장음표시 사용
401쪽
praestantem illam virtutem, qua maxime daemones elleiuntur. Est enim quoddam daemoniorum genus, quod non elicitur, nisi ieiunio et oratione 3. Quare magnam sibi adimunt saeuutatem singularium donorum, qui hane consuetudinem exercitationemque non adhibent, pie ac diligenter orandi. Petitione enim non solum honesta, sed etiam assidua opus est ad impetrandum quod concupiscas. Nam, ut inquit S. Hieronymus in scriptum est: omni petenti datur: ergo si tibi non datur, ob id non datur, quia non petis: petite ergo et Gipietis.
De utilitate orationis. 'QUAENTI L.
Pulisti primus fructus, quem parit illa oranai neeessitas.
Habet autem haec necessitas iucundissimam utilitatem, quae fructus ex se edit uberrimos; quorum copiam sument pastores a saeris Scriptoribus, quum opus erit illos impertiri fideli populo. Nos ex ea copia aliquot elegimus, quos huic tempori accommodatos duximus. Primus autem fructus, quem inde capimus, est is, quod Orantes Deo honorem habemus; siquidem est quoddam religionis argumentum ratio, quae in divinis literis thymiamati comparatur. Dirigatur, enim, inquit ropheta ), Orati mea sicut incensum in Onspectu tuo. nare nos hac ratione Deo subiectos esse profitemur, quem bonorum omnium auctorem agnoscimus et praedicamus, in quem solum spectamus, quod unum incolumitatis salutisque praesidium atque perfugium habemus. Huius fructus illis etiam verbis admonemnr ): Invoca me in die tribulationis eruam te, et honorificabis me. 'QUAESTIO II.
uuae sit altera utilitas, quam orando consequimur.'
Sequitur fructus amplissimus et tueundissimus orationis, quum a Deo preces audiuntur est enim ex S. Augustini sen
402쪽
PARS Iv. CAPUT II. tentia in eoeli clavis ratio. Nam adseendit, Inquit, prε- eatio et deseendit Dei miseratio. ieet alta sit terra, altum eoelum audit tamen Deus hominis linguam cuius orandi muneris tanta vis est, tanta utilitas, ut ea re coelestium donorum amplitudinem consequamur. Nam et impetramus nobis, ut dueem et adiutorem adhibeat Spiritum sanetum, et fidei assequimur conservationem et incolumitatem, et vitationem poenarum, et divinum patrocinium in tentationibus, et ex di bolo victoriam. mnino inest in precatione singularis gaudii cumulus. Quamobrem sic loquebatur Dominus Petite etaeeipietis, ut gaudium vestrum sit plenum. v QUAESTIO III.
Semper mas preem exaudit divlha malestas.
Nee vero quin hui petitioni praesto sit et oecurrat Dei benignitas ullus relictus est dubitandi locus quod multaeοmprobant divinae Seripturae testimonia, quae, quia sunt in promptu, illa modo apud Isaiam exempli causa attingemus: Tunc, enim, inquit δ), invocabis et Dominus exaudiet elamabis, et dicet: ee adsum; 4 rursus ): Eritque antequam clament, ego exaudiam adhue illis loquentibus ego
audiam. Exempla autem eorum, qui Deum exoraverunt, quia propemodum sunt et insnita et posita ante oculos, omittimus. 'QUAESTIO IV.
dui fiat, ut quae petimus interdum non in Petremus.
At interdum fit, ut vae petimus a Deo non impetremus. Ita est; sed tum maxime prospicit utilitati nostrae Deus, vel quod alia nobis maiora et ampliora bona impertitur, vel quod nec necessarium nobis est, ne utile, quod petimus; immo vero fortasse supervacaneum id futurum sit, si dederit, a que pestiferum. Quaedam enim, inquit sanctus Augustinus 3, negat propitius Deus, quae concedit iratus. Onnunquam etiam fit, ut de remisse ac negligenter remus, ut ne ipsi quidem quod dicimus attendamus Quum autem sit oratio mentis ascensus ad Deum, si in orando animus, qui ad Deum referri debet, peregrinatur, nulloque studio, nulla adhibita pietate, temere preeationis verba landuntur: quomodo inanem huius orationis sonitum Christianam precationem esse dicemus Quare minime mirum est, si Deus nostrae non
403쪽
u CATE cHISΜI AD PAROc Hos sequitur voliuntati, quum vel ipsi nolle id nos, quod petimus,
paene probemus nostrae negligentia et ignoratione pree tionis, vel postulemus ea, quae nobis sunt obsutura. v QUAESTI M
Digne postuIantes pIus impetrant, quam post Ient .
Contra vero scienter ae diligenter petentibus multo plustribuitur, quam a Deo postulaverint quod et Apostolus testatur in epistola ad Ephesios i , et illa prodigi filii similitudine γdeelaratur, qui praeelare secum actum esse existimaturus sui si in Ioeo mercenarii famuli eum habuisset pater eis reete cogitantibus, non solum postulantibus, nobis cumulat gratiam suam Deus, non modo munerum copia, sed etiam celeritate tribuendi. Quod ostendunt divinae iterae, quum illa utuntur loquendi formula )r desiderium pauperum exaudivit Dominus. Intimis enim et tacitis egentium studiis, ne expeetata quidem eorum Oee Deus occurriti 'QUAERTI VI.
uuls sit tertius orationis fructus.
Aeeedit eo etiam ille fructus, quod orando animi virtutes et exercemus et augemus, maxime vero fidem. Ut enim rite illi non orant, qui fidem De non habent, sequomodo enim, inquit ), ,invocabunt, in quem non erediderunt 7 si fideles, quo studiosius orant, eo maiorem a certiorem dei habent divinae curae et providentiae, quae potissimum id requirit a nobis, ut ad se de iis, quae nobis opus sunt, reserentes, omnia pqstulemus. Qua RATIO VII.
Cur Deus, quum elat, quibus indigeamus, oratione nostra velit soIlicitari. ο
Posset vero Deus non petentibus, ne cogitantibus quidem abunde nobis omnia dilargiri, quo modo et animantibus rationis expertibus cuncta suppediint ad usus vitae necessarios: sed beneficentissimus parens vult a liis invocari vult nos quotidie rite petendo petere fidentius, vult, impetratis iis, quae postulamus, in dies magis testificari a praedicare suam in nos ipsos benignitatem.
404쪽
duo modo nostra in Deum earitas per ora et ionem exerceatur.
Amplificatur etiam caritas; nam illum auctorem agnoscentes omnium honorem utilitatumque nostrarum, quanta eum possumus maxima caritate ampleetimur, et, ut amantes colloquio et congressu magis ad amorem incenduntur: si pii homines, quo saepius Deo facientes preces et eius implorantes benignitatem, quasi eum ipso olloquuntur, eo maiori in singulas precationes affecti laetitia, ad eum amandum et olendum incitantur ardentius. 'QUAENTI IX.
Pteeationis assiduitate tum digni divina graita evadimus, lum humilitatem, et arma eonira MavoIum tomparamus.
Propterea nos hac uti vult exereitatione precationis, utllagrantes petendi studio, quod Optamus, tantum ea assiduitate et eupiditate proseiamus, ut digni simus, in quos illa consera tur beneficia, quae antea ieiunus et angustus animus nostercapere non poterat. Vult praeterea nos id, quod est, intelligere ae prae nobis serre, si gratiae coelestis auxilio des
ramur, nostra pera nihil eonsequi posse, proptereaque toto animo ad orandum incumbere. Valent autem maxime haec tanquam orationis arma contra naturae nostrae hostes acerrimos. Inquit enim S. Bilarius t): Adversus diabolum armaque eius orationum nostrarum sonitu certandum est. QUAESTIO X.
uuae sit quarta utilitas, ex oratione in homines profluens v
Praeclarum praeterea illum rationis fruetum assequimur, quod quum proclives simus ad malum et ad libidinis varios appetitus viii infirmitatis ingenitae, patitur se nostris cogit tionibus Oncipi ut, dum illum ramus, et mereri eius contendimus munera, accipiamus innoeentiae voluntatem, et ab omni labe delictorum omnium amputatione purgemur. 'QUAESTI XI.
uuis sit postremus orationis fructus.
Postremo ex S. Hieronymi sententia irae divinae resistit ratio. Itaque si ad Moysen locutus est Deus δ): Dimitte me, quum quidem poenas eum ab illo populo petere
405쪽
aD CATECHISMI AD PAROc Hos volentem precibus impediret. Nihil enim est, quod aequo
Deum leniat iratum, aut etiam paratum ad plagas sceleratis inserendas aeque retardet et revoeet a surore, ac preees piorum hominum.
De partibus et gradibus orationis. 'QUAESTI I.
Quibus par illius eonstet christiana ratio.
Exposita neeessitate et utilitate Christianae precationis, seire praeterea oportet fidelem populum, quot et quibus aditibus ea consis oratio id enim ad huius mei perseetionem pertinere testatur Apostolus, qui in epistola ad Timotheum, eohortans ad pie sancteque orandum, orationis partes diligenter enumerat se obsecro, inquit ), primum seri obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus. Quod vero subtilis quaedam est harum differentia partium: si eius explicationem auditoribus parochi conducere existimabunt, eonsulent inter eteros . nilarium et Augustinum. QUAESTIO 1 I.
De postulatione et gratiarum aetione.
Sed quoniam duae sunt praecipue partes rationis, ο-stulati et gratiarum etio, a quibus tanquam capite manant reliquae minime eas praetermittendas duximus. Nam ad Deum accedimus, ut, cultum ei ac venerationem adhibentes, vel ab eo aliquid impetremus, vel ipsi de beneficiis, quibus assidue ab eius benignitate ornamur et augemur, gratias agamus. Utramque hanc maxime necessariam partem rationis Deus ipse pronuntiavit re avidis illis verbis ): Invocam in die tribulationis; eruam te, et honorificabis me. Quantum autem egeamus divinae liberalitatis a bonitatis, quis ignorat, modo summam hominum egestatem et miseriam
intueatur DTim. 2,l Pa. 4s Io.
406쪽
Dei in omnes nomines henignitas et IiberaIltas praedieatur.
Quam vero sit propensa Dei voluntas in genus humanum, quam essus in nos benignitas, omnes intelligunt, qui
sensu oculorum et mente praediti sint. Nam quocunque oculos coniicimus, quocunque nos cogitatione convertimus, nobis
admirabilis lux divinae beneficentiae a benignitatis oboritur. Quid enim habent homines, quod a Dei largitate prosectum non sit et, si omnia sunt eius dona a munera bonitatis: quid est, quod non omnes pro viribus benescentissimum Deum laudibus elebrent, et gratiarum actione prosequantur Sed utriusque officii, et petendi aliquid a Deo, et ei gratias agendi, multi sunt gradus, quorum alius alio est altior atque e laetior. Ut igitur fidelis populus non solum oret, sed etiam optime ungatur illo munere rationis, proponent ei pastores summam persectamque orandi rationem, et ad eam, quam diligentissime poterunt, hortabuntur. QUAERTI IV.
Quinam sit optimus orandi modus, summusque precationis gradus ο
Sed quinam est optimus orandi modus, et summus precationis gradus nempe is, quo pii et iusti homines utuntur, qui, steti verae fidei stabili undamento, quibusdam optimae mentis orationisque gradibus in illii locum perveniunt, ex quo infinitam Dei potentiam, immensam henignitatem ae sapientiam contemplari possunt; ubi etiam in spem certissimam veniunt, se et quicquid petierint in praesentia, et illam inexplicabilium bonorum vim consecuturos esse, quae pollicitus est Deus largiturum se iis, qui divinum auxilium pio et ex animo implorarint. His quasi ductus alis elata in eoelum anima ardenti studio pervenit ad Deum, quem omni gratiarum et laudum honore prosequitur, quod summis ab eo benefietis assecta sit tum ver singulari adhibita pietate ae veneratione, quasi filius unicus arissim parenti, quid sibi sit opus, non dubitanter exponit. duem precandi modum effundendi voce exprimunt divinae literae. Inquit enim Propheta ): Egundo
in onspectu eius orationem meam, et tribulationem meam
ante ipsum pronuncio; quae vox eam vim habet, ut nihil retieeat, nihil Oeeultet, sed effundat omnia is, qui ad orandum venit, denter Onsugiens in sinum amantissimi parentis
407쪽
xo CATECHISMI AD ARO CHORDei. Ad id enim nos doetrina eoelestis hortatur illis e bis ): Effundite oram illo orda vestra; et Iacta super Dominum curam tuam. une autem precationis gradum signifieat sanctus Augustinus, quum inquit in eo libro, qui inseriptus est Enchiridion ): Quod des redit, spes et
Alius est eorum gradus, qui mortiferis peceatis oppressi, de tamen ea, quae mortua dieitur, nituntur sese erigere, et ad Deum adscendere, sed propter intermortuas vires summamque fidei imbecillitatem se altius a terra tollere non possunt; verumtamen sua peccata reeoguοScentes, et eorum conseientia ae dolore erueiati, humiliter ae demisse ex illo maxime longinquo loco poenitentes, scelerum a Deo veniam et pacem imploranti Orum orati suum obtinet locum apud Deum; nam eorum preces audiuntur, immo vero huiusmodi homines liberalissime misericors Deus invitat ): Venite, inquit, ad me omnes, qui laboratis, et Onerati estis, et ego reficiam vos. Ex horum hominum numero sui ille publieanus ), qui quum euios ad Oelum tollere non auderet, siexiit tamen, inquit, de templo magis iustifieatus, quam Pharisaeus. 'QUAE A TE VI.
Quo in gradu teritum genus preeatorum tonsistat. .
Est praeterea eorum gradus, qui nondum dei lucem aeceperunt verumtanien divina benignitate exiguum illorum naturae lumen aecendente, vehementer excitantur ad studium eupiditatemque veritatis, quam ut doceantur, summis precibus petunt; qui, si manent in voluntate, a Dei clementia eorum studium non repudiatur. Quod exemplo Cornelii enturionis comprobatum videmus' . Nemini enim, id ex animo petenti, elausae sunt lares divinae benignitatis. 'QUA RATIO VII.
Quinam inter deprecatores extremo in gradu haereant. ο
Postremus est gradus eorum, quos, non modo facinorumae flagitiorum non poenitentes, sed etiam sceleribus scelera mulantes, tamen non pudet saepe a De petere peeeato-
408쪽
PARS IV. CAPUT IV. Ο rum veniam, in quibus volunt perseverare. Qui tali statu ne ab hominibus quidem audere deberent, ut sibi ignoscerent, postulare. Orum oratio a Deo non auditur; si enim de Antiochio seriptum est in Aorabat autem hi seelestus Dominum, a quo non esset miserieordiam eonseeuturus. Qua ravehementer hortandi sunt, qui in gravi illa miseria versantur, ut abieein peeeandi voluntate vere et ex animo se eonve tant ad Deum.
De iis, quae petenda sunt. 'QUAE ET O .
Sed quoniam in singulis petitionibus quid postulandum,
quid non suo loco dicetur: satis hie erit fideles uni, erae illud admonere, ut quae iusta, quaeve honesta sint, a Deo petant homines ne, si contra quam deceat aliquid postularint, illo responso repellantur ): Nescitis, quid petatis. Quicquid autem recte piari potest, petere licet. Quod illa Domini uberrima promissa testantur δ): Quodcunque volueritis, petetis, et fiet vobis. imnia enim se eoncessurum pollicetur. QUAESTIO II.
uuae res primo et per se a Deo petendae ali.
Quare primum optatum ae desiderium nostrum ad eam regulam dirigemus, ut ad Deum, qui summum est bonum, summum studium desideriumque reseratur. Deinde cupiemus ea, quae cum Deo nos maxime eoniungant quae vero nos inde seiungant, aut eausam aliquam afferant disiunctionis, ab omni studio et upiditate nostra removenda sunt. Hine licet olligere seeundum illud summum et persectum bonum, quomodo reliqua, quae dicuntur bona, et optanda sint, et a parente Deo postulanda. Qua EATI III.
Corporis et externa non quatenus a Deo petenda sint.
Nam hae eorporis, quae voeant, et externa bona, ut sanitas, robur, pulchritudo, divitiae, honores, gloria, quia sa-
409쪽
ao CATECHISMI AD PAROCHO Scultatem a materiam saepe dant peceato quare it, ut non omnino pie aut salutariter petantur): erit illa petitio his praeseribenda finibus, ut hae vitae eommoda postulentur necessitatis ausa quae preeandi ratio resertur ad Deum. Lieetenim nobis ea preeibus petere, quae et Iacob et Salomon postularunt ille enim in hune modum ) ,,Si dederit mihi panem ad vescendum, et vestimentum ad induendum, erit mihi Dominus in Deum; Salomon his verbis ): Tribue tantum victui meo neressaria. 'QUAESTIO IV.
Divitiis et allis vovis eorporis quo modo utendum sit, quando ea Dei h nignitate possidemus.
Quum vero nobis Dei benignitate suppeditetur ad victum et ad cultum, par est, nos illius Apostoli cohortationis recordari δ): Qui emunt, tanquam non possidentes, et qui utuntur hoc mundo, tanquam non utantur praeterit enim figura huius mundi. Item ), divitiae si assiuant, nolite cor apponere; quarum fructum et usum tantummodo nostrum esse, sed ita, ut cum ceteris ommunicemus, ab ipso doctore Deo didicimus. Si valemus, si reliquis externis et corporis bonis abundamus: eo illa nobis tributa esse meminerimus, ut et facilius Deo inservire possimus, et proximo omnia eius generis commodare. 'QUAENTI V.
Ingenii et doctrinae bona quo modo petenda alati
Ingeni autem bona et ornamenta, cuius generis sunt ar- te atque doctrinae, petere etiam licet, sed ea tantum conditione, si nobis ad Dei gloriam, et ad salutem profutura sunt. Quod autem omnino et sine adiunctione aut conditione optandum, quaerendum, postulandum est, quemadmodum antea diximus, id Dei gloria est, et deinceps omnia, quae summo illi bono coniungere nos queant, ut fides, timor Dei amor de quibus plenius dicemus in explicatione petitionum.
410쪽
Pro quibus orandum sit. QUAESTI I.
ΝuIIum genus hominum in hoe mundo est, pro cuibus non Ileeat Deum precari u
ni autem cognitis, quae petenda sint, docendus est fidelis populus, pro quibus orare debeat. Continet autem oratio petitionem et gratiarum etionem; quare prius de petitione dicamus orandum igitur est pro omnibus sine ulla exceptione vel inimicitiarum, vel gentis, vel religionis, Nam sive hostis sit, sive alienus, sive infidelis proximus est, quem quia Dei iussu amare debemus, sequitur, ut preces quoque, quod amoris officium est, pro eo sacere porteat; nam eo pertinet illa Apostoli cohortatio i): obsecro scri orationes pro omnibus hominibus. Qua in ratione primum petenda sunt, quae salutem animae complectuntur, deinde, quae corporis. QUAESTIO II.
Pro quibus praecipue orandum sit.'
Debemus autem o precationis Officium primum pastoribus animarum tribuere, quod ab Apostolo eius exemplo monemur seribit enim is ad Colossenses 3, ut orent pro se, ut, sibi Deus aperiat ostium sermonis; nod item facit ad Thessalonicenses δ). Est praeterea in Aetis Apostolorum ): 0ratio fiebat sine intermissione ab ecclesia 4r Petro. Cuius etiam mei a divo Basilio in libris de Moribus β admonemur. Pro iis enim randum esse inquit, qui praesunt verbo veritatis. Seeundo loco pro principibus nos precari oportet ex eiusdem Apostoli sententia. Quanto enim publieo bono principibus piis et iustis utamur, nemo ignorat. Itaque rogandus est Deus, ut tales sint, quales esse oportet, qui reliquis hominibus praesint. Exstant exempla sanctorum hominum, quibus monemur, ut pro bonis etiam piisque deprecemur. gentenim et illi preeibus aliorum; nod divinitus actum est, ne superbia esserantur, dum intelligunt, se inferiorum suffragiis