장음표시 사용
131쪽
Pag. 102, V. 1. Ur κ I rκ. Illiad Pre quemadmodum etiam τα pa=ri rit, rectius abessent. Dixerat alter : nn mandrini tibi ut fascem lignorum mihi asperres; cui prior respondet: non Π, ἔτι, quia) Mjussisti mihi tυ, sed ille vir qui venit Pone me. Si non expunctum velis l)N, legito illud l)κ -'aio. est: particula est assii malivd respondentis; τὰ n=, si servare velis, vertas : ipsi illa h e. istius eiri qui pon/ me venit aiant ligna lata. Pag. I 04, V. 5.
132쪽
Pag. 105, v. 1. papbm - ni Da. Hic vel ante n)Ida supplenda est particula negativa', quae forsitan excidit, vel verba legenda sunt cum interrogatione : numaumai Hiquid ='tu - :Π ex portionibus veg-ιris' Atque ita certh legit Scholiastes, qui hunc loeum sic interpretatur : l =2
133쪽
natus est in provincia superioris Galileae sub finem saeculi serae nostrae primi. Circumfertur sub ejus nomine liber dictus Inr splendor, qui Vero Meculo demum XIII ex Palaestitia in Hispaniam delatus publich innotuit. Quod tamen non obstitit quominus Judaei seia sentiant librum Zohar. sive is ab ipso Simeone sive ab ejus discipulis ex ipsius
ore corascriptus sit revera tantae esse antiquitatis; non desunt tamen qui existiment eum librum
esSe . quem is, sordidi lucri causa, Rabbino Simeoni heri docti ai supposuisset. Remotam illam quam libro vulgo tribuunt Iudaei antiquitatem acriter oppugnat etiam J. Morinus, et variis adductis ar- quisquis tandem fuerit, vix ante annum aerae Christianae millesimum scribere potuisse, adeoque eum librum esse supposititium. Argumenta pro
134쪽
. firmanda sua sententia Morinus ducit 10 a novitate libri, utpotἡ qui non nisi saeculo demum XIII publieo innotuit. 2' Ex eo quod inibi commemorantur punctorum vocalium figurae, quae tamen certhrecentioris sunt aetatis. 30 Ex eo quod in libro Zohar traditur a doctrina quaedam mystica Ortan et eruta ex variis nominum divinorum combin nationibus et resolutionibus, litterarum Al- phabeti vario situ, permutatione, decussatione n decem Septiiroth sive Dei attributis varie intern Se comparatis , n cujus modi Cabbatae nulla occurrat in Τalmude mentio, nulla in Midrashim , nulla in antiquo ullo libro memoria, nullum vestigium. 4' Ex eo quod ejus libri auctor adhibet voces barbaras, quibus utuntur Targum donathanis et Targum Hierosolymitanum, Rabboth aliique Mi-drasti im; nonnullasque alias suo marte, aut sustempore in regione qua vixerit, vulgares. 5' Ex eo quod ex peculiari Talinudistarum sermone quaedam imprudens imitatur, quae Paraphrastis et aliis auctoribus plane sunt inusitata. 6 Ex eo quod illi loquitur de lingua Chaldaica, ut manifestum sit eum diu vixisse, postquam haec apud populum Judaicum obsoleverat. 70 Ex eo quod Omhelosum Paraphrastem Chaldaicum allegat tamquam auctorem antiquum, cui tamen Simeon Iochaides erat coaetanens. 80 Gndem ex eo petit argumentum Morinus quod opus Zoharicum scatet
sabulis Rabbinicis, quae tales ipsi videntur ut dici
135쪽
debeant a Talmude, uidi ashim aliisque ejusmodi libris emendicatae. Ad haec argumenta respondit Rosen thius
in praes. ad Tom. II, Cabbatae denudatae) tui
ut tamen, mihi certe, non videatur dissicultatibus a Morino motis omnino satisfecisse. Verum mihi animus non est hanc litem componere . idque me doctioribus relinquo. Fatebor tamen in hac me versari opinione ut putem, eorum quae a Morino asseruntur quaedam non Satis probare ejus viri sententiam , caetera vero probabiliter explicari posse, si admittamus librum Zohar subsecutis temporibus , quoquo tandem modo, suisse interpolatum. Quidquid sit, Morini certh argumenta non moverunt Drachium , virum eruditissimum , quo miniis a Rfirmaret libri Zohar eam esse antiquitatem, quae eidem a Judaeis vulgo tribuitur. En ejus verba I :ti Rabbi Simeon - ben-Υohhai, auteur du Zohar, vivati vers l'epoque de la ruine dia second temple. Lo Talmud , trai te Schabbat, sol. 33, verso, nous appretid que ce Cabaliste a etέ cachέ avec sonfiis, pendant douge ans dans une caverne
Les Rabbins pretendent que chst pendant cette retraite que R. Simeon a commence a rediger les traditions cabalistiques. Ses discipies continuhrent apias sa mori h metire par έcrit ce qu4l leur avait enseigne verbalement. Telle est ost rorigine du
136쪽
Zohar, doni Ie strie appartient a la langue partis a Ierusalem du temps de Pincarnation de Noti e
Seigneur. . . . Une autre preuve de la liaute antiquite des traditions consignees dans ce livre , c'est
Sed haec hactenus. Jam quod spectat ad argumentum libri, est is commentarius Cabbalisticus in Pentateuchum, in quo plurimus sermo est de Deo variisque ejus Dominibus et attributis, de Messia, de angelis eoru iique hierarchia et ossiciis, de creatione, de peccato originali, cet. Quae tamen non ordine aliquo ibi pertractantur, sed arripiuntur data aliqua oceasione, licet saeph etiam data nulla. Talia autem sunt quae de his passim dicuntur in libro Zohar, ut cum dogmatica Christiana amich conspirent, recentiorum vero Judaeorum placitis plane contradicant. Quo fit ut aequus quisque harum rerum aestimator sateri cogatur, in libro Zohar servata esse non pauca capita ejus fidei , quam Patriarchae et Prophetae, Ecclesia, inquam , Veteris Testamenti, nobiscum communem habuit. Quare et Celeb. Drachius librum Zohar non dubitavit voeare librum apprim/ Christia
137쪽
Plura de opere Zoharico qui velit, adeat libros sequentes : Bartolocci Bibl. Rabbin. Pari. IV pag. 412, sqq. Wolfii Biblioth. Uebr. Tom. I. pag. 1134, sqq. Morini Exercitat. Bibl. Lib. II, Exercit. IX; Cap. IV, V et VI. P. Beer Geachichte
Lehren tina minungen alter beata idenen ununoch hestehenden religiosen Sekten der Iuden undder Gehemiahre oder Cabhalah. Brutin. 1322. Zmeiter Baud p. 26, sqq. Philosophia Cabbaliatica et Pantheiamus. Eae fontibus primariis adu m- bravit atque inter ae comparauit M. Freystadi Regmontii Prussorum 1832. Auctor hic distinguit in Philosophia Cabbalistica doctrinam secundariam a primarid ; primariam autem vocatenm, quae ex opere Zoharico et libro Jefetira hau ritur et SeCundariam vero, quae docetur ab iis qui in praedictos libros commentarios edidere , ut sunt R. Isaac Loria, Moses Corduei O etc. Assirmat autem in Philosophia Cabbalistica, scilicet primaria illa, nullum dari vestigium Pantheismi, sed purum
Theismum doceri. Pag. 109 V. 3.
. Atque ideo ν ο quod est primum
vocabulum versiculi Deuteron. Cap. VI, v. 5, bis singulis diebus a Iudaeis recitandi conjunctum est cum vocabulo , quod legitur infra ibid. v. 10. - Obscurum mihi, quid velit auctor. Quae Sequuntur Sunt magis perspicua.
138쪽
32 κ mi. Τotius hujus pericopae haec videtur esse interpretatio. Unitora uniuscuutisque diei καv ban mani) h. e. Dei unitas, quae bis singulis diebus praedicari debet in oratione, tam matutina quam vespertina , in qua nemph recitandus est Deuteron. Cap. VI, Versiculus quintus, qui sonat ira : ΠΠκ Π atri H mni vovh. e. Audi Israel IeLova Detra noster Iehona unus est est unitas illa quam pandit S. Scriptura κ 3pn mani), dicit: Iehopa, Deus noster, Iohoon it 'am,R'); nam ecos omnia stria) hoeo unum sunt, et idcirco vocasur Deus per praedicatum subjunctum unus ΠΠΗ . At reos tria nomina scit. =t atri κ t= sunt, qui emo sim in is
qui iisdem vocatur ris unus p et tametsi l amua trio hino nomina juncta cum praedieato π κ, sunt-ns etiam sues illi qui tribus hisce nominibus indicantur) unu38. Me. Pag. III, V. 1. a l . Subjicimus universi hujus loci interpretationem et illustrationem Sommerianam. u Ecce populus solitaria habitabit. Numer. XXIlI, 9 , in unitate seu seorsim absque mixtura alia. Omnis e Dii ii unitas est persecta, quod adHire ex inuteron. VI, 4. mrit νn κ Π Iehona Detia
139쪽
noster Iehona. Quod est mysterium ejus. qui ante principium rupium fuit , et unitus est in capite trunco et semita. Iehon ab initio positus) designat principium summum, aerem adscendentem ;Elohenti respicit truncum, qui vocatur truncus
tera vice nominatus) pertinet ad semitam , quae descendit ad inferiora. En in hoc mysterio unitur quilibet cum altero, uti decet, i. e. persectissimh. is Quae verba sic illustrat Sommerus. ti Adducto loco Nuni. XXIII, 9 occasionem ind/ petit auctor de unitate essentiae divinae, et tribus in hac unitate personis disserendi. ac si populus Dei in unitate sua imitaretur Deum ipsum . qui Deut. VI 4 vocatur tribus distinctis nominibus I rit ubi per nomen rari=, primo loeo positum , intelligendum censet auctor noster primam in divinitate personam, quam ΠΝ,ν
i. e curat seu princimum summum vocat. Αddit porro auctor Np, Π aer adscendam , ob infinitatem , immensitatem et omnipraesentiam, qua solus gaudet Deus O. M., ita ut instar aeris si ita dicere fas sit) omnia impleat. Altero nomine intelligit truncum, truncum nemμlsat, cujus mentio fit Jes. XI, 1, his verbis : et egredietur virga de trunco Iesse. Quem locum ab antiquissimis temporibus de Messia explicarunt et Christiani doctores et Iudaei cordatiores Omnes. Hoc tantum hic monendum, melius et rectius in
140쪽
hoc dicto per uirgam intellio Messiam, e domo et familia Davidica, cum illa jamjam esset succisa ,
nasciturum, quam per truncum, qui ipsam iamiliam Isai designat. Verum, uti Iudaeis solemne est, adducunt tantum unam vel alteram vocem e versu biblico, omissis reliquis, saepius praeci puis, hoc sine, ut lectorem ablegent ad locum ipsum evolvendum et accuratius rimandum. Tertio Domine iterum repetito, intelligit tertiam Divinitatis personam, quam nos Spiritum S. appellamus, eamdemque semitam vocat, quia homines pios ducit in rectam et Veram semitam, et ad aeternam beatitudinem perducit. Cons. Psalm. CXLIII, 11. Ioh. XII, 13. Tandemque concludit auctor docendo, hasce tres personas perseetissima
Ibid. V. 8. υ uNI K Quicumque pronunciat Vocem Που si illum oportet stiph abripere, et lectionem ejus abbreviare, neque ullo modo huic litterae immorari. Et quicumque hoc secit, dies vitae ejus prolongentur. Dixerunt sdiscipuli) ei R. 8himeoni): alias dicitur : duo sunt et unus hisce associatur, et indδ tres fiunt; quum vero Sunt Deo, quomodo possunt esse unus p Respondit illis : illi duo sunt nomina 2) duo illa, quae leguntur expressa in sor-
Puta in recitanda formula σὶ Hie, in phrasi obseura, ,κ- ymo majoris perspicuitatis gratia, a