forte primo intuitu quis arbitretur. Si enim non conservarunt, sua culpa amiserunt,abjeceruntque,&propterea puniendi propter repudiatum
Euangelium si puniendi propter hoc , etiam propter hoc ipsum punitioni destinati Non enim alia est causa decreti, quam exsecutionis. pterea quod accipere potuisset illam a Deo,
ima S accepturausuisset sipse quo. in
se est fecisset, ad eum Mn fecerit, rem teneris tris defectui. Respondes qui R.=- ..dem ad objectionem, sed non
Center. Non enim est sufficiens divisio gratiam dari vel ex merito, vilex promisso imo neque constat contrariis seu oppositis partibus. Potest enim Deus id neque ex merito mallem debito neque ex promis solare, sed ex gratia non promissa, quemadmodum multa dat .facit ex gratia, quam non promisit Uideamus ipsam primam a lapsu promissionem , illa facta est neque ex debito, neque ex promissori sed ex gratia praecedente promissionem. Deinde vico incidunt aliquando. Deus enim ex promisso indebito
dat vitam operanti Rom. v. 3 A. At
vide mihi an non isto dicto Christi,
Habeni dabitur, promissio ista contineatur, qua Deus spondet se gratia supernaturali illuminaturum , qui lumine naturali recte utetur, aut saltem utetur, quantum poterit, mi
Argumentum a salvi es insaniibiadnctum , est prorsus puerile. Quis enim audeat negare multos fatuos,parvulos salvari, quod sane citra gratiam salutiferam illis non contingit. Ad loca Scripturae, quae usurpas aliquid notandum, licet forte sit futurum praeter propositum Rom. s. 18. ubi dicitur: neque volenti neque curre tu sed miserenii Dei, subauditur, junitis. Disputatur enim de ii Diti sistis iis, quibus proprie iustitia imputa- acinia, tur non operantibus, sed credenti
bus,id est,nouadipiscitur justitiam.
783쪽
PRA DE s r. PERTINs IAN.volens, aut clirtans, sed ille cuius Devitia init misereri, id est raditu. Locus
Matth. Is II. probat non Cmnibus
dari aequaliter .eandem gratiam,
imo non omnibus contingere divinitus notitiam caelestium mysteriorum. In reliquis non recte opponuntur illa, Spiritis o in omnibia , sed
ubi vult si irat. Quid si velit in omnibus J Sane ex eo quod spirat ubi vult, non sequitur illum in aliquibus non spirare , nisi constet illum velle non spirare in aliquibus. Ita quoque Filim revelat quibus vlt. Quod si velit omnibus omnes credunt, sed ii trabuntur. Quid si trahantur omnes Z Vides non recte illa opponi Licet verum sit, Spiritum in omnibus non spirare , Christum non omnibus Patrem revelare, non omnes trahi a Patre. n.--, Praeterea qVari Gratiae escat tu mitori A te' atione dicis, velim paulo proli--Mra me xuis abs te tractata fuisse. Et primo ' μ quidem ipsiusgratiae naturam eius que cum libero arbitrio hominis convenientiam , inde eius efficacitatem e Scacitatisque causam pleniti Sexplicatam fuisse. Nihil enim magis necessalium existimo ad huius rei plenam pertractationem. Quod quia Augustinus vidit, idcirco quam plurimis locis de gratiae de libera arbitrii convenien , dedistinctione gratia sussicientis .essicacis agit. Hoc
tantum verbulo ad notora gratiam es iraceni non dici illam , quae nec cisatio accipitur .repudiari nequit , sed quae certo accipitur, inati illo, cui applicatur, rejicitur. Addo in Gratiae contumeliam non, de re si tanta hominum plurimorum sit malitia .perversitas ut per illam convcit se ad De Um non patiantur; quum gratiae auctor statue-
rit per gratiam suam non cogere homines ad adsentiendum, sed leni suavi suasione movere, qui motus liberi arbitrii liberum consensum non modo non tollat, sed stabiliat etiam. Et quid mirum , quum Deus,
ut tu ipse fateris, perversam voluntatem nolit reprimere, supple, aliter, quam adhibita illa gratia, quam perversitate repudiant. Quae ex Patribus adfers non oppugno, puto enim pleraq; cum sententia, quam tu hic confutare vis conciliari posse.
Adfers jam aliquas oblectiones quae pro ista sentcntia tibi objicipos sint, easque confutas Prima obiectio est. Quod o nimbia Adami posser, o singuluhsminibus facta sit premi si de semine niteri in ipso Adamo Et
hoc verum est, neque illa quae abs te adferuntur isti veritati destruendae faciunt. Non enim pugnant inter se, quod ista promissio ad omnes homines in Adamo consideratos pertineat, quod Iudaei soli sint populus Dei. Conciliantur enim
hoc dicto , quod alii populi ab alic- nati sunt ab ista promtissione sua vel
Parentum culpam quemadmodum ex toto contextu Sacrae Scripturae videre est.
Secunda es tertia objectio adseruntur ab iis, qui fidem historicam de Christo ad salutem necessariam
ei Te haud albitrantur placet refutatio tua , nullius illae sunt momenti. O , jectionem ex patribu satis commodet etiam expedis . Sed illa non apposite e X mente eorum quos
oppugnas hoc libello Fatentiar enim illi gratiam qua datur velle Converti velle actu in Christum cre-dCre, non esse omnibus hominibus communem quod etiam sententiae suae de electione fidelium, infide- Ccccc 2 lium-
784쪽
liumque reprobatione obesie non existimant. Ad septimum Erratum. Si dicam hoc dogma ista sententiae falso impingi, haerebit tabi aqua, neque Probare poteris. Agnoscunt enim illis radi livation regillam e volu tatem ipsam ct decrerire Dei. Hoc enim thema sidclessaluabuntur, infidde covdemnabuntur, citra ullam fidei vel infidimittatis praescientiam statutum est a Deo incra psius voluntate, eo ipso dicunt predus inationis cre-Probationis definitionem comprehendi. Ouum vero gitur de PrC- destinatione d reprobatione Certorum hominum , tum praescientiam
iidei&infidelitatis illi praemittunt,
non tanquam normam inregulam, sed tanquam decenter prCcedaneam. Cui sententia locus Ephesti non refragatur. Fides enim praedestinati sunt secundum pro postium eius qui omnia escirsecundum confilium voluntatissua. Nam propositum illud secundum quod praedestinatio instituta dicitur, est de fidelibus in Christo adoptandis in filios .ad vitam aeter-rram , quemadmodum apparet ex pluribus Scripturae locis ubi de proposito isto agitur Rom. 8 Rom. o. Ex quo etiam constat primam tuam rationem adversus ita sentientes nihil
Securum do dicis : Electionem divinam
esse regulam fidei vel danda vel non dandas Ergo electio non estfidelium, sed poti fides en electari, vel ex electionis dono. Liceat mihi tua bona venia hoc negare,. probationem postulare, agenti causam illorum quorum sententiam tu hic confutas.
lectio enim est iii Christo facta. At nemo in Christo est nisi fidelis. Ergo nemo in Christo eligitur nisi ij in E, A M.
fidelis. Locus Ros noxa verss. Probandae isti thesi non inservit. Non enim agitur ibi de lactione gratiae secundum quam fides datur aliquibus, sed secundum quam justitia imputatur fidelibus Quod ex ipso contextu facillime liquet, .liquebat diligentius attendenti mintuenisti. Populus enim quem Deus praec3quo mmi, id est, ex gratia pro suo agri,
vit, est populus fidelium,& non ille qui per opera legis iustitiam sectitiir. Hunc populum Deus non abjecit. Ita etiam intelligendum si nodditat reliquias secundum clecti avem grati facta e se, hoc est , illos talos velut reliquias populi Dei aestimata, qui in Christum credunt, propterea
quod illi soli sub electione gratiae
compraehenduntur exclusis filiis carnis qui justitiam per legem sectantur. Idem docet id quod sequitur Volso spergratiam, non est ex operibvi. Quid illud est, quod est per gratia in Electio ad fidem Nihil minusa sed electio ad justitiam , sive justitia ipsa. Illa enim dicitur esse
per gratiam , non per opera Non enim agitur hic an fides alicui obtingat per opera, sed an justitia. Vide etiam sequentem versum uidigitur Quod requirit Israel non est a Uec tus, sed electi adsecuti sunt , reliqui occalluerant. Quid est, id quod reqvi sitit Israel . non est assecutiues non fides, sed justitia. Vide finem v principium 1 o. capitis. iidem enim in Christum ejiciebant, ijustitiam per opera legis adsequi conabantur,&haec causa est cur justitiam legis non sint alsecuti. Hoc idem quoque est quod electi adsecuti dicuntur, non fides, sed iustitia. An ergo, inquies, fides non datur
ex electione I Respondeo non dari ex illa
785쪽
tractatur.&propterea locum illum liuo proposito non conducere. Sed l
an ergo duplex est Dei electi, cet ste, si est electio qua Deus eligit ad s
i ustitiam xvitam. necesse est aliam esse illam qua aliquos eligit ad eidem si tamen ad fidem aliquos eligat quod iam non explicabo, quia
propolitum mihi tantum est ad tua respondere.
Tertium tuum argum Dilum aeque est
infirmum praescientia enim fige i& infidelitatis aeque late patet atque praedestinatio. Nan primo m- fidelitas negativa est etiam infideliotas, eaque praevisa decernenti Deo ad da mirationem. Secundo Infantes fidelium censentur in parentibus si selibus , neque a populo fidelium
Quartismrinum argumentum Codem
modo solvitur quo lecundum. Fides non est effetium electionis, qua
nonnulli ad iustitiam, vitam sunt electi. o de illa electione agunt cum quibus tibi hic est negotium. Locus Ephesiorum I. fidem praedestinationi praesupponit. Nam ad adoptionem per Christum nemo prae ldesturatur nisi fidelis Nah. I. Quot iqvot acceperunt illum, dedit illi potessa item ut filii Dei ferent. Loca ex patri bus adducta probant fidem esse leo clionis effectum , sed proculdubio illius electionis, qua Deus intello mines discriminat decundum di spensationem mediorum , quibus ad fidem pervenitur , quam illi forte
non negabunt quibuscum tibi hie
est negotium . Modo recte juxta Scripturas explicetur. Qui tum argumentam est huiusmo ldialectis non est secundum praevis em
stra Dideat, in ad Ero uon est mera Dei vo lunta volentia fidem vi dare non alter 'Respondebit ille cum quo tibi hic
negotium fidem ita elle merae vomluntatis Dei , ut volimia via non utatur omnipotentem irresistibili motione ad fidem ingenerandum
accommodata ad movendam voluntatem hominis pro modo libertatis ipsius ac propterea causam totalem cur ille credat, iste non et Sevoluntatem Dei, liberum arbitrium homini S. Ad sextum arris meis tu in respondebit S , tiqui fatetur fidem omnino deficere popse non fidem, sed perseverantiam ita fide finalem esse regulam, seu potius praecedaneam electionis conditionemn electionis istius, inquam, qua Deusad salutem elegit
vitam aeternam. Ad ossa sum Erratum Quod fides iri. vera de salutifera totaliter vel ria se Mumliter excidat, non facile ausim dice-' re Licet plaerique ex Patribus saepe id dicere videantur. Tamen argu menta tua, quibus probas non posse deficere nec totaliter nec inaliter, consideranda . Argumentum seu ratio Trima deducta est ex Matth. 6. vers. I 8. O ti, super hanc petram aedificabo c. tripli riusinet 'u- citer ex illo loco probas intentum. ip
At prima Irobatio est aequivoca ,..i,
propter vocis silet duplex signifi- , catum Significat enim aut ipsam Fram. confessionem fidei de Christo a Petro editam, aut fidem in ista conseisione doctrina fidei requiescentem Fides priore modo sumpta est petra illa quae inconcussam immobilis permanet estque Ecclesiae fundamentum: at fides posteriore modo C cccc 3 aceem
786쪽
accepta est in ipsit Ecclesiae membris per Spiritum, verbum inspirata.
per quam petra seu fundamento inaedificantur. Est itaque in antecedente fidei vocaliter usurpata,quam in consequente. Altera probatio est huiusmodi. Edificati superpetram n on defrilivi penitis. Resp. utior non est in verbisCnristi non enim dicit aedificatos petrae non deficere a petrata sed portas inferorim non pravalit in adversu petram, et Ecclestam . Atqui aliud est vota praves; itura adversu petram portagicerorum , aliud vero in aedificatos petrae non deficere petra Lapis enim fundat rent in aedificatus dei ita cerein decidere potest de fundamento, firmiter interea perstante fundamento. Si de Ecclesia hoc praedicatur , dico ne tum quidem idem esse inaedificatos petrae non deficere, portas ferorum non praevalituras contra Ecclesiam. Defectus enim est liberi arbitrii deficientis: at si portae inferorum praevaleant adversus Ecclesiam,id accidit ex infirmitate petre cui innititurEcclesia.Minor non repetit idem,quod in propositione fuit. Nam credentes di
cuntur inaedificari, nondum perfecta inaedificati petrae, propter continitationem: confirmationem inaedificationis, quae necessaria est, dum hic sunt illa vero continuatione, confirmatione durante non videntur credente extra ruinae peraculum constituti. Quemadmodum enim quis potest nolle inaedificari, ita potest idem, si coeperit inaedificati deficere, resistens continuationi confirmationi in aedificationis. Non est autem verisimile
Christum voluisse significare, illis verbis credentes a fide deficere non Mi Mii I, A M. posse, quia id utile non videtur.
Quum enim necesse sit, ut firmitatem suam habeant in petra, pr pterea ut semper petrae innitantur incumbant segnius sane operam dabunt ut in tentationibus petrae firmiter inhaereant, si doceantur, quod a Petra excidere non possint bufficiat ad illos animandos si sciant nullam vim aut prudentiam posse illos de petra deturbare, nisi ip volentes stationem suam deserant. Quod ad tertrem, etiamsi constaret Christum dicere portas inferorum non praevalituras adversus Ecclesiam , non tamen inde sequetur neminem a fide excidere posse. Etiamsi enim quis excidat, nihilominus Ecclesia manet inconcussa adversus portas inferorum. Defectus enim ille, ut antea dictum est, non
fit propter vim inferorum , sed per ipsam voluntatem deficientis , de cuius voluntatis inflexibilitate nihil Scriptura dicit propterea quod utile non sit istud consolationis argu mentum usurpare ad confirmationem fidelium. Ad Patrum sententias quod atti is . tar.net, nosti proculcstibio totam pene antiquitatem esse in ista sententia, quod fideles excidere possint se-rire. At loci, quos adfers ex Patribus, aut de ipsa fide agunt in abstracto, quae inconcussa est, immutabilis, aut de fidelibus praedestinatis, quibus Deus uuit dare perseverantiam; qui semper distin tuendi
sunt secundum Patrum: praecipvεAugustini sententiam, abiit qui fideles sunt&austi secundum praesentem justi tram. Ratiosecutida nihil concludit, quia te s
licet rogans confirmettur adversus Sata uia.
tentationes inon deficiat, potest
787쪽
tamen non rogare, atque ita firmi- Christum redit i remissio peccatatem illam non impetrare . unde se tuorum etiam post baptismum com-quit ut defectio. Atque hinc depen mitarum contingit citra baptismi det perpetua necessitas precationis, quae nulla est, si obtinet quis illam Dei assistentiam , sine quotidianis precibus, neque hic dicitur, quod officium precandi intermittere non possint fideles: quod tamen necessario praesupponendum est isti quam
ex precatione elicere moliri S con
clusioni nio Chrsi hic in electu pro Oxyso Amuri certum est. At electi, telas non reciprocamur fecundum Patrum sententiam , nisi fidei iungatur perseverantia. Sed neque isto dicto Christi dicitur, E lectos istos a Christo discedere non posse sed seduci non posse, quo significatur vis seductionis quanquam magna, tanta tamen non futura, ut abducat post se electos: quod servit consolationi electorum adversus vim re fallacias pseudochristorum Se falsorum prophetarum. Ratio tertia multis modis infirmari potest. Primo , Totalis defectio a vera de Quirit secnndam insitio-ntin si quidem salvus sit futurus, qui deficit simpliciter autem necessarium non est , ut deficiens rursum inseratur irimo dicet quis ex Heb. f. io totaliter a vera fide deficie n.
tem perim utentiam non restitui.
Secundo, Nulla absurditas in eo est si dicantur secundo inseri, quia Rom. D. de ramis excisis& defractis diiscitur, quod Deia illd rursia pessi inserere.
Si dicas id non intelligi de iisdem individuis . petam dia probati
nem Tertio ex Secn da insitione non
sequitur baptismi rei teramnem esse e- cessariam, quia baptismus semel alicui collatus perpetua illi est sponsio gratiae: salutis, quotiescunque ad
repetitionem. Quapropter etiam concessso eo quq bapti vi non reiterandiari quod libenter dabunt illi, cum quibus hic agis,tamen inde non sequitur, fideles totaliter excidere non postea vel ob id, quod totaliter deficientes non restituantur in integrum, vel quod, si restituantur, non indigeant secundo bapti Zari. Ratio quarta , non videtur facile ii . i. S. refutari pol D. Respondet tameni aeta. Augustinus hic non agi nisi de illis qui seeundum propositum sunt vocati, dc regenerati ex decaelo praedestinationis divinar Sidicas, hic de omnibus, qui e Deo nati sunt dici, quod non peccent, quod semen Dei in illis maneat excipiam vocem manendi significare inhabitationem, at non inhabitationis continuationem quamdiu autem semen Dei in illo est, non peccat ad mortem, sed potest paulatim ipsius vitio negligentia semen illud ex corde
eiu Sauferri, atque ita perire secunda illa communicatio, quemadmodum prima creatio ad imaginem Dei periit Uerum hoc argumentum fateor esse omnium, quae horsum adferri possunt, firmissimum. Ad is intam Semen verbi Dei est ii.
immortale in se , at potest auferri ex SE M'. cordibus illorum, qui receperunt, ut Math. I 3.
Ad sextam rationem. Quamdiu exta. membra Christo inhaerent tanquam palmites viti, tam diu sane intermori non possunt, vi nempe Christi vivifica in illis inhabitante. At si fructum non tulerint, tum excidentur
Iob. II. At hoc fieri potest, ut palmites fiuctum non erant, etiam viri
788쪽
pso Aco BC ARMI Nit Ex A M. insiti non vitio radicis, aut vitis, sed male hic inter ipsam demin gra-
palmitum ipsorum. Et pom. . est adhortatio Apostolica, ne credentes rursus peccato vivant , quum in
Christo mortui sint peccato, quod Eustra monentur Christiani, sit fieri
nequeat ut peccato exinde Post liberationem a precati domini vivant. Sciendum mortificationem carnis per totam vitam Peragi H QUUita uno momento peccatum in fidelibus Christo insitas e commortui Sexstingui, uti in aliquando proferat fructus petiimos, Dei iram provocantes, Qv qidiurn ipsius homi ni promerentes. Quod si producat peccata iram Dei Se excidium me rentia, Deus illa non remittat nisi
per paenitentiam .seriam resipis centiam inde sequitur, illos qui ita peccant excidi posse,in quidem finaliter, si ad Deum non redeant ut autem redeant necessarium non est
ex vi insitionis is sus, licer infallibi liter hoc sit futurum in illis quos Deus salutis haeredes facere immutabili decreto praedestinationis suae
constituit. Septima ratio omnes nisisnt mem
bra corporis Christi euadu i in virum perfectum, scilicet, si a Christo non recedant quod post int neque id est in definitione membrorum interna essentiali suod a capite suo recederem deficere non possint. Iah. Is dicitur palmis exscindendiis qui Fructu non profert. Rom. o. dicuntura annulli rami propter infidelitatem de .
fassi deinde,atque si plene comprobasse fidem totaliter non excidere, qua causast cur des non pereat primum nominas de re standes, id non ex fidei natura itiesse, sed ex dono gratiae confirmano modo Crenturiatis, quae promissa est credentibus . intellectio verbi, nisi accedat approbati,
tiam confirmantem distinguis quum inter hominem fide praeditum .gratiae donum distinguere debuisti. Causa enim cur fides perire, seu potius cur fidelis fidem amittere nequeat totaliter, est vel in ipso fi tali, vel in grata confirmante seu conservante fidem , ne fidelis eam amittat. Non in ipso fideli nam ille quia homo est obnoxius errorita lapsui, fidem amittere potest. At si Deo statutum ne ille amittat fidem, id est ex gratia qua illum stabili edeficiat Petre rogati pro tene fides tua deliciat Petri ergo fides deficere potuit, si Petri ipsius constantiam consideremus. At Christus intercessio e sua illi gratiam inpetravit qua factum est ne deficeret. Foedus Dei cuius fit menti Ierem. 23. non continet in se impossibilitatem defectionis a Deo , sed promissionem doni timoriS, quo,quam diu id in ipsorum coidibus vigebit, impedientur ne recedant a Deo. A vero illud donum timoris excuti non posse nusquam Scriptura docet, neque utile est eiusmodi promissiones fieri faederatis Dei suificit, si promissionibus fulciantur adversus
omnes tentatione mundi, carnis,
peccati, satanae, e quod , modo sibi ipsis Z: gratia Dei non desint, adversus omnes hostes firmiter sint
constitur i. Adiungis alteram quaestionem, My Ito. qtiat eum mutant deles gratic-, tum sancti a Reoondes, quaestio , 'e' HUm illani enodandum per duplicem distinctionem , fidelium nempe oris i.
Irariae. In chlium distincta equo, En ' fideles dici nullo Phaaditio enim
789쪽
ciundi mordinem faciunt, arq invoce fideles dicuntur. Vera enim fides et Te nequit quin aliquem fructum edat suae naturae convenientem, fiduciam in illum , amorem erga illum timorem illius quem creditur. Tertii , rii or imis fideles ita distinguris, ut hosce Christum redemptor est viva de apprehendere dicas ad salutem , quod a si is illis et concedens interea utrisque non approbationem modo auditaem intellectae veritatis Euanglicae, sed: fluctuum quorundam productionemn tibi te sane cogitasse oportuit dictum Christi sine me ihil pote umereri ni palmes fructhm ferre non potest nisi invite manserit, Fic neque vos nisi in me manser Tu, An vero quispiam in Christo a. neat nisi illum ut redemptorem viva fide apprehendat ad salutem i)vanida itaque est tota illa fidelium distinc tio, qi uim soli isti postremi
hoc nomine venire possint: quos si probaveris deficere ac perire non posse, proposito tuo ai citra te fati S- Dceri . Reliqui illi gratiam ripiritum sanctum amittere dici nequeunt, sed potius gratiam repudiare Spiritui sancto resistere , si ulterius non progrediantur a quum
auditio, intellectio, approbatio verbi horsum tendant, ut Christum Iesum Redemptorem viva fide asprehcui dant ad salutem. Adgratia distinctianem veniamus evideamus quomodo ex illa ad quaestiones respondeas Gratia, inqui Ul uel primam se nnda . prima est gratuit m Dei favor uos in Christo ad vitam aeteritam amplectent . Esto Abiae illos excidere dicis quodammodo , nempe secundum essecta quadamist, gratia, qR,-
experiri , ubi graviter peccaverint; sustin Adum ipsam gratiam quum D in semper parernum a sectam erga eos servet,
propositum de adoptione vitaqne eterna in danda non commutet Verum ista rum mimi ut diligentius Onia deranda sunt. Iec inmisi ad cati gravis adversus conscientiam suae .r penu
commilis et Tectus est ira Dei, con- - . scientiae mors is Marterna damnatio. Ita autem Dei consistere non potest cum ipsius gratia circa idem, eodem tempore, res petrata eiusdem, ut cui irascitur . illi ipsa ira velit adhuc vitam aeternam Velle illi potest aliqua gratiae ei lactata per quae ad sanam mentem reduci Potest, ad quam reducto gratia illa Dei ad vitam aeternam, rursUS contingit. Con . scientia accusans, vere accusans consistere cum gratia seu gratuito Dei favore ad vitam aeternam non potest Sic enim conscientia non accuset Vere Delas enim vita aeter na donare non villi quem conscientia sua indignum testatur ita aeterna vere nisi iniercesserit partibtet tia, quae indagnitatem a scri ex gratiora misericordia Dei. Qui aeternam damnationem meritus est
suo peccatori atquc paenitentiam nondum egit illi Deus vitam aeter- Ram non vult, dum isto statu est. Vere ergo excidit ex ista ipsa gratia qua illum amplectu ur ad vitam aeternam. Verum quia Dct s novit
huiusmodi hominem per inedia ista quae Deus adhibere statuit isti curandori vere ex peccato resurrecturum . hinc est quod talis homo pro . lus excidere ex gratia Dei dici nequeat Verum hic distinguenda ipsa gratia respectu variorum bonorum quae Deus vult huiusmodi homini. vitam aeternam non vult niti fidelibus: paenitentibus: At media ad
790쪽
fidem: conversionem vult pecca
toribus nondum conversi S, non
dum fidelibus. Neque recte dici videtur quod Deusscelera odio habeat , non ipsas sceleraros, cum Deo improbitasta improbus aeque sint exosi Odit enim improbum propter improbitatem ipsius , cuius ipse auctor est, quae rion esset nisi ab illo perpe
Ex adorum In ipsa descii otione oratiae Pri-- ex quod iosam responsionem retiae infirmat. Et favor quo eas suos in Chrisso amplebitur. At neminem amplectitur in Christo, nisi in Christo
existentem. Nemo autem existit in
Christo nisi per fidem in Christum,
quae necessarium est medium unionis nostri cum Christo. Quod si contingat deficere aliquem a fide, deficit ab unione, Vconsequenter a favore Dei quo illum in Christo
antea ampleciebatur. Unde etiam apparet in hac diutione esse petiti nem principii Quaeritur enim an
deles a prima gratia id est fatore Dei
quo illos in Chii lo amplectitur, excidere posm. Certum est non posse dum fideles manent. Quia tantispersunt in Christo. At si a fide excidant, excidunt eae illa gratia quoque prirna. Quare manet illa quaestio, AvFdeles a fide diceresi eant. Uerum echo concedis fideles quantum in ipsis est deficere. Inde ego concludo Deum illis in Christo Patrem
Non manere, neque illis jus vitae a teria: aut filiationem competere, juxta dictum: qi siliqvot enm receperunt,&: Quare , si consentanea dicere voluisses, necesse erat negare fideles a fide deficere, aut eo concesso simul concedere illos excidere posse favore Dei quo illos in Christo ad vitatam aeternam amplectitur. Verum, Coni ARMINII Ex A M. ut dixi, tota haec res elucidari potest, si gratia ipsa Dei ex variis effectibus
suis commode distinguatur. Loci Scripturae quos adferSinspi iri.
ciantur. Nemo rapiet oves mera ex ma Respond-nibis meis quis neget dicunt si iet. nonnulli aves non rapi sed a pastore Sosta te discedere pssse. Quod tu dilute
dici assi mas. At quo argumento Quia quando de iciunt, a Dia talo rapiuntur. Recte sane, ubi defuerisit r.ipiuntur, neque aliter fieri potest. Nam oves nisi in manu pastoris sint, adversus Satanam tutae esse non possunt. Verum quaeritur, an non
actus discessionis, defectionis raptum Diaboli antecedat natura ipsi Quod si sit, cassa est, inanis tua responsio inter loci est m manet inpermane Chri li vere ei Discipulis ita qui manet ovius non deficit vere est o vh. Resp. Primo amphibologiam
esse in voce manendi. Notat enim aut praesentem observationem sermonis Christi aut continuam citra
defectionem a sermone Christi. Praesens observatio, si sincera sit, facit Discipulum Christi, aut potius demonstrat verum Christi Discipulum secus nunquam quis poterit
dici vere discipulus Christi, nisi ubi
huius vitae spatium excesserit, quum amplius non erit metuenda defectio: quod est absurdum. Sec nilo dico in
ista phrasi quoque s verere' discipuluimeti duplicem esse sensum: nam significat, illum qui aliquando deficit a sermone Christi, nunquam vere fuisse discipulum Christi, licet
aliquando syncere eius sermonem servaverit: vel illum qui aliquando servavit sermonem Christi, turn discipuli nomen obtinuit, si tamen deficiat postmodum indignum esse qui discipuli nomine appelletur. Itaque