M. Tullii, Ciceronis in philosophiam eiusque partes merita

91쪽

', 6 absolutam quandaria atqui persectam in iis haud obtinere vertinem, PerVidit, et, quum non aliter, nisi de omnibus rebus in contrarida partes disserendo, quid in quaque re Verisimile esset, inveniri posse, sibi persuaderet lotum se enitusque huic phil sophiae, quae nihil assii mat, sed probabiliter tantum de argumento quoVis dis.erit, uadidit. Itaque Cicolis hujus disciplinae desertae relictaeque patrocinium suscepit, et Academiae quasi sospitator ac vindex recte dici atque haberi potest. Haec enim in philosophia atio contia omnia dimerendi, nullamque rem aperte judicandi, prosecta a Socrate, repetita ab Arcesila, confirmata a Carneade usque ad suam viguit aetatem, sed nunc Propemodum orba erat in ipsa Graecia ). Quod non Academiae Vitio, sed tarditato hominum contigisse, recte judicaVit Cicero. Verum hominiam interitu on sententiae quoque occidunt, sed Iucem auctoris fortasse desiderant. - Hoc igitur philosophandi genus semper Praedicat atque dilaudat, semperque illud sectatur

V. Tuam Qu. II, 3. 2 N. D. I, 5. 3 Tisse. v. V, 29. Parad. l. et alibi Philoliis potissimum

auct-tatem sequitur. V. Brut Q. 89. ad Dior XIII. 1. Tusc. u. 1Ι 10. N. D. I, 3. eadem Ι,4. Diviti II, 3. LucuΗ. 20. Ossic. I, 2. Orat. 12. ad Attic. XIII, 1,. 'CL. Iutarch. vit Ciceronis.

92쪽

Ingenium academicae dubitationis, quam sequutus est Cicero, quum a compluribus viris doctis, id de eo scripsere, non satis exceptum ac cognitum esset, extiterunt, qui dicerent, Ciceronem nihil certi de ullare omnino statuisse, sed vel baud accurata philosophiae acientia instructum munitumque suisse, Vesci certis opinionibus huc illuc fluctuasse, et sibi adeo vehementer contradixisse. Quod quidem sane quam dissicile judicium, nullis certis superstructum m mentis, quum nobis sit diluendum, optimum visum est, ingenium hujus scepticismi ex ipsius Ciceronis, qui passim de eo elegantissime egit, scriptis adumbrare atque describere. Locus classicus consignatus est in Academicis libris ). Neque internos, inquit, et eos, qui se scire arbitrantur, quidquam interest, nisi quod illi non dubitant, quin ea vera sint, quae defendunt nos probabilia multa' bemus, quae sequi acile, ammare Vix possumus. Nos autem liberiores et solutiores sumus, quod integra nobis est judicandi potestas neo, et omnia, quae praescripta et quasi imperata sint, defendamus, cessitato ulla cogimur am ceteri primum ante.

4 Aeadem. II, 3.

93쪽

tenentur adstricti, quam quid esset optimum, judicare potuerunt deinde infirmissimo tem re aetatis aut obsecuti amico cuidam, aut una alicujus quem primum audierunt iratione tapti, de rebus ignotis judicant, it ad quamcunque sunt discipliuam quasi tempestate delati, tanquam ad frium adhaerescunt. - minui luculentus locus degitur in ossiciis ): occurritur aut nobis, inquit, et quidem a doctis et eruditis, quaerentibus, salistim constanter facere V1deamur, qui, quum percipi nil posse dicamus, tamen et aliis de rebris dissereis' soleamus, et hoc aps tempore praecepta .ssicii persequamur Quibus vellem

satis cognita esset nostra sententia. mon enim sumus ii, quorum vinetur animus errore, meo iubeatis

quam quid sequatur; quae enim essetist mens, vel quae vita potius, non esum disputandi sed etiam vivendi ratione sublata di mos autem, ut ceteri, qui

alia certa, incerta alia dicunt, sic ab his dissentientes, alia probabilia, contra alia improbabilia dicimus. His sere gemina sunt, quae in primo aematura Deorum dicit ')rme tamen fieri potest, ut, qlii hac Tatione philosophantur, si nihil habeant, quod Sequantur. - Oh enim sumus ii, quibus nihil verum esse

94쪽

videatur ae ii, qui omnibus veris salsa quaedatri adjuncta esse dicamus, tanta similitudine, ut in iis nulla insit certa judicandi, et assentiendi nota ex quo ea ut et illud, multa esse probabilia, quae quamquam nun .Pe riperentur, tamen quia risum haberent quendam insignem et illustrem, his sapientis ita regeretur. Adde alium locum ): Ulami igitur libet te, qua nobis solis in lailosophia licet uti, quorum oratio nihil ipsa judicat, ae habetur in omnes artes, ut ab aliis possit ipsa per Ase, nullius auctoritate adjuncta judicari. -- Quibuscum exbaci Divinatione ' designata conserenda sunt hacs Prurit m sit Acad antae, judicium nullum interponere, in probare, quae simillima veri videantur, conferre caus a, et quid in quamque sententiam dies possit, , promere, nulla adhibita sua auctoritate, judicium audientium reli

quere integrum ac liberum tenebimus hanc consuetudinem a Socrato traditam. Huc quoque Pertinent

verba haec Nos Psos redargui refellique patia-

Tusc. u. V. 29. N Diviii. II, 2. M Tusc. u. II, 2. - Addo III, 2. M. Quid est igitur,

quod me impediat ea, quas inihi Probabilia videauttir, sequi quae initra, improbare atque assirmandi arrogat tiam vitantem, sugere temeritatem, quae a sapientia disaidet Pluriiciunt Contra autem omnia disputatur a no-

95쪽

mur quod ii serunt animo iniquo, qui certis qui iadam destiuatisque sententiis quasi addicti et cohaereati

auut eaque necessitato constricti, ut etiam quae non probare soleant, ea cogantur constantia ea sadefenderer ψ qui sequimur probabile, ne ultra quam id, quod Verisimile occurrerit, Pr redi Possumus, et rosellere sine pertinacia, et reselli Oine iracum dis parati sumus. --

xx Ex his oris, Ciceronem hoc potissimum phil sophandi genus sibi eligenduin duxisse propterea, quod illud unico veram atque ceriam ad inquirendani Veritatem munire Viam eos vero, qui certis sibi

stris, quod hoc ipsum Probabile elueere viri possit, nisi e Mira ira parte caussaxum esset facta conteutio. CL, Tusc. u. I, 9. 1 AEL Liremiu 20. Ego, inquit, si aut alenta lon aliquae adductus ad hare potissimum Philosophiam in applicavi:

non modo stultitiam meam, sed etiam mores et naturam eo idemnaudam puto. Nam si in minimis rebus Pertinacia reprehenδitur, calumnis etiam cooreetur, ego da onmi statu, consilioque totius vitae, aut ertare cum allia Pugnaciter, aut rustrari cum alios, tum in ipsum, velim Itaque, nisi ineptum putare in tali disputatiouo id facere, quod quum s rep. diseeptatur, fleri interdum solet, iurarem Per Iovem de quo penates, me et arderisatudio veri reperieudi ut a Mutire, quae dicerem. Qui enisu PO sum non Pere verrunon euire, cum gaud. m.

96쪽

dederint disciplinis, opinionum Praeiudicatarum em aes disiclos, Verum exuidere non posse, sibi Persutasit,

dilucide apparet. Hujus enim philosophiae proprium

ost in utramque arteris veri reperiendi caussa dis aerendo errores et intentias, haud semis super- atmota sui amensis , destruere, ita tamen, ut eorum qu e oppugnaverunt finitatem non disertis verbis ostenderent, neque pro iis aliud quiddam ponerent. Academici igitur non omnem scientiam sustuler hae cum ratione probabilitate usi sunt - Cipexo itin', nullius philosophiae disciplinae auctoritate adstrictus, principum philasophorum sententias in utramque partem Veri reperiendi caussa disserendo Aam narit atque excussit, et in utramque pariem Dud ratis ei momentis, rationibusque comparatis, Veritatem vel summam probabilitatem sequendam putarit. Quod Vero Cicero saepe Stoicorum, eripateticorum, aliorumque summorum Graeciae philosophorum d

a simiIs veri quid inuoneriis Soci, ut hoc pulcherrimum esse judicem, vera videre, sic Pr veris salsa Probare, turpissimum est. Nec tamen ego is sum, qui nihil unquam salsi approbem, qui nunquam adsentirim, qui nihil opiner. 2 Cicero disertissimis verbis opudiat Pyrrhonismum CLOTH, 2. Aristonis, Pyrrhonis, erilli jam ridem Θκ- Hosa aententia est ubi v. doctissima Beteri uota P. 14 sq. Addo Tusc. u. V, 30. Da is. e quas laudat loca.

97쪽

eret defendit, id tantiun abest, ut sententiam, qua, tacemum Academicum esse, eontendimus, inuingat, magis etiam; conspirat cum Academicorum ratione:

quae quidem in eo sita est, ut, si decretum aliquod philosophicum iis examinandum proponebatur. illud aut ad probabilitatem atque Verisimilitudinem proper sum, aut ab ea alienum sibi videri, dicerent. Quam quid- aliorum philosophorum decreta sibi vindicandi Academia rationem L quum plerumque ii, qui de Ciceronim philosophia scripserunt, haud satis ae spectam atque cognitam haberent, perversissima de eo exorta sunt. judicia ) Enimvero Cicero, omnis

MAEL Franciso Dor sariathi Commentat de Academicorum

Iuniorum Probabilitate, cum re-ntiorum philosophorum qiu probabilitatis caussam susceperunt sententiis sompae

quum filium censet interdum Arcesila et carneade adautiquioros philosophos, qui de veritatis inventione non Plane desperaverant transiisse atque p. 296. severissimo notat desultoriam illam levitatem, qua nunquam sibi hinitis, eosdem viros, eadem deereta, easdem disciplinas omnibus modo claudum titulis ornabat modo proterva dicacitate traducebat; - et quae alia addit vitia, nullis tamen allatis argumentis. - multa quoque salsissima de Ciceronis Philosophia facta sunt iudicia, quod multi V. D. haud satis diligenter attenderunt ad interlocutorum Personas, nequissorum sententias Ciceronis sententiis distinguere mu-

98쪽

74 graecae philosophiae campum emensus aingulis disciplitiis quodcunque ipsum maxime specie veritatis moveret, libavit, atque decerpsit ' .

Inter omnes araeco philosophos vehementissime

admiratus est Cicero divitium ingenium Platonia, quempli ilosophorum laeum appellat, quem divinis Ἀ-- per prosequitur claudibus quem denique omni

sueveruiit Sic multa confudit Nahmmac r. in dissert. de heologia Ciceronis. Fraa coli. 176T. 5 CL. Muci ob Somii. Scip. II, 1T. V. MPra. M L. Tusc. u. V, 29. - Ηa lihertate usus ne iis quidem, quae a iuguli Academicia dicta erant, se e assensit. Si ipse latetur Tusc. u. V, 29. se non probars dim

cultates, a Carnead contra Stoicos motas de quaeationaacientiae, si tu virtute ea omnia, quae ad beate vivendum opus sunt, rePeriaritur.

DLegg. II 6. vir doctustinus Plato atque idem gravissima philosophorum omnium Tusc. u. V. 13. Ex hoc igitur

Plutouis quasi quodam aucto augustoque out nostra omuis manabit oratio sc virtutem ad beate vivendum ΘiPsa ess conteutum). Tusc. u. I, 17. Ego ipse cum eodem ipso Platonse nou iuinus erraverim et cap. 21. ut uim altionem Plato ullam asserret 'id quod mini tribuam ipso auctoritate in frangeret. Qua tamen verba haud imis anxie remenda sunt Cicero enim, hanc a interlocutor oblatam occasionem, qui acilliost dixerat, de errare malle eum Platone, quam in minutis

99쪽

modo imitis atque minuati nititur Haud dubio Micis, Platonis philosophiam totam vel 4eria maximam partem ibi iudicasset, latinisquo litteris

illustrasset, si omnem ejus subnmitatem atque e cerusitatem anun mentequo aua concipere lotuisset.

Praeclares Platonis ingenium 4mitando expressic in Somnio Scipionis, quod cum admirabili quadam orationis ubertate, tum mirifica divinarum aententiarum majpsint enitescit Do cujus Praestantia addere mihi

quin imprima Tusculaba et do Senectute egregie odivinia exornavit, tum in Somnio Scipionis se ipso super se videtin . Nam quamvis nova immortalitatis argumenta nulla protulit; tamen antiquoium inventis

ita usin est, ita li umanae menti Oxtum ae Ottem --

istis philosophis vera aeutire, arripiens sententiam suam de Platune, inprimis in ejus doctrina de animorun -- mortalitate, expromere voluisse ideriir. - Ad Attic. IV. 15. 16. sere deni quod in πολιτει Deus aue noster Plato, Legg. III. 1. pr. Sequar igitur, divinum silum virum, quem quadam 2 admiratione conuuotus, saevius fortassis laudo, quam necessa est ubi cs. Perenκ. P. 215. - . D. II. 12. audivinus latonem, qua, quendam deum Philosophorum ubi cs. Davis et rεuaer. P. 255. M s. Quintu. Inst. orat. X. 1, 123. 9 Mytteub continent de veterunt philos usque ad Senseam aententia de immortalitate animoruin ag. M.

100쪽

Ργεuit, illa suturam. Pioxum conditionem descripsit, ut inhumanius et plane seri rus sit, qui libelli lectione non melior at nec, pretis in renis et fragilibus x bus, caelestia ex divina consectetur ' Platotiis auctoritatem in iis potissimvin, quae ad naturae cogniti nem physica et ad animorum immortalitatem y spectant, probavit Stoicorum disciplina e multa decreta sua secit, inprimis in iis, quae Praeclare ab illis scripta erant de morali doctrina, de legis natura, de conformanda republica. Etenim cicero Stoicorum philosophiam moralem, quae secundum Platonicam raratantissima :j e censeri debet,' et quae in illa expressae erant sententias excessisε mas nobilissimasque inter cives suos divulgare atque Propagaro studet. Etsi haud raro Stoicorum philos Phiam Vehementer aggreditur atque Perstringit tamen omnino de illa magnifice sentit'), et non tam illorum

s V. mytte ach. l. c. P. 79 q. ' 2 CL Tusc. u. I, 21. 3 Cf. Divin. II, M. Cum quibus Stoicis omnis fere nobis

disputatio contentioque est, o quod eos maxime contemnamus; sed quod videntur acutissime sententia auaa

prudentissimeque defendere. - Tusc. u. IV, 24. In oratious quidem Promuraena stoicam disciplinam ridendam propinavit; sed ipse in IV. 29. fatetur, se uinjocutum, et apud MPerito illa dicta esse, et ad carissum suam defendendam aliquid coronae datum. - ninino hoc loco cautioue quaedam, quae in Ciceronis sententiis