장음표시 사용
421쪽
alla A TECHISMI AD AROCHOS lationesque veniamus, erit verbis loco prooemii nobis utendum sit, quibus pie ad Deum aeeedentes, fidentius etiam id facere possimus parochi metum est, illa distinete dilueideque deelarare, ut alaerior pius populus ad preces adeat, s que eum Patre Deo acturum intelligat. Prooemium autem, si speetes verba brevissimum est; si res aestimes, gravissimum, mysteriorumque plenissimum. Ae prima quidem vox, qua Dei iussu et institutione utimur in hae precatione, est Pater. . Nam etsi Salvator noster divinam hane rationem praetexere potuit aliquo verbo, quod plus maiestatis haberet, exempli causa Creatoris aut Domini tamen haec misit, quae timorem simul nobis afferre possent illud autem adhibuit, quod orantibus et aliquid a Deo petentibus amorem fiduciamque eonciliat. Quid enim iucundius est patris nomine quod indulgentiam sonat et caritatem. Rou AESTI II.
uua ait prima ratio, o quam homines Deum merito Patrem hie appenant.
Quibus autem rationibus atris nomen Deo conveniat, suppeditabit saeuitas docendi fidelem populnm ex loeis reationis gubernationis a redemptionis. Nam quum Deus hominem ereaverit ad imaginem suam, nec illam eteris animantibus impertiverit ex hoe singulari munere, quo hominem ornavit, iure omnium hominum, ne fidelium modo, sed etiam infidelium, Pater in divinis Scripturis appellatur. QUAESTIO III.
Quae ali altera ratio, o quam Deus Pater hominum dicatur.'
A gubernatione vero sumere poterit argumentum, quod prospiciendo et Onsulendo utilitati hominum praecipuo quodam eurae et providentiae modo nobis praestat patriam aritatem. Sed ut in huius explicatione argumenti paternam Dei de hominibus uram melius agnoseat, de custodia angelorum, in quorum tutela sunt homines, aliquid dieendum videtur. φ QUAESTIO IV.
Dei providentia illud negotium angesta datum est, ut oualodiant humanum genus .
Est enim Dei providentia datum Me negotium angelis, ut custodiant humanum genus, singulisque hominibus praesto sint, ne gravius aliquod detrimentum accipiant. Nam ut parentes, si infesta et perieulosa via filiis iter laetendum sit eustodes adhibent et perieulorum adiutores si eoelestis Pa
422쪽
rens in hoe itinere, quo ad oelestem patriam eontendimus, singulis nobis praeposuit angelos, quorum ope ac diligentia ieet surtim paratos ab hostibus laqueos vitaremus, et saetos in nos horribiles impetus repelleremus, iisque dueibus rectum iter teneremus, ne obiectus aliquis error a fallaci adversario nos de via posset dedueere, quae dueit in eoelum.
Ouibus argumentis clare intelligamua magnitudinem utilitatis, quae adi minea ex custodia angelorum redeat.
Quam vero habeat utilitatem hae de hominibus Dei cura a providentia singularis, euius munus et administratio mandata est angelis, quorum inter Deum et homines media est et interiecta natura patet exemplis, quorum opiam suppeditant divinae literae, quae testantur, saepe Dei benignitate laetum esse, ut inspeetantibus hominibus angeli mirabiles res efficerent, quibus moneremur, innumerabilia eius generis, quae sub oeulos non aderent, a custodibus nostrae salutis angelis esse utiliter ac salutariter. Raphael Angelus γ, actiae eomes et dux itineris divinitus adiunetus, illum duxit et reduxit incolumem, ut et adiumento fuit, ne ab immani piseo devoraretur, et quanta esset in eius piscis ieeore, selle et corde vis demonstravit. Ille daemonium expulit, eiusque impedita et colligata potestate, ne Tobiae noceret, Deit. Ille
verum et Iegitimum matrimonii ius et usum adoleseentem do-euit. Ille Tobiae patri oculis apto lumina restituit v QUAESTI VI.
De angeIo, per quem divus Petrus meareere Iiberatus est.
Angelus 3 item ille principis Apostolorum liberator uberem praebebit materiam ad erudiendum pium gregem de ad
mirabili metu curae custodiaeque angelorum, quum demonstrabunt parochi, angelum arceris tenebras illustrantem, et Petrum, tacto eius latere, ex somno excitantem, solventem eatenas, dirumpentem vincula, monentem ut surgeret, seque,
sumptis alios et reliquo vestitu sequeretur quum docebunt, ab eodem Angelo Petrum per custodias libere eductum e careere, et aperta denique ianua in tuis olloeatum. Huius generis exemplorum, quemadmodum diximus, reserta est satietarum literarum historia quibus intelligimus, quanta sit vis beneficiorum, quae confert in homines Deus, angelis interpreti-
423쪽
bus et internunetis, nee solum certa aliqua et privata de remissis, sed a primo Ortu nostrae eurae praepositis, et in singulorum hominum salutis praesidi collocatis. an doetrinae diligentiam illa utilitas consequetur, ut audientium mentes erigantur, et ad agnoseendam a venerandam Dei paternam de se curam a providentiam excitentur. QUAESTI VII.
Qua praeterea ratione agnoscant homines fideles paternam Dei de homini-hus euram.
Commendabit autem hoe loe paroehus inprimisque prae- dieabit divitias benignitatis Dei erga genus humanum, quem quum a primo parente nostri generis et peecatiosque ad hane diem offenderimus flagitiis a seeleribus innumerabilibus retinet tamen in nos caritatem, neque praecipuam illam de nobis uram deponit. Quem si quis existimat hominum oblivisci, amens est, et in Deum laeti indignissimam eontumeliam Iraseitur Israel Deus propter eius gentis blasphemiam, quae se arbitrabatur coelesti ope desertam esse. st enim in Exodo: Tentaverunt Dominum, dicentes: sine Dominus in nobis, an non Τ et apud Zechielemi sueeenset eidem populo Deus, quod dixerat: Non videt Dominus nos dereliquit Dominus terram. Ergo fideles his auctoritatibus a neraria illa opinione deterrendi sunt, fieri posse, ut Deum capiat hominum oblivio. In quam sententiam audire ieet Onquerentem de Deo apud Isaiam Israelitieum populum, Ontraque Deum stultam eius querimoniam benigna similitudine refellentem. Est enim ibi δ): Dixit Sion, dereliquit me Dominus, et Dominus Oblitus est mei. Cui Deus: Numquid oblivisci potest mulier insantem suum, ut non misereatur stio uteri sui et si illa oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui; ecce in manibus meis descripsi te.
Exempla primi parentis Dei in nos henignitas demonstraturio
Quibus locis, quanquam id liquid confirmatur, tamen ut penitus fideli populo persuadeatur, nullum posse tempus aecidere, quo deponat Deus hominum memoriam, quo eis non tribuat patriae caritatis ossicia parochi rem clarissimo primorum hominum exemplo comprobabunt, quos, post neglectum
424쪽
violatumque Dei iussum eum acerbius aecusatos, et horribili illa sententia condemnatos audis ualedicta terra in opere tuo in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitae tuae. spinas et tribulos germinabit tibi, et eomedes herbas terrae, quum vides e Paradiso expulsos, et, ut omnis reditus spes adimeretur, quum in aditu Paradisi collociatum legis Cherubin flammeum tenentem et versatilem gladium, quum ab ulciscente suam iniuriam De illos intimis et externis molestiis onfli-etatos intelligis an non e tum de homine putes an non eredas non modo divino illum auxilio nudatum, sed etiam cui, is iniuriae propositum Verumtamen in tantis divinae irae et ultionis indieiis oborta est lux quaedam Dei in eos caritatis. Fecit enim, inquit, Dominus Deus Adae et uxori eius tuni- eas pelliceas, et induit eos: quod maximum lait argumentum, hominibus nullo unquam tempore delaturum Deum. Huius etiam sententiae vim, - ,non exhauriri Dei amorem ulla hominum iniuria, David expressit illis verbiss): Numquideontinebit Deus in ira sua miserieordias suas Τ ane abaeue Deum affatus exposuit, dum inquit Quum iratus sueris, misericordiae recordaberis. anc sic Michaeas aperuit ,:-Quis Deus similis tui, qui aufers iniquitatem, et transfers peceatum reliquiarum hereditatis tuae non immittet ultra furorem suum, quoniam volens misericordiam est. omnino res ita se habet quum maxime perditos nos et Dei praesidio spoliatos arbitramur, tum maxime pro immensa sua bonitate nos quaerit et curat Deus, sustinet enim in ira gladium iustillae, ne cessat effundere inexhaustos misericordiae thesauros. QUAESTIO IM
Quae ali tertia ratio, qua patriae caritatis veneficium in genus humanun
Magnam igitur vim habent ad declarandam praecipuam Dei rationem in amando tuendoque hominum genere creatio et gubernatio. Sed tamen illud opus redimendi hominem sic eminet inter duo superiora, ut benefeentissimus Deus Paren que noster summam in nos benignitatem tertio hoc benescio cumulatam illustrarit duare tradet spiritualibus siliis parochus, et assidue eorum auribus inculcabit hane praestantissimam Dei erga nos caritatem, ut intelligant, se, quia redempti sint, admirabilem in modum Dei filios evasisse; dedit enim,
425쪽
aa CATECHISΜI AD PAROCHOS inquit Ioannes ), eis potestatem, filios Dei fieri; isti Ex
Deo nati sunt. Quam ob causam baptismus, quod primum redemptionis pignus et monumentum habemus, sacramentum regenerationis dieitur inde enim naseimur Dei filii Nam inquit ipse Dominus ): , Quod natum est ex Spiritu, Spiritus est; et: oportet vos nasci denuo. Item Petrus Apostolus δ): Renati non ex semine corruptibili, sed incorruptibili per verbum Dei vivi. 'QUAESTIO X.
Singulari Dei beneficio per redemptionem filii Dei essecli sumus. ο
Huius pondere redemptionis et Spirituna sanctum accepimus, et Dei gratia dignati sumus. Quo munere Dei filii adoptamur; quemadmodum ad Romanos seripsit Apostolus Paulus ε): Non accepistis spiritum servitutis iterum in timore, sed accepistis spiritum adoptionis filiorum, in quo lamamus: Abba, Pater. Cuius vim et emeaeiam adoptionis explanat sanetus Ioannes ad hune modum ): Videte, qualem aritatem dedit nobis Pater, ut lii Dei nominemur et
Quid christiani, filii Dei iam effecti, post tot accepta paternae earitatis officia, vicissim Patri praestare deheant.'
His expositis, admonendus est delis populus, quid ipse vieissim debeat amantissimo Patri Deo, ut intelligat, quem
amorem ac pietatem, quam obedientiam ac venerationem creatori gubernatori, ac redemptori praestare, qua spe ae fiducia illum invocare oporteat. Sed ad erudiendam inseitiam, dirigendamque sententiae perversitatem eorum, si qui tantummodo
secundas res et prosperum vitae cursum argument esse existimant, Deum conservare nobis amorem suum, rebus autem
adversis et calamitatibus quum a Deo exercemur, id esse signum hostilis in nos animi, et prorsus abalienatae a nobis divinae voluntatis demonstrandum erit, quum tangit' nos manus Domini, minime id hostiliter sacere Dominum, verum pereutiendo sanare, et plagam a Deo venientem esse medietnam Castigat enim peceantes, ut ea disciplina meliores faciat, et praesenti animadversione redimat ab exitio sempiterno. Nam visitat 3 quidem in virga iniquitates nostras, et
426쪽
in verberibus peeeata nostra, misericordiam autem suam non anser a nobis ouare monendi sunt fideles, ut in eiusmodi castigatione patriam Dei caritatem agnoscant, et illud apud pallentissimum Iob in memoria et in re habeant in se ipse vulnerat, et medetur perentit, et manus eius sanabunt; ut illud usurpent, quod sub persona populi Israelitici seripsit Hieremias δ): Castigasti me, et eruditus sum quasi inveneulus indomitus. Converte me, et convertar quia tu Dominus Deus meus, is Tobiae exemplum sibi proponant, qui, quum in illa plaga caecitatis paternam Dei manum caedentem sensisset, clamavit ): Benedico te, Domine Deus Israel, quia tu eastigasti me, et tu salvasti me. 'QUAESTI XII.
Deum nunquam nostri oblitum esse fidelibus inculcamlum.
In quo maxime cavendum est si delibus, ne etiamsi quovis ineommodo affecti, quavis alamitate amicti sint, Deum id ignorare existiment ait enim ipse Capillus de capite vestro non peribit. Immo vero se ipsi illo divini oraeuli solatio consolentur, quod in Apocalypsi dictum est δ) ,,Εgo, quos amo, argu et castigo. conquiescat in Apostoli cohortatione ad Hebraeos β): Fili mi, noli negligere diseiplinam Domini; neque satigeris, dum ab eo argueris: quem enim diligit Dominus, castigat flagellat autem omnem lium, quem recipit. - Quod si extra diseiplinam estis, adulterini estis et non filii. - Patres quidem carnis nostrae eruditores habui
Cur Deum pluralitatis vocabuIo nostrum Patrem hi appellare iubeamur.
duuin Patrem invocamus singuli, et nostrum appellamus, docemur, ex dono ac iure divinae adoptionis consequi neeessario, ut fratres sint fideles omnes et inter se fraterne amare debeant se omnes enim, inquit 7), vos patres estis. Unus est enim Pater vester, qui in eoelis est. Quare etiam in Epistolis fideles omnes Apostoli fratres appellant. Ex quo item conficitur illa consecuti necessaria, ut eadem adoptione
427쪽
Dei non solum inter se fideles universi fraterna necessitudine coniungantur, sed quia homo est unigenitus Dei Filius, fratres etiam eius et nominentur, et sint. Nam in Epistola ad Hebraeos D, quum de Filio Dei loqueretur seripsit Apostolus: Non confunditur fratres eos vocare, dieens nunciabo nomen tuum fratribus meis; quod tanto ante David de Christo Domino praedixerat. Ipse vero etiam Christus sic apud Evangelistam loquitur ad mulieres Ite, nunciat fratribus meis, ut eant in Galilaeam; ibi me videbunt. Quod tum ab
eo dictum esse constat, uuin iam excitatus a mortuis immo talitatem essct consecutus, ne quis existimet fraternam hanc cognationem eius resurrectione et in coelum ascensu dissolutam esse. Tantum enim abest, ut hanc coniunetionem et caritatem Christi resurrectio diremerit, ut ex illa maiestatis et gloriae sede tum quum de omnibus Omnis memoriae hominibus iudieabit, fidelium minimos ab eo fratrum nomine appellandos acceperimus ). 'QUA RATIO XIV.
Qua ratione inter christi fratres fideles censeantur.
Qui autem fieri potest, ut Christi ratres non simus, euius coheredes dieimur Est enim primogensius ipse, constitutus heres universo in hin; nos vero secundo loco geniti, oheredes eius pro modo coelestium donorum, pro ratione caritatis, qua praebuerimus nos ministros, et eoadiutores Spiritus sancti, quo auctore ad virtutem, salutaresque actiones impellimur et incendimur, ut eius Dei gratia in ertamen salutis sortiter descendamus, quo sapienter eonstanterque eonsecto decursoque huius vitae spatio, iustum coronae pracinium capimus a coelesti Parente, omnibus, qui eundem cursum tenuerint, constitutum. Non enim, ut ait Apostolusq), iniustus est Deus, ut obliviscatur operis nostri et dilectionis. 'QUAESTIO XV.
Quo modo alii pro allis orare, et omnes invicem fratres aestimare de-heamus. o
Quam vero hanc ex animo voeem Noster proserre debeamus S. Chrysostomi' sententia declaratur, qui Deum inquit libenter Christianum audire, non solum pro se, sed pro altero deprecantem quod pro se orare naturae est, pr at
428쪽
PARS IV. CAPUT IX. . ter gratiae pro se necessitas cogit, pro altero Daterna ea ritas hortatur. Quibus illa subiunxit Iucundior est Deo,
quam aritas fraterna commendat, quam ea, quae necessitate pronunciatur. In hac tanta materia salutaris orationis monere et hortari debet parochus omnes omnis aetatis, generis, ordinis, ut communis huius fraternae necessitudinis memores, comiter et fraterne se gerant, neque se aliis alii praeserant insolentius. Nam etsi in ecclesia Dei diversi sunt ossiciorum gradus, tamen illa varietas graduum et munerum fraternao necessitudinis coniunctionem minime tollit quemadmodum in hominis corpore varius usus et diversa unctio membrorum
nihil agit, quamobrem hae vel illa orporis pars membri munus et nomen amittat.
Quibus de eausia Christiani sint tanta necessitudinia eoniunetione co-puIali.
Propono tibi eum, qui regia sit potestate an is igitur, si fidelis est, frater non est omnium, qui Christianae dei
eommunione continentur Maxime. Quid ita quia non est Deus alius is, ex quo divites et reges nati sunt, ab eo, a quo pauperes, et qui in regum potestate sunt, exstiterunt, sed unus Deus et parens et Dominus omnium. Itaque una spiritualis ortus omnium nobilitas, una dignitas, unus splendor generis, quum omnes ex eodem Spiritu, ex eodem fidei sacramento nati simus filii Dei, et eiusdem hereditatis coheredes. Nee vero alium Christum Deiam habent copiosi et potentes homines, alium tenuiores et infimi non aliis sacramentis sunt initiati, ne aliam hereditatem regni Oelestis exspeetant. Fratres sumus omnes, et, ut inquit Apostolus ad Ephesios γ, ,,membra sumus orporis Christi, de carne eius, et de ossibus
eius. Quod idem in pistola ad Galatas signifieat post ius ): omnes filii Dei estis per sdem in Christo Iesu. Quicunque enim in Christo baptietati estis, Christum induistis.
Non est Iudaeus, neque Graecus non est servus, neque liber non est masculus, neque semina omnes enim vos unum estis in Christo Iesu. Ilae autem accurate versanda res est pastoribus animarum, et seienter illis in hac sententia commorandum est enim aceommodatus oeus non minus ad confirmandos et excitandos inopes et abiectos homines, quam ad coercendam deprimendamque arrogantiam locupletum a
429쪽
que potentium. Cui hominum ineommodo uti mederetur, urgebat Apostolus fraternam hane caritatem, et iaculeabat fidelium auribus. 'QUAESTIO XVII.
Quid Christianus, uni exordium precationis ulud Pater noster, pronuneiavit meditari debeat.
Quum igitur has Deo preces facturus es, Christiane, memineris, te tanquam lium ad Patrem Deum accedere. Itaque quum precationem ordiris, et illud Pater noster, pronuncias, cogita, quem in locum te summa Dei benignitas extulerit, qui non ut servum ad Dominum adire invitum a timidum, sed ut ad Patrem filium voluntarium securumque eonfugere iusserit. Qua in memoria et cogitatione, quo vicissim studio et pietato tibi orandum sit, considera. Danda enim est tibi opera, te ut talem praebeas, qualem esse decet Dei filium, id est, ut oratio et actiones tuae non indignae sint divino genere, quot dignari voluit beneficentissimus Deus. Ad hanc mei rationem nos Apostolus cohortatur, quum ait in ,,Estote ergo
imitatores Dei, sicut filii earissimi, ut vere de nobis diei possit, quod ipse Apostolus scripsit ad Thessalonieenses iis omnes vos silii lueis estis, et filii diei. lui es in coelis. 'QUAE ATIO XVIII.
duum Dens sit unique praesens, quomodo domicilium suum pecuIIariter in coelo habere dicatur.
Constat inter omnes, qui recte de Deo sentiunt, ubique locorum et gentium esse Deum; quod non ita intelligendum est, quasi ipse distributus in partes, una parte loeum unum, alia alium occupet a tueatur. Nam Deus spiritus est, omnis expers divisionis. Quis enim audeat Deum, tanquam in vestigio positum, loci alicuius finibus eircumseribere, quum ipse de se dieat δ): Numquid non eoelum et terram ego impleor Quod rursum si accipiendum est Deum coelum ac
terram, quaeque oelo ac terra comprehensa sunt, vi sua ac virtute compleeti non autem ipsum ullo Oe eontineri. Adest enim rebus omnibus Deus, vel reans ipsas, vel On- servans ereatas, nulla regione, nullis finibus vel ireumferiplus, vel ita definitus, quo minus et naturam et potestatem
430쪽
suam praesens ubique constituat. Quod beatus David i expressit illis verbis: Si ascendero in eoelum, tu illi es. verum etsi praesens adsit Deus in locis et rebus omnibus, nullis, ut diximus, terminis definitus tamen in divinis Scripturis saepe dicitur habere domicilium suum in coelo quod ideo laetum videmus, quod coeli, quos suspicimus, sunt nobilissima mundi pars, idemque manent incorrupti, praestantes vi magnitudine a pulehritudine eeteris corporibus, certisque ae stabilibus motibus praediti. Ergo ut excitaret hominum
animos Deus ad ontemplandam insinnam suam potestatem ac maiestatem, quae maxime elucet in per eoelorum, se in divinis Scripturis habitare testatur in coelis Saepe etiam, quod res est, declarat, nullam esse mundi partem, quae non praesenti Dei natura et potestate comprehensa sit.
uuid fid0libus meditandum exhibeat illa particula: uui es in eoeIiκ.
Quanquam in hac cogitatione fideles non solum communis omnium Parentis imaginem sibi proponent, sed etiam in eoelo regnantis Dei, ut oraturi meminerint, mentem animumque reserendum esse ad coelum, quantumque spei a fiduciae affert ei Patris nomen, tantum Christianae humilitatis ac pietatis adiungat praestans illa natura, ac divina maiestas Patris nostri, qui est in coelis. duae verba praefiniunt etiam orantibus, quid petendum sit. Omnis enim postulatio nostra, quae ad huius vitae usum ac necessitatem pertineat, nisi eum eoelestibus sit coniuncta bonis, et ad illum finem dirigatur, inanis est et indigna Christiano. Quare monebunt pios auditores parochi de hac ratione precationis, et admonitionem illa Apostoli auctoritate eomprobabunt ): Si consurrexistis cum Christo, quae sursum sunt quaerite, ubi Christus est in dextera Dei sedens quae sursum sunt sapite, non quae Super terram. UPs. 138. 8 I l. a. I, 2. Dissilias by Cooste