장음표시 사용
181쪽
Cunctis namque Instantibus in Epheso , & non laequiescentibus communieare his , qui ex Orien lte sunt, proponentibus vero, quia non erit prius shoe, nisi susteperint de postionem Nestorii, dcanathematiraverint nobiseum Dogmata ejus, quomodo nisi hoe suetit factum, ea quae ad com lmunionem pertinent, stabunt λ Quis autem non clamabit eontra nos, dum perdiderimus animas nostras, 3c negaverimus rectam fidem, de quae tecte gicta omnibus plaeuerunt, nos ejecerimus, tanquam non rectὰ snt gicta λ An non oportet
facta paee nos Epistolas mittere his, qui ubique super alios Religios Tmos Episcopos eminent , ut de ipsi concordes effecti reddant eis commv.
nionem λ Deinde quis si , qui eis suadeat , s
quid factum suetit praeter quod omnibus plaeet, lci in quo omnes institerant, ut Oporteret depos- tum haberi Nestor iudi , dc anathematirare inta. nillimam ejus doctrinam , quin poti sis vel si a.
tem contra Omnium nostrum Salvatorem Iesum
Christum λCoi tiissatos veto n mis, de intolerabiliter do. lentes propier illa, quae eontra me gesta sunt ab orientalibus, tam ex Clero Alexangriae, quameunctos AEgyptiacae Dioeeess Episeopos Religio sissimos se mitigavit Dominus meus admirandiss-mus Tr bunus Aristolaus , ut mihi etiam leuissimam pacis faetendae redderet viam, de omnes v nirent in hujusmodi voluntatem. Et plurimhm quidem me fateor ejus Admirabilitati esse debito. rem , quia modo mihi si cooperans ad omnia, de
competentibus rationibus, quae eontristabant, ab is levetit . Saluta Fraternitatem quae apuA te est. Te
quae nobiscum est , Fraternitas in Domino silutat
Scia OLIO N. HAne Epistolam Sinctus CytJllus laudat in
litteris ad Aeaeium Melitinensem Episto. Pum . Exponit prima Otientalium Antistitumpet Betthaeensem Aeaeium Postulata , & adjun
quam Nicaeni Parres ediderunt, adhaeremur omnes, nihil eorum , quae in ipsa continentur, labefactantes sunt en m ea omnia recte ae inculpaIὰ tradira, neque
rutum es pos itum fideι eae Ionem quidquam adhuc
sis , Epissum , quam o i titique aeceptis . Est omnino longa Epistola , & summi momenti. Eandem Sanctus Cyrillus laudat, & sngula ejus
Capita ample exponit in litteris ad Donatum M tropolitana Nieopolios. Inter tres aut quatuor, quas Berrhaeens4 Aea aeto circa pacis negotium seripsit Sanctus Cyrillus, est haud dubie palmaris ae sundamentalis. Eam probavit Aeaeius, ideoque ad lo innem patriarcham , Alexandrum Hierapolitanum, Theodo. retum , aliosque majores olient s Episeopos transmisi, suadens de rogans aAmitti, & e n. sentiri in pacem. Plaeeipua eius Capita sunt haec. Primum laudat Aeaeii grandia in Ecclesam me rita, praesertim rectissimam in hae paee conellianda intentionem. Seeungum notat quosdamolient; s Episeopos, quod ab ista intentione devient: Quod verbo de lingua paeem post urent,
euius non habent voluntatem. Tertium affirmat propositos meis artieulos non esse ab Aeacis , se Aab istis velfutis Episeopis. Ipsos per illius in tet. ventum machinati talia . Quattum amrmat Ni. caenum Symbolum esse apud omnes Saetosanctum, de tale fuisse etiam apud Ephesinam Syno. dum i Fuisse fundamentum omnium, quae acta sunt adversus Nestorium . Et hine Ephesina Acta
Cyrillus adiunxit Epistolae , dc transmisit ad
Aeaeium. Quintum eaput lamentatur Ae tem diratiis ae iniuriosis quorumdam elamoribus .ub quemagno impetu sua gentium duodecim Cupitula
esse steterata dogmata Arii, E inomii, aut Λ. pollinarii. Sextum gravissime queritur de facinorosa orientalium Episcoporum apud Ephesum augacia, qua Cyrillum & Memnonem , di quidem inauditos , degridarunt , Omnem autem oti ho/ovam synodum privarunt communione.
septimum affirmat Alexandrinae Eeelesiae Clet, eos di plures AEgypti Episcopos propter hara su D
se adeo aversos a paee, ut Aristolaum censerent nee audiendum. Octavum laudat hune optimum Tribunum, quod sua moderatione ae prudentia illo tum animos non dumtaxat eomposuerit, sed
etiam reddiderit ad param Deillimos. Nonum asstismat Cyrillum non esse in fide Neophytum, sed
ab infantia orthodoxum, utpote enutritum in ter manus Sanctorum Patrum. Haud dubiὰ in.
telligit Cyrilli Avunculum de in Alexandrino Throno Λnteeestorem Theophilum. Hane ipsam Apologiam Sanctus Cyrillus ad duxit in libello, quem quintae Actioni Ephesinitanei lii obtulit adversus temerarium ae iactiosum Ioannis Anti heni iudieium: Nos mIA unquam
rum Μonachorum. Cytillus enim suit omnino
182쪽
SCHOLIIs, ET NOTIS ILLUSTRATAE.Monaehus . Forsitan de in praesenti Epistola te.
gen Aum est : Oνιδώ aeum P Imm . At nolui Cassinensem textum deserere . Decimum caput
omnes has iniurias remittit ex pleno pectore. Un. aeeimum asseverat Capitula fuisse pernecessaria, di esse recta , ideoque non posse damnari aut proiiei. Attamen non mandat illa admitti in re.
lam . Duodeeimum queritur illa a quibusdam detorqueti in alienos sensus , additque Ephesi fuisse probata ab omnibus. Deeimum tertium astimat ae demonstrat Nestorium su isse metito aerite damnatum ab Ephesino Concilio . Fuisse contumaeem in suis blasphemiis . ae durissime pertinacem . Etiam in ipsa Ephesina Metropoli . Nempe in contentiosa illa disputatione eum Theodoto Λneyrano ae AeaeJo Episeopo Meli, tinens. Fuisse in ejus damnatione proeemim a Cyrillo, quomodo ab ipso Aeaeio fuit olim pro cessiim in damnatione Ioannis Chrysostomi: tillum egisse ex imitatione istius exempli. Etenim in ista ad Rumnianos hortos Synodo Cyrillus suerat praesens, de omnium oculatus in spe.
ctor, utpote Clerieus de Minister sui Ληuneuli Theophili . Hula Epistohe debemus plurima . Nam ex ipsa distimus etiam hane Cyrilli in ista
Synodo praesentiam , de dolosum Aeaeii suma. ium, non pro , sed contra Sanctum Ioannem Chrysostomum . Quartum decimum caput ex his eoneludit reeedi non posse ab artieulis, quos Princeps exegerat. Eos enim esse ipsam substantiam, a qua teredi non possit, Saeto-Sancti Eph sni Coneilii. Deeimum quintum prostetur duas ξntegras ae persectas in Christo Domino natu
ras, damnat omnem earum confusonem aut mixturam . addit Divinam naturam etiam in Christo Domino esse in eonvertibilem ae immutabilem:
Nee ipiam suisse passam, sed Christum Domἱ-
num in adunata sibi earne. Purgat se de imposi- iis Apollinarii blasphemiis. Et rogat ae suadet agmitti haae omnia, de concludi parem . Hare Epistola non queritur de Aeaeio, quod Cyri L Ium de haeresi aeeusatit apud Prine ipem , ae ejus Ephesinam degradationem eonfirmari fecerit. Hatequerimonia suit in aliis litteris.
ARbitror Dominum Christum , praecipientem
Discipulis suis, ut inent prudentes sicut serpentes. Ec smpliem seu t eolumbae, principa.cbrid. Lapi vera T. VII.
liter instruere, ut caput omnium bonorum , quae in nobis sunt, tectam fidem sneetissimam eo servatent. si eut enim nulla salus est Repentibus, si eapite eon tetantur, se neque Christiano, qui sanam fidem eorruperit. Propter hane eruet fixus est Petrus, Paulus rapite eaesus est, Aiεerss moratibus Evangelissae atque Apostoli compleverunt pium cursum. Obseeuti sunt inrtyres . I tride. bantui vero de subsannabantur omnes passionum temporibus, ab his qui multiformes eis mortes erudeliter ingerebant. Mit Sanctitas tua, quia seeund lim Syricam vitam quidem merator ego sum. Unde etiam quadragesimum jam annum ago , quibus mea plango meeata. Fidem vero rectam a prima die, si t testatur Sanctitas tua usquὰ ad mortem dii xi. Unge nee unquam cessavi his, qui viein ἐsunt , de hae a minabili haeres ἰnserte eert. men , quam Cyrillus ipsa quidem virtute reno vat , Apollinatium vero anathematirat, simile aliquid netens, tamquam si di aliquis ex non ediissentibus Dei filium dieens anathematiret Arium. Et ut sub una d Ieam omnes haereses, ea quae ipsorum sunt sapiens, haee praedieat. Ubi enim Dei iter, nullum revereor. Cyrillus haere-tJeus est, unam naturam praedi eans Christi, de ipsi uniuersas passiones adjungens . Et ipsam mortem. Et lueidum est cuilibet legenti eum v titatis amore Capitula ejus , de Epistohe ad He. bratos interpretationem , de Epistolas, vel Festivas vel alias, de universa eius Conseripta, in v nire quod unam naturam Dei & Hominis dieat,& quod sunt unum. Et eirea hune sensum Carost iactus, Et mortuus fuerit Carne, dc primogenitus factus stetit Deus Uerbum ex mortuis Catiane . Sparsi ver4 Carnis nomen propter unius na. turae consessionem.
Quod si non ita est, minime opus est multiis loquio , eonfiteatur quia Christus, qui e SM-cta Virgine genitus est s Deus namque Homo
unus Filius , unus Christus , unus Dominus passus seeundum humanitatem, erueifixus seeundum humanitatem, de telastitatus fuerit . mor. tuis per Verbi Divinitatem , quae Aixit saliva Templum 5M, ω in tribus dissas restistit ba QM. Si vero permanet in Capitulis suis haeretieis atque Conscriptis, nulla nobis pars est eum illo. Cet. tamus enim eirca Tribunal Christi, de Aposso. tum Gentium, praeeipientem bonum Depositumeustodite, per Spiritum Sanctum, qui habitat
Lieitum vetd eonsiderare volenti verba eius adsiguctionem . Quia vel bo quidem sed urens impassibilem dieit Deum Vetbum , Ineonvertibi. lem , immutabilem , ineoneum bilem, habemtem, ut ejus Dicto utar, in quibus est per substantiam ; in unam verὰ naturam eoncludens duas, omnia praedicta Di InItati unigeniti eidi eum ponit . Propter quod non recusavit interpretationem Epistolae ad Hebraeos direre: Ioia Θνev xv Deus Verbum , passus Carare. Et haec verdex aliis eius Conseri is, de makiis ex Epistolis ejus, quas tuae nuper Sanctitati transi si, pos
183쪽
sbile est his possibilitei qui dilἱgunt distere , sub
tiliter pervidere . Quia dieens Dei Sermonem immutabilem subsistere, & omnis in susceptibi,
lem passionis seeundom propriam naturam, passionem fraudulenter eo introdueit, dieens Deum ibum Carnem factum suis e , non vero Carnem assumpsisse. Hoe enim in totis sere ponit Capitulis suis, Carnem Deum Verbum ubique saetum dicens , tamquam sit ante ἡispensationem
quidem impassibilis . post dispensationem vero passibilis Preses tim namque, inquit, impass-klis , Cora aurem factus in homo susiavit passonem . Si vero eonsessus fuerit evidenti Tnia duas natu. ras , liberat semetipsum ab haeretim sensu . Mit enim Sanctitas tua, si eut olim mihi per Epistolam seripsit, quia di in Roma eoram San. ctae memoriae Episeopo Damaso , praesente tua Sanctitate, motum est de haeres Apollinarii: Et nobis duas naturas eonfitentibus , ut non Divini. tati passionem tribuamus, dicebant hi qui erant δε pollinarii, duos nos dicere Filios. Quod & isti sursum ae deorsum diffamant contra nos. Dieat igitur, quia cbristis mortuus es, Filius passus est, uenitus pagus est . Cur addit, quod Verbum carne si possum Τ Homine moriente anima earne patitur mortem λ Si vero blasphemum est , ut hoe
anima passa dicatur earne, ultra impietatem omnem est dieete Filium Dei, vel Dei Verbum, vel
Unigenitum ei rea intellectum haereticorum pasisum Caree In Divinis enim set inutis repetimus, quia Christis mortuus es . Fitius mortuus es , Ind. aenitus mortuus es, sanctus mortuus es, Issu
murtius . Hae namque appellationes universae utrasque naturas ostendunt. Vox autem Dei Vo-hi unam naturam signat. Seeundum quem sensum nune & Filium dixit in Epistola Carne passum, ut fgnificaret Unigeniti passionem Divi.
Seio autem me ab Epheso set bentem A tekissetur Sanctitati allegationem Melitinensis Aeaeii, ubi sequens Cyrilli Capitula de eius intellectum, se in Seripto deposuit : Nemifus es , inquit,
Dii nam scripturam Nisorius, tanquam Notivi. talem monemque non Dio nitatis , sed humanciatis
edoceat. Calumniastis es o sanctius tim Episcopum
Grillum, tanquam Deum possidem ditentem . Et
habemus totum Tomuni apud nos ad satisfactio. nem pro salubri fide bonae huius insantiae . Nos igitur nullam communionem habemus eum his, qui talia doeent. Si vero potuerit ostendere ali. quis sanctissimum Episeopum Nestorium contra ria Prophetis, de Apostolis, & Evangelistis aut sapuisse aut sapere, & doctrinam ejus anathema. tiramus, Et ipsum, donee Orthodoxiam praedi. Cat, quam multis in Codie ibus ejus & habemusti legimus . Nulla neeessitas Chri si potentia per ipsius vatiam uiolenter siet, sed parati sumus omnia sustinete . ut neque impii neque iniqui
HIEe Epistola est Alexandri Reseriptum dsuperiores Aeaeii litteras, quae praelatam Sancti Cyrilli Epistolam eomprobarant, transmi. serant, ct admitti postulatant, ae fieri pacem. Et quae Alexandrum invitaverant ad Antioche. nam Synodum, responsuram Cytillo. Λ levander igitur omnia improbat. Amrmat Cyrillum esse manifestum Apollinatistam , ideoque eius
eommunionem esse abominandum contagium.
Nee resera , quod in litteris anathematietaret Apollinarium. Etenim imitatur quosdam versis pelles Arianos , qui licet eredant & doceant
Deum verbum esse ereaturam, non erubescunt suum Arium anathematizare. Alexander assirmat
tilli Capitula evidenter stetere ex Apollinaurio, ideoque ante omnem de pace cogitatum esse
ab ipso anathematitanda . Etenim illa palam dogmatiunt uni eam in Christo Domino natu ram , utique solam Divinam . quae humanam in se converterit & absumpserit: Et ipsi assignant omnes passiones, & ipsam etiam mortem, ideoque blasphemant illam esse mutabilem , verti biblem, passibilem, ae mortalem . Nee unam dum laxat compostam naturam doeuit, sed quae ex duabus sit unum. Viique per eonversonem de confusionem. Addit hvi esse manifesta euilibet
inspicienti Capitula , aut quaeqis alia Cyrilli
Quod Cyt lius unieam In Domino naturam
anatiemast. Et ex uodeeimo Capitulo: si quis ipsam Domini earnem vivificam , ipsiusque Verbι μ priam esse negaveru, anathema fit. Ex eo, quod Sanctus Cyrillus Deum verbum una eum sua eatne dixerit esse unum Christum in genere ma. seu lino , Aletiandet credidit diei unum in genere neutio. Pessim ε . Etenim quod hae propos-tiones, Duae naturae pre sepostaticam unionem sumuηus , Duae nasurae per sum unionem sunt tintim,
toto eoelo disserant, insigniter demonstrant Samctus G tegotius Narian renus in variis locis, item que Sanctus Augustinus . Vox mus personae,
vox Unum importat unitatem naturae . Λliud
Alexandri argumentum erat , qad Cyrillus adsumptam eatnem dixerit esse Verbi propriam . Proprietatem credidit fieri non posse , nisi peridentitatem & conversonem. Displieuit & haee Capitulis sequens proposito : Decis veνbum est caro factus. Habetur in quinto de octavo Capitulo: Et est omnium aliorum quasi langamen tum. Alexander diei voluit: Camnem adsumpsit. Hinc conclusit: of siti, sparsi eisnis nomen pro pter uritus naturis confessionem. Credidit tillum
studio ita loqui, aeto doloso sensu Apollinarii. Etenim Apollinatio ista Evangelissae verba.
184쪽
Verbum caro factum est, 1 uerunt fundamentale latibulum.
Quod Cyrillus Di, inam in Christo Domino
naturam doeuerit passibilem . mutabilem , ac passam, Λ lexander credidit esse niani sessum ex duodeeimo Capitulo : si suis non confierιν Dei Versum secundum earaem passum , secundiam carnem crucifixum , mortemque secundum earnem gustas, o Himereatiam tandem ex mortuis factum esse, quoientis pulcra vita es, o vitificiam is Deus, anathema H. Has propositiones , Deus es passus, Deus es mori s. eensuit nulla ratione sustineri aut v mrifieati posse, nisi pastici transeriberetur in ipsam Divinitatem . Adjectum temperamentum , meis, s as, duxit impertinens ae dolosum. Dicendum voluit eum S. Petro Apostolo: CNisus est earne passus. Item professionem , qua Cyrillus in suis litteris profitebatur Deum verbum esse im re utabilem ae impassibilem . eredidit esse dolosam: Utpote quae intelligeret, quod talis quidem ante Inearnationem sueris, per hane vero mutaverit statum. Ejusdem sententiae fuit Theo. doretus, Eutherius , ae plures alii Orientales Epi.
seopi . Apud Photii Bibliotheeam exstat Theo.
doreti contra haeretieos opus eontinens viginti sortem libros, quorum deeimus quartus es deel. mus sextus impugnant has propositiones: Mus Verbum est impossibilifer pissas, Deus Verbum est ear. Bessus. Integrum opus exstat inter opera Sancti Athan alii. Non est Theodoreti . Esse Eutherii Thyarens s Ep seopi distimus a Mat; o
Mereat ore. Easdem tamen propolitiones Theodoretus atrociter impugnat in suis Dialogis. Indἡ quidam volunt, quod illic per Erant sten Intelligat non Eulyehetem haeresare ham , sed Sanctum Cytillum. Quod tamen ego nunquam elegi flero. QuIdquid sit, sermonem , quem sub Domno Patriarcha Aixit ad Anti henum Populum , tune defuncto Sancto citillo insultans
propositiones postmodo aversati sunt Pausus&Quintianus Episeopi, aliique plures. Existima. tunt standa locis e praesertim coram Gentilibus. Ex hae lite emersit alia e ista hune artieulum: Untia / Trinisare es mssus . Ex istis igitur im-rtession ibus Ale2ander scripsit L Grillus peri
Romanam Damas Ponti seis , Apollinarii Haeies m damnantis, Synodum, quam Alexander hie lau3at, laudat Sipse Damasus in litteris
etiam fise Iud eis stati soles eae , Petra quoque Me xa-νω missa maesente, abduatus es una cum NMUνostio Apollinaria, qtia item in dis Iad oti Q. bitas poenas ει stis uia presiliet. Et in seeunda ad Cledonium leoniensis Eeelesae presbyterum epistola Sanctus Glegorius Naetianaenus r Ne nos hae nomine accissent, quod Viriati , Visi no&ιων sco, si Lupi ομνa TVII.
quidem probauevimus , nune autem repudiemus, da
hae quoque re pauca aegre vis. Exponit Apollinarii dogmata , illorumque, quibus & Damasum ei reum seripsere, in ipsis obtegendis dolos & uasti. tiem, atque prosequitur: suod etiam in eassa fuisυον, cur ipse quoque Damasus, eam sed rectius Disset edoctus, smtique in μι in i eos e Ur On bus per fare audisset, eos ab Ecclesiae earta abduari , fidesque libellum cum Martimatismo deleveνιι, tum etiam quod fraudem iliam , in quam μν simpluvatem lac derat,
permes st/ feries. Laudat duas Damas Romanas Synodos: Unam in qua oblatum Vitale fidei libellum iudieavit orthodoxum, de ipsum in Catholi, Eeclesiae eommunionem aflmist pontifex; aliam, in qua ipsum revoeavit ad iudieium, aerius non Aumtaxat errores damnavit, sed etiam fraudes . Hane Synodum laudat item Hermias Sozomenus : Pr via Damissus , Episcopus urbis Romae, O una eum uti Petras inexandrinus AH stes eum Mne Haeresin ursas serpera Intestixivina, Come lis Romae eongregara , eom at me esa cathes ea lunam esse decreverant. Illustissimus ae Erudi.tissimus Lueas Holuentus vulgavit Romanam Damasi Synodum , in eujus fidei Decreto habe.
fiae seos Hominem suscepisse. Hae palam tendunt in Apollinarium ae Vitalem. Amrmant ipsos diei, non esse nostros: Quos Nempe per dolo aesurio extortam a Damasio communionem prae se tulissent larvam verorum fidelium. Haec Syn dilia Acta habent hune titulum . Exemplum s novi , labitis Romae , m scoporum nonagini trium, ex Rescripta I re isti, ad avidundam
eausam Auxentit, exponendamque sirim convenerunt.
Videtur habita anno septuagesimo tertio istius ta- euli . Tune enim Petrus Alexandrinus Episeo. pus fuit in urbe. Sancto enim Athanasio Reeessit anno septuagesimo secundo, di natim a Pseu.do. Episeopo Lueto. ae eius Arianis intrusoribus eiectus , appellavit ae fugit Romam , & eum Sancto Damasci eelebravit hane Synodum. Praesens Epistola eandem synodum illustrat In variis , quae hue usque ignoravimus . Prim/, quod Berrhaeens s Aeaeius ipsi adsuerit. Existi. mo a Meletio Patria telia Anti heno fuisse lega. tum ad eomponendum sthisma Ist us Eeelesae. Seeundo, quid istie motum fuerit de Haeres Α. pollinarii . Damnatus enim isti e est non solus A pollinarius, sed insuper Uitalis ae Timotheus. Generatim omnes Apollinaristae . Tertio quod Apollinatiss1 illi e omnem Eeelesiam aeeusaverint de duobus in Christo Domino Filiis, atque ita per ealumnias studuerint Reare suam in res m. Et hoe est longὸ verissimum. Et eontra istam audaeiam sanctus Gregorius Nattangenus eomposuit amplum illum, exstantem in seeunda ad Gedo
185쪽
nium Epistola, catalogum Anathematismorum, quibus non solas Apollinarii blasphemias, sed
etiam praefatas eius in Eeelesam ea lumnias configit , atque ita demonstrat veram esse vetustam
uir itis se re accusis Eule M . staesens HIera. politanus Alexander omnia his olim ab Acacio digieerat, ideoque per eadem tentat illum in suartava sensa ei reumseribere. Assirmat tragoediamissam revixisse, adeoque de esse denuo lataean. dam eodem modo , ae sepeliei dam. Affrmat varia. Primo , quod sie ut tune Apollinatistae, ita nune Cyrillus tueatur hune artieulum . Deus
Uerbum es carae pagus. Secundo quod dieendum sit CAIstas est passus, Filius est marruvis. Unu nitas es crucifixas. Tertid, quod antiqui Patres ita sat etiam locuti adversus Apollinarium. Quia nempe ista Subjecta sunt fgnifieativa duarum na. turarum. Quarid, quod uii tune Apollinaristae dixerant , ita nune Cyrilli sectatores dieant a prioris articuli negatoribus induet duos filios, adeoque ipsos este Nestorianos. Alexander assit. mat his spernenda, & Cyrillo, nisi sua ana. themat iret Capitula , constanter abstinendum . Et haee omnia confirmat hisee , ne seio ubi apud Ephesum dictis, verbis Aeaeii Μelitinen
tamquam nativitatem, morIemque non Livinitatis ,
bilem dicenum. Amrmat se haee Ephesostri se largius ad Benhaeensem Acaelum. Epistola la. tet aut periit. Reperta nos lucidius instruet. In-Wrim Melitinensis Aeaeius Nestorium accusauit de duobus. Primo, quod garriret nativitatem ἡvirgine. & mortem in emee nullatenus Domini.
eae Divinitati ad selibi per Saetas litteras, sed soli humanitati. Et quod eu hoe prineipio absieerethasee propositiones e Deus Vrebum es nasus ea Vis. gine ; Deas Verbum est erae fixus ae mortuus. Et ceristὰ aeeusatio fuit fundatissima. Etenim Saerae lit. terae palam assimant assumptum Hominem esse Deo Verbo proprium , ideoque omnia illa , quae
isti humanitati ad .enerunt, Divinitati non fuisse aliena. Λlteta aecusatio fuit , quod Nestorius garriret Deum verbum a Sancto Cyrillo asseri passibilam. Utique in sua Divinitate . Et Nesto. rius ista omnino garriuit, ideoque &haae aecusatio fuit justissima. Et eu his intelligimus, quo sensu idem Aeaeius in Chaleedonensi Principis Consistorio diaeetii Christi Divinitatem eme passi.
bilem. Item videmus, quod hare Alediandri alle. ratio sit frivola. Evertit se-met-ipsam. Etenim latetur ae prostetur , quod Cyrillus ae ejus in
Ephesina Synodo Collegae gitimini Deum verebum non in sua diuina natura, sed In propria dumtaxat earne passibilem ae passum. Alexander hic fuit magnus Episeopus i Ejus eirea Nest.
tium error, ae exinde nata adversus pacem SE lesiam eontumaeia sunt lamentanda. Derti. naeissime voluit duci: Nestorii damnationem et r.eumduci. & anathematirati Sancti Cyrilli Capi.tula. Aliter Me audite voluit nomen meis.
msalmarum. CRedat mihi Religiositas tua, quia relegens
ea, quae seripta sunt a Domino meo sancti Dsimo Episeopo Λeae Io, di ea quae ab AEgyptio illi per Epistolam seripta sunt, quae de tu omniano eredo quod legeris, admiratus sum propter velocem eius nutum ad mutabilitatem. Et oravi ut mihi tetra gehisceret. Et his timor Dei retis nuisset me, sorsan continud Eremum petens ex. iremum spatium requisissem . Μeminit enim Sanctitas tua , quales Epistolas olim Sanctissimis Episeopis destinavimus ab Aiuioeheno persuas, quando adveniente Mirandissimo Ari stolao, ejus litteris convocati convenimus, & euntes ad Αntioeli iam Coneilium fecimus , dc multa millias pertractantes deliberavimus, ut propter Eeeles rum perturbationem, mollem quantam proposit ionem, de habentem vel modieum pietatis vesti. gium. proponeremus AEgyptio.
Sed & perquisivimus, serutati sumus, in v nimus vix qualem voluimus levem, & rursus ab ipsa molliorem , ct denuo ab hae mareidiorem. sed breviter dedimus Clarissimo Tribuno prominsitiones . Complaeult veri ei, quas jam quae mollior esset, una, de quae volebat Nieaena fide nos esse contentos, expulsis his, quae quod commune est turbaverunt, sive per Episcitas, sive per Capitula. Ad quam etiam ipsam contingi xit, scut seripsit , AEgyptius . Certat enim , si tui des, pro Capitulis suis, de reliquis haereti eis, superbἰsque Conseti piis , eonfirmans ubique,
quod impossibile si haec unquam expelli, quae ab eo seeundum Seripturas sint dicta Divinas, ct contri Nestorii , ut dieit, haeresim . Sed nos
tentamus, ut video, se manifestam illiva haefidue ἱa , de tam eluda pro haeres instantia orthodoxiam dissimare, etiamsi non possimus prope, iere impietatis Torrentem, de in nostra desse
Ego veto in Dominum Christum eredo, qu Ia oculus meus dexter, de deditera manus mea, si proponatur , Cyrillo neque ejieiente haeretica dogmata, neque aperte eonfitente ratistum de Deum esse de Hominem. de passum secundum humanitatem. dc resuscitatum per Dei Verbi vir. tutem secundum sententiam Domini dieentis, solvite Temptam Me. ει is tribus Hebas stiscitabaillud , ableindam poli os membra mea per virtu tem Domini, quam eum istis impihagam . Quan
do ergo volunt, veniant i ordinent. Paratus
sum ego, coram Deo dimi discedere eum omni
186쪽
s stIa. xient enim in veritate et o , quia Deus es , se & satisfactum habeo, quod pium sit m a. misinaturus Eeelesae dogma, quando novit ipse.
Et veritatem non permittet absoriari. Verumta. men eorum , quae seripta sunt, omnium exem.
tendam istius Alexandri pertinaeiam. Seeundo, quod Synodus, in qua tractandum erat de /ando Responso ad Saeram Principis, suetiteon Berrhaeae acta, sed Anti hiae. Berrhaeae tamen fuit completa. Tertio, quod quinque prae fati eum Ioanne Patriareha Episeopi multa illie Conei liorum millia agitaverint , investigantes suaviorem viam pacis . Quarto , quod nullam molliorem excogitare potueront, quam ut Cyril. Ius anathemat Iraret sua Capitula, & omnes eon tenti essent solo Nye no Symbolo . Quinto, quod Ioannes Patriare ha Cyrilsi litteras ad Alexandrum quidem ae Theodoretum miserit, non tamen ad Samosatensem Andream. Rationem ignoro . Sext4. quod Cyrillus sua Capitula generose defenderit, asseverans esse eonsona Sacris litteris, ae necessaria ad evellendam Nessotii his resim. Septimo, quod Alexander maluerit truncari omnibus membris, quam Capitula non anathemati rari . Ce avo, quod ob hane pertinaeiam timuerit Epistopatu Hiel. Hine diti iti Iuando
erigunt, veniant. Ordiseri. Utique novum Epi-stopuma
Epistola Andreae Episcopi , per quam respondis ad Apsuam hanc
RE legens ea . quae CyrIllus per Epistolam seripsi, & quae de his a tua Sanctitate ad
Sanctissimum Episeopum Aeaeium sunt rescripta, s ne salsitate dico, non sue Spiritu Sancto arbi. tratus sum ea, quae in tua epistola reseri sti. Nam & quod verum est, ct quod subtilitas Doematis habet. In eis inveni, de obumbratum M. eultumque inimiet dolum ben/ae manifest/ nu. datum , ae fidueiam multam quae deeri Christi seruum, qui pro sana fide eertat. Consors igiturdi ego tuae sanctitati, uniusque sententiae. Et nunquam praeter haec alia sapiam , consortante
me Deo. Quomoddenim non turpe si, ut ille . . qui notha S reproba Domata subindue t , t
men pro eis certet: nos autem paeis obtentu per-ἡimus fidem P Admiratus vero sum ti propositi,nem, quam in ipsis litteris posuit Sanctitas tua. Si enim veri jam dogmatis est, de tectam fidem servat, de non intellectum suum fraudulenter eultat, si Ec duas naturas eonfitetur, Ec impassiis bilem Christi Divinitatem, quid prohibet, utS Hominem eundem eonfitens Christum dieat. Quia passus est secundum humanitatem λ Et de his quidem superfluum est multiloquio uti ad tuam Sanctitatem . Ex litteris vero Sanctissita Episcopi Aeaeii videntur quodammodo hi, qui sunt in Antioehia, eessisse, atque his quae seripta sunt eonsensue. Et bene quidem Deit Sanctitas tua , praeeipiens nobis ut minita perturbemur. Ego vero trepido, ne per eos eirea ipsas res illud
confirmetur somnium, quod non ante multum quidem tempus vidi, nimis autem coarctat meam animam. Videbam namque ine esse cum tua Roligiosi a te, praesentibus aliis quibusdam non paucis Episeopis , loquens vero ad me dieebas Apollinarium haeret leum vivere . Me autem sapius cum admiratione interrogante, si vet/ viveret, confirmabas eundem vitum superesse . Vetum quodammodo , improvise utique , in domum
quandam facti sumus , in qua Apollinarius senex valdὸ iacebat in lecto . oportebat autem nos ad viti ipsius venire eolloquium. Quod dum esset suturum, ipse ad aurem mihi dixisti, quia ille
impius nunquam persuaderetur aequiestere his, quae dieebantur 1 nobis. Ego vero alterum quendam praeter ipsum sedentem videns direbam, quoa ipse esset eausa ut Apollinarius nostris uerbis mi. nime secteretur: Dum vero venimus ad coli quendum ego & Sanctitas tua, sedes autem ego portabam tam mihi, quam tuae sanctitati, iuxta
illius lectum subiid video Apollinarium quidem stantem, S Eulogias dispertientem , Sanctissumum vero Ioannem jacentem in lecto, &luse,pientem ab eo. Deindὸ dctuam Religiositatem supponentem eἱ manus, propter eondescensionem iniquὰ eoa ctam. Ego autem stans ad me ipsum direbam vitians es eandescens ista ρ di Sanctam sp ν timpeccat. In ipsam Domini Insumanat oram Impia est .
Ea quatis es sa e descenβ λ Et hae dieens eui. gilaui . Et oro ut phantasia si somnium hoe, di nihil significans.
mo, quod Andreas ei rea Cytilli Capitula suerit ejusdem mentis eum suo Metropolita . Irsum laudat, quod venenum dolose ae vasia in Capitulis Oeeultatum prudenter introspexerit. manifest/ denudarit, ae nervoia revicerit. S eundo, quod etiam Andreas singulariter oderie duodeeimum Capitulum. Videlicti hane propci. suo.
187쪽
s Denem . Deus es pristi, ae mortuas . Diei voluit. christui es passus stetici tum hamam istem. Tertios quod non e ted id diit , Cyrillo admitti guas in Do mino naturas. Quario, quod dum luee Andreas scriberet, apud Antioehiam stetit adunata Sy Nodus: Nempe superius memorata : Ex Episcin Pisad senis, quorum unus fuit Paulus Eme senus. Quinto, quod neque Alexinger, neque Andreasi pii adsuerint. Sexto, quod ista Synodus propositas a Sancto Cyrillo eoeditiones admiserit , ideo.
que statuerit admittere eius eommunionem dE M. cem . Septimo, quod eadem Synodus eonditiones non plenὰ probarit, censuerit tamen dispensatorie admittendas, amo te paeis . Octavo, quod Andreas censuerit istam eondescensonem nulla. tenus esse dispensatoriam , seὰ penitus praevariea. toriam . Veram eommunionem eum Apollinari. His . Et elegi git se sentite ex divina revelatione . Erat nugax somnium.
o quidem non solam votatus, sed etiam non
voeatus vellem semper venire iuxta tuam Sanctitatem. Tantum autem ab hae intentione delinquo , ut nec tuae possim Sanctitatis litteris obaudire. Rursus enim languor mihi valide sui et venit, dc pessimum Teteranium post regressum de montuosis partibus in eidi. Super haee de Magni feentissimus atque Glorios Sinus Mag sterstilitum hie est , propter quod de veniam peto . Et innotesco tuae Sanctitati, quia in litteris, quae ab Alexandria girectae sunt, inveni ea quidem , quae ab eo dogmatieὰ gilla sunt , eontraria hisquet olim sunt ab eo expolita; consona vero ma gis Doctrinae Patrum . Et valde assectus sum, di laudiui Dominum Christum super mutatione, quae iacta est per tuae Sancta talis admonitiones. Aliquas vero partes Epistolae multis vigi voluti nibus de mulciloquiis salsis plenas . Nam dum
oporteret a nobis sex positas propostiones, eum breves essent, approbari ab eo , nestio cuius rei causa multis verbis usus e Gg;t brevem pacis viam. Sic enim Propositionem temperavimus, ut nullis suetat fugienda. Dioposuimus enim, sevi Tua Sanctitas novit, permanete nos inside, quae in
Nieaea exposita est , Sinctis S Beatis Patribu,& in Epistola Sanctissimi ae Beati Athanasi '
tamquam quae hanc subtiliter interpretata fuerit.
Quae veto nuper exsurrexerunt Dogmata , seu
per Epistolas sue per Capitula, et iei, tanquam id quod commune est pet turbantia Hare reli, qui , quae dissensionem praecipue sererunt. Subis seriptionem nos exigit depositionis illius viri, euius Iudices non sumus effecti. Seit autem San Oitas tua, quia ab omni carn Isire durius nos tru.eidat eonscientia nostra, si illa secerimus , quae arbitramur non debere committi . Unde de Bea.
tus Paulus dieit. Tum igitur sapientiae sit se dispensare causam, ut saetenda pax complaeeat uni.
versa, ct ante omnia Christo omnium Deo super hae obediatur.
tum praefatae Antioehenae Synodo non interfuisse. Item nobis demonstrat, quid The doletus de Sancti Cyrilli Reseripto ae Postulati, tune eerstetit . Primo eensuit Cyrilli littera esse orthodoxas , eonsonas doctrinae Patrum Seeundo eensuit ab ipsa penitus euerti Capitula, ideoque Cyrillum, lieet non verbo dc lingua,
tamen opere esse poenitentem dc eonvellam.
Tertio hane insperatam mutationem non soli adseripsi divinae gratia, sed etiam factis per Betthaeensem Aeaeium admonitionibus. Eas ered, dii suime plantationem ae rigationem, cui Divbna omnipotentia dederit in erementum . Quarto addidit litteras esse dolosas: Plenas circumlocini ionibus de astutis multiloquiis. Quinto graui ter improbat, quod Cyrillus, qui deberet sex de longe plures pro pace eonditiones admittere, nee in unicam, eamque Deillimam, ae 1 nullo repudiabilem, voluerit destendere: Nempe ae
oeptare solum Nicaenum Symbolum, ae Sancti Athanasi litteras ad Epictetum. Sexto graviter item improbat , quod Cyrillus noluerit apere valed ieete suis Capitulis. Septimo etiam omni.no improbat , quod Cyrillus velit admitti, immo de subselibi damnationem Nestorii . Comstanter assimat hoe apud bonam conseientiam esse impossibile. Hinc Aeaeius supplieat, ut exeoneepta paee non seminet nova bella , sed Deiat talem, quae grata sit omnibus per Orientem Epi, scopis, ae praesertim Domino Deo.
188쪽
CAPUT LXI. -Iq9 stilis ore mi Thredor es ad Andream Episcopum de hac ipse re .
MIrandissimus Aristolaus direxit ab AEgypto
Magistrianum eum litteris Cyrilli , in quibus anathematizavit dc Arium , 3c Euno-mium, de Λ pollinarium. Et eos qui di eunt Di. vinitatem Christi esse passibilem , de eos qui eon lasonem dc temixtionem duarum naturarum di. eunt. Et in his quidem sumus affecti. Lieet sue xit nostra propositio. 'Exigit veto subseriptionem depositionis, quae ab eis facta est , dc anathema tismum Dogmatis Sanctissimi de DEO Amieissimi Episeopi Nestorii . Mit autem Sanctitas tua, quia indeterminate anathematitare piaenti Deo Amieissimi de Sanct ssimi Episeopi Doctrinam, idem est anathematietate pietatem . Si vero eonvenit ut aliquid nos anauemai remus , anathematizemus hos, qui die unt purum hominem rati. sum , aut qui in duos Filios ineidunt unum Dominum nostrum Iesum Christum , dc qui eius
Divinitatem negant. Haee enim eum omni satis factione unusquisque piorum anathematirat. Si vero volunt, ut indeterminate dc uirum, cujus iudiees non sumus facti, anathemati remus , dc Dogma ipsus , quod novimus tectum , impiὰ sa cimus, ut arbitror, si ei obediemus. At bitror vero ham etiam tuae Sanctitati rem placere, qui egregius pietatis Propugnator eruistis, de verus atque accommodus Orthodoxiae Magister .
rem, sed ineompleta . Exstat usque ad verba: Iul ejus ratinitatem negant. His Marius adiungit : Et caetera . Profitetur quaedam a se praetermitti . Adduxit solummodo illa , quae Theodoreto, cui non savit. possent obesse. Postmodo adjungit echaeet Exi mo prae omnibus
se Dagmenta eiusdem Epistolae. Labitur. Etenim longe aliud seribit in litteris ad Eliam Aquileiem sem, de alios Histriae Episeopos Pelagius secumdus Ponti sex. Immo ejus tune Diaconus, postea successor, Magnus Gregotius. Istam enim Epi. stolam esse sub illius nomine ab hoe scriptam . testatur Paulus marnesidus in tertio libro de Gessia Longobardotum. Gregorius igitur adduineit istud Theodoreti fragmentum , de affirmat suisse in litteris ad Alestandrum Syriae Palsilinorum Episeopum. Est usus mendoso e iee. Eo enim nullus Palisti notum Episeopus adhaesi N storio. Nee item Antioelieno Ioanni . Omnes adhaerebant Iuvenali HieroBlymitano , dc ipsum
venerabantur ut Patriareham , ideoque etiam venerabantur Ephesnam Synodum . Proinde sagmentum est omnino desumptum ex littetis ad Alexandrum Hierapolitanum ., Metropolitam Euphratesiae Provinciae. Theodotetus apud illum erat delatus, quod non solummodo pacem ad . mitteret , sed dc omnes a Cytillo postulatas conditiones e Etiam damnationem Nestorii. Hi ne se purgat, affirmans este famam mendacii. Amt-mat se de hujus ecinditionis resutatione satisfecisse etiam Patria tehae Ioanni. Magnus Gregorius stagmentum addueit in hae
eanfensum , quae in Nars 2 ιa Epheso facta es . Est locus manifestὸ mendosus. Etenim Nestorii
damnatio nullatenus suit confirmata apud Thar- sum. Fuit istis denuo ei reumducta de proseripta . Praetermissa sunt his verba: Nee v Mare communem promis anem, quae ιn Nors 2 Cloiderine ,
i 1 Epses facta est. Non est dubitandum, quin etiam Gregorius ita seripserit. Certum est mendum postmodo illepsisse in ejus Epistolam. Et hine disti mus , quod omnes hae Theodoreti, solstan de aliorum Episeoporum, de hoe negotio Epistolae olim exstiterint in Bibliotheea Romanae Eeelesiae. Quidquid sit, videmus has Epistolas esse omnino authent Ieas. Et Mario Merea.
toti debemus gratias , quod istud Theodoreti fragmentum nobis custodierit integrum, atque ita nos hodie iuvet ad momentosam Gregorii Epi- solam liberandam a grandi mendo. Cassnensis translatio in diversa a Matiana , ideoque non fuit praetermittenda. Theodoretus igitur, ubi omnia apud Antio. ehiam de Alexandriam Aeta, de ultro ei troque Seripta mature eonsiderasset, eensuit varia. Plumi, quod omnino esset reparanda communio, Ac ineunda para, atque ita auferendum lament bile hoe totius mundi standalum . Seeundd, quod illa, quae in Cyrilli litteris erant recta aeorthodoxa , essent probanda ae admittenti.
Tert id , quod Nessotii damnat ἱo , quidquid
Cyrillus expostularet , nullo modo es et rati Seanda ae subscribenda . Eius ratio erat , quod damnate non possent Episcopum, qui ejus causam non discussissent. Quarto, quod nullo item modo
189쪽
modo essent anathematiranda Nestorii dogmata . iUtique in generali. Ratio erat, quod anathe. ma infligi non possit nisi in singulares arti eulos. Quinto, quod Cyrilli postulationibus esset ali. quid impartiendum. Quod anathematiundi essent hi, de quibus ille aeeuabat Nestorium , arti. culi. rarisus est ρινus Amo. In clisso fuit duo Bl. Ctisus non es mus . Hos enim articulos. nathematietat omnis Eeelasia .
Epistola Andreae Epistos, qliam Theodorito Episcopo ad suam rescripsi .
A Lexandrini litteras legi, di a sua quidem
putredine non reeessit ullo modo, sicut &tua utique Sapientia reperit, easdem litteras imgens. Quia vero ecindeseensione Oplis est , ut solvatur orbis terrarum sehisma, & non amplius distissam despieiamus Eeelesam, sorsan enim ad majus proredunt mala , scompostici nulla pro. veniat , he ne tuae placuit Sanctitati , Illius quidem propostionem seu timpiam sugere; uti veto his quae seri sti, & anathemati rare eos qui purum hominem dieunt Christum, di qui in duos Filios unum Deum steant. Albitror vero quod di subseriptionem modis omnibus exigat depositionis. Λ liqui vero de hoe forsitan laetent. Et arbitror etiam Cyrillum, etsi omnes minimὸ su scribamus . illotum fore subscriptione conten. tum. Seit tua Sanctitas, quia hae & ante in locutionem venerint, quando in Anti hia conue. nimus pariter. Ora igitur, quaeso, ut nullum sat impedimentum piei, dc ordinationi Sancta. rum Eeelesarum .
SC MOLIO N. ΡEt hane Epistolam Samosa iensis Andreas
probat Theodoreti eonsilium , dc singulos ejus articulos. Ad illum tamen, qui Nessotianae damnationis subseriptionem tangit , addit ali. quid moderaminis. Censet ipsum esse adlapho. rum, ideoque pro neutra parte instantius urgendum . Istam namque subseriptionem ex Orienta libus Episeopis quidam admissuti sunt, quidam penitus resuta tuti: & ipse etiam Cyrillus , lieetetoidam relatent, aliquorum subscriptione eon. lectus acquiescet. Andreas igitur eenset unum. qtiemque Permiἔtesdum ei rea hoe punctum in suo sensu abundare . Et adiungit: LII tua num as,
Ia δ e ct ante in laetitionem venerint, quando In Antioctia eonis,mus pariter. Assirmat duo. Pinmo, quod is a sex Episto potum Synodus fuerit facta apud Anti hiam. Seeundo, quod ista ei ea illum artieulum libertas fuerit illie proposita , agitata, probata. Ita elarius insta audiemus a Theodoreto. Andreas insuper probat Cyrilli li
teras , at non totas a Censet ipsas ex integro non recedere a Capitulorum putredine . Et addit rs αι o tua sis entia reperit.
At vero in ripta ad ipsum Epistola Alexander nullam huius rei Deerat memoriam: Feeit inserinis litteris ad Bercliatensem Aeacium. Igitur harum mpiam miserat ad Andream.
CAPUT LXIII. Epistola eius m ADBM EAsσι ad
Utum quae ad me Dominus meus Sanctissa mus Theodoretus Episeopus seripsi, exempla tuae Sanctitati direxi. Et quia quidem Cyri 1
li errorem multoties millies anathemat iret, ma
nifestum est his qui pervidere subtilita volunt Quia vero tempus non permittit, ut se n/hmaetibiam ratiocinemur propter schisma generale, quod factum est, dc quia maiora sustinentur mala de Pers stentia nostra, puto quod Mnὰ se habeat , ut aliqua eon descensione utamur pro Ε eles astici mee. Et illius quidem propositionem fugiamus, quae impia est, scut nee ille nostram sustepit. Anathematizemus vero eos , qui duos
Filios dicunt, quod nobis o ieiunt insanissis vel qui Hominem purum Dominum nostrum Iesum Christum . Et super his suseipiamus paeis eoaepostionem. Reddent autem rationem, quῖ impie sapJunt, Iudici omnium. Et nobis, vel si dispensitoriὸ paeem suscipiamus , pars nulla est eum his, qui impie sapiunt. Praevideo autem, quia de Petssentia nostra nihil evincitur amplios, nisi ut orthodoxi pellantur rielesiis, de
Dogma ex toto absorbeatur. Quaero igἰtur Sanctitatem tuam , ut quantaeumque possibile est condescens ne magis utamur. Scit enim Spit, tualis sapientia tua, quia sevi relus in tempore suo multa millia peragit, se &eondeseensio in tempore apto magna bona operatur. Et mihi quidem plaeent ista. Si vero melius aliquid pervidet Persectio tua, quae seeundum Deum est, notum nobis sae. Litteras illas ad Sanctissimum Epistopum Theodotetum diligere dignetur Sanctitas
190쪽
tua . Omnes , qui ei rea tuam Religiostatem sunt, ego, di qui mecum sunt, salutamus.
Sc MOLIO N. HIerapolitanus Alexander suit alienissimus a Nessorii damnatione, & a Cytilli Capi.
tulis: In pacem consentire contumaciter noluit, his ista eitcumdueeretur, di haec pereuterentur solemni anathemate. Porro apud illum & An. dieas & Theodoretus , utpote dilecti Suffraga. nei, erant potentes verbo & opere . At vero hie, quod in pacem cum varia dispensat one conde. scendengum censeret , male apud illum olete coepit. Hi ne illum Andreas purgat, ct eomprobat ejus jugietum , studens emollire Alexandri Autitiam. Et seribit vatia. Primo, quod Theodoretus nequaquam admittat Cyrilli Capitula, sed ipsa anathemat iret multoties millies . Secun. do , quod hoe manifestum sit ex ejus ad Andream Iitteris. Tertio, quod in qualem eumque pacem , Iieet eum varia dispensatione, destendere si petitus neeessarium. Etenim adversus paeem pers- sentia ad nihil juvare possit, nisi ut Ephesina in multos Episeopos degradatoria sententia mittatur
in exemtionem, atque ita legitimi Episeopi eji. ciantur, di superordinentur alii . Quod si per. mittatur , orthodoxum dogma ex toto absorbebitur. Quarto, quod has dispensationes & ipse Andreas, & Theodoretus velint esse rationabites. Angreas vult, ut seut Cyrillus orientalium propositiones rejieit, ita rejieiantur di ejus P stilata: Nempe Nestorii damnatio, di anath ma in eius Dogmata. Quinto, ut nihil anathematizetur , nisi illi, quos Theodoretus expressit, artieuli: Et super istis fiat concordia . Sex. to, de Cyrilli Capitulis eenset dispensative silen. dum , di adjungit: m n wIs , vel fidio Uatorupacem suscipiamus , pins nulla es eum tis , qui i- pu sapium . Utique eum Cyrillo, & aliis quἱ Capitula non dereliquerint. Andreas, quo meo dore tum plene purgaret, transmisit omnes ejus
CAPUT LXIV. - Isa stola Alexandra Hireapolitam OL scopi ad arduam Episcopum
LEgens quae nuper a tua Rel;gἰostate sunt seripta, pelvidi quia Sathanas secundum
veritatem pet; It, ut cribraret omnes nos seu i itItieum . Ego vero fide proposita nullo modo impietatem esse eon descensionem , neque eommunionem cum haereti eis paeem Christi appello Absit. Et da veniam, veloeitatem permutatio. nis adspieiens oravi, ut tetra mihi de histeret. Et vere, nisi timor Dei retinuisset me , e nti. nud Eremum petens extremum spatium petqui fissem. Puto enim quia & tuae Sanctitati dixi, iureiurando satissaeiens ei, & maledictionem conistra memetipsum suseipiens , si alienationem Mysteriis eonseius mihi sum , aut per eontentio. nem , aut per odium , aut per rebellationem, aut per cuiuslibet alterius gratiam Deere aliquid in eausa praesenti, sed ponens Deum & Ioannem ante oculos N assectum nostrum. Et superat ti.
mor Dei, & haereditas Christi. Unde eun. E is veniam postulo.
stare suam pertinaeissimam a pace averso nem. Λ Timat etiam ab Andrea ae Theodoreto propositum modum esse manifestam impietatem, indignam eon descensionis , seu dispensationis nomine. Quod nempe permittat Capitula abitesne Λnathemate. Assirmat late manifestam eo m-munionem eum haereti eis, prae qua esse potius moriendum clamant omnes Patres & Canones. Esse potius moriendum , quam vel solis hoeteibeorum nominibus communicandum . Seripsit ex
antiqua regula , ct iussit Sanctus Gelasus. Et sinistra istius regulae applieatio seduxit Aleuania drum. Hi ne dieit: Nisi timor Dei retinuisset me , comInia eremum petens extremum perquisissem. Λωdreae, qui persistentiam non nisi ad Canonieci. rum Episeoporum eiectionem seripserat esse utilem , respondet. hane ejectionem adeo a se eontemni , ut paratissimus sit non dumtaxat ad suum redire Morastetium, sed propelli ad extremum euiustumque elemi spatium. Assirmat se non ex
contentione, aut odio, sed ex recta Μν steti rum consonantia haee seribere. Hre verba, Da veniam , melocitatem permutationis aspis ens , orati , αι rerea misi delisceret, Theodoteto & An dreae, ae praesertim Ioanni Antiocheno impiis perant instabilitatem, qua aee ebant ad Cytillumae ejus Capitula, quae non solis verbis, sed etiam solemnissimis seriptis, imo & iuramentis nuperis rime invaserant. Eam a firmat sibi fuisse hue usique in eredibilem , jam vero esse importabi.