장음표시 사용
441쪽
aal CATE c HISMI AD AROCHOS gregati sunt, venerunt tibi filii tui de longe venient, et filiae
tuae de latere surgent. 'QUAESTIO XIII.
Seeundo quidnam Me postuletur.
Veruui quia sunt in eclesia, qui verbis confitentes Deum, saetis negantes ), deformatam fidem prae se erant, in quibus propter peccatum daemon habitat ac dominatur tanquam in propriis domiciliis petimus etiam, ut ad eos veniat regnum Dei, quo illi, peceatorum discussa caligine, et radiis divinao lucis illustrati, restituantur in liorum Dei pristinam dignitatem, ut omnibus e u regno, coelestis parens, sublatis hae reticis atque schismaticis, eiectisque offensionibus ae scelerum causis, aream purget eclesiae, quae, Deo cultum pie sanete
que adhibendo, quieta ac tranquilla pace perfruatur.
duid tertio loco eadem peillione quaeramus.
Petimus denique, ut solus in nobis vivat, solus regnet Deus, ne sit posthac morti loeus, sed ut illa absorbeatur invictoria Christi Domini nostri, qui, disiecto a dissipato 'mni hostium prineipatu potestate et virtute suo omnia subiiciat imperio. QUAESTIO M.
Quae Christianis huius petitionis ocearione praeeipue agenda et eontemplanda offerantur.'
Erit autem curae parochis, ut, quod postulat huius ratio petitionis, fidelem populum doceant, quibus cogitationibus et meditationibus instructus has pie Deo preces sacere OSSit. Ac primum hortabuntur, ut vim ac sententiam intueatur illius similitudinis a Salvatore introductae se Simile est regnum coelorum thesauro abscondito in agro; quem qui invenit homo, abscondit, et prae gaudio illius vadit, et vendit universa, quae habet, et emit agrum illum. Nam qui noverit Christi Domini divitias, is prae illis omnia eontemnet, huic lacultates, opes, potentia sordescent; nihil enim est, quod illi summo preti comparari, immo vero, quod in conspectu eius stam possit. Quare, quibus id nosse contigerit, exclamabunt illi, ut Apostolus δ): omnia detrimentum Dei, et arbitror ut Stereora, ut Christum luerisaeiam. mae est illa insignis
442쪽
PARS IV. CΑΡ UT XI.acta Evangeliit margarita, in quam qui pecuniam, ex omnium bonorum venditione redactam, erogarit, is beatitudine fruetur
Quam sit desiderabile regnum Christi hic per gratiam, et in futuro per gloriam. ε
ο nos felices, si tantum luminis nobis praeserret Iesus Christus, ut illam videre possemus divinae gratiae margaritam, qua ipse regnat in suis nam et nostra omnia, et nos ipsos venum daremus, ut emptam illam tueremur; tum enim denique nobis id non dubitanter dieere liceret ): Quis nos separabit a caritate Christi Τ Praestantem vero regni gloriae excellentiam, si, quae sit, scire volumus eandem de illa et Prophetae et Apostoli vocem atque sententiam audiamus ): Oculus non vidit, neque auris audivit, neque in eo hominis ascendit, quae praeparavit Deus iis, qui diligunt illum. QUAESTI HII.
De humultate, quam in hac petitione ei aliis prae nobis ferre devemus. v
Proficiet autem ad impetrandum aurime quod petimus, si, qui simus, ipsi nobiscum reputemus, id est, Adam progenies, iure e paradis eiecti et exsules quorum indignitas aeperversitas summum Dei odium, ac sempiternas poenas post laret. Quare demisso tum et abiecto animo simus oportet. Nostra etiam erit plena Christianae humilitatis ratio; et omnino nobis ipsi dissidentes, illius more publicani ε consu-giemus in Dei misericordiam, totumque eius benignitati tribuentes, ipsi gratias agemus immortales, qui nobis suum Spiritum sit largitus, quo laeti lamare audeamus β): Abba,
Quanto studio nobis incumbendum sit, ut tandem eoelorum regno P llamur.
Suscipiemus etiam illam euram et cogitationem, quid agendum, quid contra vitandum sit, ut ad oeleste regnum pervenire possimus non enim a Deo ad tium et ad inertiam vocati sumus, quin immo inquit q): Regnum oelorum vim patitur, et violenti rapiunt illud, et 7): Si vis ad vitam ingredi, serva mandata. Itaque non est satis petere regnum
443쪽
Dei, nisi suum ipsi etiam studium et operam adhibeant homines; nam adiutores sint oportet, et administri Dei gratiae, eo tenendo cursu, quo pervenitur in eoelum. Nunquam nos deserit Deus, qui nobiseum se futurum perpetuo pollieitus est; unum ut nobis videndum sit, ne Deum et nos ipsos deser mus. A Dei quidem sunt in hoc ecclesiae regno omnia, quibus et vitam tuetur hominulli, et salutem perficit sempiter nam, et quae sub aspectum non cadunt, angelorum copiae, ei plenissimum virtutis coelestis visibile hoc munus sacramentorum. In his tantum nobis praesidii est divinitus constitutum, ut non modo ab acerrimorum hostium regno tuti esse sed ipsum etiam tyrannum eiusque nefarios satellites prosternere et conculcare possimus.
Coneiusio huius petitionis, et v revis lilius alia expositio. v
Quare vehementer ad extremum petamus a Dei Spiritu, nos ut omnia iubeat e sua voluntate sacere satanae ut tollat imperium nullam ut in nobis summo illo die potestatem habeat ut vineat et triumphet Christus ut vigeant eius leges toto orbe terrarum ut decreta serventur nullus ut proditor aut desertor eius sit; sed tales se praebeant omnes, ut in negis Dei conspectum non dubitanter veniant, et constitutam illis ex omni aeternitate possessionem adeant regni coelestis, ubi beati eum Christo sempiterno aevo fruantur.
De tertia Petitione. Fiat voluntas tua. 'QUAESTI I.
0uare postulato Dei regno statim subiiciatur, ut eluadem voluntas fiat. ο
duum a Christo Domino dictum sit ): Non omnis, qui diei mihi, Domine, Domine, intrabit in regnum oelorum; sed qui saei voluntatem Patris mei, qui in eoelis est, ipse intrabit in regnum oelorum; quicunque in illud oeleste regnum pervenire cupiunt, id a Deo petere debent, ut fiat vo-
444쪽
PARS IV. CAPUT XII. 31luntas eius. Quamobrem lio loco posita petitio est, statim post regni coelestis postulationem. 'QUAE ATI II.
Qua methodo ad veram huiun pelitionis intelligentiam perveniendum sit.
Γ autem intelligant fideles, quam necessarium id nobis sit, quod hac prece postulamus, quantamque vim salutarium munerum ex eius impetratione consequamur demonstrabunt parochi, quibus miseriis et aerumnis oppressum fuerit honiivum genus, propter peccatum primi parentis. 'QUAESTI III.
uuae mala praevaricatio primi parentis in humanum genus invexerit.
Nam a prineipio Deus proprii boni appetitionem creatis rebus ingeneravit, ut naturali quadam propensione suum quaererent, et expeterent finem, a quo illae nunquam, nisi obiecto extrinsecus impedimento, declinant. Hae autem initio sui in holnino expetendi Deum, suae beatitudinis auctorem parentemque e praeclarior et praestantior vis, quod is ompos esset rationis atque consilii Sed hune amorem sibi naturaliter ingenitum quum reliquae naturae rationis expertes conservassent, quae ut initi procreatae suerunt natura bonae, si in eo statu et conditione manserunt, hodieque manent: iniserum hominum genus cursum non tenuit non enim solum bona iustitiae originalis amisit, quibus a Deo supra naturae suae facultatem auctum ornatumque suerat, sed etiam insitum in animo praecipuum virtutis studium obseuravit i): omnes, inquit, declinaverunt, simul inutiles acti sunt; non est, qui saeta bonum, non est usque ad unum. am sensus et cogitati humani ordis in malum prona sunt ab adoleseentia sua; is inde saeile intelligi possit, neminem per se salutariter sapere, sed omnes ad malum esse propensos ), innumerabilesque esse hominum prava eupiditates, dum proclives sunt, et flagranti studio seruntur ad iram et odium, ad superbiam, ad ainbitionem, ad omne sere malorum genus. QUAESTI IV.
Homo etsi multis miseriis obrutus ait, auum tamen Alalum ignorat.
Quibus in malis quanquam assidue versemur, tamen, quae summa est nostri generis miseria, permulta ex illis sunt, quae nobis minime mala videantur quae res insignem arguit homi-
445쪽
uum alamitatem, qui cupiditatibus ae libidinibus obeaeeati, non videant, quae salutaria opinantur, plerumque esse pesti- sera immo vero ad illa perniciosa mala tanquam ad optabile et expetendum bonum rapiantur praeeipites ab iis, quae vere bona sunt et honesta, tanquam a contrariis rebus, abhorreant. Hanc opinionem corruptumque iudicium detestatur Deus illis verbis i) ,,Vae, qui dicitis malum bonum, et bonum malum, ponentes tenebras lucem, et Iucem tenebras, ponentes amarum in dulce, et dulce in amarum. 'QUAESTI V.
euo modo nostram hane miseriam sacrae Ilierae nobis oh oevios sub-lietant.'
Itaque nostris ut subitetant oculis nostras miserias, comparant nos divinae literae iis, qui verum gustandi sensum amiserunt; quare sit, ut a salubri victu alieni sint, appetantque contrarium. Cum aegrotis praeterea nos onserunt ni enim illi, nisi morbum depulerint, sanorum et integrorum hominum omela a munera obire non possunt: si nos actiones, quae Deo gratae sint, suscipere sine divinae gratiae adiumento nequimus. 'QUAESTI VI.
In flatu naturae corrupio quanta sit ad aliquid honi agendum hominum infirmitas. .
Quod si quaedam si affecti assequimur, levia illa sunt, et quae ad consequendam coelestem beatitudinem parum vel nihil momenti habent. At Deum, ut par est, amare et colere, quod maius quiddain et altius est, quam ut nos humi strati id humanis viribus assequamur, nunquam poterimus, nisi adminiculo divinae gratiae sublevemur. 'QUAESTIO VII.
In rebus divinis nos omnino pueris esse persimiles. 'quanquam aptissima est etiam illa comparatio ad signi- seandam miseram humani generis conditionem, quod similes esse dicimur puerorum, qui suo reliet arbitrio temere moventur ad omnia pueri, inquam, sumus, et imprudentes, ludieris sermonibus, et inanibus actionibus dediti, si a divino praesidio deseramur. Si enim nos obiurgat Sapientia ): , Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quae sibi sunt noxia, cupient 7 Et in hune modum hortatur Apostolus ):
446쪽
PARS IV. CAPUT XlI. a D , Nolite pueri essici sensibus. Etsi maiori in inanitate et e
rore versamur, quam illa puerilis aetas, ut tantum abesta mana prudentia, ad quam tamen per se tempore potest per venire, quum ad divinam prudentiam, quae ad salutem necessaria est, nos, nisi Deo auctore et adiutore, adspirare non possimus nisi enim praesto nobis si Dei auxilium, reiectis iis, quae vere sunt bona, ad interitum ruimus voluntarium. 'QUAESTI VIII.
duodnam hae petilione tantorum malorum proponatur remedium. λ
Ae si quis discussa divinitus animi caligine, has videat
hominum miserias, et sublato stupore sentia legem membrorum, ac sensus cupiditate Spiritui repugnantes recognoscat, omnemque dispiciat naturae nostrae propensionem ad malunt: qui poterit non ardenti studio opportunum tanto hui malo, quo naturae vitio premimur, remedium quaerere, salutaremque illam regulam expetere, ad quam Christiani hominis vita dirigenda et conformanda sit Hoc igitur illud est, quod iniis ploramus, quum ita precamur Deum: Fiat voluntas tua. Quum enim abiecta obedientia et Dei voluntate neglecta, in has miserias incideremus unum illud tantorum malorum remedium nobis divinitus propositum est, ut ex Dei voluntate, quam peccando contempsimus, aliquando vivamus, omnesque cogitationes nostras ea regula metiamur. Quod ut assequi possimus, suppliciter illud a Deo petimus: AFiat voluntas tua. 'oo AERTIO X.
Eliam a lusi iste alis, qui iam Deo parent, usurpanda hae precati est.
Id vero illis etiam vehementer petendum est, in quorum animis iam regnat Deus, quique iam sunt radiis divini luminis illustrati, cuius gratiae beneficio Dei obtemperent voluntati. Quibus licet ita comparatis, propriae tamen cupiditates adve santur propter proelivitatem ad malum, insitam in hominum sensibus, ut etiamsi tales simus, magnum tamen hoc loco nobis perieulum sit a nobis ipsis, ne abstracti et illecti a coi eupiscentiis, quae t militant i membris nostris, iterum de salutis via desseetamus. De quo perieulo nos Christus ο- minus admonuit illis verbis ): Vigilate et orate, ut non intretis in tentationem; spiritus quidem promptus est, caro
447쪽
In iusti fieails adnue viget concupiseentia, quam quidem nemo penitus potest exstinguere.
Non enim est in hominis potestate, ne in eius quidem, qui per Dei gratiam est iustificatus, ita domitos habere ea nis araetus, ut nunquam illi postea excitentur, quippe quum eorum, qui iustificati sunt, mentem sanet Dei gratia, non etiam earnem, de qua illud seripsit Apostolus J: Scio enim, quia non habitat in me, hoe est, in carne mea, bonum. Nam ut semel prius homo iustitiam originalem, quo tanquam freno quodam eupiditates regebantur, amisit minime eas postea ratio ita eontinere potuit in ossicio, ut ea non appeterent, quae etiam rationi repugnant. Itaque in ea hominis parte peeeatum, id est peeeati fomitem, habitare scribit Apostolus, ut intelligamus, eum non ad tempus quasi hospitem diversari apud nos, sed quamdiu vivimus, tanquam ineolam nostri eo poris in domicilio membrorum haerere perpetuo. Ergo domestieis et intestinis hostibus assidue oppugnati, facile intelligimus, eonfugiendum esse ad Dei auxilium, petendumque, ut fiat in nobis voluntas eius. Iam vero faciendum est, ut sciant fideles, quae sit huius petitionis vis.
Quomodo voluntas Dei in hae petitione aeeipiatur.'
quo Ioeo multis missis, quae a doctoribus seholasticis de Dei voluntate utiliter et copiose disputantur, voluntatem hi aeeipi dicimus pro ea, quam signi oppellare solent, hoc est, pro eo, quod Deus a nobis fieri aut caveri iusserit aut monuerit. Quare voluntatis nomine hoe loco eomprehensa sunt universa, quae nobis ad OeIestem beatitudinem comparandam proponuntur, sive illa ad fidem, sive ad mores pertineant; omnia denique, quaeeunque nos Christus Dominus per se vel per ecclesiam suam sacere aut imperarit, aut prohibuerit. De qua voluntate ita scribit Apostolus ) ,,Nolite fieri imprudentes, sed intelligentes, quae sit voluntas Dei. 'QUAE ATIO XII.
uuam ineIudat tertia petillo sentenuam.
duum igitur illud precamur: Fiat voluntas tua: petimus in primis nobis, ut Pater oelestis saeuitatem coneedat
448쪽
obtemperandi divinis iussis, et inserviendi e in sanetitate et iustitia omnibus diebus nostris ut ad nutum et voluntatem eius omnia saetamus ut ea colamus ossieta, de quibus in saeris literis admonemur ut ipso due et auctore reliqua omnia praestemus, quae eos decent, qui non ex voluntate earnis, sed ex Deo nati sunt, exemplum Christi Domini secuti, qui laetus est obediens usque ad mortem, mortem autem erucis,
ut parati simus omnia perpeti potius, quam vel minimum ab
uuibus potissimum datum sit, eorum, quae hic petuntur, studio et amore ardentissime stagrare.
Ne vero quisquam est, qui huius studio et amore petitionis flagret ardentius, quam is, cui concessum sit, ut summam eorum dignitatem intueatur, qui Deo obediunt. Idem enim illud verissime diei intelligit, servire Deo, et illi obedire, regnare esse. Quicunque, inquit Dominus ), laeerit voluntatem Patris mei, qui in coelis est, ipse meus frater, et soror, et mater est; hoc est, cum illo sum omnibus amoris et benevolentiae vinculis oniunctissimus. Nemo sere est ex viris sanctis, qui praecipuum huius petitionis munus vehementer a Deo postularit, a praeclara quidem omnes, sed varia persaepe ratione usi sunt in quibus mirificum et u vissimum Davidem videmus illud varie postulantem Modo enim inquit R): Utinam dirigantur viae meae ad ustodiendas iustificationes tuas. Interdum ): Deduc me in semitam mandatorum tuorum. Nonnunquam δ): Gressus meos dirige secundum eloquium tuum, ut non dominetur mei omnis iniustitia. ue pertinent illa si): Da mihi intelleetum, ut discam mandata tua. Iudicia tua doe me. Da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua. Saepe aliis verbis eandem tractat versatque sententiam. Qui loci diligenter animadve tendi sunt, et delibus explicandi, ut, quanta sit in prima huius petitionis parte vis et copia salutarium rerum, Omnes intelligant. QUA RATIO XIV.
Quid praeletea hae petillone signisseemus.
Seeund loeo, quum illud preeamur: Fiat voluntas tua, detestamur opera carnis, de quibus scripsit Apostolus 7ὶ:
449쪽
uanifesta sunt autem opera carnis quae sunt ornieatio, immunditia, impudicitia, luxuria ite. et si secundum ea ne vixeritis, moriemini, petimusque, ne sinat Deus ea nos perseere, quae sensus, quae cupiditas, quae imbecillitas nostra suaserit, sed ut nostram voluntatem sua voluntate moderemur. Alieni sunt ab hae voluntate voluptuarii homines, qui in terrenarum rerum eura et cogitatione defixi sunt. Feruntur enim libidine praeeipites ad potiundum, quod oncupierunt, et in illo ruet pravae cupiditatis selieitatem ponunt, ut beatum etiam esse dicant, qui quodcunque optarit consequatur. Nos eontra petimus a Deo, ut ait Apostolus ), ne carnis curam faciamus in desideriis, sed ut fiat voluntas eius. 'QUAE ATI XV.
melius est, id optare fieri, quod Deus vult, quam id, quod eupimus. v
Etsi non laeti adducimur, ut precemur Deum, ut cupiditatibus nostris non satisfaciat habet enim dissicultatem haec animi inductio, quod ipsi quodammodo, id petentes, nos videmur disse, quod etiam stultitiae tribuunt ii, qui toti haerent in Orpore. Sed nos stultitiae famam subeamus libenter Christi causa, cuius est illa sententia δ): Si quis vult post me venire, abneget semetipsum; praesertim quum sciamus, multo praestare, id optare, quod rectum iustumque sit, quam id assequi, quod a ratione, a virtute, a Dei legibus sit alienum. Et certe deteriore loco is est, quicunque ad id pervenit, quod temere
ae libidinis impulsu cupiebat, quam qui Optimo quod optavit,
Eilam ea, quae pietalis speeiem non habent, a Deo petenda non sunt.
Quanquam non id modo petimus, ne eoneedatur nobis a Deo, quod ipsi nostra sponte eupimus, quum studium nostrum depravatum esse constat sed ne id etiam detur, quod su fore et impulsore daemone, simulat Iucis angelo, tanquam bonui interdum postulamus. Rectissimum illud principis Apostolorum' studium videbatur, pietatisque plenissimum, quum Dominum a consilio proficiscendi ad mortem avocare conabatur et tamen oum, qui humanis sensibus, non divina ratione ducebatur, Dominus aeriter obiurgavit. Quid amantius in Dominum videtur eo postulari potuisse, quod sanet viri,
450쪽
P6RS IV. CAPUT XII. an Iae obust et Ioannes, illis irati Samaritanis, qui magistrum
hospitio accipere noluissent, ab eo petierunt, ut iuberet ignemo Oelo descendere, qui duros illos et inhumanos absumeretΤAt a Christo Domino reprehensi sunt illis verbis ): Neseitis, cuius spiritus estis: Filius enim hominis non venit animas perdere, sed saIvare. 'QUAESTIO PII.
sevum, duae eupimus, ad naturae eonservationem speelant, ea maxime, ut stant, at Deus velit, petendum est.
Neque vero solum, quum quod cupimus malum est, aut mali speciem habet, eum precari debemus, ut sat voluntas eius sed etiam, quum revera malum non est, velut quum voluntas sequitur primam illam naturae inclinationem, ut appetat ea, quae naturam conservant, et reiiciat, quae ei contraria videantur. Quocirca, quum in eum locum ventum est, ut aliquid petere velimus huius generis, tum vero dicamus ex animo: Fiat voluntas tua, cimitemur illum ipsum, a quo salutem et salutis disciplinam accepimus; qui, quum naturaliter insito crueiatuum et acerbissimae mortis timore commoveretur, t me in illo horrore summi doloris suam ad Dei Patris retulit voluntatem y Non mea, inquit, voluntas, sed tua fiat. 'QUAESTIO HIII.
Quum citra Dei auxilium peccatum vitare non possimus, id etiam nae peti lione postulamus. v
Sed mirabiliter depravatum est hominum genus, qui, quum vim etiam suae attulerint cupiditati, eamque divinae Vο-luntati subieeerint, tamen sine Dei auxilio, quo aismi protegimur et in bonum dirigimur, peceat vitare non possunt. Ergo eonfugiendum est ad hane preeationem, et petendum a Deo, ut in nobis ipse instituta perseiat ut exsultantes cupiditatis motus comprimat, ut appetitus rationi obedientes efficiat; ut nos denique totos ad suam conformet voluntatem. Precamur etiam, ut Dei voluntatis cognitionem totus orbis terrarum accipiat, quo divinum mysterium, abseοnditum a saeculis et generationibus, notum ac pervulgatum sit apud omnes. Meu in οὐ et in terra. QUA RATIO XIX.
Formam praeterea et praeseriptionem huius obedientiae postulamus ut videlicet ad eam regulam dirigatur, quam in