장음표시 사용
801쪽
Constat partibus, mandato danctione Mandatum quo actus praescribitur vel vetatur, hoc non debet superare vires eius cui mandaeum ponitur. Sanctio continet promissionem praemii obedienti, denuntiationem Tamar trans ressis rifactam. Unde constat duplex esse legis postulatum obedientiae paenae . obedientiae est prius .absolutum rapae in est posterius cxlocum non habet nisi quando obedientia praestita non est Vndem duplex est satisfactio legis, una qua praestatur obedientia lege praescripta, altera, qua persolvitur paena a lege in obedientiae posita Qui alteram solvit, ille a legis altero postulato immunis est Qui itaque paenam solvit lege positam, ille immuni porro est obligatione obedientiae pra stan,
dae. Hoc generatim de paena quacunque verum est Quod si par nainobedientiae posita in se comprehendat privationem illius gratiar ne qua ex praestari nequit, tunc sane duplici jure videtur ita punitus immunis esse ab obligatione obedientiae, tum quia paenam passus debitam , tum quia orbatus illis viribus sine quibus lex praestari nequit, orbatus per actum punitionis a Deo ipso degislatore peractae Uodem phasim habet. Ita enim excluditur illa ratio quam nonnulli adferunt, dicentes, servum teneri domino praestare obsequium sive servitium etiamsi manus sibi ipsi amputarit sine quibus id praestare nequit. Est etiam dissimilis ratio. Nam culpa 32 peccatum servi in eo consistit quod ipse sibi manus princiderit, ibi vero Deus ipse legislator aufert vires, propterea quod iis non sit usus l
ini acceperat juxta dictvi Uabenti
dabitur, c. Imo servus ille meritus est paenam isto maleficiosi quam si persolvat, non potest Dominus ab illo postea servitium postulare non praestabile sine manibus. Videtur ergo concludendum quod Deus fructus postulare non possit ab iis, quibus ipse, licet ipsorum metrito, ademit vites, necessarias ad fructus proferendos Persistamus in arboris similitudine. Arbor quae fructum non fert meretur excidium Gat ubi isto
supplicio affecta est, nemo ullo jure ab illa fructum postulare potest.
Hinc ergo sequitur secundum et Ancum e Deum non eis iure expostulare cum illi. t i DII 'Mqui ructum on producunt, si gratia, hi pocii ex s.
necessariar ipsa punitione Dei, ut de lituti sutare. Neque ad rem facit quod DeuS non teneatues illis restituere Gratiam. Nam sicuti non tenetur restituere gratiam, cita non potest postulare actum obedientiae. & si vult actura
postulare , tenetur restituere gratiam
sine qua actus non est prestabilis. Sic neq; hoc ad rem facit, quod amissam
gratiam non ev petant. Eo enim bis
merentur non recipere gratiam,tiam
quia sua culpa amiserunt tum quia amissam non expetunt sed eo ipso
non accipit Deus jus postulandi
actum sine illa gratia non praestabilem. Haec ad responsionem instantiae oppositam. Obsectio secunda est cx loco Math. 23. Securi. obieo noties volui constretare nos filio at tu noluisti. Ex quo loco Bellar milius ita argumentatur ad probandum esse aliquam gratiam sufficiente. Si non qui Chripus biduos ut possent velle, quos sciem bat per se non velle, tum non potuit in re conqueri de nolenti,M. At lure corumque liMest de nolentibus. Ergo iuuit eos vi posse tvelle. Nititur ista aut metatio baca pathes,gno nimo iure conqueripost de aliquo,
802쪽
uadactum non re iterit quendam, ad quem prassandum vires sufetentes van
., -- pecto 'pio tura ad illam obiectionem prima res . est. d lex Pris r qtiae est per distinctionem voluntatis beneplaciti flavi ad rem objectionis prorsus non facit. Neque enim dicit Bellarminus Christum voluisse illos colligere voluntate beneplaciti, sed aperie negat, rex ipso loco id comprobari posse adfirmat. Nam collectio quae fit per voluntatem beneplaciti, non sufficiens modo est, sed .efficax. Esto ergo collectio ista per voluntatem quae signi dicitur, sedi ex eo sequitur id quod concludit Bellirmi --. Nullo enim modo volendi vult colligere , si non adjuvet, vel adjuvare paratus est ut possint velle de ipsi quos vult colligere adeoques sum est id quod dicitur , tum passe vellevbluntate signi Iuda os colligrae licet novadiuvet ut possint velles ipsi. Huius
enim voluntatis necessarium consequens sive flectum est augilium sufficiens, quoin ipsi Iudaei velle possint. Contradicentia autem sunt licet indirecte , vult colligere, se novis dare auxilium sussiciens quos ni melle colligi Iudai qm mst volentes colliginan possunt. Addis huic responsitoni id quod ad primam objectionem quoque dictum fuit, quare nonne-
see Ada. Secunda rest si sio est , qua Chripvi hic voti loquitur ut Dent, sed ut ni rere irrumcision . Esto Voluat ergo illos colligere ut Minister circuincisio nis,.quidem talis Minister qui potestatem habebat baptigandi Spiritu sancto. caelarat ergo ista sua volitione se gratiun illis sufficien
Verum in loco Ese. s. Dim ipse loquitur, qui potens est efficaciter mollires convertere cordata hinquit Quid amplim faciam vinea meat Respondebit quis ex sensu istiu tuae responsionis emolivisses corda cconvertisses illos de hoc decuit te lacere. Nam Deus es, tibi locutus ut Deus Absurda igitur .meon veniens solvendae objectioni est ista distinctio. Videmus sane quam infirmis fundamentis nititur sententia ista, quae alias responsiones ad solvenda objectamenta probare ii quit. Tertia b ectio ex . empite flor ni: Vos semper res litis Spiritu sanci EX Tnita obis. quo loco des siliciter argumentatur stra. Bellarminae. Primo AElmbinum inspirant Arbona defiteria illi non Funt dici res flere Spirituistincto At Iudaei dicunt tir rum Ast. .
restitisse. Erro bona desideria illis inspira : :
taambin poterant converti. Secundo.
Qui non possunt non risi flere , illi iure araui non posunt quod re trierint. At jure redargκntur Iudaei a Stephano. Ereo a tuerunt non res tere e per consequens ex utraque concitisione deducit lar, habiterunt gratiam sufficientem ad non re- si lenium imo ad assentiendum Spiritui sancto. Posterior probatio est firmis, sima. Adversus priorem quanquam
aliquid dici possit, tamen levi addi tamento in robur dari posset
adversus quasvis contradictiones. Sed responsionem tuam videa Ex creamus illa tota inepta est,in partim O. P'v' Prorsus ridicula. Fatetur enim Beliar- minus hoc non dici quda despcacem operati ovem Spiritu Nim distinguit
aperte inter sti ilientem S sicacem
gratiam sive operationem. Imo hoc ipsum agit istis locis adductis ut doceat Concedendam eis partitionem
auxilii specialis in sufficiens de
803쪽
PRAEDEST PE si rax. At dicitur quoad exteFnum mimperium prophetarum. Sanet S dmini teri scin Der lun Sotritus sanctus vult operari secus qui illi se opponit, Spiritui sancto resis e re nequit. Sub Irdinata sunt illa , Q hucusque co: juncta . utri ritu per ministeriviam, saltem sufficienter vel t op rari Lonstardi interpretatio vere digna est Ombardo Schol istica Theologiae parente , Windigna
quam tu perhinse, in tanta Euangelii luce proferas circa acrem reprehensionem refutatione milius non addo , quia interpretationi Perversitas prima fronte adparet tuentibus. Sagari .ilobie Locus quartius quam tu objeciuiorum in tertiam fecisti est ex cap. 3. Apoca dipseos. Ego sto ad ostium O pulso. Hi ire
Bella in M. Qui ostium pulsans certo sciens nimbiem Te intus qui aperire possit ille frustra pulsat, in stultus est. At
ab se ut hoc de Deo cratem M. Ergo, num Detu pulset, certumelii homi nn aperire
posse S per consequens habere gratiam 'ficientem. Rei ponsio tua Perkm se
adversus Bellarminum non pugnat. neque enim ille inde concludere vult gratiae ni Dersalitatem sed esse quandam gratiam ut Fientem cui tu non contradicis. An vero illa sufficiens gratia univerialis sit, hoc est , omnibus in universum de singuli; honainibus
contingat , alio loco disputatur a Bellar minora cuius sane ego non suscepi defensionem , neque velim . sed necesse est ut veritatem amemus a quocunque demum dicatur. Decimum erratum est tibi, quod
illa di di estis quam oppugnas secum pugnet validum sane confutationis gentis. Sed quomodo commonstras. Sententiam illam contrarietate labo
rates impridiis impingis illi injuria
Tra N. Is quod sentiat Deum lataige omnia natura oratia adiumenta conserre omnibM. qui possitet quum fateatur, gratiam esse aliqua misi acem quam Deus non ins- partitur omnibM. Imo tu tibi in explicatione illius non constas. Dicis enim illum dicere, Derim omm bili conferre omnia assumenta, postea dicis illum dicere qao Dei non omnibus det ut acta perseverent . sed tantum ut possent perseuerare, vel velle perseverare. An inter omnia adiumenta non est ipsum domum actualis perseverantiae. Quomodo unum A alterumat fi Dabitur sine contradictione
Corrage errorem ubi correctus , videbis te debuisse dicere de gratia illa efficaci sine qua nemo actu salutem conseqiuitur. At vero non deest Deus illis quibus dat gratiam qua possunt salvari, licet non det rutam qua actu i uvantur. Uerba ita, persenerando salutem consequi, ita essent ponendas perseverare salutem consequi.
Confundis per errorem actum cum potentia, efficacitatem cum sufficientia. Vndecimo sententiae isti impingis inmmqns haereses olim damnata interpolet, OD Mnempe pelagianorum quod tamen PO-s ea ipse videris lenire , eo quod pelagiani bene agendi facultatem vel naturae in solidum, vel ex Parte tantum gratiae tribuerint haec vero sententia gratiae in solidum. Sed reprehendis, quod gratiam universalem faciat , atque ita se magis in v cluat. Sed de eo aliquid antea dictum. Quantiatatem refutatio tua Quid enim siquis dicat omnes in universium homines habere potentiam credendi resalutem consequerita si velint, hanc ipsam potentiam est natura hominum divinitiis collatam, quo
tuo ad gumento confutabis illam non enim
804쪽
enim inde sequitur, nain ramo gratiam aque late patere nam posse credere naturae,st, credere gratiae. Sic&posse velle atque velle se habent. Demusscit in vobis, c. vobis dat limini credatis. In eo autem veritati inju.riam facere videris, quod Pelagianum eis dicas, hem in myse nolendo
grati respere Nulla S ipturae pagi
na est quae hoc non doceat. An homo stipes est qui per puram putam necessitatem naturalem assentiatur
gratiae t Si id falsum, homo ergo libere consentit, mropterea potuit non contentire, id est , ressistere. Quorsum alioquin minae, promissione I Hominem posse gratiam Dei Dolevd se iret de potentia remotaeXPlicatum , inquae pure passive se habeat, illo nomine capacitas dici potest ad recipiendam potentiam activamin propinquam, qua quis velle potest assentiri gratiae, non est Pelagianum. Vtinam qui hodie praedestinationis dogma tractant, sententiam suam satalem nec itatem non inducere probent. Catholui hoc Olim fecere Par crimen quod illis&hisee impingitur non indicat parem causam. Fieri potest ut illi ab hisce discesserint, sita doctrinam tueantur obnoxiam Obiectamento huic.Vltimo oblicis dipothestin hanc convenire cum hientias curificia de praese-pinatione esto sane : An propterea
falsa Tu proponis quidem illam,
sed non refutaS, at putas tam absurdam esse ut proposuisse sufficiat,&explicationem vace refutationi sut-ficere. Sed uid si fendendam
istam sententiam suscipiat quis,quomodo refutares Experiamur Deltina Gidit ab aeterno hc minim naturas peccata hac prae Disto prae edit de rerum
quo latiuit Christum dare Saluatorem
mundo pravisto peccatorum, inquam, serorumque nam peccatis crisii xionis
Chri ii non pravidit, nisi poli decretum illud jam factum. Negligenter itaque explicuisti sententiam istam, qui hec non discernas Inde decrevit Deus. dare propter Christum gratiam suscientem quaslvari posinit homines an Omnibus t hoc non dicunt Pontificii. iam praede linavit ad vitam quos pravidit ingratia vitam finituros. qua ipsi, Dei praedestinatione fuit praeparata haec sane
non abeunt ab Augustino. Theorema tuum est. Deum non
revelasse Christum omnibuιiamini bivio singulis. At praedestinationis, gratiae Ia . pag. singularitatem adstruendam non Ir' et rmagnopere tibi servit Theorema I, 2. . . ast hoc eo quod illi contra quos di pheiuras putas etiam supposita illius veritate duplici tibi occurrunt ratione. Prima est, causam cur Deus 'on Ninso
Christum revelet, hanc esse, quod Parentes illorum verbum Euangeli ire Udiaverunt : quo pacto sivit parentes: posteros ire in viis suis, idque tanto tempore quanto justitia Dei, ipsorum peccata videntur postularet. Secunda est , quod interea dum A ..d Christi cognitione destituuntur non tamen sine testimonio Deus se reliquerit, sed: illo tempore aliquam veritatem de potentia: bonite sua illis palcfecit, 'gem quoque mentibus insculptam conservaverit equi bue bonis si recte usii fuissent, faltem ex conicientia maiorem ipsis gratiam concessurus fuisset, secundum illud habenti dabitur. Eorum vero abusi vel non usu indignos se fecerunt etiam ista Dei misericordia.& propterea inexcusabiles, sine lege
805쪽
lege damnandos per cogitationes ipsc accusantes. Acst. I ., T. Rom. I.&2. Caeterum quod Deus promistionem de Messia ulli hominu in absconderit ante istam repudiationem , ex Scripturis probari non potest. Imo contrarium evinci potest ex iis quae de Adanis, eius que potieris, S Noacho Sc eius liberis in Scriptura narrantur. Paulatim autem venit defectio, e Meti tunc non tenetur singulis momenti novam te velationem mittere hominibus, qui nec illa revelatione quam adhuc habent recte utulitur.
Et hinc patet quid de crum Amisistis iudicandum sit.
Ad primum, catis non revelata in
vibus homimbvi promissionis de benedicto semine, et tum culpa parentum repudiantium illam, tum ipsorum quiveritatem quam habuerunt in insu-stitia detinuerunt. Ad secundum, ader est responsio Ad tertium , Omnis homines aliqvit vocatione vocantur, nempe per istam
testificationem Dei qua adduci posse sunt ut palpando Deum inveniant; illa veritate quam in injustitia detinent, hoc est, cuius in se effectum impediunt xilla legis in mentes
inscriptione, secui tum quam cogitationes habent ipsos accusantes. Haec autem vocatio quanquam salutaris non est , utpote ex qua salus immediate obtineri non possit, tammen praecedanea potest dici salutae
ri,qua Christus offertur: quae ipsam recte usurpatam ex Dei misericordia
ad quartum dicitur quod nemo dixit reoulam prudeliinationis Fe preste tiam fidei, vel insidelitatu, ideoque frustra id impugnatur. Verum quod aliqui damnentur per solam legem, id ratissimum est, inpropterea propter ipsorum impaenitentiam , quanquam non propter Christum repu-
806쪽
scd superiorem libellum: continens Tractat uculam materia cong neris, Area sinu, videlicet, brevem Iovi capitis Epicto Pauli
gog ipsis in idem hoc eaput in lucem prodi eis circa quod tempus ARM hoc ipsum caput eis elodam pro concione recenter pertra iras.
Eximio Dei vito Gellio necano, Symnistae ini Clit isto dilecti sumo, salutem lene pet
Christum agere precGr, lis et R M CN.on facile dixerim, Virii aestantissime quanto
affectus sim gaudio ex commentarii tui in s. cap. Epist. ad Rom. lectione .seria meditatione. Quum enim viderem te
idem in scopo Apostoliis preci
puorum argumentorum tractatione
animadvertisse, quod non ita pridem commista mihi populo publice in eiusdem capitis explicatione proposueram valde in ista sententia sum confirmatus tum quia plurimum tuo judicio tribuo, tum quia id probum ex adiutictis rationibus cognoscebam. Itaque non possum, quin pro gratiarum actione vicissimi ibi summatim transcribam, quihus ego vestigiis in eiusdem cap. explicatione institerima quae me causae impulerint istum tramitem
inire non quo mutuum consensum tester tantum, sed .confirmem, quantum in me erit. Ingenue fateor,
semper mihi istum locum densissimis obsitum tenebris visum fuisse, difficillimaeque explanationiS, quoad per hanc viain lux immissa tenebras discuteret, suaque claritate locum illustratum intellectui perspiciendum praeberet. Sed ad rem venio ipsam Initio quod ad scopum, is idem est , quo totius Epistolae .
Euangelium, non legem, esse potentiam stam, A Dei ad sallitem, non operantis i credenti eam iam Quua in Evangelio sit patefacta 'loitia equi
Dei qua per Fidem in Chri num a pia methensamsalus obuaeatur Hoc autem ca- .e rapite Put suas partes agit in confirmatione e mensi
istius propositionis, quidem pe- et '
culiares Tuetur enim illam adver daeorum. sus obiectiones Iudaeorum, qui omnibus viribus eam , ut sibi noxiam&injuriam, conabantur everteret atque ita tuetur adversus incursUS. ut magis magisque eam stabiliat, per refutationem objectionum , anteiactis fundamentis robur: firmamentum addat, ab ipso divino merbo ct prpposivo,quod Iudei strenue pro se ad Paulini dogmatis demolitionem torquebant. Hunc esse scopum ipsa
cohaerentix commonstrat et cuius ratio
807쪽
CA PICI et x. rati petenda, partim ex propositione hac antecedentes Iudaerum plerique sint resecti, quae inclusa est pro aemii Propositione hac, velim ipse anathemaesta Chii ldi pro fratri bium eis, Oc par
time consequeritis negatione; neque tame tute sequitur verbum Dei exti. . se Quae duo unico enuutiato compramenta , per discretionem ei ferentur hoc pacto: Quari nam Iudaeorum plerique sunt relecti, Tmen Terbam Dei propterea non excidit Vnde luce clarius apparet , oppositam isti ne- gationi affirmationem Paulo a Iudaeis fuisse objectam , ut dogma illud Pauli, unde tam absurdum sequeretur consequens , per antecedentis
istius interpositronemri quod immediate ex dogmate isto Pauli sequebatur falsitatis convincerent,
tanquam absurdum refutarent, hoce,iecti pacto V et lividatorum plerique sant rele- ranci fit me bii Dei excidit At ferirauli hctrina non potis ut verbum Dei extadat: Ergat, ira verbi istiorum serique non sunt relecti. Quo-
modo aurem hoc facit adversus Apostolum Proposuerat ille dogma quod necessario Iudaeorum magnaec parte rejectionem inducebat nempe de lupillat, salute per idem in Christum non ex optribui legis obtinenda. Q de is, Hinc concludere Iudaeis promptum Crat Silv lilia Ursabu conflant fide in Christuma idem Paulas 'edriat, ruin sc quitur magnam Iudaeorum partem esse rei etiam a sedere. Ratio consequentiae citii a Iudaeorum plerique in Christum n cncredunt. At falsum est In deorum Ilerosque a Deo fiere ectos sic enim exciderit: crhum oti Ergo Pauli dogma id , inde istud tonsequens deduci inrtae .hbiduo. Hanc obsectionem, casum internecionem suo dogmati mi-Hitantem , refutandam sibi Apostolus putavit docendo principium
illud indubitatum, quod Iudaei tanis quam fulcrum sue objectioni praestruebant, suae causae non tantum non obesse, verum etiam insigniter patrocinari. Caeterum status quae
stionis inter Apostolum Iudaeos rus his
contio verse rite est constituendus flatuis conis Id enim marmum toti negotio adla trabe fiat iraret momentum. Ille nini est: an In g, , , das tum plerique sint rejecti neque, cu ro die inqua verbum Dei excidere possit. Moc enim in ' i'.
Apostolus fatetur nefas esse vel co et I
gitare illud postea apertis Scriptu prirae testimoniis comprobabit At ex utroque quaestio est const tuenda An Derbum Dei exciderit, si dudaeorum
pleriqκ Fnt resecti. Sed neque hoc satis Nam istius questionis solutio
totam disputationem non absolvit, neque omnes difficultates exhaurit. Fac enim id Apostolum argumentorum vi obtinere se fieri posse ut nonnulli imo plerique Iudaeorum sint resecti, de nihilominus firmum maneat verbum Dei; an non supererit haec quaestio: Virum verbum Dei ven exta eat si illi ex Iudae sint rejicti, qui ex lege summa celo iustitiam sectantur ES .ine. Facile enim erat Iudaeis excipere ad illius quaestionis solutionem rutut firmum maneat verbum Dei multis Iudaeorum ejectis, nos tam mei sub eorum Immero Compraehendi non postsimus, una irrit una fiat verbum Dei. Itaque qualitas ista adjecta totum satum quaestionis complebit hoc pactor
saltaris illi ex Iucaae V, qui
Haec enim quaestio scopo est Fffst et is coem
808쪽
accommis diuae siti ius fouitio disputationem finit.&difficultate omnes exhaurit hanc Apostolus tractat; ut patet ex argumentis, quae adfert ad eius solutioiae m. Neque enim
id a quaestione est sejungendum, quod quaestioni occasionem dedit,&cuius refutandi causa principium illud de verbi Dei constantia a Iudaeis est adductum quodque Apostolus adversus Iudaeos conatus est
quam maxime asserere. Hoc itaque in quaestione hac maxime attendatur an non verbum faederii cum Iudae
initi Fat irritum, si Apostoli dogma de justiis Osalute ex solasti is Christium,
non ex legerant operibus tu obtinenti locum inveniat, o pro salutis funda .
muto habeatnr. Quantum autem inter duos istos illius quaestionis status intersit, lautus ista differentia sit momenti, facile vides. Quaestio enim ista hoc modo proposita, annon verbum Dei irritum fiat Iud acri rique rejiciantur, hac responsione tolli potest Deum quidem verbo pramissonis
omnes Iudaeos invitarem, vocare adsederis communionem, sed tamen aetervo suo
decreto S proposto co Uitui'reipsa isti ius
facere participes nonnullis tantum ex Pu-
deis, reliquus meritis S iv priore statu relictu . Quam etiam nonnulli dicunt summam esse Apostolicae responsionis ad propositam quaestio
Atquaestio hoc postremo modo proposita Annali verbum Dei irritum
fiat, si illi ex Iudais qui non exfide, sed
ex Lege Uitiam querunt, a Deo rejiciantur, non nisi hoc responso solvi potest: Deum illo ipso suo verbo, sermotu promissionis significa', se illas tantum ex Iuda, filiorum nomine censere, qui justitiam insalutem exfide essent sectaturi, fas vero qui ex lege eas m sectarent , iuri ANALusis
extra Mamm, loco habere. Duo autem ista responsa plurimum differunt. Priore enim Decretum praedestin tionis juxta sensum Bero taliorum definitueri posteriore iuxta tu urn. Sed absit ideo talem a me proponi quaestionem ut aliquam tuam vel meam super praedestinationis decre. to sententiam , icthoc responso confirmen quod solum video aptum eisse tali quaestioni solvendae. Uerum ipse locus inspectus declarabit quaestionis statum esse illum , quem dixi si tamen ex argumentis ad quaestionem tractandam adductis conclusione , rectum de quaestionis statu judicium fieri queat: quod nemo, ita vel momo mira tabee a limine
salutaverit, inficiabitur. Illa igitur in Apostoli responsione Consideremus. Primo negat Apostolus consequentiam, id est , consequentis istud , Cerbum Dei excidit, ex antecedente illo, quod Iudaei posuerunt, ullo modo consequi his verbis: Non ita exciderit, vel feri tamen novpotest ut exciderit erbum Dei. Subjungit deinde negationis rationem, implexam rationi probationem ex
Deo hab Apostolo explicata. Ratio est a distinctione Iudaeorum , duplici eorundem genere, respectu huius verbi, propositi divini vela duplici semine Abraham i, quorum unum tantum verbo isto: proposito compraehendatur. Non enim inquit omnes qui ex Israel sunt, sunt Israel, neque quia semen Abrahari omlitas tylii sed sunt inter eos alii Flii car- u. alii filii promissionis et unde concluditur Si verbum Dei omnes ad unum Israelitas non compraehendat, id non excidere, etiamsi aliqui ex illorum numero ejiciantur: ecmulto
Netat Apolyalus exsua doctrina sequi
Uerbum Dei exeiffere priore partem. c. Ratio negattiorum relicinc
809쪽
multo minus, si illi rejiciantur quos i consequenda deductum. Ex eo e- constat verbo ips nunquam fuisse ita non sequitur, I daeos aliquas se compramentas. Quod omnino ad reiectos, ubi cum hac nota, utpote lis inidendum fuit, aut quaestioni nullo Christum non credunt, sed ex lege tu li- modo potuit satisfieri imo&addi- tiam sectantur. Filii vero promisimn tum fuit ab Apostolo , ut apparet ' sim illi, sis de in Christum in litiam tb Neque enim tantum dicit, non om i salutem irarunt. Quae filiorum carnes esse compraehensos sub verbo is e pro imissionis descriptio ex isto sed A describit quin fim in s Scripturis ita est plana, ut proba
isti qui filiorum loco habe antur arisione longiore non digeat. Fuia Deo, de qui istoc nomine non cen- damenta autem Trobationem X
obiectionis Iu astrum principaturi cum aliqvilli retorsione.
seantur. Nam Flii carnis a foectere alieni, C Flii pronii uinis foederis participes ab Apostolo appellantur. Vnde talis conclusio fieri potest objectionis Iudaicae refutatoria.
Siserbum Dei solos filios promissionis comprehendit, exclusis filiis carnisnuum sequitur verbum Ira non excidere , etiamsi sui carnis rejiciantur et imo excideret si admitterentur isti qui descriptione ipsa conditionu foederis
At verbum Dei solos lios promissionis comprehendit, exclusissiliis carnis. Ergo verbum Dei non excidit, etiamsi hi carnis rei uiantur, O c. Et per consequens , n, im Dei non excidit schidaeorum plirique sint rejecti, modo illi ipsti' numerosiliorum carnu compraebendantur quod ita esse patet ex descriptione filiorum carni S.
Namsilii carnu Apostolo hoc loco lunt, qui per opera ligi sustinam salutem consectantur. Et de huiusmodi va Iet consequens, eg dogmate de
lis imo salute per fiam in Christum
ca P. s. s. Io. hinus epistolae peti possunt, etiam ex cap. 3. e Pist.ad Galatas, ut tu annotasti, e Tego populo cum haec tractarem p .F. ia sui. Ex hac itaque quaestionis tra a. Septio elatione patet , illam isto seciandori mmodo cum reiectorum oualitate fuis ' V. ., aliquot et te proponendam. Iam vero proba Tes. Deutio istius rationis est consideranda, oli ora 'aquae quidem est assumptio refuta torii syllogismi Propositionis enim consequentia per se est clara de manifesta. Irobat igitur Apostolus verbum promissioni Sc foederis solos filios raro missionis complecti, exclusis filiis carnis , idque
duplici Upo urio ex domo Abraham i, Titus notitur altero ex Isaac familia desumpto. - - ,rum vi
Duo autem utrique probatio i sunt hami, praesupponenda , ambo Apostolica a .rm Daci nixa autoritate, quae nobis debet
esse sacrosancta. Unum quod Ismael; ct seat, suis Iacob non in sese, sed tit Upi, istis quos adfert locis, sunt
considerandi. Alterum , quod uti pi filiorum carnis S promissionil Neutrum enim probat Apostolus, sed utrumque sumit, nec injuria Certo enim certius est ex ipsis locis inspectis ita esse ut Apostolus inquit Gal. . rem hopes, vae, xprimum s eii- sum, quem Deus illis locis significare voluit,esse, non litetalem, sed ,allego. ricum. His praesuppositis, vis argu
810쪽
menti Apostolici est in typorum
antyporum convenientia, qua tanta est quata immutabilitas tu constantia illius,qui istos volitit esse typos istorum antityporum. At observandum convenientiam istam non esse in uno tertio uni voce sumpto , sed inae habitudine unius ad alterum mutua semper servata propria typi antitypidifferentia. Quod moneo nequis putet necessum esse, ut is qui repraesentat filios carnis, sit ipse filius carnis eiusdem definitionis modo. Nunc ad singula Probatio ex primo typo nititur his duobus Scripturae locis N Isaac vocabitur tibi semen is hoc tempore veniam erit Sara Flim. Ex quibus ita concluditur presupposita ista convenientia.
Isaac censetur in semine. Isaac est typu omnium suorum promissionis. Ergo omnes filii promissionis
censentur in semine. Propositio est his verbis compraehensa In Isaac voca, ur tibi semev. Assumptio partim istis, Proivgis nis enimsermo eg Iste Hoc tempore veniamo erit Sara fit a Partim ista convenientia, de qua est dictum. Verum non tantum concluditur omnes filios promissionis censeri in semine, sed tu solas Ista enirn quae de Isaaco dicuntur, ad exclusionem faciunt Ismaelis; miod significat Apostolus per advertiativam particulam. Sed adjunc stam membro suptrioribus negationibus oppositori sed in Isaaevbcabituar tibi semen unde ita concluditur,
insemine Scio quidem in ista figura non
concludi nisi particulariter, at firmitas conclusionis nititur convenientia quae est inter typum, id quod ty- PO adumbratur per immutabilem Dei voluntatem. Et scimus per necessitatem materiae saepe concludi,
concludi nequit. Hic multa nobis dicta sunt de congruenti mutuae istius inter Ismaelem S lios carnis,saa.Amo filios promissionu, affectionis ratione et quo pacto per utriusque nativitatem commodo id significatum, quod Apostolus typo isto pra figuratum dicit. Sed non puto opus esse hic illa repetere, quia explicandae sententiae tantum , non confirmandae serviunt que nobis Apostolica autoritate est satis comprobarat nempesilio cam per Ismaelem, filios vero premissonis per Isaacis significari. Sequitur nunc alter typus ex fami D semistia Isaac desumptusa quo Apostolus, dicit idem quod prioret, declarata meth, io... esse, quum dicit neque hic solum sed abii. est Rebecca, C. Itaque ad eundem finem locus adductus eidem scopo convenienter est explicandus. Trix Adehu
autem hic ordine consideranda rit- 2:22
mo circumstantiae quaedam huic tymim,rsum po peculiares quae multum ponderis Apostoli me probationi adferunt; quibus prevenit Apostolus, quidquid adversus typum priorem causae suae noxium, adferri a Iudaeis posse praevidebat. Secundo verbum domini quod fuit ad Rebeccam, quod typica comprobatio continetur, illustiatum ab alio loco posterioris prophetae Ter explicatio quam Paulus