장음표시 사용
221쪽
rationis ea , quae nuper . te, Deo Colengissime, seripta sunt. Quae directa quidem sunt ad Dominum meum Deo Amieissimum. communem Pa erem Aeaeium . Liet Iseaverunt autem eunctos,
qui sunt paeis Melesiasticae Amatores . Super quibus & nos nimis sumus super modum affecti. Liem eonjuncta essent multis quidem, quod attinet , staternis aeeusationibus, praestabant enim nobis satisfactionem quangam non modicam . Et indigent non multo additamento, quod ipse te pera rum esse promisisti, illud dieens: Quo niam eum pax suetit facta, adhue amplius evean. ditieabit ut , quod ad satisfactionem pertinet. plus autem nos illud lanifieavit, quia Beati de eommunis Patris Athanasi Epistolam gratissime suscepisti , quae sumetens est omnes discordias
solvere , eo quod non solum rem contineat,
sed de obhoe, quod ille, dum fide sit dignus,
auserat eonflictus earum. Sit enim nobis hie interpres, eui merito debeat e tedi illius fidei, quae in Nieri a Patribus Sanctis exposita est. Eo quod snt quidam vel eorum qui intra Ee. elesiam sunt, vel illorum qui seris Ecelesae, qui proserunt eam tanqua ira quoddam magnum iuva men serat hominibus, diveriat ver tum , quae impia sunt quorundam , ad proprium sensum rEt ad id , quod simplicitet uni euique placuerit, suffieit hoe tantummodo dieere. His igitur bene Inehoatis, illa , per quae inter nos ad invicem sue. rat sacta diversitas , de reliquo jam quiescant, illa verti quae ad pacem pertinent, maneant . in .eurramus laboranti a per universum Mundum Populis per divelsas opiniunes, quibus hue atque illue distrahuntur, dum multi eos distrahentium nesciant neque quid loquuntur, neque de quibus a Brmant . Exundant enim ubique Λ thema aismorum nimbi ingenti numero, & contumelli, quas fratres adversus fratres, di Meerdotes adversus sacerdotes exquirunt , dc in Populos Populi. Nam alἱἱ qu Igem Iudaeos nominant Christia eos . Est Apollinarii Ha eontumelia , contra universalem EeHesiam . quem eum sensu ejus plurimi susceperunt . Ille enim impius de Λdver. satius Dei oppugnantes errores suos . gi eo autem Patres Eeelesii , Iudaeos nominare minime reveretur . Alii veto istos Paganos . Gentilibusque deteriores appellant , qui sorsan saepius una seeum communionem sumpserunt ineffabIlium M 3 steriorum. Et nihil est aliud videre fieri pet cim. nem terram , nisi perturbationem , bellumque Infandum , de iram irrevoeabilem. & erudelita. tem, quae omnem superat inhumanitatem Bat. harieam . Et non est qui eondoleat super contritione Ioseph, inxiem voluptatem praestantes ho. sibus pietatis. Et hare vim non velut illos quidem inculpans, hos vero λ eulpa mei pie s, sed omnia deputans Confusioni. quae facta est propter Peccata communia . Proficient namque Evangelio . Et Paganis atque haere tela imminentibus necessarideontra nos, pietati x inimiel desaeuiunt, qui Prae. sentis Perturbationis tempus amplexi impudenter omnia eorruperunt. Undὸ Ipsusmet Chtἱssiati I. tatis reverentia coneuleata est, inimiei uero Deἔsubito sonuerunt, levaverunt eaput super sopulo Dei , de adversum te eogitaverant consilium Propter hare omnia meum Fratrem, tuae ver/Deo Amabilitatis Dilectorem, Dominum meum sanctissimum Episeopum Paulum ego & Domi. nus meus Sanctissimus Episeopus Aeaeius invita. vimus, ipse veto libenter arripuit, ut ad vestram perveniret Sanctitatem . Ut qui semper inter Beelesiastieos exstitit elatus, de sesens rebus eom. petere dc verbis, echabens ad Dominum reverentiam, qua utens praeelaia saepius in commune profuit , regente se Deo . Magis seed prodest propter eam, quae sibi inserta est, deuotionem. Hune adspicere dignare suaviter, eonfidenter te committens , tanquam mihi r Et tanquam si ego, ita fidueialiter se tibi ipse eommittet. Et una eonsideretis illa, quae Mundum reeolligete valeant. Non enim tantum vel me vel te eoas, derare dabea Deo Amabilitas tua , quantum, quomodo ablatis seandalis in semetipsam revet
tente parte, ad Eeesesam Christi Ut his A. tas, & ea , quae placuerunt piluimo Amatoti Christi Imperatori , de Eeesesiis ira Deo pro.
ae ejus capita exponit in litteris ad Donatum Nicopolitanum Episeopum, Metropolitana vetetis Epiti: Cum vis e fas ad litis, Orientales Episcopos , Biseras mi em, utique supta adductas litteras ad Berrhaeensem Λeacium, anima. vertentes se communionem Ne pere non posse, ni ea , quae facere debebana, pν m4 μ erassem, Aeaea
pluito petere deberenι, quo novi novas veram comtumelias inferae audent λ Cum autem memoratus
piissimus Episcopus factum eae aret, ae juramen oes maret non esse Me illorum pro stim , sed ex mera animi Is titilare ad id scribendam progressos esse , charitatis causa metat anem admis. Et in litteris ad Aeaeium Melitinensem Episcopum ditiis itaque Biteris βι redditis, Orientales D seo Atidiandriam m serunt resui se mam Episcopam Pamlam Emesenum , eum quo diu multamque vi illis νebus digeras, quis uti praeterJtis o oeptum d ctis o factae fuerans. Iada verὸ sis possabiris . oblivionique tria iis , iis potius curis infimndum
e debatur, quis majoris momenti ae ponderis erant.
222쪽
At ex ma audieban/, nee ium nam Zelum ipsos movisse, nec quod pro tre Ialia dogmatibas puninem, aciem adversus me eomponere, sed quod hominum semesiovistis locum darent, ae eorum, quἱ nunc potentes B debantur , Omlatius fibi conciliarem .
Et in litteris ad Theognostum Chatmosynum , ac Leontium , suos in Regia ei vitate Ameri sarios: Itioniam mera mutar Mariam non MIesit, qua Ioannes anathemarietaret Nestorii dogmata, sed omniad niles ad νem ejus hirreae caminebant, Eum me es communionem reddere non posse, priusquam haee scissem. Praesens itaque Epistola est non modi eum Eeclesiastieae antiquitatis moni
Porro habet varia eapita , quae Sancto Cyrillo ae eius Episeopis merito displieaerunt. Primum
est in his verbis : Dii fio, quae canna re In tempore fum est , pro ter late magis, non pro re corporati liqua , nee inimicitiis , et pusiliani late protentias . Seeundum est in his verbis: Aaeceps diseor. aeae eo am illorum C tradoram transmissonem , qua utinam numquam fuisses, effectam. Tettium est in his verbis: In tantum nos obstuporem in se. punt, vi nec putaremur Me tua esse laris Ipsa min. c. a , sed as ius earum, qui non ilia, quae sunt
Ecclesiae , sapiunt. Quartum in his r suorum Cinpitaurum non modica saltatio facta est. Quintum in his o spem meνὸ adhue nobis praesam prefectae
sanationis ea, quae nuper a te δενυ is sunt ad rem munem Patrem Acaelum. Sextum in his: Licet rariuncta essent multis fatonis ae satiavibus . Se mimum in his r Indigent mutio ad lamenta , quod
σμ te peractaram esse premi a. Λssit mantur plura r Primo , quod Capitula sint haeretiea. Seeundo, quod eorum stabies sit adeo manifesta, ut Ioannes in exordio erederet ipsa non ab authore Catholi eo, sed ab haereti eoptoressisse . Tertio , quod omnis eortia Cyril. Ium Ephefina diviso suetit sacta propter Capitu. la ideoque suetit dc iusta, videlicet non ex ini mi eitia aut pusillanimitate ploredens, sed ex re. io defendendae veritatis . Porro per divisionem Ioannes omnino intellexit inflictam Cyrillo ae
Memnoni degrasationem , atque excommuni.
cationem totius Synodi . Et vox , Piniantini. ras , palam alludit ad quintum Nicaenum ea no. Nem , ac ita per gyrum assiemat uineulum suisse validum, ideoque sine poenitentia non reladian. ἁum. Et hi ne quarto assirmat, quod Cytillus non modicam Capitulatum salvaticinem, id est, reeantationem secerit , & adhue majorem pi, miserit, atque ita se reddiderit dignum eommu .nione & pace. Quare haec omnia Sanctum Cnil lum jure merito momorderunt ae offenderunt. Hi ne ad ejus eomponendum animum Paulus Emesenus reposuit ea ex animi simplieitate, non ex redarguendi Proposito proeessisse. Et ase firmavit eum iuramento . Quod nempe uideret suum Episcopale, quod omni iuramento Sanctius ducunt, ideoque Episeopum a iurandi neeesistate absolvunt Saeti canones , verbum ad istam
me Epistolat verba , fi tan cognovis Sanctitas tua ex Epistula nostris . quae ad aliquos scνι laeesseat, exponit Theodoretus in litteris ad Domnum Antiochiae Patriarcham , proximum Ioan'nis Successorem: Exsam Baiauis plasquam Ο Λ- uia. Ita.
rius, di habet hane subnotationem: Idem .eνa Cay s Ioannes matris arcti. Episto a Ie raνθνυ . μι- tia. Videtur suisse Epistola a paribus. Erat acerbissima. Et ipsam Ioannes palam hie laudat &eonfirmat . Quapropter di ista verba non possint Sanctum Cyrillum non graviter offendisse.
gratissmὸ suscepim , oee. Nempe Epistolam ad
Epictetum, Corinthi Episeopum. Et praesertim haee : Eὸ quod ηι quidam vel eorum , qu sam intra Ecclesam , vel Eurum . ρυι δενιι Ecclesiae , qui
proferunt eam, tamquam magnum quoddam Iuda. men frat hominibus . d venat vero eream, quae
impia sunt quorumdam , ad proprium fassum. Et enim de hisee littet s Sanctus Cyrillus in suo aflBetthaeensem Aeaeium Reseripto nullam penitus seeit memoriam . Quare Ioannes istud flentium accepit pro approbatione, di laudavit. Et hoe Sancto Cytillo non displieuit. Hine enim in exintrema paeis Epistola reseripsit Ioanni Iisd vera
riem lalgius exponit in litteris ad Aeaeium Meli-
omnia me iIs adsent νι, mori ramea seriplam istud μὰ vas ex et ια-mptum. Nutris enim In Ipsa ab . inimicis veritalis esse depra ina . Tum ille se quaque Di Mam illis ad se labere Hebri, velle autem eniti , quae apud nos reant, exemplaribus cognoscera , an ipsorum iuri essem eorrupsi, an secus a PMνὸ aurem eam veracia exemplaria accepisses, eaque cumisiis, quae setam atratrem, tantia ea, Dierus uia
223쪽
se adtitieratur perti que ax Idris , qui apud nos erant , exempla riseribere . Itiod Θ Dctum es .
Quod ipsum eisdem penrverbis reset ipsi in se
eunda Epistola ad Successum, Dio. Caesaris inuautia Episcopum . Lueianus Presbyter , Diodorus Tharsenss,ae Theodorus Mopsuestiens s fuerunt eminentes Clerici Antice hendi Meleta, is eoque ad ejus Bibliotheeam habuerunt fidueialem accessum. Eorum quispiam , aut destio quis alius Pauli
Samosatent, euius venenum numquam plene exi.
vit ab ista Eeelesia, Sectator vitiavit laudatam Sancti Athanasii Epistolam, atque ita reddidit Samosatenam . pro ingeque & Nestorianam. Vitiationis eapita & verba disti neu ignoramus, manifestum tamen eli suisse vitiatam. Hi ne Pa. triare ha Ioannes tanto studio Sanctum Cyrillum uisi ad ejus profestionem. Hi ne item illi, lieet In suis ad Berrhaeensem Aeaeium litteris plenε de ipsa siluisset , reseripsit se plurimum gauderege ipsa probata atque admissa . Hi ne praeterea eius exemplar Paulo Eme seno tradidit, utique es actuto ipsum a Sancto Cytillo subseribi. ita C, tillum a suis Capitulis per artes di gyros deducere . Verum omnia abierunt in sumos . Et hine
Sanctus Cyrillus recte censuit laudatam Sancti Athanasii Epistol am esse exprimendam ae praedi. eandam in paeiseationis litteris. Eu praesent I epistola distimus di quaessam alia iDtimd, quod Joannes Antioelienus suo in Sane ii Cyrilli Capitula odio ae pessimis suspieioni.
bus plene renuntiarit. Lucet ex his verbis: Illa per quae inteν nos , ad ιη discem facta didi stas, ἀγνῶιρώσJam qMesserant . Etenim omnis ista diversitas landabatur praesertim in Capitulis. Seeun. do , quod ista Episcopo tum dissentio suerit mi. setandissima totius orientalis Eeelesiae ea lamitas . Etenim ubique ingenti numero exundabant Epi.
seoporum . Cleti , ae item Populi in invictineontumeliae: Immo & nimbi anathematismorum. Instat nimborum dens anathematismi. Alter Eriseopus alterum clamabat Iudaeum aut Daganum: Immo & deteriorem. Interim sudaei de Gentiles
ad ista exultabant, atque ita coneulcabatur cvn.
ta Christianitatis reverentia . Eadem de re Ibas essenus Episcopus seripsi ad Marim Persidis Episcopum 1 Remans , post Ephesinam Syno
dum , Orientale Concilium non commvn cans Em.
scopis , qui commum iratim Q ilia . Et ob laeeistitia triuitia inter eos factis es. Et sa contentione reant Episcopi adversum D scopas, 2 Popul re
suis Populos . EA Ae deIν actiones invitae addersum nos factae sunt Paganorum Θ Haereticorum. Non enim debat ahquia ri civitatem ad civitatem, aut ad 'metueram de protinoia proficisci,sed tamqvam in m eum suum tinusquisque proaimam suam posequebaιuν. Haee igitur mala Ioannem merito permoverunt ad quavis via ineundam pacem. Et ad quaedam
dispensatorie dissimulan/a . Tertio distimus, quod Pauli Eme seni Legatio non ab aliqua gran di Synodo suetit flecteta . sed a solo Ioanne eum Berrhaeensi Acaeici, & paueissimis melioribus , Ac racis amatoribus Episeopis. Quod ip.
sum patas osores Ioanni frequenter impropera
MUimurando nos aliqui pulsant pro et opἰ-
niones, quae veniunt ex AEgypto, reve
reti nos arbitrantes, s liberemur cunctis, &nestiunt quia quies a nobis valdh diligitur. Duueior est cunctis , quae in hae vita deleetant. Unque adeo enim desderamus eam , ut absque aliis euius impulson ad hane eurrere cupissemus, nisi terror nos illius Iudieis prohiberet. Quia vero id ita fieti minime tutum est, sustinet necessi.
tatem voluntas, ut desiderio eum venia perstuatur . Quia igitur quae diffamat rumor , multa sunt atque distantia a veritata, eu nata animam perturbare , tuam Sanctitatem quaeso , ut quae vera sunt, nos per litteras doceas: Quatenus alhoe ipsum nos praeparantes aptemus . Nam δέ eum pietate desideramus Neem, &eum iniquitate ac impietate refugimus
iilli ad Betthmensem Acaeium , quas mutiti improbant, litteras probatat, & ex ista approbatione Paulum Eme senum Episcopum,& quidem quasi elandestine ex paueulorum Colis legatum stitu & eonsilio in AEgyptum legarat,
niti sunt divers ae adversi rumores. Et turba. runt variorum animos. Praesertim Theodoretum.
Etenim ipse& Ioannis 3c totius Antioehenae M. eleta semper suerat intimus Consiliarius, idemque stupebat tanta jam negotia , in quibus semper Alpha, ct Omega fuerat, iam expleri sino ejus eonseientia . Eius item Metropolita Alexanis det suerat semper Ioanni intimus, ideoque i sum ex spe peteipiendi aliquid ex his Λteanis .eensuit consulendum. Interim praesens epistola ostendit ipsum fuisse ineundae pacis amantissismum . Haee verba , Nis tenor nos illius Iad euprohiberet , respieiunt Sancti Cyrilli Capitula. Theodoretus pertinaei ter censuit, nisi ipss dam natis, non posse parem fieri. CA
224쪽
ad Alexandrum Episcopum erapolis.
ΡRaecolligit quidem Sanctitas tua recte ab Ipssinitiis finem Eeelesiasti eauis. Ego vero ex litteris , quas modo aceepi , non eundem praeolligam , sed unum seiam i Manifestas eati. sas habeo. Et quae quidem sint, neeessarium non est in litteris ponere. Selat autem Sanctitas tua, qui suave sit nihil, sed Alexandrinus quidem,seut apparet, neque permutare aliquid vult eo. rum , quae semel male conseripta sunt, neque
transte i ptoptio sensu. Et ideo nihil ab AEgypto in tanto tempore seripserunt per Epistolam, qui profecti sunt. Nos vero, etsi multoties millies misistat in impio Dogmate, contenti sumus his, quae olim per Epistolam seripta sunt, quae integre orthodoxiam praeditant. Talia quidem praesentia sunt, qualem vero habeant finem. Ectisque ad quid sit statuta perditio, noverit Deus cma;potens. Dum veri indignὸ mortalem nune praedieant eum, elat/ pro sua impietate fidueiam gerunt : Dum qui eos pascere videntur, sudiose illos incitantes exerceant non ad blasphemiam so-I im , sed ad omnes impu/entias atque malitias . Et qui non eonsenserit , Impius de Dominum negans ubique praedicatur, & multarum millium mortium dignus. Et hi veto, qui ol m quidem nee serebant hujus Impietatis auditum , ineongrui nune de segness,hi peti ubique ad reprimenda haee quodammo. do eesserunt, atque ipsi quoque eurvati sunt, ne sorte de illa, quae Λdversarii proserunt, bene se habeant requirentes r Et illos maxim/ . qui valdE Piimores inter nos videbantur pro Ortho. doxia eertare, videntes ad aliud declinatos, depaeem ad illos amplexos. Et super his quidem elesae ealamitatem gemimus, . de nos ipsos nocte ae die de aliis vero muliis tristitiis vulnera. mus , eo quod praesens sit omnium temporum pessimum tempus . Et frequenter desderavi obhoe in solitatio loeo alicubi devaeanti tuae eollo.
qui Sanctitati, de quidem nihil a nud agere , se. re veto ae lamentari tantummodo , tam pro his quae dicta sunt, quam pro aliis quae peia jam duei perdidiei.
Haec dum geruntur in Oriente, pax in Alexandria lacta est, Paulo ad ad Cyrillum Episcopum Alexam driae dante Epistolam Pacis , &Cyrillo per eundem Episcopum ad Joannem Antiochiae Episcopum
Pacificam Epistolam transmitatente per Clericos suos . Quia
vero culpantur aliqui Orientalium , quod de hac pace quasi
aliter , quam debuerant , suspiacati sint sive conscripserint, vitideamus & Cyrilli Archi-Epuscopi post pacem diversis directas Epistolas . Sic tamen etiam Synodales Codices debite
& sincere cum Dei timore quaeramus , & videbimus puto , quia nemo possit unam partem , eorum dumtaxat , qui
Theodoreto idem senserant, de Nestoriani Dogmatis suspicione
culpare, qui tamen & alteram de Eutychiani Dogmatis favore, si tamen non est ex ejus part ipulsaverunt.
anni Patriareta semper fuerat sh Intimis s.cretis eonsiliis. Praesertim in hae eausa. Etenim uti Theodoreto , ita de huie Ioannes jusserat seribere eontra Cyrilli Capitula . Et ipse eum tanta satisfactione seripserat, ut tota otientalis Synodus illi Seripto dederit, ae praefixerit authinritatem sui nominis. Quare dc ille admirabatur hos elandestinos Tractatus. Praesens tamen epistola Alexandrum Μetropolitam non Interrogat,sea instruit de variis rumoribus. Est seripta non modieo tampore post Theodoteti epistolam . Lu-eet ex his vellas: Nudi ab A dipea in Mara tempora scripseram, qui mo6M sana. Hine Andreas nihil Dusti ab I sexspectat, sed omnia infelieissima. Addit huius eonjecturae causas esse sibi manifestas , sed quas non expediat seribere. me verba , Nas veri es mulsaties inletrus pre. stat is implo dogmate, remeari famas tis que o pre opimiam seri et, βαι quis istuta oras domam
225쪽
praeae cunt , respIcἰunt Sanctum Cyr; llum, asst. mane plura . Primo quod nupera eius ad Berrhaeensem Aeacium Epistola sit integre orthodo xa . Seeundo, quod Capitulorum impietas, licet Cyrilius multoties millies protessetur se nolle ab ips.s di edele, non possi prefatam Orthodo
Atara evellere. Tert d , quod haee ipsa Cttho. doxia quibustumque aliis non Obsantibus, omnino semeiat ad ineundam communionem &raeem. Ees quibus videmus Andream non fuisse malignum hominem. Notanda sunt e haee verba et Dum Indi ηρ momtulem nave prae luant eum, dic. Respiciunt duo.
dde imum Sancti Cyi lii Capitulum , de in ipso
fundatam litem de hae propositione : Deus es p.r uas , mortuus, semirus. Eam Ephes nae Syno
di Patres Aeeeptatores prostebantur tanto Zelo, ut omnem sbi non consentientem asseverarent
impium Dominiem Incarnationis negatorem, di gnum multis millibus mori um i Manisessumae professum Nestorianum . Et Episcopi , ae alii
Doctores eandem pro postionem , eundemque zelum imprimebant su s Populis. Hi ne ab An. Etea Samosa tensi dicuntur ipsos incitasse , ac exercuisse non solummodo ad blasphemiam , sed insuper ad omnem impudentiam atque malitiam. NempE Andreas , uti de eum multis aliis Theodoretus, semper eensuit propositionem illam esse omnino blasphemam. Nee ullo mego posse veri ieati, nisi per ipsus Divinae naturm passi hi litatem ae passionem. Et In errore reis flebat dulio simus. Hi ne lamentatur plures suae opinionis aefactionis socios , qui istam propos: ionem nee audire sustinebant, incondito pacis de quietis ana re iatu declinasse , factos esse segnes di ineon. fruos , atque curvatos, sicet non ag ipsam e m. probandam, tamen ad ce Iandum ab ejus ana.
Hanc vero pro Dogmatibus suis proserunt Sectatores Dioscori & Eutychis contra Catholicos : Ubi& addunt aliquod nomen Theodo
Uoniam didiei, quod per gratiam Dei prν.
valueris orationibus etiam praeter praesem
tiam corporalem , ut in Ecelesiis statue retur, quod in studio suἰt, & litterae Deo Am Le inimi de Λmatoris Christi Imperatoris venerint ad Clarissimum , dc per omnia habentem virtu tem mentis Tribunum Aristolaum , iubentes
ut unumquemque Episcoporum compelleret in sua Ecclesia anathematizare polluta Nestorii atque Theodori Dogmata impietatis, gratias agens Honorabili Dominatori Deo , de multum pro vestro stu/io orans, set ibo pro omnibus quidems salutans Reverentiam tuam . de rogo zelumi tuum , qui Deundum Deum est, ut pro cunctis quidem aequaliter Eeelesis eogites, de nec quamlibet Melesiam despietas, sed aut per vestram ips tum praesentiam , aut directis aliquibus eum Ad. mirandissimo & ClarisImo Tribuno , sdeIibus atque relantibus viris ex tuis sodalibus, cogatur unusquisque publice anathematietate Nestorii &Theodori Degmata . Pracipue hos, qui di eunt
duas naturas post unit Ionem , proprie unam quamque operantem. Eorum namque , qui in Germanicia sunt, aliquos experimentatus in v ni quidem duos sitos ditere recusantes , at ver duas naturas dicere non abnuenies. Undὰ si eo cedatur , ut dicatur atque doceatur ab eis , quia unaquaeque natura per semetipsam operatur, dchaee quidem pasa est , impassibilis vero illa per mansit , nihil est aliud , nis duos itertim filioseon sieti, de partes induet. Rogo ig; tui ineomparabilem tuam & Aevotam Deci animam, re Jgila in eausa , a Domino Christo tempus aecipiens , de persee Eeelesarum sne seandalo, a
sane elea triee, vel maeula unionem.
Ad hanc Cyrillus Episcopus illam de
Ecclesiae pacc dicitur Epistolam rescripsisse, quae nota est, quam- sue infra invenies loco & numero uo. Id est
HIEe epistola scripta est post initam , Immcide publieatam non Aumtaxit in otiente,sed etiam in Armenia paeem, ideoque anno trigesiis mo tertio Istius saeculi. sub anni exordium . Pax enim Λlexandriae eon elusa fuit ei te finem proe- cedentis Decembris. Patet ex homiliis quas st tim post eonclusam paeem Paulus Eme senus dixit ad Alexandrinum Clerum ae Populum Ptimam namque infesto Dominieae nativitatis .seeundam didiit in festo Dominieae Cireumcisi
nἱs. Inter pacis arti eulos, urus erat, quod Omnes Orientales eum suis aliarum Provinciarum
Asseelis Episeopi deberent admittere Ephesnam Nestorii degradationem, de solemne anathemadieere pollutis ae impiis ejus dogmatibus . De hujus igitur praesertim articuli obtentu Aeaeius
Sancto Cγt illo gratulatur, de agit gratias. Ec
226쪽
SCRO LIII, ET NOTIS ILLUSTRAT . .
iure merito. Nie enim arti eulus erat totius eon.
tentionis sundamentum; Et ad ipsum Aeaeius Ephesi instantissime ae rescisissime contulerat Om.
Epistola nos docet aliquid singulare. Nempe , quod Imperator Theodosius paeem statim laetit Gutus. ideoque reverso ad se Tribuno Aristo. Iao dedetit in mandatis, ut eunctos Orientales Episeopos compelleret ad ipsam in suis Eeelesiis publieandam , de solemniter anathematiranga Nestorii dogmata. Λristolaus vetd videt ut G spi. rasse , aut tardasse . Quin immo videtur quasdam Ecclesias praeteriisse . Hoe palam edicuntiare verba: Roga relum ruum ut pro eunctis aequat .ro Eces is euites, es nee quamlibet Eecloam despicias . Nee istud sit mirem. Aristolaus enim quibusdam in Ecelestis pia videbat, ae haud du-hiὰ suerat expertus pertinaces ae validos obiees. Et ipso suo lom videbimus ae exponemus . Hi ne uti ut Aeaeius Sancti Cytilli relum obtestatur, ut hane rem non negligat aut dissi nutet: Nem. pe ut Λristolao iungat quosdam e suis Clelieis, qui ipsum animent de a/iuvent, dedueant per om. nes OrientIs Eeclesias, atque ita eunctos earum Episeopos constringant ad publieam praedieatio.
Quaestio es, Quomodo Aeaeius gleat, sanis num Cyrillum inter paeis ara Ieulos postulasse at. que obtinuisse, ut omnes Oilentales Episeopi solemniter anathematietarent nomen de dogmata,
non solius Nestorii , Og etiam Mopsueniensis
Theodoti ρ Quomodo dieat horum omnium exe.etitionem suisse Aristolao demandatam 1 Ptine,pe λ Etenim certum est, quod in paeis Tractatu nulla sit sacta Theodoti mentio. Sanctus Cytis-lus in Ephesina Synogo fuit adeo alienus a dam. nando Theodoti nomine, ut quidem ejus seeleratum Symbolum damnaverit, at de ejus nomi. ne nullam permiserit fieri memoriam . Et ab haedispensatoria Epike, etiam postmodo dum prae sens Aeaeius ae Edessenus Rabbulas solemnissime anathematigarant Theodotum, diu eensuit nulla ratione recedendum . Diei posset, quod Rea- eius Theodori anathema ex tune in mente habe.ret , ideoque ad praeparangam illi viam sit usui arter Quod smula .etit se ita audivisse, at hane famam Sancto Cytillo retulerite Respondeo Aea. cium fuisse vitum longe sanctissimum, ideoque remotum ab istiusmodi artibus. Proinde eredo
veram esse hane nescio euius subnotationem,
quae assirmat Theodori nomen suisse postmodo adjectum a Sectatoribus Eulyehis ae Dioscori. Aut etiam ab aliis, multis ae variis , Theodotiosoribus.
Alia quaestio est , Quomod4 Aeaeius damna. ri , dc compesci postulet eos, qui in Christo Domino post unitionem praedicabant duas naturas. Praesertim Germanteienses, eum duabus naturis praedi eantes unieum filium λ Ea enim est oti hodoxa ae lueida veritas. Respondeo hane Episto. lam omnino esse illam ipsam, ad quam Sanctus Cyrillus reseripsi longas istas ae eruditas litte.
as, exstantes in tertia parte Ephesini Concilii,
ae resutantes omnia argumenta, omnἱaque conavitia, aduersas pacem sparsa ab ejus o sotibus . Unum eonvitium erat, quod Ioannes Patria
e ha , ae ipsi obedientes orientales Episeopi iti suo fidei libello , non minus quam Nestorius ici
Domino prosterentur duas post adunationem naturas, ideoque Sanctus Cyrillus paeis amore deoscendisset in Nestorianam blasphem am . Ea gemiama pervast omnem Constantinopolim . Hine
ipsa offensus Eulogius, Sancti Cytilli Presby. ter ae Apoeti satius , ad illum seripsti Exposita.
nem, quam Orientales fecerunt, reprehendunt noη- nutu , ae dicunt, suamobrem Alexandrinus Dioscopus tolera i sitis . ae laudisυι eriam , eum duas naturas nominarant λ sui aarem Nesarium seriam tur , eadem ct ipsum sentire contradunt , eaque ratione 1lus , qui minus ae ratὸ rem percipiant , abr/piunt in suam sententiam . Clamitabant Nestorii dogma jam ab ipso Cyrillo esse admissum & put-gatum. Porro Λeaeii Epistola est fetipta ante hos rumores. Etenim si stivisset vel audiisset istas
voees esse probatas in paeis Tractatu , nequa quam postularet ipsas anathemati rari per Omne Eeelesias. Sanctus tamen Grillus Hum illi reser, psit , istos rumores omnino noverat , Ideoque eum plene instruit. Demonstrat quod Nestorius hypostati eam unionem negaret, duasque hymastales ae filios apertὰ dogmatiraret, de adjungit:
Ets duarum naiaνὰγum tinionem factam praedueis mus , unum tamen Christum , o unum Fitium, eranum Dominum proprie pro μών. Exponit unionis sublimitatem , ct eo ne ludite suapropter ea , ex quibus es unus ae solus Filius de DomInui Iesus
Chrsus, e tris lauibas complexι, duas quidem M.turas tinuas esse duimas , verum pol adunationem .
melus subiata Iam in duas sectione, unam esse eredimas
Amrmat plura . Primo, quod Dominicie na turae nequaquam te, sed solis possint separari eo. gitationibus. Etenim earum unio est seeundum
hypostasim, ideoque facta est in primo puncto
Domini eae eonreptionis r ae proinde assumpta natura ipsam non praevenit, nis in nostro in te lectu . Seeundd, quod hypostati ea adunatio ex duabus naturis quodammodo fecerit unieam:
Nequaquam simplieiter , sed unam Divinam imearnatam ac inhumana tam . Hate Cyrilli Ioeutici multos ostendit, dc siit obnoxia magnis & mubiis eontentionibus, ideoque suo Ioeci erit aeeua ratὸ exponenda. Tettio assirmat, quod uniea Dei Verbi inearnata natura involvat duas, idemque recti admitti potuerit his Orientalium Episcoporum pro sessct i Christus Dominus es unus Pius , anaque hyposai, o duae natarae. Attamen per haee nequaquam purgavit , aut probavit errorem dc phrasin, de quibus Germanteienses se alios Orientales actu lavit Aeaeius: Eos omnino damnavit. Etenim non simplieiter duas naturas assirmabant . sed addebant unam. quamque propriἡ operantem: Quia nempὰ una. quaeque per semetipsam operaretur Censebant
unamquamque pet semetipsam operati propriὰ,
227쪽
hoe est , in propria hypostasi. Ita palam ιndue bari parιes, ει pro rebantur duas M os . Nee re. seri , quod unieum Dominum eonstantissime elimarent, di nullatenus sustinerent duos admit. tete . Etenim loquebantur in dolo. Et eum Ne. storio . Intelligebant unum , non ex naturaliseeundum hypostasim unione , seA pereoni actionem eiu ciem honoris, dignitatis, author ita. iis, ac nominis.
incarnasus oe inhiamaniatas, non tamen fomentatas /s ab sis, Aur iras et Iritur. Neque -- νο Dearnatara mutasset Vrebi naturam , sed nee e-nii in Verbi; sed in prυνietate , quae secundum nais νυνam utraque manente atque intemffendo secan. m modum, quem modo red mus , inest ab Ire , ω inenarrabiliter unitus , una, BGIs Vendit FE Imaturam . Verumtamen , vir dixi , incarnatam.
Hre salse intelligunt, qui putant unam incarna, tam naturam ita dictam, quasi ex duabus unam rer unitionis compositionem factam. Hoe enimae eontinui sequentia verba, &adjectum de natura hominis eomposita monstrant exemplum. Nullis enim mediis adjieit &hre: Nan erim destis sim uibus see iam nota jam triὸ dies tirunti vi , sed est de altis, quae per eampositionem eon. sussa stiri, Me In Mem conducta : sualis quidem νει est homo ex anima o erepare. Aliena enIm specie sunt ana , o ad Di rem non e subsam alia; vin taveris unam posterant hominis naturam . Licet in rationibus eo ossionis disseranr a inseι secundum saturam eorum, quae ad unitissem conducta sunt.
Au 3iamus iam nune, quomodo dieat esse eon. tralium Aicere duas naturas Christi post unitio. nem, di dicere unam in earnatam. Et quia haec, Di dieit, impugnent se inuirem, unde amplici constet, quia unam naturam post unitionem vult diei compostam ass negationem duarum. Nam
post paueillum ipsius Epistolae se ait i adaeses autem, quia super εα ω aliud M, quod In quin
rum es , quomodo non dabimas duas uasuras sub D
re pre tintilonem isdivi Istitis γ Eua D vis E cu , Ctasso igitur passo pro nobis earne, Bibuoliud Heu, ansi, cfrigo pro nobis passa natura no-Ma. Nare verba, quae sunt omnino eatholici, hie Sareidos sibi pro quaestione magis Opponens .ct quasi destruens quae suerat per Epistolam Pael. seam paulo ant8 eonsessus, mox eontra hoe In divise hujusmodi verba produxit: Repunar it
semesa es , o seposita es, modis ammtas abscedans
ab revum. Di autem nolis onus ad exemplum secundum nos Ama . Duas erenim etiam supra ea nar νas inseliet inus , tinam quidem an mae, MI
per ambas et reo anam perfici Iaν animat.
Ubique Deum hie eomparans animae, & humanitatem earn I, usque ad hoe venit, ut unum ex Deo di homine factum dieetet animal. Unum vero animal unum genus est, una substantia ,
una natura, una etiam species. Nos vero non
secundilm solam speeulationem duas naturas intelligi dieimus , ut ex utrisque diei possit dc Una . Abst . Nee rursus, ut ait, omnin4 In alteritatem, quae in parte semota est & seposita , mogis omnibus abseedere ab inviem . Absit . Nec vero dieimus , quia in solis subtilissimis mentis phantasiis suseipimus disserentiam. Nee iterum , quia per partes sint ponendae naturae. Neque abruptae per utramque ineisionis permit timus ire virtutem. Sed illa utimur ratione, qua Beatus Gregorius Nari an renus Episeopus seripsit, quamque ipse Cyrillus Alexandriae Patria Neha in Ephesina synodo inter testimonia Patrum eum reliquis approbavit Episeopis , diems: Ioia D CAso, qui secundum Devarem suam eo isdi υι eum Parre oe sancto spiritu Trinitatem, ὸ eonfers se lateor quam in ipsa Deri sanctissima Trinitara . Sieut enim in Trinitate Di. initatis humanitas non praejugieat numero Personarum, de sicut ibi rursus trium numerus subs stentium personarum Divinitatis sngular tatem minime eat, se Ue naturarum subsistentium numerus sngularitatem subsistentis personae incidere non potest . Ae per hoe seut ibi una trium subsistentiarum non est persona, sed natura; se hie una duarum naturarum non natura est, sed persona subsistens Subsistere veto dieci, quod nee accidens st, sevi dieitur pars civitatis di Populi , nee translatilia, sicut virem suseipiens alterius alter agit utilitates & eausam alterius . Nam quia unam naturam Christi ex duabus sactam fuisse permixtionem, usque adeo non licet dieme, ut intel
228쪽
ante damnatum se , quam nasterentur hi , de quibus nune sermo fit. Beati Ambrosii Mediolanensis Episeopi enim dignissima Seripta testamur, viti apud Melesam Dei ultra eateros Episeopossimos, & quem pro meritis suis ron solum Catholiet , sed ea teli pridei pes ejus temporis ultra omnes sunt veriti Saeergotes: Cuius etiam testi. montis Ephesna Synodus usa est . Dieit ergo Λmbrosus in libro contra Dogmata Apollinarii seripto inter multa smilia Ac hoe: Et hos una ν,
et i in plantasmate Penisse Dominam Iesum Chri s uana, o illos eandemnara debemus, quid veUa erroris tinea non axum eundemqtie Fatiam di. eant ,sed altam esse qui ex M. Pistra natur fit, alium quis generatas ex V et M. Cis Evanges Ia diear, quia Veibum Cato factum es . tia unum Dominum Iesum C Misam, non dusi crederes. Nonnulli es. iam Lud Del Vribum, at ud Dei FItium erediderant, eum ipsum, qui in principio erat Vribam apud P .rν- , in sua propria venisse Enaneelsa testetur. sadit aurem tanquam ad tintim Prophetarum , ita ad Chestim fisum es e/νbum arbitrari sunt, non ipsum es Des Vrebam. sed de utilio Pro eraminae Eum es, quia Verbum Caro factum est. Niatus Pin Narem abstiait peccata Mundi. De Miti H ad Eum est Hie est Filius meus dilectus, in quo mihi eomplaeui. De utilis Prophetarum Iermus, quod fis Dominus M Ud Is : God de Cir so Apos olus dixiι. μιa Iudaei Dominum Maiestatis
as, , sed ex D visa sus tria possibilem MI Cina m
tenditur , 2 nova in cun is , quae nunquam no
Iri sensere Nostises λ Ctim ut se scripturae iucunt. quia Christis secundum C jam passus es, non se cundum Die nisarem e seriplupa dicana, qtida Vir go in utero aeeipiet, de patiet Titium . Aerapit enim visu tem, o peperit Filium, quem ει υμ suscepis. Denique Me effam Gabriel proprio sermone declaris, dirans . Et quod nascetur ex te Sanctum , voeabitur Dei Filius . Ex re, sumis, ut
secundum hominem quia ex ipsa nascere in adveri res. Ex se enim reare It Nar a , ut quod generinretuν ea ipsa , in ea , salva generationis DomInicae Praerogativa , corporis egre vera natura . sed
Paulus Leu se praedestinatum esse in Evangelium Dei, quod ant/, inquit . promiserat per Prophetas de Filio suo, qu4 iactus est ei ex semine David seeund sim Carnem. Ea ad Galasar: Postis quam autem venit plenitudo temporis , mist Deus Filium suum factum ex muliere . Et ad Timoriatim δα ι: Memor esto Iesum Christum resurrexisse , mortuis ex semine David . Eraga ex nobis accepti , quod μυνlam offeriet pro umbis , ut nos redimeret ex no jor Et quia no rum non erat , ex stia nobis D visa svia I uti te rans ret . secundum naturam uituν se aiatit nostram , ut vina nostram operaretur naruram . De nosra Iare festim , de sua praemium est. Μ Daque in eodemisseeundum nisi ν- invenies, o vhra uaturam. secundum conditionem ereporis ιn virea fiat, natus
est , Iactatus est . n praesem es collocatus . Sed --
jissis , quomodo unius Ilia cum more rate duitures saltantiae λ Vrebam est Cino, quae vi terra i h/e naturam P Et tinius substantiis Verbum atque anima , quia perfectam naturam stipes ι bumanis, p. Ualas avirem Disaariis missis eam Dra, secundum Patrenum professonem , o i via Dam Λι assori nem , qui a I . Ego ec Pater unum sumus. Unust regastissant ae Patre eum terreno coν re praedie ris p Ea ausue indignamini Arianis, qvi iurant m liam Dei Creaturam esse, cum Us d raris P Irem eum Crearuris unius esse substantis λ ί M atium d estis Iiud dicendo sua, B si is aut timiam adis ,rerramque nostram Dra nae sus antiae eo aratis . ι υνιὸ Didi tatem In terrenae e revulae obνlam Iransseratis eenda enIm, quia verbum Carcinctum est , n steriam duitis utiqua esse conversam riatilis Cara es ossis inuisa sum. δενι tum es, a quisur, euia Verbum Cato factum est. Ire peti esse non nego , sed confidera quia sequatur . Ω-qωιών enim : Et habitavit in nobis . me est. illud Verbum , quod Carnem sustema , εα AMLeavit in nobis . me est, is Carne halvavit Amana . Est Me3 Emmisaeuet dictaa est . Ac es. nil sum Deus. me ergo es, Verbum Carci fa-
229쪽
num est, pro ea quod es, Immo fossum est. 3b eis etiam Iohia dixit : Enun/am de Spiritu meo
super omnem Carnem . Non enim sapeν ινν tiora
bilem earnem , βὰ in homines fusura promitritur spiritas em O. Et secundum δε rerum vos tenet sue putetis ex eo quod scriptum est , quia Verbum oro sactum est, Uessam Dei in Carnem esseco vostim, nunquid ueratis seri tim esse de Dam is, da non peeratum feeir, sed PMeatum factus est ρErgo inpetrarum, eamdi Uur es Dominus λ Non ita: sed quia nostra pretista suscepte , pereorum dictus es. Nisis ci mo actam dictus es Domiηus . Non quia in Molea ctum conte sus es D mi , , sed quiam jam sint epit in se Maledictum: Maledictus o m. ris , qui pendet in ligno . Miraris erga , σωρνι-ptum est , Verbum Caro siclum est, eum Caransitimo A fit a Dei Volo, quando de peceato, quod non ει ι ι, DIptum es , qa Λ peeeatum factus
est me es, non salaram operat ovemque peccati,
aium mutata perear . Aliud enim es qMd assamps, at ad es quos a sumptum es. κνων venit In Virg/nem , scat edi angelus ad eam dixti: Quia virtus Altissimi abumbrabie te. De natum est corpus ex Virgine . Et Meὸ caelistis συ dem descenso, μὰ sa.
mana conceptio est. Non eτο eadem Carnis ponit eis Dii nisatisque natura.
Lieet haee lectio tota sumetenter notet haere sm , quae unam ex duabus dieit in Christo factam
naturam , finis tamen ejus quasi e contrario est hane tenentibus nune usque dementiam. Non minus vero & praefatas denotant lectiones, quae
non sollim in Epistola ad Sueeessum Geunda, sed di in Epistola ad Aeaeium Melitinensem , & Eulogium jactnt. Et in aliis ver4 pluribus ante pacem seriptis smilia eontinentur. Sed hoe plus est hic, quia & post paeem eontra universae Ee.clesiae fitim illa denuo renovare reperiuntur, propter quorum suspectionem mota sunt univer-
Adn. Noli is litigia. Ergo qui Theodoretum eulpant de Defendit Epistolis, ouas bona intentione scriptas, sta .i, ς-pi' men eius sint, per grat; am Dei ostendere poterimus, aut eontra Ambrosum dieant non esse his res m direre unam naturam Christi post unitio. nem tantummod6, 3c sequae ibus Eutrehis atque
Diostori aperie jungantur, ae sesernantur teris , aut certe non reprehendant quae nestiunt, quomodo Theodoretus dixerit , ne alterius, quem venerantur, quae stimus quomodo dicta snti damnare omni rationis eonsequentia eom. pellantur. Si enim de utrisque non tacere parti hus Nae timore Dei, sed utrasque voluer*mus humana praesumptione distulere, ad utriuslibet impietatis omni neeessitate rationis praecipitamur abrupta, ct quod est deterius, s unam naturam
ex duabus post unitionem benὸ posse diei putemus in rati sto, pariter quoque audeamus de mortuis judieate. momodo non horremus dicere, quod eludemus Ambrosium, quasi pietatem pro gra vis ima impietate damnet, sicut & alii plurimi Patres. Sed jam ex ipsius Cyrilli Alexandri. Λrehi. Episeopi dictis probemus , quod haec ipsa ante pacem praediea erit, quae post pacem.
is hae Sancti Cyrilli eu poserioribus ad
Meeessum Dio . Caesa taeensem Antistitem - litteris fragmenta impugnet, aera i ssu ad hi illum in Christo Domino doeui me uni eam
naturam, ignoro . Possit esse Comes, immo tunc
adhue Episcopus Irenaeus. Est incertum. Quisquis sit, est retosus Theodoreti Apologus, i chaee set ipsi aliquot annis post initam parem . Etenim prima ad Sueeessum epistola non solius Mopsuestiensis Theodoti, sed etiam Tharsens s Diodoti damnationem laudat , ideoque scripta est, dum Sanctus C tillus 1 sua dispensatoria in Theodoti personam ae nomen gratia jam reee serat: Et dum non setius hujus, sed etiam istius
plenam damnationem admiserat. Et haee praesens eius criminatio est istis omnibus non pariim post rior. Nam praesertim invadit posteriores ad Sucressum litteras . Λssirmat Cyrillum , ubicumque duas in Domino naturas profitetur, prefiteri per dolum, ideoque ab ipso inventam esse hane d losam propositionem: christis es una μι πινι natoa incarnata. Esse inventam ad velamen bus phemiae.
Porro erIminator Iste non suit solus in illa semientia. Etenim in libro de sectis selibit Leontius
rixos or/ssam pretia se verbum sad, unam natu tam Dei Sermonis ineat natam. Dur ωrbovix dirimas , quantam saepius loe Moliis Is profer bar. Unde factum es , in sanctus Grillus Apiatin isela fi hobitus ab Oνientalibus , eum talis non esset .
Et profecto s Sanctus Cyrillus istas, ab Apollis
nario acceptas , voces primus introduxerat in
Eeelesam, suspieio non caruit iungamento, &hine istam Nestorianorum suspieionem Haeres adieha Eutyches vertit in assertionemr Pertinaeissis omὰ asseruit esse authenticum propositionis se sum , ipsumque omni eo fuisse intentum Sancto Cyrillo . Λmetuit, & hune sensum. de istam propostionem esse duarum naturarum
eversonem, te professionem unieae . Hine ei.
iam in Constantinopolitana sancti Patriaret, ae Flaviani Synodo intrepidὸ proe lamavit ad Isaduo , tamquam ad Λnchoras de eo lumnas sui dogmatis. Et iam de tota Eutyehiana Factione prosequitur praefatus Leontius ad faciendum fidem dumis/ι sua plures inrahoritates producunt . qua rum prima es, quod sanctus Cyrilius unam Dri se monis incarnatam nataram apertὸ Haran. Eutyiaches erat non parvae aut horitatis Areh,Mandrita.
ideoque parva eius impressio in Regia Civitate in.
venit tot ae tantos Adstipulatores, ut Sanctus Flavianus suo Apologet leo ad Imperatorem Theo dosium
230쪽
dosum libello debuerit saeui eum duarum natua
rarum professione inserere hune artieulum .' Et unam qui em Dei Verbi Muram ineaν tam lamenae insumanatam, dicere non negamus . Contestatus est propositionem eum duarum naturarum
pro sessione optime eonsistere , immo eam esse hanc ipsam professionem, & eadem omnia esse exploratum Sancti Cyrilli sensum, ideoque Euis Iehem non dumtax t in orthodoxam veritatem , sed etiim in Sanctum Cyrillum ignoranter & ea- Iumniose impingere. Ex eodem Eulyehetis sensu proeegens Diosco rus Patriarcha Alexandrinus laudatum Flavianum, quod & duas in Christo Domino naturas, di unam Dei Verbi inearnatam naturam profite retur, & ambas voces prosteri nolentem Euty-ehem damnasset in Ephesno Lati inio degra davit. Et ad Chaleedonensem Synodum, quae Flaviarum eensuit recta docuisse , pertinaciterelamavit: Nan .m lino damnatas es molanus .
inplicito, neque transnu, sed is libris habeo Videtur ipsos totos Patrum libros retulisse ad SP
Et has eontentiones omninis respieiunt Ioannes Maxentius ae eius Collegae in litteris ad Sanctum Fulgentium ae alios Λstieanos Episeopos:
eunda Sancti Cyrilli epistola ad Sueressum. Proinde dae Nestoriani & Eulyehiani conrint et
Eensuerunt ab ista propositione everti duas naturas , & ipsarum induet confusionem , mixtionem, aut qualemcumque compositionem in na.
turam unieam. Hine isti eam aversabantur hosti. limia, hi autem pleno mentia impetu Ailigebant. Hi nolebant, isti volebant praedirari duas naturas. Catholies eum Sancto Cyrillo ct Chaleedo. nens Synodo prostebantur utramque phrasim, asseverantes esse diverias dumtaxat v es, rem
similem et ea sancti Augusini de emeaeibus Divinae Gratis auxiliis Senia litem nos Latini
olim vidimus , ae etiamnum hodie vigemus: Citra illos articulos, quos impugnandos susceperant nescio quis Vincentius, quidam Genuenses, & quidam h Gero Gallieatae Melesiae. Uti Nestoriani adductam Sancti Cyrilli propostionem de Dominiearum naturarum eonfusione, ita istichris . Lupi opera TYI Tas ILLusTRATAE.
praefatos Sancti Angusini art leuior In malam fodimam fabriearunt , infamarunt , & aeeusarunt de horretidis in Diu; nam intestatem hiasph miis. Praesertim quod Dominum Deum farerent authorem mecati. Item uti Eutyehes & Euty.ehiani Nestorianas ealumnias probarunt, ac in dogma assumpserunt, ita eum suis Sectatoribus Martinus Luthetua. & Ioannes Calvinus Vincentianas, Genuenses, di Gallieanas in Sanctum Augustinum contumelias preditant hodie suis Populis, di blaterant ipsum ita omnino sensisse Et hi sunt vetiae uniet Praedestinatiani vireti- ei. olim enim nullos vidit Eeclesa . Ptie satae Calumniae quibusdam Augustinianae doctrinae sciribus dederunt ansam sngendi Praedestinatianam fabulam. Immo omnis his sabula est nova a praeiati Vineentii Sueeessotibus in veros Sancti Augustini disti pulos ealumnia. Porro Ioannes Μaxentius, licet vit Greeus, fuit Latinae Linguae insigniter petitus, & in ipsa omnino seripsit ad sileanos Ep;se os, & ipsa Aatae ad illos epistolae phrass alte elamat se non translatam esse, sed originalem. At vero verbo. rum , quae ex Sancti Cytilli epistola addueit. translatio disseti plurimhm vulgata. Etiam 1 nosia Cassinens , qua insta exhibebitur . Ex quo distimus istis, aliasque Sancti Cyrilli nee non & aliorum spectantes ad praesentem materiam epistolas, ae alia Seripta , fuisse 1 vatiis vatiὰ translatas . Nam & quasdam transtulit Marius Mercator. Interim histe Greeorum Propositi nibus , & quaestionibus Latina Melesia numis quam se voluit miserae. Cuncti ejus Patres suis diu ab illis abstinuerunt. Etenim Iieet Ioannes Maxentius in ptasatis litteris adductam Sancti Cyrilli propositionem inseruisset, ae operoia in . leasset, Sanctus tamen Fulgentius eam plen/neglexiti ut istis Monaehis satissaeeret, erudiistissimum de Divina inearnatione librum composuit, ae expressim in eorum litteris fidem neris vose eonfirmavit, versim de Ita propositione novel verbum dixit. Etiam apud alios Latinos P, tres vix ulla est eius memoria, nulla defenso, nulla impugnati . Eius tamen in litteris ad Petrum Fullonem , Eutychianum, ae intrusum Antiochiae Patriar.eham meminit Felix tertius Pontifex. Affirmat ipsum apud se non solummodo de divetas, sed etiam . de adversa haeresibus esse aeeusatum. & jungit r D rere Dominum ti rem Iesum CAI-lsum perfectam via esse in Deltare, aιqua is Amainnirare perfectis, nee ipsum sabisse sagonem crincis , sed unam Dei Verti uaturam imaraaram, cπ- .pusque Domum fine animis o meare nis , spodi M. ris laer fim palae l. Istam sibi delatam dc aeeusa. tam propositionem solummodo memorat, non distulit, nihil de ipsa definit: Eandem tamen inmemorat , t udat , atque exponit Gelasius in Gelisi Λ, Opustulo eontra Nestorianos ae Eutyehianos. eitatur ue Et plures assimant esse inustulum Sancti Gela.
si , Romani Pontigeis . At eertum est tibi. ἡπ ἰ gPlura evineunt esse opus G i hominis . Est v qu sito.