장음표시 사용
251쪽
Sisita tria humanae naturae tribueristi hitimes; rationen atque Dinotatis Ppetitures. ratamite quae vera esset hominis natura, ostensuri, primum animalem humanae naturae artem considerabant, intelligebatitque, itine animal simulatque natum sit, ipsum sibi conciliari et obmmendari ad se eo ervandum: Ea igitur, quae naturae apta abntit, appetit, et proia pulsat contraria. o Est secundum naturam vivere Homo autem e corpore animoque constat primae sunt animi partes adcundae rumoris ha igitur nobis danda ea maxima, ut mens tque ratio, qua
nihil est in hommo divinius perficiMlv I); appetit
vero nostri conservindi de Stoicorum Moea princiarium ductisti est, rationis in latur atque regaliatur. Animalis enim hinnanae naturae pars semper cupiditates quasdam excitat ratio igitur in appreendia rebus selectionem quandam α σιν adia re obsenquae nos eas res sumere jubet, quae humanae rati conginae et donsentientes sunt 3. Ad animalem atque letitionalem humanam naturam pateti accedit
252쪽
denique societatis appetitus - quidem is uti etiam in bestiis inspici potest, ita in horninibus rationi congrua atque consentanea est ,
Summum bonum Cisero, De Stoicorum enim ita definit Consentire natu ae quod esse olim e Virtute, h. e. honeste vivere quod ita intemretabanti ivivere in intelligentis earum rerum, quae natura eveniunt, eligentem ea, quam Sentis tu viri natis amrojicientemque contraria. Atque hae quidem est stoicoxum Moabri Vel συμφοροία, couVeniantia. omaeontioque naturae Vel ita. consentima virtutiabusque respondens, recta. et honesta e conatana et Datrum congruens ). Questum igitur eonsistit in perpetua quadam convenientia atque conspiratione humanae actionis haec enim est lex, ad quam deus agit, quamque homo ex natin'ae contemplatione dis-eu γ. Honestum definiebat, id, quod tale est, ut detracta omni utilitate, sine ullis praemiis Duutias Flii. III. 19 sq. 'n qn. II. 11.2 os te. I, 28.
253쪽
busque per se apsum possit jure laudari ). Externiaconun is ad beate vivendum nullo pacto opus esse docebant Bonum enim eat id, quod homo in aehabet atque in sua potestate. In bonis ducebant quatuor quae vocantur Viriuisa cardinales porro animi facultates, virtute mccultas: deinde triplicem animi assectionem, quam habebat sapiens, voluntatem βου- ληαν , gaudium χαραν et cautionem εἰ λαμειαν :denique amicitiam cum uia speciebus, rem domematicam et orietatem civilem postremum artes atque litteras. Horum bonorum conjunctio is summum bonum, finis bonorum Quicquid honesto contrarium est, malum est 3.-VII,
Striri, at omnino veteres Philosophi, tu es Virtutis partes primarias constituerunt ad accuratiorem ejus imaginem exhibendam quas suidem artes
5 in II. 14. M in III. 11 Academ. I. 10. cf. in III. 6. - Aliter veteres Academici atque Peripatetici. V. tu. V. 24. IV 10-12. III. 13. νεύροια που, Stob. es oth. II. p. 138. haec est elicitas, quas en singulis bonis euaseitur. M in III. 4. 16.9 V. Dissenii doctoris praestantissimi, commentati saepius jam claudata. i. 15. De quatuor vii tutini larinis suae
254쪽
diversi philosophi diversi definierunt 1 odo. Stoici
cum virtutum definitionibus simul cognitionis vel aciem tiae notiorieni conjungunt Virtutum coniunctionem consensionemque atqne confi Isionem mae dicebant,
Mam tamen ratione quadam distinguia γam ' mita vulnae connexaeque sint, mnod omnium I Rrticipes sint, nec alia 'b alia possit πarari tamen ProPrium suum cujusque est . umnus Una Mur Viletus eat, quae in rationi Persectione consistit; sed hae ratio diverso modo vim suam exserit Tum demum octio honestat est, quum in ea una Cum Pri ripali virtute omnes cetera coniunctim exsplendes-uunt. Ῥorro Stoici dixorunt, Virtutem non crescere Productione tempqris Uti Peccata non in posteris ut consequeutibus ἐπιγεννηρεατιαοῖς aed in Primia ntinuo Peccata sunt dic ea, quae rostriscuntur a Virtute, susiceptione pi ima, non lexsectione recta sunt
περὶ τὸν βίον.2 in V. 23. Ii rarae virtutum couspiratione eouacusuque
255쪽
modo et dilatari putabant: alia enim vietus iturias Provincias complectitur, alia patiperlatis tanquam' ainuo is naui tur, ut se eodem modo diffindere non possit - . . Ceteriam ' omnes silutes divia duntur in contemplptivas atque activas ' . Quatuor virtutes cardinales sunt hae priadentia; φρόχ-'iis, sortitudo, ἀνδρειώ, votitia, καιοσυν η, moderatio, U-7 ρο νηοῦ quas quidem rursus subdividebant ). His Virtutibus exercendis alia e nascuntur, quos nos quidem una dicimus, veteres autem exercitatione ortos es. contendebant: aeut auitas αρτιώτης),
omni Virtus mititur vera cognitione accisque
6 Cicpro Portit. r. - 22. is virtutis duplex. Aut enim scientia cernitur virtus aut actione. V. Beter ad ORI. e. 5. P 39. N Stob. ecl. eth. II. 102. 104. 108. cardiniatum virtutum desinitiones exhibuit. - uaui male in virtutum desinitione atques divisione versati ainc Stoici, luculonis ostensum rivit Dissenius, vir sumnus, in Comment laudata P. 21 sq.
256쪽
est aversa a recis ratione, contra naturaui παρα νυσιν
animi commotio, ex opinato bono aut malo nata ), qua hominis volunta regitur. In quatuor Parin Pr marias dividebant m turbationes ex duobus opinatis bonis, duae ex duobus opinatis malis mcumtur: qui quidem partibus multa disjecerunt species. Descriptio perturbationum hoc modo α hiberi pote3 Perturbatio, παθολ existit H
o opinione boni praeaentis, ex opinione boni suturi, Laetitia, ναναν. Libido ἐπι μια Vel ex opinione mali
ex opinione mali praesentis, ex opinione mali futuri, Aegritudo, λυπη, Μαω, φοβος. Hae animi permotione si diutius Permanent, fiunt morbi νοσηριατα); quorum summus gradu eat αὐθω- - Quibus omnibum sapiens emperi vacat ): qui contra ευπαθειaι incitur quas tre statuebant
Primum uραν, gaudium, cui opponitur laetitia tum si aησιν, voluntatem, cui opponitur libido deniquu πλωειαν, cui opponitur φοβος in
257쪽
Inter bona ei mala posuerunt Stolo ἀδιαφορο, qua nihil ad virtutem et ad vitia intersunt atque
adeo media dicuntur neque ad beate neque ad misere vivendum quicquam Valent Sunt tamen commoda atque incommoda vitae qua sapienti appetero qui dem alaei, ita tamen, ut Virtus integra manint.', δια φορα sunt v. c. vita, mors, ton valetudo, morbus, pulchritudo, deformitas, divitiae, pauperta, et sic porro meo ἀδιάφορα dividuntur in προηγρεινα, praecipua, praeposita, Producta l. e. ea, quae ae-cundum maturm sunt, quam sumenda et quadamae limationes digna sunt, et in ἀποπροηγμένα remota, rejecta, rejectanea , quae natura sunt contraria, atque nulla aestimatione dignanda ). morum προην μνων alia sunt per se Praeposita: alia quod liquid si iunt, ut pecunia alia quod utrum tuo, ut integri sensus ). - Similiter dividebant omοπροηρορώνα Denique iis ipsis, quo Praeposita sunt Ut 4 in IV. 25 5 Fim II 45
258쪽
Vim, qua peragunt , spectas. Sapiens suas acti'nes cum celeritatem illum et sine labore persiciti ins,
259쪽
His de ossiciorum doctrina praemissis, Videamure quomodo Cicero eandem Quirinam tu libris de meis pertractaverit Cicero omnean de o iis duplum es e dicit qua titauem unum genus φ, quod pertit axad sinem bonorum, a qu ducantur iam lwrso . quae ' sapientiam rus dolux: eterum P0ritum AE-bi Pr sis, quae ad institutivum communia vitae:
Pertineant a quo ducontin ollicia communia. Hae media incia exponit Cicero tu libris suis cognoviseuibus , in quibus non Pexsectu bom planoque vim Proponi debet, se vir omnino bonus, qui media seu
260쪽
eomanimia illa ossicia servat. Apprime in conseribo dis his libris hoc consilium animo comprehensum habuisse videtur, ut virum civilis e geret atque ino maret, qui cum dignitate civitati mundae atque administrandae praeesse posseti Minus quidem rei caussae iis perspici possunt Primum enim Ciceroni immanae reipublicae conditio, Romanorumque ingenium
atque vita spectanda erat tum vero et ipse noster
philosophus superioribus temporibus amplissima civitatis munera gesserat, et hos de ossiciis libros in silii, reipublicae administrationem adituri, gratiam Composuerat De ossicio in universum, de ejus notione, distributione paucissinii, Cicero posuit iratur, Panaetium non definisse ' , quid esset omium, quum omni quae ratione suscipitu de aliqua re institutio debeat a definitione proficisci, ut intelligatur, quid sit id, de quo disputetur. Maec Verba mirifice torserunt atque vexaverunt Viros doctos am ipse Cicero non definisse videtur, quid esset ossicium, Sed tantum, quomodo omiumdi videretur, exposuisse. Belarus, doctis-6 .es Lilii commentat. I. Iaud. p. 18.6 ne Panaetii reprinousionem diluere eonatus est lan-den de auaetio . M. et 10 sq, haud satis recte,
opinor. V. ivxes in dias laudata . H. ciatus il hoc uostro Iocoseutentia uin Fuderii sententia conspirat.