장음표시 사용
151쪽
ptigandos, et deinde paulatim teneram aetatem Christianae religionis praeceptis ad verat pietatem informandam esse. Nam ni a Sapientet praeclare dictum est: Adolescens iuxta viam suam, etiam quum senuerit, non recedet ab ea. QUA RATI XXXII.
Infantes in baptismo gratiam spiritualem percipiunt.
Neque enim dubitare licet, quin dei sacramenta, quum abluuntur, accipiant; non quia mentis Suae assensione credant, sed quia parentum de si parentes fideles suerint, sin minus, fide uti Augustini Verbis loquam in universae societatis sanctorum muniuntur. Etenim ab iis omnibus reete dicimus eos baptismo iserri, quibus placet, ut si erantur, et quorum caritate ad communionem sancti Spiritus adiun
Infantum baptismus non differendus.
Hortandi autem sunt magnopere fideles, ut liberos suos,qnam primum id sine periculo lacere Iiceat, ad ecclesiam deserendos, et solennibus caeremoniis baptietandos curent. Nam quum pueris inlautibus nulla alia salutis comparandae ratio, nisi eis baptismus praebeatur, relieta sit facile intelligitur, quam gravi culpa illi sese obstringant, qui eos sacramenti gratia diutius, quam necessitas postulet, carere patiantur; quum praesertim propter aetatis imbecillitatem infinita paene vitae perieula illis impendeant.' QUAESTIO XXXIV.
Adulii quo modo ante Baptismum instruendi sint. v
Diversam ver rationem in iis servandam esse, qui aduna aetate sunt, et persectum rationis usum habent, qui scilicet ab infidelibus oriuntur, antiquae ecclesiae consuetudo declarat. Nam Christiana quidem fides illis proponenda est, atque Omni studio ad eam suscipiendam cohortandi, alliciendi, imitandi sunt. Quod si ad Dominum Deum convertantur, tum Vero monere oportet, ne ultra tempus ab ecclesia praescriptum baptismi sacramentum differanti Nam quum scriptum sit δ): Non tarde eonverti ad Dominum, et ne differas de die in diem: raoeendi sunt, persectam conversionem in no a
152쪽
per baptismum generatione positam esse praeterea, quo serius ad baptismum veniunt, eo diutius sibi arendum esse eeterorum sacramentorum usu et gratia, quibus Christiana religio colitur, quum ad ea sine baptismo nulli aditus patere possit; deinde etiam maximo fruet privari, quem ex baptismo percipimus, siquidem non solum omnium scelerum, quae antea admissa sunt, maeulam et sordes baptismi qua prorsus eluit ae tollit, sed divina gratia nos ornat, cuius ope et auxilio in posterum etiam peccata vitare possumus, iustitiamque et innocentiam tueri, qua in re summam Christianae vitae eonstare, facile omnes intelligunt. QUAESTI XXXV.
Adultis baptismum differendum esse demonstratur.
Sed quamvis haec ita sint, non consuevit tamen ecclesia baptismi sacramentum huic hominum generi statim tribuere; sed ad ertum tempus differendum esse constituit. Neque enim ea dilati perieulum, quod quidem pueris imminere su- pra dierum est, coniunctum habet, quum illis, qui rationis usu praediti sunt, baptismi suscipiendi propositum atque eonsilium, et male actae vitae poenitentia satis sutura sit ad gratiam et iustitiam, si repentinus aliquis easus impediat, quo minus salutari aqua ablui possint. Contra ver haec dilatio aliquas videtur utilitates afferre. Primum enim, quoniam ab ecclesia diligenter providendum est, ne quis ad hoe sacramentum ficto et simulato animo accedat, eorum voluntas, qui baptismum petunt, magis exploratur atque perspicitur. Cuius rei causa in antiquis conciliis deeretum legimus, ut qui ex Iudaeis ad fidemeatholicam veniunt, antequam baptismus illis administretur, aliquot menses inter eatechumenos essent deinde in fidei do-etrina, quam profiteri debent, et Christianae vitae institutionibus erudiuntur persectius. Praeterea maior religionis ultus sacramento tribuitur, si constitutis tantum aseliae et Penteeostes diebus solenni caeremonia baptismum suscipIant. QuAESTI XXXVI.
Baptismus non semper est adultis differendus
Sed interdum tamen baptismi tempus iusta aliqua et ne-eessaria de causa disserendum non est, veluti si vitae perieulum instare videatur, ae praesertim si illi abluendi sint, qui
iam dei mysteria plene pereeperint. Quod quidem Philippum
et Apostolorum Principem feeisse satis constat, quum alter
153쪽
llas CATECHISMI AD AROCHOS Candaeis reginae uehum, alter Cornelium nulla interposita mora, sed statim, ut se fidem amplecti prosessi sunt, baptietavit. 'QUAESTI XXXVII.
Quomodo affecti esse debeant, qui sunt haptizandi.
Docendum praeterea et populo explieandum erit, quomodo allaeti esse debent, qui baptigandi sunt. In primis itaque pus est, ut velint, propositumque illis sit, baptismum
suscipere; nam quum unusquisque in baptismo peccat moriatur, et novam vivendi rationem et disciplinam suscipiat aequum est, non invit cuiquam aut recusanti, sed illis tantum, qui sponte sua et libenti animo aceipiunt, baptismum praeberi. Quare ex sancta traditione semper servatum animadvertimus, ut nemini baptismus ministretur, nisi prius interrogatus fuerit, an velit baptietari. Nec vero in pueris quoque insantibus eam voluntatem deesse existimandum est, quum ecclesiae voluntas, quae pro illis spondet, obscura esse non possit. QUAESTI XXXVIII.
Amentes quando possint vel non possint baptizari. φ
Praeterea amentes et furiosos, qui, quum aliquando compotes mentis essent, in insaniam deinde inciderunt, ut qui eo tempore nullam baptismi suscipiendi voluntatem habeant, nisi vitae periculum immineat, baptizandos non esse quum autem in vitae discrimine versantur, si antequam larere inciperent, eius voluntatis significationem dederunt, abluendi sunt; sin minus, a baptismi administratione abstinendum est. Idemque iudicium de dormientibus fieri debet. Quod si in mentis potestate nunquam fuerunt, ita ut nullum rationis usum habuerint, eos in fide ecclesiae, non secus ac pueros, qui ratione earent, baptizandos esse, ecclesiae auctoritas et consuetudo satis declarat. QUAESTIO XXXIX.
uuae praeterea ad vaptismum suscipiendnm requirantur.
Verum praeter baptismi voluntatem fides etiam ea ratione, qua de voluntate dictum est, ad consequendam sacramenti gratiam maxime neeessaria est intenim Dominus et Salvator
154쪽
noster docuit i): Qui crediderit et baptiZatus sierit, salvus
erit. Deinde ut nemlibet admissorum feelerum et male actae vitae poeniteat, atque ut idem in posterum a peccatis omnibus abstinere statuat, pus est. Aliter enim, qui ita baptismum peteret, ut tamen peccandi consuetudinem nollet emendare, omnino repellendus esset. Nihil enim baptismi gratiae et virtuti tam repugnat, quam eorum mens et consilium, qui nullum unquam peccandi finem sibi constituunt duum itaque baptismus ob eam rem expetendus sit, ut a Christum induanius et cum e coniungamur plane constat, merito a sacra ablutione reiiciendum esse, cui in vitiis et peceatis perseverare propositum est praesertim vero, quia nihil eorum, quae ad Christum et Ecclesiam pertinent, frustra suscipiendum est, inanemque baptismum, si iustitiae et salutis gratiam spectemus, in eo futurum esse, satis intelligimus, qui . secundum carnem ambulare, non secundum spiritum cogitat; etsi, quod ad sacramentum pertinet, persectam eius rationem sine ulla dubitatione consequitur, si modo, quum rite baptigatur, in animo habeat id aceipere, quod a sancta ecclesia administratur. Quamobrem Princeps Apostolorum magnae illi hominum multitudini, qui, ut ait Seriptura eompuncti Orde, ab eo et a reliquis Apostolis, quid sibi laetendum esset, quaesiverant, ita respondit: Poenitentiam agite, et baptigetur unusquisque vestrum, et alio loco: Poenitemini, inquit δ), et convertimini, ut deleantur peccata vestra. Item
beatus Paulus, ad Romanos' scribens, aperte ostendit, ei, qui
baptizatur, omnino moriendum esse peceatis; quare nos monet I), ne exhibeamus membra nostra arma iniquitatis pee-eato, sed exhibeamus nos Deo, ,tanquam ex mortuis via
Quantum de his sermonem habere conserat. v
Hae vero si fideles saepe meditati fuerint, primum quidem summam Dei bonitatem vehementer admirari Ogentur, qui nihil tale merentibus tam singulare et divinum baptismi benefietum sola sua misericordia adductus tribuit; deinde, quum sibi ante eulos proponent, quam aliena esse debeat ab omni erimine eorum vita, qui tanto munere ornati sunt illud
155쪽
E R CATECHISMI AD AROCHOAetiam in primis a Christiano homine requiri facile intelligent,
ut quotidie tam sanete et religiose tradueere vitam studeant, perindu ae si ea ipsa die baptismi sacramentum et gratiam consecuti essent. Quamquam ad inflammandos verae pietatis studio animos nihil magis proficiet, quam si pastores accurata oratione explicaveritit, quinam sint baptismi effectus. QUAESTI XLI.
Praecipuus aptismi effectus quis sit.
De his igitur, quoniam saepe agendum est, ut fideles magis perspiciant, se in altissimo dignitatis gradu positos esse, nee se ab eo delici ullis adversarii insidiis vel impetu ullo
unquam tempore patiantur hoc primum tradere oportet, peecatum, sive a primis parentibus origine contraetum, sive a nobis ipsis ommissum, quamvis etiam adeo nefarium sit, ut ne cogitari quidem posse videatur, admirabili huius saeramenti virtute remitti et condonari. Id vero multo ante ab Ezechiele praenunciatum est, per quem Dominus Deus ita loquitur i): Effundam super vos aquam mundam, et mundabimini ab Omnibus inquinamentis vestris. Et Apostolus ad Corinthios post longam peecatorum enumerationem subiecit ):-Et hae quidem suistis, sed abluti estis, sed sanctificati estis. Atque hane doctrinam perpetuo a saneta ecclesia traditam esse, perspicuum est. Sanctus enim Augustinus in libro, quem de Baptismo parvulorum conscripsit, ita testatur: Generante
carne tantum contrahitur peccatum, regenerante autem spiritu non solum originalium, sed etiam voluntariorum peccatorum sit remissio. sanctus Hieronymus ad oceanum:
-0mnia, inquit, in baptismate condonata sunt crimina. Ac ne dubitare amplius ea de re cuiquam liceret, post aliorum conciliorum definitionem sacra etiam Tridentina synodus idem declaravit, quum anathema in eos decrevit, qui aliter sentireanderent, quive asseverare non dubitarent, quamvis peeeata in baptismo remittantur, ea tamen prorsus non tolli aut radieitus evelli, sed quodam modo abradi, ita ut peccatorum radices animo infixae adhuc remaneant. Namque, ut eiusdem sanctae synodi verbis utamur, in renatis nihil dit Deus, quia nihil damnationis est iis, qui vere consepulti sunt eum Christo per baptisma in mortem; qui non seeundum carnem ambulant, sed veterem hominem exuentes, et novum, qui secundum Deum
156쪽
ereatus est, induentes, innocentes, immaculati, puri, innoxii a Deo dileet effecti sunt. QUAESTIO XLII.
Concupiscentia in Baptiκatis an sit peceatum.
Ac lateri quidem oportet, sicut eodem Oe ipsius synodi auctoritate decretum est, in baptigatis concupiscentiam vel λ- mitem remanere; sed illa vere peccati rationem non habet. Nam ex divi quoque Augustini sententia i): In parvulis baptizati concupiscentiae reatus absolvitur, ad agonem relinquitur. Atque idem alibi testatur ): Concupiscentiae reatus in baptismate solvitur, sed infirmitas inanet. concupiscentia enim, quae ex peccato est, nihil aliud est, nisi animi appetitio, natura sua rationi repugnans; qui tamen motus, si voluntatis consensum aut negligentiam coniunctam non habeat, a vera peccati natura longe abest. A quum D. Paulus inquit ): Concupiscentiam meiebam, nisi lex diceret: Non concupisces: ex his verbis non ipsam Oncupiscendi vim, sed volunistis vitium intelligi voluit. Eandem doctrinam tradit . Gregorius ita scribens Si qui sunt, qui dicant, peccata in baptismo superficie tenus dimitti siquid est hae praedicatione infidelius quum per fidei Sacramentum anima peccatis radicitus absoluta, soli Deo inhaereat. Atque ad eam rem demonstrandam Salvatoris nostri testimonio utitur, quum apud sanctum Ioannem ait ): , Qui lotus est, non indiget, nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus. 'QUAESTIO XLIII.
Omnia peccata haptismo tolli iterum demonstratur.
Quod si ui expressam huius rei figuram et imaginem libet intueri, proponat sibi ad contemplandum Naaman fi Syri leprosi historiam, qui, quum septies Iordanis aqua se abluisset, testante Scriptura ita a lepra mundatus est, ut eius caro ear pueri videretur. Quare baptismi proprius effectus est, peceatorum omnium, sive originis vitio, sive nostra culpa eontraeta sint, remissio cuius rei causa a Domino et Salvatore nostro institutum esse, clarissimis verbis Apostolorum Prineeps. ut alia testimonia omittamus, explicavit, quum inquit 33: Ροe
157쪽
nitentiam agite, et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Iesu Christi in remissionem peccatorum. 'QUAESTIO XLIV.
Ut culpa, ita etiam poena omnis pereati remulitur.
Iam vero in baptismo non solum peccata remittuntur, sed peccatorum etiam et scelerum poenae omnes a Deo benigno condonantur. Nam etsi omnibus sacramentis oe eommune est, ut per illa virtus passionis Christi Domini communieetur: de solo tamen baptismo dictum est ab Apostolo ), nos per ipsum Christo commori et sepeliri ex quo saneta celesia semper intellexit, sine maxima sacramenti iniuria fieri non posse, ut ei, qui baptism expiandus sit, eiusmodi pietatis Rscia, quae usitato nomine sancti Patres opera satisfactionis vocarunt, imponantur. Nec vero, quae hoc loco traduntur, veteris ecclesiae consuetudini adversantur, quae olim Iudaeis, quum baptizarentur, praeeipiebat, ut quadraginta continuos dies ieiunarent. Neque enim illud institutum ad satisfactionem pertinebat, sed qui baptismum percepissent, ea ratione admonebantur, ut sacramenti dignitatem venerantes ieiuniis et orationibus aliquamdiu sine intermissione peram darent.
Non uderatur moxi ligatus a poenis civilibus. v
Sed quanquam in baptism poenas peccatorum condonari exploratum esse debet, ab eo tamen poenarum genere, quae civilibus iudieiis ob grave aliquod scelus persolvendae sunt, nemo liberatur ita, ut, qui morte dignus sit, per baptismum a poena, quae legibus Onstituta est, eripiatur tametsi vehementer laudanda esset eorum prineipum religi et pietas, qui eam quoque animadversionem, ut Dei gloria in suis saeramentis illustrior fieret, sontibus remitterent a condonarent. QUAE ATIO XLVI.
Remittuntur in baptismo poenae, quae post hane vitam inferri solent.
Emei praeterea aptismus post huius vitae curricuIum poenarum omnium, quae originale peccatum consequuntur, liberationem; siquidem merito mortis Domini actum est, ut haec consequi possemus Baptismo autem, ut supra dictum est, ei commorimur. se Si enim, ut inquit Apostolus ),
158쪽
ΡΑRAII CAPUT II. complantati laeti sumus similitudini mortis eius, simul et resurreetionis erimus. QUAESTIO XLVII.
Quare per baptismum integrae naturae status non statim reddatur.
Quod si quaerat aliquis, cur statim post baptismum in hae etiam mortali vita his incommodis non careamus, atque ad persectum illum vitae gradum, in qu Adam, primus humani generis parens, ante peccatum collocatus suerat, sacrae ablutionis virtute non transferamur id quidem duabus potissimum de causis tactum esse respondebitur duarum prima est, quod nobis, qui per baptismum Christi corpori coniuncti, atque eius membra effecti sumus, plus aliquid dignitatis tribuendum non erat, quam ipsi eapiti nostr tributum esset. Quum igitur Christus Dominus, etsi ab initio ortus sui gratiae et veritatis plenitudinem habuit, tamen humanae naturae fragilitatem, quam suscepit, non ante deposuit, quam passionis tormenta et inortem pertulit, ae deinde ad immortalis vitae gloriam resurrexit: quis miretur, quum videat fideles, qui iam per baptismum coelestis iustitiae gratiam adepti sunt, adhuc tamen adue et fragili corpore Vestiri, ut postquam multis laboribus pro Christo perlancti, et morte obita denuo ad vitam revocati fuerint, tandem digni sint, qui eum Christo aevo sempiterno perfruantur Altera vero causa, cur in nobis post baptismum infirmitas corporis, morbus, dolorum sensus, Oncupiscentiae motus relinquatur, illa est, ut scilicet tanquam segetem et materiam virtutis haberemus, ex qua deinde uberiorem gloriae fructum, atque ampliora praemia Onsequeremur. Nam quum patienti animo vitae incommoda omnia toleramus, pravasque animi nostri affectiones sub rationis imperium divina pessubiicimus, eerta spe niti debemus, fore, ut, si eum Apostolo bonumeertamen certaverimus, cursum consummaverimus, fidem se
vaverimus, repositam quoquo iustitiae oronam reddat nobis Dominus in illa die istus iudex. Si vero etiam eum filiis Israel videtur Dominus egisse, quos etsi ab Aegyptiorum
servitute Pharaone atque eius exercitu in mare demerso liberavit tamen non statim in beatam illam promissiο-nis terram introduxit, sed prius in multis variisque casibus exercuit ac deinde, quum eos in promissae terrae possessiο-nem misisset, eteros quidem ineolas e patriis sedibus extu
159쪽
bavit, quasdam vero nationes reliquas seeit, quas delere non potuerunt, ut populo Dei bellieae virtutis et sortitudinis exemeendae oceasio nunquam deesset. Huc aeeedit, quod, si per baptismum, praeter dona coelestia, quibus anima ornatur, comporis etiam bona tribuerentur, dubitari merito posset, quin multi praesentis potius vitae commoda, quam suturae speratam gloriam consectantes, ad baptismum Venirent quum tamen non salsa hae et incerta i), quae videntur, sed vera atque aeterna, quae non videntur, bona Christiano homini semper proposita esse debeant. QUAESTIO XLVIII.
Renati inter huius vitae miserias soIida animi obIectatione non
Sed interim tamen huius vitae conditio, quae miseriarum plena est, suis voluptatibus et laetitiis non caret. Quid enim nobis, qui iam per baptismum veluti palmites insiti sumus in Christum, iueundius aut optabilius esse potest, quam cruce in humeros nostros sublata, eum ducem sequi, nullisque aut laboribus defatigari, aut perieulis retardari, quo minus ad praemium' supernae voeationis Dei omni studi contendamus, alii virginitatis lauream, alii doctrinae et praedicationis oronam, alii martyrii palmam, alii alia virtutum decora a Domino accepturi Quae quidem praeclara laudis insignia nemini darentur, nisi prius nos ipsos in huius aerumnosae vitae stadio exercuissemus, atque in acie invicti stetissemus. - QUAE ATIO L.
uuid praeter eulpae et poenae remissionem stylismo homini praemetur.
Sed ut ad baptismi esseetus orati redeat, exponendum erit, huius sacramenti virtute nos non solum a malis, quae vere maxima dicenda sunt, liberari, verum etiam eximiis bonis et muneribus augeri. Animus enim noster divina gratia repletur, qua iusti et filii Dei effecti aeternae quoque salutis haeredes instituimur. Nam, ut scriptum est in sedui crediderit, et baptigatus fuerit, salvus erit; mundatamque celesiam . lavacro aquae in verbo Apostolus testatur. Est autem gratia, quemadmodum Tridentina synodus h ab omnibus eredendum poena anathematis proposita decrevit, non solum perquam peccatorum sit remissio, sed divina qualitas in anima
160쪽
PARS II. CAPUT Il. Mainhaerens, ac veluti splendor quidam et lux, quae animarum nostrarum maculas Omnes delet, ipsasque animas pulchriores et splendidiores reddit. Atque id ex saeris literis aperte olligitur, quum gratiam effundi dieant, eamque Spiritus saneti pignus soleant appellare. QUAESTI L.
Gratiae divinae, quae baptismo infunditur, adduntur veluti pedissequa
Hui autem additur nobilissimus omnium virtutum comitatus, quae in animam eum gratia divinitus infunduntur. Quare quum Apostolus' ad Titum ait: Salvos nos fecit per lavacrum regenerationis et renovationis Spiritus saneti, quem enladit in nos abunde per Iesum Christum Salvatorem nostrum, D. Augustinus verba illa abunde effudit explanans, nimirum, inquit, ad remissionem peccatorum, et copiam vir
Per baptismum Christo incorporamur.
Iam vero per baptismum etiam Christo capiti tanquam membra copulamur et eonnectimur. Quemadmodum igitur a capite vis manat, qua singulae corporis partes ad proprias functiones apte exsequendas moventur: ita etiam ex Christi Domini plenitudine in omnes, qui iustificantur, divina virtus
et gratia diffunditur, quae nos ad omnia Christianae pietatis officia habiles reddit.' QUAESTIO LIL.
ea fiat, ut tot virtutibus in baptismo eumulati, adeo tarde pietatem
Neque vero mirum euiquam videri debet, si, quum tanta virtutum opia instructi et Ornati simus, tamen non sine magna difficultate et labore pias honestasque actiones inchoamus, veleerte absolvimus id enim ob eam rem non evenit, quod virtutes, a quibus actiones ipsae prosciscuntur, Dei benescio nobis donatae non sint, sed quoniam post baptismum aeerrima eupiditatis pugna adversus spiritum relicta est, in qua tameneontentione animo frangi aut debilitari Christianum hominem non decet, quum Dei benignitate laeti optima spe nil debeamus, lare ut quotidiana recte vivendi exercitatione, quaeeu